دومین SBIRS GEO به فضا پرتاب شد / هشدار زود هنگام موشك هاي بالستيك

[mahdavi3d 14,067]

SBIRS GEO-2
 

http://et.wikipedia....SBIRS-GEO_2.jpg

 

 

نگاه کلی

سیبرز، یا همان سیستم مادون قرمز فضاپایه (SBIRS)، سیستمی است که در راستای پاسخ به احتیاجات مراقبت فضایی ایالات متحده آمریکا در طیف مادون قرمز، جهت عملکرد در دو یا سه دهه اول قرن بیست و یکم توسعه داده شده است. برنامه سیبرز با هدف ایجاد قابلیت های کلیدی در زمینه های هشدار موشکی و دفاع موشکی و با مد نظر قرار دادن الزامات نبرد فضایی طراحی شده است.
سیبرز با رویکرد "سیستم در سیستم" بنا شده و مجموعه ای از ماهواره ها در مدار زمین همزمان (GEO)، سنسورهایی در مدار بیضوی با کشیدگی زیاد (HEO)، و امکانات پردازش داده ها و کنترل زمینی را شامل می شود. علاوه بر اینها، قرار بود مجموعه ای از ماهواره های مکمل نیز برای استقرار در مدار پایین زمین، در قالب برنامه SBIRS Low نیز در برنامه باشد، اما آن موارد لغو و به برنامه STSS منتقل شد. نرم افزارهای زمینی سیبرز، برنامه های از قبل موجود مادون قرمز نیروی هوایی آمریکا را با احتیاجات سنسورهای جدید، یکپارچه سازی می کند. لازم به ذکر است که برنامه سیبرز همواره در جدال سرریز هزینه ها بوده و در سال های 2001 و 2005 میلادی، با تاثیرات ناشی از قانون نان مک کوردی (قانونی برای محدودسازی افزایش هزینه های سرسام آور تسلیحاتی آمریکا از مقادیر پیشبینی شده) مواجه بود. این پروژه در ماه سپتامبر سال 2007 میلادی به پروژه ای 10.4 میلیارد دلاری بدل شده بود.

قرارداد اصلی سیبرز شامل دو ماهواره برای مدار HEO و دو الی سه ماهواره در GEO با سقف خرید حداکثر پنج ماهواره GEO بود. در دسامبر 2005 میلادی، متعاقب سومین تخطی از قانون نان مک کوردی، دولت تصمیم گرفت همزمان با خرید GEO-3، خرید GEO-4 و 5-GEO را مشروط بر حُسن عملکرد دو ماهواره اول وارد فاز اجرایی کند. علاوه بر این، دولت یک برنامه بالقوه جانشینی SBIRS High را در ژوئن 2006 پیشنهاد داده بود. لاکهید مارتین در تاریخ 2 ژوئن 2009 میلادی اعلام کرد که قراداد ساخت سخت افزارهای HEO-3 و ماهواره GEO-3 و نیز اصلاحات لازم در تجهیزات زمینی مربوطه، به آن شرکت اعطا شد. در 10 ژوئیه 2009 میلادی مبلغ 262.5 میلیون دلار از طرف نیروی هوایی آمریکا، جهت ساخت چهارمین ماهواره به لاکهید اعطا شد. در 7 مه 2011 میلادی اولین ماهواره ژئو از برنامه ژئو سیبرز، تحت عنوان GEO-1 از پایگاه فضایی کیپ کاناورال فلوریدا و توسط راکت پرتابگر اطلس-5 با موفقیت به فضا پرتاب شد.

