بی سرنشین شناسایی ارتفاع بالا دی-21 بی سرنشین شناسایی ارتفاع بالا دی-21 (Lockheed D-21)

[ALFARD 3,743]

به نام خالق یکتا

 

سلام

کمتر کسی پیدا میشود که نام هواپیمای مشهور و افسانه ای کمپانی لاکهید یعنی SR-71 black bird را نشنیده باشد. این هواپیما از تجهیزات خاصی برای جاسوسی در خاک دشمن استفاده میکرد که یکی از این ابزارها ، هواپیمای بدون سرنشین D-21 نام دارد

 

اکنون به معرفی این هواپیمای بدون سرنشین D-21 که ویژگی های خاصی نیز دارد میپردازیم:D-21 هواپیمایی هوا پرتاب بود و برای پرواز احتیاج داشت که توسط هواپیمای مادر بعد از قرار گرفتن در ارتفاع معیین جدا شده و موتور آن روشن و پرواز خود رو آغاز کند برای این منظور D-21 بر روی انتهای بدنه B-52 و SR-71 قرار میگرفت و در محدوده مورد نظر هواپیما رها شده و در مسیری مشخص و از پیش تععین شده و فعالیت جاسوسی خود را آغاز می نمود

  

 بعد از این حادثه پیشنهادی مبنی بر نصب این هواپیما بر روی بمب افکن B-52 ارائه شداین هواپیما به گونه ای طراحی شده بود تا با 3 ماخ سرعت به عمق خاک دشمن نفوذ کرده و با استفاده از دورین های پر قدرت که وضوح بالایی نیز دارا بودند از محل مورد نظر عکس برداری کرده و بعد از اتمام عملیات دوربین را در هوا رها نموده و برای آنکه به دست دشمن نرسد خود را تخریب میکرد

 

 

بعد از سقوط هواپیمای جاسوسی بلند پرواز U-2 در سال 1960 بر فراز خاک شوروی ، طرح ها و پیشنهاد های زیادی برای جایگزین U-2 ارائه شد و بعد از انتخاب YF-12 برای همگام سازی با این هواپیما ساخت D-21 را شروع کردند و در اکتبر 1962، CIA و نیروی هوایی ایالات متحده برای بدست آوردن هواپیمای بدون سرنشینی با مفهموم پرواز در ارتفاعات بالا با سرعت زیاد با کمپانی لاکهید همکاری نمودند

 

 

D-21 همانند هواپیمای مادر خود یعنی SR-71 دارای بال هایی به شکل دلتا و بدنه ای از تیتانیوم بود دوربین و سیستم ناوبری در زیر هواپیما تعبیه شده و پس از اتمام ماموریت مخزن حاوی فیلم از دریچه مخصوص زیر هواپیما خارج شده و یا توسط C-130 با تکنیک خاص گرفته میشد یا روی آب شناور مانده و بدست کشتی های خودی میرسیدنام ابتدایی این هواپیما Q-12 بود که بعد از اتمام مراحل آزمایش نام آن به D-21 تغییر یافت دومین تست اصلی این هواپیما که می بایست خود را با به ارتفاع 90،000 فوت (27،400 متر) برساند در تاریخ آوریل 1966 صورت گرفت و D-21 توانست با سرعت 3 ماخ خود را به ارتفاع 27 کیلومتری از سطح زمین برساند در چهارمین و آخرین تست بر خلاف آزمون های قبلی اینبار D-21 به دلیل نقص در سیستم موتوری اش منفجر شد که این انفجار صدمه شدید به هواپیمای مادر وارد ساخته و خدمه بلافاصله از هواپیما خارج شدند که افسر کنترل پرواز این عملیات در دریا غرق شد!

 

 

 

 

 

تاریخچه عملیاتی :

D-21 از سال 1969 تا 1971 برای جاسوسی از تاسیسات هسته ای چین به کار گرفته شد آخرین پرواز ماموریتی D-21B بر فراز خاک چین به از دست رفتن کنترل آن انجامید و هواپیما در خاک چین سقوط کرد لاشه D-21B توسط مقامات محلی در استان یوننان، چین یافت شد

 

تصویر زیر شادی چینی ها از یافتن هواپیمای D-21:

 

 

لاشه آن اکنون در موزه صنایع هوایی چین نگه داری میشود

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

بعد از این شکست ایالات متحده با توجه به هزینه بالا و موفقیت های اندک این پروژه را لغو کرد

