برنامه فضایی برزیل

[mahdavi3d 14,067]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]سه مقاله راجع به برنامه فضایی برزیل از چند شماره ماهنامه هوافضا، تقدیم به دوستان:[/font][/size]

[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/TMI_-_4.jpg[/img][/font][/size][/center]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][size=4][color=#800000][b]برنامه فضایی برزیل[/b][/color][/size]

برنامه فضایی برزیل شامل کلیه برنامه های مربوط به سامانه‌های راکتی و کاوش‌های فضایی این کشور در دو بازه زمانی قابل بررسی است. نخست از سال 1961 تا زمان تاسیس سازمان فضایی برزیل در سال 1994 که این برنامه ظرفیت زیادی در زمینه پرتابگرها، پایگاه‌های پرتاب و تولید ماهواره داشت و به عنوان زیر مجموعه وزارت علوم و فناوری در موسسه ملی پژوهش‌های فضایی این کشور پایه‌ریزی شده بود. این برنامه در آن دوره تحت کنترل نظامیان قرار داشت ولی در نهایت به دلیل محدودیت‌های پیش آمده از طرف کشورهایی نظیر آمریکا در سال 1994 برنامه فضایی این کشور تحت کنترل سازمان تازه تاسیسی به نام سازمان فضایی برزیل قرار گرفت و جنبه غیر نظامی پیدا کرد. در هر حال باید قبول کرد که برنامه فضایی بلندپروازانه‌ای که 60 سال پیش در این کشور و تحت سیطره نظامیان طرح‌ریزی شد سرانجامی بسیار پایین‌تر از حد تصور یافت و امروزه به یقین نمی‌توان برزیل را در زمره کشورهای قابل اعتنا در فناوری فضایی در نظر گرفت.[/font][/size]

[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/Brazilian_sounding_rockets_shapes.jpg[/img][/font][/size][/center]

