شكارچي شكار شد!

[F14AA 5,205]

[color=#000080][size=6]بسم الله الرحمن الرحیم [/size][/color]


[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10231/28F-1429-09.jpg[/img]


[size=5]با وجود هدف قرار گرفتن و نابودي دو فروند ميراژ، جنگنده‌هاي F1EQ نيروي هوايي عراق دوباره با قدرت به صحنه نبرد بازگشته و در روز 26 بهمن، دو حمله به پايانه نفتي جزيره «سيري» صورت دادند. با اينكه پرواز اين جنگنده‌ها توسط ناوهاي هواپيمابر نيروي دريايي ايالات متحده تحت پوشش قرار گرفته بود و همچنين بهره‌گيري وسيع ميراژها از سامانه RWR فوق‌پيشرفته خود، با ورود تنها يك فروند F-14A گردان 81 شكاري، اين حلقه محافظتي درهم شكسته شد و يكي از ميراژها از فاصله‌اي بسيار دور اسير چنگال موشك فينيكس گرديد و در آسمان متلاشي شد.[/size]

[size=5]سرگرد خلبان «رهنورد»[sup]*[/sup] يكي از خلبانان افسانه‌اي تامكت‌هاي نيروي هوايي ارتش جمهوري اسلامي ايران بود كه پيروزيهاي متعددي در نبردهاي سنگين بهمن ماه 1366 به دست آورد. وي كه پرواز با جنگنده‌هاي F-5 و F-4 را در كارنامه خود داشت، پيش از همه، خلبان كاركشته فانتوم بود. اين خلبان كه در ميان همرزمانش در مهارت پرواز شهرت داشت هرگز نتوانست به مقام «تكخال» دست پيدا كند اما با توجه به توفيق‌ها و رشادتهايش، نيروي هوايي وي را به كسب لقب «تاپ‌گان» مفتخر كرد. او در واقع نه تنها به خاطر پيروزيهاي هوا به هوايش مورد احترام بود بلكه شجاعت و دلاوريش در رويارويي با دشمن نيز زبانزد همكاران بود.[/size]

[size=5]در صبح روز 27 بهمن 1366، اين خلبان به تنهايي ماموريت گشت رزمي را توسط يك فروند F-14A به عهده داشت. جنگنده در حالي كه در 23 كيلومتري غرب جزيره سيري مشغول گشت بود، خلبان كابين عقب اطلاع داد كه چهار فروند جنگنده عراقي دقيقا به سمت آنها در حركت هستند. مهاجمان كه به دو دسته دو فروندي تقسيم شده بودند از دو جهت به تامكت نزديك مي‌شدند. رهنورد بلافاصله متوجه شد جنگنده‌هاي مزبور اين بار نيز مي‌خواهد از تاكتيك استانداردي كه بارها براي از بين بردن تامكت‌هاي نيروي هوايي به كار بسته بودند سود ببرند. وي با استفاده از ابزارهاي قوي‌تري كه F-14A در مقابل رقبا در اختيارش قرار داده بود در شروع بازي پيشدستي كرده و يك تيرموشك اسپارو به سمت متجاوزان شليك كرد. متاسفانه باز هم موشك دچار نقص فني شده و نتوانست به هدف چنگ بيندازد.[/size]


[size=5]خلبان تامكت ما ريسك نكرد و با توجه به اين‌كه شايد AIM-7هاي ديگر نيز دچار نقص باشند، موشكهاي حرارتي را وارد معركه كرد. وي با تاكتيك هوشمندانه‌اي قدرت TF-30 را مورد بهره‌برداري قرار داد، صعود قدرتمندانه‌اي كرد و با استفاده از تابش نور خورشيد ـ به‌طوري كه دشمن را ناتوان از شناسايي چشمي خود كند ـ شيرجه‌اي زده و پشت سر دو فروند نزديك به خود قرار گرفت. بلافاصله سايدوايندري را درگير كرده و گازهاي خروجي موتورهاي يكي از ميراژها را بلاي جانش كرد. هجوم توپ آتشين فرانسوي در آسمان صحنه‌اي ديدني بود.[/size]

[size=5]با وجود انهدام يكي از ميراژها، خلبانان عراقي توانستند تامكت را از محدوده گشتزني و محافظت از جزيره خارك بيرون بياورند. دسته دو فروندي باقيمانده با استفاده از فرصت به دست آمده وارد فضاي دفاع ضدهوايي نيروي هوايي در اطراف جزيره شدند. تامكت با توجه به اين‌كه ديگر سوخت آنچناني برايش باقي نمانده بود به سمت شمال گردش كرده و به KC707 كه انتظارش را مي‌كشيد پيوست. هنوز 3 تيرموشك حرارتي باقيمانده بود و خلبان تامكت تصميم داشت تا نهايت استفاده از آنها ببرد.[/size]

[size=5]با رسيدن ميراژها به خارك، اين جنگنده‌ها در يك مسير مستقيم وارد فضاي پوشش پدافند شدند ولي در ثانيه‌هاي نخست تجاوز، رهبر دسته توسط يك تيرموشك زمين به هواي MIM-23B به درك واصل شد. ميراژ شماره 2 بي‌توجه به از دست دادن رفقا، راه خود را ادامه داد و هدف را با دقت بالايي بمباران كرد. سپس بلافاصله گردش تندي كرد و راه خانه را در پيش گرفت. در اين لحظه، رهنورد كه تا حدودي دير به صحنه كارزار پا گذاشته بود با سرعت بالا و ارتفاع پايين از سمت شمال به ميراژ نگون‌بخت رسيد. دو شكارچي دوباره با هم سرشاخ شده بودند. تامكت بلافاصله صعود و گردشي كرد و يك AIM-9P را روانه دم هواپيماي عراقي نمود. خلبان تامكت براي لحظه‌اي از به هدف رسيدن موشك مايوس شد و ديد سايدوايندر شليك شده راهي درياست! اما اين خطاي ديد وي بود؛ موشك مزبور دم ميراژ متجاوز را متلاشي كرده بود و به نظر مي‌رسيد براي ملاقات جلبك‌هاي كف آبهاي خليج هميشه ‌فارس همين كافي باشد!!! با تحميل اين تلفات به نيروي هوايي عراق، بعثي‌ها تا 9 روز ديگر حتي اطراف خارك هم آفتابي نشدند.[/size]