طول: 42 فوت، 10 اینچ
بال: 19 پا و 9 اینچ
قد: 7 فوت، 1/4 اینچ
سرعت: ماخ 3 (2،500 مایل در ساعت +)
عملیاتی سقف پرواز: 90،000
نوع موتور: رمجت
اندک بود اما امیدوارم مفید باشه

تشکر از برادر razavisw بخاطر آپلود تصاویر در گالری سایت 

 

[davoud 183]

بفرماييد حالا باز هم بگيد چين چه طوري اين چيني شد كه الان ميبينيم. از 50 سال پيش اين چينيا تو استفاده از تكنولوژي هاي پيشرفته كشورهاي ديگه از جمله آمريكا داشته. 4 تا چيز از هر كدوم از اين سوتي هاي آمريكا ياد گرفته باشن خودش ميشه يه دنيا اطلاعات.مثل همون يو-2 كه تو شوروي و كوبا افتاد يا نايت هاوك كه تو صربستان سقوط كرد و هليكوپتر بلك هاوك رادار گريز كه تو عمليات كشتن بن لادن تو پاكستان تركيد يا گلوبال هاوك كه چينيا گرفتن. ممكنه خيلي چيزاي ديگه هم بوده باشه و ما خبر نداريم.

[cheka 15,065]

با تشکر برای مقاله ، مهمترین مشکل این هواپیمای بدون سرنشین که موجب شکستش شده Recovery اطلاعات و سیستم هدایت هواپیما اون بود . بطوریکه در هر 4 عملیات شناسایی که برفراز چین انجام داد به نحوه فاجعه آمیزی به از دست رفتن تصاویر گرفته شده (در دو مورد حتی به دست رقبای آمریکا افتاد!) منجر شد !

[iran_zamen58 73]

امريكا در ساخت بهپاد پيشرفت كرده بقيه كشورها در كشف و شكار اونا سرمايه گذاري كردن
اين ثابت ميكنه اصلا نميشه خلبان ودر پرواز مطمين حالا حالاها حذف كرد

[farcry 1]

[quote name='davoud' timestamp='1364746123' post='305597']
بفرماييد حالا باز هم بگيد چين چه طوري اين چيني شد كه الان ميبينيم. از 50 سال پيش اين چينيا تو استفاده از تكنولوژي هاي پيشرفته كشورهاي ديگه از جمله آمريكا داشته. 4 تا چيز از هر كدوم از اين سوتي هاي آمريكا ياد گرفته باشن خودش ميشه يه دنيا اطلاعات.مثل همون يو-2 كه تو شوروي و كوبا افتاد يا نايت هاوك كه تو صربستان سقوط كرد و هليكوپتر بلك هاوك رادار گريز كه تو عمليات كشتن بن لادن تو پاكستان تركيد يا گلوبال هاوك كه چينيا گرفتن. ممكنه خيلي چيزاي ديگه هم بوده باشه و ما خبر نداريم.
[/quote]
چینی ها کی گلوبال هاوک گرفتن!!!!

[davoud 183]

farcry گفت:

چینی ها کی گلوبال هاوک گرفتن!!!!

آقا واقعا شرمنده. اصلا خودم هم نفهميدم چه جوري شد كه اشتباه به اين خنده داري و تابلويي كردم و نوشتم گلوبال هاوك. حتما تو اون لحظه كه داشتم اينو مينوشتم در حال فكر كردن به گلوبال هاوك يا يه چيزي شبيه به اون بودم كه فكرم به كيبورد منتقل شد و نوشتم.

حالا بازم خدا پدر و مادر شما رو بيامرزه كه مطالب رو با دقت خوندي و اشكال كار رو مطرح كردي ، وگرنه يه چيز كاملا غلط تو ذهن بندگان خداي سايت جا مي افتاد و حالا بيا و درستش كن. اصلا القا كردن و جا انداختن اطلاعات اشتباه تو ذهن و باور ديگران اونم اطلاعاتي از اين دست و توي همچين سايتي ، به نظر من جزو گناهان كبيره هست و اگر به عمد صورت بگيره ، غير قابل بخشش هست.

منظور بنده هواپيماي پي-3 اوريون و دقيقتر بگم از گونه EP-3E ARIES II بود كه به اشتباه نوشتم گلوبال هاوك.چينيا تو سال 2001 اين هواپيما رو تو گشت هوايي ميشونن و حسابي دل و روده اون رو كنكاش ميكنن.

