karkas

تاپیک جامع بررسی نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران (نزاجا)

امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

بنظر من ما اصلا نیاز به همچین تانک های گران قیمتی نداریم چون هر تانکی نیاز به پشتیبانی هوایی داره که ما نمی توانیم اون رو به خوبی فراهم کنیم و در نتیجه همشون طومعه A-10 ها میشوند .
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
با توجه به حجم بالای حملات حوایی دشمن و برتری ماهواره ای اونا من فکر میکم واجب ترین (نه تنها ترین) چیز همون موشک های کاتیوشا یی که به حزب ا... دادیم! کافیه فاصله 100-150 کیلومتری مرز ها یه سیل از اونا رو مستقر کنیم!! میتونه ماهها جلو پیشروی زمینی دشمن رو بگیره!! حتی اگه بتونیم پایگاه ها و آماد پشت جبهه اونا رو با این موشک ها بزنیم حالا حالا ها جلو نمیان!!!!!!!!!!! با توجه به اطلاعاتی مختصری که از پدافند دریایی خودمون دارم میدونم که نیروی دریای شون هم بدجور حال گیری میشه!! در مورد پدافند هوایی هیچ اطلاعاتی ندارم!!
  • Upvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
فكرمیکنم مهمترين نياز نیروی زمینی ایران ابزار جمع آورى اطلاعات است که بتواند نقشه ای همه جانبه برای دفاع طرح ریزی کند

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
برادر من
نیاز نیست زیاد فکر کنیم که با نیروی زمینی و کلا هجوم ا.نا چکار باید کرد
هر زمان که از نظر پدافند هوایی تونستیم 1 پدافند دور برد با کارایی بالا هم سطح یا بالاتر از دنیا بسازیم
هر زمان که تونستیم رادار پیشرفته با برد زیاد و دقت بالا بسازیم
میتونیم با تکنولوژی پدافند قاطیش کنیم و موشک هوا به هوای استراتژیک بسازم
دیگه اون موقع نیروی زمینی ما طعمه تسلیحات هوشمند هوایی نمیشه و میتونیم پیشروی کنیم بجای اینکه
صرفا دفاع کنیم

نیاز ایران = بازدارنده موشکهای کروز و نیروی هوایی دشمن به صورتی پرقدرت
  • Downvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
به نظر من مهمترين نياز ما توانايي انهدام ماهواره براي كور كردن دشمن است. اگر بتوانيم توانايي انهدام ماهواره هاي GPS و ماهواره هاي ارتباطي دشمن را بدست آوريم جنگ را برده ايم. وقتي GPS نباشد هيچ بمب هدايت شونده و موشك كروزي دقيق نخواهد بود. بايد پرنده هاي بدون سرنشين ما به سلاح مجهز شوند. لازم نيست تانك پيشرفته بخريم همين ها را دقيق كنيم كافي است. هر راهي كه دشمن را كور كند عالي است.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1-مادرنيروي زميني هيچ مشكلي نداريم .درمورد پشتيبانيه هوايي سوخو 39(25مودرن ريزه) خريداري شده.مادر نيروي هوايي داراي ضعف هستيم.-دريك مورد از مانورهاي ارتش ،يكي از لشكرها در مدت 8ساعت توانست حالت جنگي گرفته در مرزمستقر شد اين درحالي بوده كه بيشرپرسنل در منازلشون بودن ارتش ايران تنها ارتش موجوددردنيااست باتمام ادوات زرهي(توپ و تانك و...)كه داراي تاكتيك هاي نامتقارن مي باشد يعني تلفيقي ازعمليتهاي نامنظم با ازرهي ونظامي كلاسيك -به خاطرهمينه امريكا فقط به فكر حمله هوايي وطراحي عمليات ازطرق هوا مي باشدكه اونم باترس و لرز درموردش فكرمي كنه. :mrgreen:
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
من فکر می کنم باید موضوع تاپیک رو عوض کنید چراکه در نیروی زمینی ما مشکلاتی نداریم چراکه الان تانک ها ، نفربر ها و حتی موشک های ما می تونه برای نیروی زمینی کافی باشه . باید تاپیک رو بکنید نیاز های نیروی هوایی چون واقعا ما ضعف های بزرگی در نیروی هوایی داریم . :mrgreen:
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
به نظر من ما بيشتر نياز به تجهيزات دفاعي داريم تا تجهيزات هجومي اين واقعيتيه كه با توجه به تحريم ها ما توان نوسازي نيروي هوايي خودمون رو نداريم پي حتي توي منطقه هم هيچ حرفي براي گفتن نداريم و نبايد وقت خودمون رو براي متقاعد كردن كشوري مثل روسيه بكنيم كه هواپيماي پيشرفته بهمون بده به جاي اينها ما نياز به موشك هاي دفاعي زمين به هوا داريم كه هم دفاعيه و هم ميتونه كار نيروي هوايي رو تا حدودي در مورد دفاع از آسمون كشورمون انجام بده. ولي من بيشتر موافق با تحقيق بر روي تكنولوژي حديد توپ ضد هوايي ليزري هستم. با توجه به اينكه تكنولوژي جديدي هست اگه رو اين سيستم كار كنيم كي تونيم همپاي بقيه كشورهاي پيشرفته در اين مورد حرفي براي گفتن داشته باشيم بابك

