جنگنده برتری هوایی پنهانکار اف-22 رپتور جنگنده برتری هوایی پنهانکار اف-22 رپتور ( Lockheed Martin F-22 /Raptor)

[babak1985 4,171]

با سلام
از مدیران خواهش می کنم به بخش مناسب منتقل شود
باتشکر

[worior 25,817]

این دیکوی وسیله مناسبی هست ولی برای موشک های هوا به هوا خصوصا که از پشت سر بخوان جنگنده مجهز به دیکوی رو تعقیب کنند . چون هم سر جنگی کوچتری دارند و هم در صورتی که فیوز غیر اصابتی داشته باشند این دیکوی موفق خواهد بود ..

ولی در برابر موشک های زمین به هوا خصوصا سام دو و 3 که هدایت دیتالینکی هست (یعنی روی موشک راداری وجود نداره ! البته آپگرید های جدید رو نمیدونم ) چنین چیزی براحتی ممکن نیست ...
و البته چنین دیکویی هم مثل اینکه در ایران ساخته شده .


با تشکر از نویسنده مطلب . مطلب خوبی هست .

[babak1985 4,171]

این دیکوی وسیله مناسبی هست ولی برای موشک های هوا به هوا خصوصا که از پشت سر بخوان جنگنده مجهز به دیکوی رو تعقیب کنند . چون هم سر جنگی کوچتری دارند و هم در صورتی که فیوز غیر اصابتی داشته باشند این دیکوی موفق خواهد بود ..

ولی در برابر موشک های زمین به هوا خصوصا سام دو و 3 که هدایت دیتالینکی هست (یعنی روی موشک راداری وجود نداره ! البته آپگرید های جدید رو نمیدونم ) چنین چیزی براحتی ممکن نیست ...
و البته چنین دیکویی هم مثل اینکه در ایران ساخته شده .


با تشکر از نویسنده مطلب . مطلب خوبی هست .

در کدام یک از جنگندهای ایرانی به کار گرفته شده

[LAST-WAR 1,202]

[color=darkblue]منتقل شد به الکترونیک هوایی
LAST-WAR[/color]

[worior 25,817]

در کدام یک از جنگندهای ایرانی به کار گرفته شده

فقط میدونم ساخته شده . و البته خبر خاصی نیست ..

[warjo 3,008]

سلام و با تشكر

1) چه فرقي با ALE 50 داره ؟
2) چرا فيبر نوري ؟

[F14AA 5,205]

راستی روی هلی کوپتر هم قابل نصب هست.چون فکر نکنم دیگه فلیر و چف جواب بده .

[cheka 15,065]

سلام و با تشكر

1) چه فرقي با ALE 50 داره ؟
2) چرا فيبر نوري ؟

بزرگترین فرق بین ALE-55 و ALE-50 اینه که پاد ALE-50 بطور مستقل از سیستمهای جنگ الکترونیک هواپیمای میزبان عمل میکرد ، ALE-50 با فیبر نوری یا هیچ وسیله ی دیگه ای با سیستم جنگ الکترونیک هواپیما یکپارچه نمیشد و تمام عملیات آنالیز سیگنالهای ورودی (سیگنال های رادارها و ...) تا یافتن تکنیک جمینگ مناسب توسط پردازنده ی مستقل داخل پاد انجام میشد . مسلما به علت محدودیت فضا و دیگر مشکلات فنی ، سیستم پردازش خود پاد دارای سرعت پردازش و تصمیم گیری پایینتری نسبت به سیستم پردازش اصلی هواپیما بود .