[7mmt 12,645]

باسلام

 

 

 

Role

High-altitude and high speed reconnaissance drone

National origin

United States

Manufacturer

Lockheed

First flight

22 December 1964

Introduction

1969

Retired

1971

Primary users

Central Intelligence Agency
United States Air Force

Number built

38

 

 

 

 

Lockheed D-21 یک پهپاد شناسایی امریکایی با سرعت بیش از 3 ماخ بود . D-21 در ابتدا طراحی شده بود تا از پشت هواپیمای حامل m-21 لانچ شود که نوعی از هواپیمای  Lockheed A-12  بود . توسعه ی این پرنده در اکتبر 1962 شروع شد . به این پروژه  در لایکهید کد  Q-12 تخصیص یافت . هدف از طراحی این پهپاد انجام ماموریت های شناسایی در عمق اسمان دشمن بود .

  D-21 طوری طراحی شده بود تا ان طور که برنامه ریزی شده بود بتواند یک دوربین تصویر برداری با رزولوشن خیلی زیاد را حمل کند , سپس ماژول دوربین را برای بازیابی در اسمان رها کند , و پس از ان پرنده اقدام به خود نابود سازی کند (خود پهپاد قابلیت بازیابی نداشته-مترجم) . در پی یک صانحه ی مرگ بار هنگامی که دی-21 از یک فروند ام-21 لانچ شد ,   دی-21 برای اینکه از بی-52 لانچ شود تغییر یافت . تا قبل از اینکه پروژه در 1971 لغو شود  دی-21 تنها 4 مورد پرواز های شناسایی عملیاتی بر فراز جمهوری خلق چین انجام دادند .

 

طراحی و توسعه

 

در دهه ی 60 میلادی ,  واحد اسکانک ورکز لایکهید به طور سری هواپیمای شناسایی بیش از 3 ماخی A-12 را برای  Central Intelligence Agency  توسعه داد . پس از به زیر کشیده شدن یو-2  ی گری پاورز در 1960 , کانسپت های مختلفی برای جایگزینی ان پیشنهاد شد . Kelly Johnson  تز تیم رهبری اسکانک ورکز  , کانسپتی از یک پهپاد برد بلند را توسعه داد که از بیشتر تکنولوژی های بکار رفته در  A-12 استفاده می کرد . در اکتبر 1962 , سیا و نیروی هوایی از لایکهید خواستند مطالعاتی در زمینه ی کانسپت پهپاد هایی با توانایی پرواز در ارتفاع بلند و سرعت ریاد مطالعات و تحقیقاتی انجام دهد . جانیون سرعتی بین 3.3 تا 3.5 ماخ , ارتفاع عملیاتی ارتفاع پروازی 87000 تا 95000 پا , و برد 5600 ک م  را تعیین کرد . در نظر گرفته شده بود که این پرنده پروازی یک طرفه و بدون بازگشت داشته باشد , و در پایان ماموریت محموله ی شامل دوربین اش را جهت بازیابی در منطقه ی مورد نظر ایجکت کند , و در نهایت مکانیزم خود انتحاری ان فعال شود . این چرنده مشابه طراحی آ-12 دارای بال دلتا شکل بود . قرار بود تا Q-12 در میانه ی اسمان از بالای یک فروند آ-12 تغییر یافته لانچ شود , و از تکنولوژی های کلیدی پروژه ی آ-12 در ان استفده شود , از جمله استفاده از تیتانیوم در سازه و بهره بردن از ویژگی هایی در طراحی که به کاهش سطح مفطع راداری می انجامد .

جانسون خواستار تامین نیروی مورد نیاز کیو-12 توسط یک دستگاه موتور رمجت ساخت کمپانی marquardt بود که در ساخت موشک سطح به هوای برد بلند Boeing CIM-10 Bomarc به کار رفته بود . marquardt و لایکهید قبلا در برنامه های متعددی همکاری کرده بودند و رابطه ی کاری بسیار نزدیکی داشتند . موتور RJ43-MA-11 نیازمند اصلاحاتی بود , چرا که ایت موتور طراحی شده بود تنها برای مدت زمانی کار کند و روشن بماند که یک موشک برای رسیدن و اثابت به هدف نیاز دارد . در تضاد با ان , موتور کیو-12 باید قادر می بود در حرارت بسیار زیاد برای دست کم 1 ساعت و نیم و در ارتفاع بالا فعال بماند . موتور اصلاح شده برای این منظور RJ43-MA20S-4 نام گرفت .

