امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

AK-47 یا به قول خودمون کلاش اسلحه خیلی خوبیه. حداقل میتونم نظر خودمو دربارش بگم که باهاش کار کردم ولی به قول آقای کلنل تا وقتی اسلحه ای رو تو دست نگیری و باهاش تیراندازی نکنی هیچ ایده ای از تواناییهاش یا ضعف هاش نمیتونی داشته باشی. همه مطالب فنی و مشخصاتی هم که تو منایع مختلف درباره انواع سلاح ها میخونیم فقط روی کاغذ و تئوری هستن و به قول معروف باد هوا.

من شخصا تا با M-16 و SCAR و HK-416 تیراندازی و به قول مربی تاکتیکمون تو خدمت باهاش زندگی نکنم هرگز نمیتونم درباره سطح توانایی هاشون نظر بدم.ولی روی کاغذ خیلی از سری AK سرتر هستند.

یادش به خیر تو خدمت به ما 30 تا فشنگ گازی دادن گفتن تو 5 مرحله رگبار 6تایی همه 30 تا تیر رو خالی کنیم تا با حس حالت رگبار آشنا بشیم. من هر دفعه تو تیر پنجم تفنگم گیر میکرد و پوکه رو نمیپروند. مربی ما میگفت چون فشنگ گازیه همه گاز باروت از لوله خارج میشه و گاز کافی برای مسلح کردن گلوله بعدی تو مخزن باقی نمیمونه. منم همش با یک گلوله دیگه دستی پوکه رو به زور درمیاوردم و از شکاف پوکه پرون اسلحه رو مسلح میکردم. ولی هر بار همین آش بود و همین کاسه.
این یه مشکل رو اگه حلش کنه عالی میشه.

ولی وقتی تفنگ رو گل مالی میکنی ( یه بار رسما تا خرخره فرو کردمش تو گل ولی بعد کلاس تاکتیک برای تمیز کردنش یک بلایی سرم اومد که چشمتون روز بد نبینه) بدون هیچ مشکلی تیراندازی میکرد تازه صداش خیلی قشنگ تر هم میشد icon_smile
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]گر قرار باشه از بین کلاش و ام-16 و ژ-3 من یکی رو انتخاب کنم انتخاب من فقط ژ-3 است ! کالیبر مناسب یعنی 7.62در 51 م م . FN-FAL هم گزینه بعد از ژ-3 است .[/quote]

سرعت تعویض خشاب در ام-16 تقریبا سه برابر سریعتر از ژ-3 هست
مزان انحراف گلوله از محل نشانه گیری شده در هنگام شلیک رگبار هم در ام-16 تقریبا بسیار ناچیز هست در حالی که در ژ-3 به هیچ وجه شاهد این امر نیستیم

کلیپی رو که علی آقا در مقایسه بین این سه اسلحه در یک تاپیک قرار دادند تفاوت بین این اسلحه ها در عمل رو به خوبی نشون میداد.

http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=14620&postdays=0&postorder=asc&start=36

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]

البته من اگر قرار باشد بین کلاش و گلیل یکی رو انتخاب کنم مسلما گزینه من گلیل است .

[/quote]
چرا؟ میشه کمی توضیح بدید؟ ممنون.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]و اگه قرار باشه از بین کلاش و ام-16 و ژ-3 ، HK g-36 و فاماس و تفنگ سرپر انتخاب کنین انتخاب شما فقط تتفنگ سرپر است!
خدا رو شکر که شما فرمانده ارتش یا سپاه نیستین وگرنه این اسلحه مدرن(تفنگ سرپر) سلاح سازمانی نیروهای مسلح میشد...هم کالیبرش خوبه! هم دقتش! هم بردش! قنداقش خوبه و خوش دست!
کارایی و دوامش تو کلیه شرایط آی و هوایی عالیه! دوربینم روش سوار میشه! و تولید داخله(تولید شاه اسماعیل)[/quote]

DeltaForce00 ماشاالله به این همه ذوق و هنر اخوی icon_smile خودت فهمیدی چی گفتی ؟ :rose:

geologist عزیز گلیل یک نمونه مدرنیزه شده و رفع عیب شده از کلاش است . کلا اکثر عیب های رایج و موجود در کلاش رو اسرائیلی ها در گلیل برطرف کردن . یعنی یک سلاح قابل اعتماد و قوی و با دقت بالا طراحی کردند .
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
COLONELSHARK عزیز ، ژ-3 که واقعا جوابگوی جنگهای امروزی نیست. پروژه خیبرم که تعطیل شد. برای کشوری که صنایع دفاعی خوبی داره کلاش AK-47 جالب نیست یعنی در شان ما نیست.
بردش کمه 300 متر برد مفید. شرایط ایران که جنگلهای استوایی و کوه های هیمالیا که نیست که این گزینه رو این همه مد نظر قرار میدین. حالا بعد AK47 بیایم نوه شو 12 جایگزین کنیم و اسلحه سازمانیمون کنیم یه جورایی بی حرمت کردن صنایع دفاعه. البته حفظ جون سربازم مهمه . من که میگم ترکیبی از سلاح ها رو تو اسلحه خونه داشته باشیم. خیلی عجیبه برای ما که سامانه هاوک رو مهندسی معکوس کردیم از روش ساختیم و به بالاترین حد ارتقا دادیم بعد از پس M16,4 بر نمیایم. اصن چرا طرح چینو ملاک قرار دادیم. CQ چینی چیز آشغالیه خودمون دوباره کپی کنیم . M16 هر چی که باشه از کلاش بهتره. این پروژه خیبر هم نفهمیدیم چی شد...فاماسو کپی کردن بعد تغییر و تحولش دادن شد آشغالی عین فاماس منتها با کلی ایراد! خوب خود فاماس رو بسازیم و استفاده کنیم. این فرانسویها خوب بیشعور نیستن که اینو استفاده میکنن. این همه میگن بولپاپ بده پس اینا چرا خوب باش کار میکنن؟ راستی کسی میدونه قیمت هر قبضه AK-12 چقده؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[color=darkblue][quote]و اگه قرار باشه از بین کلاش و ام-16 و ژ-3 ، HK g-36 و فاماس و تفنگ سرپر انتخاب کنین انتخاب شما فقط تتفنگ سرپر است! Mr. Green
خدا رو شکر که شما فرمانده ارتش یا سپاه نیستین وگرنه این اسلحه مدرن(تفنگ سرپر) سلاح سازمانی نیروهای مسلح میشد...هم کالیبرش خوبه! هم دقتش! هم بردش! قنداقش خوبه و خوش دست!
کارایی و دوامش تو کلیه شرایط آی و هوایی عالیه! دوربینم روش سوار میشه! و تولید داخله(تولید شاه اسماعیل)[/quote]

دوست عزیز

اول از همه لطف کنید با دیگر دوستان با لحن درست صحبت کنید. به خصوص با مدیران سایت.

چند مورد رو لازم دیدم که یادآوری کنم.

اسلحه هایی که در آن از فناوری ها و تکنولوژی های جدید و امروزی استفاده شده است ، الزاما بهترین اسلحه نیستند. نیروهای عملگر و همچنین میدان نبردی که اسلحه در آن استفاده می شود نیز مواردی هستند که در عملکرد اسلحه اثرگذار هستند.