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اگر به دوستان بر نخوره بيشترتون خيلي بچه گانه و بي هدف به اين سوال جواب دادين .

خواهش می کنم واقع بین باشین و نگین که با ژ-3 و آر پی جی میشه از این خاک دفاع کرد

حالا كي گفته با اينا فقط ميخوايم دفاع كنيم ؟
اين بحث طولانيه و موارد زيادي رو شامل ميشه .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
روي اين موضوع بايد بحث زيادي بشه چون با وجود قوتها ، كاستيهايي در نيروي زميني وجود دارد

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
flankerجان شما هم وارد بحث شو تا بفهميم نظر شماچيه :mrgreen:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
آیا نوسازی وتجهیز نیروی زمینی امری لازم است ؟ دروهله اول اگر جواب بله باشد به سولات زیر باید پاسخ گفت: هزینه این نوسازی چقدر خواهد بود.؟ آیا این هزینه کافی خواهد بود؟ ایا با صرف کردن این هزینه نیروی زمینی نوسازی میشود؟ این نوسازی چقدر لازم است؟ چقدر با خریدونواوری نیروی زمینی عمل ودانش وتکنولوژیک وارد کشور میشود؟ به چه تعداد : اسلحه سازمانی تانک نفربر توپ کششی توپ خود کششی خودرو کامیون لورد وبولدزر جلیغه ضدگلوله +کلاه ضد گلوله مسلسل بالگرد جنگی بالگرد ترابری سبک بالگرد ترابری نیمه سنگین بالگرد ترابری سنگین نفرات جدید چه مقدار هزینه برا ی پشتیبانی+تعمیر +نگهداری+اموزش ضد تانک راکت انداز مین کوب تانک بر دروهله دوم چه مقدار کارخانه ساخت مهمات +ساخت تجهیزات+مونتاژ نیاز است؟ خوب دوستان منتظر نظراتتونم