[size=5]در ساعت 18:55 عصر روز ششم اسفند، يك فروند F-14A كه مشغول گشتزني بر فراز مراكز راهبردي كشور در خليج‌فارس بود، يك فروند بمب‌افكن جيان B-60 (گونه چيني بمب‌افكن Tu-16 روسيه) را لحظاتي پس از شليك يك تيرموشك ضدكشتي C601 به سمت يك ناو جنگي نيروي دريايي ارتش جمهوري اسلامي ايران رهگيري كرد. خلبان بلافاصله دو تيرموشك AIM-54A را به سمت اهداف خود شليك نمود. هر دو فينيكس به ثمر نشسته، بمب‌افكن B-60 و موشك C601 را ناكام در آسمان متلاشي كردند.[/size]

[size=5]بهمن ماه 1366 يكي از ماههاي پربار براي گردان 81 شكاري بود. خلبانان اين گردان 5 پيروزي تثبيت شده و دو پيروزي احتمالي، ضد جنگنده‌هاي F1EQ-5/6 به اضافه انهدام يك فروند بمب‌افكن B-60 را در كارنامه خود ثبت كردند. درباره دو پيروزي احتمالي گفتني است اين پيروزيها در نخستين نبرد هوايي كه گردان 81 شكاري نخستين F-14 خود را از دست داد حاصل شدند. در اين نبرد، يكي از تكخال‌هاي نيروي هوايي ارتش جمهوري اسلامي ايران، سرگرد خلبان «جليل زندي» نبرد بسيار سنگيني با 8 جنگنده ميراژ عراقي آغاز كرد و دو تيرموشك سايدوايندر به سمت آنها شليك نمود. با توجه به حجم فوق‌العاده درگيري، خلبانان تامكت فرصت رديابي موشكهاي خود را پيدا نكردند. متاسفانه در اين درگيري ناجوانمردانه، F-14 سرگرد «زندي» هدف چندين تيرموشك R550 و يك تيرموشك سوپر 530D قرار گرفت اما خلبان زبردست ما لاشه عقاب را از دست كفتارها بيرون كشيده و با يك موتور صدمه ديده راه بازگشت را پيش گرفت ولي تنها موتور باقيمانده ديگر ياراي همراهي هواپيما را نداشت و با كمال تاسف، خلبانان ما مجبور شدند خروج اضطراري كرده و تامكت را به آغوش آبهاي نيلگون خليج‌فارس راهنمايي كنند.[/size]

[size=5]اين آخرين ماموريت جنگي سرگرد خلبان زندي بود كه تا آن تاريخ با 9 پيروزي تثبيت شده و 3 پيروزي احتمالي، لقب پرافتخارترين خلبان F-14 را به خود اختصاص داد. امير سرتيپ خلبان زندي كه پيش از پيروزي انقلاب شكوهمند اسلامي از خلبانان باتجربه تامكت بود، پس از انقلاب نيز سابقه درخشاني با F-14 از خود به جاي گذاشت. وي در سال 1370 با درجه سرتيپي بازنشسته شد و متاسفانه پس از مدت كوتاهي، به علت ناراحتي قلبي به ديار باقي پرواز نمود. روحش شاد و يادش گرامي![/size]

[color=#800080][size=6][b]چشم‌ زهر ققنوس[/b][/size][/color]

[size=5]گردان 81 شكاري در طول اسفند 1366 نيز خط‌مشي موفق خود را همچنان ادامه داد. اگرچه نخستين پيروزي اين ماه نصيب گردان 82 شد. در درگيري مذكور، تامكت گردان 82 شكاري در غرب كشور يك فروند سوخوي Su-20 را بي‌بال و پر كرد و خلبان آن ستوان يكم خلبان «سمير ناجي‌نوسايف» به اسارت درآمد. در روز 28 اسفند، در حالي كه ناوچه‌ها و ناو هواپيمابر امريكايي در صحنه شاهد و ناظر ماجرا بودند F-14A گردان 81، يك فروند ميراژ F1EQ-5 را بر فراز آبهاي گرم خليج‌فارس منهدم كرد. با اين حال، گردان 81 بزرگترين موفقيت خود را در روزهاي آتي به دست آورد، زماني كه نيروي هوايي عراق با طناب پوسيده نيروي دريايي ايالات متحده ـ كه همانا گزارشي بود مبني بر اين‌كه «آبهاي بين بوشهر و خارك محافظ آنچناني نداشته و پر از طعمه‌هاي چرب و نرم براي اگزوست‌هاي شماست.» ـ به چاه رفت و به خيال خود خواست طومار صادرات نفت ايران از خارك را در هم بپيچد!!![/size]

