نبرد میونگنیانگ

[ghermez 750]

تاریخ:
26 اکتبر ، 1597 (سپتامبر 16 با توجه به تقویم شمسی و قمری چینی ، سپتامبر 13 با توجه به تقویم شمسی و قمری کره ای )

محل:
تنگه میونگنیانگ ، در نزدیکی جزیره جیندو

نتیجه:
پیروزی قاطع کره

متخاصمین:
نیروی دریایی چوسون(کره) در برابر ناوگان دریایی ژاپن هیدوشی تویوتومی

فرماندهان
کره:

یی سان
کیم اکچو

ژاپن:


تودو تاکاتورا
کاتو یوشیاکی
واکیساکا یاسورا
کوروشیما میچیفوسا


نیروها
کره:
13 ناو کلاس پانکسئون

ژاپن:
133 ناو ( کشتی جنگی) و حداقل 200 کشتی لجستیکی

تلفات
کره: بدون از دست دادن کشتی
2 کشته و 3 زخمی رو ناو یی سان

ژاپن:
31 کشتی نابود و غرق شد
92 کشتی اسب دیده
8000 نفرکشته



نبرد میونگنیانگ که در تاریخ 26 اکتبر سال 1597 درگرفت نبردی بود که در آن دریاسالار یی سان سین در نزدیکی جزیره جیندو واقع در جنوب غربی شبه جزیره کره با ناوگان ژاپنی جنگید.
با 13 کشتی باقیمانده از شکست فاجعه آمیز وون گیونز در نبرد چیل چون ریانگ ، دریاسالار یی سون سین در مقابل ناوگانی متشکل از 133 کشتی جنگی ژاپنی و بیش از 200 کشتی پشتیبانی تنگه را حفظ کرد.بسیاری از کشتی های ژاپنی در طول نبرد غرق شدند یا از حالت عملیاتی خارج گشتند و ژاپنی ها ناچار به عقب نشینی شدند.با توجه به نابراری شدید در نیروهای طرفین،این نبرد به عنوان یکی از برجسته ترین پیروزی های دریاسالار یی شناخته شده است.

زمینه
به خاطر دسیسه ژاپنی ها که از شرایط نامساعد سیاسی در دربار سلسله جوسئون استفاده می کردند،دریاسالار یی سان سین مورد غضب واقع شد و در شرف محکوم شدن به مرگ بود.هر چند این اتفاق نیفتاد ، دریاسالار شکنجه شد و به درجه سرباز تنزل پیدا کرد.رقیب یی،وون گیون، فرماندهی ناوگان جوسئون را به دست گرفت.ناوگانی که تحت مدیریت مدبرانه دریاسالار یی از 63 فروند کشتی جنگی سنگین به 166 فروند ارتقا یافته بود.
وون گیون فرمانده بی کفایتی بود که باعث شد قدرت نیروی دریایی جوسئون به خاطر مانورهای بی دلیل یر ضد پایگاه دریایی ژاپن در پوسان به سرعت از بین یرود.در نبرد چیلچونریانگ ناوگان ژاپنی با فرماندهی تودو تاکاتورا ، ناوگان کره ای را از نظر تاکتیکی شکست داد و عملا از صحنه خارج کرد.مدت کمی پس از آن،ژاپنی ها استحکامات خود در پوسان و چندین قلعه در ساحل جنوبی کره را تقویت کردند و تهاجم دوم را آغاز نمودند.
با شکست ناوگان جوسئون، ژاپنی ها براین باور بودند که اکنون به دریای زرد دست پیدا کرده اند و می توانند نیروهای خود را در حالی که به سمت شمال پیشروی میکنند از طریق این راه دریایی پشتیبانی کنند.در لشکرکشی های سال 1592،دریاسالار یی مانع از این شد که ژاپنی ها نیروهای خود را از این راه پشتیبانی کنند و باعث مخفی شدن کشتی های ژاپنی در پایگاه اصلی خود در بندرگاه پوسان شد.

