خطرات لباس فضانوردی‌تان در یک راهپیمایی فضایی / ممکن است غرق شوید!

[mahdavi3d 14,067]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][b][color=#800000]فضانورد ایتالیایی نزدیک بود در لباس فضایی‌اش غرق شود[/color][/b][/font][/size]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][color=#0000CD]روز 25 تیرماه، بروز مشکلی در لباس فضایی لوکا پارمیتانو باعث شد تا راهپیمایی فضایی خدمه ایستگاه فضایی ناتمام رها شود. البته این نخستین باری نیست که چنین مشکلی پیش می‌آید.[/color]
محمود حاج‌زمان: اگرچه غرق شدن خطری غیر معمول برای فضانوردان به شمار می‌رود، اما این دقیقا همان اتفاقی است که در آخرین راه‌پیمایی فضایی نزدیک بود برای لوکا پارمیتانو رخ دهد. روز 16 جولای / 25 تیرماه، ماموریت این فضانورد ایتالیایی و فضانورد همراهش، کریستوفر کسیدی، در خارج از ایستگاه فضایی بین‌المللی ناتمام رها شد؛ چرا که آب شروع به نشت کردن در کلاه فضایی وی کرده بود. آن دو به شکل اضطراری به ایستگاه بازگشتند و لباس‌های فضایی خود را در آوردند؛ در حالی‌که پارمیتانو مجبور شد از چند حوله برای پاک کردن آب سر و صورت و کلاه فضایی خود استفاده کند. هنوز معلوم نیست چه عاملی باعث خیس شدن ناگهانی وی شده است.

این نخستین باری نیست که فضانوردان مجبور می‌شوند با خرابی عملکرد لباس‌های خود در فضا روبه‌رو شوند. در ادامه علاوه بر خیسی غیرمنتظره پارمیتانو، بعضی از مشکلات قبلی ناسا در طراحی لباس‌های فضایی را با هم مرور می‌کنیم.[/font][/size]