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
موضوع جالب اما گسترده ای رو مطرح کردید. به نظرم بهتره هر کسی مورد به مورد در این زمینه نظرش رو اعلام کنه. اول از همه به نظر من ما در زمینه تجهیزات زمینی به خودکفایی نسبی رسیدیم و تقریباً اوضاعمون خوبه و خبرهای خوبی در زمینه تولید تسلیحات داخلی و تجهیز نیروی زمینی شنیده میشه. البته این بروز رسانی و تجهیز قوای زمینی امری زمانبر هستش چون شامل مقولات زیادی میشه. در مورد سلاح سازمانی در تاپیک دیگری با آقا سعید بحث کردیم و به این نتیجه رسیدیم که برای تولید و جایگزینی نیم میلیون قبضه سلاح انفرادی مناسب و مدرن (برای نیروهای ارتش و سپاه) همچون ام-16 آ4 یا ژ-36 در داخل کشور به حدود یک میلیارد دلار سرمایه احتیاجه. برای نیروی مردمی بسیج هم کلاشینکوف بخاطر سادگی کاربری و نگهداریش مناسبه. و میشه در طول 5،6 سال این کار رو انجام داد و با دانش داخلی سلاحی با کیفیت و مدرن تولید کرد. بخصوص که در زمینه تولید نمونه چینی ام-16 (تحت امتیاز کمپانی نورینکو) چند سالیه تجربه وجود داره و میشه با ارتقا و بهینه سازی این سلاح ، اون رو سلاح سازمانی نیروهای مسلح کرد. در زمینه تانک الحمدلله تجربه ساخت ذوالفقار رو داریم و برای تانک سنگین میشه ذوالفقار-3 رو تولید کرد و تانک سبک هم توسن گزینه مناسبی هست. در مورد نفربر هم براق رو داریم که با بهینه سازی زره و نصب تسلیحات مناسب میشه اون رو تولید و استفاده کرد. در زیمنه هویتزر هم رعد-1 و رعد-2 رو تولید کردیم که باید ادامه پیدا کنه. ( یه خبر خوش: یکی از دوستان بنده برای کاری مدتی در اطراف مسیر خروجی تهران به سمت مشهد بسر میبرد، به من گفته در طول چند ساعت انتقال 30 دستگاه هویتزر و 13 نفربر رو دیده که همگی نو بودن... پس مطمئن باشید که تولید تسلیحات و محصولات نظامی داخلی با روند خوبی ادامه داره) در زمینه خودرو هم اگه اشتباه نکنم خودروی سفیر رو در دو مدل یک چهارم تن و سه چهارم تن تولید کردیم که قابلیت نصب توپ و موشک انداز فجر رو داره و بعنوان آمبولانس هم کاربرد داره... در زمینه لباس و کلاه و جلیقه ضدگلوله به تازگی اقدامان مناسبی جهت تجهیز نیروهای مسلح شروع شده و گویا توزیع این ادوات با اولویت مناطق مرزی شروع شده. اگه دقت کرده باشید در گزارشات تلویزیونی روز ارتش هم سربازان مناطق مرزی و نیروهای ویژه با لباس های جدید و کلاه و جلیقه ضدگلوله بودند که صلابت خاصی بهشون میداد. در زمینه تولید مسلسل و اسنایپر و موشک ضدتانک هم کاملاً خودکفا هستیم و چند ساله که تولیدات داخلی استفاده میشن. در مورد بالگرد، کبری های ارتش رو داریم که بهینه سازی شدن و امکان عملیات شبانه رو بهشون اضافه کردند. اما باید بپذیریم که کم کم عمر عملیاتیشون رو به اتمامه و باید بالگردهای تهاجمی مناسبی رو جایگزین کنیم که گویا قراره در این زمینه هم در آینده خبرهای خوشی بشنویم. بالگرد ترابری هم به همین صورت... در کل در زمینه تجهیزات و تسلیحات زمینی دیگه چون موشک انداز و توپخانه و ... تولیدات مناسب و بدردبخوری داریم و میتونیم بگیم که خودکفا هستیم و نیوری زمینی کارآمد و قدرتمندی داریم که هر روز هم بهتر میشه. اما مهمتر از همه اینها آموزش مناسب و اراده و ایمانه که الحمدلله موجوده!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط FLANKER
      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385294.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385295.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385335.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385333.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385300.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385309.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385302.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385304.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385306.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385307.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385334.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385336.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385337.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385338.jpg
    • توسط parsneet
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      تاپیک حاضر با محوریت پوشش خبر ها و اطلاعات مسابقات نظامی برگزار شده در ایران و همچنین شرکت تیم های ایرانی در سایر مسابقات بین المللی نظامی می باشد .
       