ماک اپ 1 به 1 کیو-12 در 7 دسامبر 1962 اماده شد , و تحت تست های مقدماتی برای اندازه گیری ار سی اس ان قرار گرفت . marquardt همچنین در همین زمان موتور اصلاح شده ی RJ-43 را در تونل باد با موفقیت تست کرد . در حالی که سیا خیلی در مورد کیو-12 مشتاق و علاقه مند نبود , بیشتر به این دلیل که آزانس در ان زمان به دلیل ماموریت های یو-2 بیش از حد گسترش یافته بود , در یافت آ-12 سرعت گرفت و ماموریت های پنهانی در جنوب شرق اسیا انجام شد . در مقابل , نیروی هوایی به کیو-12 علاقه مند شده بود هم در پلت فرم شناسایی و هم به عنوان موشم کروز , و در نهایت سیا تصمیم گرفت با نیروی هوایی برای توسعه ی این پهپاد جدید همکاری کند . لایکهید در مارچ 1963 قرار دادی برای توسعه ی تمام عیار کیو-12 دریافت کرد .

 

 

دوربین و مخزن فیلم ان همراه یم سامانه ی ناوبری اینرسیایی در یک مخزن کوچک "Q-bay" در زیر ورودی هوای پهپاد قرار داشت . این اجزا در یک ماژول ساخته شده بودند که در ان مخزن کوچک جای می گرفتند که با نام دریچه (hatch) شناخته می شد . hatch می بایست در انتهای ماموریت ایجکت می شد و در میانه ی اسمان توسط یک فروند JC-130 Hercules  صید می شد , تکنیکی که توسط نیروی هوایی برای باز یابی جعبه های فیلم از ماهواره ها استفاده می شد . اگر سی-130 ناکام می ماند ,  از انجایی که hatch به ابزار های شناور سازی مجهز بود از شانس مجدد باز یابی توسط کشتی ها بر خوردار بود . کمپانی Honeywell  سیستم اویونیک این پرنده را ساخت . مواد و تکنیک های جدیدی برای ساخت باید توسعه پیدا می کرد تا امکان مقاومت در برابر دمای بسیار بالا , ارتعاشات خیلی شدید , و کمبود فضا در دی-21  , ایجاد شود .

در اواخر 1963 , پروژه Tagboard نام گرفت , Q-12 به D-21 تغییر نام داد و نسخه ی آ-12 که برای حمل کردن این پهپاد تغییر کرده بود M-21 نام گرفت (D- برای "دختر" و M- برای "مادر" ) . 2 فروند از 18 فروند آ-12 اصلی به عنوان M-21 انتخاب شدند با شماره سریال های 60-6940 و 60-6941 . ام-21 نسخه ی 2 سرنشینه ای از آ-12 بود , با پایلونی روی مرکز بدنه مابین پایدار کننده های عمودی تا بتوان پهپاد را حمل کند .

 

فرایند تست و تغییر حامل

 

با نصب دی-21  روی   ام-21  تست های پروازی از 22 دسامبر 1964 شروع شد . در ابتدا بریا کاهش درگ پوشش های ایرودینامیکی  روی ورودی هوا و خروجی ی-21  قرار گرفت , که البته پس از چند تست ابتدایی برداشته شدند , در ادامه متخصصصین نتوانستند روشی برای جدا شدن پهپاد از حامل در سرعت 3 ماخ بدون اینکه پهپاد یا حامل اسیب ببیند , ابداع کنند .

دی-21 برای اولین بار در 5 مارچ 1966 از یک فروند ام-21 لانچ شد . دی-21 رها شد اما برای ثانیه هایی در فاصله ی خیلی کمی از پشت  ام-21 باقی ماند , چند ثانیه ای که برای خدمه ی ام-21  به انداره ی " 2 ساعت "  طول کشید  . دومین لانچ در 27 اپریل 1966 انجام شد , که در ان دی-21 توانست به ارتفاع عملیاتی اش 90 هزار پا و سرعتی بالغ بر 3.3 ماخ دست یابد , گرچه این پهپاد به دلیل از کار افتادن پمپ هیدرولیک پس از طی 2200 ک م از دست رفت . نیروی هوایی علاقه مند به ادامه ی برنامه بود و پس از لانچ دوم تعداد بیشتری دی-21 سفارش داده شد . سومین پرواز در 16 جوئن با پرواز 2870 ک م دی-21 که کاملا بر طبق پروفایل پروازی اش بود , به وقوع پیوست , اگر چه

Hatch به دلیل مشکلات الکترونیکی رها نشد .

چهارمین و اخرین لانج از ام-21 در 30 جولای با یک فاجعه پایان یافت . بر خلاف 3 پرواز قبلی در این پرواز دی-21 دچار مشکلاتی در موتور شد و پس از جدایش با دم ام-21 برخورد کرد , که به نتبودی هر 2 هواپیما انجامید . هر 2 خلبان ایجکت کردند و در دریا فرود امدند . خلبان "بیل پارک" زنده ماند  , اما افسر کنترل لانچ  "ری توریک" غرق شد .

