جنگنده - بمب افکن داسو میراژ اف- یک جنگنده - بمب افکن داسو میراژ اف- یک ( Dassault Mirage F1)

[BattleMaster 3,797]

[quote][quote][b]تزریق روحیه[/b]

[b]98% ... 99% ... 100% .... INJECTION COMPLETED [/b]

برای صدام واقعا متاسفم ! من نمیدونم این بشر چرا فکرکرد ایران برای هواپیماهاش جای امنیه ! احتمالا سر آخر به این نتیجه میرسید خیلی بهتر بود امریکاییها اینارو نابود میکردند تا دو دستی به ایرانیها تقدیم میکرد !

صدام پس از ماجرا !!! at_wits'_end_new!

اینقدر در زمان حملات آمریکائیها برادران عراقی برادران عراقی کردیم بیچاره باورش شد !!! [/quote]

همیشه برام سوال بود که چطوری این هواپیماهای عراقی از ایران سر در آوردند ؟؟؟؟؟؟!!!
میشه توضیح بدید قضیه چی بود ؟؟
خاطرات گنگی از 2003 و جنگ عراق و آمریکا دارم ! یادم میاد تلویزیون با جزییات تشریح میکرد اخبارش را مثلا اوایل جنگ خبر می دادند 40 سرباز آمریکایی اسیر عراقی ها شدند !

خب مجله جنگ افزار این ماه پاسخم را داد !![/quote]

هواپیماهای پناهنده شده از عراق به ایران در سال 1991

در پایین فهرست هواپیماهایی است که وسیله مقامات عراقی در گزارش به سازمان ملل ارائه شده.

ایران تنها فرود 22 فروند هواپیما را تایید کرده و مابقی هواپیما به گفته ایرانیان یا توسط پدافند ساقط شده اند یا به دلیل کمبود سوخت سقوط کردند.


A) Military Combat Jet Aircraft = 115
24 = Mirage F-1
24 = SU-24
40 = SU-22
4 = SU-20
7 = SU-25
4 = Mig-29
7 = Mig-23ML
4 = Mig-23BN
1 = Mig-23UB

Military & Civil Transport or Utility Aircraft = 33
2 = B747
1 = B707
1 = B727
2 = B737
15 = IL-76
2 = Dassault Falcon
1 = Lockheed Jetstar
1 = Airbus A300
5 = Airbus A310A


6 تا ایرباس کویتی که توسط عراق در جنگ کویت دزدیده شده بودند بابت غرامت جنگ در ایران باقی ماندند و بعد از تاییدشان که متعلق به کویت هستند به صاحب اصلی پس فرستاده شدند.

3 فروند هواپیما پیش اخطار هم بود که دو فروند به ایران آمدند( که یکیش سقوط کرد چندی پیش !) و یک فروند هم در جنگ نابود شد.

[mopmop 838]

[quote]A) Military Combat Jet Aircraft = 115
24 = Mirage F-1
24 = SU-24
40 = SU-22
4 = SU-20
7 = SU-25
4 = Mig-29
7 = Mig-23ML
4 = Mig-23BN
1 = Mig-23UB [/quote]
از این لیست فقط شاید میگ 29 و سوخو 24 و ظاهارً میراژ به درد ما بخوره
باقیش که استفاده ای نداره
فقط برو بچه های نیرو هوایی رو سر گرم می کنه

[Sorena_Noshad 5,090]

[quote]
از این لیست فقط شاید میگ 29 و سوخو 24 و ظاهارً میراژ به درد ما بخوره
باقیش که استفاده ای نداره
فقط برو بچه های نیرو هوایی رو سر گرم می کنه
[/quote]

سوخو-25 (Su-25) رو هم اضافه کنید.. از این هواپیما 7 فروند به ایران اومدن که از طرف نیروی هوایی ارتش عملیاتی کردن اون ها به صرفه تشخیص داده نشد !این هواپیما ها به نیروی هوایی سپاه تحویل داده شد و سپاه هم اون ها رو عملیاتی کرد و 3 فروند دیگر هم خریداری کرد.

[ortega68 370]

به گزارش گروه دفاع و امنیت مشرق، «میراژ اف-1» جنگنده ای چند منظوره ساخت شرکت داسوی فرانسه است که نخستین نمونه آن در سال 1966 پرواز کرده و در 13 کشور جهان به کار گرفته شده و در برخی کشورها از جمله خود فرانسه همچنان در حال خدمت است.

این جنگنده پس از طرح های موفق و پرطرفدار میراژ-3 و 5 ساخته شد و پس از سوپر اتندارد دومین و آخرین طرح جنگنده در داسو بود که از بال دلتایی استفاده نمی کرد. اما این میراژ(به معنی سراب) نیز با اقبال خوبی روبه رو شده و بیش از 700 فروند آن ساخته شد. این در حالی بود که ناکامی بزرگ میراژ اف-1 در انتخاب نشدن به عنوان جنگنده سبک و چندمنظوره ناتو در رقابت با «اف-16» آمریکایی بازار بزرگی را از چنگ فرانسوی ها خارج کرده بود.

این جنگنده در نمونه های مختلف خود بین 7400 تا 7600 کیلوگرم جرم دارد(بدون سلاح و سوخت) طولی کمتر از 15.5 متر، دهانه بالی در حدود 8.4 تا 9.3 متر، بیشینه جرم 16200 کیلوگرم داشته و با موتور توربوجت آتار-9-کی خود به بیشترین سرعت 2.2 ماخ(2250 کیلومتر بر ساعت) در ارتفاع بالا دست می یابد. بیشینه برد نمونه های مختلف میراژ اف-1 در حدود 3300 و برد رزمی آنها کمتر از 1500 کیلومتر بدون سوختگیری هوایی گزارش شده است. البته میزان برد تابع عوامل مختلفی از جمله میزان سوخت و وزن محموله جنگی در حال حمل، سرعت و ارتفاع پروازی بوده و این اعداد مربوط به حالات معمول برای مقایسه هستند.