      مقدمه :
      مسابقات نظامی هر ساله در سراسر جهان با شرکت پرسنل نظامی ( به صورت داخلی و یا بین المللی ) برگزار می گردد . این گونه مسابقات علی رقم اینکه از قواعد و استاندارد متحدی برخوردار نیستند ( منظور نبودن کمیته جامع و قوانین واحده بین المللی در رشته های تخصصی می باشد ) اما تا حدودی پیرو قواعد و ضوابط برگزاری رزمایش های نظامی هستند . ( البته تیم های ورزشی و مسابقات ارتش های جهان (CISM) تا حدودی متفاوت از سایر مسابقات تخصصی هستند که در ذیل به آن اشاره خواهد گردید )
      اساساً هدف از برگزاری این گونه مسابقات تخصصی بالا بردن آمادگی پرسنل و ایجاد حس رقابت و افزایش انگیزش پرسنل نظامی جهت فراگیری مهارت های تخصصی است . و همچنین سنجش توانمندی پرسنل در مقایسه با واحد های مشابه در ارگان های نظامی داخلی و یا ارتش های خارجی دیگر است . پس تا حدودی می توان بیان کرد که تیم های شرکت کننده ( در مسابقات بین المللی ) عموماً از بین کشور های دوست و یا هم پیمان ( و یا حداقل غیر متخاصم ) انتخاب می شوند و برای سنجش توانایی های تخصصی شان گرد هم می آیند . و همچنین حتی گاهی می تواند بیان گر همسویی کشور های شرکت کنند و حامل پیام های خاص برای ارتش های رقیب شان نیز باشند .
       
       
       
      تاریخچه :
      می توان به نوعی اولین مسابقات نظامی ( با تاکید و اولویت دادن به پرسنل نظامی ) را به یونان باستان نسب داد . در رویدادی جشن گونه که عموما" ( و نه اختصاصاً ) پرسنل نظامی در آن شرکت می کردند تا آمادگی جسمانی و مهارت های کار با سلاح در رقابت با حریفان را بسنجند . در ادامه و ظهور امپراطوری روم باستان این نوع مسابقات چهره خشن تر و جدی تری به خود گرفت به گونه ای که مکان های اختصاصی مانند کلوزیوم (Colosseum) و همچنین شرکت کنندگان مخصوص بنام گلادیاتور (Gladiator) برای شرکت در آن تربیت می گردیدند .
      این مسابقات شرحی مفصل دارد ولی به اختصار : برگزاری آن در قرون مختلف تکامل یافته و عموماً شرکت کنندگان آن از بین سربازان قوای شکست خورده در جنگ با امپراطوری روم انتخاب می شدند و در بین خیل عظیم از این سربازان که در مسابقات محلی و ایالات های مستعمره روم برگذار می شد برگزیدگان ( که یقیناً تعداد کمی از آنان بودند) می توانستند آزادی خود را به دست آورند . ولی جنگجویانی نیز بودند که به خاطر بدست آوردن پول و یا شهرت نسبت به شرکت در این مسابقات خونین اقدام می کردند . این مسابقات که به خشونت بی پروا و ضد انسانی اش معروف گشته بود بدون فایده هم البته نبود . ( البته فواید آن از دید فرماندهان نظامی ) باید اشاره کرد که تمامی این مسابقات به نبرد های خونین تن به تن اختصاص نداشت بلکه اکثر این رویداد ها به باز سازی نبرد های روم در مقابل دشمنانش مختص می شد ( یقیناً آن نبردهای که در آن پیروز گردیده بودند تا خاطرات ، تکنیک های رزم و قهرمانان آن را مرور و زنده نگاه دارند ) عده ای از سربازان لباس های قوای دشمن را بر تن می کردند و سربازانی دیگر که نقش نیروهای رومی را داشتند با بکارگیری ارابه و اسب و سلاح های آن دوران در چندین پرده که گاهی تا چند روز نیز ادامه می یافت آن نبرد خاص را باز سازی می کردند . از نحوه یورش قوای مهاجم گرفته تا نبرد های تن به تن ، عبور از رودخانه ، یورش سواره نظام ، محاصره قلعه ها و یقیناً نمایش پیروز مندانه و دلاورانه ارتش رومی بر حریف خود !
       
