امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

نقل قول

یکمی برد پروازش کم نیست ؟؟؟


850 كيلومتر كه خيلى بعيده!! اين عدد شعاع عملياتى بوده يعنى در واقع بيشينه برد بايدبيش از 1700 كيلومتر باشه.

در مورد رادار و تسليحات كاملاً مشخصه كه بر پايه تسليحات روسى داره طرحش ريخته مى شه ولى مطمئنم تا چهار نشده پس از تحويلش٬ يك پروژه تعريف مى كنند براى شركت هاى رژيم غاصب تا اويونيك نوگل نوشكفته شان(!!) رو يه حالى بده!


normal_Tejas_Leh_Trials.jpg
normal_800px-Tejas_formation.jpg
Tejas_Light_Combat_Aircraft.jpg
normal_tejastd2-patch.jpg
lightening_pod_on_Tejas.jpg[/align]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

یکمی برد پروازش کم نیست ؟؟؟


850 كيلومتر كه خيلى بعيده!! اين عدد شعاع عملياتى بوده يعنى در واقع بيشينه برد بايدبيش از 1700 كيلومتر باشه.
در مورد رادار و تسليحات كاملاً مشخصه كه بر پايه تسليحات روسى داره طرحش ريخته مى شه ولى مطمئنم تا چهار نشده پس از تحويلش٬ يك پروژه تعريف مى كنند براى شركت هاى رژيم غاصب تا اويونيك نوگل نوشكفته شان(!!) رو يه حالى بده!



من یکی دو چا 2000 کیلومتر دیدم مثل اینجا:
http://www.aviationfans.com/node/17

ویکی هم که 3000 کیلومتر زده.
همین الان هم تسلیحات اسرائیلی مثل Phyton 5 و Derby جزو تسلیحات هوا به هوای این هواپیما ذکر میشه. به علاوه Astra هندی و R-77 و R-73 روسی.

رادارش هم رادار اسرائیلی EL/M-2032 هست.
صحبت از ساخت یک رادار AESA با همکاری EADS یا Elta ی اسرائیلی هم هست.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
فكر ميكنم يه كم واسه اين دوران عصر حجريه
الان دوران اف 15 و سوخوي 30 و ميگ 35 و يورو فايتر نه اين قار قارك
  • Upvote 1
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

65.jpeg
یک جنگنده سبک چند منظوره است که توسط هند ساخته شده است. این جت که بدون دم ساخته شده است ، از طرح بال دلتا استفاده می کند . نیروی پیشران این جنگنده به وسیله یک موتور تامین می شود. طراحی این جت به دهه 80 میلادی بر می گردد ، جایی که هند برنامه ای برای ساخت جنگنده ای سبک وزن برای جایگزینی میگ 21 هایش تدوین کرد ، که این پروژه بعد ها نام تجاس (Tejas) را از آن خود کرد. معنای این اسم ، "درخشندگی " است .
این جنگنده از طرح بال دلتایی بدون کانارد و یا دم عقبی (tailplane) است و تنها از یک باله پشتی بهره می گیرد . طراحی این پرنده از در هم ریختن تکنولوژی هایی نظیر relaxed static stability ، کنترل سیمی ، رادار چند حالته ، سیستم های آوینیک دیجیتالی ، بدنه کامپوزیتی و flat rated engine حاصل شده است .
تجاس دومین جنگنده ما فوق صوت بومی صنایع هوایی هندوستان پس از هال ماروت HAL Marut است . نیروی هوایی هند گزارشی مبنی بر نیاز به 200 جنگنده آموزشی تک صندلی و 20 جنگنده آموزشی 2 صندلی را در گذشته ارائه داده بود ، در حالیکه نیروی دریایی هند به 40 فروند تک سرنشین برای جایگزین کردن FRS.51 ها و T60 نیاز داشت . زمان استفاده این جنگنده توسط خلبانان هندی سال 2011 عنوان شده بود ، البته زمان نهایی عملیاتی شدن این پرنده سال 2013 خواهد بود.
g]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10228/270px-HAL_Tejas_AeroIndia-2009.JPG
تسلیحات و اقدامات متقابل جنگنده چایک تک موتوره ی تجاس.

