قطعنامه ها و تحریم ها تاپیک جامع قطعنامه ها و تحریم های علیه جمهوری اسلامی ایران

[SAEID 2,832]

32 minutes قبل , mehdipersian گفت:

غرب زدگی بزرگترین بدبختی در تاریخ معاصر ایران هست. بزرگترین ضربه به ایران را این غرب زده ها زدند.

 

این ها غرب را خدای خودشان میدانند و ایران را حداکثر یک نوکر برای غرب

 

وقتی این تفکر وجود داره انتظار نداشته باشید یک غرب زده برای ایران کار مفیدی بکند. 

 

در همین تفکر برجام و ترکمانچای میشود یک تدبیر بزرگ

 

جدای از این مسائل

 

چنین طرز تفکری که سعی در شستن و تمیز کردن قرارداد ننگین و خفت آور ترکمنچای داره ، هم خطرناک هست و هم باعث خجالت و ناراحتی

 

امروز کشور نه درگیر جنگ هست ، نه بخشی از کشور اشغال شده است ، و نه هیچ مورد مشابه دیگری

 

پس وقتی هیچ اتفاقی نیفتاده است و هیچ بخشی از کشور اشغال نشده است ، این چه تزریق فکری ننگینی هست که سعی داره القا کنه بخشی از کشور رو برای جلوگیری از بخش هنوز اشغال نشده تقدیم بیگانگان کنیم ؟!

 

بعد هم از بذل و بخشش کشور به بهانه جلوگیری از اشغال بخش هایی از اون با افتخار عده ای دفاع کنند ؟!

 

در پست قبلی گفتم که امان از دست حسادت ...

 

اینکه شما در زمان تصدی مسئولیت نتونستین همه برنامه های خودتون رو اجرایی کنین و دلایل اون هر چی بود به کنار و تاریخ در این مورد قضاوت میکنه

 

مهم این هست که یک کاری برای کشورمون انجام بشه ، توسط هر کسی میخاد انجام بشه در مرحله بعدی اولویت قرار داره ، حتی شخص شخیص جواد خان هم کاری برای کشورمون انجام بدن ازشون باید تشکر کرد

 

ولی اینکه رقیب من ، یا معاون دیروز من ، بیاد و یک کارهایی رو انجام بده و روابط ایران با همسایگان رو اصلاح کنه و ائتلاف دریایی تشکیل بده و ... و من حسودی کنم این خیلی فکر ناپسندی هست

 

نیم قرن بعد اصلا نه اسمی از وزیر فعلی هست و نه وزیر سابق ، ولی صحبت از قراردادها و تاثیرات بلند مدت اونها خواهد بود

 

این نکته رو هم بگم که خودم به شخصه طرفدار وزیر خارجه فعلی نیستم ، یعنی از وزیر خارجه قبلی بیشتر حمایت میکردم تا وزیر فعلی !!!

 

ولی هر کسی حتی با تفکر کاملا متفاوت با بنده اگر بیاد و برای کشورمون کار درستی انجام بده ازش تشکر میکنم

 

اولویت نه من هستم و نه شما ، اولویت در مرحله نخست کشورمون هست ، در مرحله دوم هم ملت اولویت هستن و ملت به این دلیل اولویت دوم هستن که عمر کمتری از کشور دارند و هر نسلی کشور رو به امانت در اختیار دارن تا به سلامت به فرزندان خودشون انتقال بدن ، ایران فقط برای من و شما که در حال حاضر زندگی می کنیم نیست ، بیشتر از ما ، ایران برای نسل های آینده است و این نسل های آینده درباره ما قضاوت خواهند کرد ، همانطور که ما درباره نسل های قبل از خودمون قضاوت میکنیم

[alala 28,336]

مونولوگ دیشب ظریف در کلاب هاوس ناامید کننده تر بود حتی برای  شخصیتی  که اصرار به سقوط داره. شاید واقعا خنده دار به نظر برسه برای فردی که موقعیت های بالایی را در یک دولت تجربه کرده ولی با توجه به موقعیت های خاصی که آقای ظریف شروع به ارائه نظر می کنند و همچنین اظهاراتشون شاید بارزترین ویژگی ظریف را در کنار سایر ویژگی های مطرح شده باید حسادتش دونست. با اینکه غیرقابل باور به نظر میرسه که مگه میشه کسی در این سن و سال و موقعیت ها چنین باشه. بله،میشه.  تکبر به همراه توهم بی بدیل بودن در طول تاریخ یک کشور و بنابراین تحقیر و سرکوب هر فرد دیگه ای که به نظرش میرسه براش یک تهدید هست در این رقابت(!) میتونه به این صفت کودکانه طرف را رهنمون کنه تا جایی که پز انگلیسی دانستنش را حتی به محمود کریمی بده!

 

ولی فانتزی و تراژدی! در چنین نقل قول هایی خودش را نشون میده :

 

نقل قول

یکی از سناتورهای نزدیک به ترامپ، در سفری به نیویورک سراغ من آمد و گفت ترامپ از شما برای حضور در کاخ سفید دعوت کرده وقتی به تهران منتقل کردم و گفتم در صورت عدم موفقیت مجازات را می‌پذیرم اما پیام به مراحل عالی نرسید و در سطوح پایین رد شد.

 

غیرقابل باور هست. خصوصا تکبر و غرور موجود در جمله.