به طور خلاصه، تا ماه ژوئن 2012 میلادی، در مجموع شش ماهواره حامل محموله های SBIRS و یا با سخت افزار STSS پرتاب شدند: GEO-1 (ءUSA-230، سال 2011 )؛ HEO-1 (ءUSA-184، سال 2006 )؛ HEO-2 (ءUSA-200، سال 2008 )؛ STSS-ATRR (ءUSA-205، سال 2009 )؛ STSS Demo 1 (ءUSA-208، سال 2009 )؛ STSS Demo 2 (ءUSA-209، سال 2009 ). و SBIRS GEO-2 نیز برای پرتاب در سال 2013 پیش بینی شده است.


http://en.wikipedia....rchitecture.png

اهداف
وزارت دفاع آمریکا (DOD) بر اساس تجارب خود نسبت به پرتاب موشک های میدان نبرد کوتاه-برد عراق در جنگ خلیج فارس (1991 میلادی) به این نتیجه رسیده بود که به قابلیتهای بیشتری برای هشدار زودهنگام پرتاب موشک های میدان نبرد نیاز دارد، بنابر این اساس، برنامه ریزی برای افزایش قابلیت های ماهواره ای مادون قرمز که بتواند هشدار و عملیات دفاعی را برای هر دو سناریو موشک های بالستیک برد بلند استراتژیک و کوتاه برد پشتیبانی کند آغاز نمود. پنتاگون در سال 1994 میلادی الزامات مختلف برنامه رصد مادون قرمز، که شامل هشدار اولیه و دفاع در برابر موشک های بالستیک، کسب اطلاعات تاکتیکی و الزامات نبرد فضایی بود را مورد مطالعه قرار داد و سیستم سیبرز را به عنوان گزینه جایگزین و ارتقاء دهنده قابلیت های ارائه شده توسط برنامه قدیمی تر پشتیبانی دفاعی (DSP) برگزید. برنامه پشتیبانی دفاعی یک سیستم ماهواره ای نظارت راهبردی و هشدار زودهنگام بر مبنای قابلیت های مادون قرمز، برای تشخیص پرتاب موشک های بالستیک دوربرد است که بیش از 30 سال عملیاتی بوده است. پنتاگون تا قبل از این نیز قصد جایگزینی برنامه پشتیبانی دفاعی را در سر می پروراند:
Advanced Warning System در اوایل سالهای 1980
Boost Surveillance and Tracking System در اواخر سالهای 1980
Follow-on Early Warning System در اوایل سالهای 1990
طبق گزارش دیوان محاسبات آمریکا (GAO) این تلاش ها با توجه به عدم بلوغ فن آوری، هزینه بالا، و مسائل مربوط به توانایی تامین در زمان خود، ناموفق بودند.

SBIRS High
سیبرز فوقانی (که امروزه معمولا همان "سیبرز" خوانده می شود) اینک از چهار ماهواره اختصاصی در مدار زئو (GEO) و نیز سنسورهایی واقع بر دو ماهواره میزبان دیگر در مدار باکشیدگی زیاد (HEO) بهره می برد. سیبرز فوقانی در نهایت جایگزین ماهواره های برنامه پشتیبانی دفاعی خواهد شد و در اولویت نخست، قابلیت های افزوده ای برای تشخیص شلیک موشک های بالستیک راهبردی و نیز موشک های بالستیک میدان نبرد فراهم خواهد آورد. ماهواره سیبرز فوقانی ژئو-1 در تاریخ 7 مه 2012 پرتاب شد، دو سنسور سیبرز که توسط دو ماهواره محرمانه در مدار با کشیدگی زیاد میزبانی می شوند نیز احتمالا در قالب ماموریت های NROL-22ء(USA-184) و NROL-28ء(USA-200) در سال های 2006 و 2008 پرتاب شده باشند. باور تحلیلگران بر این است که ماموریت اصلی این دو ماهواره، شنود الکترونیک (ELINT) بوده و در زمره ماهواره های JUMPSEAT و TRUMPET بوده اند. همچنین گزارش شده که ماهواره TRUMPET، سنسور مادون قرمزی به نام HERITAGE را میزبانی می کند.
لاکهید مارتین پیمانکار اصلی سیبرز، و نورثروپ گرومن به عنوان مهمترین پیمانکار فرعی شناخته می شوند. توسعه سیستم به دلیل مشکلات ناشی از نحوه عملکرد لاکهید در پیاده سازی زیر سیستم ها، از دسامبر سال 2009 به سال 2011 به تاخیر افتاد، چند نمونه این مشکلات، شامل تداخلات حل نشده در عملکرد نرم افزارها، نیز چندین اتصالات لحیم ترک برداشته در ژایروسکوپ خریداری شده از پیمانکار فرعی در اولین فضاپیمای در حال ساخت، را می توان اشاره کرد.