به همین دلیل در ALE-55 بجای اینکه واحد پردازش و تصمیم گیری در خود پاد قرار بگیره ، ALE-55 با استفاده از یک فیبر نوری به واحد پردازش جنگ الکترونیک هواپیما که دارای سرعت بیشتری هست متصل شده و تکنیک های جمینگ توسط واحد پردازش جنگ الکترونیک مرکزی هواپیما به پاد صادر میشه . در مورد علت استفاده از فیبر نوری هم مشخص هست که هرچقدر سرعت انتقال اطلاعات بیشتر باشه ، زمان واکنش پاد در مقابل تهدیدها پایینتر میاد ، چه چیزی سریعتر از فیبرهای نوری (چیزی سریعتر از نور سراغ داری؟ )

[Morteza313 286]

به زیر دماغه دقت کنید

[warjo 3,008]

سلام و با تشكر

1) چه فرقي با ALE 50 داره ؟
2) چرا فيبر نوري ؟

بزرگترین فرق بین ALE-55 و ALE-50 اینه که پاد ALE-50 بطور مستقل از سیستمهای جنگ الکترونیک هواپیمای میزبان عمل میکرد ، ALE-50 با فیبر نوری یا هیچ وسیله ی دیگه ای با سیستم جنگ الکترونیک هواپیما یکپارچه نمیشد و تمام عملیات آنالیز سیگنالهای ورودی (سیگنال های رادارها و ...) تا یافتن تکنیک جمینگ مناسب توسط پردازنده ی مستقل داخل پاد انجام میشد . مسلما به علت محدودیت فضا و دیگر مشکلات فنی ، سیستم پردازش خود پاد دارای سرعت پردازش و تصمیم گیری پایینتری نسبت به سیستم پردازش اصلی هواپیما بود .

به همین دلیل در ALE-55 بجای اینکه واحد پردازش و تصمیم گیری در خود پاد قرار بگیره ، ALE-55 با استفاده از یک فیبر نوری به واحد پردازش جنگ الکترونیک هواپیما که دارای سرعت بیشتری هست متصل شده و تکنیک های جمینگ توسط واحد پردازش جنگ الکترونیک مرکزی هواپیما به پاد صادر میشه . در مورد علت استفاده از فیبر نوری هم مشخص هست که هرچقدر سرعت انتقال اطلاعات بیشتر باشه ، زمان واکنش پاد در مقابل تهدیدها پایینتر میاد ، چه چیزی سریعتر از فیبرهای نوری (چیزی سریعتر از نور سراغ داری؟ )

تشكر جناب چكا
در مورد كابل فيبر نوري ، مگر با چند Mbs مي خوان تبادل اطلاعات بكنن كه كابل مسي جوابگو نيست؟

[cheka 15,065]

[quote name="warjo"][quote name="cheka"][quote]
تشكر جناب چكا
در مورد كابل فيبر نوري ، مگر با چند Mbs مي خوان تبادل اطلاعات بكنن كه كابل مسي جوابگو نيست؟ [/quote]

فکر نکنم بحث اینجا ظرفیت پهنای باند ارتباطی و حجم انتقال داده باشه ، استفاده از فیبر نوری در اخلالگر بیشتر بخاطر بیشینه کردن سرعت انتقال اطلاعات (توجه کنید ، سرعت ، نه حجم انتقال اطلاعات) برای کاهش زمان واکنش اخلالگر هست ، وگرنه همانطور که در عکسهای مقاله ی اصلی مشخص هست ،اطلاعاتی که از هواپیما به اخلالگر وارد میشه محدود به نحوه ی اخلال (تکنیک اخلال) و فرکانس موج انتشاری هست .

البته فیبر نوری دارای برتری های دیگری به کابل مسی مثل کاهش میرایی و تداخل سیگنال ارتباطی در طول مسیر هم هست. همچنین برخلاف سیمهای مسی معمولی ، فیبرهای نوری در شرایط اختلال الکترومغناطیسی شدید (ناشی از حملات اتمی یا امواج اخلال) هم میتونن بدون مشکل انتقال اطلاعات رو ادامه بدن .

