بمب افکن یونکرس-287 ( junkers ju 287) بمب افکن یونکرس-287 ( Junkers Ju 287)

[Reza6662 37]

آشنايي با بمب افكن يونكرس 287 ساخت آلمان نازي

طراحي و توسعهء بمب‏افكن يونكرس Ju 287 به عنوان بستري جهت توسعهء تكنولوژي‏هاي مورد نياز جهت ساخت يك بمب‏‎افكن چندموتورهء جت براي نيروي هوايي آلمان نازي (لوفت وافه) در نظر گرفته شد . . .



بمب‏افكن يونكرس 287 به چهار دستگاه موتور توربوجت Junkers Jumo 004 مجهز بود و نماي ظاهري آن با طرح انقلابي بالهاي رو به جلو و موتورهاي جت، از ساير هواپيماها تميز داده مي‎شد. پيش نمونهء قابل پرواز و دومين نمونهء تكميل نشدهء اين هواپيما، پس از سقوط برلين در مي 1945، به دست ارتش سرخ افتادند و پيش نمونهء تكميل نشده، با اندكي تغيير و بهسازي در اتحاد شوروي كامل گرديد.




طراحي

هواپيماي Ju 287 بنا بود با اتكا به توان موتورهاي پرقدرت جت خود، نقش يك بمب‏افكن دور از دسترس شكاري رهگيرهاي متفقين را ايفا نمايد. بالهاي رو به جلوي اين بمب‏افكن، توسط سرطراح ارشد آلمان نازي، دكتر هانس ووكه (Hans Wocke)، طراحي شد. هدف از چنين طرحي، يافتن راهي جهت افزايش نيروي برا (كشش) در سرعتهاي كم بود، زيرا موتورهاي اوليهء جت، توانايي كافي جهت تامين نيروي مورد نياز هواپيما در لحظات بحراني برخاست و فرود را در اختيار نداشتند.



اوّلين پيش نمونهء اين بمب‏افكن، به منظور ارزيابي مفهومي (طرح بالهاي رو به جلو و موتورهاي جت) در نظر گرفته شده بود و به وسيلهء اتصال بدنهء هواپيماي هينكل 177 يا Heinkel He 177 و قسمت دم هواپيماي يونكرس 288 يا Junkers Ju 388 و با استفاده از سيستم ارابهء فرود يونكرس 352 يا Junkers Ju 352 و چرخ‏هاي دماغهء بمب‏افكن ساقط شدهء آمريكايي بي24 يا B-24 Liberators ساخته شد. دو موتور جت Jumo 004 در زير بالها و دو تاي ديگر در دو طرف قسمت جلويي بدنهء هواپيما تعبيه شده بودند.



آزمونهاي پروازي يونكرس 287، به تاريخ 16 آگوست 1944 آغاز شدند. در اين آزمايشات، ويژگيها و كنترل بسيار عالي هواپيما به اثبات رسيد، ضمن اينكه برخي ايرادات بالهاي رو به جلو نيز آشكار شد. اين آزمايشات همچنين ثابت كردند كه نصب و تمركز تودهء جرم موتورهاي نصب شده در زير بالها بسيار مفيد است و نصب هر چهار موتور در زير بالها، در پيش نمونهء بعدي در نظر گرفته شد. در پيش نمونهء دوّم، بنا بود از موتورهاي Heinkel HeS 11 استفاده شود، اما به دليل مشكلات پيش آمده حين طراحي با اين موتور، موتور ساخت بي.ام.و به نام BMW 003 در نظر گرفته شد. دومين و سومين پيش نمونهء اين هواپيما، قرار بود به شش دستگاه از اين موتور ساخت بي.ام.و مجهز شوند، يكي از اين دو پيش نمونه به صورت سه موتور در زير هر بال و ديگري، دو موتور در زير هر بال و همانند پيش نمونهء اوّل دو موتور نيز در دوطرف قسمت جلويي بدنه بنا بود نصب گردند. بنا بود اين هواپيماها تمامن از قطعات نو و جديد ساخته شوند؛ بدنه‏اي جديد قرار بود طراحي شود و تصميم گرفته شده بود كه سومين پيش نمونه، قابليت حمل مهمات جنگي داشته باشد و به توليد انبوه برسد.