SBIRS Lowء(Space Tracking and Surveillance System)
قرارداد سیبرز پایینی، در حال حاضر به آژانس دفاع موشکی (MDA) منتقل شده و به عنوان برنامه ردیابی فضایی و سیستم نظارتی (STSS) تغییر نام داده است.

برنامه سیبرز پایین اولیه
سیبرز پایینی در ابتدا قرار بود از 24 ماهواره در مدار پایین زمین (LEO) بنا شود، هدف اصلی، رهگیری موشک های بالستیک و ایجاد تمایز بین سرجنگی موشک ها و سایر اشیاء پرتابی، (به مانند اهداف کاذب - که جدا از بدنه موشک در سراسر بخش میانی پرواز حضور دارند) بود. بنا بود این سیستم به دو نوع سنسور اصلی مجهز باشد که با استفاده از یک کامپیوتر محلی هماهنگ می شدند: سنسور مادون قرمز با قابلیت اسکن، که برای کشف موشک های بالستیک در مراحل اولیه پرواز مورد استفاده قرار می گرفت، و سنسور مادون قرمز ردیاب برای دنبال کردن و ردگیری موشک ها، کلاهک ها، و اشیاء دیگر (مانند بقایای موشک و طعمه ها در مراحل میانی پرواز). این سنسورهای ردیاب باید تا دماهای بسیار پایین سرد می شدند.
برنامه اصلی جهت استقرار سیبرز پایینی به سال 2010 باز می گردد.

http://en.wikipedia....e:SBIRS-Low.jpg

برنامه ردیابی فضایی و سیستم نظارت (STSS)
در سال 2001، آژانس دفاع موشکی (MDA) به ارزیابی برنامه های مورد نیاز برای یک سیستم دفاع موشک های بالستیک ملی (BMDS) پرداخت و متوجه شد که در عرصه نسبتا جدید از فضا فاقد توانمندی است. MDA تصمیم گرفت سیستم سیبرز پایینی را در مراحل بسیار ابتدایی توسعه به خدمت بگیرد و در این راستا نام برنامه به ردیابی فضا و سیستم نظارت (STSS) تغییر یافت. این انتقال تا حدودی به تغییر جهتگیری این برنامه نیز منجر شد، اما ماموریت کلی آن که همان تشخیص و ردیابی موشک های بالستیک در تمام مراحل پرواز بود، به قوت خود باقی ماند.

بخش زمینی
بخش زمینی سیبرز ،متشکل از ایستگاه کنترل ماموریت (MCS) در پایگاه هوایی باکلی آئورورا در کلرادو، و ایستگاه پشتیبانی کنترل ماموریت (MCSB) در پایگاه هوایی شریور واقع در کلرادو اسپرینگز است. علاوه بر آن، ایستگاه های زمینی تاکتیکی مشترک (JTAGS) نیز قادر به ارائه لینک زمین پایه مجزا برای کسب داده های سیبرز هستند.

