خاطرات من و دزدان دریایی!

[elo 7,700]

[right][font="Arial","sans-serif"]دوستان درود[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]مدت زیادیه که اینجا چیزی ننوشتم[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]راسیتش این رخوت و کرختی سایت به من هم سرایت کرده و ناجور همراه با این کسادی شدم[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]چندی قبل وقتی از کسادی سایت نالیدیم تعطیلات عید و مسافرتها بهونه شد ، بعد هم امتحانات و بعد از اون هم مساله انتخابات و حالا هم که روزه دار بودن شده بهونه امون ، حالا بعد از ماه رمضون چه بهونه ای بتراشیم خدا عالمه [/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]انصافا ما ایرانیها ( بالاخص خود من ) در بهونه تراشی و دلیل آوردن و توجیه اشتباهات و کم و کاستی و ایرادهامون ید طولایی داریم[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]به نظرم شاید ، شاید یکی از دلایل کمتر توسعه یافتگی کشورمون با اینهمه استعداد و امکانات و منابع همین بهونه تراشی و توجیه اشتباهاتمون باشه[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]نمیاییم ببینیم و منطقی و منصفانه بسنجیم ببینیم مشکل کجاست و چرا این ایرادها پیش اومده ، هرکدوممون میکوشیم فقط خودمونو تبریه کنیم و اشکالات رو ماله بکشیم [/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]خوب من خودم به شخصه متاسفانه و متاسفانه و متاسفانه دارم همین کارو میکنم، به نظر میاد متاسفانه توی سایت هم ایییییییییییییییییییی همچین بگی نگی توجیهات کمی در جریان نباشه[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]شاید اگر نبود تاپیک موضوعات سوریه و مدافعین حرم بی بی زینب کبری سایت دچار یه رکود و رخوت سنگینتر از رکود اقتصادی 39 امریکا میشد!!![/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]بگذریم [/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]امیدوارم همه امون و بالاخص خود شخص من کمی بخودمون تحرک بدیم و بکوشیم یه کوچولوی هم که شده سهمی در برون رفت سایت از این رخوت داشته باشیم[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]هرچند به نظر میاد خیلی از ایرادات به ساختار کلی و باندی شده سایت برمیگرده [/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]امیدوارم با مدیریت جدید ( ضمن تقدیر و تشکر از مدیریت زحمت کش و مهربان قبلی) اوضاع بهتر بشه هرچند متاسف و ناخرسندم که بگم بعد از تغییر مدیریت اوضاع بهتر که نشده هیچ متاسفانه کمی رخوت و سستی بیشتر هم شده ، البته تنها مدیریت سایت مقصر نیست و دست بر قضا تقصیر زیادی هم متوجه اونا نیست.[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]خوب بگذریم اینجا جای این حرفا نبود اما دیگه درد دله و جایی واسه نوشتنشون پیدا نکردم الا اینجا ( خودمونیم یه جورایی خودزنی قبل از محاکمه سایر دوستان هم بود که یه طورایی همون فلسفه توجیه ایراداتیه که خودم گفتم و حالا دارم یه جورایی کمکاری خودمو توجیه میکنم، بخاطر اینکه کمی از این فلسفه غلط فاصله بگیرم ، همینجاا بابت تاخییر و دیرکرد و رخوت و سستی و کم کاریم از همه پوزش میخوام)[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]خوب و اما برگردیم سر بحث اصلی خودمون و ادامه خاطرات :[/font][/right]

[Electro_officer 13,797]

ما دوست داریم چه کسل باشی چه سر حال!

[elo 7,700]

[b]الک جان ممنونم!!![/b]
[b]این یه حس دوطرفه است ما هم مخلصیم در بست[/b]



و اما:



[right][font=Arial","sans-serif]بعد از اون سفر تا مدتی خبر خاصی نشد ، البته همزمان با ما به چندین کشتی شرکت ما حمله شد اما به کشتی ما حمله ای نشد ف بیشتر بودن تکاورا و عیان بودن دوشکا روی بریج وینگ باعث دور شدن دزدا میشد و در شبها هم مساله خاصی بچشم نخورد[/font][/right]
[right][font=Arial","sans-serif]آخرین سفری که از خارگ برای انسوکنا بارگیری کردیم وقتی تیم 5 نفره تکاوران دریایی رو سوار کردیم و اونا هم سلاح ها رو تمییز کردن و نوبت به تست که رسید دوشکا کار نکرد!!! هرکاری کردن مشکل برطرف نشد منم رفتم کمکشون ، چندین بار دوشکا رو باز و بسته کرده بودن و از تمییزی و روانی قسمتها و قطعات و سالم بودنشون تقریبا مطمین شده بودن ، در بررسیه های که داشتیم مشخص شد که وقتی میخوایم مسلح کنیم سیستم خوراک دهی فشنگ رو به لوله نمیده ،[/font][/right]
[right][font=Arial","sans-serif]اومدیم سینی تغذیه رو از حالت تغذیه راست خور به چپ خور برگردوندیم اما درست نشد دوسه باری اینکارو کردیم و نتیجه ای نگرفتیم، کمکم داشتیم نا امید میشدیم که تجربه فنی من بلاخره یه جایی به دردمون خورد !!!!!!!![/font][/right]
[right][font=Arial","sans-serif]در بررسی دقیقی که روی مکانیزم تسلیح انجام دادم ( درحالی که تکاورا دیگه از خستگی تقریبا بیخیال قضیه شده بودن ) متوجه شدم در زمان تسلیح سلاح دقیقا برخلاف متد کاری ،سینی تغذیه بجای اینکه فشنگ روی نوار رو به سمت جان لوله و سنتر سیستم هل بده دقیقا اون به سمت بیرون و خروج از سنتر فشار میده وعملا کاری شبیه پوکه پرانی میکنه تا تسلیح و خوراک دهی !!!!!![/font][/right]
[right][font=Arial","sans-serif]با مسیول تیم تکاوری که یه ناو استوار تکاور بود موضوع رو درمیون گذاشتم و اجازه خواستم که سیستم تسلیح و بالاخص سینی تغذیه رو اورهال کنم و دوباره بر مبنای مسیر درست اسمبلش کنم[/font][/right]
[right][font=Arial","sans-serif]گفت تعمیرات تا این رده سلاح در چهارچوب اختیارات و وظایفشون نیست و باید اجازه بگیرن ، بعد از تماس با مرکز فرماندهیشون و کسب اجازه از اونا دوشکارو به ورکشاپ بردیم و دل و روده اشو ریختیم بیرون ( این که میگم دل و روده اشو ریختیم بیرون فکر نکنین کار سخت و شاقیه ، تقریبا هرکسی با یه بار دیدن میتونه اینکارو بکنه چون دوشکا یه سلاح به واقع ساده ای از لاحظ سیستماتیکه و بالاخص با زیاد بودن لقی ها و کلیرنسها و عدم پیچیدگی در طراحی و ساخت باعث شده که این سلاح بعنوان یک سلاح قابل اعاتماد و پر مصرف و با کاربری بسیار زیاد شناخته بشه)[/font][/right]
[right][font=Arial","sans-serif]مشکل ابدا حاد نبود با تغییر زاویه و جهت پین و خارکی که وظیفه رانش و تغذیه فشنگ رو به عهده داشت مشکل برطرف شد و سلاح رو هم تست کردیم و شکر خدا جواب داد در مسیر رفتمون به چیز مشکوکی بر نخوردیم و به سلامتی به مقصد رسیدیم و بار رو خالی کرده و برگشتیم اماد در مسیر برگشت:[/font][/right]