فردی گمان میکنه در یک مسئله کلان و استراتژیک که بسیاری از کارشناسان با تحلیل روش اتفاق نظر داشتند اگر بر خلاف نظر همه اون ها و با استدلال شخصی بره پای کاری و همه چیز بالعکس دربیاد و ضررهای بیشتر و حتی موجودیتی برای کشور ایجاد بشه با "مجازات شخصی خودش" همه چیز حل میشه!! واقعا نمیشه تصور کرد باید خندید به این نگاه یا گریست. مگر این "من" چه کسی است که فرضا مجازاتش را با آسیب موجودیتی به یک کشور و مردمش همسان قرار میده؟ یا چه تصور بچگانه ای است که وجود داره نظام عقده مجازات ایشون را داره که فرضا اگر رفت و موفق نشد مجازاتش کنه ولابد همه چیز حل میشه. اگر مسئله اطمینان و تضمین انتخابش هست که خودش قبل تر میگه که "  هرکس بگوید در روابط بین الملل می توان تضمین گرفت، عوام است.  " خب پس چه؟ 

 

بعد هم مدام این "من" تکرار بشه. "من" چنین کردم حالا قاسم هم اون گوشه  بود. "من" چنان کردم جلیلی نتونست. محمود کریمی مداح "من" را میخواست خراب کنه. طائب دشمن "من" بود. "من" تصمیمم این بود نظام گفت نه. "من" را به ملاقات دعوت کردند نزاشتند. نظریه "من" این بود و چنین شد.

 

تا زمانی که برجام کت و ردای امیرکبیر و تندیس  و نشان نصیب می کرد هم همه چیز متعلق به "من" بود و وقتی مشکلات و نقص هاش سرباز کرد همه دشمن این "من" بودند و شدند و همه مشکلات برجام و بعدش دیگه متعلق به "من" نبود بلکه متعلق به "اون ها " بود.

 

عجیبه واقعا. شاید تسلط بر نفس برای هر سیاستمداری قبل از هر چیز لازم هست.

 

 

[zed 4,740]

53 minutes قبل , alala گفت:

مونولوگ دیشب ظریف در کلاب هاوس ناامید کننده تر بود حتی برای  شخصیتی  که اصرار به سقوط داره. شاید واقعا خنده دار به نظر برسه برای فردی که موقعیت های بالایی را در یک دولت تجربه کرده ولی با توجه به موقعیت های خاصی که آقای ظریف شروع به ارائه نظر می کنند و همچنین اظهاراتشون شاید بارزترین ویژگی ظریف را در کنار سایر ویژگی های مطرح شده باید حسادتش دونست. با اینکه غیرقابل باور به نظر میرسه که مگه میشه کسی در این سن و سال و موقعیت ها چنین باشه. بله،میشه.  تکبر به همراه توهم بی بدیل بودن در طول تاریخ یک کشور و بنابراین تحقیر و سرکوب هر فرد دیگه ای که به نظرش میرسه براش یک تهدید هست در این رقابت(!) میتونه به این صفت کودکانه طرف را رهنمون کنه تا جایی که پز انگلیسی دانستنش را حتی به محمود کریمی بده!

 

ولی فانتزی و تراژدی! در چنین نقل قول هایی خودش را نشون میده :

 

 

غیرقابل باور هست. خصوصا تکبر و غرور موجود در جمله.

فردی گمان میکنه در یک مسئله کلان و استراتژیک که بسیاری از کارشناسان با تحلیل روش اتفاق نظر داشتند اگر بر خلاف نظر همه اون ها و با استدلال شخصی بره پای کاری و همه چیز بالعکس دربیاد و ضررهای بیشتر و حتی موجودیتی برای کشور ایجاد بشه با "مجازات شخصی خودش" همه چیز حل میشه!! واقعا نمیشه تصور کرد باید خندید به این نگاه یا گریست. مگر این "من" چه کسی است که فرضا مجازاتش را با آسیب موجودیتی به یک کشور و مردمش همسان قرار میده؟ یا چه تصور بچگانه ای است که وجود داره نظام عقده مجازات ایشون را داره که فرضا اگر رفت و موفق نشد مجازاتش کنه ولابد همه چیز حل میشه. اگر مسئله اطمینان و تضمین انتخابش هست که خودش قبل تر میگه که "  هرکس بگوید در روابط بین الملل می توان تضمین گرفت، عوام است.  " خب پس چه؟ 

 

بعد هم مدام این "من" تکرار بشه. "من" چنین کردم حالا قاسم هم اون گوشه  بود. "من" چنان کردم جلیلی نتونست. محمود کریمی مداح "من" را میخواست خراب کنه. طائب دشمن "من" بود. "من" تصمیمم این بود نظام گفت نه. "من" را به ملاقات دعوت کردند نزاشتند. نظریه "من" این بود و چنین شد.

 

تا زمانی که برجام کت و ردای امیرکبیر و تندیس  و نشان نصیب می کرد هم همه چیز متعلق به "من" بود و وقتی مشکلات و نقص هاش سرباز کرد همه دشمن این "من" بودند و شدند و همه مشکلات برجام و بعدش دیگه متعلق به "من" نبود بلکه متعلق به "اون ها " بود.

 

عجیبه واقعا. شاید تسلط بر نفس برای هر سیاستمداری قبل از هر چیز لازم هست.