[size=5]روز 29 اسفند بود و عقربه‌هاي ساعت زمان يك بامداد را نشان مي‌داد.، گويي اين روز كه سالروز ملي شدن صنعت نفت است، بايستي همه چيز با نفت گره بخورد! «شب بيست و نهم» خليج‌فارس سكوتي پر از فرياد داشت و آرامش خاصي بر پهنه بيكران آن حكمفرما بود، آرامش قبل از طوفان! در همين لحظات، نخستين موج هواپيماهاي عراقي شامل 4 فروند بمب‌افكن فراصوت سنگين Tu-22B (بلايندر) با پشتيباني 6 فروند ميراژ از مبدا پايگاه هوايي «الشعيبيه» نزديك بصره به مقصد جزيره خارك به آسمان برخاستند. با رسيدن به برد موشك، 2 فروند ميراژ، اگزوست‌هاي خود را به سمت يك نفتكش آتش نمودند كه دقيقا به قسمت محل سكونت خدمه كشتي برخورد كردند ولي نتوانستند آن را غرق كنند. 32 دقيقه بعد، «بلايندرها» با پشتيباني اخلال الكترونيك سنگين غلافهاي ECM «كايمن»، در حالي كه هر كدام مجهز به 12 تيربمب سنگين FAB-500 بودند وارد معركه شدند. در اين تهاجم وسيع، عراقي‌ها كه در آن اصل غافلگيري كاملا رعايت شده بود با بمب‌افكن‌هاي خود نفتكش فوق‌سنگين 316 هزار تني «آوا» را با چندين بمب مورد حمله قرار داده و آتش‌سوزي بسيار گسترده‌اي به راه انداختند. انفجارهاي پي‌درپي، آوا را لحظه به لحظه به نابودي نزديك كرد و 22 نفر از خدمه آن را به شهادت رساند. در همين لحظه، نفتكش 253 هزار تني «سنندج» نيز با دقت بالايي بمباران شد كه حين غرق شدن، 26 نفر به شهادت رسيدند. پس از اتمام بمباران، بلايندرها با استفاده از سرعت بالاي خود، پيش از آن‌كه حتي يكي از رهگيرهاي پايگاه بوشهر بتواند به معركه برسد از صحنه ناپديد شدند.[/size]

[size=5]ناوهاي رزمي نيروي دريايي ايالات متحده كه كاملا صحنه را زير نظر داشتند بلافاصله و طي گزارشي آن را موفقيت‌آميز توصيف كردند.[/size]

[size=5]در سوي ديگر ميدان، با اعلام وضع اضطراري، دو فروند F-14A از سمت جنوب شرق و دو فروند F-4E از سمت جنوب بلافاصله خود را به خارك رساندند. در توصيف آنچه پس از اين در ساعت 9:32 در مهلكه خارك اتفاق افتاد فقط مي‌توان گفت كه مصيبت عظيمي گريبان نيروي هوايي عراق را گرفت. دو فروند تامكت ما كه در شرايط عملياتي بسيار خوبي به سر مي‌بردند با همكاري فوق‌العاده‌اي به متجاوزان رسيدند و ... «چنانت بكوبم به گرز گران * كه پولاد كوبند آهنگران».[/size]

[size=5]در همين لحظه بود كه سيل ققنوس‌هاي خشمگين به سوي كلاغ‌هاي زبون بال گشودند. صيد صبح تامكت‌ها يك فروند توپولف Tu-22B و يك فروند ميگ MiG-25RB بود. دقايقي بعد، فانتوم‌ها نيز افتخار آفريده و يك بلايندر ديگر را به وسيله موشكهاي اسپارو به نيستي كشاندند. احتمال نابودي ديگر بمب‌افكن‌ها و جنگنده‌ها نيز بسيار بالاست اما اعلام و يا تاييد نشده است.[/size]

[size=5]در حالي كه تامكت‌ها در ارتفاع بالا با بمب‌افكن‌هاي عراقي درگير شده بودند، ميگ MiG-23ها و سوخوي Su-22ها از فرصت استفاده كرده و در ارتفاع پايين به خارك نزديك شدند. در اين هنگام تنها پايگاه موشكي هاوك حاضر در صحنه، آتش خود را متوجه مهاجمان كرد. توفيق اين موشكها، شكار دست‌كم يك فروند ميگ و يك فروند سوخوي بود. بايد گفت تهاجم بسيار ويرانگري بود؛ دو نفتكش بزرگ ايران غرق شد و بزرگترين و سنگين‌ترين تخريب «جنگ نفتكش‌ها» به وقوع پيوست. اين دو نفتكش فوق‌سنگين در حالي نابود شدند كه وظيفه رساندن نفت خام به نفتكش‌هاي مشتريان در دورترين نقطه خليج‌فارس را بدوش مي‌كشيدند.[/size]

[size=5]انهدام اين دو كشتي كه از بزرگترين نفتكش‌هاي موجود ايران به شمار مي‌آمدند سبب ايجاد تاخير قابل ملاحظه‌اي در صدرو نفت ايران شد. با تمام اين اوصاف، در بررسي راهبردي اين تهاجم مي‌بينيم كه نيروي هوايي عراق با وجود انجام يك حمله گسترده، نه تنها نتوانست تاسيسات صدور نفت ايران را به نابودي بكشاند بلكه حداقل دو فروند توپولف Tu-22B، يك فروند از جنگنده‌هاي ميگ MiG-25RB، ميگ MiG-23BK و سوخوي Su-22M-4K را در زماني از دست داد كه با وجود كمبود شديد خلبان آموزش ديده مواجه بود.[/size]

