سیستم Arrow, S-300VM, S-300 PMU, Patriot کدامیک برترند؟

[Goebbels 38,204]

[center][color=#1F497D][b]گزینه های دفاع موشکی بالستیکی هند: سیستم های موجود[/b][/color]

[color=#FF0000][size=4][b]سیستم Arrow, S-300VM, S-300 PMU, Patriot کدامیک برترند؟[/b][/size][/color][/center]
[center]
[IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/88937324893263859183.jpg[/IMG][/center]

[color=#0000cd][font=tahoma,geneva,sans-serif]در حال حاضر دفاع موشکی بالستیکی هند در حال بررسی، تست و ارزیابی سه سیستم متمایز می باشد: Arrow اسراییلی، Antey 2500/ S-300VM و Almaz S-300 PMU-1/-2 روسی. همچنین هند درخواستهایی برای آزمایش سیستم آمریکایی Patriot PAC-3 داشته است. هر یک از سیستم های ذکر شده دارای مزایای و معایبی می باشند که نیازمند بررسی دقیق می باشد. سیستک پاتریوت از ابتدا برای مقابله با اهداف هوایی طراحی شده است. علاوه بر این عدم نیاز به داشتن سیستمی برای پوشش خاک آمریکا برای مقابله با موشک های برد متوسط، کارایی این سلاح را در مقابله با چنین تهدیداتی زیر سوال خواهد برد. با توجه به نتایج ضعیف پاتریوت بر علیه موشک های اسکاد عراق، پاتریوت به روز آوری های متعددی را پشت سرگذاشت. متاسفانه این به روزآوری ها نتوانست مانع حذف محدودیت هاس اساسی این سلاح در مقابله با اهدافی با سرعت تا 3000 متر بر ثانیه که از فاصله 1000 کیلومتری شلیک شده اند شود. این مسئله قابل توجه است که آخرین نسخه پاتریوت برای سالها نتوانست فاز تست خود را پشت سر بگذارد. در آگوست 2002 پس از چند سری ناکامی رسما اعلام شد مرحله تولید با یک سال تاخیر آغاز خواهد شد. [/font][/color]

[color=#0000cd][font=tahoma,geneva,sans-serif]برخلاف دیگر رقبا، پاتریوت از سیستم اکتسابی موشک بالستیکی متعلق به خود بی بهره است. در خلال جنگ خلیج (فارس)، رادارهای ماوراء افق مستقر در ترکیه و ماهواره های نظارتی برای شناسایی موشک های اسکاد به کار گرفته شدند. هزینه چنین سیستم پشتیبانی اطلاعاتی به طور معمول در برآورد اولیه قیمت آمریکائیها گنجانده نمی شود. در مورد هند، مشکل اضافه، تایید دولت آمریکا برای صادرات چنین سلاحی به هند می باشد که باید مد نظر قرار گرفته شود. آمریکا با کوته بینی معمول، در به اشتراک گذاری کامل سیستم های دفاع موشک های بالستیک و فن آوری با هند خودداری کرده است. [/font][/color]

[color=#0000cd][font=tahoma,geneva,sans-serif]مهمترین برتری سیستم پیشرفته Arrow اسرائیلی در قابلیت درگیری تاکتیکی با اهداف تا ارتفاع 50 و تا برد 70 کیلومتر می باشد. هرچند بر اساس اظهارات سازنده آن در آزمایشات تا برد 90 تا 100 کیلومتری نیز ثبت شده است. هرچند سیستم موشکی Arrow برای مقابله با اسکادهای عراق و سیستم های موشکی ایرانی با برد 800 تا 1000 کیلومتر که قادر به هدف قراردادن سراسر اسرائیل می باشند طراحی شده است. به علاوه سیستم Arrow مانند پاتریوت برای درگیری با کلاهک های متعارف و شیمیایی طراحی و بهینه شده در حالیکه موشک های پاکستان برخلاف موشک های ایران و عراق مجهز به کلاهک های کوچک اتمی می باشند که به طور جدی باید با آن مقابله کرد. کمترین برد درگیری Arrow 8 کیلومتر است، پس نیازمند به کارگیری سیستم دفاعی موشکی دیگری است تا از آن در برابر حملات جنگنده های محافظت نماید.آنالیز عملکرد پاتریوت و Arrow بر علیه اهداف، آشکار کننده این موضوع است که هر دو سیستم قادر به درگیری با 50 درصد اهداف می باشند. در مجموع Arrow و پاتریوت می توانند دفاع موثری علیه موشک های با برد تا 1000 کیلومتر داشته باشند. برخلاف اراده و تمایل اسرائیل برای تجهیز هند به سیستم موشکی Arrow، همچنان دولت آمریکا از تایید ارسال آن به هند ممانعت به عمل می آورد.از دیگر امتیازات مهم سیستم Arrow میتوان به رادار رهگیری موشک "Green Pine" با کارایی عالی نام برد. این سیستم میتواند موشک ها را از فاصله 500 کیلومتری شناسایی و زمان کافی برای هشدار دفاع هوایی را فراهم آورد.[/font][/color]