این جنگنده توانایی حمل 6300 کیلوگرم محموله را داشته و از دو جایگاه در نوک بال ها(برای موشک های کوتاه برد هوا به هوا)، دو جایگاه زیر هر بال و یکی هم زیر بدنه برای حمل این بار برخوردار است. بیشترین ارتفاع پروازی قابل دستیابی این هواپیما 20هزار متر عنوان شده است.

میراژ اف-1 از رادار «سیرانو-4» با برد حدود 100 کیلومتر استفاده کرده و تسلیحات هوابه هوای آن شامل موشک کوتاه برد حرارتی «مجیک» و انواع موشک میان برد «سوپر-530» است. کشورهای مختلفی به جز فرانسه دارای این هواپیما هستند از جمله یونان، آفریقای جنوبی، لیبی، اسپانیا، مراکش و اکوادر که همچنان از میراژ استفاده می کنند.

سابقه در عراق

هر چند سفارش میراژ از سوی عراق به قبل از جنگ تحمیلی بازمی گردد اما اولین سری 16 تایی از نمونه اف-1ئی-کیو که مختص عراق ساخته شده بود تا فروردین 1360 تحویل نیروی هوایی این کشور قرار نگرفت.

عراق به عنوان بزرگ ترین مشتری خارجی این جنگنده 126 فروند میراژ اف-1 در بیش از 6 نمونه که بهسازی هایی نسبت به نمونه قبلی داشتند تحویل گرفت. این هواپیما پس از ورود به نیروی هوایی عراق پیش از آنکه سهمی در نبردهای هوایی با همسایه پرقدرت شرقی کسب کند بیشتر نقش قربانی را در برابر «اف-14 تامکت» های نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران بازی کرد،‌ نقشی که حتی با وجود ارتقاءهای متعدد، آراسته شدن به تسلیحات جدید و آموزش های کامل فنی و راهکنشی(تاکتیکی) توسط فرانسوی ها تا آخرین روزهای جنگ ادامه داشت. در واقع به جز آن درگیری معروف که میراژهای عراقی با جدیدترین نمونه موشک سوپر-530-اف موفق به سرنگونی دو تامکت ایرانی شدند پیروزی چشمگیر دیگری در برابر حریف مستقیم خود پیدا نکردند.

در مقابل تامکت های ایرانی چندین بار موفق به سرنگونی بیش از دو تا سه فروند میراژ در درگیری های هوایی در یک روز شدند؛ شاهکاری که تا آخرین روزهای دفاع مقدس و با وجود همه مشکلات تعمیرات و تسلیحات رقم می خورد.

اما سایر جنگنده های نهاجا از جمله انواع «اف-4 فانتوم» و خصوصاً «اف-5 تایگر» زخم های قابل توجهی از میراژها دریافت کردند و آمارهای منتشر شده نشان می دهد این جنگنده توانست برتری نسبی بر فانتوم و برتری محسوسی بر تایگر کسب کند. در مجموع همین آمارها نشان دهنده انهدام بیش از 20 تا 33 فروند میراژ در نبردهای هوایی با ایران است یعنی 16 تا 26 درصد دارایی عراق از این نوع جنگنده که تلفات بالایی است.



میراژهای عراقی البته در نبرهای هوا به سطح موفقیت های زیادی کسب کردند. اجرای عملیات بمباران سنگین، حملات ضربتی به عمق خاک ایران با سوختگیری جنگنده های میراژ از جنگنده میراژ دیگر حتی تا عمق بیش از 600 کیلومتری ایران و معروف تر از همه اجرای عملیات ضدکشتی با موشک های «اگزوست» در نبردهای دریایی و جنگ نفتکش ها از جمله سوابق عملیاتی این هواپیما در زمان حضور در عراق بوده است. هر چند که چندین فروند از آنها نیز در اثر آتش پدافند هوایی منهدم شدند.

یکی از عجیب و رازآلودترین عملیات های میراژ در زمان حضور در نیروی هوایی عراق حمله به ناو آمریکایی «استارک» با موشک اگزوست و از مسافت چند ده کیلومتری بود که منجر به آسیب دیدن شدید این کشتی رزمی شد در حالی که روابط عراقی ها با آمریکا در آن مقطع(1987) خوب بود و البته ناو آمریکایی هم نتواست در برابر هیچ یک از دو موشک شلیک شده واکنشی نشان دهد.

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/161183_600.jpg[/img]
[b]یک میراژ عراقی در حال شلیک موشک اگزوست[/b]

به گزارش مشرق، نکته جالب در مورد میراژهای غربی عراقی تلاش برای تجهیز این جنگنده بمب افکن موشک های هوا به سطح جدید شوروی سابق بود که در روزگار جنگ سرد و تفاوت فناروی های غربی و شرقی امری جدید بود هر چند که این تلاش ها به نتیجه قابل توجهی نرسید.

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/161181_316.jpg[/img]
[b]میراژ عراقی مجهز به موشک هوابه سطح روسی KH-29[/b]

ورود به ایران

پس از حمله عراق به کویت و اشغال این کشور کوچک و ائتلاف ناتو و کشورهای منطقه برای آزاد سازی این انبار نفت نیروی هوایی عراق با وجودِ داشتن 8 سال تجربه رزمی سنگین در جنگ تحمیلی قبلی خود یعنی حمله به ایران نتوانست به موفقیتی جز یک پیروزی هوایی در برابر هواپیماهای ائتلاف دست یابد و با از دست دادن برتری هوایی و بالا رفتن تلفات پرنده هایش راهکاری عجیب را برگزید و به جای هر حرکتی بیش از 100 فروند از هواپیماهای جنگی و تعدادی هواپیمای غیرنظامی را به سمت ایران پرواز داد تا از آتش دشمن مصون مانده و بعدها با فروکش کردن جنگ آنها را از ایران پس بگیرد.