[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/sonda-copia.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_sonda-copia.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/a0041278_4eda297693246.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_a0041278_4eda297693246.jpg[/img][/url][/font][/size][/center]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][b][color=#A52A2A]تاریخچه[/color][/b]
برزیل از سال 1964 به دنبال تلاش برای ساخت راکت ماهواره‌بر دست به توسعه راکت‌های کاوش مجموعه سوندا 1،2،3،4 زد. نمونه‌های اولیه راکت سوندا آزمون پرتاب خود را در مرکز پرتاب باریرا دو اینفرنو در شمال شرق برزیل انجام داد. سوندا4 نیز در سال 1989 با موفقیت آزموده شد. پرتاب‌های بعدی از مرکز پرتاب آلکانترا ( که با هزینه بیش از 470 میلیون دلار توسعه یافته و در سال 1999 به طور رسمی تحویل شد) صورت گرفت. این مرکز نزدیکترین مرکز پرتاب به خط استوا در دنیا محسوب می‌شود که آن را برای پرتاب‌های زمین آهنگ جالب توجه می‌کند چرا که مثلا به خاطر همین نزدیکی تا 25 درصد مصرف سوخت را نسبت به مرکز فضایی کندی، کاهش می‌دهد.
در تاریخ 9 فوریه 1993، نخستین ماهواره به نام اس‌سی‌دی-1 که به طور کامل در برزیل توسعه یافته بود، به منظور جمع‌آوری داده پرتاب شد. این ماهواره که گاهی ماهواره سبز هم نامیده می‌شود توسط موسسه ملی پژوهش‌های فضایی برزیل استفاده می‌شد. نمونه بعدی این ماهواره یعنی اس‌سی‌دی-2 نیز که در 22 اکتبر 1998 با یک راکت پگاسوس آمریکایی پرتاب شد برای جمع‌آوری داده های محیطی به کار گرفته شد.
پیش از این در سال 1988 قراردادی بین چین و برزیل برای توسعه مشترک دو دستگاه ماهواره عکس‌برداری از زمین که قرار بود توسط یک راکت چینی پرتاب شود، منعقد گشت. این ماهواره مشترک به واسطه وضوح عکس بالا قرار بو به جمع آوری داده از سطح کل زمین دست زده و برای کشاورزی، زمین‌شناسی، آب‌شناسی و محیط زیست مورد استفاده قرار گیرد. این توافق دو جانبه بین سال‌های 1988 تا 1991 به واسطه کمبود بودجه طرف برزیلی متوقف ماند. در سال 1991 و نیز 1994 دو کشور توافقنامه‌های تکمیلی دیگری را به ارزش 150 میلیون دلار برای ساخت ماهواره منعقد کردند. طبق برنامه، نخستین ماهواره مشترک دو کشور سی‌بِرس-1 می‌بایست تا سال 1997 پرتاب می‌شد.
همانطور که اشاره شد اغلب برنامه های فضایی برزیل تا سال 1994 توسط ارتش و از طریق مرکز ملی پژوهش‌های نظامی هوافضا (سی‌تی‌اِی) کنترل می‌شد. سی‌تی‌اِی که در اوایل دهه 1950 تاسیس گردید مسئول پژوهش و توسعه برنامه‌های هوافضایی نیروی هوایی برزیل است. نیروی هوایی در سال 1965 مرکز فعالیت‌های فضایی را به عنوان یکی از چندید موسسه تحت نظارت سی‌تی‌اِی برای گسترش راکت‌های فضایی تاسیس کرد که از آن زمان تاکنون بیش از 2000 راکت را آزموده است.
در سال 1971 کارگروه مشترک نظامی-غیرنظامی برزیل با نام هیئت فعالیت‌های فضایی تحت نظارت شورای امنیت ملی این کشور تاسیس شد. این مرکز که توسط رئیس ستاد مشترک نیروهای مسلح مدیریت می‌شد، مسئول ماموریت کامل فضایی برزیل بود. این ماموریت در راستای تعیین مختصات پرتابگرها، محل‌های پرتاب و نیز ساخت ماهواره‌ها در سال 1981 تعریغف شد.
در این برنامه، ماموریت بخش غیرنظامی تولید ماهواره بود و نیروهای مسلح مسئول توسعه سکوی پرتاب و راکت‌های مناسب بودند. علی‌رغم دشواری‌های این بخش، نیروی مسلح نقش برجسته‌ای را در این ماموریت راهبردی (حداقل تا سال 1993) ایفا کرده‌اند.[/font][/size]

[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/urljkbhlh.jpg[/img][/font][/size][/center]