[ILLUMINATOR 60]

اين سيستم حرف نداره و امنيت هواپيمارو به طرز چشمگيري بالا ميبره ولي يه سوال :
اگر هواپيما در شرايط خاص و به هر دليلي مجبور به مانورهاي سنگين بشه به طوريكه جهت حركتش 90 يا 180 درجه در يك آن تغيير كنه چه اتفاقي ميفته؟ آيا طول اين كابل به اندازه كافي بلند هست تا به پر و بال خود هواپيما نپيچه؟ تازه فرض رو بر اين ميذاريم كه به گفته متن مقاله اين كابل بسيار محكم و در برابر تنش هاي حرارتيه حاصل از موتور هواپيما مقام است.
و آيا سيستمي براي جلوگيري از تداخل نكردن اين كابل بلند با هواپيماي حامل آن و با هواپيماهاي خودي ( مثل جدايش كابل در شرايط اضطراري ) وجود داره يا نه؟

[iron_man63 5,700]

نظر دوستان در مورد

نیروهای مسلح ایران بر استفاده از رادارهای باندVHF تاکید خاصی دارند، رادارهای باندVHF به دلیل فرکانس پائین، از دقت قابل قبول اما پائین تری نسبت به رادارهای باند X ( به عنوان باند اصلی رادارهای مورد استفاده در ارتشهای بلوک غرب ) یا سایر باندها برخوردارند اما استفاده ازاین رادارها تاثیرات تکنیکهای پنهانکاری خصوصا انحراف امواج از منبع اصلی را به حداقل میرساند، به همین دلیل سطح مقطع جنگنده های پنهانکار برای رادارهای فرکانس پائین بسیار بیشتر از رادارهای فرکانس بالا خواهد بود، از طرفی طول موج بلند این رادارها سبب می گردد تا موشکهای کروز و ضد رادار کوچک در دام امواج بزرگ این رادارها مانند یک دو قطبی الکتریکی عمل نمایند و به همین دلیل این رادارهای موج بلند توانایی خاصی در کشف اهداف کوچک مانند موشکهای کروز یا موشکهای دورایستا و ضد رادار [size=18]دارندعلاوه بر این به دلیل حجم تجهیزات مورد نیاز برای تولید امواج با طول موجهای بالا و متریک و محدودیتهای حمل محموله در هواگردهای اخلالگر و جنگ الکترونیک ، اخلال در این طیف از رادارهای زمین پایه بسیار دشوار است[/size].


چیه؟

[IPS 25]

تاریخچه
در سال 1981 نیروی هوایی آمریکا تحت پروژه ای به نام ATF اعلام کرد نیاز به هواپیمایی با مشخصات قابلیت پنهانکاری قدرت مانور بالا پرواز سوپر کروز و قابلیت نشست و برخاست از باند های کوتاه برای جایگزینی با F-15 نیاز دارد و همین دلیل باعث شد تا در سال 1983 نیروی هوایی آمریکا به شرکت های بزرگ هواپیما سازی آن دوران (لاکهید مارتین مک دانل داگلاس بویینگ داینامکس گرومن و راکول نورثروپ) پیشنهاد ساخت همچین هواپیمایی را بدهد.
شرکت لاکهید ابتدا در این اندیشه بود تا با تغییراتی در هواپیمای YF-12 می دهد آن را با مشخصاتی که نیروی هوایی آمریکا داده است نزدیک کند اما طرح YF-12 لاکهید در بین طرح ها دیگر رتبه آخر را کسب کرد.این امر باعث شد تا شرکت لاکهید به فکر ساخت یک هواپیما بر پایه F-117 بیافتد تا با تغییراتی همچون انحنا دادن به بدنه (همانطور که می دانید در طراحی بدنه F-117 هیچ گونه انحنایی وجود ندارد) بتواند نیاز نیروی هوایی آمریکا را برطرف سازد.
در این حین شرکت های دیگر نیز داشتن بر روی طرح های خود کار می کردند.طرح شرکت بویینگ یک هواپیما با دم v شکل برای بهبود پنهانکاری و کاهش وزن هواپیما به وسیله کامپوزیت هایی که در بدنه هواپیما به کار برده بود.از طرف دیگر شرکت جنرال داینامکس نیز طرح هواپیما بدون دم را ارائه داد که یک دم عمودی کوچک و بالی با لبه های حمله دندان اره ای بود.