باید بپذیریم که اسلحه های غربی مثل خانواده ام 16 و جی 36 از نظر طراحی و ارگونومی و در مجموع فناوری های به کار رفته در آن از تسلیحات شرقی برترند. خود این اسلحه ها نیز در خیلی موارد به عنوان الگویی برای طراحی تسلیحات شرقی به کار رفته اند. اما این برتری تکنولوژیکی الزاما به معنای برتر بودن آنها نیست. فرض کنید ما می خواهیم ارتش بورکینافاسو را تجهیز و تسلیح کنیم. به نظر شما بهترین اسلحه برای تجهیز این نیروها چی میتونه باشه؟؟ ام 16 ؟؟ اچ کا 416 ؟؟ یا کلاش ؟؟ یا همین درگیری های اخیر سپاه با تروریست های پژاک در کوهستان های مناطق شمال غربی کشور رو در نظر بگیرید. به نظر شما در چنین شرایطی چه سلاحی مناسب رزم است؟؟ ام 16 یا G3 ؟؟

ضمن اینکه هر کشوری اسلحه سازمانی ارتش خود را بر اساس نیازها و عوامل مختلف اثرگذار در سازمان رزم خود طراحی می کند. آمریکا برای ارتش خود ام 16 رو طراحی کرده است. شاید این اسلحه در کشورهای دیگر هم به خوبی استفاده شود ، اما این اسلحه بهترین عملکرد و قابلیت خود را در ارتش آمریکا نشان می دهد که مخصوص آن طراحی شده است. ام 16 در مدلهای جدید خود بسیار بقاپذیر شده است. یعنی نیاز آن به نظافت و عملکرد آن در شرایط نامطلوب آب و هوایی بسیار افزایش یافته است. (هرچند در این مورد هنوز با خانواده کلاش فاصله زیادی دارد) اما باز هم با این حال سازمان ارتش آمریکا به گونه ای است که به اسلحه ای با دقت بالا و عملکرد عالی نیاز دارند نه به اسلحه ای با بقاپذیری بالا. آمریکایی ها هیچوقت 10 روز علیه نیروهای دشمن کمین نمی زنند که احتیاجی به اسلحه های بقاپذیری مثل کلاش داشته باشند. هرچند برای این موارد هم اسلحه های خاص خودشون رو دارند که از نظر بقاپذیری در حد خانواده کلاش است.

در حالیکه زمانیکه کلاش برای ارتش سرخ طراحی می شد ، حجم آتش و بقاپذیری اسلحه برای طراحان آن مد نظر قرار داده شد. ارتش سرخ بیشتر به حجم آتش و بقاپذیری اسلحه و همچنین ارزان بودن آن توجه داشت. نتیجه این طرز فکر نیز تولد خانواده کلاش شد.

پس ببینید دوستان هر اسلحه ای بنا به در نظر گرفتن فاکتورها و عواملی که سازندگان آن در نظر می گیرند ساخته می شود. هیچ سلاحی کاملا برتر از سلاح دیگر نیست. علی رغم فناوریهای بالایی که در ساختمان ام 16 به کار رفته است ، این اسلحه در افغانستان در جنگ های شهری با نیروهای طالبان که به کلاش مجهز هستند یک [size=18]بازنده[/size] به شمار می رود و خود آمریکایی ها هم به ضعف ام 16 در جنگ های شهری نسبت به کلاش اذعان دارند. پس همیشه نباید تصور کرد که اسلحه های با فناوری بالاتر ، الزاما در میدان نبرد نیز دارای عملکرد بهتری هستند.

G3 هنوز هم بعد از 50 سال جزء اسلحه های کارآمد به شمار می رود. این اسلحه در ارتش هایی مثل ایران ، ترکیه و پاکستان به عنوان سلاح سازمانی کاربرد دارد. در بیشتر کشورهای اروپایی که از اسلحه های کالیبر سبک 22 رمینگتون استفاده می کنند ، هنوز هم G3 های به روز شده در کنار اسلحه های مدرن استفاده می شود. علت این امر هم قدرت بسیار بالای این اسلحه در جنگ های شهری و همچنین قدرت در نفوذ در اجسام سخت است.

به عنوان مثال تاپیک زیر را ببینید.

http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=16439




ویدئوی زیر را هم ببینید.

http://isherwood.persiangig.com/HITLER/che/G3.flv




اسلحه ای که در این کلیپ دیدید ، G3 به روز شده ساخت نروژ است. به نظر شما این اسلحه چه چیزش کمتر از ام 16 هست ؟؟ خوشدست و کم لگد و دقیق و در عین حال کشنده و مرگبار.

امروزه اکثر کشورهایی که در سازمان رزم خود از سلاحهای با کالیبر سبک 22 استفاده می کنند در حال گسترش استفاده از سلاح های با کالیبر 30 هستند که از آن در کنار اسلحه های کالیبر 22 خود استفاده کنند.

پس هنوز هم کلاش و G3 می توانند به خوبی نیازهای ارتش های امروزی را مرتفع کنند. البته به شرط بهینه سازی.


[quote]البته من اگر قرار باشد بین کلاش و گلیل یکی رو انتخاب کنم مسلما گزینه من گلیل است . [/quote]
کلا تسلیحات ساخت رژیم صهیونیستی از هر دو طرز تفکر شرقی و غربی استفاده می کنند. به عنوان مثال تانک های سری مرکاوا ساخت این رژیم از نظر بقاپذیری و اعتماد و قابلیت تعمیر میدانی در حد تانک های روسی و شرقی (حتی به مراتب بالاتر از آنها) و از نظر دقت و تجهیزات الکترونیکی مشابه تانک های غربی هستند. گلیل از نظر قابلیت اعتماد و بقاپذیری در حد کلاش و از نظر دقت و عملکرد مثل ام 16 است. این اسلحه با استفاده از مکانیسم M16A2 ولی با ساختار AK 47 ساخته شده است. این اسلحه یکی از بهترین اسلحه های حال حاضر به شمار می رود. بخصوص که مولتی کالیبر هم است.

گلیل با کالیبر 30

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/galil-ar762%7E3.jpg[/img]





گلیل با کالیبر 22

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/galil-sar%7E4.jpg[/img]



[quote]خیلی عجیبه برای ما که سامانه هاوک رو مهندسی معکوس کردیم از روش ساختیم و به بالاترین حد ارتقا دادیم بعد از پس M16,4 بر نمیایم. [/quote]
این مورد جزء مواردی است که بر اثر بار روانی که تجهیزات بر روی افراد دارند رخ می دهد. خیلی ها تصور می کنند که یک وسیله و یا جنگ افزار هرچقدر بزرکتر باشد ، پس مهندسی معکوس و ساختن آن نیز سخت تر است. در حالیکه اینطور نیست. خیلی ها تصور می کنند طراحی یک سلاح انفرادی کار ساده ای است. در حالیکه اسلحه هایی مثل ام 16 و یا G36 یک شبه تبدیل به اسلحه عالی و ایده آل نشدند.بیش از 50 سال از ساخت نخستین نمونه ام 16 میگذره ، اما هنوز هم که هنوزه این اسلحه بنا به تغییرات زمان دچار تغییر و تحول میشه. یک کلت کمی مثل یو اس پی و یا سی زد 75 از زمانی که طراحی آنها آغاز شد و تا زمانی که به صورت فراگیر در نیروهای مختلف استفاده گسترده شوند ، بیش از 8 سال طول کشید. اسلحه کمری HK - USP (اسلحه مورد علاقه من) یک کلت کمری در ظاهر ساده است. اما طراحی همین کلت کمری در ظاهر ساده دو سال طول کشید. حداقل 5 سال نیز صرف بهینه سازی ها و ترمیم طراحی این اسلحه گردید. به طوریکه امروزه این اسلحه جزء بهترین اسلحه های کمری جهان به شمار می رود. پس توجه کنید که اسلحه های خوب در عرض یک هفته و یا یک شبه طراحی نمی شوند. ضمن اینکه طراحی اسلحه های انفرادی کار بسیار دشوار و وقت گیری است.[/color]
  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]جناب فتح
کلنل در پست خودشون اشاره کردن که میشه دستگیره ی گلنگدن رو به سمت چپ و یا راست اسلحه انتقال داد icon_smile