این جنگنده دارای هشت جایگاه خارجی حمل سلاح است،سه جایگاه زیر هر بال ، یکی در مکز بدنه و دیگری زیر ورودی هوای سمت چپ.این هواپیما دارای توپ خودکار دوقلوی GSH-23 است که سرعت دهانه ی آن برابر است با 750 متر بر ثانیه و سرعت شلیک آن 50 تیر در دقیقه است.این توپ زیر ورودی هوای سمت راست نصب شده است.
این هواپیما میتواند به موشک های هوا به هوا،هوا به زمین،ضد کشتی،مهمات هدایت شونده دقیق،راکت ها و بمب های سقوط آزاد مسلح شود.میتوان غلاف های جنگ الکترونیک،هدفگذاری،شناسایی و آموزشی را نیز در جایگاه های حمل سلاح وصل نمود.در صورت نیاز تانک های حمل سوخت را هم میتواند استفاده کند.
در اکتبر سال 2007 جنگنده ی تجاس موشک R-73 را با موفقیت تست کرد.موشک R-73 (با نام ناتوAA-11 Archer) موشکی کوتاه برد حرارتی است و قادر به رهگیری هدفی با ارتفاع 0.02 KM الی 20 KM و سرعتی برابر با 2500 کیلومتر بر ساعت را رهگیری کند،این موشک قادر به تحمل 12G فشار است.
دولت هند موشک برد متوسط DERBY ساخت شرکت رافائل اسرائیل را برای 200 جنگنده ی تجاس تهیه کرده است.همچنین در نظر دارند موشک ASTRA را جایگزین موشک DERBY کنند و برای سرعت بخشیدن به این پرژه در تاریخ سپتامبر 2011 آن را بر روی جنگنده تجاس تست کردند.
تجهیزات جنگ الکترونیک این هواپیما توسط شرکت ASIEO واقع در شهر بنگلور ساخته شده است که شامل گیرنده هشدار راداری و جمر،هشدار دهنده لیزری،هشدار دهنده نزدیک شدن موشک و چف و فلیر است.

سفارشات

[*]نیروی هوایی هند: 40 LCA MK 1 هواپیما بر اساس سفارش. برنامه ای برای سفارش LCA MK هواپیما 2 برای 10 اسکادران (حدود 180 هواپیما کل) پس از اتمام تولید از LCA MK 1
[*]نیروی دریایی هند :سفارش برای شش LCAS دریایی در هزینه تقریبی 31.09 میلیون دلار در هواپیما امضا [4] نیروی دریایی هند یک نیاز برای 50 Tejas هواپیما

 

مدل ها:

_ LCA-TD-1:اولین پیش نمونه ی تولیدی با موتور جنرال الکتریک F404-F2J3
_ LCA-TD-2:دومین پیش نمونه ی اثباتگر فناوری
_ LCA-PV-1 and PV-2:مدل اولیه ی تک سرنشینه
_ LCA-PV-3:نمونه ی بسیار شبیه به مدل اصلی که قابلیت سوخت گیری هوا به هوا را دارد .
_ LCA-PV-4:نوع دریاپایه ی تک سرنشینه
_ LCA-PV-5:پیش نمونه ی دو سرنشینه و آموزشی
_ Tejas:مدل اصلی ساخته شده برای نیروی هوایی هند
_ Navy model:مدل دریایی با بهینه سازی هایی مثل تقویت ارابه ی فرود و طراحی مجدد بدنه به جهت انطباق با ناوهواپیمابر
_ MCA:طرح ابتدایی ساخت جنگنده میان وزن با قابلیت های پنهانکاری و دارای موتور مجهز به تغییر دهنده های بردار رانش

مشخصات

نقش: جنگنده چند منظوره

خدمه:1

کشور سازنده: هندوستان

توسعه دهنده: صنعت هوانوردی هندوستان (hal)

طراح: ازانس توسعه هوانوردی

اولین پرواز: 4 ژانویه 2001

وضعیعت: در حال تولید

کاربران : نیروی هوایی و دریایی هند

تعداد ساخته شده: 13 نمونه

هزینه برنامه : 1.2 میلیارد دلار امریکا

قیمت: 31 میلیون دلار

طول:13.20 متر

عرض :8.20

ارتفاع:4.40

مساحت بال ها: 38.4

وزن خالی:5680

وزن پر:9500

حداکثر وزن برخواست: 13500

 

رانش خشک: 53.9 کیلونیوتن (12،100 پوند)

رانش با پس سوز : 85 کیلونیوتن (19،000 پوند)

ظرفیت سوخت داخلی: 2،458 کیلوگرم

ظرفیت سوخت خارجی: 2 * 1،200 لیتر مخزن قطره در داخل کشتی، 1 عدد قطره مخزن 725 لیتری در زیر بدنه

کارایی

حداکثر سرعت : 1.8 ماخ (1،920 کیلومتر / ساعت)؛ (CAS) در ارتفاع بالا

محدوده : 850 کیلومتر (530 مایل) بدون سوخت گیری

شعاع عملیاتی : 300 کیلومتر (186 مایل)

محدوده کشتی : 3،000 کیلومتر (1،840 مایل)

خدمات سقف : 15،250 متر (50،000 فوت)

بارگذاری بال : 247 کیلوگرم / متر مربع (50.7 پوند / فوت مربع)

رانش / وزن : 1.07

گرم محدودیت: +8 / -3.5 گرم

جنگ افزار

اسلحه: 1 × 23 میلی متر دو بشکه GSH-23 توپ با 220 فشنگ نصب شده .