منبع:
http://en.wikipedia....Infrared_System


SBIRS GEO-2
اپراتور: نیروی هوایی آمریکا
سازنده: لاکهید مارتین
ابزار: دو نوع سنسور سیبرز (اسکن کننده و ثابت)
پلتفرم ماهواره: A2100M
پیشران: LEROS-1C
تامین انرژی: دو پنل خورشیدی گسترش پذیر و باطری ها
جرم: حدود 4500 کیلوگرم
مدار: ژئو
http://space.skyrock.../sbirs-high.htm

برنامه پرتاب فعلا برای 20 مارس 2013 میلادی (30 اسفند 1391 هجری شمسی) تنظیم شده است. ماهواره سیبرز-ژئو-2 توسط پرتابگر اطلس-5 (401) پرتاب خواهد شد.

 

 

 

     


 

 

برای مشاهده تصویر در اندازه اصلی اینجا کلیک کنید (حجم: 2.76 مگابایت)

استفاده از اين مقاله صرفا با ذكر نام مترجم و ذكر military.ir به عنوان منبع، مجاز است.

تاپیک های مرتبط:
پرتاب موفقیت آمیز نسل جدید ماهواره های هشدار حمله موشکی
ماهواره Oko-2 روسيه پرتاب شد/ هشدار زود هنگام موشك هاي بالستيك

 

متن جهت خوانش بهتر در تاریخ 21 دی 98 ویرایش شد / mahdavi3d

ویرایش شده در دی 98 توسط mahdavi3d

[vahidg 1,970]

خوشم نیومد ازش اصلا چیز خوبی واسه ما نیست.

[mohmohammadi20 653]

من که مهندسی نخوندم . فوق اقتصاد دارم ولی وقتی این وسایل رو میبینم خیلی جذبش میشم
مثل همین ماهواره . یادمه رفته بودم برای خرید کامپیوتر جدید . یه مادربوردهایی بود که اصلا معلوم نبود چطور ساخته شدن.

[Lord-Soldier 2,200]

این سیستم چطور میتونه از ارتفاعی در حد ژئو، وسعتی در حد یک قاره آسیا رو تحت پوشش بگیره؟!! خیلی این برام عجیبه. مگر یک پرتاب موشک چقدر آثار گرمایی ایجاد می کند و اینها چقدر دوام دارند؟!

[davoud 183]

Lord-Soldier گفت:

این سیستم چطور میتونه از ارتفاعی در حد ژئو، وسعتی در حد یک قاره آسیا رو تحت پوشش بگیره؟!! خیلی این برام عجیبه. مگر یک پرتاب موشک چقدر آثار گرمایی ایجاد می کند و اینها چقدر دوام دارند؟!

 

بله ممكنه خيلي عجيب به نظر بياد ولي خيلي عجيب تر ميشه اگر بدونيد آمريكا اولين ماهواره هشدار زودهنگام موشكهاي بالستيك خودش رو در سال 1960 يعني 53 سال پيش به فضا پرتاب كرد. اين سري ماهواره ها ميداس MIDAS نام داشتن و به تعداد 9 ماهواره در مدار به مدت 6 سال فعاليت كردند. همه اين ماهواره ها از سيكرهاي بسيار قوي فروسرخ برخوردار بودند.

بعد از بازنشسته شدن اين ماهواره ها سري ماهواره هاي DSP عملياتي شد و اولين آن در سال 1970 در مدار قرار گرفت و در كل 14 عدد از اين سري عملياتي شد.اين ماهواره ها همگي در مدار زمين آهنگ فعاليت ميكردن.

بعد از اونا هم كه سبيرس در حال جايگزين شدن هست و براي ساليان دراز عملياتي ميمونه.

http://www.af.mil/in...sheet.asp?id=96

http://www.gwu.edu/~...BB235/index.htm

ما نبايد سطح تكنولوژي خودمون رو با امثال اين ماهواره ها مقايسه كنيم و به تواناييش شك كنيم. اونايي كه اين ماهواره ها رو براي اولين بار ساختن خيلي سال قبلش اولين جستجوگرهاي فروسرخ رو ساخته بودن و قدم به قدم به چنين مرحله اي رسيدن.