 

 

در پی این صانحه , جانسون پیشنهاد داد که دی-21 از یک هواپیمای بزرکتر لانچ شود , یک Boeing B-52 Stratofortress ,  و به ان یک بوستر سوخت جامد اضافه شود تا سرعتش افزایش یابد . پهپاد با اضافه کردن نقاط اتصال در ستون فقراتش اصلاح شد تا با پایلون های حمل کننده ی بی-52 سازگار شود و نقاط اتصالی در شکم ان ایجاد شد تا بوستر راکتی که وجودش برای افزایش سرعت به حدی که موتور رمجت امکان فعال شدن پیدا کند , ضروری بود , در ان جای گیرد . ابعاد پایدار کننده ی عمودی ان حدود 20% افزایش یافت .

 نسخه ی اصلاح شده ی پهپاد D-21B نام گرفت  , در جالی که هیچ نسخه ی D-21A ای وجود نداشت . 2 فروند بی-52 اصلاح شدند تا  هر کدام بتوانند یک جفت از این پهپاد ها را به وسیله ی 2 پایلون بزرگ زیر بال ها , که با نمونه های کوچکتر که برای حمل موشک کروز AGM-28 Hound Dog استفاده می شدند , جایگزین شده بودند ,حمل کنند . جایگاه توپچی دم و افسر جنگ الترونیک با 2 ایستگاه کنترل لانچ جایگزین شد . سیستم های فرماندهی و سنجش از دور اضافه شدند , و دوربین های سرعا بالا نصب شدند تا پهپاد ها را هنگام جدایش از پایلون ها نظاره و دنبال (track) کنند .  بی-52 می توانست با D-21B ها ارتباط بر قرار کند , پهپاد ها لینک های کنترل از راه دور داشتند و افسر کنترل لانچ از این طریق می توانست دستور انتحار را صادر کند (قابل توجه یزدان J) . 

 

 

بوستر در زیر پهپاد قابل رویت است

 

 

 

بوستر سوخت جامد از پهپاد سنگین تر و طویل تر بود , دارای 13.5 متر طول و 6030 ک گ وزن بود . برای پایدار سازی راکت هنگامی که فایر می شد باله ی دمی در پایین ان تعبیه شده بود . بوستر دارای زمان سوزش 87 ثانیه بود و 121 کیلو نیوتن تراست تولید می کرد . در طول بررسی های زمینی برای تمام افراد یک تسمه ی ضد اساتاتیک 7.6 متری لازم بود برای جلو گیری از هر گونه تخلیه ی الکتریسیته ی ساکن که می توانست موجب اشتعال بوستر شود .

اولین تلاش برای لانچ  D-21B در 28 شپتامبر 1967 انجام شد , اما تصادفا به دلیل مهره ی ساده ای در پایلون , قبل از اینکه حامل به نقطه ی در نظر گرفته شده برای لانچ برسد , پهپاد از پایلون بی-52 افتاد . جانسون قبول کرد که این حادثه "بسیار شرم اور" بود . 3 تلاش برای لانچ دیگر از نوامبر 1967 تا ژانویه ی 1968 صورت پذیرفت . هیچ کدام با موفقیت تکمیل نشد , لذا جانسون به تیمش دستور داد تا قبل از تجدید تلاش برای لانچ یک بررسی دقیق را انجام دهند . لانچ بعدر در 10 اپریل 1968 انجام شد . این تلاش نیز به دلیل عدم فعال شدن موتور با شکست مواجه شد . در 16 جوئن ,

سرانجام D-21B توانست یک پرواز کامل را با موفقیت به انجام برساند , پرنده توانست در ارتفاع مشخص شده قرار بگیرد و تمام برد مورد نظر را پیمایش کند و نیز مجموله ی دوربین نیز بازیابی شد . لانچ بعدی با شکست مواجه شد , و در پی ان پرواز موفق دیگری در دسامبر به وقوع پیوست .ازمایشی در فوریه ی  1969 برای چک کردن سامانه ی ناو بری اینرسیایی با  مشخصات یک ماموریت واقعی  , ناکام ماند . 2 پرواز بعدی در می و جولای موفقیت امیز بود .

 

 

 

 

 

تاریخچه ی عملیاتی

 

چهار ماموریت عملیاتی توسط  D-21B تحت اسم رمز Senior Bowl انجام پذیرفت . این ماموریت ها بر فراز جمهوری خلق چین از 19 نوامبر 1969 تا 20 مارچ 1971  برای جاسوسی از سایت اتمی Lop Nor  انجام شد . اسکادران 4200 ام پشتیبانی نیروی هوایی مستقر در پایگاه هوایی Beale واقع در کالیفرنیا , عهده دار پرواز این ماموریت ها بود , که معمولا از پایگاه هوایی اندرسون در گوام انجام می شد .