 

 

با سلام خدمت همه دوستان گرامی

هنوز استعفای ظریف در ماجرای سفر بشار اسد به تهران برای من قابل هضم نیست که چگونه یک دستاورد و پیروزی را با عمل خود تحت الشعاع قرار داد . شاید من از پشت پرده سیاست با خبر نباشم ولی برخی رفتارها به هیچ عنوان قابل توجیه نیست . بماند که این دوستان گفته های سابق خود را نیز فراموش کرده اند و اکنون خلاف همان ها صحبت می کنند . البته آقای ظریف تنها نیست و این رفتار شامل طیف همفکر او نیز می شود . آنجا که رهبری از آتش زدن برجام در برابر پاره کردن آن توسط ترامپ سخن می گوید و شخص بالاتر همین وزیر امور خارجه به مسخره می گوید : برخی فکر می کردند منقلی هست و می توانند قطعنامه ها را در آتش بیندازند!

https://jamejamonline.ir/fa/news/1005815/روحانی-برخی-فکر-می-کردند-منقلی-هست-و-می-توانند-قطعنامه-ها-را-در-آتش-بیندازند

[hfarzaneh 109]

زمانی که برجام امضا شد اقای ظریف در جواب اقای فواد ایزدی که گفت ترامپ گفته این توافق را لغو می کند . ایا ایشان واقع بین بود که برای این احتمال یک راه حل پیدا کند یا به تمسخر گفت مگه ترامپ می تواند برجام را لغو کند؟ ایا همچین فردی که روابط بین الملل نمی شناسد و نمی داند امریکا توافقی را که نتواند لغو کند هیچوقت امضا نمی کند. این فرد انقدر مغرور بود که وقتی برجام مشخص شد ارزش اقتصادی برای کشور ایجاد نمی کند. در مصاحبه با روزنامه خراسان گفت که برجام برای بهتر شدن اقتصادی نبود!!!!1

[scorpion57 3,938]

سلام 

خودمون رو به عنوان یک ناظر بیرونی در نظر بگیریم و به این کنشهای سیاسی جناحها در داخل کشور نگاه کنیم چه چیزی دستگیرتان میشود؟

جز بی تجربگی و بی تدبیری و بازیچه شدن فضای سیاسی چیزی دیگه دریافت نمیشه.منافع ملی خیلی راحت فدای اهداف و منفعت جناحی و گروهی و ... میشه.بعد از 45سال هنوز یاد نگرفتند که در عرصه خارجی علی الخصوص با وضعیت حساس کشور هم صدا باشند یعنی اینقدر شعور سیاسی داشته باشند که در مسائل کلان به تفاهم و ائتلاف برسند دستکم اختلافات رو بروز ندن .متاسفانه هیچ کدام از جناحها کشور از این گناه مبرا نیستند.و خیلی راحت جایگاهها و اشخاص مهم و تاثیر گذار رو تخریب و تضعیف می کنند 

ویرایش شده در خرداد 2 توسط scorpion57

[alala 28,336]

از این روشن تر میشه به عدم استقلال کشورهاشون اعتراف کرد:

 

نقل قول

جوزف بورل، مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در گفت‌وگو با روزنامه «استریتس تایمز» انگلیس تأکید کرد که تحریم‌های ثانویه آمریکا خلاف قوانین بین‌المللی است.

وی دراین‌باره گفت: تفاوت اساسی بین اقدامات محدودکننده و تحریم‌های ما با آمریکا وجود دارد؛ تحریم‌های ما فراسرزمینی (ثانویه) نیستند. به عنوان مثال ما از شرکت‌های نفتی اندونزی نمی‌خواهیم که از قوانین محدودکننده و تحریم‌های ما علیه روسیه تبعیت کنند.

بورل با بیان اینکه «آمریکایی‌ها می‌گویند همه باید از تحریم‌های ما تبعیت کنند، به نظر ما این برخلاف قوانین بین‌المللی است.ما معتقد به اعمال قوانین خود به کشورهای ثالث نیستیم، بنابراین نمی‌توانیم مانع شرکت‌های نفتی هندی برای خرید نفت روسیه شویم.»

مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در حالی تحریم‌های ثانویه آمریکا (رعایت تحریم‌ها از طرف کشورهای ثالث) را خلاف قوانین بین‌المللی می‌داند که کشورهای اروپایی تاکنون از همه تحریم‌های ثانویه آمریکا علیه ایران تبعیت کرده‌اند.

 

[alala 28,336]

نقل قول

تارنمای آمریکایی دیپلماتیک به نقل از این مقام آمریکایی بدون اشاره به اقدامات تخریبی غرب در مسیر مذاکرات با تهران به ویژه دولت بایدن ادعا کرد: ما در پیام‌های ارسالی به ایران از طریق هر کانال موجود، کاملاً صریح بوده‌ایم مبنی بر اینکه اگر ایرانی ها اقدامات بیشتری را انجام دهند، به نقطه‌ای بسیار خطرناک خواهیم رسید و ما کاملاً صریح بوده‌ایم که ایرانی ها باید از این اقدامات اجتناب کنند.