 

ویرایش شده در دی 98 توسط mahdavi3d

[Lord-Soldier 2,200]

بحث شک نیست، بحث فهمیدن روش کار کردن این تکنولوژی است.
البته شما هم خوب تو سر مال زدی ها! مگه سطح تکنولوژی ما چشه؟ بالاخره تو 30 سال راهی رو رفتیم که بعضی کشورها تو قرنها رفتند.

برگردیم به موضوع، سوالم اینه که میدان دید هر کدام از اینها چقدره؟ آیا هرکدوم مثلا یک سطح وسیعی از زمین رو می بینند، یا اسکن می کنند؟

[davoud 183]

خدا نكنه من بخوام خودمون و دستاوردهامون رو كوچيك بشمرم. به قول شما ما تو يه برهه زماني كم كارايي كرديم كه خيليا سالها براش زحمت كشيدن. حالا ازچه راه هايي به اين دستاوردا رسيده باشيم جاي بحث داره كه بعضيا بهش ميگن ميان بر.

استاد مسائل فضايي هم آقاي مهدوي هست ولي من با توجه به مطالب مختصري كه خوندم متوجه شدم كه كلا ماهواره سبيرس در 2 مدل هست . يكي زمين آهنگ كه سر جاش ثابته و يكي هم تو مدار مولنيا.

SBIRS GEO كه سر جاش ثابته ميتونه نصف كره زمين يعني 180 درجه رو پوشش بده ولي براي اينكه سطح دقت بالا بره براي هر ماهواره پوشش 90 درجه تعريف شده .

نوع دوم SBIRS HEO هست كه تو مدار مولنيا(مدار بسيار بيضوي نيمه قطبي) قرار ميگيره و نقطه اوجش بالاي قطب شمال هست و حذيذش قطب جنوب و اونم پوشش نيمه كره زمين رو داره.

اين دو تا عكس رو ببين:

http://www.armscontr...images/1236.gif

http://www.armscontr...images/1238.jpg

و اين سايت ها كه ويديو هاي خيلي خوبي داره:

http://www.lockheedm...ucts/sbirs.html

http://www.au.af.mil...pc-fs/sbirs.htm

ویرایش شده در دی 98 توسط mahdavi3d

[Lord-Soldier 2,200]

دقیقا سوالم اینه: این ماهواره ها از 36 هزار کیلومتری عکسی می گیره که حدود یک سوم مساحت زمین رو پوشش میده یعنی 150 میلیون کیلومتر مربع!!! چطوری این کار رو میکنه؟ یعنی شلیک یک موشک از 36000 کیلومتری اونقدر اثر حرارتی داره که این ماهواره میتونه مشاهده اش کنه؟ خیلیه 150 میلیون کیلومترمربع! یعنی 100 تا ایران! یعنی 150 میلیون میلیون متر مربع. قدرت تفکیک این ماهواره چقدره؟ هر چند متر مربعش یک پیکسل هست؟ اگر قدرت تفکیک صدمتر داشته باشد هر عکسش باید 15 گیگاپیکسل باشد! در هر دقیقه چند عکس می گیرد؟ چطوری به زمین ارسال می کند؟ کدام پهنای باندی می تواند اینقدر اطلاعات را منتقل کند؟

[davoud 183]

اين اطلاعاتي كه شما ميفرماييد خيلي تخصصي ميشه كه من خبر ندارم ولي توي عكس دومي كه تو پست قبلي گذاشتم به خوبي ميتونيد اثر پرتاب يه راكت دلتا 4 رو از پايگاه وندنبرگ كاليفرنيا رو ببينيد. همين طور توي اين عكسي كه الان ميذارم:
http://www.armscontrolwonk.com/images/1233.jpg