این طرح عراقی ها اما با ممانعت ایران از پس دادن هواپیماها به بن بست برخورد و در اظهار نظرهای غیر رسمی دلیل اینکار در نظر گرفتن این مهاجران غیرقانونی اما بسیار ارزشمند به عنوان بخشی از غرامت جنگ تحمیلی 8 ساله در کشور عنوان شد. بنا بر اظهارات منابع خارجی حدود 24 فروند میراژ اف-1 در بین این هواپیماهای وجود داشته که 17 فروند نوع تک سرنشین و 7 فروند نوع دو نفره بوده است.

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/161182_243.jpg[/img]
[b]پرواز جمع سه فروند از میراژ های کشورمان[/b]

مهمان های ناخوانده عراقی پس از عبور از مرزهای غربی کشور، عمدتآً‌در پایگاه سوم شکاری همدان فرود آمدند و بعدها به نقاط دیگر منتقل شدند. میراژها نیز هر چند در چند پایگاه کشور حضور یافتند اما سرانجام در قالب یک اسکادران شکاری جدید در پایگاه هوایی مشهد مستقر شده و از آن پس با فراز و نشیب های فراوانی تا به امروز در حال خدمت بوده اند.

اتفاقی بزرگ؛ ارتقاء بدون دفترچه راهنما

این هواپیماها در حالی وارد ایران شدند که نه تنها هیچ کتاب راهنما و دفترچه فنی به همراه نداشتند بلکه شاید همه آنها فاقد جایگاه های حمل جنگ افزار بودند. بدیهی است که قطعات یدکی نیز برای این هواپیما موجود نبود و این در حالی بود که سطح فناوری های میراژ اجازه نمی داد از آن صرف نظر شود. بنابراین بار دیگر و برای چندمین بار پس از انقلاب متخصصان داخلی دست به کار بزرگی زده و برای عملیاتی کردن این هواپیما بدون مراجعه به کشور سازنده اقدام کردند.

در ابتدا خلبانان ماهر نهاجا حتی بدون برگزاری دوره آموزش از سوی خلبانان عراقی این هواپیماها را به پرواز در آورده و پس از استقرار در پایگاه مشخص شده برای این هواپیما رفته رفته متخصصان تعمیر و نگهداری نهاجا و صنایع هواپیمایی موفق به سرپا نگهداشتن این جنگنده برای نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران شدند. هر چند که گاه و بیگاه مشکلات فنی گریبانگیر این پرنده شده و تعداد عملیاتی از این جنگنده در مواقعی بسیار کم می شد. حتی یک مورد سانحه نیز برای یکی از میراژهای دو نفره ایران در نزدیکی مشهد به وقوع پیوست که منجر به شهادت یکی از خلبانان آن شد.

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/161178_781.jpg[/img]
[b]نمونه دو نفره از میراژهای نهاجا[/b]

وقوع این دست مشکلات نیز باعث نشد تا این هواپیماها از رده خارج شوند بلکه تلاش برای فعال کردن تعداد بیشتری از آن به طور ثابت انجام شد بطوریکه هم اکنون تعدادی از این جنگنده در پایگاه دهم شکاری چابهار مستقر هستند که خبر پروازهای عملیاتی آنها در رزمایش های اخیر نیز منتشر شد.

از کم و کیف میزان آمادگی رادار این جنگنده ها اطلاعاتی ارائه نشده است اما با توجه به برد قابل توجه و مداوت پروازی بیش از دو ساعت که توسط این جنگنده قابل دستیابی است میراژهای نهاجا در شرق کشور فعالیت مناسبی داشته اند و پروازهای گشتی زیادی را به انجام رسانده اند. در عرصه دریا نیز چیره دستی این هواپیماها در زمان جنگ با ایران آشکار شده و در صورت آمادگی رادار و دسترسی به موشک اگزوست این ترکیب همچنان برای شناورهای دشمن پیام آور نابودی خواهد بود. با توجه به توان متخصصان داخلی در شناخت فناوری های خارجی و تسلط به آنها احتمال آمادگی سامانه های راداری این جنگنده قابل توجه است.
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/161179_530.jpg[/img]
[b]میراژ اف-1 مجهز به نوع اصلاح شده ای از موتور آر-دی-33[/b]

سایر دارندگان میراژ بهسازی های مختلفی را روی آن به انجام رسانده اند که هر چند به طور گسترده انجام نشد اما نشان داد این هواپیما بستر خوبی برای توسعه توانایی های خود دارد. از آن جمله تجهیز میراژهای آفریقای جنوبی به موتور «آر-دی-33» جنگنده «میگ-29» و یا موشک های کوتاه برد پیشرفته «آر-73آرچر» روسی. گفتنی است هر چند مصرف ویژه سوخت موتور روسی آر-دی-33 از موتور خود میراژ کمی بیشتر است اما 200 کیلوگرم جرم کمتر و 15 درصد رانش بیشتر آنقدر وسوسه انگیز بود تا با کمی تغییرات فنی این کار به انجام رسیده و به مرحله پرواز برسد و در خود روسیه هم به نمایش درآید.

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/161194_503.jpg[/img]
[b]میراژ اف-1 مجهز به موشک هوا به هوای آر-73[/b]

با توجه به اینکه توانایی میراژ در زمینه حمل وزن محموله تنها 13 درصد کمتر از فانتوم-ئی و برد آن بیشتر از این جنگنده کهنه کار آمریکایی است می توان انتظار داشت نهاجا تلاش کند تا میراژها به تسلیحات بومی مجهز شده و برای مأموریت های تعریف شده به کار گرفته شوند.

خصوصاً‌ با توجه به اینکه نهاجا در هماهنگ کردن تسلیحات شرقی موجود روی هواپیماهای غربی و برخی تجهیزات شرقی روی پرنده های غربی خود ید طولایی دارد. مثلآً یکی از گزینه های محتمل کاربری موشک کوتاه برد وبسیار کارآمد آر-73 توسط میراژ است همانطور که اخبار غیر رسمی حاکی از بکارگیری آن روی سایر هواپیماهای غربی نهاجار نیز دارد. حداقل نصب تسلیحات بومی مانند موشک های ضد کشتی دوربرد نور و قادر یا بمب های هدایت شونده قاصد روی این جنگنده ها دور واقعیت نیست.