[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/13-7-18-2145490.jpg[/IMG][/font][/size][/center]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][b]1- کله خیس[/b]
خیس شدن سر معمولا مشکلی نیست که تهدیدی برای حیات روی زمین محسوب شود. اما در جاذبه اندک فضا، آب به شکل حباب‌هایی شناور می‌ماند که تمایل دارند تا به سطوح بچسبند. در قضیه پارمیتانو، آب از پشت کلاه وی شروع به نفوذ کرد و مقدار آن به حدی بود که علاوه بر جریان یافتن روی صورت وی، اطراف گوش‌های او را نیز کاملا پوشاند. پارمیتانو در توضیح وضعیت خطاب به واحد کنترل ماموریت گفت: «من هنوز می‌توانم به خوبی بشنوم، اما سرم کاملا خیس شده است و احساس می‌کنم که آب هر لحظه بیشتر می‌شود.» چند دقیقه بعد وی گفت: «الان آب روی چشم‌هایم است.»
وقتی که پارمیتانو لباس فضایی خود را داخل ایستگاه در آورد، خدمه گزارش دادند که بین 1 تا 1.5 لیتر آب درون کلاه وی جمع شده است. کارینا اورسلی، فرمانده ارشد پیاده‌روی فضایی مرکز فضایی جانسون ناسا در شرح این رویداد طی کنفرانس مطبوعاتی اعلام کرد: «این مقدار آب به طور قطع برای آب‌گرفتگی یا غرق شدن کفایت می‌کرد.»[/font][/size]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/13-7-18-2146384.jpg][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_13-7-18-2146384.jpg[/IMG][/url][/font][/size]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][b]2- باران در کلاه[/b]
پارمیتانو نخستین فضانوردی نبود که این مشکل را داشت. در فوریه 2004 / بهمن 1382، فضانورد روسی، الکساندر کالری مجبور شد تا راه‌پیمایی فضایی خود را پیش از موعد به پایان برساند؛ چرا که وی هم با مشکل آب‌گرفتگی کلاهش مواجه شد. کالری آن زمان خطاب به واحد روسی کنترل پرواز گفت: «اینجا به شکل عجیبی گرم است. شگفت‌آور است. داخل کلاه من دارد باران می‌بارد. روی آفتابگیرم را آب گرفته است.» خدمه ایستگاه زمینی متوجه نشانه‌هایی از مشکل در سیستم خنک‌کننده لباس وی شدند، و کالری و فضانورد آمریکایی همراهش، مایک فواله را به داخل ایستگاه فضایی بین‌المللی باز گرداندند.
در زیر لایه خارجی لباس تحت فشارشان، فضانوردان لباس مخصوصی مجهز به لوله‌های نازک می‌پوشند که گردش آب داخل آنها، به خنک نگاه داشتن فضانوردان طی راهپیمایی‌های فضایی کمک می‌کند. فواله متوجه شد که تاب‌خوردگی در یکی از لوله‌های لباس کالری وجود دارد. با صاف کردن این تاب‌خوردگی، جریان آب مجددا به شکل طبیعی جریان پیدا کرد.[/font][/size]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/13-7-18-2146263.jpg][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_13-7-18-2146263.jpg[/IMG][/url][/font][/size]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][b]3- تحت فشار[/b]
کوتاه‌ترین راهپیمایی فضایی در ژوئن 2004 / خرداد 1383 انجام شد، چرا که فضانوردان مجبور شدند تنها پس از 14 دقیقه ماموریت را ناتمام رها کنند. فضانورد آمریکایی، مایک فینکه از ایستگاه فضایی خارج شده بود تا یکی از مدارشکن‌های ایستگاه را تعمیر کند. اما تقریبا بلافاصله پس از اینکه وی هوابند ایستگاه را ترک کرد، مخزن اصلی اکسیژن لباس فضایی وی به سرعت شروع به از دست دادن فشار کرد. واحد کنترل ماموریت وی را به داخل ایستگاه برگرداند تا مشکل را حل کند. آنها متوجه شدند که یکی از سوئیچ‌های نازل داخل لباس، که برای کنترل جریان اکسیژن توسط فضانورد طراحی شده است، کاملا در وضعیت «بسته» قرار نداشت. پس از آنکه لباس فضایی مجددا برای پرواز آماده شد، راهپیمایی مذکور با چند روز تاخیر نهایتا انجام شد.[/font][/size]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/13-7-18-2146142.jpg][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_13-7-18-2146142.jpg[/IMG][/url][/font][/size]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][b]4- خرابی دستکش[/b]
در فضا ایجاد یک بریدگی در دستکش کافی است تا مجبور شوید با عجله به داخل پایگاه خود باز گردید. سال 2007 / 1386، یکی از راهپیمایی‌های فضایی به سرعت پایان یافت؛ چرا که فضانورد آمریکایی، ریک ماستراچینو، متوجه شد در انگشت شست دستکش فضایی تحت فشار وی یک بریدگی کوچک وجود دارد. این بریدگی تنها دو لایه بالایی دستکش پنج لایه حفاظتی وی را در بر می‌گرفت، بنابراین ماستراچینو را خطر فوری تهدید نمی‌کرد. اما طبق قوانین ناسا وی باید به عنوان اقدامی احتیاطی، راهپیمایی را متوقف می‌کرد. شاید با استفاده از مواد هوشمندی مانند ژل‌های پلیمری خودترمیم در لباس‌های فضایی آینده، بتوان چنین بریدگی‌هایی را هم‌زمان با انجام ماموریت برطرف کرد.[/font][/size]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/13-7-18-214621.jpg][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_13-7-18-214621.jpg[/IMG][/url][/font][/size]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][b]5- آب و هوای بد[/b]
کریستوفر کسیدی که در آخرین راهپیمایی فضایی همراه با پارمیتانو بود، به هیچ عنوان با مشکلات لباس‌های فضایی غریبه نیست. یکی از همین مشکلات در راهپیمایی فضایی سال 2009 / 1388 برای خود وی ایجاد شد. کسیدی در خارج از ایستگاه فضایی بین‌المللی مشغول نصب باتری‌های جدید آرایه خورشیدی ایستگاه بود که سطح دی‌اکسید کربن ذخیره هوای لباسش ناگهان افزایش یافت. اگرچه پس از افزایش نیز سطح دی‌اکیسد کربن در محدوده مجاز باقی ماند، اما ناسا برای ایمنی وی دستور به اتمام زود هنگام ماموریت داد. کیث جانسون که در آن زمان فرمانده ارشد راهپیمایی‌های فضایی بود، اعلام کرد که مشکل احتمالا ناشی از فیلتر تصفیه دی‌اکسید کربن لباس کسیدی است. بنابراین خدمه ایستگاه این ابزار را تعویض کردند، و کسیدی توانست تا یک روز بعد ماموریت خود را تکمیل کند.
به گفته اورسلی، راهپیمایی فضایی بخش کلیدی برنامه پروازهای فضایی انسان است و می‌توان به کمک آن کارهای چشمگیری انجام داد. با این وجود همه راهپیمایی‌های فضایی خطرات خود را دارند. ناسا چند روز اخیر را به صحبت با پارمیتانو و سایر خدمه ایستگاه گذرانده است تا بتوانند مشکل لباس را پیدا و برطرف سازند. در این بین، پارمیتانو مشغول لذت بردن از محیط خشک ایستگاه است. اورسلی می‌گوید: «لوکا خیلی عالی عمل می‌کند. فعلا او خوشحال و خندان است.»[/font][/size]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][color=#FF8C00]28 تیر 1392[/color][/font][/size]
[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]منبع:[/font][/size]
[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]http://www.khabaronline.ir/detail/304172/science/technology[/font][/size]