موضوعات و عكس هاي مربوط به تشخيص ماهواره سبيرس و دي اس پي از پرتاب راكت ها و موشك ها . منابع از سايت:

http://forden.armscontrolwonk.com/archive/2135/sbirs-heo-2-checkout-picture
http://forden.armscontrolwonk.com/archive/2137/sbirstwo-heads-are-better-than-one
http://forden.armscontrolwonk.com/archive/2133/sbirswow
http://forden.armscontrolwonk.com/archive/2134/sbirs-signal-and-background

ویرایش شده در دی 98 توسط mahdavi3d

[Lord-Soldier 2,200]

عجب! از روی عکسها معلوم شد که اثر حرارتی موشک خیلی زیاد و بزرگه به طوری که لازم نیست خیلی تفکیک بالایی داشته باشه. یعنی یک خط به اندازه یک کشور میندازه!
البته دقیق معلوم نخواهد شد که از کجا شلیک شده و ... اما خب اینها اخطار زودهنگام هستند و وظیفه ای از این جهت ندارند.

[mahdavi3d 14,067]

پنجره پرتاب بین ساعات 21:21 تا 22:01 روز 19 مارس 2013 میلادی به وقت گرینویچ (51 دقیقه بامداد تا 01:31 روز 30 اسفند 1391 هجری شمسی) باز خواهد بود.
پروفایل پرتاب / قراره صاف بیاد بالا سرمون و البته بالا سر روسیه (البته ممکنه این دقیق نباشه! نمی دانم، احتمالا مدار نهایی محرمانه باشد!)

پیکربندی پرتابگر:


تصاویر بیشتر:

 

ویرایش شده در دی 98 توسط mahdavi3d

[mahdavi3d 14,067]

فرایند پرتاب راس ساعت 21:21 به وقت گرینویچ آغاز شد.
لحظاتی پیش، طبقه فوقانی پرتابگر (موسوم به سنتار) دومین فرایند سوزش خود را به پایان رساند. جدایش ماهواره برای 15 دقیقه دیگر برنامه ریزی شده است.

-----------

ماهواره با موفقیت جدا شد.
تصاویر و ویدئو پرتاب در ساعات آینده.

ببخشید که ارسال متوالی دادم. تاپیک بالا بیاید.

ویرایش شده در دی 98 توسط mahdavi3d

[mahdavi3d 14,067]

تصاویر پرتاب

 

منبع:
http://www.launchphotography.com/SBIRS-2.html


ویدئو پرتاب

 

دانلود (حجم: 25.11 مگابایت)

 

http://trainbit.com/files/5339219884/AtlasV_SBIRS-GEO-2_1001.mp4

اسکرین شات:

ویدئو؛ لحظات برجسته ماموریت آماده سازی و پرتاب

 

دانلود (حجم: 35.33 مگابایت)

 

http://trainbit.com/files/7139219884/AtlasV-SBIRSGEO2_Launch-Highlights_1001.mp4

ببخشید که ارسال متوالی دادم. تاپیک بالا بیاید.

ویرایش شده در دی 98 توسط mahdavi3d

[MR9 115,324]

چشمان جدید برای عقاب

اعطاء قرار داد توسعه نسل جدیدی از ماهواره های هشداردهنده  موشکی به لاکهید – مارتین

واشنگتن : نیروی هوایی ارتش ایالات متحده  ، در حال برنامه ریزی برای شروع یک پروژه  جدید جهت خرید نسل بعدی ماهواره های هشدار دهنده موشکی است که قرارداد اولیه آن در14 اوت 2018 به امضاء رسد و طی آن ، لاکهید- مارتی ماموریت پیدا کرد تا در بخش اول ، سه  ماهواره  نسل جدید مادون قرمز را برای این نیرو تولید کند .

این قرارداد ، که ارزشی درحدود 2.9 میلیارد دلار را به ثبت رسانده ، این امکان را برای لاکیهد- مارتین فراهم می آورد تا فرآیندهای  مربوط به طراحی ، تولید سخت افزار پرواز ، تولید اولیه ماهواره ها و اجرای راهبردهای کاهش ریسک  پرتاب را  بطور کامل  در دستور کار خود قرار دهد . به گفته سخنگوی این شرکت ، این سه ماهواره می بایست در مدار ژئوسنکرون مستقر گردند .