      در عصر جدید ایده مسابقات نظامی بعد از پایان جنگ جهانی اول شکل گرفت . در سال 1919 پس از جنگ جهانی اول ، بازی های بین متفقین توسط شورای ورزشی نیروهای متفقین ژنرال جان پرشینگ سازماندهی شد و 1500 ورزشکار از 18 کشور را گرد هم آورد تا در 24 رشته ورزشی به رقابت بپردازند. این رویداد در Joinville-le-Pont فرانسه برگزار شد . و طی سالهای بعد در ماه مه 1946 ، پس از جنگ جهانی دوم ، شورای ورزشی نیروهای متفقین توسط سرهنگ هانری دبروس و پنج‌گانه المپیک توسط سرگرد رائول مولت احیا شد و در  7 تا 8 سپتامبر همان سال دومین بازی‌های بین متفقین در برلین (در المپیاستادیون , محل برگزاری بازی های المپیک 1936) برگزار شد .
       


      چند ماه بعد، با پایان دادن به شورای ورزش نیروهای متفقین ، سرهنگ دبروس و سرگرد مولت مسابقات ارتش های جهان (CISM) را در 18 فوریه 1948 تأسیس کردند . اعضای موسس آن بلژیک ، دانمارک ، فرانسه ، لوکزامبورگ و هلند بودند . در سال 1950، آرژانتین و مصر به عضویت آن درآمدند. در سال 1951 ایالات متحده به آن پیوست . در سال 1952 عراق ، لبنان ، پاکستان و سوریه و دو سال بعد برزیل به عضویت آن درآمدند . و همچنین کانادا در سال 1985 وارد آن شد . سپس در سال 1991 با پایان جنگ سرد سازمان رقیب پیمان ورشو کمیته ورزش ارتش متفقین (SKDA) با CISM ادغام شد و خبر از پیوستن 31 کشور و عضو جدید و سایر کشورهای مرتبط با بلوک شوروی را داد. این پیشرفت سریع منجر به رسمیت شناختن توسط نهادهای بین المللی از جمله IOC شد. قبل از سال 1995 CISM هر سال 15 تا 20 مسابقات جهانی را برگزار می کرد. از سال 1995  CISM هر چهار سال یک بار بازی های جهانی نظامی را که یک رویداد چند ورزشی است با شرکت نمایندگانی از ارتشهای 127 کشور دنیا سازماندهی می کند .
       
       

       
      رویدادها
      برگزاری مسابقات مرتبط با ارتش های جهان طیف متنوعی را در بر می گیرد و بلوک های سیاسی و جغرافیایی متعدد سعی در برگزاری رویدادهای مشابه زیادی جهت بالا بردن مهارت پرسنل خود دارند . اما به نوعی اهداف برگزاری این چنین مسابقاتی تنها به بالا بردن مهارت ها محدود نمی گردد . بلکه برپایی نمایشگاه های تخصصی تجهیزات تیراندازی و حتی ماشین آلات زرهی و تسلیحات انفرادی و البسه نظامی و ... در حاشیه این مسابقات بیان گر این است که این رویدادها مکانی است تا برنامه ریزان و دست اندرکاران نظامی کشور های مختلف به عرضه و کسب اطلاعات و سنجش آمادگی قوای نظامی پیرامونی خود اقدام نمایند .
       
      به برخی از این رویدادها می توان به اختصار اشاره کرد مانند :
      - مسابقات بین المللی پنج گانه ورزشی ( تیراندازی سرعت و دقت ، میدان موانع ، شنا ۵۰ متر با مانع ، دو صحرانوردی ۸ کیلومتر و پرتاب نارنجک )
      - مسابقات بین المللی نظامی پهپادی ارتش های جهان
      - مسابقات بین‌المللی نظامی غواصی در عمق
      - مسابقات بین‌المللی نظامی جهت یابی
      - مسابقات بین‌المللی نظامی بیاتلون زرهی روسیه
      - مسابقات سراسری امنیت سایبری در آمریکا
      و ...
       