[right][font=Arial","sans-serif]طبق هماهنگی های انجام شده در نقطه و زمان دیدار ما تیم چهار نفره تکاوران دریایی رو سوار کردیم که فرماندهشون فرمانده گروهانی بود که در اون مدت وظیفه تامینن امنیت منطقه رو بر عهده داشت یه [b]ناوبانیکم تکاور دریایی به نام م. الف [/b]که از دانش آموختگان و تکاوران نیروی زمینی بود که بعد از گذراندن دوره بازآموزی و ارتقای به تکاوری دریایی(دیدن دوره تخصصی تکاوری دریایی) به نداجا پیوسته بود ، این وضعیت انتقال ایشون و اینکه ایشون همشهری بنده بودن و با توجه به اینکه افسر اول ( هم رده بنده در قسمت عرشه) هم همشهری ما بود و یه [b]مثلث " لری "[/b] رو تشکیل داده بودیم باعث شد که من خیلی از اون سوالات و ایرادات و ابهاماتمو ازش بپرسم و تاحدود بسیار زیادی جوابمو بگیرم ( که در ادامه بهشون خواهم پرداخت) اما[/font][/right]
[right][font=Arial","sans-serif]هنوز مدت زیادی از سوار کردن اون عزیزان نگذشته بود و اونا بعد از جلسه معارفه و بریفینگ و هماهنگیهای اولیه با تیم مدیریتی کشتی ،تازه سلاح ها رو تمییز کرده بودن و منتظر نصب دوشکا برای تست بودن ( فکر کنم حدود 2 و نیم تا سه ساعتی از سوار کردنشون میگذشت) حوالی و حول و حوش ساعت 9/5 - 10 صبح بود اگر اشتباه نکنم و ملوانان عرشه هم مشغول کار بودن و داشتن آماده میشدن برای نیم ساعت استراحت ووقت چای خوری صبحانه ( تی تایم) هنوز رسما به منطقه خطر وارد نشده بودیم هرچند همه تمهیدات از قبل اندیشیده شده بود و نیازی به کار خاصی نبود( سیم خاردار ، مترسکها ، شیلنگهای آب فشار قوی آتش نشانی ، چارتهای دیده بانی ، تقسیم وظایف و...همه طبق روتین انجام شده بود) ، در حالی که ملوانا داشتن از کار روزانه برای استراحت و چای به منزلگاه برمیگشتن یکی از ملوانا سه تا قایق مشکوک رو از فاصله خیلی دور دیده بود که دارن به سمت ما میان، با واکی تاکی( بیسیم) به پل خبر میده و اونا هم تیم تکاورا رو آلرت میکنن ، ناوباینیکم الف خودش به شخصه رفته بود بریج وینگ استاربورد ساید جایی که تکاورای دیگه داشتن دوشگا رو نصب میکردن و آخرای کار نصب بودن ، مهندس برقمون موضوع رو به من اطلاع داد، رفتم اتاق کنترل دیدم همه چیز آماده است و سرمهندس هم اونجا بود ، باهماهنگی سرمهندس دوربینمو ورداشتم و رفتم بریج وینگ از قضایا فیلم بگیرم!!![/font][/right]
[right][font=Arial","sans-serif]هنوز به محدوده پل فرماندهی نرسیده بودم( از خروجی آسانسور تا پل یه طبقه است که باید با پله بریم و آسانسور نداره) تازه میخواستم در ورودی پل رو باز کنم که صدای دوشکا پیچید تو هوا چند تا رگبار زد و قایقها هم دبرو که رفتی و در رفتن !!!![/font][/right]
[right][font=Arial","sans-serif]با صدای دوشکا کاپتان پاکستانی از پل فرماندهی پرید بیرون و داد زد که " دونت شوت دونت شوت و..." کلی داد و بیداد راه انداخت که بدون مجوز و دستور من شلیک نکنین و شلیک به دستور منه و نباید بدون اجازه من شلیک کنین، ناوبان الف هم میگفت من بهت اطلاع داده بودم که قایقها مسلحن و دارن نزدیک میشن اما تو هی لفتش دادی و گفتی باید مطمین بشم که ماهیگیر نیستن[/font][/right]
[right][font=Arial","sans-serif]خلاصه درگیری لفظی ایندونفر بالا گرفت و ما هرکاری که میکردیم که اونا رو آروم کنیم نشد ، کاپتان پاکستانی میگفت مستر و فرمانده کشتی منم و نباید بدون اجازه من شلیک میکردین و فرمانده تکاورا هم میگفت وظیفه حراست از این کشتی تحت پرچم ملی ایران با منه و چون این کشتی جزوی از خاک ایرانه به من وظیفه دادن تا با چنگ و دندون و تا سرحد مرگ ازش دفاع کنم[/font][/right]
[right][font=Arial","sans-serif]درگیری به داد و بیداد رسید و کاپتان داد میزد ممکنه ماهیگییر باشن و ناوبانیکمن میگفت هم من دیدم و هم افسرای خودت دیدن که اونا مسلح بودن کاپتان میگفت حتی اگر دیده باشین که سلاح دارن تا به نزدیکی ما نرسیده بودن و تهدیدمون نکرده بودن نباید شلیک میکردین و فرمانده تکاورا هم میگفت به من این دوشکارو دادن که نزارم از 2 یا حداکثر یک کیلومتری تهدیدی به این کشتی نزدیک بشه ، اگر قرار به چیزی بود که تو میگفتی بهم کلت میدادن نه دوشکا و تیربار و دراگانف[/font][/right]
[right][font=Arial","sans-serif]طولش ندم ، هرکدومشون حرف خودشونو میزدن و وساطت ما هم نتیجه ای نمیداد کاپتان مصر به عدم شلیک بود و فرمانده تکاورا میگفت اگر با این تیر تراشها دورشون نمیکردم ممکن بود امنیت کشتی به خطر بیوفته و اونوقت شاید مجبور بودم که به خود آدمهای داخل قایقها تیراندازی کنم وقضیه حادتر میشد [/font][/right]
[right][font=Arial","sans-serif]بحث بدجوری بالا گرفت و کاپتان شروع به داد و بیداد کرد که من تامین امنیت شما رو نمیخوام و فرمانده تکاورا هم گفت به من ماموریت تامین امنیت این کشتی تحت پرچم ایرانو دادن و اگر در کارم دخالت کنی بازداشتت میکنم و ایران تحویل مقامات امنیتی میدمت [/font][/right]
[right][font=Arial","sans-serif]حرف که به اینجا رسید کاپتان کوتاه اومد و با حالت عصبانیت محل رو ترک کرد و گفت به شرکت گزارش میده فرمانده تکاورا هم گفت به فرماندهی نیرو گزارش میکنه[/font][/right]
[right][font=Arial","sans-serif]ما هم خوشحال از اینکه دسته کم قضیه ختم به خیر شده سعی کردیم هردوطرف رو کمی آرومتر کنیم غافل از اینکه کاپتان یکسری دستورات احمقانه به افسرهای پل صادر کرده که ما ( حتی افسر اول ) بی اطلاع بودیم[/font][/right]
[right][font=Arial","sans-serif]دوسه روزی از این موضوع میگذشت و ما همه تقریبا موضوع رو فراموش کرده بودیم ( سومین شبی بود که تکاوار رو عرشه بودن ) حدودای ساعت یک شب بود و ما سه نفری( من و افسر اول و ناوبان الف) کابین افسر اول نشسته بودیم شب نشینی و داشتیم گل میگفتیم و گل میشنفتیم و یه بحث تاریخی داغ هم بینمون در جریان بود که یهو یکی از تکاورای درجه دار پشت واکی تاکی داد زد :[/font][/right]

[b][font=Arial","sans-serif][size=2]دزدا ! دزدا ! دزدا اومدن رو کشتی......[/size][/font][/b] ویرایش شده در تیر 92 توسط elo

[IRIAF 3,096]

[right]خدا بگم... حاجی تو رو خدا داستانو اینطوری ول نکن از وسطش ! دیوانه میشیم که...[/right]

[Bowman 114]

آقا من قلبم باتری میخور....
جناب الو خان سکته میکنما.