من یکی که تعصب خاصی روی کلاش دارم اما این اسلحه هنوز کار داره تا کامل بشه
............................................................................................
یه چیزی بگم دوستان
من حداقل 3 سال پیش یه همچین طرحی رو برای کلاش طراحی کردم
اما واقعا حیف...[/quote]
این موضوع رو باید اینطور مطرح کرد که آیا با تغییر دستگیره مسلح کننده پوکه پران هم به همون طرف منتقل میشه که در این صورت عملا ارگونومی درست نشده و هنوز مشکل داره ولی اگر برعکس هم باشن یعنی فرد با دست مخالف توان مسلح کردن رو داره و ارگونومی بالا هست در کلیپ دوستان دستگیره دقیقا طرف پوکه پران بود .مگر اینکه دستگیره دو طرفه باشه
[quote][quote]قنداق خیلی بدریخت و بد طراحی هست من قنداق های قدیمی رو که شبیه دو تا میله بود که روش یک تیکه چوب بود و بقل تاشو بود بیشتر دوست دارم . [/quote]
توی بعضی نمونه ها قنداقش نمونه ی استاندارد ام فور هست ظاهرا . توی کال آف هم روی 47 همین قنداق ها بود اگه اشتباه نکنم .[/quote]
حق با شماست من هم تویاون بازی دیدم ظاهرا توی یک نمایشگاه هم بود که فکر می کنم خیلی از این قنداق بد ریخت این یهتر باشه.

از توضیحات جناب علی ممنون که همه چیز رو گفتن.
ولی از نظر من هیچ سلاحی ژ۳۶ نمیشه واقعل ارگونومی داره و در عین حال مطمئن هست شاید حتی بهتر از کلاش و فقط کمی در طراحی بدنه نیاز به تغییر داره.
یادم هست دو نمونه سلاح بر پایه ام ۴ با مکانیسم ژ۳۶ تولید شده بود که فکر می کنم بهترین سلاح بشه.مشکل ام۴ و ۱۶ تنها همون سیستم گازش هست که اگر شبیه ژ۳۶ بشه کلا هیچ سلاحی مثلش نمیشه.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]
کلا تسلیحات ساخت رژیم صهیونیستی از هر دو طرز تفکر شرقی و غربی استفاده می کنند. به عنوان مثال تانک های سری مرکاوا ساخت این رژیم از نظر بقاپذیری و اعتماد و قابلیت تعمیر میدانی در حد تانک های روسی و شرقی (حتی به مراتب بالاتر از آنها) و از نظر دقت و تجهیزات الکترونیکی مشابه تانک های غربی هستند. گلیل از نظر قابلیت اعتماد و بقاپذیری در حد کلاش و از نظر دقت و عملکرد مثل ام 16 است. این اسلحه با استفاده از مکانیسم M16A2 ولی با ساختار AK 47 ساخته شده است. این اسلحه یکی از بهترین اسلحه های حال حاضر به شمار می رود. بخصوص که مولتی کالیبر هم است.
[/quote]

دقیقا . علی آقا به نکته خیلی خوبی اشاره کردن که همیشه مورد غفلت دوستان قرار میگیره. یه مثال دیگه هم که الان به ذهنم میرسه شباهت موشک ARROW-2 بلاک 4 با موشک 48N6 E2 از سیستم S-300 هست که تو پرفورمنس و ویژگیهای عملکردی به هم نزدیک هستند و در بعضی موارد موشک آرو خیلی بهتر هست.


[quote]اسلحه هایی که در آن از فناوری ها و تکنولوژی های جدید و امروزی استفاده شده است ، الزاما بهترین اسلحه نیستند. نیروهای عملگر و همچنین میدان نبردی که اسلحه در آن استفاده می شود نیز مواردی هستند که در عملکرد اسلحه اثرگذار هستند.


[/quote]

علی آقا من هم با شما موافقم و نوع کاربر تجهیزات رو در موفقیت اون خیلی موثر میدونم. ولی میزان تاثیرش رو در عملکرد اون سلاح میخوام از نظر شما بدونم مثلا چند درصد هست و دیگه اینکه به نظر شما این اصل تا چه موقع صادق خواهد بود؟ منظورم اینه که هر چه زمان به جلو میره و تجهیزات مورد استفاده بشر ( به طور کلی ) به سمت و سوی برتری تکنولوژیک و فن سالاری و افزایش دقت و عملکرد میرن، آیا دیگه جایی برای متد سنتی باقی میمونه؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]این موضوع رو باید اینطور مطرح کرد که آیا با تغییر دستگیره مسلح کننده پوکه پران هم به همون طرف منتقل میشه که در این صورت عملا ارگونومی درست نشده و هنوز مشکل داره ولی اگر برعکس هم باشن یعنی فرد با دست مخالف توان مسلح کردن رو داره و ارگونومی بالا هست در کلیپ دوستان دستگیره دقیقا طرف پوکه پران بود .مگر اینکه دستگیره دو طرفه باشه[/quote]
جناب فتح به این تصویر توجه کنین
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/ak-12%7E0.jpg[/img]

فکر کنم دستگیره ی گلنگدن به راحتی به هر دو طرف انتقال پیدا کنه
و یا شاید در هر دو طرف اسلحه باشه

محل خارج شدن پوکه هم که اینجور معلومه از هر دو طرفه
یعنی خود تیر انداز بتونه انتخاب کنه پوکه از کدوم سمت بیرون بپره icon_smile
آخه در هر دو سمت اثری از روپوش نیست ، تا ببینیم نظر دوستان چیه؟ شاید اشتباه میکنم
اگه بشه انتخاب کرد محل خروج پوکه رو خیلی خوب می شد ، مثل بعضی از اسلحه های پولپاب!!
اینجوری افراد راست دست محل خروج پوکه رو راست و افراد چیپ دست محل خروج پوکه رو چپ انتخاب میکردن که به نظر من عالیه

سلکتور هم در هر دو طرف اسلحه مشخصه

اگه ریل پیکاتینی روی پیستون برگشت گاز رو بردارن فکر کنم بهتر بشه ، آخه بی مصرفه
قنداق اسلحه هم که افتضاحه
رفتن یه قنداق مثل ACR درست کنن ... :rose:

در کل اسلحه کلی دیگه کار داره و این نمونه ی نهایی نیست
.........................................................................................
آقا علی از شما هم بابت پاسخ های همیشه کاملتون ممنونم
.........................................................................................

