نبرد در اقیانوس آرام

[rezatizi 11,709]

[size=5]اولین ضربه شدید به ژاپن[/size]

در بحبوحه جنگ جهانی دوم چرچیل در تماسهاى متعدد با روزولت رئیس جمهور آمریکا به طور رسمى اعلام کرد گرفتاریهاى انگلیس دراروپا آنقدر هست که نمى تواند در برابر این قدرت جهنمى جدید از خود دفاع کند. بنابراین آمریکا باید قبل از آنکه همه چیز کاملاً ازدست برود، به مقابله با ژاپن مى رفت. در ژوئن ۱۹۴۲ پس از آنکه ناوگان عظیم ژاپن به همراه کشتى یاماموتو (بزرگترین نبرد ناو تاریخ) و ۴ ناو هواپیمابر براى فتح هاوایى حرکت کردند ( شمال شرق استرالیا در اقیانوس آرام) نیروى دریایى آمریکا تصمیم گرفت در جزیره «میدوى» مقاومت کند.
در ۳ ژانویه صدها بمب افکن آمریکایى حمله به ناوهاى ژاپنى را با فرمان مک آرتور آغاز کردند. خلبانان آمریکایى با بهره گیرى از جدیدترین تکنولوژى هاى پرتاب اژدر، ناوهاى مهاجم را بشدت دچار مشکل کردند. این درحالى بود که ۳ ناو هواپیمابر یورک تاون، هورنت و اینتر پرایز به سرعت درحال تجهیز ۱۰۰ هواپیماى دیگر براى حمله به ناوهاى ژاپنى شدند.
از آن طرف دریاسالار نیمیتز آمریکایى با بهره گیرى از ناوشکن هاى خود کشتى هاى گرفتار ژاپنى را موردحمله قرارداده و هر ۴ ناو هواپیمابر دریاسالار یاماموتو را غرق کردند.
در این نبرد آمریکا تنها یک ناو هواپیمابر خود را ازدست داد و ژاپنى ها پس از آنکه پى بردند بدون مقابله با «پوشش هوایى آمریکا» قادر به مقابله با ناوهاى دریاسالار آمریکایى نیستند، به سمت فیلیپین عقب نشستند.

[size=5]نبرد دریاى مرجان (کوراسى)[/size]

در مى ۱۹۴۲ سه ماه پس از شکست میدوى ژاپن براى تلافى، با بسیج ۳ ناو هواپیمابر، ۲۴ رزمناو و کشتى جنگى و ۱۲۵ هواپیما حمله به جزیره گینه را آغاز کردند اما قواى مشترک آمریکا و انگلیس متشکل از ۲ ناو هواپیمابر، ۲۴ رزمناو، نبرد ناو و ۱۴۳ هواپیما مانع آنها شدند. نبرد سنگین بین طرفین آغاز شد و تا ۵ روز به طول انجامید. این نبرد اگرچه منجر به نابودى یک ناو هواپیمابر آمریکا و ۴۶ هواپیماى متفقین شد اما چون ژاپن نیز ۲۰ هواپیما و یک ناو هواپیمابرخودرا ازدست داد و علاوه بر آن قادر به پیاده کردن نیرو در گینه نشد، مى توان گفت نبرد مذکور بدون برنده بود.

[size=5]اولین حرکت آمریکا براى تصرف جزایر منطقه[/size]

از دسامبر ۱۹۴۱ تا اوت ،۱۹۴۲ آمریکا ظرف ۹ ماه با اعزام دهها هزار نیروى تازه نفس، صدها ناوجنگى و هزاران هواپیما ۲ تا ۳ برابر نیروهایى را که در پرل هاربر از دست داده بود،به منطقه آورد. این درحالى بود که در جبهه برمه نیز پیشروى ژاپن براى تصرف شرق هند با مشکل جدى مواجه شده بود.
انگلیسى ها با اعزام صدها هزار سرباز از سراسر مستعمرات آسیایى خود با چنگ و دندان از «مروارید» خود یعنى هند دفاع مى کردند.
درماه اوت تفنگداران آمریکا درجزایر سلیمان پیاده شدند و نشان دادند دوران پیشروى هاى سریع ژاپن گذشته است.