با نزدیک شدن روز تصمیم گیری نیروی هوایی آمریکا به شرکت ها اعلام کرد تا با هم همکاری کنند و شرکت لاکهید بویینگ جنرال داینامکس با هم شرکت های مک دانل داگلاس و نورثروب و شرکت های گرومن و راکول نیز با هم همکاری می کردند.
سرانجام در 28 جولای 1986 شرکت ها طرح های اولیه خود را به نیروی هوایی آمریکا ارائه دادند تا برنده مناقصه 691 میلیون دلاری بشوند.
نیروی هوایی آمریکا سرانجام شرکت لاکهید با طرح yf-22 و نورثروپ yf-23 را برنده مناقصه اعلام کرد و شرکت ها در حال ساخت مدل اولیه خود بودند.
اما مشکلی که هر دو این هواپیما ها داشتند نمی توانستند پرواز سوپر کروز انجام بدهند و قابلیت نشست و برخاست از باندهای کوتاه را نداشتند.اما با برداشتن شرط نشست و برخاست از باند های کوتاه مهندسان لاکهید توانستند با تغییراتی که در عقب هواپیما ایجاد کند آن را به پرواز سوپر کروز برساند.
سرانجام پس از یک دهه تلاش در سال 1990 نیروی هوایی آمریکا طرح f-22(yf-23 را به طرح yf-23 ترجیح داد و دلیل این امر قدرت مانور بالا طراحی بهتر محفظه های داخلی تسلیحات در f-22 بود البته yf-23 نورثروب قابلیت پنهانکاری بالاتر نسبت به f-22 داشت.
اولین نمونه f-22 در سال در آوریل 1997 وارد خدمت شد اما بدلیل مشکلات فراوان که بر سر راه آن بود همچ.ن حذف بودجه آن بوسیله دولت آمریکا خدمت آن به تعویق افتاد و در سال 2005 وارد خدمت شد.
همچنین در سال 2002 با تغییراتی که بر روی آن انجام دادند توانستند آن را به هواپیمایی چند منظوره تبدیل کنند که قابلیت حمله به اهداف زمینی به وسیله بمب های jdam و gbu را داشته باشد و به f-22a لقب گرفت.
در حال حاضر نیرو هوایی آمریکا 550 تا 750 f-22 احتیاج دارد که به دلیل مشکلات مالی فقط بودجه خرید 276 فروند f-22 تصویب شد که به احتمال زیاد به دلیل قیمت گران (حدود صد و بیست میلیون دلار) تنها 180 فروند به نیروی هوایی آمریکا فرستاده می شود.

و اما خود f-22
همانگونه که می دانید برای به کار افتادن یک وسیله اجزای بسیاری به هم کمک می کنند یکی از اجزای اصلی موتور است و f-22 با دو موتور توربوفن f-119-pw100 نیروی پیشران خود را تامین می کند.این موتور ها به f-22 این قابلیت را می دهد تا پرواز سوپر کروز(پرواز فراصوت بدون استفاده ازر پس سوز )انجام دهد این امر باعث می شود تا توسط رادارها دشمن دیده نشود و سوخت کمتری مصرف کند(هواپیما ها برای رسیدن به سرعت صوت از پس سوز استفاده می کنند و این امر باعث می شود سوخت چند برابری مصرف شود) و به سرعت صوت پرواز کند.همچنین f-22 مس تواند تا دو برابر سرعت صوت پرواز کند و تا 18 کیلومتر بالا برود.
رادار an-apg-77 قابلیت شناسایی اهداف را تا 280 کیلومتری در تمام شرایط جوی دارد و می تواند اهداف زمینی را با دو بمب 1000 پاوندی jdam و 8 بمب gbu-39 و برای نابود کردن اهداف هوایی از 2 موشک گرمایاب aim-9(به دنبال گرمایی که از موتور منتشر می شود میرود) و 6 موشک راداری aim-120c که دارای بردی در حدود 32 کیلومتر است استفاده کند.
اف 22 از 8 پایلون داخلی و 4 پایلون خارجی بهره می برد که می تواند 12 از نوع از تسلیحات مختلف هوا به هوا و هوا به زمین را بر روی آنها لود کند و راهی ماموریت شود.
بدون شک می توان گفت f-22 از بهترین هواپیماهای قرن بیست و یکم است که تا کنون ساخته شده است اما تنها عامل نگرانی آمریکا وجود هواپیما mig-31 موشک های سطح به هوا s-300 s-400 است که به راحتی می توانند این هواپیما را شناسایی و نابود کنند و در غیر این صورت دیگر وسیله پرنده ای حریف f-22 نمی شود.
البته قابل ذکر است که f-22 در هیچ جنگ واقعی شرکت نکرده است که کارایی آن در میادین واقعی نبرد اثبات شود اما در یک درگیری شبیه سازی شده دو f-22 به راحتی توانستند 8 اف 15 را از صحنه نبرد محو کنند.



