سامانه دفاع هوایی خودکششی آکاش سامانه دفاع هوایی خودکششی آکاش ( Akash )

[najaf47 2,512]

بسمه تعالی با سلام مسئولان وزارت دفاع هند امروز اعلام کردند که این کشور دو آزمایش موفقیت آمیز دیگر را بر روی یک فروند موشک زمین به هوا انجام داده است. به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از خبرگزاری فرانسه، هند هفته گذشته نیز سه آزمایش روی این موشک با نام "آکاش" (آسمان) انجام داده بود. مسولان سازمان توسعه و تحقیقات وزارت دفاع هند گفتد: این موشک بعد از ظهر امروز از پایگاه نظامی شاندیپور در ایالت اوریسا در شرق هند پرتاب شد و سه آزمایش گذشته آن نیز موفقیت آمیز بوده است. به گفته این مسئولان، آزمایش های این موشک با برد 27 کیلومتر که برای نیروی هوایی طراحی شده است، هفته جاری به منظور بهبود عملکرد آن ادامه خواهد یافت. برپایه این گزارش، این آزمایشات درپی آن صورت می گیرد که هند امروز اعلام کرد، درحال ساخت یک موشک بالستیک جدید با توانمندی هسته ای و برد شش هزار کیلومتر است. منبع: مهر نیوز تاریخ انتشار، تهران: ۲۰:۰۰ , ۱۳۸۶/۰۹/۲۸

[ghermez 750]

 

تاریخچه
در اواخر قرن گذشته نیروی زمینی هندوستان تصمیم گرفت تا موشکی جدید را جانشین موشکهای قدیمی سام-6 خود کند. بدین منظور با تکیه بر توانایی های بومی این کشور طراحی و ساخت موشک ضدهوایی در اندازه های سام-6 ولی با سیستمها و رادارهای جدیدتر در برنامه قرار گرفت. موشک جدید آکاش ( "آسمان" به زبان هندی) نام گرفت و توسط سازمان تحقیقات و توسعه نظامی و شرکت بهارات الکترونیک طراحی و ساخته شده است. اولین آزمایش شلیک موشک برد متوسط زمین به هوای آکاش در سال 1990 انجام شد. آزمایش بر روی این موشک تا ماه مارس 1997 به طول انجامیدند.
با پشت سر گذاشتن موفقیت آمیز آزمایشها، نیروهای نظامی هندوستان رسما موثر بودن آکاش را در بعد فنی و عملیاتی مورد تأیید قرار داده اند. گفته می شود که دقت آکاش از پاتریوت آمریکایی بیشتر است. پیشرانه آکاش ،بر خلاف پاترویت، تا آخرین لحظه برخورد به هدف روشن است (موتور پاتریوت تنها به مدت 12 ثانیه روشن می ماند) و همین امر دقت آن را بیشتر از پاتریوت می کند.
غیر از این، آکاش را می توان بر روی انواع خودروهای زرهی چرخ دار یا زنجیر دار ،و شاسی تانک، سوار کرد. از نظر قیمت هم هزینه توسعه و ساخت آکاش از بسیاری سیستمهای موشکی ساخته شده در دیگر کشورها ارزان تر است. هر تیر موشک آکاش تقریبا زیر 500000 دلار قیمت دارد که بسیار ارزان تر از موشکهای مشابه است.