[Commandant 5,641]

پس فضانوردی رو از لیست شغل های آیندم خط میزنم

[BattleMaster 3,797]

یک سوال از بزرگ فضانورد سایت برادر مهدوی !

اگر قسمتی از بدن فضانورد بدون لباس در فضا قرار بگیرد یعنی بعنوان مثال دستکش فضانورد پاره شود و دست و انگشتانش بدون پوشش قرار بگیرد !

1- خون در داخل رگهای بدن فضانورد به جوش می اید ؟

2- بدن فضانورد یخ میزند ؟

3- هر دو ؟

4- هیچکدام ؟

[mahdavi3d 14,067]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]از عشق فضا زمین‌گیر به بتل‌مستر: به نظرم پاسخ سوال شما بدون در نظر گرفتن یک حقیقت اولیه، به این بستگی دارد که آن قسمت پاره شده به سمت خورشید باشد یا در سایه! اگر به سمت خورشید باشد رسما جزغاله خواهد شد و اگر در سایه باشد، به غایت یخ خواهد زد! اما آن حقیقت اولیه اصولا مشکل بزرگتری است: بدن انسان به واسطه جریان خون، دارای فشار داخلی است و اگر بدن در معرض خلاء (فشار صفر) قرار بگیرد، احتمالا در اثر اختلاف فشار و جراحت، دچار خون‌ریزی بسیار شدید و سریع و نهایتا مرگ خواهد شد![/font][/size]

[silence 58]

[quote name='BattleMaster' timestamp='1374337303' post='322783']

اگر قسمتی از بدن فضانورد بدون لباس در فضا قرار بگیرد یعنی بعنوان مثال دستکش فضانورد پاره شود و دست و انگشتانش بدون پوشش قرار بگیرد !

1- خون در داخل رگهای بدن فضانورد به جوش می اید ؟

2- بدن فضانورد یخ میزند ؟


[/quote]
بدن انسان تحت فشار هستش ، فشار داخلی و فشار خارجی که در سطح زمین یکدیگر رو خنثی میکنند ؛ در فضا ؛ ابتدا قبل از اینکه بسوزد یا یخ بزند ؛ دچار فرروپاشی داخلی و انفجار خواهد شد !