جایگاه حمل سلاح : 8 کل بازدید ها: 1 × زیر سمت پورت تنه مصرف برای هدف قرار دادن غلاف، 6 × زیر بال و 1 × زیر بدنه با ظرفیت 4،000 کیلوگرم سوخت خارجی و مهمات

 

موشک:

موشک های هوا به هوا :

پایتون 5

دربی

ویمپل R-77

ویمپل R-73

موشک های هوا به سطح :

موشک Kh-59 ME (موشک هدایت بن بست تلویزیون)

موشک Kh-59 MK (هدایت لیزری بن بست موشکی)

موشک های ضد کشتی

موشک Kh-35

بمب:

بمب های هدایت لیزری KAB-1500L

GBU-16 Paveway II

FAB-250

مواد منفجره هوا به سوخت را ODAB 500PM

ZAB-250/350 بمب آتش زا

BetAB 500Shp با قدرت بمب های بتن پر سر و صدا

بمب گنگ

OFAB-250-270 بمب های گنگ

OFAB-100-120 بمب های گنگ

RBK-500 سهام بمب خوشه ای

جایگاه حمل تسلیحات:

6 عدد زیر بال ها و 2 تا زیر بدنه

 

220px-AeroIndia-09_HAL_Tejas.jpg

 

index~1.jpeg

 


مترجمین:
hamedof

 

  • Upvote 6

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سلام .....
جنگنده ی خوبی هست و عملا یک سکوی پرش برای هندوستان ....

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
چرا کانارد نداره معمولا هواپیماهای بال دلتا کانارد دارن حالا این هواپیما نه دم داره و نه کانارد این موضوع روی مانورپذیری تاثیر منفی نداره؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

چرا کانارد نداره معمولا هواپیماهای بال دلتا کانارد دارن حالا این هواپیما نه دم داره و نه کانارد این موضوع روی مانورپذیری تاثیر منفی نداره؟



اون تغییر زاویه لبه حمله بال ( اون شکستگی که در لبه بال می بینید و لبه بال بصورت خط مستقیم نیست) تقریبا کار کانارد رو براشون می کنه، هم هزینه اش کمتره و هم پسای یک کانارد کامل رو نداره، البته کارایی یک کانارد کامل رو هم نداره ولی خب کار راه انداز هست.

  • Upvote 3

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

من شانسی مکافات ان شدم اینم تکه ی دیگر مدیران اینو ویرایش و بست اصلی منتقل کنند


سنسورها و رادار توسعه داده شده توسط شرکت علوم هوانوردی هندوستان (با مسئولیت محدود) (HAL)
موسسه تحقیق و توسعه الکترونیک (ERDE) و HAL رادار چند حالته هواپیما را به کمک یکدیگر توسعه داده اند. این رادار دارای قابلیت TWS بوده و قادر به جستجو و جستجو همزمان با ردیابی (قفل کردن) چند هدف است (به عبارت دیگر این یک رادار آرایه فازی است.م. ). علاوه بر این قادر به نمایش عوارض اصلی جغرافیایی نظیر ارتفاعات و رودخانه ها و ... بر روی صفحه خود می باشد. این رادار دارای قابلیت رادارهای پالس داپلر و شکل دهی پرتو داپلر(تصحیح داپلر برای حذف کلاتر زمینه هنگامی که رادار بر روی نقاطی با زاویه بیش از 15 درجه نسبت به ساعت 12 هواپیما تنظیم شده باشد
http://content.answc...on/f0222-01.gif) ، تشخیص هدف متحرک و توانایی نگاه به پایین و بالا است. رادار درون یک رادوم از جنس کولار (نوعی الیاف فیبری مقاوم که در لباسهای ضد گلوله و کلاه خود نظامی ها هم استفاده می شود) نصب شده است.
موتورهای توربوفن و کارایی Tejas جنگنده سبک نیروی هوایی هندوستان
نمونه مهندسی جنگنده ازموتورهای توربوفن F404-GE-F2J3 ساخت جنرال الکتریک استفاده می کرد اما نمونه تولیدی قرار است از موتور های توربوفن F404-GE-IN20 جنرال الکتریک با قدرت 85KN استفاده بکند و HAL سپارش 24 دستگاه از این موتورها را در سال 2007 به GE داده است. جنگنده با شماره LSP-2 (به معنی نسخه دوم تولید محدود) نخستین جنگنده ای بود که با این موتور تجهیز شده و پروازهای آزمایشی خود را از سال 2008 شروع کرده است.
در طرح اولیه قرار بود که برای جنگنده تولیدی از موتورهای توربوفن تولید داخل با نام کاوری GTX-35VS که توسط موسسه تحقیق و توسعه توربینهای گازی (GTRE) استفاده شود که به دلیل تاخیر در ساخت آنها خرید از GE در دستور کار قرار گرفت.
(البته پژوهشگاهها معمولا با تاخیر بیشتری در پروژه ها نسبت به شرکتها عمل می کنند اما دلیل دیگر استفاده نشدن از کاوری وزن زیاد آن و تراست کم بوده است .م.)
شرکت Snecma-Larzac به عنوان همکار صنعتی در توسعه موتور انتخاب شده است.
کاوری 52کیلو نیوتن را بدون پس سوز و 80.5 کیلو نیوتن را با پس سوز تامین می کند این موتور از قابلیت جهت دهی به بردار گازهای خروجی در چند محور و مسیر هوای ورودی Y شکل برای تامین هوای مورد نیاز استفاده می کند.
این جنگنده دارای مخزن سوخت درون بال و بدنه و دارای قابلیت سوخت گیری هوا به هوا از صندلی جلو بوده و پراب سوخت گیری در سمت راست قرار دارد همچنین قادر به نصب مخازن اضافی سوخت 4000 پوندی (قابل رها شدن) در نقاط مستحکم زیر بدنه و داخلی و میانه بال است. جنگنده به سیستم راه انداز توربین گازی مدل GTSU-100 مجهز شده است.
حد اکثر سرعت این جنگنده 2205 کیلومتر در ساعت و در ارتفاع ماکزیمم 15200 متر است. برد این جنگنده 3000 کیلومتر است. سقف پرواز خدمتی این جنگنده 16500 متر است (Service Ceiling) و وزن آن حدود 5450 کیلو و بیشینه وزن آن هنگام کنده شدن از زمین، 13500 کیلو گرم است.