ضمننا تشکر بابت خاطراتتون من تازه عضو شدم باید بگم یکی از عوامل عضویتم همین تاپیک بوده تشکر هم از شما و هم از کسایی که کمک کردن این تاپیک بهتر بشه و حتی سایت از کسلی در بیاد .

[Antiwar 3,222]

عجب پایانی! یعنی صد رحمت به این سریال های مخاطب خفه کن!

از نظر قانونی قاعدتا همه کاره کاپتانه ولی در عمل فرمانده امنیتی مسئولیتش را از بیرون گرفته و فرماندش خارجه...
چظور میشه این جا؟
قانونا حق با کیه؟
فکر کنم حتی کاپتان بتونه اگر بخواد در مقابل سرپیچی تکاور ارتش تقاضای کمک خارجی تحت عنوان دزدی دریایی بکنه. نه؟

[oldmagina 9,234]

تا جایی که من میدونم قانون حق رو به کاپیتان میده و فرمانده امنیتی هم مامور به خدمت در اون واحد و زیر دست اون محسوب میشه .

[elo 7,700]

[right][font="Arial","sans-serif"]بعدش هم آژیر خطر و بوق آلرت کشتی به صدا دراومد.....[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]نفهمیدیم چطوری هرکدوممون دویدیم بیرون [/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]من فقط تندی رفتم کابین خودم و به خانم خودم ،خانم افسر اول ، خانم افسر دوم و خانم مهندس سوم که اونا هم کابین من دور هم جمع شده بودن اعلام خطر کردم و بهشون گفتم آماده باشن برای رفتن به منطقه امنی که براشون در نظر گرفته بودیم[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]بعد هم خودمو رسوندم موتور خونه و با کمک مهندس سوم و دستیارش تا قبل از رسیدن بقیه بچه ها کشتی روبر طبق چک لیستهای موجود آماده مانورهای درخواستی و کارهای ممکنه و پیش آمدی کردیم [/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]سرمهندس و مهندس برق با سایر مهندسا اومدن اتاق کنترل، پرسنل تکنسین و ملوان موتور هم اومدن ورکشاپ بعد هم همه رو جمع کردیم در استیشنی که برای این منظور لحاظ و مشخص شده بود[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]همه درهای کشتی( درهای کشتی معمولا دوگانه اند بالاخص دو طبقه پایین ) طبق برنامه قبلی کاملا بسته و از داخل قفل بودن و تنها یک در برای ارتباط با بیرون باز بود ، همه لامپها ، نورافکنها و چراغهای اطراف کشتی روشن شده و همه در وظعیت آماده باش قرار گرفتیم ، تیم امنیتی مستقر در شرکت(تهران) رو مطلع کردیم و به ناوگان دریایی خودمون و نیروهای اعتلاف بین المللی هم اطلاع دادیم ، کشتی های اطراف رو هم تا جایی که در محدوده دسترسی بودن مطلع کردیم ( بالاخص با توجه به روشن کردن همه چراغها و شکستن قوانین راه بین المللی باید اینکار رو برای ایمنی تردد انجام میدادیم )[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]تقسیم وظیفه شد و ناوبانیکم الف فرماندهی عملیات رو بعهده گرفت خودش و همکاراش دوشکا و دوتیربار و دراگانف رو تحویل گرفتن و چهار قبضه ژ-3 رو من و افسر اول و دوتا از ملوانا تحویل گرفتیم و اونا بالا رو بریج وینگ دیده بانی و پشتیبانی میدادن و ما با حفظ مراتب ایمنی و امنیتی از منزلگاه کشتی خارج شده و در یک تیم چهار نفری با دقت و احتیاط ( و خودمونیم یه چاشنی ترس!!!) شروع به سرچ و بازدید کشتی از سینه و جلوی کشتی تا پاشنه کردیم و حتی همه موتور خونه رو هم بازدید کردیم[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]اما هیچ چیز خاصی ندیدم[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]وقتی تقریبا مطمین شدیم که خطر صد درصدی وجود نداره ضمن حفظ تیم پشتیبانی تکاوران در بالا و دراطراف پل فرماندهی همه نفرات رو بسیج کرده و با مسلح کردنشون به تبر و چوب!!!!! به همراه همون چهار قبضه ژ-3 ممکنه یکبار دیگر کشتی رو بازررسی کردیم ( مشکل اینجا بود که باید همه در دید همدیگه بودیم تا خدای ناکرده شلیک اشتباهی صورت نگیره و این کارو کمی سخت کرده بود)[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]به هر حال حدودای ساعت چهارو نیم صبح به تمام مراکزی که اطلاع خطر کرده بودیم اطلاع دادیم که وضعیت به حالت عادی برگشته و خطر برطرف شده[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]رفتیم پل فرماندهی ، ناوبانیکم تکاور دریایی الف از درجه دارش پرسید که دقیقا چی دیده و اونم توضیح داد که یک قایق رو در برد راست کشتی و چسبیده به حدودای اواسط بدنه کشتی دیده و بالفور گزارش کرده ، افسر دوم هم حرفشو تایید کرد و دیده بان سمت راست پل هم گفته ها رو تایید کرد[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]من اینجا کمی عصبانی شدم و داد زدم که پس شما همتون اینجا چیکار میکردین که قایق به کشتی چسبیده و شما ندیدینش و....