نبرد
با کشته شدن دریادار وون گیون در نبرد چیلچونریانگ ، پس از مدت کوتاهی دریاسالار یی سان سین به جای او گماشته شد . این دریادار تازه به قدرت رسیده در ابتدای کار خود تنها 12 کشتی کلاس ((پانکسئون)) در اختیار داشت که این تعداد را مدیون افسری به نام بائه سئول بود که در اوایل نبرد چیلچونریانگ از جنگ گریخت. در همین برهه از زمان ، شاه سئونجو که قدرت نیروی دریایی چوسان را رو به افول میدید با ارسال نامه ای خواستار از بین بردن نیروی دریایی و پیوستن آن به نیروی زمینی شد . اما دریاسالار یی در پاسخ این نامه این چنین نگاشت : " من هنوز دوازده کشتی جنگی در اختیار دارم ... و هنوز زنده هستم ، دشمن هرگز نباید در دریای غربی آسوده خاطر باشد ."
اندکی بعد یک کشتی جنگی به ناوگان کوچک دریادار یی پیوست و شمار کشتی های ناوگان او به 13 فروند رسید .اگرچه در ابتدای امر 100 نفر از ملوانان بازمانده از جنگ به او پیوستند اما این دریاسالار مشهور تا پایان ماه سپتامبر حداقل 1500 ملوان و تفنگدار دریایی در اختیار داشت .
پس از مطالعات فراوان برای مقابله با نیروی دریایی ژاپن ، در نهایت یی تنگه میونگنیانگ را به عنوان منطقه درگیری با ژاپنی ها برگزید . در فواصل سه ساعته رفت و برگشت یک جریان دریایی 10 گره ای وجود داشت که بسیار قوی بود و دریاسالار یی متوجه این موضوع شد که می تواند از این جریان قوی به نفع خود سود ببرد . از مزیت های استفاده از این جریان این بود که محدوده این تنگه از برتری عددی ناوگان دشمن جلوگیری می کرد و همچنین ناهمواری های به وجود امده توسط جزر و مد مانع از احاطه شدن آنها از سوی نیروی دریایی ژاپن می گردید .
دریاسالار یی پی برد که سایه های دامنه کوه های اطراف یک مزیت بسیار مناسب آن برای استتار است ،همچنین تنگه به اندازه کافی باریک است تا بتواند یک سیم فولادی در عرض تنگه بکشد
در صبح روز 26 اکتبر ، دریاسالار یک کشتی جنگی را به سوی پایگاه نیروی دریایی ژاپن روانه کرد تا آن ها را به دام بکشاند . صبح آن روز مه آلود بود ، امری که به نفع کره ای ها تمام می شد. پس از رسیدن ژاپنی ها به نقطه مطلوب ،در یک طرف تنگه دریاسالاریی و در طرف دیگر تنگه کشتی هایش ( که با استفاده از سایه ی دامنه کوه ها مخفی شدند ) در انتظار بودند . با رسیدن ژاپنی ها ، دریاسالار دستور آتش گشودن به سوی ناوگان ژاپن را صادر کرد .
با استفاده از توپ های دوقبضه ای ، کره ای ها رگباری از گلوله ها را بر سر ژاپنی ها ریختند ،در حالی که هدف قرار دادن کشتی هایی که در سایه ها مخفی شده بودند کاری بسیار دشوار برای ژاپنی ها بود . شایان ذکر است که کشتی های چوسئونی به دلیل داشتن کف مسطح دارای ثبات و دقت بیشتری در شلیک توپ های خود نسبت به کشتی های ژاپنی بودند . موثرترین مانع بر سر راه کشتی های ژاپنی ، طناب فولادی سفتی بود که دریاسالار یی بر سر راه آن ها قرار داده بود . پس از جنگ مردان یی جسدی را یافتند که زره ژاپنی دایمیو (دایمیو لقب اشراف بلندمرتبه ژاپنی بود ) برتن داشت . جسد او با جریان امواج به سمت کره در حرکت بود . پس از شناسایی مشخص شد این جسد متعلق به کورورشیما میچی فوسا ، فرمانده واحد پیشتاز ناوگان ژاپنی و برادرکوروشیما میچیوکی ( که در سال 1952 توسط دریاسالار یی در نبرد دانگ پو کشته شد ) می باشد . آدمیرال یی دستور داد تا سر از تن فرمانده ژاپنی جدا شود و بر روی دکل کشتی حامل پرچم آویزان گردد تا با این کار روحیه ژاپنی ها تضعیف شود .
در این هنگام جزر و مد شروع شد و کشتی های ژاپنی به عقب رانده شدند و در اثر این امر شروع به برخورد با یکدیگر کردند ، در همین هنگام دریادار دستور داد تا فشار حمله را بیشتر سازند . تجمع کشتی های ژاپنی در یک تنگه کوچک هدف بسیار مناسبی برای توپخانه کشتی های چوسئونی بود . جزر و مد شدید مانع از شنا کردن ملوانان به آب افتاده ژاپنی به سوی ساحل می شد . پس از این نبرد ژاپنی ها با غرق شدن 31 کشتی جنگی اش و تحمل خسارت های فراوان دیگر مجبور به عقب نشینی شدند .
این پیروزی مانع از ورود ژاپن به دریای زرد و تجدید قوای ارتشش شد که اخیرا با چین و چوسئون در نبرد جیک سان جنگیده بود . همچنین دریافت تجهیزات و محموله ها و تقویت نیروهای ژاپن نیز از راه دریا کاهش یافت .