قبل از اينكه دومين پيش نمونه كامل گردد، با پيشروي ارتش روسها در خاك آلمان، كارخانهء يونكرس به تصرف ارتش سرخ درآمد؛ مهندس ووكه و معاونش به همراه دو پيش نمونهء اين هواپيما به اتحاد شوروي برده شدند. سرانجام دومين پيش نمونهء يونكرس 287 مطابق طرح اوليهء كارخانهء يونكرس به نام EF-131 در شوروي تكميل گرديد و به تاريخ 23 مي 1947 به پرواز درآمد اما در آن زمان، تحقيقات و تكنولوژي كسب شده در زمينهء موتورهاي جت، از موتورهاي جت ساخت آلمان نازي پيشرفته‏تر بودند و بنابراين در نمونهء نهايي يونكرس 287، از موتور روسي OKB-1 EF 140 استفاده گرديد و آزمونهاي پروازي آن در سال 1949 آغاز شدند اما يونكرس 287 و طرح بالهاي رو به جلو، تا زمان طراحي جنگندهء مفهومي سوخوي-47 در روسيه، كنار گذاشته شدند.



مشخصات نمونهء V1 بمب افكن يونكرس 287
ويژگيهاي عمومي
تعداد خدمه: 2 = يك خلبان و يك كمك خلبان
طول: 18.30 متر = 60 فوت
فاصلهء دو سر بالها: 20.11 متر = 65 فوت و 11 اينچ
ارتفاع: 4.70 متر = 15 فوت
مساحت بالها: 61 متر مربع = 655 فوت مربع
وزن خالي: 12500 كيلوگرم = 27500 پوند
وزن بارگذاري شده: 20000 كيلوگرم = 44000 پوند
پيشرانه: 4 دستگاه موتور توربوجت يونكرس Jumo 004B-1 با كشش هر كدام 8825 كيلونيوتن = 1984 پاوند فيت

كارايي
بيشينهء سرعت: 780 كيلومتر بر ساعت = 487.5 مايل بر ساعت
برد رزمي: 1570 كيلومتر = 980 مايل
سقف پرواز خدمتي: 9400 متر = 30000 فوت
نرخ اوج گيري: 580 متر در دقيقه = 1890 فوت در دقيقه



جنگ افزار
دو دستگاه مسلسل 13 م م MG 131 در برجك انتهايي بدنه
معادل 4000 كيلوگرم (8800 پوند) از انواع بمب ها



قرار دادن عکس از سایتی دیگر ممنوع است و عکسها به لینک تبدیل شد.
مدیر بخش هر چه سریعتر عکسها را به گالری سایت منتقل کند.
SAEID

عکسها به گالری انتقال یافتند .
Babakim1

[hosseingmn 72]

دست شما دردنکنه آقا رضا الحق که نازی ها سالها از نظر تکنولوژی از متفقین جلوتر بودند. تقریبا تمامی پیشرفتهای تکنولوژییک بشر در قرن اخیر متعلق به آلمان ها بوده. مسالما از طرح Ju 287 در جنگنده هایی مانند SU47 هم استفاده شده.

[farzin 1]

جلبه كه شركت رين متال تا به حال هم فعاله!!٬

[hans 162]

مقاله ی بسیار جالب و مفیدی بود. دستت درد نکنه. همش به خاطر هانس ووكه هستش! icon_cool

[Arash 7,048]

[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]همه ما می دانیم که دو صنعت بزرگ هواپیماسازی جهان، هم اکنون کشورهایی جز ایالات متحده و کشور روسیه نیستند. ظاهراً این کشورها، پیشتاز در همه پیشرفت های علم هوانوردی بوده و با اندک اختلافی، هم دیگر را در این میدان رقابت تعقیب می کنند. اما حقیقت امر چیز دیگریست. در حقیقت، این کشورها، تکنولوژی امروز خود را مدیون یکی از کشورهای شرکت کننده در جنگ جهانی دوم، یعنی آلمان هستند. به جرات می توان گفت که مهد علم هوانوردی، همین کشور بوده است و سرچشمه تمامی پیشرفت های مربوط به علوم هواپیمایی از این کشور نشات می گیرد. نمونه هایی مانند ساخت نخستین موتور جت جهان، ساخت نخستین موشک سوخت مایع، ایجاد نخستین تونل باد و آزمایش طرح های بسیاری که امروزه سرمشق کار کشورهای مدعی در این زمینه می باشند، کم نیستند. در زیر به تاریخچه و بررسی خصوصیات یکی از عجیبترین و جالب ترین طرح های آلمان در آن زمان، یعنی بمب افکن بال رو به جلوی یونکر Ju-287 می پردازیم که خواندن آن، خالی از لطف نیست.