[size=5]آغاز نبرد فرسایشى[/size]

در سراسر زمستان ۱۹۴۲ تا زمستان ۱۹۴۳ سربازان، ناوها و هواپیماهاى آمریکایى و انگلیسى حرکت ژاپن را در کلیه جبهه ها متوقف کرده و با استفاده از شیوه بمبارانهاى بى وقفه و توسعه صنایع هوایى خود، نیروهاى ژاپنى را خسته کرده و آنها را به تحلیل بردند.
اکنون مشابه بلایى که سر آلمان در اروپا مى آمد، برسر ژاپن نازل شده بود. چرخهاى صنعت نظامى آمریکا به گردش درآمده و درحال خردکردن توان اقتصادى _ نظامى ژاپن و آلمان بود.
در ۳۰ نوامبر ۱۹۴۳ پانزده هزار ناوبر آمریکایى در پناه آتش پشتیبانى ۹۰۰ هواپیما ۲ جزیره «تاراوا» و «ماکین» را در مرکز اقیانوس آرام موردحمله قرارداده و با وجود مقاومت سرسختانه ژاپنیها که منجر به غرق شدن یک ناو هواپیمابر آمریکا شد، ۲ جزیره سقوط کرد.

[size=5]آخرین تلاش ژاپن براى تصرف برمه[/size]

در مارس ۱۹۴۴ در ۶۰ کیلومترى مرز هند (شرق هند) صدها هزار سرباز ژاپنى در خاک برمه دست به آخرین تلاش براى نزدیک شدن به هند زدند.
نیروهاى هند و انگلیس در دفاعى سرسختانه ژاپنیها را متوقف کردند.
این درحالى بود که چیان کاى شک، رهبر چین ملى نیز با فشار آوردن بر بخش شرقى سپاه ژاپن مانع تقویت آنها مى شد.
سرانجام سیل کمکهاى متفقین در آوریل ۱۹۴۴ سبب شد آخرین تلاش ژاپن براى پیشروى شکست خورده و هزاران سرباز این کشور در محاصره قرار بگیرند.

[size=5]ورق برمى گردد[/size]

پس از آنکه ژاپن نیروى تهاجمى خود را ازدست مى دهد، نوبت پیشروى متفقین مى رسد. در ۱۵ ژوئن ۱۹۴۴ (یک هفته پس از آنکه عملیات عظیم آبى خاکى در اروپاى غربى با موفقیت به پایان مى رسد) متفقین با گشودن همزمان ۳ جبهه بزرگ علیه ژاپن ضربات مرگبار خود را به سربازان «سرزمین آفتاب تابان» واردمى کنند.
در اقیانوس آرام، داگلاس مک آرتور و دریاسالار نیمیتز قواى دریایى ژاپن را به سمت شرق اقیانوس عقب راندند. در جبهه دوم لرد مونت باتن انگلیسى باقیمانده سپاه ژاپن را در برمه و هندوچین به سمت جنوب و شرق جارو مى کند و در چین میلیونها داوطلب چینى با کمک ژنرال چیان کاى شک، جهنمى از مشکلات را نصیب ژاپنیها مى کنند.
در پیکار براى گرفتن یک رشته مجمع الجزایر کوچک آمریکا با ۹۳ رزمناو و ۱۰۰۰ هواپیما، ۱۰۰ هزار سرباز را در جزایر مذکور پیاده کرد و قدرت عظیم تسلیحاتى خود را نشان داد.

[size=5]کامیکازه ها[/size]

۸ قرن قبل، مغولان، سراسر آسیا را به تسخیر درآورده بودند. مردى مقتدر به نام قوبیلاى خان از طوایف مغول سراسر خاک چین، کره، اندونزى و هند را در تصرف خود داشت و تنها جزیره اى کوچک به نام «ژاپن» را نتوانسته بود تصرف کند. این امپراتور افسانه اى در اوج قدرت خود تصمیم گرفت «سرزمین خورشید» را نیز تصرف کند. او با بسیج هزاران قایق و کشتى بادبانى ناوگان عظیم خود را روانه سواحل ژاپن کرد. در این زمان در حالى که مردم وحشت زده ژاپن دیگر امیدى به نجات نداشتند «باد مقدس» یا کامیکازه (موجودى افسانه اى) وزیدن گرفت و کلیه ناوگان قوبیلاى را به صخره ها کوبید و یا در امواج اقیانوس مدفون ساخت.
اکنون ژاپنى ها براى آنکه کشور افسانه اى خود را از دست این هیولاى آهنین (ایالات متحده) رها کنند تنها به یک معجزه یا نیروى مقدس احتیاج داشتند. در ۱۹۴۳ دیگر از توفان مقدس خبرى نبود اما خلبانان شجاع ژاپنى با کسب اجازه از هیرو هیتو امپراتور ژاپن تصمیم گرفتند با کوبیدن هواپیماهاى خود ناوهاى آمریکایى را در اقیانوس به آتش بکشند.
دریاسالار نیمیتز چند مورد برخورد اولیه هواپیماهاى ژاپنى با رزمناوها و ناوهاى هواپیمابر آمریکایى را به حساب اتفاق و یا بدشانسى گذاشت چرا که براى او و مردانش باورکردنى نبود کسى حاضر باشد براى کشورش چنین از جان گذشتگى کند. اما گذشت زمان ثابت کرد این یک اتفاق نبوده و موج اصلى حملات کامیکازه ها در راه بود.
در ژوئن ۱۹۴۴ هنگامى که رزمناوهاى عظیم آمریکایى در حال پشتیبانى ۵۵۰ کشتى نفربر براى انتقال نیرو به سمت فیلیپین بودند، ناگهان خود را با دسته هاى کامیکازه روبرو دیدند.
کشتى هاى مذکور با استفاده از هزاران قبضه توپ و مسلسل خود، دیوارى از آتش مقابل مهاجمان ایجاد کردند و گمان بردند این تعداد قلیل هواپیما از سر راه آنها کنار خواهند رفت اما در کمال ناباورى مشاهده کردند پرنده هاى مذکور که از نوع بمب افکن «زیرو» بودند، ارتفاع خود را کم کرده و مستقیم به سمت رزمناوها حرکت کردند. بارش آتش سنگین توپهاى دریایى دسته دسته هواپیماهاى کامیکاز را بر زمین ریخت اما از هر دسته یک یا دو هواپیما فرصت یافت خود رابه ناوهاى چندده هزارتنى آمریکایى بکوبد و همین براى غرق کردن آنها کافى بود هزاران ناو آمریکایى در حرکت مهیب کامیکازه ها کشته شدند.
بعدها کامیکازه ها در ارتفاع پایین هم سطح آب قرار مى گرفتند تا پدافند برروى آنها اثر نکند و خود را به تنه ناو زده و آن را دونیم مى کردند.