مترجم:
EMP

  • Upvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

شاید بخندید اما چقدر شبیه تصویر گرافیکی بود که در مورد شفق وجود داشت icon_eek icon_eek

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
3 hours قبل , MR9 گفت:

پی نوشت :

1- نکات جالبی در پروژه تجاس وجود دارد . صنعت هوایی هند ، اورهال گونه های مختلفی از جتهای غربی و شرقی را تجربه و حتی یک پروژه نیمه بومی را هم کلید زده ( مصداق اعتماد به توان داخلی )  ولی همچنان برای تقویت قدرت هوایی اش ( زمین پایه و دریاپایه ) ، اقدام به خرید خارجی کند .

2- نیروی هوایی هند ،علیرغم دریافت کمکهای متعدد در این برنامه از منابع خارجی ،  تجاس را همچنان یک جنگنده مکمل ( و نه مستقل ) تعریف نموده که این مساله در نوع خودش و در مقایسه با تلاش های داخلی ایران برای تعریف پروژه های موجود در قالب جتهای رزمی مستقل ، قابل توجه به نظر می رسد .

3- شاید مرور تجربه هندی ها در تعریف پروژه های بومی و در عین حال  ، توجه به بروزرسانی ناوگان هوایی اش با خرید خارجی، الگوی خوبی برای ما باشد

بگذارید همین ابتدا  از زحمتی که برای انتشار مطالب در جهت زنده نگه داشتن سایت میلیتاری می‌کشید تشکر کنم آن هم در فضایی که رسانه‌های جدید مجازی همه چیز را بلعیده‌اند 

 

در خصوص مطالب فوق اما بگذارید کمی دقیقتر و موجز با موضوع برخورد کنیم، نسخه‌ی ناونشین تجاس در واقع چیزی بیشتر از تکرار همان شکست شترگاوپلنگ نیروی هوایی نیست، سی سال توسعه برای چیزی که قیمت آن با یک Su-30mki بیشتر است و از پیچ و پرچ تا موتور و اویونیک و..... ساخت کشورهای دیگر است یک آبروریزی است و برای ما باید عبرت باشد تا الگو 

هند نمونه‌ی کامل یک شکست و نداشتن برنامه‌ریزی دقیق و نداشتن تعریف روشن از افق است، کشوری که از حدود نیم قرن پیش درگیر تولید جنگنده تحت لیسانس بوده با دریافت حجم بسیار زیادی کمک‌های فنی از شرق و غرب هنوز نمی‌تواند یک پلتفرم سبک آموزشی رزمی را به تنهایی پس از گذشت سی سال و صرف هزینه سرسام آور به نتیجه برساند و چیزی بسازد که از خودش در سطح جهانی حرفی برای گفتن داشته باشد؟ 

 این وضعیت در مورد هواپیمابر ویکرام‌ هم صدق میکند و با وجود انواع و اقسام کمکها و هزینه فراوان هنوز از زمانبندی های عقب است 

  • Like 1
  • Upvote 8
  • Downvote 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 ساعت پیش, MR9 گفت:

قلب تپنده این جت بومی ، یک دستگاه پیشرانه   F404 محصول شرکت جنرال الکتریک  است  که برای اولین بار ، در حدود 40 سال پیش (1978) به دنیای پیشرانه های هوایی معرفی شد ودر مقایسه با پیشرانه  F-110 جنگنده اف-16 و یا پیشرانه  AL-31 جت سوخو ،توان کمتری را تولید می کند ، ضمن اینکه ،تراست تولید شده توسط آن در کمال شگفتی ، چیزی کمتر از 40 درصد  پیشرانه  R-29 روسی است که از دهه هفتاد میلادی ، بر روی پیکربندهای هوایی نسل سوم هندی در خدمت رزمی قرار دارد .