[BattleMaster 3,797]

[quote name='mahdavi3d' timestamp='1374338513' post='322786']
[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]از عشق فضا زمین‌گیر به بتل‌مستر: به نظرم پاسخ سوال شما بدون در نظر گرفتن یک حقیقت اولیه، به این بستگی دارد که آن قسمت پاره شده به سمت خورشید باشد یا در سایه! اگر به سمت خورشید باشد رسما جزغاله خواهد شد و اگر در سایه باشد، به غایت یخ خواهد زد! اما آن حقیقت اولیه اصولا مشکل بزرگتری است: بدن انسان به واسطه جریان خون، دارای فشار داخلی است و اگر بدن در معرض خلاء (فشار صفر) قرار بگیرد، احتمالا در اثر اختلاف فشار و جراحت، دچار خون‌ریزی بسیار شدید و سریع و نهایتا مرگ خواهد شد![/font][/size]
[/quote]

مهدوی جان بلدیا !

دفه بعد خواستی بری فضا بگو منو سهیل هم باهات بیام ... منتها دلم میخواد این سهیل رو بدون لباس مخصوص بفرستی تو سایه بعدش تو آفتاب
یکم سرد و گرم فضانوردی دستش بیاد !

[mahdavi3d 14,067]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][color=#800000][b]درون لباس فضانوردان چه خبر است؟[/b][/color][/font][/size]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][color=#0000CD]موزه ملی هوافضای اسمیت‌سونیان مجموعه‌ای از عکس‌های پرتو ایکس لباس‌های فضایی را به نمایش گذاشته که تصویر کامل‌تری از پوشش فضانوردان را در زمان فعالیت فضایی نشان می‌دهد.[/color]
محمود حاج‌زمان: موزه ملی هوافضای اسمیت‌سونیان مجموعه‌ای از عکس‌های پرتو ایکس لباس‌های فضایی را به نمایش گذاشته است. این عکس‌ها تصویر کامل‌تری از پوشش فضانوردان را زمانی‌که خارج از شاتل و ایستگاه‌های فضایی خود هستند فراهم می‌کند؛ پوششی که از این انسان‌های جسور در برابر خلاء فضا محافظت می‌کند و آنها را زنده نگاه می‌دارد.
این عکس‌های پرتو ایکس جزئی از نمایشگاه بزرگ‌تری به نام «[b][url="http://www.sites.si.edu/exhibitions/exhibits/suitedForSpace/"]جامه‌های فضایی[/url][/b]» هستند، که سیر تکامل لباس‌های فضایی را طی 60 سال صنعت فضایی به تصویر می‌کشد.[/font][/size]

[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/13-7-31-20591.jpg[/img][/font][/size][/center]
[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][b]مفاصل آلومینیومی[/b]
این عکس پرتو ایکس از نمونه آزمایشی لباس فضایی پیشرفته‌ای که توسط شرکت Air Research و در سال 1968 / 1347 ساخته شده است، مجموعه‌ای از لوله‌ها و چنبره‌های آلومینیومی داخل لباس را نمایان کرده است. کاتلین لویس، تاریخ‌دان و متصدی برنامه‌های فضایی موزه اسمیت‌سونیان توضیح می‌‌دهد که طراحی چنبره‌های آلومینیومی که در قسمت آرنج و زانوها تعبیه شده‌اند، برای کمک به فضانوردان در حرکت دادن مفاصل‌شان در لباس‌های فضایی تحت فشار بوده است. در صورت عدم وجود این مفاصل، زمانی‌که فضانورد بازوی خود را در فضا بالا می‌آورد، هوای تحت فشار پشت مفصل خم شده جمع می‌شد و باد کردن لباس مانع از کار کردن فضانورد می‌شد.[/font][/size]