مشکلات بر سر راه F-22
1.در 10 آپریل 2006 حادثه ای برای F-22 رخ می دهد گرفتار شدن خلبان f-22 در کاکپیت خلبان پس از چک کردن تمام دستگاه و تمام راه حل ها برای باز شدن کاناپی موفق به این کار نمی شود و این امر باعث می شود تا کاناپی را برش دهند و خلبان را خارج کنند این حادثه باعث شد تا usaf نگران شود و دوباره این سیستم را بازسازی کند که دیگر از این مشکلات رخ ندهد.
2.مشکلی دیگر بر سر راه f-22 داغ شدن موتور روشن آن بر روی زمین(standby)در جاهای گرمسیر است که f-22 در شهرهای گرمی مانند افغانستان و عراق که دمایی بالاتر از 49 درجه سیلیوس دارند نمی تواند 44 دقیقه بیشتر تحمل کند و باعث از کار افتادن دستگاه های الکتریکی f-22 می شوند.
3. ایجاد بحران مالی برای f-22 شرکت لاکهید را به این فکر برده است تا مشتری خارجی جذب کند اما دولت آمریکا هیچ تمایلی برای فروش به کشورهای دیگر ندارد اما شرکت سازنده یعنی لاکهید اجازه دارد تا محصول خود را به کشور های دیگر بفروشد هم اکنون کره جنوبی و ژاپن مشتریان f-22 هستند.
این کار شرکت لاکهید مانند فروش f-14 به ایران بود تا شرکت گرومن از ورشکستگی با پولی که از خرید آنها از ایران می گیرد جلوگیری کند البته به نفع ایران هم شد.



منبع: http://www.aerocenter.ir/forum/showthread.php?t=9110

[kaftar 570]

لاکهید مارتین آخرین فروند F-22A Raptor را از خط تولید خارج کرد. خروج آخرین فروند F-22A از خط تولید باعث خواهد شد تا لاکهید مارتین خط تولید 15 ساله این هواپیما را که باعث تولید 187 فروند برای نیروی هوایی آمریکا گشت را بزودی بسته اعلام نماید. جشن تولید آخرین F-22A, با شماره 4195 در حضور کارکنان این شرکت در کارخانجات عظیم Marietta, واقع در جورجیا برگزار گردید. در ضمن نیروی هوایی آمریکا اعلام کرده است که هیچ برنامه ای برای تولید مجدد F-22 نداشته اما خط تولید قطعات یدکی همچنان باز خواهد ماند.

کارخانجات Marietta همچنین به تولید هواپیماهای ترابری تاکتیکی C-130J سوپر هرکولس و پوسته بال جدید برای هواپیماهای گشت دریایی P-3C Orion ادامه خواهد داد. فضای اختصاص داده شده به F-22، به محوطه تولید بال مرکزی F-35 Lightning II تغییر خواهد یافت. C-5M Galaxy در دیگر کارخانجات لاکهید در Marietta بهینه سازی خواهد شد. نیروی هوایی آمریکا در ابتدا قصد خرید 750 فروند F-22 را داشت اما طی سالها به دلیل افزایش هزینه در فاز توسعه این میزان کاهش یافت.

منبع+عکس

www.centralclubs.com/22a-t83568.html