 

با تشکر از زحمتی که بابت مطلب کشیدید

این پیشرانه بخاطر اینکه توسط هندی ها مونتاژ شده چنین توانی داره یا اساسا پیشرانه امریکایی نسبت به مدل روسی ضعیف تر هست؟ 

  • Like 1

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
1 minute قبل , NIX گفت:

با تشکر از زحمتی که بابت مطلب کشیدید

این پیشرانه بخاطر اینکه توسط هندی ها مونتاژ شده چنین توانی داره یا اساسا پیشرانه امریکایی نسبت به مدل روسی ضعیف تر هست؟ 

لطف دارید

تراست اف-404 : 48.9 کیلونیوتون بدون پس سوز ، 78/7 با پس سوز

تراست آر-29 : 78/4 کیلونیوتون بدون پس سوز  ، 112/8 با پس سوز

تراست آ.ال .31 : 74/5 کیلونیوتون بدون پس سوز ، 122/5 با پس سوز

تراست اف-110 : 78/4 کیلونیوتون

بطور طبیعی ، به نظرم ارتباطی به مونتاژ موتور در داخل هند ندارد ، پیشرانه اف-404 بالذات همین توان را تولید می کند

  • Like 1
  • Upvote 7

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

البته تلاش هند و پاکستان برای نیل به تولید جنگنده بومی ستودنیه ولی بعد از 40 سال و انواع حمایت های خارجی از پیشرانه تا... تجاس رو تبدیل به محصول بازار مشترک چهل تیکه ای کرده که به نظرم مثل جی اف 17 پاکستانی ها نمی تونه کارایی و اثربخشی خاصی بر توازن نیروی هوایی کشور سازندشون داشته باشه ، صرفا به عنوان جانشین برای میگ 21 و اف 7  و بانشسته کردن اون جگنده ها مناسب اند . در مقام مقایسه بخصوص تجاس که انواع حمایت های خارجی و تکنولوژیکی رو پشت سرش داشته برتری چندانی نسبت به جنگنده کوثر 1 نیروی هوایی ایران نداره و در صورت تامین پیشرانه مناسبی ( مثلا آر-29، اف-110 و یا آ. ال .31)  و گردآوری تمام طرح های موازی در قالب یک پروژه واحد و البته توسعه اون حتی جنگنده ای بهتر از جی اف 17 و تجاس داشته باشیم.

  • Upvote 8
  • Downvote 2

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط MR9
      فکور90 ، در اصل ، یک پروژه داخلی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران (IRIAF)  بشمار می رفت که تاریخ آغاز آن به اوایل دهه نخست قرن بیست و یکم ( 2000 میلادی ) برمی گردد . به اعتقاد برخی ، در آن زمان هیچ  موشک هوا به هوای عملیاتی AIM-54A فونیکس در فهرست موجودی نیرو وجود نداشت ، در نتیجه  متخصصان نیروی هوایی پیشنهاد دادند  تا قطعات و اجزاء فونیکس ها را با قطعات موشکهای تغییر یافته هاوک ( پروژه سجیل ) بهبود دهند و موشکهای موجود را بحالت عملیاتی بازگردانند .
      با کلید خوردن این پروژه ، به شکل همزمان نیروی هوایی یک قرارداد همکاری را با صنایع شهید بابایی وابسته به وزارت دفاع و پشتبانی نیرو های مسلح با هدف بازگرداندن چند تیر موشک فونیکس بحالت عملیاتی در یک بازه زمانی یکساله (2007-2006) به امضاء رساندند  و برای اطمینان از صحت کار ، چند کارشناس بازنشسته فنی نیروی هوایی ارتش نیز به این پروژه پیوسته و این ایده دنبال شد.
      براساس گزارشهای تایید نشده ، در اوایل کار ، موشکهای از رده خارج فونیکس با استفاده از جستجوگر موشک MIM-23B دوباره عملیاتی شدند . با این حال ، در سالهای بعد (2009-2008) ، زمانی که صنایع شهید بابایی ، یک نسخه بهبود یافته از موشک پدافند هوایی MIM-23B را با رادار و اویونیک جدید برای نیروی هوایی توسعه داد ، این ایده برای کارشناسان بوجود آمد که تمامی موشکهای فونیکس باقی مانده را با اویونیک جدید و رادار موشک شلمچه ، ( نسخه بهبود یافته MIM-23B) به حالت عملیاتی درآورند .
      این موشک با موفقیت کامل مابین سالهای 2009 تا 2010 آزمایش شد ، اما علی الظاهر  در خط تولید انبوه قرار نگرفت . نسخه جدید سجیل / شلمچه  با جستجوگر و اویونیک پیشرفته با شناسه سجیل هوابرد برای تجهیز تامکتهای نیروی هوایی ، فانتوم ومیراژهای اف-یک در حال توسعه است .
      پی نوشت : 
      این تحلیل ، صرفاً یک نظر بشمار می رود و نه تایید و نه رد می گردد . با این حال امیدواریم نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، بیش از پیش ، از قابلیتهای تدافعی ، تهاجمی برخوردار گردد . 
    • توسط hamed_713
      "آنسات" به هلی کوپتر آموزشی نیروی هوایی روسیه مبدل خواهد شد