 

بوضوح لفاظی های اخیر و جلو انداختن دوباره نتانیاهو و فرماندهان نظامی این رژیم برای متوقف کردن ایران در مسیر هسته ای است در حالیکه تحریم ها سر جاشون هستند و افزوده میشند. این طبیعتا به ضرر ماست. با افزایش و تغییر برچسب تحریم ها و حتی احتمال اقدامات بیشتر اروپا مثل تحریم سپاه لازم هست که ما هم برگ های برنده خودمون را افزایش بدیم. از حمله نظامی نباید ترسید ( از خرابکاری و ترور که رهبری هم به مسئولان اشاره کردند حواسشون را جمع کنند باید مراقبت کرد) و با قدرت باز همانطور که رهبری گفتند نباید اسیر زیاده خواهی شد و با قدرت پیش رفت.

 

پ ن: در این مرحله اگر افزایش خلوص غنی سازی چندان بازدهی فنی نداره برای ما ولی :

 

1.افزایش معدن های فعال اورانیوم طبیعی

2.افزایش تعداد سایت های غنی سازی در کمیت و لااقل ایجاد زیرساختها بدون تزریق مواد

3.پراکنده سازی سایتهای ساخت قطعات برای مراکز هسته ای

4.پیش بردن با قدرت سایر علوم مرتبط مثل کاربرد لیزر

 

و مواردی از این دست باید انجام بشه.

 

 

[951 13,732]

اعلام رسمی پایان تحریم‌های شورای امنیت علیه ایران

 

دبیرخانه شورای امنیت سازمان ملل با ارسال یادداشتی به کشورهای عضو سازمان ملل متحد، پایان رسمی مقررات بندهای ۳، ۴ و ۶ ضمیمه ب قطعنامه ۲۲۳۱، را به اطلاع کشورها رساند. به نقل از ایرنا، بر اساس مفاد ضمیمه ب قطعنامه ۲۲۳۱، این محدودیت ها تا ۸ سال پس از اجرای برجام (۱۸ اکتبر ۲۰۲۳) ادامه داشت که نهایتاً نیمه شب گذشته به وقت نیویورک و به صورت خودکار خاتمه یافت.

 

لینک تکمیلی خبر :

 

https://www.tabnak.ir/fa/news/1199590/اعلام-رسمی-پایان-تحریم‌های-شورای-امنیت-علیه-ایران

 

[alala 28,336]

در تحلیل ها همه ی ما تقریبا اقدامات عصبی و پله پله ی اتحادیه ی اروپا در آژانس را به شکل محلی از حیث زمانی تحلیل کردیم و میکنیم ولی یک تاریخ مهم ( اکتبر 2025 ) وجود داره که مشخص میکنه احتمالا در یک سال پیش رو اروپا حتی بدون فشار آمریکا و بدون توجه به اینکه ایران چه اقدامی میکنه یا نمیکنه "مکانیسم ماشه" را فعال خواهد کرد. یعنی ایران چه همین حالا عقب بنشینه و تمام تعهداتش را به زمان اجرای برجام برگردونه و چه همین روند را ادامه بده قطعا و حتما اروپا در یک سال پیش و احتمالا چند ماه پیش رو مکانیسم ماشه را فعال خواهد کرد. از این رو شاید بشه فهمید ایران چرا هوشمندانه در این مدت هم گام های جدی ای برداشته و هم بر خلاف خواست شاید برخی از ما از اقدامات شدید و گسترده اجتناب کرده و حتی گاهی در آستانه نشست ها در تعامل با مدیر معلوم الحال! آژانس عقب نشینی هایی هم نشان داده.

 

برای اینکه مفهوم و تاثیر این تاریخ مهم را متوجه بشیم به نشست شب گذشته ی شورای امنیت ( نشست دوره ای برسی قطعنامه 2231 ) باید نگاهی بندازیم و صحبت های نمایندگان تروئیکا خصوصا فرانسه و انگلستان:

 

نقل قول

او ادعا کرد: قطعنامه ۲۲۳۱ در اکتبر سال آینده منقضی می‌شود و به همراه آن حق اعمال مجدد تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران به پایان می‌رسد.

سفیر انگلیس با ادعای خطرناک و نگران کننده خواندن پیشرفت های هسته ای ایران مدعی شد: ما به حفظ همه گزینه‌های دیپلماتیک روی میز از جمله بکارگیری مکانیسم ماشه قبل از اکتبر ۲۰۲۵ در صورت لزوم، ادامه خواهیم داد.

تاکید فرانسه بر فعال سازی مکانیسم حل اختلاف

سفیر و نماینده فرانسه در سازمان ملل نیز بدون اشاره به خروج آمریکا از برجام، مدعی پنج سال "نقض تعهدات توسط ایران" شد و گفت که این امر با گزارش های نگران کننده آژانس بین المللی انرژی اتمی  همراه شده است.

سفیر فرانسه مدعی شد سطح کنونی غنی‌سازی ایران توجیه غیرنظامی و صلح‌آمیز «قابل قبول» ندارد و بر فعال سازی مکانیسم اختلاف تاکید کرد.