اگه خدا بخواد دارم این اسلحه رو تو کامپیوترم میکشم
تا چند وقت دیگه یه طرح بهتری از این اسلحه رو برای شما میذارم

در آخر هم بگم که اسلحه ها می آیند و می روند اما این کلاش هست که جاودانه می ماند :rose:
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/AK47_M.jpg[/img]
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
نمیشه از روی عکس ها نتیجه ای گرفت چون ممکنه یک اسلحه در زمان واحدی نباشن ولی اگر دوطرفه باشه و یا بشه عکس پوکه پرانش کرد عرض کردم خیلی عالی میشه.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
واقعا چند درصد احتمال داره در حال حرکت بشه یه هدف رو در 400-600 متری زد؟
آیا هدف اصلی از انتخاب ژ-3 بار روانی بر سربازای دشمن و ایجاد ترس از هم پاشیدن بدنشون هست؟آیا همه ژ-3 های ایران مشکل لگد و گیرکردن توشون حل شده؟ آیا همه مجهز به سلاح مهم M-203 تولید داخل هستن؟


[img]http://images.wikia.com/military/images/0/03/Beretta_arx160-16-gl-optr.jpg[/img]
*************تزیینی**************


اسلحه اول- از 10 هدف انسانی 5 هدف رو بطور کامل نابود می کنه و تخریب می کنه.
اسلحه دوم- از 10 هدف 7-8 هدف رو مورد اصابت قرار میده با عمق منتوسط (توجه داشته باشین هدف از کار میافته و توانایی شلیک یا عمل دیگری رو نداره)
برای ما فرق زیادی میکنه دشمن بهش بگه توپ ایرانی؟
مشکل ژ-3 تا جایی که من میدونم همچنان پابرجاست..سنگین...با گیر زیاد...نظافت وقت گیر..بدون نارنجک انداز تفنگی به تعداد کافی
با این لگد واقعا سایت روش به چه دردی میخوره. تیرانداز حتما باید در حالتی شلیک کنه که بطور کامل اسلحه رو مهار کرده باشه تا بتونه از دوربینش استفاده کنه.
توی بازی کانتر با این گالیل وقتی شلیک می کردم خیلی پخش می زد ولی قدرت آتیشش زیاد بود. البته بازی ملاک نیست ولی جالب نبود.
مبارک رژیم صهیونیستی باشه...این همه با این دشمن تو همه جا درگیریم بریم اسلحه اسراییلی رو به عنوان اسلحه سازمانیمون انتخاب کنیم ، کشورای دیگه نمیگن اینا حرفشون با عملشون نمی خونه... اسلحش خوبه خودش نجسه؟!
من نمیدونم چرا روی ارتقای G-3 , AK-47 خودمون کاری نمیکنیم همش منتظریم یکی بیاد اینا رو بهسازی بکنه یا ترکیبشون بکنه که ما هم استفاده کنیم...اینم شد خودکفایی؟
این AK-47 اتفاقا نکته مثبتش همون قنداقشه که هم وزن اسلحه رو کاهش می ده و هم نتیجه روی کتف خوب قرار میگیره و اذیت هم نمیکنه و سر هم نمی خوره چون پایینش دو کنگره مثلثی شکل داره مثل این قنداق قدیمی نیست.



اگه ژ-3 آ4 رو در نظر بگیریم این AK12 از اون بهتره برا نیروهای مسلح حتی کلاش 47 معمولی هم بهتره. منتها این تک تیرانداز ژ-3 یه چیز دیگه ست! SR-9T خیلی عالیه.


تو بولپاپ ها اینا برا سازمانی شدن بهترن:
[img]http://airbornecombatengineer.typepad.com/photos/weapons_fireams/fnf2000top.jpg[/img]

[img]http://www.steyr-aug.com/AUG%209mm%2001.jpg[/img]


[img]http://static.weloveshopping.com/shop/client/000050/fireflyairsoft/AEG024-TM.jpg[/img]

و سلطان OICW XM-29 (حیف بردش کمه!):
[URL=http://up.download.ir/pm-AGTJ.html][img]http://up.download.ir/dm-AGTJ.png[/img][/URL]

این طرح اسلحه هم به نظر جالب میاد ، اگه با یه مکانیزم خوب روش از طرحش استفاده کنیم !
[URL=http://up.download.ir/pt-ED92.html][img]http://up.download.ir/dt-ED92.jpg[/img][/URL]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[color=darkblue][quote]علی آقا من هم با شما موافقم و نوع کاربر تجهیزات رو در موفقیت اون خیلی موثر میدونم. ولی میزان تاثیرش رو در عملکرد اون سلاح میخوام از نظر شما بدونم مثلا چند درصد هست و دیگه اینکه به نظر شما این اصل تا چه موقع صادق خواهد بود؟ منظورم اینه که هر چه زمان به جلو میره و تجهیزات مورد استفاده بشر ( به طور کلی ) به سمت و سوی برتری تکنولوژیک و فن سالاری و افزایش دقت و عملکرد میرن، آیا دیگه جایی برای متد سنتی باقی میمونه؟[/quote]
سوال جالبی مطرح کردید.

در واقع از الان نمیشه درباره آینده و تغییری که قرار است در دانش بشری رخ بده ، نظر داد. اینکه مثلا تا 50 سال آینده چه تغییراتی در نیروهای نظامی کشورهای پیشرفته ای مثل آمریکا و انگلیس و ... رخ بده ، قابل پیش بینی نیست و تا زمانی که اهداف نظامی آینده به درستی و دقت تشریح نشه ، به طور صریح و قاطع نمیشه درباره اون نظر داد. شاید تا 50 سال آینده آمریکا اسلحه ای رو طراحی کرد که از فاصله 10 هزار متری نیروی دشمن رو به مدت 5 ساعت بیهوش کنه. (این یک فرض بود) در این صورت و در صورت های مشابه ساختارهای سنتی به میزان زیادی محکوم به فنا خواهند بود. هرچند شاید نیروهای نظامی با ساختارهای سنتی نیز از روش های آزمون و خطا برای مقابله با فناوریهای 50 سال بعد استفاده کنند. پس همانطور که می بینید نمیشه با قاطعیت درباره آینده نظر داد.

اما درباره این موضوع بهتره زمان حال حاضر رو در نظر بگیریم.

یک مثال ساده و ملموس :

ساختار ارتش آمریکا و ناتو از نیروهای چند ملیتی طالبان در افغانستان حداقل 50 سال جلوتر است. شاید ارتش های مدرن با فناوریهای پیچیده و امروزی خودشون در برخی شرایط جلوی نیروهای طالبان کم بیارند ، اما در بیش از 85 درصد شرایط تکنولوژی برتر آمریکا و ناتو دست بالا را برای این کشورها در برابر ساختار سنتی نیروهای طالبان ایجاد می کند. ام 16 به اذعان خود آمریکایی ها در جنگ های شهری حریف کلاش نیست. اما آیا این به معنای ضعف ام 16 در برابر کلاش است؟؟ مسلما خیر. چون همه جنگ ها در شهرها رخ نمی دهند. زمانی که جنگ در دشتهای باز صورت بگیرد ، کلاش هیچ حرفی در برابر ام 16 برای گفتن ندارد. با کلاش های قدیمی و دست ساز طالبان عملا نمی توان تا مسافت های بیش از 200 متر درگیر شد ، در حالیکه ام 16 بیش از 300 متر (در شرایط عملیاتی) دارای برد موثر است که از این نظر کاملا بر کلاش های طالبان می چربد. ضمن اینکه برتری هایی مثل آپاچی ، آ 10 تاندربولت مجهز به FLIR رو هم نباید فراموش کرد که این دو سلاح در پشتیبانی از نیروهای زمینی آمریکا و ناتو دست بالا رو برای این نیروها فراهم می کنند.