[center][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10206/65991196730634110491.jpg[/IMG][/center]

[color=#0000cd][font=tahoma,geneva,sans-serif]بر اساس گزارشات، قابلیت های سیستم موشکی S-300 PMU-l و نمونه بهینه شده آن S-300PMU -2 مشابه PAC-3 می باشد. سیستم روسی دارای قابلیت های خوبی در تغییر سریع موقعیت شلیک خود است که نکته مهمی در بقا در میدان نبرد می باشد. موشک های پاکستانی که هند را تهدید می کنند به طور اساسی مشابه عملکرد موشک های پرشینگ-2 آمریکا می باشد که منجر شد تا روس ها S-300V و متعاقب آن S-300VM/ Antei-2500 را تولید نمایند. پرشینگ-2 مجهز به کلاهک اتمی کوچک با سطح مقطع راداری بسیار کم با برد تا 2500 کیلومتر می باشد. بازدارندگی موشک های پرشینگ-2 بسیار مشکلتر از نمونه های مشابه پاکستانی می باشد. اگرچه متخصصان روسی قادر به توسعه سیستم هایی برای درگیری موفقیت آمیز با آن بودند. [/font][/color]

[color=#0000cd][font=tahoma,geneva,sans-serif]S-300VM ADMS قادر به درگیری با کلاهک هایی که سرعت آن 4500 متر بر ثانیه بوده و از فاصله تا 2500 کیلومتری شلیک شده باشند می باشد. S-300VM مجهز به رادار اختصاصی متحرک با قابلیت شناسایی کلاهک موشک بالستیکی ظرف 3 ثانیه و ارسال اطلاعات به موقع برای شلیک موشک بر علیه آن می باشد. S-300VM همچنین دارای یک امتیاز بزرگ دیگر می باشد و آن قابلیت قطع جمر دشمن و هواپیماهای مرکز فرماندهی فراتر از برد درگیری 200 کیلومتری آن می باشد. S-300VM دارای نقاط ضعفی نیز می باشد. ارتفاع درگیری S-300VM بر علیه هواپیماها حدود 30 کیلومتر و برعلیه موشک های بالستیکی 25 کیلومتر می باشد در حالیکه برد آن بر علیه هواپیماها میتواند بسیار خوب به نظر برسد اما برد آن بر علیه موشک های بالستیک تنها 40 کیلومتر می باشد. علاوه بر این اخبار منتشر شده در هند حاکی از آن است که S-300VM در جریان تست های ارزیابی خود در پاکستان ناموفق بوده است.[/font][/color]

[color=#0000cd][font=tahoma,geneva,sans-serif]Almaz S-400 نمونه توسعه یافته از خانوداه S-300 PMU با محدوده برد 400 کیلومتری بر علیه هواپیما می باشد. گزارش شده است که این موشک دارای عملکرد بسیار خوب بر علیه موشک های بالستیک و هواپیماها بوده و محدوده دفاعی گسترده ای را تحت پوشش خواهد داشت. همچنین نمونه پیشرفته آن، S-500 در حال توسعه می باشد. با وجود تمام سیستم های پیشنهادی ذکر شده به نظر میرسد که انتخاب اول هند سیستم Arrow و انتخاب دوم نمونه های روسی باشد.[/font][/color]

[color=#1F497D][b]Dr Sanjay Badri Maharaj [/b][/color]