      ژنرال "ویکتور ایوانوف" رییس اداره نیروی هوایی نظامی ارتش روسیه روز سه شنبه به خبرنگاران گفت که "آنسات" بعد از پایان آزمایشات دولتی مشترک و بهره برداری تجربی در نیروها تا سال 2010 به هلیکوپتر اصلی آموزشی نیروی هوایی کشور مبدل خواهد شد.

      وی یادآوری نمود که این تصمیم در سال 2001 توسط مسئولین وقت وزارت دفاع اتخاذ شده بود.

      ژنرال ایوانوف گفت: آزمایش "آنسات" برای آنکه به صورت نمونه آموزشی در آید، به مدت یک و نیم تا دو سال طول خواهد کشید. طی این مدت باید آن را تکمیل کرد.

      وی توضیح داد که در حال حاضر خلبانان مدرسه عالی خلبانی "سیرزانسک" از هلی کوپترهای "می-2" بعنوان هلی کوپتر آموزشی استفاده می کنند.

      وی گفت: نیروی هوایی برای آموزش خلبانی در ابتدا به 25-30 فروند "آنسات" نیاز دارد. بعد از آن این میزان افزایش داده خواهد شد.

      هلی کوپتر سبک چند منظوره "آنسات" با توان حمل 1-1,3 تن، حداکثر وزن پروازی 3,3 تن و حمل تا 9 سرنشین در دفتر طراحی کمپانی "KVZ" با همراهی دیگر سازمان های و موسساتی که در امور تجهیزات هوایی مشغول هستند، ساخته شده است.

      اولین پرواز "آنسات" در ماه اوت سال 1999 انجام شد. "آنسات" بر خلاف نمونه های مشابه غربی خود دارای دو موتور است که به مراتب ضریب اطمینان و امنیت آن را بالا می برد.

      نووستی
    • توسط Davood
      يك شركت آمريكايي ساخت هواپيما اعلام كرد مقام‌هاي اسراييلي تمايل دارند يكصد هواپيماي جنگي از نوع اف - ۳۵جديد را خريداري كنند.
      روزنامه اسراييلي معاريو روز پنج شنبه با اعلام اين خبر افزود، برخي مديران شركت لاكهيد مارتين به تازگي به تل‌آويو سفر كرده‌اند تا با اليعايزر شكيدي فرمانده نيروي هوايي اسراييل و برخي مقام‌هاي عالي رتبه ارتش اسراييل درباره اين معامله گفت و گو كنند.
      بر پايه اين خبر، هواپيماهاي اف ۳۵كه جديدترين در نوع خود است ، هواپيماي جنگي اصلي در نيروي هوايي آمريكا در آينده خواهد بود.
      روزنامه ياد شده نوشت : اگر اين معامله صورت گيرد، نيروي هوايي ارتش اسراييل ، اولين هواپيما از اين نوع را در سال۲۰۱۴ميلادي دريافت خواهد كرد.
      آمريكاطي سالهاي گذشته هر سال ميلياردها دلار كمك بلاعوض به سردمداران اسراييلي اهدا كرده كه بخش مهمي از آنها در قالب انواع تجهيزات پيشرفته نظامي ، سلاح‌هاي جديد و غير متعارف بوده است.
      بخشي از اين سلاحها را اسراييل در جنگ اخير خود عليه لبنان استفاده كرد و هزاران تن از مردم بي‌گناه اين كشور را با آنها به خاك و خون كشيد.