اگر آینده را در نظر نگیریم ، در زمان حال تکنولوژی و فناوری حداقل 80 درصد وزنه و برگ برنده یک ساختار نظامی در دنیای نیروهای نظامی امروز است. فراموش نکنیم که اگر برتری تکنولوژیکی هیچ تاثیری بر پیروز میادین جنگ نداشت ، ساختار ارتش های جهان همچنان در حد جنگ جهانی دوم باقی مانده بود. تانک شرمن و موزین ناگانت و ...[/color]
  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]
[quote]البته من اگر قرار باشد بین کلاش و گلیل یکی رو انتخاب کنم مسلما گزینه من گلیل است . [/quote]
کلا تسلیحات ساخت رژیم صهیونیستی از هر دو طرز تفکر شرقی و غربی استفاده می کنند. به عنوان مثال تانک های سری مرکاوا ساخت این رژیم از نظر بقاپذیری و اعتماد و قابلیت تعمیر میدانی در حد تانک های روسی و شرقی (حتی به مراتب بالاتر از آنها) و از نظر دقت و تجهیزات الکترونیکی مشابه تانک های غربی هستند. گلیل از نظر قابلیت اعتماد و بقاپذیری در حد کلاش و از نظر دقت و عملکرد مثل ام 16 است. این اسلحه با استفاده از مکانیسم M16A2 ولی با ساختار AK 47 ساخته شده است. این اسلحه یکی از بهترین اسلحه های حال حاضر به شمار می رود. بخصوص که مولتی کالیبر هم است.

گلیل با کالیبر 30

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/galil-ar762%7E3.jpg[/img]

گلیل با کالیبر 22

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/galil-sar%7E4.jpg[/img]

[/quote]

جناب علی، اگر اینطوریه لطفا توضیح بدین پس چرا ارتش رژیم صهیونیستی که سازنده این اسلحه استثنایی هست از M-16 اسنفاده می کنه؟ آیا بخاطر ضعفهایی نیست که ازش خبر داره؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[color=darkblue][quote]جناب علی، اگر اینطوریه لطفا توضیح بدین پس چرا ارتش رژیم صهیونیستی که سازنده این اسلحه استثنایی هست از M-16 اسنفاده می کنه؟ آیا بخاطر ضعفهایی نیست که ازش خبر داره؟[/quote]
هم اکنون نیروهای امنیتی ، نیروهای مرزبانی ، پلیس و برخی نیروهای دیگر در رژیم صهیونیستی از گلیل به صورت عمده استفاده می کنند. اما اینکه چرا گلیل اسلحه سازمانی این رژیم نیست ، اگر پست صفحه قبلی مرا بخونید متوجه می شید که عرض کردم هر کشور با توجه به المانها و فاکتورهایی که در سازمان رزم خودش است ، اسلحه مورد نیاز خودش رو انتخاب می کنه. شاید حتی G36 هم برای ارتش این رژیم به اندازه ام 16 کارآیی نداشته باشه.


پلیس رژیم صهیونیستی و گلیل


[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/Knesset_Guard_P5200034.JPG][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/thumb_Knesset_Guard_P5200034.JPG[/img][/url]

[/color]
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اگر باز هم میخواهید بدونید از میون تموووووووووم این تفنگ ها و تسلیحاتی که موجوده من کدوم رو به عنوان یک سلاح واحد و در مقام بلا منازع "اول" دوست دارم خوب من میتونم به سلاح AN-94 یا به صورت کامل (با پسوند و پیشوند و همه چی) "آوتومات نیکونووا وینتووکا مادل دِویات ناتچات دِویانوستو چِتیره" اشاره کنم که در قلب بنده در مقامی حتی بالاتر از خانواده کلاشنیکف قرار گرفته. خوب این مسلسل هجومی میتونه برست های دو تیره رو با سرعت 1800 RPM شلیک کنه که با توجه به مکانیسم فنری و تا شونده ماشینری در داخل قاب سلاح (که باعث شده خشاب سلاح کمی کج و به سمت راست توی سلاح جا بخوره- مثل FAD که از چپ کجه) و سرعت شلیک بالایی که تیر دوم را 0.03 ثانیه پس از اولی شلیک میکنه، باعث میشه که قبل از اینکه لگد و پرش تیر اول حس بشه، تیر دوم لوله سلاح رو به سمت هدف ترک کنه. در واقع برست های دو تیری این سلاح صدای یک شلیک رو دارن و به سختی میشه صدای دو تا شلیک رو توی اون تشخیص داد. ویژگی دیگه این نوع شلیک اینه که حتی اگر این سلاح رو دست یک بچه 7 ساله بدید، میتونه هر دو تیر شلیک شده برست رو به یک نقطه بکوبه. یعنی هر چند اسلحه توی دستش خلی میپره یا شاید پرتش کنه عقب... اما خوب قبل از اعمال لگد تیر اول هر دو تیر شلیک شده و به سمت یک نقطه حرکت میکنند. این برخورد های پین پوینتی (هر چند اسلحه رو شل بگیرید) پیاپی باعث نفوذ بهتر به جلیقه های ضد گلوله و باعث مرگ آوری بی حد و نصاب این اسلحه میشه. گلوله های 5.45 در 39 میلیمتری روسی در چند پاره شدن و پیچ و تاب خوردن توی بدن قربانی معروفن (به خاطر داشتی کمی هوا در بین ژاکت مسی و هسته مرمی) که با تضمین اصابت گلوله دوم به زخم گلوله اول، گلوله دوم از حفره گلوله اول وارد بدن قربانی شده و پس از طی سوراخ 5 سانتی متری (حدودا) گلوله اول با رسیدن به اولین پیچ و تابی که گلوله اول ایجاد کرده، وارد بافت سالم شده و مجددا مسیری حدودا 5 سانتی متری را شکافته، تکه پاره شده و با ایجاد حفرات ریز و دائمی بسیار که بعضا با حفرات زخم گلوله اول میپیوندند، مسیری چند شاخه و گشاد و غیر قابل انسداد را برای خونریزی به بیرون ایجاد میکنند که به گفته خاطرات سربازان روس میزان خونریزی حاصل از برخورد نزدیک برست دو تیره این سلاح در چچنی ها را برابر با میزان خونریزی از یک قربانی سر بریده توصیف کرده اند. (نقل قول: در کمتر از بیست ثانیه صورتش سفید شده بود و خونی که ازش توی بیست ثانیه رفته بود 5 متر اونطرفتر از پلکان چکه میکرد.-برخورد 2 برست دو تیره توی سینه و شکم-).
ویژگی دیگه این سلاح صدای شلیک کم اونه که چیزی ما بین صدای شلیک یک سلاح معمولی و صدای شلیک یک سلاح با صدا خفه کن هستش. علت این ویژگی رو توی عکس میتونید روی شعله پوش اون که شبیه سوت سگه ببینید. درسته. این شبیه سوت سگ نیست، واقعا یک نوع سوت سگه!!!!! (بازم بگین روسا خلاق نیستن!) اونا با قرار دادن یک سوت سگ سر لوله این سلاح (روی گردی اولش یک سوراخ ریز رو به بالا داره. درست مثل سوت) بیش از شصت درصد فشار گاز و صدایی که قرار ایجاد بکنه رو به کمک این سوت به فرکانس صوتی ای بالاتر از 20 کیلوهرتز تبدیل کرده اند. یعنی باعث نمیشه صدای سلاح "خفه" بشه. بلکه باعث میشه تبدیل به فرکانسی غیر قابل شنیدن برای گوش انسان بشه. این سلاح که نسبتا صدای شلیک ملایم و کمی داره به واسطه همین ویژگی میتونه از فاصله های حتی هزار متری باعث وحشت و گیجی و از کار انداختن سگ های دشمن (و البته خودی) بشه... خوب دوستان گلم... این هم حسن ختام امشب به عنوان خداحافظی قبل از سربازی من.