چینی ها هرگز موفق نشدند D-21B را کشف و رهگیری کنند , اما پهپاد گردش در مسیر درست را با موفقیت انجام نداد , و جایی در اتحاد جماهیر شوروی سقوط کرد . پرواز ازمایشی دیگری در برای تلاش در رفع هر گونه مشکلی در 20 فوریه ی 1970 با موفقیت انجام شد . با این وجود ماموریت عملیاتی دوم  تا 16 دسامبر 1970 انجام نشد . D-21B تمام مسیر به سمت لوپ نور را پیشرفت و سپس به سمت نقطه ی بازیابی محموله بازگشت , اما قسمتی در چتر نجات محموله دچار خرابی شد و محموله در دریا گم شد .

در طی سومین عملیات در 4 مارچ 1971 , پهپاد به شمت لوپ نور پرواز کرد و به محل مقرر بازگشت , محموله را رها کرد , چتر بسته ی رها شده به خوبی باز شد , اما در میانه ی کار بازیابی با شکست مواجه شد .  ناوشکنی که سعی در بازیابی محموله داشت با حرکت خود ان را به زیر اب فرستاد و غرق اش کرد . چهارمین و اخرین پرواز دی-21 در 20 مارچ 1971 بود , پهپاد در قسمت انتهایی مسیر بر فراز چین گم شد . لاشه ی D-21B توسط مقامات محلی در استان Yunnan پیدا شد . در سال 2010 , پس از انکه برای سال ها در یارد اوراق الات موزه ی هوانوردی چین انداخته شده بود , لاشه ی پهپاد سرانجام رسما به فضای نمایشگاه انتقال یافت 

 

 

 

در 23 جولای 1971 , برنامه ی D-21B به دلیل نرخ ضعیف موفقیت, معرفی نسل جدیدی از ماهواره های شناسایی تصویر بردار (جاسوسی)  , و ایجاد روابط حسنه ی رییس جمهور نیکسن با چین ,کنسل شد . در مجموع 38  فروند D-21 و D-21B  ساخته شدند که 21 فروند از انها در لانچا مصرف شدند . 17 تای باقی مانده ابتدا در پایگاه هوایی نورتون در کالیفرنیا ذخیره شدند , سپس در 1976 و 1977 به پایگاه هوایی دیویس-منهتن در نزدیکی توکسان واقع در اریزونا منتقل شدند . با گشایش پایگاه به روی عموم , پهپاد های D-21 به سرعت مورد توجه و عکس برداری قرار گرفتند . نیروی هوایی انها را GTD-21B می نامید که جی تی سرواژه ی Ground Training بود .

سرنوشت پهپادی که در اولین پرواز عملیاتی ناپدید شده بود سرانجام در فوریه ی 1986 عیان شد , هنگامی که یک مامور  CIA پنلی را به Ben Rich بازگرداند که از یک مامور KGB گرفته شده بود . پهپاد بر فراز سیبری خودش را منهدم کرده بود و شوروی لاشه ی ان را باز یابی کرده بود . دفتر طراحی توپولوف روی لاشه مهندسی معکوس انجام داد و برنامه ی تولید پرنده ی مشابهی را بریا شوروی ارائه داد که Voron (Raven) نام گرفت , اما این پرنده هرگز تولید نشد .

در اواخر دهه ی 90 میلادی , ناسا در نظر گرفت که از دی-21 برای تست موتور " سیکل ترکیبی مبتنی بر راکت " استفاده کند , که بسته به روش پرواز خود مثل یک رمجت یا راکت کار می کرد . این ایده کنار گذاشته شد , و ناسا از یک پرنده ی مشتق شده از X-43A برای انجام تست های هایپرسونیک این برنامه ی تجربی استفاده کرد 

 

 

 

 

Model.......Lockheed#......... Launch From.......... Notes                     

 

D-21 #501 Modified to D21B standard. 28 Sept 1967 B-52H accidental drop, no mission flown.

 

D-21 #502 Static test article - destroyed in ground testing

 

D-21 #503 Launched from M12 on 5 March 1966....flew 150 nm. Crew on M12 was Bill Park and Keith Beswick.

 

D-21 #504 Launched from M12 on 30 July 1966. Drone collided with M-12, both destroyed. Lockheed Crew was Bill Park and Ray Torick. Ray was killed but Bill Park survived. This catastrophe ended the M12 Program.