[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]که افسر دوم یه چیزی گفت که دود از کله هممون بلند شد [/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]گفت : بعد از درگیری روز اول ، کاپتان مستقیما و مشخصا دستورداده که حتی اگر قایق دزدها رو هم دیدین به تکاورا چیزی نگین و من هم اجرای دستور کردم !!!!!![/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]هرچند این حرف رو برای توجیه اشتباه خودش بیان کرد و حتی کاپتانو هم خبر نکرده بود و مشخصا همه نفرات بریج سرشون به گفتگو گرم شده بود ( حتی درجه دار تکاور نگهبان بریج) و فراموش کرده بودن لوک اوت و دیده بانیشون رو انجام بدن و بیخیال اطراف شده بودن ، اما خوب همین دستور کاملا غلط کاپتان پاکستانی بزرگترین و بهترین دستاویز و بهونه رو به دستش داده بود تا اشتباه خودشو توجیه کنه[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]با شنیدن صدور این دستوراز طرف کاپتان کشتی ، فرمانده تکاورا شروع به داد و بیداد کرد و رنگ هم از روی کاپتان پرید !! داد و بیداد و سر و صدا ادامه داشت تا اینکه ملوان دیده بان پورت ساید داد زد:[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"][b]قایق دزدا!![/b][/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]وسط دعوا و داد و فریاد همه دویدیم اون سمت و در تاریکی شبح یه قایق رو در فاصله حدود یکصد متری کشتی دیدم نور افکنو که چرخوندیم سمتشون مسیر قایقو برگردوندن و از مسیر و برد نورافکن دور شدن[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]افسر دوم دوید توی پل و دوربین دید در شب رو برداشت و شروع به سرچ پشت و اطراف کشتی کردیم ( به نوبت نورافکنهای قسمتها رو خاموش میکردیم تا بتونیم خوب ببینیم ) چهار تا قایق در ساعات 3 تا 9 کشتی ( دوتاشون به موازات ما در چپ و راست کشتی ) مارو احاطه کرده بودن[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]سلاح هارو اماده میکردیم که اولین رگبار از سمت قایقی در قسمت پورت کوارتر ما بگوش رسد ،مشخصا صدای شلیک کلاشنیکف بود و متعاقب اون همه قایقها شروع به تیراندازی کردن ، دوتاشون تیربار داشتن که محتملا ام ژ-3 یا تیربار گرینوف بودن[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]شلیکهاشون حالت اخطار و هوایی رو داشت و فقط جهت اطلاع ما بود برای این موضوع که محاصره شده ایم( به خیال خام خودشون!!! غافل از اینکه ما هم چیزهایی در چنته داریم)[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]در این مدت ما سلاح ها رو اماده کرده بودیم و با دستور ناوبانیکم تکاور دریایی م. الف ، تیراندازی از سمت ما هم شروع شد[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]ما هم به سمت چهار تا قایق به حالت اخطار تیر هوایی و با افق چند ده متری بالای سر اونا تیراندازی کردیم اما اونا لوله سلح هاشونو به پاینتر داده و به سمت کشتی تیراندازی کردن، از اینجا به بعد درگیر حالت جدی بخودش گرفت[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]منتها ما در روشنایی کامل بودیم و بزرگ و گنده اون وسط !!! اما اونا کوچیک و تند و فرز و در تاریکی مطلق[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]ما با رصد آتش دهانه سلاح هاشون محل اونا رو حدس مسزدیم و به سمتشون تیراندازی میکردیم اما اونا واضح مارو میدیدین [/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]ما هم همه چراغها رو خاموش کردیم تا دسته کم به یه نیمچه برابری نسبی برسیم هرچند بزرگی و کندی و عدم تحرک بالای ما هنوز معظلی بود اما اوضاع بهتر شد!![/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]تا روشن شدن هوا درگیری های پراکنده ادامه داشت !! اونا شلیک میکردن و ما به دیدن شعله دهانه سلاح هاشون بهشون جواب میدادیم[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]با روشن شدن نسبی هوا و دید بهتر ما ورق برگشت اینبار این ما بودیم که حمله میکردیم[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]دوشکا غوغایی به پا کرد و ... ..... حدود ساعتهای 5/5 و 6 صبح درگیری تموم شد[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]تا 7 صبح برآورد خسارت کردیم و شکر خدا هیچ تیری به نقطه حساس و یا حتی شیشه کشتی نخورده بود!!! تعداد زیادی به بدنیه کشتی ( فولاد با قطر 35 م.م.) و بدنه منزلگاه خورده بود که فقط رنگ رو کمی خراشیده بود و مشکل خاصی ایجاد نکرده بود[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]همه قضیه با تعداد فشنگهای شلیک شده و پوکه های جمع آوری شده سند شده و صورتجلسه درگیری و رخداد با مستندات عکس و تصاویر و رادار و بک آپ وی دی آر و.. تهیه شده و برای ارسال به مقامات مربوطه دسته بندی شدن[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]کاپتان کشتی هم مثه بید میلرزید ، فرمانده تکاورا هم مستقیما بهش گفت به محض رسیدن به ایران قبرشو میکنه و اینکارو هم کرد !!!![/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]به محض رسیدن به خارگ ، یکی از کاپتانهای نیوی شرکت ( از ناخداهای بازنشسته نیروی دریایی ارتش) اومد و کشتی رو از کاپتان پاکستانی تحویل گرفت[/font][/right]