[img]http://iranmilitary.persiangig.com/an94-1.jpg[/img]

مهرداد ح :lol:
  • Upvote 8

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط mehdipersian
      مرداد گذشته، یک ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه برای ایران از پایگاه فضایی بایکونور پرتاب شد و انتظار می‌رود سه ماهواره دیگر نیز در سال‌های آینده به فضا پرتاب شوند. همچنین شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد یک شرکت روسی در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی برای ایران است که در سال 2024 در مدار زمین ثابت قرار می‌گیرد.
       
      ماهواره ی خیام:

       
       
      مرداد 1394، ایران با دو شرکت روسی در مورد پرتاب ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه که توسط ایران اداره می شود، به توافق اولیه دست یافت. ماهواره ایرانی در 18 مرداد 1401 به وسیله ی شرکت روس کاسموس به فضا پرتاب شد. 
       
      مشخصات فنی ماهواره:

      مشخصات فنی ماهواره توسط روسیه و ایران اعلام نشده است ولی می توان از یک حق اختراع منتشر شده توسط شرکت NPK Barl در مرداد 1401 اطلاعات جدیدی بدست آورد. این طرح یک ماهواره سنجش از دور با وضوح بالا را توصیف می کند که دقیقاً شبیه خیام است. دارای یک گذرگاه شش ضلعی و چهار پنل خورشیدی است که با زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی ماهواره به سمت پایین امتداد دارند. 
       
      محموله یک تلسکوپ کورش(Korsch) با پنج عنصر نوری است. تلسکوپ کورش یک تلسکوپ آناستیگمات سه آینه ای فشرده است که میدان دید وسیعی را ارائه می دهد. این تلسکوپ تصویربرداری را در یک کانال پانکروماتیک و چهار کانال چند طیفی (نزدیک مادون قرمز، قرمز، سبز و آبی) ارائه می دهد. سه پیکربندی ممکن برای تلسکوپ ارائه شده است که همگی با نسبت کانونی f/11.53 (نسبت کانونی تقسیم فاصله کانونی بر دیافراگم است)میباشند. مقادیر سه پیکربندی عبارتند از:
       
      دهانه / فاصله کانونی
      0.535 متر6.17 متر
      0.75 متر8.65 متر
      1.1 متر12.68 متر
       
      در اولین پیکربندی که در شکل زیر نشان داده شده است، وزن تلسکوپ 125 کیلوگرم و طول آن 1.8 متر است.
       

       
      دو پیکربندی دیگر منجر به گذرگاه طولانی‌تر می‌شود، اما نیازی به تغییر در جعبه‌های الکترونیکی محموله و آرایه‌های پیکسل CCD ایجاد نمیکند. این تلسکوپ از یک آرایه کانونی کروی و نه مسطح برای کمک به جلوگیری از لکه دار شدن تصاویر استفاده می کند. یک آرایه اسکن الکترونیکی داده‌ها را در باند X با سرعت‌های 480 مگابیت تا 1.5 گیگابیت بر ثانیه به زمین ارسال می‌کند (نرخ بالاتری نسبت به گزارش NPK Barl در فوریه 2021 ).
       
      سازنده محموله نوری مشخص نیست، اما برخلاف تخصص این شرکت در سیستم های زمینی می تواند خود NPK Barl باشد. طی نمایشگاهی در سال 2019، این شرکت تلسکوپ سنجش از دور را به نمایش گذاشت که انتظار می‌رفت ظرف دو سال آینده به فضا پرواز کند. گزارش شده است که وزن آن تنها 46 کیلوگرم است و همچنین کوچکتر از نمونه ثبت اختراع به نظر می رسد، اما تنها ماهواره میزبان ممکنی که در حال حاضر برای آن قابل شناسایی است، خیام است. احتمالاً تنها یک بخش از تلسکوپ به نمایش گذاشته شده است. 

       
      در یکی از نقشه‌های همراه با حق ثبت اختراع(پتنت) ، ماهواره در بالای طبقه فرگات در داخل محفظه محموله موشک سایوز-2-1a قرار دارد (که نشان می‌دهد پرتاب اولیه به وسیله ی این ماهواره بر به جای سایوز-2-1b سنگین تر بود).
       
       اگرچه پتنت‌ها به ندرت به پروژه‌هایی اشاره می‌کنند که به آن‌ها مربوط می‌شود، اما در اینجا ماهواره در واقع متعلق به پروژه 505 نشان داده شده است. همانطور که در نقاشی زیر مشاهده می‌شود، ماهواره‌ها به اندازه‌ای کوچک هستند که سه عدد از آنها در داخل دماغه قرار گیرند.
       
       
       
      کاربرد خیام:
       
      به طور رسمی، خیام تنها کاربردهای غیرنظامی در زمینه هایی مانند کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی و نظارت بر محیط زیست خواهد داشت. مدت کوتاهی پس از پرتاب، رئیس سازمان فضایی ایران مدعی شد خیام به دلیل اندازه کوچکش نمی تواند به عنوان یک ماهواره جاسوسی استفاده شود. با این حال، وضوح زمینی گزارش شده آن (0.73 متر) برای انجام کارهای شناسایی ارزشمند کافی است. 
       
      مرکز کنترل ماموریت خیام:
       

       
       
      به گزارش اخبار ایران، مرکز کنترل ماموریت خیام در مرکز فضایی ماهدشت که تقریباً در 60 کیلومتری غرب تهران و نرسیده به شهر کرج قرار دارد. این مرکز در اوایل دهه 1970 برای دریافت اطلاعات از ماهواره های سنجش از دور خارجی تأسیس شد که اولین آنها ماهواره های لندست ایالات متحده بود. همانطور که در تصاویر Google Earth مشاهده می شود، ساخت یک ساختمان جدید در این سایت حدود آوریل 2020 آغاز شد و اکنون کامل شده است. احتمالاً در گزارش تلویزیون ایران که پس از پرتاب خیام از مرکز کنترل مأموریت پخش شد، دو آنتن سهموی در شمال شرقی ساختمان جدید دیده می‌شود.
       