[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/13-7-31-20692.jpg[/img][/font][/size][/center]
[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][b]در خلاء[/b]
این لباس فضایی به عنوان پیش نمونه‌ای جهت آزمایش درون اتاقک خلاء مرکز تحقیقاتی ایمز ناسا ساخته شده بود. طراحی اتاقک مذکور به گونه‌ای بود که محیط خارج از جو را شبیه‌سازی کند. فضانوردان لباس خود را به تن می‌کردند، خودشان را به مخزن اکسیژن قلاب می‌کردند، و سپس به درون این اتاقک می‌رفتند که وضعیت فضا را در فاصله 121 کیلومتری سطح زمین شبیه‌سازی می‌کرد.
لویس می‌گوید: «از فضانوردان خواسته می‌شد تا یک سری وظایف تکراری و خسته‌کننده ذهنی را انجام دهند؛ مثلا از روی یک سکو بالا و پایین بروند تا کارشناسان بتوانند کارکرد لباس‌ها را بررسی کنند.» اگرچه برنامه فضایی در اواخر دهه 1960 / 1340 که این لباس طراحی شده است نسبتا جوان محسوب می‌شد، اما طراحی این لباس محصول تقریبا 20 سال تجربه ساخت و طراحی لباس‌های مقاوم است. این لباس‌ها در اصل برای نیروی هوایی آمریکا در اوایل دهه 1950 / 1330 ساخته شدند، زمانی‌که نیروی هوایی از محفظه‌های خلاء در هواپیماهای خود استفاده می‌کرد.[/font][/size]

[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/13-7-31-20703.jpg[/img][/font][/size][/center]
[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][b]سرها بالا[/b]
این کلاهخود ساخت 1964 / 1343 کار بسیار بیشتری از محافظت صرف سر بر عهده داشت. طراحی کلاه به گونه‌ای بود که بتوان آن را روی لباس‌های مختلف سوار کرد، و دارای بلبرینگ‌های توپی در ناحیه گردن بود که به فضانوردان امکان می‌داد تا سر خود را به چپ و راست بچرخانند. لویس می‌گوید: «آب‌بندی کلاه امکان نگه داشتن هوا را فراهم می‌کرد. در عین حال، سیم‌های ارتباط مخابراتی را درون خود جای می‌داد و وظیفه تامین اکسیژن را نیز بر عهده داشت.» تمام بخش‌های تیره‌تر که درمرکز عکس می‌بینید، تجهیزات تامین اکسیژن است.
نکته جالب درباره این عکس این است که در این عکس پرتو ایکس، اثری از مه‌زدا (Defogger) وجود ندارد، ماده‌ای که برای جلوگیری از بخار گرفتن کلاه در فضا روی شیشه جلو آن پاشیده می‌شود. لویس می‌گوید: «امروزه، مه‌زدا ماده پیچیده و شیمیایی خاصی است که کاملا اختصاصی طراحی می‌شود، اما آن زمان از شوینده‌های معمولی ظروف برای این کار استفاده می‌کردند!»[/font][/size]

[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/13-7-31-208504.jpg[/img][/font][/size][/center]
[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][b]شانه حرفه‌ای[/b]
هنر طراحی بازویی مناسب برای لباس فضایی کار دشواری است، که بخشی از آن به دلیل لزوم حفظ تحت فشار بودن لباس است. لویس می‌گوید: «تحت فشار، حرکت کردن درون لباس کار بسیار دشواری است. هنر این است که بتوان آن را به کاری راحت تبدیل کرد.» مهندسان جابه‌جایی هوا را به شکل موضعی طراحی کردند تا خم کردن یک بازو باعث نشود بازوی دیگر به سمت بیرون حرکت کند؛ مانند پیچاندن بخشی از یک بالون که باعث باد کردن بخش دیگری از آن می‌شود. لویس می‌گوید: «بهبود تحرک بازوی لباس پس از ماموریت‌های جمینی و مرکوری در دستور کار قرار گرفت. اگر فضانوردان می‌خواستند کار مثبتی در فضا انجام دهند، لازم بود تا دستان خود را در اختیار داشته باشند.»[/font][/size]