عواقب بعد از جنگ
نتایج فوری جنگ یک شوک برای فرماندهی ژاپن بود. بدون تجدید قوا و تدارکات روحیه سربازان ژاپنی کاهش یافته بود ،در حالی که ارتش های چوسئون و چین توانایی سازماندهی مجدد و عقب راندن ژاپنی ها به شبکه قلعه هایشان در سواحل جنوب شرقی کره را داشتند.
پیروزی در نبرد این اجازه را به نیروی دریایی چین داد تا در اوایل سال 1598 به دریاسالار یی بپیوندد. پس از آن که بیشتر ناوگان چوسئون در چیل چون ریانگ از بین رفت سلسله مینگ ناوگان خود را در شهرهای بندری مهم مستقر کرد، تا در برابر حمله ی احتمالی ناوگان ژاپن، از شهر ها محافظت کند. پیروزی در میونگنیانگ توانسته بود دولت مینگ را متقاعد کند که آن ها به راحتی می توانند امنیت بنادر مهم را تامین و یک ناوگان هم برای کمک به چوسئون تجهیز کنند.
نیروی دریایی ژاپن به شدت آسیب دیده بود (حداقل 31 کشتی جنگی نابود و 91 کشتی دیگر نیز آسیب غیر قابل تعمیر شده بودند) همان طور که قبلا گفته شد کوروشیما در نبرد کشته شد و تودو تاکاتورا (قهرمان چیل چون ریانگ) نیز زخمی شده بود ، نیروی دریایی ژاپن برای تجدید قوا به بوسان عقب نشینی کرده بود و تمایلی به قرار گرفتن در وضعیت جنگی تا چندماه نداشت و این کار به کره ای ها زمان می داد تا ناوگانشان را بازسازی کنند و چینی ها نیز می توانستند نیروی های پشتیبانی خود را برسانند.


نکات فنی
وضعیت منحصر به فرد جزر و مدی ابهای تنگه که قبلا به دقت توسط دریاسالار یی بررسی شده بود تاثیرات زیادی بر عملکرد نیروهای ژاپنی داشت.دریانوردان ژاپنی دریانوردان تازه کاری نبودند و به خوبی با وضعیت جزر و مد در اب های اطراف ژاپن آشنایی داشتند.آن ها چنین می پنداشتند که جریان سریع جزر و مد به همراه برتری عددی شان می تواند برایشان برتری به ارمغان اورد ،محاسبه ای که اشتباه از اب درآمد.
نخست ،ژاپنی ها به هنگام یورش بر کره ای ها ناچار بودند در دسته های کوچک وارد عمل شوند ، ان ها قادر نبودند همه نیرویشان را به طور هم زمان در تنگه وارد عمل کنند.اگر چه جریان جزر و مد به طرف شمال جریان داشت ، هنوز قابل پیش بینی نبود و این قدرت را داشت که با داشتن گرداب های مجزا ، کشتی ها را به هم بکوبد.
در مرحله دوم ،وقتی که جریان ها جهتشان برعکس شد و پس از گذشت سه ساعت به به طرف جنوب راه یافتند، نه تنها کشتی های ژاپنی را از عرصه نبرد دور کردند ، بلکه مانع مانوردهی کشتی های ژاپنی شدند و با وجود تلاش ژاپنی ها برای اجتناب از برخورد به همدیگر ان ها را به هم کوبیدند ،این یکی از دلایل شدت صدماتی بد که بر ژپنی ها وارد امد.
در پایان ،جریان های شدید جزر و مدی میونگنیانگ ، کار را برای افرادی که از کشتی های در حال غرق شدن یا سوختن به دریا می‌پریدند سخت کرده بود و مانع از هرگونه حرکتی برای پناه بردن به سواحل می شد، و بیشتر افرادی که به اب فرار می‌کردند غرق می‌شدند.