در یکی از عصرهای تابستان سال 1944، دکتر هانس وک به همراه همکارانش، در حال آماده کردن هواپیمایی در یکی از باند های نظامی برای آزمایش نخستین پرواز آن بودند. سرانجام پس از مدتی، عملیات چک های ابتدایی انجام شد. سپس دو نفر از خلبانان زبده نیروی هوایی آلمان نازی، سوار هواپیمای عجیب و غریب شدند. چند دقیقه بعد، غرش موتورهای جت Jumo 004 در فضا طنین انداز گردید و پرنده جدید و نا آشنایی به آرامی به سمت باند پرواز حرکت کرد و پس از مدتی، به آرامی از باند پرواز جدا شد و در آسمان به پرواز در آمد. لبخند روی لبان دکتر وک، حاکی از رضایت وی از نتیجه مدت ها تحقیق بود. [/font][/size]
[center]
[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif][url="http://www.farsinews.persiangig.com/ju_287_02.jpg"]http://www.farsinews.persiangig.com/ju_287_02.jpg[/url]
هواپیمای یونکر 287، [/font][/size][/center]


[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]هواپیمایی که آن روز برای نخستین بار به پرواز در آمد، هواپیمایی جز یونکر Ju-287 نبود. این هواپیمایی انقلابی، یکی از عجیب ترین هواپیماهایی بود که تا آن روز به چشم هر خلبانی آمده بود. طرح جالب بال های رو به جلوی آن، تا مدت ها برای بسیاری جای سوال بود. در کنار این طرح بی نظیر، صدای موتورهای جت آن نیز حاکی از وجود پیشرفت دیگری بود که تا آن زمان هیچ یک از کشورهای دیگر، بدان دست نیافته بودند. در ابتدای سال 1943 میلادی، یعنی در بحبوحه جنگ جهانی دوم دولت نازی آلمان، از نیروی هوایی و گروه طراحی آن نیرو، درخواست ساخت هواپیمای بمب افکنی را کرد که نیازی به جنگنده های دیگر برای اسکورت نداشته باشد بتواند با سرعت بالا و بدون دغدغه از رهگیری شدن توسط هواپیماهای جنگنده دشمن، عملیات خود را در ارتفاعات بالا انجام دهد و به منطقه خودی برگردد. در آن زمان، تقریباً چند سال بود که اولین نمونه های موتور جت توسط دکتر هانس فون اوهاین آزمایش شده بود. به همین دلیل، ابتداً گروه طراحی، بمب افکنی با موتورهای جت را طراحی کرد که دارای بال های به عقب برگشته همانند هواپیماهای امروزی بود. [/font][/size]
[center]
[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif][url="http://www.farsinews.persiangig.com/ju2872.jpg"]http://www.farsinews.persiangig.com/ju2872.jpg[/url]
هواپیمای یونکر 287 در مراحل نهایی مونتاژ موتورها[/font][/size][/center]

[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]اما به زودی گروه متوجه شد که عملیات برخاست، بمباران و نشست هواپیما اکثراً در سرعت های کمی صورت می پذیرد. پس به کارگیری بال های به عقب برگشته که نیروی برای کمتری را در سرعت های پایین تولید می کردند، کاری عاقلانه نبود. سرانجام دکتر وک، سرپرست گروه طراحی، هواپیمایی با بال های رو به جلو را پیشنهاد کرد که تا آن زمان، هیچ گاه جهان هوانوردی چنین هواپیمایی به خود ندیده بود. در بال های معمولی، هنگامی که سرعت هواپیما به سرعت وامانده شدن یا استال می رسید، ابتداً نوک بال ها استال می شدند که نتیجه آن عمل نکردن شهپر ها و در نتیجه گرفتن قدرت انجام هر عملی از خلبان بود. اما در بال های جلوگرا، نخستین محلی که استال می شد ریشه بال ها بود و به همین دلیل، هواپیما هنوز به علت وجود شهپر ها کنترل پذیر بود. این ایده مورد قبول گروه طراحی قرار گرفت. [/font][/size]