این جنگنده هر چند با روشی غیرمعمول وارد ناوگان نهاجا شده اما با تلاشی امیدوارانه و برای غلبه بر تحریم ها نشان روشنی از عزم جدی نیروهای داخلی برای استفاده از ابزارهای موجود و بهسازی آنها برای نیازهای موجود داشته و تأیید دیگری بر توانایی های علمی و فنی داخلی است.



[url=http://www.mashreghnews.ir/fa/news/116470/%D9%85%DB%8C%D8%B1%D8%A7%DA%98-%D8%AF%D8%B1-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D9%85%D9%87%D9%85%D8%A7%D9%86-%D9%86%D8%A7%D8%AE%D9%88%D8%A7%D9%86%D8%AF%D9%87-%D8%A7%DB%8C-%DA%A9%D9%87-%D8%B9%D8%B2%DB%8C%D8%B2-%D8%B4%D8%AF-%D8%B9%DA%A9%D8%B3]Web Page Name[/url]

[color=orange]

منتقل شد به بخش نیرو هوایی

00Amin[/color]

[ghermez 750]

من فکر می کردم حداکثر 3 تا 4 غنمیتی داشته باشیم واقعا بالای 20 تا.....

یک مقلیسه کوچک هم با اف16 بکنید

[MOHAMMAD 6,333]

اون آر دی 33 و آرچر جالب بود.

هواپیمای فوق العاده خوبی برای نبرد بر ضد شناورهای دشمن و همینطور بمبارانهای دقیق هست.

[DR_CHAMRAN 47]

«میراژ اف-۱» جنگنده ای چند منظوره ساخت شرکت داسوی فرانسه است که نخستین نمونه آن در سال ۱۹۶۶ پرواز کرده و در ۱۳ کشور جهان به کار گرفته شده و در برخی کشورها از جمله خود فرانسه همچنان در حال خدمت است.

این جنگنده پس از طرح های موفق و پرطرفدار میراژ-۳ و ۵ ساخته شد و پس از سوپر اتندارد دومین و آخرین طرح جنگنده در داسو بود که از بال دلتایی استفاده نمی کرد. اما این میراژ(به معنی سراب) نیز با اقبال خوبی روبه رو شده و بیش از ۷۰۰ فروند آن ساخته شد. این در حالی بود که ناکامی بزرگ میراژ اف-۱ در انتخاب نشدن به عنوان جنگنده سبک و چندمنظوره ناتو در رقابت با «اف-۱۶» آمریکایی بازار بزرگی را از چنگ فرانسوی ها خارج کرده بود.

این جنگنده در نمونه های مختلف خود بین ۷۴۰۰ تا ۷۶۰۰ کیلوگرم جرم دارد(بدون سلاح و سوخت) طولی کمتر از ۱۵.۵ متر، دهانه بالی در حدود ۸.۴ تا ۹.۳ متر، بیشینه جرم ۱۶۲۰۰ کیلوگرم داشته و با موتور توربوجت آتار-۹-کی خود به بیشترین سرعت ۲.۲ ماخ(۲۲۵۰ کیلومتر بر ساعت) در ارتفاع بالا دست می یابد. بیشینه برد نمونه های مختلف میراژ اف-۱ در حدود ۳۳۰۰ و برد رزمی آنها کمتر از ۱۵۰۰ کیلومتر بدون سوختگیری هوایی گزارش شده است. البته میزان برد تابع عوامل مختلفی از جمله میزان سوخت و وزن محموله جنگی در حال حمل، سرعت و ارتفاع پروازی بوده و این اعداد مربوط به حالات معمول برای مقایسه هستند.

این جنگنده توانایی حمل ۶۳۰۰ کیلوگرم محموله را داشته و از دو جایگاه در نوک بال ها(برای موشک های کوتاه برد هوا به هوا)، دو جایگاه زیر هر بال و یکی هم زیر بدنه برای حمل این بار برخوردار است. بیشترین ارتفاع پروازی قابل دستیابی این هواپیما ۲۰هزار متر عنوان شده است.

میراژ اف-۱ از رادار «سیرانو-۴» با برد حدود ۱۰۰ کیلومتر استفاده کرده و تسلیحات هوابه هوای آن شامل موشک کوتاه برد حرارتی «مجیک» و انواع موشک میان برد «سوپر-۵۳۰» است. کشورهای مختلفی به جز فرانسه دارای این هواپیما هستند از جمله یونان، آفریقای جنوبی، لیبی، اسپانیا، مراکش و اکوادر که همچنان از میراژ استفاده می کنند.

سابقه در عراق

هر چند سفارش میراژ از سوی عراق به قبل از جنگ تحمیلی بازمی گردد اما اولین سری ۱۶ تایی از نمونه اف-۱ئی-کیو که مختص عراق ساخته شده بود تا فروردین ۱۳۶۰ تحویل نیروی هوایی این کشور قرار نگرفت.

عراق به عنوان بزرگ ترین مشتری خارجی این جنگنده ۱۲۶ فروند میراژ اف-۱ در بیش از ۶ نمونه که بهسازی هایی نسبت به نمونه قبلی داشتند تحویل گرفت. این هواپیما پس از ورود به نیروی هوایی عراق پیش از آنکه سهمی در نبردهای هوایی با همسایه پرقدرت شرقی کسب کند بیشتر نقش قربانی را در برابر «اف-۱۴ تامکت» های نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران بازی کرد،‌ نقشی که حتی با وجود ارتقاءهای متعدد، آراسته شدن به تسلیحات جدید و آموزش های کامل فنی و راهکنشی(تاکتیکی) توسط فرانسوی ها تا آخرین روزهای جنگ ادامه داشت. در واقع به جز آن درگیری معروف که میراژهای عراقی با جدیدترین نمونه موشک سوپر-۵۳۰-اف موفق به سرنگونی دو تامکت ایرانی شدند پیروزی چشمگیر دیگری در برابر حریف مستقیم خود پیدا نکردند.