      بازتاب و آثار
      برای بیان تاثیر حضور بین المللی تیم های نظامی و ترتیب دادن این چنین مسابقاتی منعکس کردن دیدگاه بعضی از تحلیل گران غربی شاید مفید باشد به عنوان نمونه :
      «واشنگتن فری بیکن» «جوزف هومیر» تحلیلگر امنیت ملی : روسیه و چین در نمایش قدرت به آمریکا قصد شرکت در یک بازی‌های بین‌المللی در آمریکای لاتین ( ونزوئلا ) تحت عنوان « تک تیرانداز مرز » را دارند . این  بازی‌های نظامی یکی از واضح ترین نشانه‌ها  از شکل گیری یک ائتلاف ضد ایالات متحده در آمریکای لاتین است. روسیه و متحدانش ( ایران و چین ) با حضور در این مسابقات نظامی در ونزوئلا در حال نمایش قدرت هستند . با عادی سازی تحرکات نظامی دشمنان ایالات متحده در دریای کارائیب ، ما در معرض خطر در آمریکای لاتین هستیم .
       
       
      در حال حاضر به نظر می رسد که برگزاری این گونه مسابقات در بین نیرو های نظامی منطقه ای و جهانی در حال افزایش هست . مسابقاتی که هم در رشته های عمومی ( آمادگی جسمانی و ورزشی ) و هم رشته های تخصصی ( تیر اندازی ، زرهی و توپخانه ، پهپادی و ... ) با حضور تیم های چندگانه به جدیت پیگیری می شود . قطعا انتخاب تیم های ورزیده در این گونه رقابت ها باعث افزایش اعتماد به نفس پرسنل و همچنین تبلیغات مثبت برای نیرو های نظامی ما نیز خواهد گردید  . همچنین برگزاری مسابقات کشوری و درون مرزی برای ما موجبات حس رقابت و افزایش انگیزش سازمانی را برای نیروهای مسلح ما در پی خواهد داشت . انشالله 
       

       
       
       
      بن پایه :
      https://www.milsport.one/cism/members-nations
      https://www.ilsf.org/about/recognition/cism/
      https://armedforcessports.defense.gov/CISM/Military-World-Games/
      https://en.wikipedia.org/wiki/Colosseum
      https://freebeacon.com/national-security/iran-russia-china-to-run-war-drills-in-latin-america/
       
      گرد آوری جهت انجمن میلیتاری
       
       
    • توسط GHIAM
      با استفاده از طول استند موشک فاتح، تونستم ابعاد موشک فتح را به دست بیاورم. موشک فتح دارای طول 6.5 متر و قطر 40 سانتیمتر است. این موشک نسبت به فاتح110 حدودا 2.30متر کوتاهتر و 20 سانتیمتر قطر کمتری دارد.  
      هیچ گونه اطلاعاتی از جنس موتور و جنس بدنه موشک وجود ندارد. اما احتمالا فتح موشکی با وزن 800-900 کیلوگرم، برد  200 - 300 کیلومتر و سرجنگی 150-200 کیلوگرمی باشد. به نظر میر‌سد سپاه قرار است این موشک را جایگزین نسخه های اولیه فاتح 110 کند. هرچند سرجنگی سبکتری نسبت به فاتح دارد برای زدن اهداف نرم از جمله زیرساخت‌های نفتی، مراکز صنعتی، اهداف غیرمقاوم نظامی و ... بسیار موثر است. 
      با توجه به ابعاد و وزن موشک فتح، می‌توان 4 تیره از این موشک را مانند فجر 5 از روی حامل IVECO پرتاب کرد.  
       

       
       

       

       
       
       
    • توسط mehdipersian
      شناور شهید باقری به بالگرد، موشک و پهپاد مجهز خواهد شد 
      فرمانده نیروی دریایی سپاه:

      شناور شهید باقری که در آینده ساخت آن به اتمام می‌رسد، علاوه بر داشتن یک ناوگروه در داخل خود، باند پرواز هم دارد که پهپاد می‌تواند از روی آن حرکت کرده و به پرواز درآید و در بازگشت هم می‌تواند بر روی آن بنشیند.
      شناور شهید باقری با ۲۴۰ متر طول و ۲۱ متر ارتفاع، مجهز به بالگرد، موشک و پهپاد است.
      این شناور به گونه‌ای در حال ساخت است که از روی عرشه آن حدود ۶۰ پهپاد می‌تواند پرواز کند و بنشیند.
      وستانیوز
       
    • توسط mehdipersian
      مرداد گذشته، یک ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه برای ایران از پایگاه فضایی بایکونور پرتاب شد و انتظار می‌رود سه ماهواره دیگر نیز در سال‌های آینده به فضا پرتاب شوند. همچنین شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد یک شرکت روسی در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی برای ایران است که در سال 2024 در مدار زمین ثابت قرار می‌گیرد.
       