[size=5]فتح فیلیپین[/size]

مک آرتور که متوجه شرایط سخت جنگ شده بود، تصمیم گرفت هر چه زودتر با تصرف فیلیپین پایگاههاى هوایى ژاپن را از او بگیرد. چرا که در دریا دیگر ژاپن ناو هواپیمابر قدرتمندى نداشت. بنابراین در ۲۳ اکتبر با ۲۱۸ کشتى به فیلیپین حمله کرد.
در این زمان ژاپنى ها تنها ۶۴ کشتى در اختیار داشتند. با آغاز جنگ از طرف آمریکاییها، ناوهاى هواپیمابر کوچک ژاپن یکى پس از دیگرى غرق شدند و بمب افکن هاى سنگین آمریکایى نیز با در هم کوبیدن رزمناوهاى ژاپنى شکستى سخت به ناوگان ژاپن وارد کردند در حالى که در این میان تنها کامیکازه ها بودند که توانستند ضربات مرگبار خود را بر آمریکاییها وارد کنند. دسته هاى کامیکازه این بار با موقعیت دشوارترى مواجه شدند چرا که انبوه هواپیماهاى آمریکایى اجازه نزدیک شدن به ناوها رابه آنها نمى دادند و شلیک بدون انقطاع پدافند نیز فرصتى به آنها براى ورود به حریم ناوها نمى داد.
در نهایت خلبانان از جان گذشته با حرکاتى که با خودکشى فرقى نداشت خود را بى محابا به ناوها نزدیک کرده و سعى مى کردند حداقل هواپیماهاى در حال سقوط خود رابه ناوهاى هواپیمابر بکوبند. نیروى دریایى آمریکا تا سالها اجازه پخش تصاویر مستند عملیات کامیکازه ها را نمى داد این تصاویر نشان مى داد هواپیماهاى مذکور در حالى که وارد «آتش دفاعى» ناوها مى شدند، به هزاران ذره ریز تبدیل مى شدند و از میان آنها تنها یک یا دو هواپیما خود را درست به وسط عرشه ناو هواپیمابر مى کوبید.
در این نبرد نفس گیر آمریکاییها ۳ ناو هواپیمابر خود را از دست دادند البته دهها خلبان کامیکازه نیز جان خود را از دست دادند.
سرانجام ارتش آمریکا با قدرت «آتش و زره» در سواحل فیلیپین پیاده شده و با زحمت فراوان شهر به شهر در فیلیپین پیش رفته و در مانیل پایتخت این کشور درگیر جنگ هاى خیابانى شد.
در جزیره کروجیدور (فیلیپین) از یک پادگان ۶ هزارنفره حتى یک نفر تسلیم آمریکا نشد و در جزیره ایوجیما پادگان ۲۱ هزارنفره ژاپنى ها تا آخرین نفر جنگید و زیر بمباران سنگین هوایى و دریایى ۴ هفته مقاومت کرد و در نهایت ۲۱۳ سرباز به اسارت آمریکاییها درآمدند.
نبرد فیلیپین تا فوریه به طول انجامید و مک آرتور اعلام کرد در درگیرى هاى اخیر ۵۰ هزار آمریکایى کشته شدند.