هدر ویسلون ، وزیر نیروی هوایی در این خصوص معتقد است:

" همزمان با بررسی فرآیندهای توسعه این سامانه جدید ، سرعت انجام کار نیز در دستور کار نیروی هوای قرار خواهد  داشت ، چرا که ارتش قصد دارد تا سال 2020 قابلیتهای خود را در حوزه هشدار موشکی به سطحی که هم اکنون بلحاظ کمیت ، محرمانه است ، برساند "

به شکل خاص ، نیروی هوایی در گذشته ، اعلام نموده بود که قصد دارد تا نخستین ماهواره از سری OPIR  را در سال  2023 ، یعنی دوسال قبل از  اتمام طراحی نسل جدیدی از سامانه های شناسایی مادون قرمز که قرار است در سال 2025 وارد خدمت شود را  از خدمت خارج کند .

ژنرال  جان .هیتون ، فرمانده یگان استراتژیک ارتش ،یکی از بزرگترین منتقدان راهبرد نیروی هوایی در ایجاد و پشتیبانی از برنامه SBIRS بشمار می آید . وی دردسامبر سال گذشته (2017) ، اعلام نمود که سرعت توسعه این برنامه ،غیر قابل قبول است و به اعتقاد او ، این روند باید با سرعت بیشتری ادامه پیدا کند .

در آوریل 2018 ، ویلسون در جریان یک سمپوزیوم فضایی اعلام نمود که برنامه ریزی های لازم برای تولید سریعتر اولین نمونه از ماهواره های جدید در دست اقدام است ،اما وی خاطرنشان نمود که  فناوری حسگرهای مورد استفاده در این برنامه می بایست پس از بلوغ کامل ، وارد چرخه نصب و بکارگیری شوند .

به نظر می رسد که استراتژی جدید نیروی هوایی  ، افزودن یک شریک دیگر (نورثروپ گرومن ) به این برنامه خواهد بود تا ماهواره های فروسرخ مورد نظر ، سریعتر در مدار قرار گیرند . 

به اعتقاد کارشناسان نظامی ، ماهواره های جدید در دست تولید  ، قابلیت تشخیص تهدیدات موشکی بالقوه را در مقایسه با نسل گذشته ، در سطح بالاتری ارائه خواهند داد .

ژنرال دیوید گلدفین ، فرمانده نیروی هوایی دراین زمینه معتقد است

" تیم مشــترک از این دوشرکت ، نیازمند ایجاد ساختاری با معماری قابل انعطاف دارند ، چرا که  انچه که در این میان اهمیت خواهد داشت ، پدید آمدن یک توانایی یکپارچه و چابک است "

پی نوشت :

دشمنان ما ، دیگر به چه زبانی به ما اعلام کنند که به شکل جدی قصد داریم توانایی های دفاعی شما را محدود کنیم !!!!!!!

صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9

 

 

[lockheedf-22 657]

پنجشنبه 19 دی 1398 سایت The Aviationist به نقل نیویورک تایمز  مدعی شد امریکا از طریق ماهواره های هشدار زود هنگام شناسایی فروسرخ برای کشف اولیه شلیک موشکهای بالستیک موسوم به SBIRS اثرات فروسرخ شلیک موشک پدافندی به سمت هواپیمای بوئینگ 737 اوکراینی پس از تیک آف از فرودگاه امام خمینی را تشخیص داده است ....

 

لینک مقاله : https://theaviationist.com/2020/01/11/iran-admits-to-mistakenly-shooting-down-ukrainian-737-with-anti-aircraft-missile/

 

 

ویرایش شده در دی 98 توسط lockheedf-22