[url="http://www.centralclubs.com/arrow-300vm-300-pmu-patriot-t108472.html#p405831"][color=#1F497D][b]منبع[/b][/color][/url]

[cheka 15,065]

با تشکر

منبع اصلی مقاله ؟

[elo 7,701]

البته جناب کوبلز خودشون واردتر و مطلع تر از هرکس هستند در این زمینه
این مقایسه فقط برای مقابله در برابر تهدیدات بالستکی با کلاهک اتمی متوجه هند هستش و یک مقایسه کامل و همه جانبه نیست که بگیم مقایسه اینها به حساب بیاد
مثلا در باره ما شرایط کاملا خلاف شرایط هندخواهد بود و ما بیشتر تهدیداتمون تهاجمات هوایی و پرنده های هوایی و موشکهای کروزه ( نه که تهدید بالستیکی نداشته باشیم ، اما در حال حاضر بیشترین تهدید ما جنگنده و بمب افکنها و موشکهای کروز دشمنه )
خوب اونجا قضیه کاملا فرق میکنه و تا حدودی میشه گفت عکس نیازها و خواسته های هند میشه خواسته های ما
در ضمن درمورد همین مقایسه برای هند باز هم به نظر بنده یه کم چاشنی طرفداری از اسراییل دیده میشه که نویسنده مقاله یه طورایی به سمت اسراییل و جانبداری از اون و ساخته های اسراییلی چربش داشته و در عالم رسانه ای ( با لحاظ علاقه و ذهنیت نویسنده ) این یه موضوع عادی و معمولی به حساب میاد که گاها دیده میشه نویسنده هایی برمبنای باورها و اعتقادات و علایق و سلایق خود و یا حتی بخاطر حمایتهایی که از سمتی میشن ، گرایششون جهت دار میشه و در مقایسه و سنجش طرف یه موضوع خاص مرتبط با اون شرایط رو میگیرن
هرچندبر مبنای تهدیدات بالستیک با کلاهک اتمی( مثه تهدیداتی که از سمت پاکستان متوجه هنده و بالعکس) برد و ارتفاع درگیری آرو مد نظر بوده و الا به نظر بنده ، هم آنتی 2500 و هم الماز اس 300 ( ونه حتی 400 و 500) در زمینه بالستیکی و مقابله با اونا از آرو برترن هرچند آرو اختصاصا برای مقابله با تهدیدات بالستیکی موشکهای شهاب ما ساخته شده و تخصصا یک موشک ضد بالستیکه اما همین تخصص مقابله با شهابهای ایرانی چند ظعف بسیار عمده رو به اون داده که به محدودیت برد موشکهای هدف ، سرعتشون ، فناوری و پیچیدگیشون و... برمیگرده.
شاید نقطه قوت آرو به رادارتوانمد و ارتفاع بالای درگیریش برگرده والا در مابقی فاکتورها برد رو بنده به همتایان روسی میدم
و ناخرسندم که بگم در بین این چند نمونه در یک سنجش کلی و با لحاظ کردن همه فاکتورها برای یک نبرد همه جانبه ( نه فقط شرایطی مثه هند برای موشکهای بالستیک با کلاهک اتمی) بازنده همشون پاتریوت امریکاییه
البته همه اینها روی کاغذه و با تبلیغاتی که از هر طرف شده و در نبرد واقعی گاها همه اونچه تبلیغ شده و پنداشته شده پنبه میشه و نتیجه ای دیگه دیده میشه و بدست میاد

یه پیشنهاد:
بیاییم برای یه نبرد گسترده و همه جانبه امروزی و با شرایط یک کشوری غیر ازکشورهای مثه ایران و هند توان اینها رو بررسی کنیم
یک کشور ثالثی که به همه سامانه ها هم امکان دسترسی داشته باشه دشمنش هم مثلا آمریکا باشه و یا روسیه
یا نه چین( کشوری که هیچکئ.م از این سامانه ها متعلق به اون نیست اما توان تهاجمی مناسبی هم داره9
خوب بیاییم بعنوان نمونه تایوان رو بسنجیم و یه مقایسه ای بین اینها برای کشوری مثه تایوان انجام بدیم
چطوره؟ ویرایش شده در مرداد 92 توسط elo

[waffen_ss 20]