 

عملا به نظر تا چند وقت دیگه ( بدون توجه به اقدامات ایران چه کاهشی و چه افزایشی ) ما شاهد درخواست تروئیکا یا یکی از اعضای اون از شورای امنیت ( با توجه به اینکه مکانیسم ماشه چند سال پیش توسط چند کشور اروپایی کلید خورد و فعال شد و طبیعتا بی نتیجه هم بوده تا امروز ) برای بررسی موضوع ایران ( ذیل مکانیسم ) ماشه خواهیم بود و از اونجا که اکتبر 2025 دست تروئیکا را برای استفاده از مکانیسم ماشه خواهد بست و بعید هست این بار روسیه و چین با قطعنامه های جدید هم موافقت کنند لااقل به آسانی دوره قبل؛ پس قطعا شورای امنیت هم قبل از این تاریخ در مهلت سی روزه خود بازگشت تمام تحریم ها را به صورت فوری اعلام خواهد کرد ( تنها در صورت تصویب قطعنامه ای که تعلیق تحریم ها ادامه داشته باشه میتونه این اتفاق ناکام بمونه که با توجه به حق وتوی آمریکا هم حتی نه خود اروپایی ها طبیعتا غیرممکن هست )

 

پس عملا مرگ برجام با توجه به بند موجود در اون قطعی است در چند ماه آینده ( اطلاع ندارم مثلا برای اینکه شانسی داشته باشند با همراهی چین و روسیه اروپا میتونه تغییری در قطعنامه ( اصلا قانونی امکانپذیر هست چنین چیزی؟) ایجاد کنه برای تمدید تاریخ اکتبر یا خیر، عملا شاید ایران حتی با بی میلی چنین چیزی را برای شانس مجدد دادن به احیای برجام در صورت امکان وجود اون بپذیره ولی خیلی بعید هست چون این یعنی ایران تا ابد میتونه در دام این شرایط بمونه. تحریم های باقی مانده شدید و هر روز هم افزودن بهشون و در مقابل تعهدات برجامی که کمی تنها ازشون فراتر رفتیم. زمان بندی ایران برای رسیدن به یک مرحله خاص از برنامه اتمی خودش اینجا خیلی خیلی اهمیت خودش را نشون میدهه که ما تا حالا چطور این قالی! را تا این تاریخ رسوندیم.

 

خلاصه به نظر ناگزیر و بدون اینکه دیگه تصمیم ایران دخالتی داشته باشه مرگ برجام زیاد دور نیست. مرگ چکی که در ازای تحویل دادن محموله ای بزرگ دریافت شد و اما هیچوقت نقد نشد. جای تعجب هست که همچنان در مناظرات از شوخی! "برجام اگر بده چرا همچنان اجراش میکنید" بهره میبرند برخی نامزدها. گویا حالا که در این معامله ما سهم خود را ادا کردیم و نسیه چک برجام را دریافت کردیم باید همون چک را هم به دست خودمون ( هر چند نقد نمیشه ) دور بیندازیم.تلاش برای نقد کردن این چک باید تا روز آخر ادامه داشته باشه ولی نه اینکه در حجره خالی شده را ببندی یا میبستیم به امید اینکه چک پاس بشه یک روزی شاید، بلکه همراه با تلاش برای پر کردن دوباره حجره.  تعبییراتی که بعضا عنوان میشه و شده به معنای همین خروج از تعهدات جاری بوده نه از بین بردن اصل بدهی های غرب به ما طبیعتا.

 

پ ن: باید از همین حالا برنامه های پس از بازگشت قطعنامه ها خصوصا در مورد اینکه چه مسیری را در هسته ای پیش خواهیم برد سفت و محکم برنامه ریزی کنیم و آماده اجرا از ثانیه نخست بازگشت قطعنامه ها باشیم. قطعا دوباره لولوی فصل هفت و ... به رسانه ها بازخواهد گشت ولی این را تجربه این سال ها به ما نشون داد، حمله به ایران اگر تصمیمش گرفته بشه و موقعیتش باشه معطل قطعنامه و فصل و دفتر! و امضا نخواهد بود. اصولا این خصوصا چهار پنج سال و جنگ های جاری نشون داد شوخی شورای امنیت خیلی بی مزه است!

 

پ ن2: اهمیت رییس جمهور بعدی ( با توجه به انتخابات آمریکا دو چندان ) اینجا مشخص میشه. بسیار مهم هست که چه شخصی (  حتما شخصیتی با تجربه در امور هسته ای به عنوان مهمترین پرونده پیش رو در سال اول دولت بعد ) و همچنین با تصمیم ایستادگی همراه با اعتماد به نفس و انعطاف هوشمندانه گزینه رو به جلویی است.

 

پ ن3: به طور جد و به یقین ( متکی بر تجربه ای که از رفتار غرب دیدیم در این چندین سال ) مطمئن هستم اکر آمریکا از برجام خارج هم نشده بود و حتی اگر در بندهای غروب مثل تحریم تسلیحاتی هم بازی ای درنیاورده بود ( که خود ایران مجبور بشه قدمی برداره که بهانه بگیرند برای اقداماتی ) ولی باز در موعد اکتبر 2025 ما شاهد یک بهانه گیری از جنسی که مجبور شدند چند سال قبل کلید بزنند ( آثار انسانی مریوان و طورقوز و ... به عنوان ساده ترین روش ) میبودیم که اجازه داده نشه ( طبیعتا روند جاری و مثلا رفتارهی روسیه و چچین هم تاثیر خودش را میداشت ) مکانیسم ماشه زایل بشه و دوباره ساز و کاری جدید یا تمدید ذیل همون قطعنامه جاری میکردند.