[size=5]استفاده از بمب اتم[/size]

در دریا کامیکازه ها لحظه اى حملات خود را قطع نکردند با وجود از بین رفتن ۳۶۰ هواپیما به همراه خلبانانشان، سیل داوطلبان خلبان براى عملیات کامیکازه سرفرماندهى ژاپن را با مشکل کمبود خلبان براى عملیات «عادى» هوایى مواجه کرد.
در ماه اوت آمریکاییها براى تسخیر اوکیناوا، ۷۶۰۰ کشته و ۳۲ هزار زخمى دادند. سرفرماندهى قواى آمریکا در یک برآورد اولیه به ترومن اطلاع داد فتح ژاپن به ۲ میلیون سرباز و ماهها وقت احتیاج خواهد داشت. این درحالى بود که جنگ در اروپا در ماه مى (۳ماه قبل) تمام شده بود.
سرانجام ترومن رئیس جمهور آمریکا غیرانسانى ترین دستور تاریخ را شخصاً صادر کرد: «بمباران اتمى».
در ساعت ۸‎/۱۳ صبح روز ۶ اوت ،۱۹۴۵ پل تى بتز خلبان هواپیماى غول پیکر بى - ۲۹ آمریکا برروى هیروشیما (شهر صنعتى و پرجمعیت ژاپن) قرار گرفت و با دستور فرمانده خود بمب اتمى را برروى این شهر رها مى کند. بمب مذکور در ارتفاع ۶۰۰ مترى از سطح زمین منفجر شده و کوره آتشینى با سرعت ۱۲۰۰ کیلومتر در ساعت شهر را در چند دقیقه با خاک یکسان مى کند.
۷۸ هزار غیرنظامى و ۲۰ هزار نظامى در جا کشته و ۱۴ هزار نفر دیگر مفقود مى شوند اما ژاپن تسلیم نمى شود. در ۸ اوت شوروى نیز علیه ژاپن وارد جنگ شده و جزایر ساخالین را تصرف مى کند. در ۹ اوت ژاپنى ها با انفجار دومین بمب اتمى در ناکازاکى پى مى برند اگر به مقاومت ادامه دهند، آمریکا کل ۳جزیره اصلى ژاپن (هونشو، هوکایدو و کیوشو) را با بمب اتمى محو مى کند از آن طرف ارتش سرخ از ضعف قواى ژاپن استفاده کرده و پیشروى به سمت شمال ژاپن را اتخاذ مى کند، بنابراین در ۱۵ اوت ژاپن شکست را قبول مى کند.

[size=5]نتیجه نبرد[/size]

نبردهاى اقیانوس آرام حدود ۴ سال به طول انجامید و موجب مرگ میلیونها سرباز و نابودى صدها شهر شد. ژاپن که از اواخر قرن ۱۹ مرتباً در حال توسعه بود و در اوایل قرن بیستم مبدل به یک قدرت استعمارى شد با شکست در جنگ دوم جهانى به مانند کشورهایى چون انگلیس، آلمان، فرانسه مبدل به قدرتى منطقه اى شد وفضا را براى آمریکا کاملاً خالى گذاشت.
شدت نبردهاى اقیانوس آرام دست کمى از نبردهاى اروپا نداشت اگرچه در درجه اول نبردى دریایى - هوایى بود. جانفشانى سربازان ژاپنى نیز اگرچه تلفات و خسارات آمریکاییها را افزایش داد اما دنیا پى برد آمریکا اگر لازم باشد براى پیروزى، دست به هر اقدامى مى زند. بمباران اتمى، بمباران هوایى و یا هر حرکت ضدبشرى دیگر. آمریکا مى توانست به جاى تسلیم بى قید و شرط خواستار پایان جنگ با شرایطى که خود مى خواست شود و مطمئن باشد که ژاپن نیز قبول مى کند اما ترجیح داد با در هم شکستن این ملت مقاوم پیامى واضح به دنیا بدهد.

[url="http://sasepo.blogfa.com/post-238.aspx"]منبع[/url]

[farhad1124 651]

دست آقا رضا درد نکنه استفاده کردیم

---------------------------------------------------------------------------------------------

من عاشق تاریخ جنگ جهانی دوم هستم اما به این قسمت درگیریهای ژاپن و آمریکا که میرسم یه حاله عجیبی میشم شجاعت و سرسختی ژاپنیها تحسین برانگیزه هرچند اصلا استراتژی تاکتیکها و ماشین جنگی ژاپن برام جالب نیست از بعد پرل هاربر تقریبا هی شکست خورده اعصابم به هم میریزه از کاراشون شاید اگه یه لشکر آلمانی در کنار ژاپنیها با آمریکاییها درگیر می بود نظرم عوض میشد.

[bird 46]

[right]شايد بشه گفت در مقابل آمريكا كلاسيك جنگيدند و شكست خوردند.[/right]