پانکسئون

منبع:
http://en.wikipedia...._of_Myeongnyang


مترجمین:
Moltke
HAJJ_ABBAS
cgp
senaps

[RezaKiani 1,947]

[right]دوستان خسته نباشند. خیلی عالی بود[/right]
[right]ادم یاد جنگ سالامیس می افته[/right]

[senaps 12,003]

البته در پاراگراف اخر که تشکر میکنم از دوستی که متن بنده رو اصلاح کردن، ولی قسمت دریانوردانی که برای نجات خودشون به اب میزدن و غرق میشدن رو حذف کردن که باید اضافه بشه به نظرم!! چرا که نکته‌ی مهمی در جنگه( یعنی ملت سوار کشتی مجبور بودن تو کشتی بمونن و تا اخرین لحظه بجنگن! چون پریدنشون تو اب‌ها، سریعا غرقشون میکرده!)....

[silence 58]

دستون در نکنه ولی
چرا مطلب تاریخی رو مثل ویکیپدیا مینویسید ؟؟
اگه داستانوار و با ذکر جزئیات بنویسید هم ماندگاری بیشتری در ذهن انسان پیدا میکنه و هم زیبا تر و جذاب تر به نظر میرسه
الان من خوندم ولی چیزی نفهمیدم ، اگه میومدی یکمی روی شخصیت سازی کار میکردی ، از ویژگی های فرماندهان میگفتی ، هم جذاب تر میشد و مفید تر
مناطق جغرافیایی که از بین نمیرن ، شما از گوگل ارث دو تا تصویر میذاشتی ، یا سرچ میکردی از تنگه تصویر میذاشتی ، این جزئیات به ایمیجینگ بسیار کمک میکنند
من اینها رو برای مفید واقع شدن زحمت هایه شما گفتم ، خدا نکنه که ناراحت بشی

[VenomSnake 8,260]

با تشکر از [url="http://www.military.ir/forums/user/8451-ghermez/"][color=#225985]ghermez[/color][/url] عزیز بخاطر تاپیک

شاید مربوط به تاپیک نباشه ولی گفتم جالبه بدونید که جناب هیدیوشی تیوتومی علاقه خاصی به تجملات داشته و از قالیهای ایرانی عصر صفوی که به وسیله ی پرتغالیها وارد ژاپن شده بوده، در جینبائوری(جلیقه زینتی لباس رزم ژاپنی) خودش استفاده کرده. این جینبائوری امروزه در موزه کیوتوی ژاپن نگهداری میشه. دیدنش خالی از لطف نیست.

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10027/japan_xi_pl1-frnt.jpg[/img]
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10027/item06al_28129.jpg[/img]

[Moltke 1,442]