       
      همکاری های روسی/ایرانی بعدی:
       
      خیام پیش بینی می شود حداقل پنج سال فعالیت داشته باشد و قرار است در سال های آینده ماهواره های بیشتری نیز به آن ملحق شوند. پس از پرتاب، حسن سالاریه اعلام کرد که ایران سه ماهواره دیگر از همین نوع را سفارش داده است و افزود: اولین ماهواره در مجموع 40 میلیون دلار هزینه داشته است.
       
      به نظر می رسد که همکاری فضایی بین روسیه و ایران اکنون فراتر از حوزه سنجش از دور است. در هفته‌های اخیر شواهدی به دست آمده است که روسیه در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی زمین‌ایستا برای ایران با نام اکواتور (به روسی به معنای «استوا») است. این نام برای اولین بار در سال 2020 در بیوگرافی مختصری از متخصص ISS Reshetnev، تولید کننده پیشرو روسیه در ماهواره های ارتباطی مستقر در نزدیکی کراسنویارسک در سیبری ظاهر شد. در کنار آن بسیاری دیگر از پروژه ها نیز به آن اشاره شد که این شخص در آن مشارکت داشته است و جزئیات بیشتری ارائه نشده است.
       

       
      ایران در نهایت قصد دارد ماهواره‌های ارتباطی زمین‌ایستا را با استفاده از پرتاب‌کننده‌های بومی پرتاب کند، اما به‌نظر نمی‌رسد ماهواره‌هایی که در آینده قابل پیش‌بینی به فضا پرتاب می‌شوند، قادر به قرار دادن محموله با این ویژگی در این نوع مدار باشند. بنابراین، این کشور احتمالاً برای پر کردن جای خالی باقیمانده نیز به روسیه متکی خواهد بود. اگر معامله‌های دیگری در این زمینه هنوز وجود داشته باشد، پشت درهای بسته انجام شده است. 
       
      ________________________________________
      تلخیص و ترجمه از mehdi persian برای میلیتاری
      ________________________________________
      منبع:
      https://www.thespacereview.com/article/4475/1
       
    • توسط MR9
      تسلیحات هایپرسونیک ، حوزه جدید برای رقابت
      اعطاء قرارداد توسعه جنگ افزارهای هواپایه فراصوت به لاکهید – مارتین

      واشنگتن : وزارت دفاع ایالات متحده در 13 اوت 2018  اعلام نمود که مناقصه  طراحی و توسعه دومین نمونه از تسلیحات فراصوت مورد نیاز ارتش این کشور را به ارزش 480 میلون دلار به  دپارتمان موشک و سامانه های کنترل شرکت لاکهید- مارتین اعطاء نموده است .
      خبر امضاء این قرارداد در حالی منتشر گردید که پیش از این گمانه زنی هایی در خصوص نیازمندی فوری ارتش این کشور برای طراحی و و تولید تسلیحات هوا- پایه واکنش سریع وجود داشت و گفته شده بود که پشتیبانی های لازم از برنده مناقصه نیز بخوبی انجام خواهد شد این قرارداد ، در واقع ، ایجاد بستر مناسب برای طراحی ، تست و آمادگی برای تولید مهمات واکنش سریع هواپایه (ARRW) بشمار  می آید .

      وزیر نیروی هوایی  ، هدر . ای . ویلسون در این زمینه می گوید :" ما قصد داریم تا بسرعت و با بهره گیری از بهترین فناوری در دسترس ، در کوتاه ترن بازه زمانی ممکن ، قابلیت رزم هایپرسونیک را در اختیار نیروی هوایی قرار دهیم "

      پروژه ARRW ، یکی از دو تلاش ارتش ایالات متحده  برای نمونه سازی تسلیحات ماوراء صوت است که به نیروی هوایی  در توسعه قابلیتهای رزمی کمک می کند . نیروی هوایی ارتش ایالات متحده  ، با استفاده از دسترسی های داده شده  بخش 804 از اجازه نامه FY16 قانون دفاع ملی ، مجاز است تا سرمایه گذاری لازم برای توسعه این تسلیحات تا سال 2021 را داشته باشد . این پروژه قرار است تا در شعبه اورلاندو (فلوریدا ) شرکت لاکهید- مارتین اجرا گردد و انتظار می رود تا اواخر نوامبر 2021 به نتیجه قطعی برسد .

      از سویی دیگر ، مدیران ارشد وزارت دفاع  ، آژانش دفاع موشکی ، نیروی هوایی ، نیروی دریایی ، و ارتش روز 28 ژوئن  سال جاری توافقنامه ای را بصورت مشترک به امضاء رساندند که در آن بر همکاری و توسعه فناوری مهمات هایپرسونیک سُرشی ، تاکید وجود داشت .

      ژنرال دیوید . ال . گلدفین ، رییس ستاد نیروی هوایی ، در این زمینه می گوید :
      " این تیم مشترک  برای رقابت نیازمند ایجاد چابک سازی سازمانی خواهد داشت ، مرزهای فناوری در این برنامه بطور قطع جابه جا میشود و ما می بایست سهم خود را از این رقابت جدید ، داشته باشیم "
      انعقاد این قرار داد ، به دولت اجازه می دهد تا به نیاز فوری نیروهای مسلح ، پاسخ مناسب دهد ، به همین دلیل شروع به کار این پروژه ، به فاصله 180 روز پس از امضاء تعیین شده است .

      برنامه دوم نیروی هوایی برای طراحی تسلیحات هواپایه  فراصوت ، سرمایه گذاری برروی پروژه  جنگ افزار ضربتی متعارف فراصوت (HCSW) نام دارد . در مجموع ، این دو برنامه ، قابلیتهای منحصربفردی را برای ارتش فراهم می کند ، گرچه  هرکدام ازاین دو طرح ، رویکردهای فنی متفاوتی را دنبال می کنند . چنانکه برنامه ARRW تلاشی است میان نیروی هوایی و دارپا برای توسعه فناوری که امکان ارتقاء آن وجود دارد ، در حالی که برنامه HCSW ، بیشتر بر روی استفاده از فناوری هایی که وارد دوره بلوغ خود شده ، متمرکز شده است .
      پی نوشت :
      1- در یک دهه اخیر ، مفهوم جدیدی واردسازمانهای مسلح شده و آن ، " چابک سازی " سازمان است ، طبیعتا" سازمان های به اصطلاح " تنبل" در چنین وضعیتی ، محلی از اِعراب ، نخواهند داشت .
      2- نکته جالب اینجاست که مدیریت حاضر نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ( بعنوان متولی این دوبرنامه ) ، آنچنان به این فناوری علاقه مند شده که روی دو برنامه مشابه ، همزمان سرمایه گذاری می کند ، طبیعتا" در اینجا ( و نه الزاما"در یک سازمان قرن بیست و یکمی نظیر پنتاگون )  پول به هیچ عنوان مطرح نیست ، بلکه ، پیش فرضها ، عملکرد و آینده نگری مدیریت سازمان ، تاثیر گذار خواهد بود .
       
      صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9
       
    • توسط Azarakhsh
      مهر: فرمانده نیروی هوایی روسیه از تصمیم این کشور برای ساخت سیستم جدید دفاع هوایی با نام اس-500 خبر داد.

      "الکساندر زلین" امروز سه شنبه با اعلام این مطلب گفت : اس 500 مدل ارتقا یافته اس 400 محسوب می شود.

      به گفته فرمانده نیروی هوایی روسیه، سیستم اس 500 قادر است تمامی هدف های بالستیک وایرنگر تا فاصله پنج کیلومتری را تنها در ظرف چند ثانبه منهدم کند.

      زلین در پایان گفت : تنها روسیه قادر به ساخت چنین سیستم دفاعی است.

      بر اساس این گزارش، سیستم های دفاعی مدل اس، از پیشرفته ترین سیستم های دفاع هوایی محسوب می شود؛ بطوری که در یک سال گذشته شایعات مربوط به فروش سیستم موشکی اس 300 روسیه به برخی کشورهای منطقه سر و صدای زیادی به پا کرده و موجب نگرانی رژیم صهیونیستی نیز شده است.

      http://www.asriran.com/fa/pages/?cid=80745
    • توسط farmandekoll
      بعد از ظهور جنگنده رهگیر Su-27 و آشکار شدن تواناییهای بالقوه آن( بخصوص در برابر نمونه غربی یعنی F-15 Eagle) روسیه در پی تغییر و بهبود این جنگنده متناسب با نیازها و خواستهای مشتریان شد. در نتیجه مدلهای مختلفی از این هواپیما طراحی و عرضه شد که یک گروه از آنها جنگنده سوخوی Su-30 بود که به کشورهای هند، چین، اندونزی، ویتنام و مالزی صادر شد. در ادامه به معرفی انواع مختلف Su-30 می پردازیم.

      Su-30 : جنگنده رهگیر دو سرنشینه

      این مدل که در واقع Su-27PU می باشد - بعدها Su-30 خوانده شد – در اواخر دهه 80 میلادی به عنوان جنگنده رهگیر دور برد و پست فرماندهی هوایی توسعه و ظهور یافت.در شروع پروژه Su-27UB هواپیمای آموزشی رزمی به عنوان پایه این مدل انتخاب شد. زیرا این مدل هم مزیت های رزمی Su-27 و هم دو سرنشینه بودن را داشت. برای برآورده کردن برد زیاد امکان سوختگیری هوایی به Su-27UB داده شد. سیستمهای اویونیک( الکترونیک پروازی) آن بهبود یافت. سیستمهای ویژه ارتباطی و هدایتی برای فرماندهی پروازهای جمعی با جنگنده های تک سرنشینه Su-27 نیز بر روی این هواپیما قرار داده شد. در کاکپیت عقب یک نمایشگر بزرگ CRT ( نمایشگرهایی مانند تلویزیون) قرار داده شد که به لیدر آرایش، اطلاعات تاکتیکی مانند هدف ها و رهگیر ها را نشان می دهد. سیستمهای ناوبری و پرواز با سیم نیز ارتقا یافته اند. فقط تعدادی از این هواپیما در نیروی هوایی روسیه وارد خدمت شدند.


      Su-30MK : جنگنده چند منظوره دو سرنشینه


      در سال 1993 سوخوی نمونه های نخستین Su-30 را به نمونه اثباتگر برای به فروش رساندن مدل های چند منظوره که Su-30MK خوانده می شدند، تبدیل کرد. MK که در آن M به جای Modified و K به جای Commercial (در زبان روسی) است نشان می دهد که این نمونه برای بازار صادراتی توسعه یافته است. در هسته این مدل سیستم کتنرل آتش چند منظوره ارتقا یافته با توجه به درخواست مشتریان قرار داده می شود. توانایی هوا به زمین هواپیما به طور قابل ملاحظه ای ارتقا داده شده است و موشکها و بمب های متنوعی نیز برای انتخاب تسلیحات آن افزوده شده است. برای نقشهای هوا به هوا موشک میان برد RVV-AE ( R-77 اَدر یا آمرامسکی) با سیستم هدایت راداری فعال قابلیت نصب پیدا کرده است.

      Su-30K و Su-30MKI: فلانکر های دو سرنشینه هند

      هند اولین خریدار جنگنده Su-30MK بود. برای برآورده کردن نیازهای هند، Su-30MKI توسعه یافت. Su-30MKI تفاوت قابل توجهی با Su-30MK دارد. بطوریکه در آن کانارد(پیش بال) و دو موتور AL-31 جدیدتر با توانایی تغییر بردار رانش قرار داده شده است که مانور پذیری هواپیما را بسیار بالا برده است. این موتور ها با تراست 130 کیلو نیوتون هواپیما را به حداکثر سرعت 2125 کیلومتر در ساعت (2 ماخ ) می رساند. دریچه موتورها قابلیت چرخش تا 15 درجه افقی و عمودی را دارد. البته موتور های نمونه Su-30K دارای سیستم تغییر بردار رانش نمی باشند. رادار Su-30MKI ، NIIP N011M بوده که همان رادار استفاده شده در جنگنده Su-35 و Su-37 می باشد و سازگار با انواع موشکهای هوا به زمین و هوا یه هوا از جمله R-60 آفید، R-73 آرچر، R-27 آلامو و R-77 اَدر را می باشد. سیستمهای ناوبری و نمایشگر های سربالا نیز با سیستمهای ساخت سکستانت اویونیک فرانسه جایگزین شده اند.



      Su-30MKK : جنگنده چند منظوره دوسرنشینه چین

      Su-30MKK چندمنظوره، دوسرنشینه و برای چین توسعه یافته است.این مدل نیز مانند Su-30MKI دارای کاکپیت دو سرنشینه بوده که از نمایشگرهای چند منظوره در آن استفاده شده است. بعلاوه این مدل دارای توانایی سوختگیری هوایی می باشد. در این مدل از بالهای بزرگتر Su-35 برای جای دادن سوخت بیشتر استفاده شده است. Su-30MKK فاقد کانارد بوده و موتور آن مانند دیگر مدلها توربو فن Al-31F بدون سیستم تغییر بردار رانش می باشد که البته از نمونه MKI تراست کمتری تولید می کند (122.58 کیلو نیوتون) که هواپیما را به حداکثر سرعت 2125 کیلومتر در ساعت(2 ماخ ) می رساند. رادار Su-30MKK، N001VE بوده که سازگار با موشک R-77 اَدر می باشد. این هواپیما مانند دیگر هم خانواده های خود قادر به حمل طیف وسیعی از موشکهای هوا به زمین و هوا به هوا می باشد که در 12 جایگاه تعبیه شده قرار می گیرند. از دیگر سلاحهای قابل حمل این مدل می توان به R-60، R-73 آرچر و R-27 آلامو به همراه یک توپ 30 میلیمتری با 150 توپ اشاره کرد. همچنین حداکثر وزن برخاست با تقویت ارابه فرود و بدنه به 38000 کیلوگرم افزایش یافته است. در سال 1999 سوخوی، T10PU-5 ( نمونه اولیه Su-30) را به مدل MKK تغییر داد و اولین پرواز آن در 9 می 1999 انجام شد. در ادامه در 19 می همان سال تولید Su-30MKK با شماره سریال 501 آغاز شد.




  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.