[center][size=5][font=arial, helvetica, sans-serif][url="http://www.farsinews.persiangig.com/ju287v1_12_148.jpg"]http://www.farsinews.persiangig.com/ju287v1_12_148.jpg[/url]
یونکر 287، در حال آماده شدن برای پرواز نهایی[/font][/size][/center]

[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]برای اینکه Ju-287 سریعاً آماده خدمت در نیروی هوایی بشود، گروه طراحی برای نخستین پرواز این جنگنده، بسیاری از قسمت ها را از هواپیماهای قبلی به عاریت گرفتند. برای مثال، بدنه این هواپیما همان بدنه بمب افکن هینکل 177، دم هواپیما همان دم یونکر 388 و چرخ های دماغه همان چرخ های بمب افکن B-24 بوند. ظاهراً، تنها چیزی که این هواپیما را از هواپیماهای قدیمی تر متمایز می کرد، طرح عجیب بال های رو به جلوی آن بود. شهپر ها و فلپ های بزرگی برای این هواپیما در نظر گرفته شده بود که بیشترین نیروی برا را برای برخاستن این پرنده جالب فراهم می کرد. اما اختلاف به همین جا ختم نمی شد. این بار گروه طراحی، دیگر از موتورهای پیستونی استفاده نکرد، بلکه ریسک به کارگیری موتورهای جت ناآزموده را پذیرفت. نهایتاً برای تامین نیروی پیشران این هواپیما، چهار موتور توربوجت Jumo 004 در نظر گرفته شد که هر یک قدرتی معادل 1984 پوند تراست تولید می کردند. اما جاگیری این موتورها در یونکر 287 هم عادی نبود. دو موتور از چهار موتور زیر بال ها و دو موتور دیگر به طرز عجیبی در دو سمت دماغه قرار می گرفتند.[/font][/size]
[center]

[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif][url="http://www.farsinews.persiangig.com/ju287-7.jpg"]http://www.farsinews.persiangig.com/ju287-7.jpg[/url]
هواپیمای یونکر 287 در حال سرویس شدن توسط مهندسین[/font][/size][/center]

[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]سرانجام روز موعود فرا رسید. در 16 آگوست 1944، هواپیمای بی نظیر و تاریخی Ju-287 از آشیانه بیرون آورده شد و پس از مدتی، بال به سوی آسمان گشود. نتایج حاصل از پرواز، همه و همه حاکی از کنترل عالی و مانورپذیری بی نظیر این هواپیما داشتند. ظاهراٌ هیچ گونه مشکلی از نظر هدایت هواپیما بروز نیافته بود. خلبانان این هواپیما گفته بودند که هواپیما، بسیار به راحتی از شیرجه ها خارج شده و به حالت پرواز عادی باز می گشت. همچنین استفاده از فلپ ها نیز هیچ اثر نامطلوبی بر هدایت هواپیما نداشت. این هواپیما در نخستین پرواز، در یک شیرجه به سرعت بالای 404 مایل بر ساعت نیز دست یافت که در نوع خود و برای یک بمب افکن، سرعتی باورنکردنی بود. فرود هواپیما پس از پرواز آزمایشی نیز بسیار به آرامی و بدون هیچ مشکل خاصی انجام گرفت و برای نخستین بار، پرواز یک هواپیمای بال رو به جلو با موتورهای جت در تاریخ هوانوردی ثبت شد افتخاری دیگر را برای این علم گسترده به ارمغان آورد. [/font][/size]
[center]
[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif][url="http://www.farsinews.persiangig.com/jumo004.jpg"]http://www.farsinews.persiangig.com/jumo004.jpg[/url]
موتور توروبوجت Jumo 004، سال ها پس از نخستین به کارگیری [/font][/size][/center]