[size=5]در همين دوره، تلفات به نسبت بالاي گردان يكم شكاري ـ شناسايي نيروي هوايي عراق را شاهد هستيم، در نخستين روز سال 1367، 4 فروند فاكس‌بت اكتشافي با ورود به مرز ايران به دو دسته تقسيم شده و به مسير خود ادامه مي‌دهند. راس ساعت 14:12 دو فروند از آنها در حالي به آسمان «بروجرد» مي‌رسند كه 8 دقيقه پيش از آن، دو فروند ديگر، مناطق مسكوني شهر «همدان» را بمباران كرده، 25 نفر از شهروندان بي‌دفاع را شهيد و 46 نفر را زخمي مي‌كنند. دو دقيقه بعد، يكي از ميگ‌ها در حالي كه ماموريت خود را به اتمام رسانده و در حال بازگشت به خانه بود مورد اصابت موشك قرار گرفته و سقوط مي‌كند. در روز سوم فروردين، دو فروند ميگ MiG-25RB شهر «تبريز» را بمباران مي‌كنند. دوباره و در ساعت 16:30 پوزه يكي ديگر از فاكس‌بت‌ها به خاك ماليده مي‌شود و به كوههاي اطراف شهر برخورد مي‌كند. در ادامه، در روز پنجم همين ماه، يك فروند ميراژ ديگر نيز درپي تهاجم به حريم هوايي ايران نمي‌تواند به خانه برگردد![/size]

[size=5]اگرچه جنگ تحميلي به پايان خود نزديك مي‌شد ولي گويي نبردهاي هوايي را پاياني نبود. يكي از خلبانان تامكت توضيح مي‌دهد: «در حالي كه عراق در كنار غرب ادعا مي‌كرد كه ديگر هيچ تامكتي قابل پرواز نيست! نبردي بين ما و ميراژهاي عراقي از بهمن ماه سال 1366 تا تيرماه 1367 در جريان بود. تا آن زمان جنگنده‌هاي عراقي همواره از دست ما فرار مي‌كردند اما حالا ديگر داستان فرق مي‌كرد! خلبانان ميراژهاي عراقي درگيري مستقيم و شاخ به شاخ را با ما آغاز كردند. خلباناني كه توسط نيروهاي فرانسوي‌ و شوروي آموزش ديده بودند. تاكتيك‌هاي طراحي شده خوب، عملياتي و حساب شده كار عادي آنها بود. ميراژهاي F1EQ-5/6 اين خلبانان بهترين جنگ‌افزار موجود عراق محسوب مي‌شدند و با توجه به موشكهاي جديد، كاملا با فانتوم‌هاي ما قابل مقايسه بودند. ما هيچ ترسي از آنها به دل نداشتيم چون بهترين خلبانان عراقي در مقابل خلبانان درجه دو ما هم حرفي براي گفتن نداشتند. با اين حال، اين خلبانان و جنگنده‌هايشان موجودات قابل توجهي به نظر مي‌آمدند. ما هيچ‌گاه حتي در مواردي كه 8 به يك بوديم، ميدان نبرد را ترك نكرديم.»[/size]

[size=5]شاهد گفته اين خلبان، دو نبرد هوايي است كه F-14هاي نيروي هوايي در ماههاي ارديبهشت و خرداد در آنها شركت كردند. در اواسط ارديبهشت ماه يكي از ميراژهاي عراقي در نزديكي تهران توسط F-14 ساقط شد. سپس در روز 18 تير كه آخرين شكار تامكت در جنگ تحميلي به وقوع پيوست، يكي از خلبانان توضيح مي‌دهد: «ما از ورود به خدمت موشك سوپر 530F آگاه بوده و درباره راهكارهاي مقابله با آن آموزش ديده بوديم. در روز 18 تير يك فروند تامكت، ميراژ F1 عراقي را در حالي كه يك گروه از جنگنده‌هاي سوخوي Su-20 را بر فراز آبادان پشتيباني مي‌كرد در آسمان متلاشي كرد.[/size]

[size=5]در ادامه، موشكهاي سوپر 530D به كارزار وارد شدند. اين موشك دوربردتر بوده و با قابليت نگاه به پايين بهبود يافته، بيشينه سرعتي حدود 5 ماخ داشت. در روز 28 تير، چهار فروند ميراژ F1EQ-6 به دو فروند F-14 ما نزديك شدند. اين 4 فروند با حركت از سمتهاي مختلف و اخلال شديد الكترونيكي سعي در ناكام نمودن تلاش خلبانان ما در استفاده از موشكهاي AIM-54 داشتند. سپس ميراژهاي مسلح به موشكهاي سوپر 530D درگيري را آغاز نمودند. متاسفانه هر دو تامكت سرنگون شدند! 20 دقيقه بعد ميراژها بازگشته و يك فروند F-4E ما را كه مشغول پيدا كردن موقعيت سقوط تامكت‌ها بود مورد اصابت قرار داده منهدم نمودند.[/size]

[size=5]ستاد فرماندهي نيروي هوايي پس از اين فاجعه به ما گفت: موشكهاي فرانسوي مورد استفاده ميراژها بر روي امواج ساطع شده از رادار AWG-9 قفل مي‌كنند. پس از اين واقعه بود كه ما متوجه شديم فرانسوي‌ها موشك جديد خود يعني 530D را به‌طور آزمايشي و براي ارزيابي در نبرد به عراق تحويل داده‌اند.[/size]