در مقابل تامکت های ایرانی چندین بار موفق به سرنگونی بیش از دو تا سه فروند میراژ در درگیری های هوایی در یک روز شدند؛ شاهکاری که تا آخرین روزهای دفاع مقدس و با وجود همه مشکلات تعمیرات و تسلیحات رقم می خورد.

اما سایر جنگنده های نهاجا از جمله انواع «اف-۴ فانتوم» و خصوصاً «اف-۵ تایگر» زخم های قابل توجهی از میراژها دریافت کردند و آمارهای منتشر شده نشان می دهد این جنگنده توانست برتری نسبی بر فانتوم و برتری محسوسی بر تایگر کسب کند. در مجموع همین آمارها نشان دهنده انهدام بیش از ۲۰ تا ۳۳ فروند میراژ در نبردهای هوایی با ایران است یعنی ۱۶ تا ۲۶ درصد دارایی عراق از این نوع جنگنده که تلفات بالایی است.

[img]http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1391/2/13/161180_882.jpg[/img]


سوختگیری هوایی میراژ اف-۱ در ارتفاع پائین

میراژهای عراقی البته در نبرهای هوا به سطح موفقیت های زیادی کسب کردند. اجرای عملیات بمباران سنگین، حملات ضربتی به عمق خاک ایران با سوختگیری جنگنده های میراژ از جنگنده میراژ دیگر حتی تا عمق بیش از ۶۰۰ کیلومتری ایران و معروف تر از همه اجرای عملیات ضدکشتی با موشک های «اگزوست» در نبردهای دریایی و جنگ نفتکش ها از جمله سوابق عملیاتی این هواپیما در زمان حضور در عراق بوده است. هر چند که چندین فروند از آنها نیز در اثر آتش پدافند هوایی منهدم شدند.

یکی از عجیب و رازآلودترین عملیات های میراژ در زمان حضور در نیروی هوایی عراق حمله به ناو آمریکایی «استارک» با موشک اگزوست و از مسافت چند ده کیلومتری بود که منجر به آسیب دیدن شدید این کشتی رزمی شد در حالی که روابط عراقی ها با آمریکا در آن مقطع(۱۹۸۷) خوب بود و البته ناو آمریکایی هم نتواست در برابر هیچ یک از دو موشک شلیک شده واکنشی نشان دهد.

[img]http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1391/2/13/161183_600.jpg[/img]


یک میراژ عراقی در حال شلیک موشک اگزوست

به گزارش مشرق، نکته جالب در مورد میراژهای غربی عراقی تلاش برای تجهیز این جنگنده بمب افکن موشک های هوا به سطح جدید شوروی سابق بود که در روزگار جنگ سرد و تفاوت فناروی های غربی و شرقی امری جدید بود هر چند که این تلاش ها به نتیجه قابل توجهی نرسید.

[img]http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1391/2/13/161181_316.jpg[/img]


میراژ عراقی مجهز به موشک هوابه سطح روسی KH-۲۹

ورود به ایران

پس از حمله عراق به کویت و اشغال این کشور کوچک و ائتلاف ناتو و کشورهای منطقه برای آزاد سازی این انبار نفت نیروی هوایی عراق با وجودِ داشتن ۸ سال تجربه رزمی سنگین در جنگ تحمیلی قبلی خود یعنی حمله به ایران نتوانست به موفقیتی جز یک پیروزی هوایی در برابر هواپیماهای ائتلاف دست یابد و با از دست دادن برتری هوایی و بالا رفتن تلفات پرنده هایش راهکاری عجیب را برگزید و به جای هر حرکتی بیش از ۱۰۰ فروند از هواپیماهای جنگی و تعدادی هواپیمای غیرنظامی را به سمت ایران پرواز داد تا از آتش دشمن مصون مانده و بعدها با فروکش کردن جنگ آنها را از ایران پس بگیرد.

این طرح عراقی ها اما با ممانعت ایران از پس دادن هواپیماها به بن بست برخورد و در اظهار نظرهای غیر رسمی دلیل اینکار در نظر گرفتن این مهاجران غیرقانونی اما بسیار ارزشمند به عنوان بخشی از غرامت جنگ تحمیلی ۸ ساله در کشور عنوان شد. بنا بر اظهارات منابع خارجی حدود ۲۴ فروند میراژ اف-۱ در بین این هواپیماهای وجود داشته که ۱۷ فروند نوع تک سرنشین و ۷ فروند نوع دو نفره بوده است.

[img]http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1391/2/13/161182_243.jpg[/img]


پرواز جمع سه فروند از میراژ های کشورمان

مهمان های ناخوانده عراقی پس از عبور از مرزهای غربی کشور، عمدتآً‌در پایگاه سوم شکاری همدان فرود آمدند و بعدها به نقاط دیگر منتقل شدند. میراژها نیز هر چند در چند پایگاه کشور حضور یافتند اما سرانجام در قالب یک اسکادران شکاری جدید در پایگاه هوایی مشهد مستقر شده و از آن پس با فراز و نشیب های فراوانی تا به امروز در حال خدمت بوده اند.

اتفاقی بزرگ؛ ارتقاء بدون دفترچه راهنما

این هواپیماها در حالی وارد ایران شدند که نه تنها هیچ کتاب راهنما و دفترچه فنی به همراه نداشتند بلکه شاید همه آنها فاقد جایگاه های حمل جنگ افزار بودند. بدیهی است که قطعات یدکی نیز برای این هواپیما موجود نبود و این در حالی بود که سطح فناوری های میراژ اجازه نمی داد از آن صرف نظر شود. بنابراین بار دیگر و برای چندمین بار پس از انقلاب متخصصان داخلی دست به کار بزرگی زده و برای عملیاتی کردن این هواپیما بدون مراجعه به کشور سازنده اقدام کردند.