 

D-21 #505 Launched from M12 on 16 June 1966....flew 1,550 nm. Crew was Park/Beswick.

 

D-21 #506 Launched from M12 on 27 April 1966....flew 1,120 nm. Crew was Park/Torick.

 

D-21B #507 Launched from B-52H on 6 Nov 1967.....flew 134 nm.

 

D-21B #508 Launched from B-52H on 19 Jan 1968....flew 280 nm.

 

D-21B #509 Launched from B-52H on 2 Dec 1967....flew 1,430 nm

 

D-21B #510 Modified to D21B standard. On display at Seattle Museum of Flight Mated to an A-12 Airframe.

 

D-21B #511 Launched from B-52H on 30 April 1968....150 nm.

 

D-21B #512 Launched from B-52H on 16 June 1968....flew 2,850 nm, no camera carried.

 

D-21B #513 Listed by D-M as allocated to NASA but remained at D-M in storage

 

 

D-21B #514 Launched from B-52H on 1 July 1968....flew 80 nm.

D-21B #515 Launched from B-52H on 15 Dec 1968....flew 2,953 nm, Camera recovered, photos-fair.

 

D-21B #516 Launched from B-52H on 28 Aug 1968....flew 78 nm.

 

D-21B #517 Launched from B-52H on 9 Nov 1969...1st operational mission, camera not recovered.

 

D-21B #518 Launched from B-52H on 11 Feb 1969....flew 161 nm.

 

D-21B #519 Launched from B-52H on 10 May 1969....flew 2,972 nm, camera recovered.

 

D-21B #520 Launched from B-52H on 10 July 1969....flew 2,937 nm, camera recovered; good photos.

 

D-21B #521 Launched from B-52H on 20 Feb 1970....flew 2,969 nm, camera recovered; good photos.

 

D-21B #522 On display at the Pacific Coast Air Museum in Santa Rosa, CA

 

D-21B #523 Launched from B-52H on 16 Dec 1970....flew 2,448 nm, 2nd operational mission, camera not recovered

 

D-21B #524 On display at USAF Museum, Wright-Patterson AFB, OH

 

D-21B #525 On display at Blackbird Airpark, Palmdale, CA

 

D-21B #526 Launched from B-52H on 4 March 1971....flew 2,935 nm, 3rd operational mission, camera not recovered

 

D-21B #527 Launched from B-52H on 20 March 1971....flew 2,935 nm, 4th and last operational mission, camera not recovered. D-21 Program closed down. Wreckage recovered and put on display at China Aviation Museum.

 

D-21B #528 On display at Grissom Air Museum, Grissom ARB, IN

 

D-21B #529 Was at NASA; returned to AMARC, April 2007

 

D-21B #530 On display at Davis Monthan AFB, AZ  in AMARC as of October 10, 2000

 

D-21B #531 Stored at Davis Monthan AFB, AZ  in AMARC as of October 10, 2000

 

D-21B #532 Stored at Davis Monthan AFB, AZ  in AMARC as of October 10, 2000

 

D-21B #533 On display at Pima Air and Space Museum, Tucson, AZ

 

D-21B #534 On display at Evergreen Aviation Museum in McMinnville, OR

 

D-21B #535 Deaccessioned - returned to DRMO

 

D-21B #536 Stored at Davis Monthan AFB, AZ  in AMARC as of October 10, 2000

 

D-21B #537 On display at March ARB Museum, April 2007

 

D-21B #538 On display at Museum of Aviation, Robins AFB, GA next to an SR-71

 

D-21B #539 On display at Beale AFB, CA at Heritage Park next to an SR-71

 

 

 

 

SENIOR BOWL

 

 

 

 4200TH SUPPORT SQUADRON

 

OFFICER ROSTER

 

Commander:                   Col Arden B. Curfman*

 

DCOP:                              LTC Edward C. Wright*

 

DCOT:                               LTC Marvin. R. Leitzel*

 

DCO                                   LTC Charles E. Simpson*

 

            Senior Bowl Pilots:

 

      ·       LTC Dick Baldwin

 

·       Maj. Robert E. Haynes

 

·       Maj. J. W. Sayer

 

·       Maj. John  Soper

 

·       Maj. Thomas J. Arnone

 

·       Capt. Wayne E. Hostetler

 

·       Capt. Robert A. Holbrook

 

·       Capt. James A. Fain Jr.