[size=5]در پايان، نيروي هوايي عراق پس از تحمل تلفاتي عظيم در مقابل نيروي هوايي ايران و به خصوص جنگنده‌هاي F-14 در طول 8 سال نبرد طولاني و خونين، آتش‌بس را اجرا كرد و به تجاوز وحشيانه خود پايان داد. تامكت‌ها، فانتوم‌ها، تايگرها، جمبوها، هركولس‌ها و ديگر هواپيماهاي نيروي هوايي خسته و زخم‌خورده اما پيروز و سربلند در حالي كه حتي يك وجب از خاك و گوشه‌اي كوچك از آسمان ايران را به دشمن نداده بودند به آشيانه خود بازگشتند. اما پس از پايان جنگ و به بوته نقد كشيده شدن عملكرد دو كشور در سطح بالا و عملكرد خلبانان نيروي هوايي در سطحي پايين‌تر، آيا كارنامه ايران با عراق مشابه هم است؟! آيا كار تك تك خلبانان ايراني كه در راه دفاع از اسلام و ايران به ميدان نبرد رفته بودند با پروازهاي سرتيپ خلبان «عدنان الدليمي» كه با افتخار! مردم بي‌دفاع را آماج حملات شيميايي و زيستي قرار داد و از دست شخص صدام مدال شجاعت گرفت و به دستور سرلشكر ستاد «حميد شعبان» فرمانده وقت نيروي هوايي عراق در دستور صبحگاه ستاد نيروي هوايي مورد تشويق قرار مي‌گيرد قابل مقايسه است. به ياد داشته باشيم كه نيروي هوايي عراق با زا نو زدن در برابر دلاوري‌هاي بي‌بديل تيزپروازان و پدافند هوايي نيروي هوايي ارتش جمهوري اسلامي ايران كه حمله به پايگاه هوايي الوليد و نابود كردن قسمت اعظم نيروي هوايي دشمن بر روي زمين در اين عمليات از اين دست محسوب مي‌شود، 3 بار!!! در طول جنگ نوسازي ‌شد؛ يعني بعثي‌ها در طول عمر نامشروع خود 4 نيروي هوايي براي ارتش عراق خريداري و ساماندهي كردند؛ چه ثروتمند!![/size]

[size=5][color=#40e0d0]________________________________________________________[/color][/size]

[size=5][color=#4b0082]منبع :[/color][/size][url="http://www.ganjejang.com/index.php?option=com_content&view=article&id=139:1391-03-11-23-28-07&catid=42:1391-03-10-15-15-43&Itemid=65"]http://www.ganjejang...15-43&Itemid=65[/url]

[9km 663]

درود بر شرف و غیرت مردان و زنان ایران
یکی از مشکلات f14سوخت کمتر نسبت به جنگنده های دیگست تا الان فکری برای این موضوع شده؟

[cheka 15,065]

با تشکر از شما

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10210/tu-22-blind_p45B15D.jpg[/img]

بمب افکن های Tu-22 Blinder عراقی با استفاده از موتورهای قدرتمند ، سیستمهای جنگ الکترونیک سنگین و تکنیک های بمباران با مانور بالا مانند Toss bombing همواره یکی چابک ترین اهداف برای جنگنده های ما بوده اند که هدفگیریشون حتی در برخی شرایط بسیار سخت و غیرممکن بوده (مثل بمباران تهران در 15 مارس 1984) . تسلیحات مورد علاقه ی این بمب افکن ها بمب های فوق سنگین آهنی FAB-9000 هست که با وزن 20 هزار پوند تنه به تنه ی بمب های زلزله ای چون Grand Slam میزنه

قدرت تخریب این بمب معادل 1 تن TNT هست و با شعاع تخریب 75 و برد موج انفجار 200 متر سنگین ترین و مخرب ترین بمب سقوط آزاد استفاده شده در جنگ ایران و عراق هست .

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10210/day04_0415B15D.jpg[/img]

از سال 1983 و با تجهیز شدن بمب افکن های Tu-22 عراقی به پاد های جنگ الکترونیک قدرتمند SMALTA-5 ، بمب افکن های عراقی براحتی میتونستند با اخلال در رادار سامانه های Hawk در فاصله ی 10 تا 15 کیلومتری و از کار انداختن رادارهای جنگنده F-4 Phantom ، یک منطقه ی امن برای خودشون در آسمان ایجاد کنند .

[MOHAMMAD 6,333]

یه مقاله خوبی سایت ACIG.ORG در مورد بلایندرها داره، اگه کسی از دوستان زحمت بکشن و ترجمه کنن خوب هست و اطلاعات خوبی داره.

[cheka 15,065]

[quote name='MOHAMMAD' timestamp='1345405772' post='265857']
یه مقاله خوبی سایت ACIG.ORG در مورد بلایندرها داره، اگه کسی از دوستان زحمت بکشن و ترجمه کنن خوب هست و اطلاعات خوبی داره.
[/quote]

بله استناد حرفهای پست قبلی بنده در مورد بلایندرها هم به همین لینک بود و بنظر میاد منبع اصلی مقاله ی جناب F-14 هم همین بود (از روی مشابهت های بسیار در نگارش مطلب) ، البته مقاله بسیار کامل هست و تنها بخشیش مربوط به سابقه ی عملیاتی Tu-22 ها در جنگ ایران عراق هست ، در ادامه برای تکمیل بیشتر بحث ، خاطره ی بمباران توسط بمب افکن های Tu-22 Blinder و Tu-16 Badger های عراق در 15 مارس 1984 توسط کاپیتان محمدی ، خلبان جنگنده ی F-14 Phantom II از اسکادران 12ام در بیان پیچیدگی مقابله با Tu-22 ها و تاکتیک های جدید عراقی ها - خصوصا اهمییت اقدامات جنگ الکترونیک در نقش آفندی - رو برای دوستان قرار میدم :

"در 15 مارس 1984 (به فاصله ی کم از تصرف جزایر مجنون عراق در طی عملیات آفندی ایران) ، آرایشی از 5 هواپیمای سریع عراقی توسط یک رهگیر F-14 جمهوری اسلامی ایران ، که مسلح نبود و به عنوان رادار اخطار در حال گشت بود ، کشف شد . در پایگاهی در 44 کیلومتری شرق قزوین (در غرب تهران) ، این F-14 - به همراه دو تامکت دیگر - در حال تست تسلیحات و سیستمها ، خصوصا تعمیرات جدید روی رادار و همچنین اموزش خلبانان در فرودگاه مهراباد بودند ، بنابراین این رهگیر درست در زمان خوب در جای مناسب قرار داشت ...