[right]با تشکر از رایش مارشال عزیز به خاطر نکته جالبشون[/right]
[right]البته بنده حدس می زنم که این علاقه جناب هیده یوشی به لباس های زیبا و تجملات از کجا اب می خورده[/right]
[right]ایشون به سبب قیافه زشتشون به ((میمون چهره))شبیه بودن و تو ژاپن هم از این بابت مشهور[/right]
[right]لابد خواسته با لباس زشتی صورتشو بپوشونه[/right]
[right]نکته دیگه هم تجارت دریایی ایران با کشورهای شرق دور اون هم از روزگار قدیم هست[/right]
[right]چنان چه طی دو سه قرن متمادی ،رفت و امد فشرده بازرگانان جنوب ایران به مالزی و اندونزی باعث شد در یکی از زیباترین و صلح امیزترین نمونه های گسترش دین اسلام در مردم این مناطق مسلمان بشوند و همون مذهب مردم جنوب ایران ان زمان یعنی تسنن شافعی رو برگزینند[/right]
[right]البته ژاپن که عمرا احتمال اینجوری شدنش نبود!!نمونه اش همون اقلیت کوچکی که توسط میسیونرهای مسیحی ،تغییر دین دادن و با قساوت و خشونت هولناکی که حکومت شگون های توکوگاوا نشون داد ریشه شون از بیخ و بن برکنده شد[/right]
[right]کلا پس از هیده یوشی ژاپنی ها به یک انزوای چند قرنه وارد شدن با یه جامعه خیلی خشک و طبقاتی محض که توش حتی تغییر جایگاه اجتماعی ممنوع بود ،تا جایی که سامورایی ها حتی توانایی تغییر سرور نداشتن[/right]
[right]البته با رسیدن پای امریکایی ها و اروپایی ها و قضیه معروف ((کشتی سیاه کاپیتان ماتیو پری))ژاپنی ها فهمیدن که جا تره و بچه نیست و اگه نخوان به سرنوشت چین که تو قضیه جنگ تریاک دخلش اومده بود دچار بشن باید مدرنیزه بشن و دوره تحول میجی تو ژاپن شروع شد و از همون جا بود که ژاپن مسیری رو که امروز نتیجه اش رو می بینم شروع به طی کردن کرد[/right]
[right]در مورد کره ای ها هم الحق از ملت هایی هستن که استعداد نظامی عجیبی داشتن و با وجود همسایه های قدرتمند خوب تونستن هویت و استقلالشون رو هر چند برای مدتهایی ،نگه دارن[/right]
[right]نیروی دریایی قوی ،صنعت توپ سازی و ریخته گری خوب ،سلاح های ابتکاری مثل هواچا و کشتی های کلاس پانکسئون و لاک پشت هم از نمونه هاش تو همین عصر چوسئون هست[/right]
[right]اگه کره ای ها هم راه ژاپنی ها رو تو همون قرن نوزدهم انتخاب می کردن بعید می دونم اینقدر اسون بازیچه ژاپن و بعدش شوروی و امریکا می شدن[/right]
[right]این ها مسائل خوبی هست برای مفصل حرف زده شدن در موردشون تو سایت که درسهای زیادی هم به همراه دارن[/right]
[right]انشالله دوستان مستعد و اگاه سایت به جای بحث های سیاسی که فایده چندانی نداره رو ین مسائل بیشتر انرژی بذارن[/right]

[ghermez 750]

[quote name='silence' timestamp='1358959902' post='295388']
دستون در نکنه ولی
چرا مطلب تاریخی رو مثل ویکیپدیا مینویسید ؟؟
اگه داستانوار و با ذکر جزئیات بنویسید هم ماندگاری بیشتری در ذهن انسان پیدا میکنه و هم زیبا تر و جذاب تر به نظر میرسه
الان من خوندم ولی چیزی نفهمیدم ، اگه میومدی یکمی روی شخصیت سازی کار میکردی ، از ویژگی های فرماندهان میگفتی ، هم جذاب تر میشد و مفید تر
مناطق جغرافیایی که از بین نمیرن ، شما از گوگل ارث دو تا تصویر میذاشتی ، یا سرچ میکردی از تنگه تصویر میذاشتی ، این جزئیات به ایمیجینگ بسیار کمک میکنند
من اینها رو برای مفید واقع شدن زحمت هایه شما گفتم ، خدا نکنه که ناراحت بشی
[/quote]

معمولا تو متون تاریخی منبعی که ازش استفاده می کنم به دلیل جامع بودن و البته سر راست بودنش ویکی است . منابع دیگر هم همین طور با جزییات کمتر یا بیشتر به ماجرا می پردازند
حرف شما متوجه نشدن کل داستان تا حدودی صحیح است در این جور وقت ها اغلب برای تفهیم شدن بهتر موضوع به خواننده از عکس استفاده می کنند که سعی می کنم اگر بهتره از نبرد پیدا کردم بیارمش.

[ghermez 750]

اینم چند تا عکس که شرایط بهتر توضیح می دی از یاهو کرهای پیداشون کردم
[IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/AR2~1.jpg[/IMG]
[IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/AR1~1.jpg[/IMG]
[IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/AR3~0.jpg[/IMG]

اینم یک عکس از کلاس های مختلف کشتی های ژاپنی و کره ای
[IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/tarigh-lghods_5~0.jpg[/IMG]