      irna.ir
    • توسط MR9
      جغد شب پرواز لوفت وافه
       
      بدون شک ، بهترین جنگنده - شکاری رزم شبانه لوفت وافه در طول جنگ جهانی دوم ، پرنده دوموتوره HE-219 UHU  ( جغد ) بشمار می آمد که بلحاظ برخی از مشخصات فنی بسیار با جنگنده بلندپرواز ماسکیتو بریتانیایی قابل مقایسه و در برخی از مشخصات نیز از آن عملکرد بهتری داشت . در این شکاری شب پرواز بطور معمول از دو سری آنتن رادار استفاده می گردید ، آنتن های SN-2 و FUG-212 . در نخستین پرواز عملیاتی اسکادران این پرنده در دو شب پیاپی یعنی در شبهای 11و12 ژوئن 1943 ، یک فروند HE-219 A موفق به سرنگون نمودن 5 بمب افکن سنگین چهارموتوره  لانکاستر بریتانیایی در کمتر از 30 دقیقه گشت . با وجود این بیلان موفق ، این جنگنده کار آمد هرگز وارد تولید انبوه نگردید و تنها 300 فروند از آن وارد سازمان رزم لوفت وافه شد .
       

       
       

       
      مجموعه کابین خلبان و خدمه کنترل کننده رادار
       

       
       
      در اواخر سال 1944 ، بدلیل حساسیت های موجود نسبت به خدمه این هواپیما ، لوفت وافه درصدد بود تا این جنگنده شب پرواز را به صندلی های پرتاب شونده مجهز نماید ، با این حال فقط یکفروند از این هواپیما ( تصویر فوق ) برای  گذراندن آزمایشهای زمینی به صندلی های پرتاب شونده (EJECTION SEAT) مجهز شدند .
       
       
       

       
       

       
      LUFTWAFFE  HE-219 A.1  VS    ROYAL AIR FORCE  LANCASTER
       
       

       

       
      جنگنده شب پرواز HE-219 A.1 مجهز به رادار FUG-220  مونستر - هندورف 45-1944
       

       
      جنگنده شب پرواز HE-219 A1 - فرودگاه کپنهاگ  ، دانمارک ( این تصویر پس از تسلیم شدن واحدهای لوفت وافه در دانمارک برداشته شده است )
    • توسط EBRAHIM
      ميتوان به جرات اظهار کرد که ديگر همانند گذشته توانايي ساخت هواپيماهاي جنگنده تنها تحت سلطه کشور بخصوصي مانند ايالات متحده نيست و کشورهاي ديگر نيز همگام با صنعت روز هوانوردي با جديت مشغول به طراحي و توليد هواپيماهاي جنگندهي بومي هستند.اما در اين ميان دو کشور اروپايي يعني انگليس و فرانسه البته تا حدودي نيز آلمان گوي سبقت را از ديگران ربوده و به سرعت در حال توليد جنگنده هايي هستند که به خوبي از پس حريفان امريکايي خود بر آمده و انان را از ميدان نبرد به در ميکنند.کشور فرانسه با سابقه ي زياد در طراحي و ساخت هواپيماهاي مسافربري و نظامي هم اکنون در حال طراحي مدل هاي جديدي از هواپيما هاي جنگنده بوده که نمونه شاخص آن جنگنده رافالRafale با کدM09است در ادامه به بررسي اين هواپيماي مدرن ميپردازيم.

      اين جنگنده که در حقيقت ادامه دهنده راه اسلاف خود يعني جنگنده هاي مشهور ميراژ جگوار سوپر اتاندارد و... است به منظور جايگزيني جنگنده هاي قديمي توسط نيروي هوايي فرانسه سفارش داده شده. اين جنگنده که ميتوان آن را تا حدودي جنگنده اي جوان وجديد ناميد در سال 2001 و در عمليات جنگ افغانستان عملکرد و برتري آشکار خود را بر شناخته شده ترين هواپيما هاي ناو نشين يعني f-18 و f14 به جهانيان ثابت نمود.رافال هواپيمايي دو موتوره با قابليت حمل بازه گسترده از تسليحات هوا به هوا و هوا به زمين بوده که در عين حال هواپيمايي بي نهايت تغير پذير است و به سرعت ميتواند نقش خود را از برتري هوايي به شناسايي حملات دريايي و يا زميني تغير دهد.در کاکپيت اين جنگنده از سيستم هاي اويونيک يا سيستم هاي الکترونيکي بسيار پيشرفته اي بهره برداري شده است مانند سيستم HUDهولوگرافيک با زاويه ديد بالا ساخت شرکت تالس اويونيک که اطلاعات ماموريت را به وفور در جلوي ديد خلبان حاضر مي نمايد.دوربين هاي CCDو همچنين صفحه نمايش هاي لمسي در طرفين خلبان که اطلاعات تاکتيکي موقعيت حاضر را ارايه کرده و به او امکان تصميم گيري به موقع را ميدهد.