 

·       Capt. Robert J. Haley

 

         B-52H Navigators:

 

 ·       Maj. Archie G. Slaten

 

·       Maj. Richard J. Hamel

 

·       Capt. Richard F. Trowbridge

 

·       Capt. Kenneth O. LaVergne

 

·       Capt. Frank A. Koi

 

·       Capt. John R. Hazlett

 

·       Capt. Ronald H. Combs

 

 D-21B Launch Control Officers:

 

 ·       Capt. Carter S. Miller

 

·       Capt. William E. Klein

 

·       Capt. James A. Scherer

 

·       Capt. Thomas. R. Allocca

 

·       Capt. Ernest Cy Wilson

 

·       Capt. Grant H. Everett

 

·       Capt Larry A. Elliott

 

·       Capt John T. Fuller

 

 4200th Support Squadron Maintenance:

 

 ·       LTC  Eugene F. Keutzer - DCM

 

·       Capt. Glenn W. Ferebee                (B-52H)

 

·       Capt. G. S. Hendrick                     (B-52H)

 

·       Capt. William H. Smith                 (D-21B)

 

·       Capt. J. A. Thomas                       (D-21B)

 

                  Operations:

 

 ·       LTC Daniel J. Paparoski – DCOP –KC-135

 

·       Maj. Robert  J. Circe

 

·       Maj. Junius H. Kershaw

 

·       Capt. Richard W. Dondero DCI

 

·       Lt. Craig Libuse - SECURITY

 

هواپیما در معرض نمایش

 

  Aerospace Maintenance and Regeneration Group (AMARG) located on Davis-Monthan AFB, Tucson, Arizona (D-21 #530^[29] and two more)

  Blackbird Airpark, Palmdale, California (D-21B #525)

  Chinese Aviation Museum, Beijing, China (D-21 #527)

  Evergreen Aviation Museum, McMinnville, Oregon (GTD-21B)

  Grissom Air Museum, Grissom Air Reserve Base, Peru, Indiana (GTD-21B)

  March Field Air Museum, March Air Reserve Base, Riverside, California (D-21B #537)

  Museum of Aviation, Robins Air Force Base, Georgia (GTD-21B #538)

  Museum of Flight, Seattle, Washington (D-21 No. 510 mounted on remaining M-21 #60-6940)

  National Museum of the United States Air Force, Wright-Patterson Air Force Base, Ohio (D-21B)

  Pacific Coast Air Museum, Sonoma County, California

  Pima Air & Space Museum (adjacent to Davis-Monthan AFB), Tucson, Arizona (D-21B #533) 

 

 

 

 

 

 

مشخصات

 

D-21A and D-21B without booster

 

    Wingspan: 19 ft 1/4 in (5.79 m)

    Length: 42 ft 10 in (12.8 m)

    Height: 7 ft 1/4 in (2.14 m)

    Launch weight: 11,000 lb (5,000 kg)

    Maximum speed: Mach 3.35 (2,210 mph, 1,920 knots, 3,560 km/h)

    Service ceiling: 95,000 ft (29,000 m)

    Range: 3,000 nmi, 3,450 mi, 5,550 km

    Engine: 1 x Marquardt RJ43-MA-20S4 ramjet, 1,500 lbf (6.67 kN)

 

Sources: Pace,[40] Landis & Jenkins,[41] Donald

 

 

................................................................................................

سایر تصاویر (برای مشاهده در سایز اصلی کلیک کنید)

 

 

                                              

                                              

 

                                              

 

                                              

 

                                             

 

                                             

                              

                                            

                         

                                                               

 

..............................................................................................

شادی روح شهدای گمنام صلوات

.............................................................................................

 

منبع-1

منبع-2

منبع-3

 

گرداوری و ترجمه از 7mmt

Military.ir

استفاده با ذکر منبع بلامانع است

با تشکر از زحمات مدیران عزیز

[AdmiralErfan 1,113]

فوق العاده بود دوست عزیز

خسته نباشی :applause: :rose:

[MOHAMMAD 6,333]

عالی و جامع، عجب چیزی بود این پهپاد!

[blender 1,086]

آمریکا ولی هیچوقت هدفش در داشتن پهپادهای فوق سریع رو فراموش نکرد .

[Alicommando 786]

این پهباد ضربتی است؟؟

ویرایش شده در دی 93 توسط Alicommando

[7mmt 12,645]

بسیار خوب

چه تسلیحاتی روش نصب میشه؟

 

 

http://fc07.deviantart.net/fs71/f/2011/092/2/2/crazy_rabbit_by_apolo16-d3d2k7r.jpg

[7mmt 12,645]

 

http://www.military.ir/forums/topic/24422-هواپیمای-شناسایی-بی-سرنشین-lockheed-d-21/

[7mmt 12,645]