 

آکاش بر روی شاسی تی-72


بر اساس گزارشی که در ژوئن 2011 منتشر شده است نمونه مارک-2 موشک آکاش در دست توسعه است و قرار است که آزمایش شود. آکاش مارک-2 برد بیشتری نسبت به نمونه اول داشته و سرعت و دقت بیشتری دارد. بر روی سیستم هدایت و کنترل آتش آن هم بهبودهایی انجام شده است.
به همراه هندوستان تنها چند کشور معدود مانند آمریکا، روسیه، ژاپن، اسرائیل و بعضی کشورهای اروپایی توانسته اند سیستم موشکی ضدهوایی قابل درگیر شدن با چند هدف را طراحی کرده و بسازند. آکاش را می توان با موشک پاتریوت آمریکایی مقایسه کرد اما بر خلاف پاتریوت، آکاش کاملا متحرک بوده و می تواند از یک کاروان در حال حرکت محافظت کند. مانند پاتریوت آکاش هم یک موشک ضدهوایی است که به عنوان یک موشک ضدموشک در برابر موشکهای بالستیک آزمایش شده است.
موشک
آکاش یک موشک زمین به هوا با برد 30 کیلومتر می باشد. آکاش با سرعت مافوق صوت پرواز می کند و سرعت آن به 2.5 ماخ می رسد. بدنه آکاش توانایی تحمل 15 جی فشار را دارد. یک فیوز دیجیتال مجاورتی به سرجنگی ترکش شونده آکاش متصل شده است تا در صورت نزدیک شدن به هواپیمای دشمن موشک را منفجر کند. یک سیستم ایمنی خود انفجار نیز بر روی آکاش نصب شده است تا زمانی که موشک از هدایت خارج می شود بتوان آن را خود به خود منفجر کرد.
پیشرانه آکاش یک سیستم مختلط از راکت و موتور رم جت است. رم جت به آکاش اجازه می دهد تا به بیشتر سرعت ممکن برسد.
بدنه موشک شباهت زیادی به موشک معروف سام-6 روسی دارد. برای هدایت موشک در مسیر خود از سه بالچه مثلثی شکل در میانه بدنه استفاده شده است. به هرحال آکاش تفاوتهایی هم با سام-6دارد. آکاش ، برخلاف هدایت نیمه فعال سام-6، دارای یک کامپیوتر دیجیتال است و پیشرانه ای متفاوت با سام-6 دارد. ارتباط آکاش با آتشبار شلیک کننده به صورت دیجیتالی و رمز شده است و همین امر امکان اختلال در آن را توسط دشمن کاهش می دهد.
این موشک می تواند هواپیمای دشمن را از فاصله 35 کیلومتری و در ارتفاع 18کیلومتر رهگیری کرده و هدف قرار دهد. آکاش را می توان از انواع خودروهای چرخدار و شنی دار شلیک کرد. گفته می شود که آکاش قادر به حمل کلاهکهای متعارف و هسته ای است. وزن کلاهکی که آکاش قادر به حمل آن است حداکثر 60 کیلوگرم گزارش شده است. یک سرجنگی هسته ای می تواند به آکاش توانایی حمله به موشکهای بالستیک را بدهد.
سازمان رزم
هر آتشبار آکاش شامل چهار خودروی خودکششی است که هر کدام می توانند سه تیر موشک حمل کنند. یک رادار سه بعدی راجیندرا و یک خودرو فرماندهی سازمان رزم آتشبار را تکمیل می کنند. در نیروی هوایی هندوستان رادار راجیندرا را بر روی شاسی زرهپوشهای بی.ام.پی-2 و در نیروی زمینی این کشور بر روی شاسی تانکهای تی-72 نصب کرده اند. در نیروی هوایی هندوستان، هر دو آتشبار یک اسکادران را تشکیل می دهند. در نیروی زمینی هندوستان ،اما، از 4 آتشبار به عنوان یک "گروه" یاد می شود. در هر دو سازمان به هر گروه یک "مرکز فرماندهی گروه" (GCC) اضافه می شود که به عنوان مرکز فرماندهی تمام آتشبارها عمل می کند. بر اساس یک پلت فرم متحرک، مرکز فرماندهی گروه ارتباط بین آتشبارهای و هماهنگی با دفاع ضد هوایی کل منطقه را تأمین می کند. برای داشتن توانایی پیش اخطار، مرکز فرماندهی گروه دارای یک رادار مرکزی است. به هرحال، می توان هر آتشبار را به صورت مجزا به یک رادار ارزان قیمت دو بعدی با برد 100 کیلومتر مجهز کرد.