      در مورد تسليحات اين جنگنده بايد اظهار نمود که اين هواپيما قادر به حمل بيش از 9 هزار کيلوگرم جنگ ابزار هوا به هوا و هوا به زمين از انواع مختلفي چون موشکهاي ميکا ما÷يک سايدوايندر آپاچي اگزوست ماوريک هارپون و بمب هاي هدايت ليزريGBU-12 بسته به نوع ماموريت است.چنانکه پيش بيني نيز ميشود قرار بر اين است که اين جنگنده مدرن از سال 2006 به بمب هاي فوق دقيق هدايت ليزري يا GPSماهواره اي سا÷مAASM نيز براي منهدم کردن هدف هاي دشوار زميني مجهز گردد.اين جنگنده همچنين از دو توپ مسلسل با قدرت آتش 2500گلوله در دقيقه ساختGIAT نيز براي نبرد هاي هوايي نزديک نيز بهره مي جويد.

      اين جنگنده از نظر جنگ الکترونيک نيزبرتري خود را حفظ کرده است ،چه،با در اختيار داشتن سيستم هاي هشدار تهاجم،گيرنده و آشکار سازي ليزري و سيستم هاي مغشوش کننده رادار هاي دشمن از توانايي قابل قبولي برخوردار است.با مجهز شدن اين هواپيما به سيستم راداريRBE2،اين جنگنده از قابليت هايي چون نگاه به پايين شليک به پايين نيز بهره مند شده قابليت شناسايي همزمان 8 هدف وشناسايي تهديدات هوايي را به نحو احسن را نيز دارا است.طول بال هاي دلتا شکل اين جنگنده حدود 11متر و طول خود هواپيما حدود 10 متر است و در عين حال، از مساحت بالي به ميزان 45 متر مربع بهره ميبرد. اين جنگنده مدرن از دو موتور M88-2ساخت سنکنما،براي فراهم آوردن نيروي پيشران خود استفاده مينمايد ک هالبته هر يک نيروي کشش استاتيکي معادل 75کيلو نيوتون را با پس سوز فراهم مي آورد که در اصل ورودي هاي اين موتور ها ، در زير سکان افقي هواپيما واقع شده است!البته تعجب نکنيد.واقه شدن ورودي هاي هوا زير سکان افقي، به اين دليل است که اين هواپيما از نوع کانارد مي باشد،يعني سکان افقي ان که غلتش حول محور عرضي را کنترل ميکند،به صورت دو بالچه در جلو واقع شده است و در عوض، در قسمت انتهاي هواپيما هيچ گونه سطح کنترلي مشاهده نشده و بال ها تا خروجي هاي موتور ادامه يافته اند.

      موتور هاي قدرتمند اين جنگنده،رسيدن ان را به سرعتي معادل1/8ماخ و داشتن سقف پروازي برابر با 55 هزار پا را امکان پذير ساخته اند که توانايي هاي بهينه براي جنگنده اي در اين کلاس محسوب مي شود.
      ناگفته نماند که اين جنکنده در انواع گوناگوني براي ماموريت هاي متواوت عرضه ميشود.اين مدل ها عبارت اند از:مدلBاين جنگنده در اصل براي استفاده نيروي هوايي طراحي گشته و هواپيمايي دو نفره شامل سرخلبان و افسر تسليحات نظامي است.مدلCنيز مانند مدل قبل براي نيروي هوايي توليد شده و در چندي موارد داراي بهبود يافتگي هايي نيز نسبت به مدل قبلي مشاهده ميشود.مدل Mنيز جنگنده تک نفره و مدل ناونشين رافال محسوب ميشود که به منظور انجام ماموريت هاي حفاظتي از ناوهاي هواپيمابر توليد گشته است.قابل توجه است که باز هم سازنده اين هواپيما،يعني شرکت داسالت،سنت شکني نکرده و هواپيماي رافال را نيزهواپيمايي با بال هاي دلتا شکل طراحي نموده است،يعني همان سنتي که در هواپيما هاي پيشين فرانسوي مانند ميراژ4000 رعايت شده است.جنگندهي رافال اولين هواپيماي نظامي جهان است که به منظور انجام ماموريت هاي هوا به هوا و هوا به زمين به صورت همزمان طراحي شده است.

      به علاوه توانايي هاي اين هواپيما براي انجام عمليات در حالت هاي ماوراي ديد بصري(BVR)و ارتفاع بسيار پايين نسبت به سطح زمين،امکانات گسترده اي را به آن،براي جنگنده اي جند ماموريته بودن و قابليت بقاي فراوان در مقابل دشمن را داده است،و به هر سخن،اين هواپيما قادر است که نه تنها نيروي هوايي فرانسه،بلکه کشور هاي زيادي در جهان را که بعد ها از سفارش دهنده گان اين هواپيما خواهند بود،به سهلوت و با شايستگي هر چه تمامتر مرتفع نمايد.

      ماهنامه نوآور
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.