      ماهواره ی خیام:

       
       
      مرداد 1394، ایران با دو شرکت روسی در مورد پرتاب ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه که توسط ایران اداره می شود، به توافق اولیه دست یافت. ماهواره ایرانی در 18 مرداد 1401 به وسیله ی شرکت روس کاسموس به فضا پرتاب شد. 
       
      مشخصات فنی ماهواره:

      مشخصات فنی ماهواره توسط روسیه و ایران اعلام نشده است ولی می توان از یک حق اختراع منتشر شده توسط شرکت NPK Barl در مرداد 1401 اطلاعات جدیدی بدست آورد. این طرح یک ماهواره سنجش از دور با وضوح بالا را توصیف می کند که دقیقاً شبیه خیام است. دارای یک گذرگاه شش ضلعی و چهار پنل خورشیدی است که با زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی ماهواره به سمت پایین امتداد دارند. 
       
      محموله یک تلسکوپ کورش(Korsch) با پنج عنصر نوری است. تلسکوپ کورش یک تلسکوپ آناستیگمات سه آینه ای فشرده است که میدان دید وسیعی را ارائه می دهد. این تلسکوپ تصویربرداری را در یک کانال پانکروماتیک و چهار کانال چند طیفی (نزدیک مادون قرمز، قرمز، سبز و آبی) ارائه می دهد. سه پیکربندی ممکن برای تلسکوپ ارائه شده است که همگی با نسبت کانونی f/11.53 (نسبت کانونی تقسیم فاصله کانونی بر دیافراگم است)میباشند. مقادیر سه پیکربندی عبارتند از:
       
      دهانه / فاصله کانونی
      0.535 متر6.17 متر
      0.75 متر8.65 متر
      1.1 متر12.68 متر
       
      در اولین پیکربندی که در شکل زیر نشان داده شده است، وزن تلسکوپ 125 کیلوگرم و طول آن 1.8 متر است.
       

       
      دو پیکربندی دیگر منجر به گذرگاه طولانی‌تر می‌شود، اما نیازی به تغییر در جعبه‌های الکترونیکی محموله و آرایه‌های پیکسل CCD ایجاد نمیکند. این تلسکوپ از یک آرایه کانونی کروی و نه مسطح برای کمک به جلوگیری از لکه دار شدن تصاویر استفاده می کند. یک آرایه اسکن الکترونیکی داده‌ها را در باند X با سرعت‌های 480 مگابیت تا 1.5 گیگابیت بر ثانیه به زمین ارسال می‌کند (نرخ بالاتری نسبت به گزارش NPK Barl در فوریه 2021 ).
       
      سازنده محموله نوری مشخص نیست، اما برخلاف تخصص این شرکت در سیستم های زمینی می تواند خود NPK Barl باشد. طی نمایشگاهی در سال 2019، این شرکت تلسکوپ سنجش از دور را به نمایش گذاشت که انتظار می‌رفت ظرف دو سال آینده به فضا پرواز کند. گزارش شده است که وزن آن تنها 46 کیلوگرم است و همچنین کوچکتر از نمونه ثبت اختراع به نظر می رسد، اما تنها ماهواره میزبان ممکنی که در حال حاضر برای آن قابل شناسایی است، خیام است. احتمالاً تنها یک بخش از تلسکوپ به نمایش گذاشته شده است. 

       
      در یکی از نقشه‌های همراه با حق ثبت اختراع(پتنت) ، ماهواره در بالای طبقه فرگات در داخل محفظه محموله موشک سایوز-2-1a قرار دارد (که نشان می‌دهد پرتاب اولیه به وسیله ی این ماهواره بر به جای سایوز-2-1b سنگین تر بود).
       