با تشکر از شما که همیشه از مطالب شما استفاده می کنم
ولی مشکلی همیشه در مقالات بررسی پدافند ها است پاتریوت له می کنن و از سیستم های روسی تعریف می کنن در صورتی که پاتریوت بیتر از هر کدام از سیستم های موجود در جهان در میدان جنگ آزمایش شده و نقص هاش با آپدیت های پی درپی در خال برطرف شدن است ولی سیستم های ضد موشکی روسی تجربه حضور در یک جنگ گسترده رو اصلا نداشتن و طبق معمول روس ها احتمالا یه خورده خالی می بندن
در این که S300 سیستم توانمندی است کسی شک نداره ولیآیا برای مقابله با موشک های بالستیک هم توان لازم داره شک بسیاری وجود داره
مخصوصا اگه توان علمی فنی آمریکا رو با روسیه مقایسه کنیم تازه صدای آمریکایی ها در اومده می گن کار بسیار سخته دستیابی مشکل با اون هزینه ای که می کنن
تکلیف روس ها که دیگه تازگی ها برای پرتاب ماهواره هم دچار مشکلا و یه پسرفت تکنیکی دارن روشن آبرو ریزی های اون ها دیگه همه جا پیچیده دفاع ضد موشکی یه کمی برای اون ها هاله ای از ابهام داره

[cheka 15,065]

سیستم های روسی ضدبالستیک S-300VM و S-400 همونطور که قبلا عرض شده در تست های میدانی واقعی در کاپوستین یار مقابل موشک های بالستیک قرار گرفته اند و نتایج تستها کاملا موفقیت آمیز بوده است. سیستم S-300VM در بین سه سیستم اعلام شده برتری های اثبات شده ای دارد ، S-300VM تنها سامانه ضدبالستیک سیار جهان به حساب میاید، قابلیت هدف قرار دادن موشک های در سرعت بالاتر را دارد. پاتریوت تنها در یک جنگ استفاده شد که در آن ضعف بشدت بالای سیستم ورای تحلیل ها بود (البته بازهم شرکت های آمریکایی درصد موفقیت را در ابتدا بالای 90% اعلام کردند)

نمودار زیر (به نقل از APA) تصویر خوبی از توانایی های هر سیستم پدافندی (از جمله سیستم های ضدموشکی) بدست میدهد :


[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10210/S-300VM-Envelope-1.jpg[/img]

[mahdavi3d 14,067]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]دوستان فراموش نکنند که اینجا حداکثر بحث بر سر هدف قرار دادن موشک‌های بالستیک برد متوسط [url="http://en.wikipedia.org/wiki/Medium-range_ballistic_missile"]MRBM[/url] هست... [/font][/size]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]به سامانه‌ای که قادر باشد به فرض مثال موشک اسکادی با سرعت‌های معمولی و ویژگی‌هایی که این موشک دارد (و حتی گونه‌های ارتقاء یافته که یحتمل سرعت بیشتری دارند) هدف قرار بدهد را هم ضد بالستیک می‌نامند و سامانه‌هایی که سر‌های جنگی جداشونده موشک‌های قاره‌پیمای هسته‌ای را هدف قرار می‌دهد هم ضدبالستیک می‌گویند. ولیکن این کجا و آن کـــجا![/font][/size]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]آیا اینکه در مورد سیستم‌هایی که صرفا برای مقابله با این رنج تهدیدات ساخته شده‌اند، بگوییم "ضد بالستیک"، حرف اشتباهی است؟ قاعدتا پاسخ این سوال، خیر هست. زیرا از آنجایی که فعلا هواگرد عملیاتی وجود ندارد که با سرعت بین 4 تا 5 کیلومتر بر ثانیه (حدود 11.8 تا 14.7 ماخ) در داخل جو سیر کند و تنها موشک‌های بالستیک ام‌آر‌بی‌ام این رنج سرعت را پوشش می‌دهند بنابراین می‌توان ادعا کرد که این‌ها هم ضد بالستیک هستند. [/font][/size]
[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]اما سیستم ضد بالستیک ایالات متحده، که در اصل برای مقابله با حوزه‌ فراتری از این تهدیدات (تهدیدات قاره‌پیما و IRBM) توسعه داده شده و می‌شود. بحث جداگانه‌ای است.[/font][/size]