 

 

 

 

 

 

ویرایش شده در تیر 3 توسط alala

[aminf14 4,104]

اصولا مشکل این مذاکرات برنامه صلح آمیز هسته ای ایران اینه که ما میگیم چی ولی نمیدونیم چطور؟ ما مشکل رو حدودا بلدیم ولی رویه رو نه ( متاسفانه بخاطر پیچیدگی بیش از حد مسئله رویه کاملا منسجمی وجود نداره و به سختی میشه به اون رسید و پیاده اش کرد). متاسفانه این برنامه هسته ای ایران و این مذاکرات بیشتر از 20 ساله  از حالت یک معادله ساده به معادله چند مجهولی و حتی می تونیم بگیم نامعادله تغییر پیدا کرده:

مذاکرات هسته ای ایران چند وجه داره:

1) وجه فنی

2) وجه اقتصادی

3) وجه سیاست خارجی و مناسبات بین الملل

4) سیاست داخلی و وفاق ملی چه در ایران چه در طرفین و طرف های مقابل

5) وجه نظامی - اطلاعاتی

6) راستی آزمایی

7) روابط غرب با دیگر کشورهای دنیا

شاید بعد از 20 سال بهتره از این دوگانه مقاومت / انعطاف (نمادش برجام) بگذریم و دنبال یه راه حل چند وجهی باشیم راه حلی که هم باعث شه صنعت هسته ای حفظ بشه، هم اعتماد طرف مقابل جلب شه، هم مکانیسمی وجود داشته باشه که کشورهای غربی اینقدر کارشکنی نکنند و در کنارش ما از نظر اقتصادی و مناسبات بین المللی شرایط مناسبی داشته باشیم.در زمانی ما خوش بینی بیش از حدی به غرب داشتیم و شاید با روی خوش غرب یا بازی پلیس خوب /پلیس بد بازی خوردیم گاهی هم فرصت تعامل حداقلی رو از دست دادیم. این مذاکرات اینقدر ساده نیست که جناح اصلاح طلب و اصولگرا فرض کردن که با انعطاف یا مقاومت خاتمه پیدا کنه.

خب این معادله چندوجهی باید چه اهدافی داشته باشه:

1) وجه فنی باید خاتمه پیدا کنه و طول کشیدن این موضوع و تبدیلش به بازی سیاسی شده

2) وجه اقتصادی: بخواهیم نخواهیم ماییم که تحت فشاریم و ضرر میدیم و بد یا خوب این غرب ملعون از نظر اقتصادی قدرت زیادی داره و اتفاقا میلی هم به عدالت و نوع دوستی نداره، روزی اتحاد جماهیر شوروی رو با ابزار اقتصادی از پای درآورد و چندین قرن آفریقا رو داره می دوشه و سر سوزنی هم به فکر رفاه اونها نبوده و و نیست. فشار اقتصادی بر روی غرب نیست ، این ماییم که باید در کنار حفظ عزت فشار اقتصادی رو کم کنیم. البته این میل به داشتن رفاه نباید طوری باشه طرف غربی سواستفاده کنه و فشار رو بیشتر کنه یا با این ابزار امتیاز بیشتری بگیره. اینکه بگیم شرایط الان ما خوبه واقعا اشتباهه ولی اینکه تمام قد جلوی غرب هم کرنش کنیم دوبار ( بهتر بگیم 3 بار) تجربه ثابت کرده نتیجه ای نداره. ما باید ورای شناخت نقشه های طرف مقابل در رفتار سلبی نمونیم و بتونیم ایجابی کار کرده و در مذاکره طرف مقابل رو به پذیرش خواسته هامون مجاب کنیم.

3) به نظرم سال 92 حسن روحانی یه حرف خوب زد : اینکه کدخدای غرب آمریکا است و ما به جای گسترده تر کردن ماجرا بهتره مستقیم با خود آمریکا مذاکره کنیم. فکر کنم در اواخر دولت مرحوم رییسی این سیاست درست رو داشتیم که مذاکره رو محدود به مذاکره با امریکا کنیم. به نظرم وجود فرانسه، انگلستان، آلمان، چین، روسیه، ترکیه، برزیل  غیره و غیره در این ماجرا زیادیه و فقط باعث میشه بیشتر بازی بخوریم چه با بازی پلیس خوب/ پلیس بد و چه بخاطر رقابت درونی کشورهای مقابل و یا غیر مستقیم تاثیر عزرائیل ملعون یا بعضی کشورهای منطقه. اگر واقعا میخواهیم مذاکراتی داشته باشیم فقط ایران و آمریکاولاغیر. خب حالا به طور مستقیم و بی واسطه با شیطان بزرگ ( در عمل نه شعار ) مذاکره کردیم چه پیش شرطی باید داشته باشه:

به نظرم ما وفاق داخلی نداریم هیچ ( که بعدا در موردش توضیح میدم) اسیر این نداشتن وفاق یا شاید نقش بازی کردن طرف امریکایی شدیم. این شده فیلمی که ما مثلا بیاییم کلی نرمش و انعطاف داشته باشیم و اونوقت ترامپ بیاد مثل آب خوردن از برجام خارج بشه و حتی در داخل امریکا هم  نه مورد پرسش قرار بگیره و نه خطاب و عتاب. اگر قراره مذاکره ای داشته باشیم از اول امریکایی ها باید تضمین بدن که اگر توافقی شد اون توافق یه سند غیر قابل تغییر ملی بشه که فلان دولت امریکا نتونه راحت ازش خارج شه یا مارو به بازی بگیرن. اینکه چه دولتی در امریکا باشه مشکل اونهاست و این رو باید مستقیما ازشون بخواهیم.