[Antiwar 3,222]

[quote name='oldmagina' timestamp='1374511616' post='323324']
تا جایی که من میدونم قانون حق رو به کاپیتان میده و فرمانده امنیتی هم مامور به خدمت در اون واحد و زیر دست اون محسوب میشه .
[/quote]
آره همین طوره، اما گیرم اینه که اصولا نیروهای نظامی، کشتی های نظامی و... از قواعد حقوق دریاها به شکل معمول پیروی نمی کنند و قواعد خاص خودشون رو دارند. یک طورایی چون دقیقا بحث های حاکمیتی در مورد نیروهای نظامی مستقیما طرح میشه قضیه را کاملا در قواعد متفاوت می کنند. شاید برا همین به صورت عادی رو کشتی های تجاری با سلاح و حکم ماموریت نیستند و فکر کنم نباید باشند.

[IRIAF 3,096]

[right]اخیش راحت شدم .جناب الو بابت همراه بودن همسران خدمه شتی یک توضیح اجمالی و کلی بیان کنید. من تا حالا چیزی نشنیده بودم برام جالب بود.تشکر[/right]

[elo 7,700]

خوب دوستان پوزشمو بابت تاخیر بپذیرین
متاسفانه من همزمان و آنلاین کار میکنم، یعنی همزمان تایپ و ارسال میکنم اینه که معمولا دو مشکل اساسی توی کارام هست یکی فاصله بین ارسالها و دومی که خیلی حادتره بحث ایرادات تایپی و نگارش،چون من از قبل نمینویسم و ویریایش کنم بعد ارسال
بابت این دو موضوع از همه پوزش میخوام
از ایندوموضوع گذشته وقت افطار هم بود نه؟

اما بحث کاپتان و فرمانده
طبق قوانین کاپتان کشتی مسیول همه مسایل و اتفاقات کشتیه
حتی در آیین نامه نیروهای مسلحانه اومده که کاپتان کشتی و هواپیما بالاترین مقام در اون قسمتشون هستن بگونه ای که حتی اگر فرمانده کل قوا هم بره روی یک کشتی یا وارد یه هواپیما بشه باید ازکاپتان اون تبعیت کنه
اما درواقع هیچوقت این قانون اجرا نمیشه و معمولا مقامات بالاتر از کاپتان از جایگاه خاص خودشون استفاده میکنن
در اون روز بخصوص حق قانونی با کاپتان بود و حق منطقی و عقلانی با فرمانده تکاورا
بله کاپتان کشتی میتونست اعلام هایجک و سرقت کشتی رو بکنه منتها میدونست که به محض اعلام چنین چیزی با هماهنگی نیرو دریایی و شرکت موضوع تکذیب شده و کار خود کاپتان به مقامات امنیتی میکشه ( که کشید)
معمولا سعی میشه در این گونه موارد کدخدا منشی بشه و قضیه فیصله پیدا کنه ، در این مدت چند سال بحث دزدان دریایی فکر کنم از حدود چند هزار اسکورت کشتیهای ایران حدود 3 مورد اینچنین بحث بین تیم امنیتی و کاپتان گزارش شده ( در هرسه مورد هم درجه فرمانده تیم امنیتی بالا بوده یکبار ناوبانیکم و دوبار دیگه ناخدایی بوده )
کاپتان پاکستانی دارای پشتوانه قوی در ایران بود چون طبق ادعای خودش ، برادرش که سرهنگ ارتش پاکستان بوده زمان جنگ در حال اموزش نیروهای ایران طی یک حادثه کشته شده بود 0 موضوعی که تا قبل از اون ما اونو یه بلوف میدونستیم و حتی الان هم نمیدونم افسر ارشد پاکستانی برای چه و در چه زمینه ای در ایران مشغول اموزش نیروهای ما بوده ، ارتش ما یا سپاه ما ؟ در چه زمینه ای ؟ هیچ جا هم ندیدم اشاره ای شده باشه)
اما به هر حال آدم گردن کلفتی بود که رابطه بسیار نزدیک خونوادگی هم با ژنرال پرویز مشرف داشت و چندین عکس از مراسماتی که مشرف برای شام یا نهار مهمونشون بوده داشت
بگذریم
این موضوعبصورت مقطعی و تا مدتی تا حدودی بر عملکرد کاپتانها و بالاخص چینش کاپتانهای اعزامی به مناطق نا امن تاثیر گذاشت اما کم کم مساله به فراموشی سپرده شد
مساله مهمی که در اینسفر مونده و باید بگم همین بحث فرسودگی و عدم تجهیز تکاوران دریاییه که بعد از خوردن یه چای و کمی استراحت با امید خدا بیانش میکنم