در ابتدا خلبانان ماهر نهاجا حتی بدون برگزاری دوره آموزش از سوی خلبانان عراقی این هواپیماها را به پرواز در آورده و پس از استقرار در پایگاه مشخص شده برای این هواپیما رفته رفته متخصصان تعمیر و نگهداری نهاجا و صنایع هواپیمایی موفق به سرپا نگهداشتن این جنگنده برای نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران شدند. هر چند که گاه و بیگاه مشکلات فنی گریبانگیر این پرنده شده و تعداد عملیاتی از این جنگنده در مواقعی بسیار کم می شد. حتی یک مورد سانحه نیز برای یکی از میراژهای دو نفره ایران در نزدیکی مشهد به وقوع پیوست که منجر به شهادت یکی از خلبانان آن شد.

[img]http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1391/2/13/161178_781.jpg[/img]


نمونه دو نفره از میراژهای نهاجا

وقوع این دست مشکلات نیز باعث نشد تا این هواپیماها از رده خارج شوند بلکه تلاش برای فعال کردن تعداد بیشتری از آن به طور ثابت انجام شد بطوریکه هم اکنون تعدادی از این جنگنده در پایگاه دهم شکاری چابهار مستقر هستند که خبر پروازهای عملیاتی آنها در رزمایش های اخیر نیز منتشر شد.

از کم و کیف میزان آمادگی رادار این جنگنده ها اطلاعاتی ارائه نشده است اما با توجه به برد قابل توجه و مداوت پروازی بیش از دو ساعت که توسط این جنگنده قابل دستیابی است میراژهای نهاجا در شرق کشور فعالیت مناسبی داشته اند و پروازهای گشتی زیادی را به انجام رسانده اند. در عرصه دریا نیز چیره دستی این هواپیماها در زمان جنگ با ایران آشکار شده و در صورت آمادگی رادار و دسترسی به موشک اگزوست این ترکیب همچنان برای شناورهای دشمن پیام آور نابودی خواهد بود. با توجه به توان متخصصان داخلی در شناخت فناوری های خارجی و تسلط به آنها احتمال آمادگی سامانه های راداری این جنگنده قابل توجه است.

[img]http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1391/2/13/161179_530.jpg[/img]

میراژ اف-۱ مجهز به نوع اصلاح شده ای از موتور آر-دی-۳۳

سایر دارندگان میراژ بهسازی های مختلفی را روی آن به انجام رسانده اند که هر چند به طور گسترده انجام نشد اما نشان داد این هواپیما بستر خوبی برای توسعه توانایی های خود دارد. از آن جمله تجهیز میراژهای آفریقای جنوبی به موتور «آر-دی-۳۳» جنگنده «میگ-۲۹» و یا موشک های کوتاه برد پیشرفته «آر-۷۳آرچر» روسی. گفتنی است هر چند مصرف ویژه سوخت موتور روسی آر-دی-۳۳ از موتور خود میراژ کمی بیشتر است اما ۲۰۰ کیلوگرم جرم کمتر و ۱۵ درصد رانش بیشتر آنقدر وسوسه انگیز بود تا با کمی تغییرات فنی این کار به انجام رسیده و به مرحله پرواز برسد و در خود روسیه هم به نمایش درآید.

[img]http://www.mashreghnews.ir/files/fa/news/1391/2/13/161194_503.jpg[/img]

میراژ اف-۱ مجهز به موشک هوا به هوای آر-۷۳

با توجه به اینکه توانایی میراژ در زمینه حمل وزن محموله تنها ۱۳ درصد کمتر از فانتوم-ئی و برد آن بیشتر از این جنگنده کهنه کار آمریکایی است می توان انتظار داشت نهاجا تلاش کند تا میراژها به تسلیحات بومی مجهز شده و برای مأموریت های تعریف شده به کار گرفته شوند.

خصوصاً‌ با توجه به اینکه نهاجا در هماهنگ کردن تسلیحات شرقی موجود روی هواپیماهای غربی و برخی تجهیزات شرقی روی پرنده های غربی خود ید طولایی دارد. مثلآً یکی از گزینه های محتمل کاربری موشک کوتاه برد وبسیار کارآمد آر-۷۳ توسط میراژ است همانطور که اخبار غیر رسمی حاکی از بکارگیری آن روی سایر هواپیماهای غربی نهاجار نیز دارد. حداقل نصب تسلیحات بومی مانند موشک های ضد کشتی دوربرد نور و قادر یا بمب های هدایت شونده قاصد روی این جنگنده ها دور واقعیت نیست.

این جنگنده هر چند با روشی غیرمعمول وارد ناوگان نهاجا شده اما با تلاشی امیدوارانه و برای غلبه بر تحریم ها نشان روشنی از عزم جدی نیروهای داخلی برای استفاده از ابزارهای موجود و بهسازی آنها برای نیازهای موجود داشته و تأیید دیگری بر توانایی های علمی و فنی داخلی است.

[url=http://jahannews.com/vdcfyyd0vw6d0va.igiw.html]منبع خبر[/url]

[REZAT1980 3,415]

[color=red]جناب DR_CHAMRAN
برای چندمین باره که تذکر میدم، قبل از ایجاد تاپیک در سایت یک جستجو انجام بدید که تکراری نباشه.
http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=22150

همچنین برای بار آخر تذکر میدم که قرار دادن عکس خارج از گالری سایت ممنوعه.
از سایت های دیگه عکس اینجا قرار ندید.

در صورت تکرار تخلفات فوق توسط شما، برخورد انضباطی صورت میگیره.
قفل شد.
REZAT1980
[/color]

[DeltaForce00 1]

جا داره رو این هواپیما سرمایه گذاری کنیم، وقتی رژیم ص از نقشه های دزدی میراژ-3 کپی برداری کرد بدچیزی نشد تازه این از میراژ3 و 5 جدیدتره،
ما طرح پایه رو برای ساخت رافال در اختیار داریم.