آکاش دارای توانایی فعالیت خودکار است. رادار 3 بعدی آن به صورت خودکار تا 60 کیلومتر را کاوش می کند و اطلاعات اهداف را به صورت خودکار به مرکز فرماندهی گروه ارسال می کند. مرکز فرماندهی گروه هم به صورت خودکار هدف را رده بندی کرده و اولویت حمله به اهداف را مشخص می کند. اطلاعات موقعیت هدف دوباره به رادار آتشبار فرستاده می شود تا دقت هدفگیری بالاتر برد.
مرکز فرماندهی آتشبار می تواند در اولین فرصت با هدفهایی که توسط مرکز فرماندهی گروه فهرست شده اند درگیر شود. احتمال اصابت به هدف توسط آکاش تا 88 درصد برآورد می شود. برای هدف قرار دادن اهدافی با اولویت بالاتر می توان دو تیر موشک را با فاصله زمانی 5 ثانیه به سوی یک هدف شلیک کرد.
یک گروه آکاش در آرایش لوزی می تواند کیلومتر62×62 کیلومتر و در آرایش دشتبان می تواند 98 کیلومتر×44 کیلومتر را پوشش دهد. در آرایش ذوزنقه ای مساحت تحت پوشش به بیشترین حد خود رسیده و به 5000 کیلومتر مربع بالغ می شود. برآورد می شود که یک آتشبار بتواند 100 هدف را آشکار کرده، 64 فروند را رهگیری کند و به 8 هدف به صورت همزمان حمله کند.
ارتباط بین خودروهای مختلف به صورت ترکیبی از روشهای بیسیم و با سیم است. تمامی سیستم به گونه ای طراحی شده است که به سرعت بتوان آن را برپاکرد. تمامی مجموعه را می توان با استفاده از قطار، جاده یا هواپیما جابجا کرد.
رادارها
رادار هدایت آتش آرایه فازی راجیندار وظیفه هدایت موشک آکاش تا هدف را برعهده دارد. برد این رادار به 60 کیلومتر می رسد. راجیندار برای مقابله با روشهای اختلال الکترونیکی از توان بالایی برخوردار است. نمونه های نیروی زمینی از یک رادار نظارت در سطح آتشبار هم برخوردار هستند. این رادار می تواند 40 هدف را تا فاصله 100 کیلومتری آشکار کند.
رادار اصلی مرکز فرماندهی یک رادار قدرتمند با نمایشگر سه بعدی است که می تواند 200 هدف را رهگیری کند و برد آن به 180 کیلومتر می رسد.
برای تأمین خودکفایی یک گروه آکاش در منطقه رزمی تعدادی از خودروهای مخصوص و پشتیبانی طراحی شده اند. تعدادی از این خودروها عبارتند از:خودرو حمل و نقل موشک،خودرو بارگذاری موشک،خودرو تأمین هوای فشرده،خودرو تأمین برق و غیره. تمامی این تجهیزات جهت آماده کردن موشک و تحویل دادن آن به آتشبارها و انجام پشتیبانی های فنی لازم در منطقه عملیاتی بکار می روند.
نیروی هوایی
در سال 2005 در طی یک آزمایش دو تیر موشک آکاش توانستند دو پرنده پرسرعت را همزمان هدف قرار دهند.
نیروی هوایی هندوستان آزمایشهای سیستم پدافند هوایی آکاش را در دسامبر 2007 به انتها رساند. در این طی این آزمایشها انواع هدفها در ارتفاعات مختلف و با سرعتهای مختلف با موفقیت مورد اصابت موشک آکاش قرار گرفتند و توانایی رادارهای آکاش در برابر سیستمهای اختلالگر الکترونیکی آزمایش شد. اولین سفارش رسمی نیروی هوایی هند در سال 2009 انجام شد و قرار شد که دو اسکادران آکاش به این نیرو تحویل شود. این سفارشها بعدا افزایش یافت.
نیروی زمینی
در ژوئن 2010 نیروی زمینی هندوستان برای خرید موشک آکاش 2.8 میلیارد دلار هزینه کرد.گزارشها حکایت می کنند که این نیرو دو هنگ آکاش (در حدود 2000 تیر موشک) را خریداری کرده است. به علاوه، گزارشهایی از تمایل مالزی برای خرید این سیستم به گوش می رسد. سفارش نیروهای نظامی هند از این موشک ،به همراه رادارها و سایر تجهیزات، هزینه ای بالغ بر 5.2 میلیارد دلار هزینه داشته است.