[quote name='IRIAF' timestamp='1374512989' post='323334']
[right]اخیش راحت شدم .جناب الو بابت همراه بودن همسران خدمه شتی یک توضیح اجمالی و کلی بیان کنید. من تا حالا چیزی نشنیده بودم برام جالب بود.تشکر[/right]
[/quote]

همراه بردن خانواده به کشتی ملزم یکسری قوانین بین المللی و یکسری آایین نامه و مقررات خود شرکتهاست
جدای از کارتهای سلامت و واکسیناسیونها و اموزشهای ایمنی ملزومه و مدارکی همچون ترجمه رسمی و با مهر دادگستری عقدنامه و...
هر شرکتی قانونهای خاص خودشو داره
بعنوان نمونه ئدر شرکت ما بصورت همزمان 6 نفر از خانواده پرسنل شامل چهار خانم و دو کودک میتونن بر روی عرشه باشن که گاها همین تعداد به 7-8 نفر هم میرسه بستگی به مورد و کاپتان و مسیر و...
افسران و افسر مهندسان ارشد و بعد از اونا افسرمهندسان جز میتونن خانواده اشونو همره ببرن ولی ملوانان و تکنسینها خیر
چهار رنک کلیدی کشتی میتونن هر سفر همراه خودشون خانواده هاشونو ببرن اما رنکهای پاینتر معمولا سالی یبکار یا دوسالی یکبار( بسته به رنک و درجه اشون)
در کشتی هر کسی دارای یک سویت مجزا هستش که بسته به رنک و جایگاه و درجه اش امکانات و بزرگ و کوچیکیشون متفاوته
عموما سویتهای افراد خدمه عادی و افسرمهندسان جز شامل یکم اتاقه با حموم و دستشویی، کمد دیواری و جالباسی، میز تحریر و تلویزیون و یخچال کوچیک به همراه یه کاناپه دو نفره و یه میز کوچیک
اما برای افسران و افسرمهندسان ارشد قضیه فرق میکنه به دو اتاق و در نهایت به سه اتاق میرسه
امکانات هم بیشتر میشه
از مایکروفر و توستر و اتو و جارو برقی و تلویزیون ال ای دی و کامپیوتر تا یک لاین ماهواره و...کاناپه و مبلها بیشتر و بزرگتنر، یخچالهای بزرگتر اتاق خوابها و تختخوابهای بزرگتر و مجهزتر ، میز و اتاق کاری مجزا و...
خوب این یه شمه کوچیکی از اون سوالی که شما پرسیدین
پرسش دیگری باشه در خدمتم

[Antiwar 3,222]

کشتی ها می تونن مسافر یا مهمان هم با خودشون ببرن؟

[kaftar 570]

جناب الو حیف که مثبت هام تموم شده!حیف .

آدم بعد از چند بار خوندن داستانات واقعا معتادشون میشه!
منتظر ادامشیم

[saeghe_1 1,528]

تشکر فراوان

[elo 7,700]