پنج هواپیمای سریع عراقی توسط رادار AWG-9 تامکت ، چهار بمب افکن مافوق صوت Tu-22 در حال حرکت در ارتفاع 40 هزار پایی و یک بمب افکن Tu-16 که در ارتفاع 45 هزار پایی درست در پشت آرایش بلایندرها با سرعت بالا در حال حرکت بودند ، شناسایی شد . پایگاه شکاری اول بسرعت جفت جنگنده ی فانتوم ما را اسکرامبل کرد و آماده ی پرواز 4 فانتوم دیگر میشد . همچنین واحدهای پدافندی اطراف تهران جهت مقابله با حمله ی هوایی در آماده باش قرار گرفتند . اما در همین حال بمب افکن های عراقی سیگنال های منتشر شده از رادار AWG-9 تامکت را کشف کردند و قصد نداشتند صاف در آغوش نیروی هوایی ایران فرو بروند ، بجای آن ، بمب افکن ها و خلبانان عراقی شان (اگر واقعا عراقی بوده باشند) تکنیکی متفاوت از قبل را به اجرا گذاشتند که ما از ابتدا درست متوجه آن نمیشدیم .

من رهبری دو جفت فانتوم در بردار رهگیری بسمت بمب افکن ها را داشتم ، در ابتدا و کمی پس از تیک آف من احساس خوبی داشتم که بمب افکن های عراقی خیلی زود نقشه ی خود را به ما لو داده اند و اینکه حالا آنها برای این اشتباهشان بهای سنگینی پرداخت خواهند کرد . از لحظه ای که ما سوار فانتوم هایمان میشدیم اطلاعات کاملی از اهداف داشتیم ، تعداد اهداف ، نوع هواپیماها و موقعیتشان ، همچنین اینکه نیروی هوایی جنگنده هایی برای رهگیری آنها مستقر کرده است . اما من هنوز نگرانی نسبت به این هواپیماها در لحظه ی اوج گیری برای رهگیری شان بود که این نگرانی دو دلیل داشت :

علت اول تعداد زیاد بمب افکن های گروه و دلیل دوم آرایش عجیب بمب افکنها (یک Tu-16 تنها در پشت سر بلایندر های خیلی چابکتر) بود . بمب افکن های عراقی بندرت در این تعداد زیاد عملیات میکردند و معمولا با یک بمب افکن یا حداکثر با دو یا سه بمب افکن بمباران انجام میدادند . من در ابتدا فکر میکردم بمب افکن Tu-16 Badger نقش "مسیریاب" را برای Tu-22 ها ایفا میکند اما این بار ، مشخصا بلایندرها بودند که در حال هدایت Tu-16 بودند . سپس این فکر به ذهنم رسید که بمب افکن Tu-16 احتمالا در نقش تانکر برای افزایش برد بلایندرها عملیات کرده اند ، خلبان جناحی (Wingman) من ، ستوان اول ملکی نیز با من موافق بود . اما زیاد طول نکشید که متوجه شویم هر دو در اشتباهیم .

آنطور که من و ملکی هماهنگ کردیم ، قرار بود حمله ای با موشکهای AIM-7 Sparrow به بمب افکن ها ترتیب دهیم . اما در همان لحظه ی مختصری که سعی کردم روی Tu-22 نوک آرایش قفل کنم هرگونه امیدی برای هدفگیری از بین رفت . هر دو بلایندر پیش قراول شروع به حرکات با سرعت بالا کردند بطوریکه من در آن لحظه احساس کردم قصد قفل کردن و هدفگیری ما را دارند . اما پس از آن مشاهده کردم دو بمب افکن افزایش ارتفاع داده و دور زدند ، یک بمب افکن به سمت چپ و دیگری به سمت راست پیچید . بنظرم رسید عراقی ها تصمیم گرفته اند به خانه برگردند ، خلبان جناحی من هم با من هم عقیده بود .

اما همچنان که من و خلبان فانتوم دیگر در حال حرف زدن بودیم کمک خلبان اعلام کرد سه بمب افکن دیگری عراقی بدون تغییر مسیر در حال ادامه به حرکت خود هستند . این بد بود و تصور میکردم عراقی ها در حال پخش کردن آرایش خود برای سختتر شدن رهگیری هستند . میتونم بهتون اطمینان بدم در چند لحظه ی بعد اوضاع از بد به بدتر تبدیل شد ، چنانکه تمام هواپیماهای عراقی همانند شبح از صفحه ی رادارهای فانتوم های ما محو شدند ...

چه اتفاقی افتاد ؟ آنها رادارهای ما را با استفاده از پاد های جمر Smalta-V مختل کرده بودند . آنها همچنین ارتباط رادیویی من و خلبان فانتوم دیگر و همچنین ایستگاه زمینی را مختل کرده بودند . میتونستم صدای جمرهای pelena II ساخت شوروی رو تو گوشی تشخیص بدم (قبلا این صدا رو شنیده بودم و میدونستم از جمرهای Pelena II هست) . بعدا و هنگام بازسازی عملیات عراقی ها در Debrief ماموریت ، متوجه شدیم که دو Tu-22 پیش قراول در واقع برای رها کردن محموله ی زیادی از چف ارتفاع گرفته بودند که باعث ایجاد دیوار ابر چف بزرگی در جلوی آرایش بمب افکن های باقی مانده شده بود ، سپس به سمت عراق حرکت کردند . حدس میزدیم تمام محفظه ی بمب این دو بلایندر با چف پر شده بود که تونستند ابر به اندازه ی کافی بزرگ از چف برای مخفی کردن بمب افکن ها از رادارهای ما ایجاد کنند .