4) در ادامه کارشکنی چندباره غرب و شماتت نشدن ترامپ و یا بی وفایی همیشگی غرب نمیدونم چرا هیچ وقت ما در داخل وفاق نداریم. چرا وقتی غرب مذاکرات رو سیاسی کرد ما این وجه سیاسی رو به عرش کشوندیم و اون رو تبدیل به دوقطبی انتخاباتی و وسیله گرفتن رای کردیم. چرا ما بجای سرزنش غرب میل به جنگ داخلی داریم و نمیتونیم گفتگو و تضارب آرا داشته باشیم. میشه یه مجموعه از صاحب نظران داخلی و اونهم بدون ربطش به انتخابات تشکیل بدیم که هرکس برنامشو بگه . مذاکره رو به این دولت و اون دولت و رای اوردن و نیاوردنمون وابسته نکنیم و اگر تجربه ای داریم ارائه بدیم. مهم اینه این مشکل حل شه خیلی دید حقیرانه ایه که بگیم نه این مسئله رو ما حل کنیم که امتیازش نصیب ما شه. بابا جناحین چپ و راست خیلی چیزهای دیگه هست که میشه باهاش رای بگیرید و اصلا بزارید جناح مقابل حلش کنه و رایشو بگیره. مهم آرامش مردمه و اینقدر منیت نداشته باشید. غرب بی رحم این ضعف مارو راحت شناخته و اینکه بعد 20 سال به سمت دوگانه مقاومت /برجام بریم اشتباهه. اول باید قبول کنیم تمام مسیری که رفتیم اشتباه و الکنه و باید برنامه ای جامع و بهتر داشته باشیم که لزوما نداشتن هیچ توافق یا کرنش در مقابل غرب نیست.در کنار این یه مقدار بعد از انقلاب در زمینه نقش ما در منطقه بازی و گول خوردیم. ورای مسئله هسته ای به نظرم در زمینه ایجاد قراردادهای بلند مدت و استفاده از موهبت های منطقه ای و سرزمینی مثل کریدور شرق به غرب یا کریدور هوایی یا شکوفا کردن پتانسیل استانهای جنوبی در هیچ دولتی قوی نبودیم و باید فکری عاجل کنیم.

5) به نظرم مذاکرات هسته ای باعث نمیشه با طرف مقابل دوست یا دشمن شیم. طرف میخواد با کمترین امتیاز دادن بیشترین امتیاز رو بگیره و طبعا تمام تیم های مذاکره کننده ما هم همین قصدو داشتن (ورای نتیجه). اعتماد به غرب که ماهیتی استثماری و استعماری داره اشتباهه  و حتی توافق باعث نمیشه لازم بشه که به غرب اعتماد کنیم. نتیجه اعتماد چشم بسته میتونه وارد شدن ضربان نظامی یا اطلاعاتی یا انجام ترور باشه. ما باید در کنار میل به داشتن اقتصادی قوی و مجاب کردن غرب برای تعامل با ما از نظر نظامی و اطلاعاتی هم محکم و استوار باشیم. اگر بخوام به یک مثال خوب اشاره کنم ضربه به عزرائیل بود که از نظر روانی برای ما عالی و برای عزرائیل کابوس وار بود. باید در زمینه اطلاعاتی و امنیتی از درز کردن اطلاعات جلوگیری کنیم و در زمینه نظامی مجموعه ما یکدست باشه. آیا ما مجموعه نیروهای نظامی یکدستی داریم به نظرم خیر. ما در زمینه نیروهای هوایی ( اعم از هواپیماهای جنگنده و تاکتیکی و بالگرد)، زمینی و حتی دریایی دچار مشکلات عدیده کمی و کیفی هستیم. پیشرفت های زیادی داشتیم و در خیلی زمینه ها طعم استقلال و رقابت موفق با دنیا رو هم چشیدیم امیدوارم در همه عرصه های نظامی - اطلاعاتی اینطور باشیم.

6) بالاتر که عرض کردم ما در دوره برادری مونو به غرب ثابت کردیم و حتی در دوره احمدی نژادهم. باید از غرب تضمین بخواهیم. تضمین های عینی نه لبخند و قول و... 

7) به نظرم غرب که نمادی از لیبرال دموکراسی هستش دچار چالش های عظیم عقیدتی با بعضی کشورهای دنیا شده. غرب امروز علی رغم داشتن رفاه به نظرم از نظر شاخص های فرهنگی تمدنی به پوچی خورده و با سر زمین خورده. حالا در طرفین مقابل غرب تقریبا همون پوچی رو دارن. به نظرم ما نباید ابزار بازی غرب با دشمنانش شیم که یا گرفتار رویکردهای پوچ غرب شیم و و یا رفاه و امیدمونو از دست بدیم و یا هردو مصیبت پوچی و نداشتن رفاه رو همزمان تجربه کنیم. هر جناح ما نباید وامدار یه طرف منازعات جهانی باشه ما نه متحد امریکاییم نه روسیه و چین. نه مسیحی هستیم نه مائوسیست و مارکسیست. باید به همون سیاست های استقلال آزادی برگردیم و بجای مهره جنگ غرب - شرق شدن و بازی خوردن چندین باره به سمت استقلال رویکرد و اتفاقا استفاده از شکاف و رقابت بین غرب و شرق بشیم.