[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/13-7-31-201015.jpg[/img][/font][/size][/center]
[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][b]گالش فضایی[/b]
این کفش که البته نام درستش گالش فضایی (Space Suit Overshoe) است، طراحی شده بود تا هنگام راه رفتن فضانوردان روی ماه، روی کفش آنها پوشیده شود. هدف از طراحی آنها عایق کردن بهتر پای فضانوردان بود. زیر کف کفش از سیلیکون ساخته شده بود، و روی آن را نیز ماده‌ای از جنس کروم و فولاد ضدزنگ تشکیل می‌داد. در مواردی که قرار بود فضانوردان هر چیز تیزی را روی سطح ماه لمس کنند یا روی آن قدم بگذراند، این مواد به عنوان لایه محافظتی اضافی برای کفش‌ها و دستکش آنها استفاده می‌شد. اگرچه این گالش‌ها در تمام ماموریت‌های آپولو استفاده شدند، تنها یک جفت از آنها (جفتی که عکس آن را می‌بینید و مربوط به ماموریت آپولو 17 است) از ماه به زمین برگردانده شد. بقیه کفش‌ها به دلیل محدودیت‌های وزنی سفر بازگشت، روی سطح ماه رها شدند.[/font][/size]

[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/13-7-31-2012356.jpg[/img][/font][/size][/center]
[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][b]کمک دست[/b]
دستکش‌ها سخت‌ترین بخش لباس فضایی از نظر ساخت هستند؛ و البته دلیل خوبی نیز برای این سختی وجود دارد. لویس می‌گوید: «اگر فضانوردی می‌خواهد زمانی‌که به فضا می‌رود بتواند کار مفیدی انجام دهد، برای کار کردن با ابزار به چالاکی و احساس لمس نیاز مبرم دارد. همچنین دستکش‌ها باید به خوبی از آنها محافظت کنند. بنابراین تعادل ظریفی وجود دارد که باید در این میان برآورده شود.»
دستکشی که در عکس می‌بینید مربوط به ماموریت آپولو است. شاید به نظر رسد که این دستکش بدون انگشت است، اما عکس‌های پرتو ایکس می‌تواند فریبنده باشد. نوک انگشتان دستکش از سیلیکون ساخته شده است، که هیچ تابشی را جذب نمی‌کند و بنابراین در عکس دیده نمی‌شود. حلقه زیر مچ نیز برای این است که وقتی دستکش باد می‌شود، مانع از رها شدن آن شود. لویس می‌گوید: «از یک طرف باید دستکش را به لباس محکم کنید و از طرف دیگر هم باید مراقب باشید که با مشکلات ناشی از فشردگی عصب مواجه نشوید.» وی ادامه می‌دهد: «با تمام این اوصاف، همه فضانورادن از دستکش‌ها شکایت می‌کنند. آنها هنوز هم از دستکش‌ها ناراضی هستند.»[/font][/size]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][color=#FF8C00]10 مرداد 1392 [/color][/font][/size]
[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]منبع: [/font][/size]
[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][url="http://www.khabaronline.ir/detail/306180/science/technology"]http://www.khabaronl...ence/technology[/url][/font][/size]

[SoheilEsy 8,828]

[quote name='BattleMaster' timestamp='1374358381' post='322866']
[quote name='mahdavi3d' timestamp='1374338513' post='322786']
[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]از عشق فضا زمین‌گیر به بتل‌مستر: به نظرم پاسخ سوال شما بدون در نظر گرفتن یک حقیقت اولیه، به این بستگی دارد که آن قسمت پاره شده به سمت خورشید باشد یا در سایه! اگر به سمت خورشید باشد رسما جزغاله خواهد شد و اگر در سایه باشد، به غایت یخ خواهد زد! اما آن حقیقت اولیه اصولا مشکل بزرگتری است: بدن انسان به واسطه جریان خون، دارای فشار داخلی است و اگر بدن در معرض خلاء (فشار صفر) قرار بگیرد، احتمالا در اثر اختلاف فشار و جراحت، دچار خون‌ریزی بسیار شدید و سریع و نهایتا مرگ خواهد شد![/font][/size]
[/quote]

مهدوی جان بلدیا !

دفه بعد خواستی بری فضا بگو منو سهیل هم باهات بیام ... منتها دلم میخواد این سهیل رو بدون لباس مخصوص بفرستی تو سایه بعدش تو آفتاب
یکم سرد و گرم فضانوردی دستش بیاد !
[/quote]

عجب قاتلی هستی تو !!!