اما حالا ما نه تنها باید با ابری از چف دست و پنجه نرم میکردیم ، بلکه نمیدونستیم حداقل یکی از سه بمب افکن باقی مانده به سیستم اخلالگر قدرتمندی مجهز بودند که توسط یک اپراتور توانا ، کسی که میدونست از این وسایل چجوری علیه ما استفاده کنه ، تصدی میشد . عراقی ها قبلا چف پخش میکردند و در سیستمهای ما اخلال ایجاد میکردند اما نه مثل این بار . (بلایندرهای عراقی معمولا در پشت ارابه ی اصلی فرودشون و در کنار دوربین های سامانه ی بمباران ، چف و Flare تعبیه میکردند)

در حالیکه هیچ نقشه ی دیگه ای به ذهنم نمیرسید ، با اشاره ی دست به خلبان جناحیم گفتم به موشکهای سایدوایندر سویچ کنه پشت سر من داخل ابر Chaff بیاد . ما هنوز سوخت کافی و تعداد کلی 8 موشک AIM-9 داشتیم که قابل اخلال با Chaff نبودند . علاوه بر این ما چهار جفت چشم خوب ایرانی داشتیم که در اون لحظه تنها امید ما برای رهگیری بمب افکن های عراقی بود .

همونطور که ما وارد این منطقه ی کور ساخت دست انسان شده بودیم و در حال گشتن آسمان برای بمب افکن ها بودیم ، نمیدونستیم که از سه بمب افکن باقی مانده ، دو بمب افکن Tu-22 Blinder به ارتفاع پایین و سرعت پایین رفته اند و همزمان ، بمب افکن Tu-16 Badger به ارتفاع بالاتر و سرعت بالاتر رفته است . بزودی برایمان واضح شد که سیستمهای اخلال الکترونیکی قدرتمند بهمراه متخصصان اپراتورشان در بمب افکن Tu-16 Badger هستند . دو بلایندر که حالا در ارتفاع تنها 600 فوتی قرار داشتند هر کدام یک موشک کروز AS-4 به سمت تهران شلیک کردند . موشکها بخوبی استارت زدند و شروع به ارتفاع گیری برای طی مسیر کروز با حداکثر راندمان کردند . دو بمب افکن بلایندر پس از شلیک موشک به طرف عراق بازگشتند .

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10210/800px-Tu-16badger_25B15D.jpg[/img]

[i]بمب افکن TU-16 Badger [/i]

بمب افکن Tu-16 Badger تنها ، حرکت خود به سمت تهران را ادامه داد و به فاصله ی 30 کیلومتری از شهر تهران رسید و به دو موشک کروز که حالا در ارتفاع بالا قرار داشتند ، هدایت Mid course میداد تا زمانی که به برد مناسب برای فعال کردن سیستم ردیابی هدف و هدایت فاز ترمینال برسند ، هدف پایگاه اول شکاری مهرآباد بود . آسمان ناگهان از اخلال عراقی ها پاک شد و بمب افکن Tu-16 به سمت عراق بازگشت که منجر به به کار افتادن دوباره ی رادارهای ما و کشف دو موشک کروز بود که در حال شیرجه ی فاز ترمینال خود به سمت هدف از ارتفاع و سرعت بالا بودند. اخلال ، سورپریز و تعجب ناشی از این حمله صدمه ی بسیار بیشتری نسبت به دو کلاهک 1 تنی موشکهای کروز به مردم تهران زد .

در این هنگام ما تصویر را روی رادارهایمان داشتیم اما برای رهگیری بمب افکن ها خیلی دیر شده بود ، ما در حال اتمام سوخت بودیم و باید در پایگاه مهرآباد فرود میامدیم . حتی با اینکه برج مراقبت اعلام کرد پایگاه مورد اصابت قرار گرفته . آن روز روز خوشایندی برای ایران و نیروی هوایی ایران نبود ."

[url="http://www.acig.info/CMS/index.php?option=com_content&task=view&id=249&Itemid=47"]http://www.acig.info...d=249&Itemid=47[/url]

[arminheidari 24,423]

ممنون زیبا و جالب بود اما ناراحت کننده از شکست و خوشحال بابت تجربه ای خوب برای نیروی هوایی ایران و دیدن ضعف خود
من برایم چند سوال پیش امد برای این موارد کوری و از کار افتادن موشک ها امکان استفاده از راکت و دید بصری بهتر نیست ؟

در انتهای جنگ روشی برای مقابله با این جمینگ در نظر گرفته نشد؟

[cheka 15,065]

[quote name='arminheidari' timestamp='1345419889' post='265903']
ممنون زیبا و جالب بود اما ناراحت کننده از شکست و خوشحال بابت تجربه ای خوب برای نیروی هوایی ایران و دیدن ضعف خود
من برایم چند سوال پیش امد برای این موارد کوری و از کار افتادن موشک ها امکان استفاده از راکت و دید بصری بهتر نیست ؟

در انتهای جنگ روشی برای مقابله با این جمینگ در نظر گرفته نشد؟
[/quote]

جناب حیدری عزیز ، اگر منظورتون استفاده از راکت های غیر هدایت شونده مثل S-5 و ... هست این روش دارای دقت بسیار پایینی هست و در مقابل اهداف مانور پذیر و سرعت بالایی مثل بلایندر کارایی چندانی نخواهد داشت ، اما در هنگام کوری راداری استفاده از موشک حرارتی (مثل سایدوایندر که کاپیتان محمدی هم پس از اخلال در سیستمهای راداری روی اون سویچ کرد) راه حل موثرتری هست .