ویرایش شده در تیر 3 توسط aminf14

[NIX 1,019]

بر 5 تیر 1403 در 07:39 , alala گفت:

اهمیت رییس جمهور بعدی ( با توجه به انتخابات آمریکا دو چندان ) اینجا مشخص میشه. بسیار مهم هست که چه شخصی (  حتما شخصیتی با تجربه در امور هسته ای به عنوان مهمترین پرونده پیش رو در سال اول دولت بعد ) و همچنین با تصمیم ایستادگی همراه با اعتماد به نفس و انعطاف هوشمندانه گزینه رو به جلویی است.

سلام

یک نکته ای که به نظرم خیلی برایش کار شده و به صورت نظام مند در لایه های گوناگون از کشور ما تثبیت شده موضوع همبستگی مشکلات و تحریم هاست ، اگر چه نمیتوانیم بگوییم که تحریم ها اثر ندارند ولی این که همه چیز را از زاویه تحریم ها ببینیم به نظر راه فراری است که برای کوتاهی مسئولان درست شده.

 

سازماندهی و همه دستگاه خبری غربی در کشور ما (بی بی سی / voa و دیگران) همواره به صورت شگفت انگیزی تلاش میکنند که هر آنچه که کمبود در آن رخ میدهد به موضوع تحریم ها پیوند بزنند و بدبختانه دیگرانی هم هستند که دانسته یا نادانسته همین نگاه و نگرش را تقویت میکنند ، اینکه مسئول رسمی کشور در تریبون رسمی آب آشامیدنی را هم به تحریم و عدم تحریم ربط میده ، این نگاه در بدنه جامعه بوجود میاد که حتما تنها راه برون رفت از این مصائب و مشکلات رفع تحریم هاست ، همین نگاه و نیاز به توافق (هر توافق بهتر از عدم توافق) دست دشمن را در مذاکره با ما پر تر کرده و مارا نیازمند این موضوع نشان میدهد ، به نظرم یکی از کار هایی که یک میهن دوست واقعی باید انجام بدهد (ما بعنوان عضو و مسئولان کلان تر به عنوان تصمیم ساز) تغییر در نگرش عمومی جامعه به سمت مطالبه گری از مسئولان است. این که دولت های ما بدون انضباط مالی تنها دلخوش به صادرات نفت باشند و در برابر مشکلات به لعن و نفرین امریکا و دشمن بپردازند سادگی ما و زرنگی آنهاست.

 

این درسته که با نبود تحریم ها بسیاری از مشکلات کمتر خواهد بود ولی برای اینکه بدانیم همه چیز تحریم نیست مثال نقض آشکاری پیش روی ماست ، ترکیه بعنوان همسایه ما نه تنها تحریم ندارد ، صنایع متصل به بازار جهانی ، تولیدات لوازم خانگی ، پوشاک ، صنایع نظامی و .... هم دارد ولی باز تورم سالانه بالای 50 درصدی را ثبت میکنند (سالانه بیش از 40 میلیون توریست دارند که اگر هر کدام 2500 دلار خرج کنند بیش از 100 میلیارد دلار درآمد خواهد بود).

 

به نظرم باید برگردیم یکبار دیگر مرور کنیم کجا اشتباه کردیم؟ در انضباط پولی ؟ ساز و کار مالیاتی ؟ ساز و کار تولیدی؟ 

مطمئن باشید با رفع تحریم و همین نظام مالی که نظارتی بر عملکرد بانک های چه در بنگاه داری چه در خلق پول و وجود دارد ، تنها کسانی که بهتر بهره می برند همین بانک ها و پولدار ها هستند و این نرخ تورم همچنان باقی است

 

واقعا این همه مشکل نمیتواند از تحریم باشد

[hfarzaneh 109]

دو طیف تفکر در کاندیدا ها هست یکی اقای پزشیکان که همان اقای روحانی هست . با طرز فکر این که تا امریکا از ما راضی نشود ایشان هیچ کاری در ایران انجام نخواهد داد. برای همین هم به احتمال زیاد با ایجاد تنش داخلی شدید کشور در یک بحران یک ساله شدید فرو میرود و تمامی شاخص های اقتصادی به سمت خسارت میرود در دفعه قبل روحانی هنوز از جنبه روانی و رفتاری معلوم نبود این دفعه از همان روز اول همه میدانند این راه به چه سمتی هست برای همین همه در کار کردن احتیاط می کنند. تورم و کاهش ارزش پول ملی به شدت ایجاد میشود. در بحث تحریم هم ایشان باز همان روش قبلی که بدهیم بره شاید انها دلشان به رحم بیاد با شدت بیشتر ادامه میدهد. و همیشه منتظر می ماند که شاید اگر امروز دل رحم نشدن فردا بشوند. مثل لغو تحریم بلافاصله بعد شد ما بانکهامون اماده نیستند بعد شد چرا رو موشک نوشتی بعد شد اینستکس بعد شد صبر استراتژیک ......