[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]پس از موفقیت نمونه ی اول هواپیما، نمونه دوم هواپیما نیز قرار بود که بر پایه همین هواپیما ساخته شود. اما این نمونه، دارای موتورهای نیرومندتر هینکل A011 بود که نیروی 2866 پوند تراست را تولید می نمود. همچنین، جاگیری موتورها نیز این بار با مدل نمونه اول تفاوت داشت. در نمونه دوم، تصمیم بر آن گرفته شده بود که هر چهار موتور برای بالانس و ایجاد تعادل در هواپیما زیر بال ها قرار بگیرند. همچنین، قرار بر آن بود که نمونه سومی نیز از این هواپیما ساخته شود که دارای شش موتور بود و هدف رسیدن به سرعت های بسیار بالا را دنبال می کرد. پیش بینی شده بود که نمونه سوم هواپیما در صورت ساخت قادر به رسیدن به سرعت هایی بالای 509 مایل در ارتفاع شانزده هزار پایی بود که در زمان خود، واقعاً یک «معرکه» به شمار می آمد. گفتنی است که این هواپیما، از سیستم کابین تحت فشار نیز بهره می برد. بدین معنی که خلبانان لازم نبود برای پرواز در ارتفاعات بالا، با خود اکسیژن حمل نمایند، بلکه سیستم های تعبیه شده در هواپیما، اکسیژن مورد نیاز را در کابین فراهم می آورد. [/font][/size]
[center]
[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif][url="http://www.farsinews.persiangig.com/2071L.jpg"]http://www.farsinews.persiangig.com/2071L.jpg[/url]
هواپیمای بمب افکن یونکر 287 در حال تاکسی به سوی باند[/font][/size][/center]

[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]در سال 1945 و همزمان با فروپاشی آلمان نازی، نمونه دوم یونکر 287 در حال ساخت بود که کارخانه یونکر توسط نیروهای شوروی اشغال شد و دکتر وک، تیم طراحی، هواپیمای نمونه اول و همچنین هواپیمای ناتمام نمونه دوم، همگی به اسارت نیروی های ارتش سرخ روسیه در آمده و به شوروی برده شدند. در سال 1947، یعنی دوسال پس از پایان جنگ، یونکر نمونه دوم هم در شوروی آماده شد. اما به دلیل اینکه روس ها هیچ علاقه ای به ساخت چنین هواپیماهایی نشان نمی دادند، این هواپیما دیگر هیچ گاه پرواز نکرد و ماجرای یونکر 287 به همان جا پایان یافت. [/font][/size]
[center]
[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif][url="http://www.farsinews.persiangig.com/2917L.jpg"]http://www.farsinews.persiangig.com/2917L.jpg[/url]
هواپیمای یونکر 287، بمب افکن جت جنگ جهانی دوم[/font][/size][/center]

[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]سال ها بعد، آمریکایی ها به مدد سازمان هوافضایی ناسا و مدارکی که از آلمان نازی در مورد طراحی این گونه هواپیما ها به دست آمده بود، هواپیمای بال رو به جلوی X-29 طراحی و ساخته شد که همان موفقیت ها باز هم تکرار شدند ولی این طرح، این بار هم عملیاتی نشد. در چند سال اخیر، ظاهراً روس ها دوباره دفترچه خاطرات خود راورق زده و به یاد طرح های جاودانه ی دکتر وک افتاده اند و نتیجه تحقیقات آن ها در مورد این هواپیما ها، به صورت جنگنده عملیاتی Su-47 برکوت تحقق یافت. جالب این جاست که این هواپیماها که در چند دهه اخیر ساخته شده اند، همگی از سیستم های پیچیده کامپیوتری برای کنترل پروازشان استفاده می نمایند، در حالی که هواپیمای یونکر 287 تنها و تنها از همان سیستم های مکانیکی استفاده می کرد و این نکته، اوج دانش طراحان آلمان را تفهیم می کند که واقعاً خدمات بزرگی را در راه علم هوانوردی انجام دادند.[/font][/size]

[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif][url="http://www.forum.arteshi.com/showthread.php?t=11522"]منبع[/url][/font][/size]

[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]لطفا عکس ها به گالری سلیت منتقل شود[/font][/size]

[Commandant 5,641]

اگه جنگ های جهانی اتفاق نمی افتادند ، الان به لحاظ تکنولوژی در جایی بودیم که شاید تو این وضعیت تو سال 2050 بهش برسیم ...