هواگرد بسترآزمایش بال متغییر ناسا ای.دی-1 ( nasa ad-1) هواگرد بسترآزمایش بال متغییر ناسا ای.دی-1 ( NASA AD-1)

[ALFARD 3,743]

به نام خدا


سلام

 

 

 

[/img]



رابرت جونز، یک مهندس مشهور حمل و نقل هوایی که در سال 1945، پیشنهاد ایده ای عجیب را داد، بر اساس مطالعات تونل باد، جونز معتقد بود اگر در هواپیماهای ترابری به بالها زاویه 60 درجه نسبت به بدنه بدهیم آن وقت میتوان این هواپیمای فرو صوت به یک مافوق صوت تبدیل کرد و سرعت آن را به 1.4 ماخ رساند گرچه در هر دو سرعت میتواند زاویه دار باشه این طرح بال باعث کاهش نیرو پسا در نتیجه کاهش مصرف سوخت در نتیجه افزایش رنج پرواز این پرنده میشود همچنین عملکرد بهتری نیز خواهد داشت. هنگامی که جونز به مفهوم بال متغییر رسید، او یک مهندس ارشد حمل و نقل هوایی در مرکز تحقیقات Ames ناسا بود.

 

 

 

مطالعات انجام شده توسط جونز نیز نشان می دهد که هواپیمای مافوق صوت و transonic با بال های مایل هنگام برخاست دارای سر و صدا کمتر و در سرعت های کم دارای عملکرد بهتری از هواپیما با بال های معمولی است.البته این جت هیچگاه مافوق صوت پرواز نکرد.

 

این هواپیما 79 بار در طول برنامه پرواز آزمایشی پرواز داده شد و نشان داد که طراحی قابل قبولی را برای پرواز با کیفیت تا زاویه محوری 50 درجه (در ارتباط با بدنه) که اطلاعات فنی ایجاد شده توسط برنامه AD-1 بود را داراست،

 

اولین پرواز با بال مایل در روز 21 دسامبر 1979 توسط NASA (درایدن)انجام شد. خلبان تام مک مورتی خلبان پروژه بود و اولین سری از ماموریت های پرواز را بر عهده داشت.

 

البته این یک ایده اولیه نیست. در سال 1944، در طول جنگ جهانی 2، چندین شرکت هواپیمای آلمانی در رقابت ساخت هواپیما با استفاده از تکنولوژی بال مایل به دست آوردن سرعت بالاتر بوده اند!



تصویر طرح نمونه آلمان نازی همراه با نام مدل و کمپانی:

 

دیاگرام AD-1:

 

اسکرین شات از فیلم پرواز آزمایشی :

 

لینک فیلم پرواز آزمایشی این هواپیما(حجم 2 مگابایت):


host3.aparat.com//public/user_data/flv_video_new/151/3fd65de93919e5deec6b22639f1708b9452161.mp4



برخی مشخصات فنی:

خدمه: 1 (آزمایشی)
طول: 38 فوت 10 در (11.83 متر)
بال: 32 فوت 4 در (9.85 متر) unswept گسترش، 16 فوت 2 در (4.93 متر)
قد: 6 فوت و 9 در (2.06 متر)
مساحت بال: 93 فوت مربع (8.6 M ²⁾
وزن خالی: £ 1450 (658 کیلوگرم)
وزن ناخالص: £ 2145 (973 کیلوگرم)
ظرفیت سوخت: 80 گالن آمریکا (300 L)
پیشرانه: 2 × Microturbo TRS-18 turbojets ، 220 پوند (0.98 کیلونیوتن)
حداکثر سرعت: 200 مایل در ساعت (322 کیلومتر / ساعت 174 KN)

[ops 2,259]

ممنون بسیار زیبا بود.
ایده طراحی پرنده های آبلیک وینگ در نوع خودش بسیار جالب بود همانند دیگر ایده هایی که بر نیروی درگ غلبه کردند و خواهند کرد.
بالها توسط یک گیریبکس الکتریکی که در قسمت جلوی موتور قرار داشت میچرخیدند و زاویه رو با توجه به استایل حرکت تنظیم میکردند.
در کل این ایده که یک هواپیما هم ساب سونیک باشد و هم سوپر سونیک فقط از ذهن خلاق نوابغی چون طراحان ارتش نازی بر میاد.
منتقل شد.

[senaps 12,003]

[quote]
در کل این ایده که یک هواپیما هم ساب سونیک باشد و هم سوپر سونیک فقط از ذهن خلاق نوابغی چون طراحان ارتش نازی بر میاد.
[/quote]

این دو یعنی چی؟! ساب سونیک و سوپر سونیک!!

[ops 2,259]

[quote name='senaps' timestamp='1361263322' post='300941']
[quote]
در کل این ایده که یک هواپیما هم ساب سونیک باشد و هم سوپر سونیک فقط از ذهن خلاق نوابغی چون طراحان ارتش نازی بر میاد.
[/quote]

این دو یعنی چی؟! ساب سونیک و سوپر سونیک!!
[/quote]

مادون و مافوق صوت

[Electro_officer 13,798]

جالبه... این مدلیش رو دیگه ندیده بودم... عجب کارایی میکردند این نازی‌ها!