[/center]

وزن:

720 کیلوگرم

طول:

5.78 متر

قطر:

350 میلیمتر

وزن سرجنگی:

55 کلوگرم

نوع سرجنگ:

ترکش شونده

پیشرانه:

راکت+رم جت

برد:

35 کیلومتر

ارتفاع:

18کیلومتر

سرعت:

2.8 تا 3.5 ماخ

تعداد:

نیروی هوایی 1000 تیر

نیروی زمینی 2000 تیر

نوسینده:
رضا کیانی موحد

منبع

[Aspahbod 2,776]

به غیر از رادارش چیز دیگه ای نداره.البته من هندی ها رو به خاطر روحیه شون تحسین میکنم که در حالی که انواع و اقسام تسلیحات برتر رو از کشور های خارجی می تونن بخرن میرن سراغ تولید داخل.

[rezatizi 11,709]

 هند سامانه پدافند هوایی بومی را در نیروی هوایی به کار می گیرد

 

منابع رسمی در هند روز پنجشنبه اعلام کردند دهلی نو روز جمعه به طور رسمی سامانه پدافند هوایی بومی خود را در نیروی هوایی به کار خواهد گرفت.
به گزارش ایرنا این منابع گفتند: مانوهار پاریکار وزیر دفاع هند در مراسم ورود سامانه پدافند هوایی آکاش به نیروی هوایی این کشور در گوالیور واقع در ایالت مرکزی مادهیا پرادش شرکت خواهد کرد.
گفته می شود این سامانه که ساخت سازمان تحقیقات و توسعه نظامی هند است از قابلیت هدف گیری هواپیماها و موشک های دشمن تا فاصله 30 کیلومتری در ارتفاع 18 هزار متری برخوردار است.
دولت هند تاکنون چندین موشک مافوق صوت آکاش را با موفقیت آزمایش کرده است.
موشک ˈآکاشˈ را می توان با موشک پاتریوت آمریکا مقایسه کرد که می تواند اهداف متحرک از قبیل هواپیماهای بدون سرنشین، هواپیماهای جنگی، موشک های کروز و موشک های قابل شلیک از بالگرد را منهدم کند.
گفته می شود که دقت آکاش از پاتریوت آمریکایی بیشتر است. پیشرانه آکاش ،بر خلاف پاتریوت ، تا آخرین لحظه برخورد به هدف روشن است (موتور پاتریوت تنها به مدت 12 ثانیه روشن می ماند) و همین امر دقت آن را بیشتر از پاتریوت می کند.
غیر از این، آکاش را می توان بر روی انواع خودروهای زرهی چرخ دار یا زنجیر دار و شاسی تانک، سوار کرد. از نظر قیمت هم هزینه توسعه و ساخت آکاش از بسیاری سیستمهای موشکی ساخته شده در دیگر کشورها ارزان تر است.
کارشناسان دفاعی بیم آن دارند که قابلیت ضد موشکی هند باعث بی ثباتی درمنطقه جنوب آسیا شود و رقابت تسلیحاتی دراین منطقه را افزایش دهد.