پاد های اخلال Smalta-V با وجود قدرت بالا بخصوص در مقابل رادارهای جنگنده های فانتوم ، همچنان قابلیت اخلال موثر در رادارهای AWG-9 تامکت ها را نداشت و هنگامی که F-14 ها وظیفه ی رهگیری رو به عهده داشتند کار برای بلایندرها سختتر میشد . همچنین تغییراتی در سامانه ی راداری سیستم هاگ اثر جمینگ رو کاهش میداد که از جمله سایت های موشکی موفق ما در رهگیری Tu-22 ها ، سایت هاگ "کوثر-3" بود

[arminheidari 24,423]

[quote]پاد های اخلال Smalta-V با وجود قدرت بالا بخصوص در مقابل رادارهای جنگنده های فانتوم ، همچنان قابلیت اخلال موثر در رادارهای AWG-9 تامکت ها را نداشت و هنگامی که F-14 ها وظیفه ی رهگیری رو به عهده داشتند کار برای بلایندرها سختتر میشد . همچنین تغییراتی در سامانه ی راداری سیستم هاگ اثر جمینگ رو کاهش میداد که از جمله سایت های موشکی موفق ما در رهگیری Tu-22 ها ، سایت هاگ "کوثر-3" بود [/quote]

یعنی ایران توانست راه مقابله با این پاد ها را پیدا کند ؟
چرا که در صورت چنین کاری یعنی توان مقابله با جمرهای آمریکایی و اسرائیلی نیز باز می گردد

[F14AA 5,205]

[quote name='arminheidari' timestamp='1345485120' post='266027']
[quote]پاد های اخلال Smalta-V با وجود قدرت بالا بخصوص در مقابل رادارهای جنگنده های فانتوم ، همچنان قابلیت اخلال موثر در رادارهای AWG-9 تامکت ها را نداشت و هنگامی که F-14 ها وظیفه ی رهگیری رو به عهده داشتند کار برای بلایندرها سختتر میشد . همچنین تغییراتی در سامانه ی راداری سیستم هاگ اثر جمینگ رو کاهش میداد که از جمله سایت های موشکی موفق ما در رهگیری Tu-22 ها ، سایت هاگ "کوثر-3" بود [/quote]

[/quote]

با سلام

جناب چکا این بهینه سازی ها فقط بر روی سیستم های پدافندی هاگ بود یا این که رادار فانتوم ها هم دچار تغییرات شد ؟؟؟

[cheka 15,065]

نمیشه با قطعیت گفت ایران تونسته باشه دقیقا روش مقابله با جمینگ پاد Smalta-V رو پیدا کنه (چون برای مثال سایت کوثر 3 یک سایت موشکی خط مقدم بود ، در حالیکه اخلال سنگین معمولا در عملیات های بمباران عمقی بکار میره) اما روشهای متداولی برای کاهش اثر جمینگ مثل تغییر مداوم فرکانس کاری رادار (یجور Hopping دستی) یا دستکاری محدود (تا جایی که سامانه کشش داشته باشه) در توان سیگنال خروجی وجود داره که با توجه به تایید شده بودن ارتقا سامانه های هاگ در طول جنگ ، امکان چنین تنظیماتی وجود داره . هرچند اطلاعاتی در مورد تایید سرنگون شدن بمب افکنها در زمان اخلال توسط پادهای smalta-V وجود نداره ...

اما بنظر میاد موضوع رادار F-14 وخیمتر بوده و پاد اخلالگر Smalta-V حتی تا از کار افتادن رادار و پاک شدن صفحه رادار پیش رفته که مقاوم کردن رادار در مقابل این شدت از اخلال احتمالا ناممکن هست ، ضمن اینکه فکر نکنم اصلا ارتقا خاصی روی رادار APG-72 در زمان جنگ صورت گرفته باشه

[arminheidari 24,423]

[quote][color=#282828][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif][right]نمیشه با قطعیت گفت ایران تونسته باشه دقیقا روش مقابله با جمینگ پاد Smalta-V رو پیدا کنه (چون برای مثال سایت کوثر 3 یک سایت موشکی خط مقدم بود ، در حالیکه اخلال سنگین معمولا در عملیات های بمباران عمقی بکار میره) اما روشهای متداولی برای کاهش اثر جمینگ مثل تغییر مداوم فرکانس کاری رادار (یجور Hopping دستی) یا دستکاری محدود (تا جایی که سامانه کشش داشته باشه) در توان سیگنال خروجی وجود داره که با توجه به تایید شده بودن ارتقا سامانه های هاگ در طول جنگ ، امکان چنین تنظیماتی وجود داره . هرچند اطلاعاتی در مورد تایید سرنگون شدن بمب افکنها در زمان اخلال توسط پادهای smalta-V وجود نداره ...[/right][/font][/color]

[color=#282828][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif][right]اما بنظر میاد موضوع رادار F-14 وخیمتر بوده و پاد اخلالگر Smalta-V حتی تا از کار افتادن رادار و پاک شدن صفحه رادار پیش رفته که مقاوم کردن رادار در مقابل این شدت از اخلال احتمالا ناممکن هست ، ضمن اینکه فکر نکنم اصلا ارتقا خاصی روی رادار APG-72 در زمان جنگ صورت گرفته باشه [/right][/font][/color][/quote]

ممنون
اما اکنون چه؟
درشرایط حاضر دوباره این بلا سر ما می آید؟
آیا توان شکستن را داریم ؟
ما مورد آر کیو را داریم اما گزارش اخلال توسط آواکس هم داشتیم و اگر آواکس را غیر فعال نکنیم یعنی پدافند ما از مدار خارج است