ما می تونیم در کنار ارتقا و بهسازی اف-5 طرح این میراژ اف1 رو هم برا خودمون بومی سازی کنیم و از روش بسازیم. پلتفرم خوبی داره و میشه با تغییراتی به سطح رافال یا گریپن سااب39 رسوندش، بالش رو میشه دلتایی کرد، فرانسه از ارتقای میراژ اف-1 میراژ-2000 رو ساخت و بعد رافال رو. به روند تغییرات و شباهت های این هواپیماها دقت کنین:

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/161178_781.jpg[/img]
[img]http://cdn.globalaircraft.org/media/img/planes/lowres/M2000_1.jpg[/img]
[img]http://www.zendeginews.com/photoNews/4bfc9f76-8110-4162-bdc1-295e3110795e.jpg[/img]

به نظرم برای ما گزینه خوبیه و جای کار داره ، نظر دوستان چیه؟

[king-kaveh 487]

[quote]جا داره رو این هواپیما سرمایه گذاری کنیم، وقتی رژیم ص از نقشه های دزدی میراژ-3 کپی برداری کرد بدچیزی نشد تازه این از میراژ3 و 5 جدیدتره،
ما می تونیم در کنار ارتقا و بهسازی اف-5 طرح این میراژ اف1 رو هم برا خودمون بومی سازی کنیم و از روش بسازیم. پلتفرم خوبی داره و میشه با تغییراتی به سطح رافال یا گریپن سااب39 رسوندش، بالش رو میشه دلتایی
کرد، فرانسه از ارتقای میراژ اف-1 میراژ-2000 رو ساخت و بعد رافال رو. [/quote]

فرمایشات شما متین
اما مشکل ما داشتن الگو برای تولید هواپیما نیست
در خوشبینانه ترین حالت اراده ای برای تولید هواپیمای بومی در ایران وجود نداره و یا این کار به اینده تقریبا دور موکول شده

و در حالت بدبینانه هم ما توانایی ساخت کامل یک هواپیما رو نداریم
و گرنه با وجود فانتوم و تایگر و تامکت که متخصصان آنها هم وجود داره اقدامی شده بود.

[M-ATF 4,314]

اگه قرار باشه روی طراحی یک هواپیمای جدید کار کنیم چرا بریم سراغ میراژ اف 1؟ از همون ابتدا میریم سراغ یک طرح پنهانکار و مدرن.

منتها اینی که می بینید چسبیدیم به طرح اف 5 ، دلیلش اینه که توی این سال ها احتمال سرمایه گذاری زیادی (نسبت به حجم سرمایه گذاری در صنایع هوایی نظامی) برای تولید قطعات این هواپیما انجام شده.

در خبر های مربوط به بازسازی اخیر اف-5 ای که 12 سال زمینگیر بود، گفته شد که بیش از 50 درصد قطعاتش تعویض شده و حتی بالهاش هم جدید هست. بنابراین ساخت جنگنده بر پایه اف-5 هزینه تولید و زمان به سرانجام رسیدن طرح رو به میزان زیادی کاهش میده و یک میانبر محسوب میشه.

همین اف-5 رو اگه مثلا با یک موتور آر دی 33 بجای دو موتور جی 85 تجهیزش کنید به لحاظ قابلیت های پروازی میشه یه چیزی در حد اف-20 که بعضیا معتقد بودن به دلائل سیاسی رقابت رو به اف-16 واگذار کرد.

از اونجا اولویت نیاز نظامی ما به جنگنده در حال حاضر بیشتر دفاع هوایی در سرزمین خودمون هست، بنابراین نیاز به یک جنگنده سنگین و دوربرد با توان حمل تسلیحات (به لحاظ وزنی ) بالا برای ما در اولویت نیست. یک جنگنده سبک با هزینه پائین که بتونه حداقل 6 تا موشک میانبرد هوا به هوا ، اما رادار قدرتمندی رو حمل کنه که بشه در تیراژ بالا با هزینه کم تولیدش کرد، تا حد زیادی نیازهای ما رو پاسخگوست.

بوئینگ سطح مقطع راداری سوپرهورنت رو با وجود افزایش ابعاد نسبت به هورنت از 3 متر مربع به 0.1 متر مربع کاهش داده ، یعنی 30 برابر کمتر باوجود افزایش ابعاد و عدم تغییر ظاهری محسوس. بنابراین امکان اینکه سطح مقطع همین اف رو هم بشه به میزان زیادی کاهش داد حتی کمتر از 0.1 متر مربع در سوپرهورنت (به دلیل ابعاد کوچکتر اف-5) وجود داره ( البته درصورتی که هزینه همچین پروژه ای مقرون به صرفه باشه).

بنابراین اگه اراده ای برای تولید جنگنده باشه، طرح میانبر بهتری مثل همین اف-5 یا حتی M-ATF و جت آموزشی شفق (کوثر) وجود داره.

[DeltaForce00 1]

[quote]
بنابراین اگه اراده ای برای تولید جنگنده باشه، طرح میانبر بهتری مثل همین اف-5 یا حتی M-ATF و جت آموزشی شفق (کوثر) وجود داره.[/quote]

M-ATF چیه دیگه؟ من فکر کردم اختصاری از نام و نام خانوادگی شماست!

چرا اراده اش نباشه؟ ما باید از مسولین مطالبه کنیم . در طرح ایران 1404 و افق چشم انداز بیست ساله برنامه ریزی شده ما هواپیماساز بشیم پس اگه مسولی در این راستا حرکت نکنه مخالف سند و فرمایشات رهبری داره پیش می ره و بایست برکنار بشه. مایی که الگوی کشورای مسلمان و مستقل هستیم، فعلا تنها یه قدرت موشکی هستیم و نه چیز دیگه و این باید تغییر کنه، افراد بی کفایت برن کنار، بودجه داده بشه.

ما که نمی تونیم بخاطر احتمال حمله آمریکا بشینی،دست رو دست بذاریم و روی گیر بدیم موشک و اژدر و قایق تندرو سرمایه گذاری کنیم،می تونیم؟؟؟؟؟؟
شاید آمریکا تا بیست سال دیگه هم حمله نکرد، باید این زمان رو از دست بدیم؟
امیدوارم تئوریسین های محترم موشک دوست سپاه حاضر در وزارت دفاع کمی به خواسته های مردمی هم توجه کنن که مطالباتشون از نظام هست.
ساعت 18 امروز شبکه 4 سخنرانی دکتر رحیم پور رو پخش کرد که می گفت نباید همش روی کپی،ترجمه و ... سرمایه گذاری کرد، یه خلاقیتی یه ابتکاری باید به خرج داد تا بتونیم تو دنیا حرفی برای گفتن داشته باشیم.