[right][font="Arial","sans-serif"]در این سفر و در گفتگوهای طولانی که با ناوبانیکم تکاور دریایی م.الف فرمانده گروهان..... تکاور دریایی از گردان ..... تیپ .... داشتم به مشاهدات و تجربیات سفرهای خودم و ایراداتی که در باره تجهیزات و جنگ افزار ها و امکانات تکاوران دیده بودم پرداختیم و پاسخهای جالبی هم شنیدم که برخیهاشونو نمینویسم اما اهم و خلاصه برخیهاشون که به روشن تر شدن موضوع کمک میکنه رو در یه اشراه ای بهشون میکنم[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]ایشون بیان کردن :[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]پس از تاسیس تیپ.... تکاوران دریایی مستقر در ... که اونروزها بتازگی تاسیس شده بود بالطبع نیاز به تجهیز و تامین نفرات و امکانات برای این تیپ احساس شد[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]برای تامین نیرویهای مورد نیاز چون این تیپ تازه تاسیس بر مبنای مقتضیات زمانی و انی شکل گرفته بود تمهیدات از پیش اندیشیده ای برای تشکیل اون وجود نداشت لذا نیروهای در حال اموزش و موجود نداجا جوابگوی استعداد مورد نیاز نبوده و برای جبران کاستی پرسنلی موجود از نیروی زمین ارتش کمک گرفته شد که تعداد قابل توجهی از تکاوران لشگر....( امروز به تیپهای تشکیل دهنده اش تجزیه شده ) اعم از افسر و درجه دار به این تیپ مامور شدن [/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]بالطبع پرسنل موجود نیاز به تجهیزات و جنگ افزار داشتند و همونطوری که قبلا هم گفتم چون تاسیس اینت تیپ بصورت آنی و در اثر مقتضیات زمانی صورت گرفت بودجه ای در نداجا برای تجهیز اون مد نظر قرار نگرفته بود لذا برای تجهیز اون از سایر بخشها( چه خود نداجا و چه نزاجا ) درخواست کمک شد و متاسفانه هر ارگان و بخش و قسمتی هم بنجل ترین و از رده خارج ترین تجهیزاتشو ارسال کرد[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]این یک دلیل[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]دلیل دوم عدم ساخت و سازهای مناسب و استاندارد شرایط نگهداری استاندارد رو از بین برد و بیشتر تجهیزات در فضای غیر استاندارد و در گرما و شرجی بالا بصورت نامناسب دپو و انبارداری شدند که این قضیه هم فرسوده و کهنه بودن تجهیزات دریافتی رو تشدید کرده و موجب ازدیاد ایرادها و خرابیها شد( دلیل دوم)[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]و اما سومین دلیل باز برمیگشت به عدم وجود زیر ساختهای مناسب جهت ورکشاپهای تعمیر و نگهداری مناسب و از اون بدتر عدم وجود میدان تیر و تست جنگ افزار در منطقه ای که تیپ جدید التاسیس به اونجا مامور شده بود [/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]عدم وجود ورکشاپها تعمیر و نگهداری و متوقف کرده و نبود یک میدان تیر عملا هرگونه تست رو غیرممکننموده بود و این شدکه سلاح هایی که برای یگانها اعزام میشد عموما تست و آزمایششون رو بر روی یگانهای شناور تجاری میگذروندن و اونهمه مشکل خودشو نشون داد و نمود بدی پیدا کرد[/font][/right]

[right][font="Arial","sans-serif"]این دلایل دست به دست هم دادند تا اون اتفاقات تلخ و ناپسند بیوفته[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]اما شکر خدا امروزه با تجهیز زیر ساختها و دپوها و انبارهای متناسب با شرایط جغرافیایی و عملیاتی منطقه ، ایجاد کارگاه های تعمییر و نگهداری استاندارد و احداث میدان تیری مناسب با نیازها ، تقریبا اون مشکلات برطرف شده همچنین با ایجاد ردیف بوجه اختصاصی برای این تیپ شبیه سایر یگانها و باتوجه به کاملا عملیاتی بودن اون کوشیده شده تجهیزات مناسبی برای اون تهیه بشه هرچند هنوز تا استانداردهای لازم خیلی خیلی فاصله دارن اما نسبت به قبل بسیار بهتر شدن[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]به این موارد باید شرایط بد اقتصادی و تحریمها و همچنین مشکلات بودجه ای خود نداجا و تخصیص بیشترین بودجه ها به بخش ساخت و ساز و بهینه سازی و.. رو اضافه کرد[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]امیدوارم با برطرف شدن مشکلات اقتصادی مملکت و اختصاص بودجه مناسب به نداجا ( و همه ارگانهای نظامی ما) دیگر شاهد این مشکلات نباشیم[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"] [/font][/right]

[right][font="Arial","sans-serif"]یه چیز رو هم بگم این دلایل برای توجیه ایرادات رخ داده برای تکاوران اعزامی قابل قبول هستند اما به نظر من بعنوان یک ایرانی به هیچ وجه از مدیریت و فرماندهی نزاجا و خود فرماندهی ارتش چنین احمالها و کاستیهایی بالاخص در بعد تجهیزاتی ابدا قابل قبول و پذیرفته نیست[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]به نظر حقیر باید حساسیت بیشتری دسته کم در بعد تامین تجهیزات از سایر یگانها صورت میپذیریفت و از میدان تیرهای مجاور و نزدیک برای تست و امتحان تجهیزات استفاده میشد همچنین از ورکشاپها و کارگاها و تعمیرگاهای دیگر نداجا و حتی نزاجا و کل ارتش میشد برای تعمییر و نگهداری این تجهیزات کمک گرفته میشد( کم یگان نظامی در اون منطقه نداریم میشد از امکانات اونا استفاده بشه ، خود نداجا هم در شرق و هم در غرب و هم در شمال اون منطقه استقرار اون تیپ تکاوری امکانات و تجهیزات و مناطق بسیار توانایی رو داره)[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]به شخصه به هیچ وجه این کوتاهی ها از فرماندهی و مدیریت نداجا و نزاجا و ارتش رو نمیتونم قبول کنم[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]هرچند شکر خدا امروزه این معضلات در حال برطرف شدنن ولی انتظار میره که از این ایرادها و اشتباهات درسهایی که باید گرفته شده باشه و دیگر در جاهای دیگرنیروهای مسلحمون شاهد چنین اتفاقات و عدم مدیریتها و نافرماندهی ها نباشیم[/font][/right]
[right][font="Arial","sans-serif"]امید که چنین بادا[/font][/right]