       اگرچه پتنت‌ها به ندرت به پروژه‌هایی اشاره می‌کنند که به آن‌ها مربوط می‌شود، اما در اینجا ماهواره در واقع متعلق به پروژه 505 نشان داده شده است. همانطور که در نقاشی زیر مشاهده می‌شود، ماهواره‌ها به اندازه‌ای کوچک هستند که سه عدد از آنها در داخل دماغه قرار گیرند.
       
       
       
      کاربرد خیام:
       
      به طور رسمی، خیام تنها کاربردهای غیرنظامی در زمینه هایی مانند کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی و نظارت بر محیط زیست خواهد داشت. مدت کوتاهی پس از پرتاب، رئیس سازمان فضایی ایران مدعی شد خیام به دلیل اندازه کوچکش نمی تواند به عنوان یک ماهواره جاسوسی استفاده شود. با این حال، وضوح زمینی گزارش شده آن (0.73 متر) برای انجام کارهای شناسایی ارزشمند کافی است. 
       
      مرکز کنترل ماموریت خیام:
       

       
       
      به گزارش اخبار ایران، مرکز کنترل ماموریت خیام در مرکز فضایی ماهدشت که تقریباً در 60 کیلومتری غرب تهران و نرسیده به شهر کرج قرار دارد. این مرکز در اوایل دهه 1970 برای دریافت اطلاعات از ماهواره های سنجش از دور خارجی تأسیس شد که اولین آنها ماهواره های لندست ایالات متحده بود. همانطور که در تصاویر Google Earth مشاهده می شود، ساخت یک ساختمان جدید در این سایت حدود آوریل 2020 آغاز شد و اکنون کامل شده است. احتمالاً در گزارش تلویزیون ایران که پس از پرتاب خیام از مرکز کنترل مأموریت پخش شد، دو آنتن سهموی در شمال شرقی ساختمان جدید دیده می‌شود.
       

       
      همکاری های روسی/ایرانی بعدی:
       
      خیام پیش بینی می شود حداقل پنج سال فعالیت داشته باشد و قرار است در سال های آینده ماهواره های بیشتری نیز به آن ملحق شوند. پس از پرتاب، حسن سالاریه اعلام کرد که ایران سه ماهواره دیگر از همین نوع را سفارش داده است و افزود: اولین ماهواره در مجموع 40 میلیون دلار هزینه داشته است.
       
      به نظر می رسد که همکاری فضایی بین روسیه و ایران اکنون فراتر از حوزه سنجش از دور است. در هفته‌های اخیر شواهدی به دست آمده است که روسیه در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی زمین‌ایستا برای ایران با نام اکواتور (به روسی به معنای «استوا») است. این نام برای اولین بار در سال 2020 در بیوگرافی مختصری از متخصص ISS Reshetnev، تولید کننده پیشرو روسیه در ماهواره های ارتباطی مستقر در نزدیکی کراسنویارسک در سیبری ظاهر شد. در کنار آن بسیاری دیگر از پروژه ها نیز به آن اشاره شد که این شخص در آن مشارکت داشته است و جزئیات بیشتری ارائه نشده است.
       

       
      ایران در نهایت قصد دارد ماهواره‌های ارتباطی زمین‌ایستا را با استفاده از پرتاب‌کننده‌های بومی پرتاب کند، اما به‌نظر نمی‌رسد ماهواره‌هایی که در آینده قابل پیش‌بینی به فضا پرتاب می‌شوند، قادر به قرار دادن محموله با این ویژگی در این نوع مدار باشند. بنابراین، این کشور احتمالاً برای پر کردن جای خالی باقیمانده نیز به روسیه متکی خواهد بود. اگر معامله‌های دیگری در این زمینه هنوز وجود داشته باشد، پشت درهای بسته انجام شده است. 
       
      ________________________________________
      تلخیص و ترجمه از mehdi persian برای میلیتاری
      ________________________________________
      منبع:
      https://www.thespacereview.com/article/4475/1
       
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.