[crazy-doctor 7,023]

[quote][quote]
بنابراین اگه اراده ای برای تولید جنگنده باشه، طرح میانبر بهتری مثل همین اف-5 یا حتی M-ATF و جت آموزشی شفق (کوثر) وجود داره.[/quote]

M-ATF چیه دیگه؟ من فکر کردم اختصاری از نام و نام خانوادگی شماست!

چرا اراده اش نباشه؟ ما باید از مسولین مطالبه کنیم . در طرح ایران 1404 و افق چشم انداز بیست ساله برنامه ریزی شده ما هواپیماساز بشیم پس اگه مسولی در این راستا حرکت نکنه مخالف سند و فرمایشات رهبری داره پیش می ره و بایست برکنار بشه. مایی که الگوی کشورای مسلمان و مستقل هستیم، فعلا تنها یه قدرت موشکی هستیم و نه چیز دیگه و این باید تغییر کنه، افراد بی کفایت برن کنار، بودجه داده بشه.

ما که نمی تونیم بخاطر احتمال حمله آمریکا بشینی،دست رو دست بذاریم و روی گیر بدیم موشک و اژدر و قایق تندرو سرمایه گذاری کنیم،می تونیم؟؟؟؟؟؟
شاید آمریکا تا بیست سال دیگه هم حمله نکرد، باید این زمان رو از دست بدیم؟
امیدوارم تئوریسین های محترم موشک دوست سپاه حاضر در وزارت دفاع کمی به خواسته های مردمی هم توجه کنن که مطالباتشون از نظام هست.
ساعت 18 امروز شبکه 4 سخنرانی دکتر رحیم پور رو پخش کرد که می گفت نباید همش روی کپی،ترجمه و ... سرمایه گذاری کرد، یه خلاقیتی یه ابتکاری باید به خرج داد تا بتونیم تو دنیا حرفی برای گفتن داشته باشیم.[/quote]
سلام
ساختن هواپیمای جنگنده بروز بدون گرفتن کمک از کشور دیگه و انتقال تکنولوژی شدیدا کار مشکلی هست هم زمانبر هم مشکل حتی در صورت رسیدن به نمونه کارامد امکان تولید در تیراژ انبوه نیست ( نرخ تولید در سال جوابگوی نیاز ما نیست ) وانگهی مسائل نظامی مسائل اقتصادی نیست که منوط به مطالبه مردم باشد ... حتی اگر چنین پروژه هایی هم در جریان باشد من و شما هرگز در مورد ان چیزی نخواهیم شنید
بهترین کار برای کشور ما ضمن سرمایه گذاری شدید در این بخش خرید حداقل بالای صد فروندی یک هواپیمای مولتی رول [b]به محض کم شدن فشار تحریمهاست[/b] ...

[M-ATF 4,314]

این M-ATF هست :
http://delagah.persiangig.com/image/Fighter-Project/%5B3%5Da06.jpg

http://delagah.persiangig.com/image/Fighter-Project/M-ATF/v2.jpg

http://delagah.persiangig.com/image/Fighter-Project/M-ATF/v3.jpg

که فکر می کم به همراه Vityaz-2000 نمونه جنگنده طرحی که معروف اینتگرال هست، می باشند، بر خلاف شفق که یک جت آموزشی هست. و البته M-ATF به نظر میاد که ابعاد بزرگتری هم داره.

این ویتیاژ 2000 هست که به نظر میاد همون طرح M-ATF هست اما تکامل یافته تر :

http://delagah.persiangig.com/image/Fighter-Project/M-ATF/v013.jpg

http://delagah.persiangig.com/image/Fighter-Project/M-ATF/v011.jpg

http://delagah.persiangig.com/image/Fighter-Project/M-ATF/v012.jpg

مشهود ترین تفاوت ظاهری طراحی M-ATF/Vityaz-2000 و شفق جهت بالهاست که در M-ATF رو به عقبه و در شفق عمود به راستای طولی بدنه هواپیما،

شفق:

http://delagah.persiangig.com/image/Fighter-Project/M-ATF/sh.jpg


شاید این دو تصویر تفاوت ها رو بهتر نشون بده هر چند این طرحها کاملا دقیق نیستند:

http://delagah.persiangig.com/image/Fighter-Project/M-ATF/Dorna-2.jpg

http://delagah.persiangig.com/image/Fighter-Project/M-ATF/Estimation-1.jpg

[DeltaForce00 1]

جناب M-ATF عزیز

می دونم بحث راجه به جنگنده های ایرانی تو این فروم ها خسته کننده،کسالت بار و تاحدی تهوع آور شده ولی، فکر میکردم این ماکته شفق هست ، طرحش خیلی قابل قبول به نظر می رسه،
اگه بتونیم موتور و اویونیک/رادارش رو تامین بکنیم برای تولید انبوه چیز خوبیه. پس مشکل چیه؟
روسیه مشکلی با تولید انبوهش نداره؟ این طرح روسی خیلی جای کار داشت، بهتر از فلانکر و فالکرم نبود؟
احتمال اینکه کره شمالی یه جنگنده بومی خودش رو تولید کنه بیشتر از ایران هست...شایدم ایران ازش بخره


در مورد میراژاف یک تو یه انجمن دیگه :
[quote]یه مشکل در مورد این جنگنده من شنیدم اینه که کد شناسایی راداری این جنگنده با سیستم راداری ایران فرق میکنه یعنی وقتی به پرواز در می ایند در رادارهای نیروی هوایی به صورت یک پرنده ناشناس قابل رویت هست.[/quote]

مگه ما سیستم شناسایی دوست از دشمن هم داریم؟؟؟؟؟؟؟؟؟ واقعن داریم؟؟ که حالا رادارای ما کدش رو نخونن ؟