[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/urlutug.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_urlutug.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/urlhgj.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_urlhgj.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/17ba0791499db908433b80f37c5fbc89b870084b.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_17ba0791499db908433b80f37c5fbc89b870084b.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/02C2C427149212C00.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_02C2C427149212C00.jpg[/img][/url][/font][/size][/center]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][color=#A52A2A][b]سازمان فضایی برزیل[/b][/color]
به دنبال گسترش نقش نهادهای غیر نظامی در برنامه‌هاب فضایی برزیل، لایحه تاسیس سازمان فضایی برزیل در سال 1994 توسط رئیس جمهور این کشور به امضاء رسید. این مرکز جایگزین کمیسیسون فعالیت‌های فضایی گردید که بیشتر نقش مشورتی داشت و فاقد ستاد تشکیلاتی بود. سازمان فضایی به عنوان یک نهاد نیمه مختار، ستاد و مسئولیت‌های مخصوص به خود را در اجرای سیاست‌ها دارد. این مرکز توسط یک نیروی غیرنظامی و زیر نظارت مستقیم رئیس جمهور نظارت می‌کند. سازمان فضایی ماموریت راهبری برنامه‌های فضایی برزیل را سرپرستی می‌کند اما همچنان مسئولیت تامین تاسیسات پرتاب و راکت ماهواره‌بر این ماموریت با وزارت هوانوردی این کشور است و موسسه پژوهش‌های فضایی نیز همچنان هدایت توسعه ماهواره را بر عهده دارد.
سازمان فضایی برزیل پیشتر برای دفع بهانه‌جویی‌ها و انتقادهای آمریکا که دخالت ارتش در این ماموریت را خطرناک می‌شناخت، ایجاد شد. در سال‌های ابتدایی برنامه توسعه برنامه فضایی برزیل، آمریکا نقش کلیدی در آن داشت که با پشتیبانی مالی و فنآوری همراه بوده است. در سال 1966 آمریکا راکت‌های کاوش را تحویل برزیل داد که در نهایت توسط این کشور پرتاب شدند و بر اساس همان فناوری، برزیل بهدها دست به توسعه بوسترهای بزرگتری برای خودش زد.
در تمامی سال‌های گذشته همکاری بین برزیل و آمریکا در زمینه مسائل فضایی حول ارتباطات و تعاملات بین دو دولت شکل می‌گرفت. سازمان ناسا با موسسه پژوهش‌های فضایی برزیل در زمینه اشتراک اطلاعات، کمک به توسعه و اجرای آزمایش‌های علمی و تربیت دانشمندان و مهندسان موسسه، همکاری می‌کرد. در کنار این‌ها، نیروی هوایی آمریکا با وزارت هوانوردی برزیل کار می‌کرد و توافق‌نامه‌هایی را برای تبادل اطلاعات با مرکز علوم و پژوهش‌های فضایی برزیل که مسائلی از قبیل هواشناسی را پوشش می‌داد، منعقد کرد.
اما در سال‌های اخیر برزیل دیگر به شدت گذشته برای فناوری‌های فضایی به آمریکا وابسته نیست. در سال 1981 این کشور از پروژه ماموریت کامل فضایی خود که بلند پروازی یک میلیارد دلاری دولت برای دستیابی به خودکفائی در فن‌آوری فضایی محسوب می‌شد، پرده‌برداری کرد. در آن زمان برزیل خود را به پرتاب چهار ماهواره بومی (که دو عدد از آن برای پیش‌بینی وضع هوا و دوتای دیگر برای عکس‌برداری از مسیرها مناسب بود) از پایگاه آلکانترا متعهد کرد.
برزیل در گامی دیگر برای کسب استقلال بیشتر از آمریکا دست به تولید آمونیوم‌پر‌کلراید به عنوان اکسید کننده سوخت جامد زد. این کشور در کنار فعالیت‌های پژوهش و توسعه بومی خود با کانادا، سازمان فضایی اروپا، روسیه، فرانسه و به خصوص چین همکاری می‌کند. نمونه‌ای از این همکاری‌ها ماهواره مشترک چین-برزیل برای منابع زمینی است. این کشور همچنین به دنبال شرکای جدید فضایی نظیر رژیم صهیونیستی است.
از میانه دهه هشتاد تا اوایل دهه نود میلادی، خیلی از سیاستمداران آمریکایی نگران پروژه ماموریت کامل فضایی برزیل بودند که مبادا از مسیر فناوری‌های فضایی به سمت موشک بالستیک کشیده شود. هرچند که این کشور تا اواسط سال 1997 هم موشک بالستیکی نساخته بود، با این حال ارتش اولویت بالایی برای توسعه چند سامانه موشکی از جمله وشک پیرانا (ام‌اِی‌اِی-1) قائل بود. در هر صورت برنامه فضایی برزیل در کنار فناوری توبخانه راکتی این کشور، توان بالقوه آن را در دستیابی و توسعه سامانه‌های موشکی پیشرفته از جمله بالستیک به نمایش می‌گذارد.
از سال 1987 تا 1994 آمریکا به دنبال فرونشاندن روند توسعه موشک‌های بالستیک به دست برزیل توسط "پیمان کنترل فناوری موشکی" که در سال 1987 شکل گرفت، بود. با وجود برنامه پیشرفته هسته‌ای برزیل، آمریکا مدعی نگرانی استفاده این کشور از موشک‌های بالستیک برای سرجنگی اتمی بود. محدودیت‌های آمریکا برنامه راکت ماهواره‌بر وی‌ال‌اس و پژوهش و توسعه موشک‌های بالستیک برزیل را به حالت تعلیق درآورد و رابطه امنیتی بین دو کشور را تیره و تار کرد و در همین راستا برزیل را وادار به ایجاد نزدیکی بیشتر با کشورهایی نظیر چین، روسیه و چند کشور اروپای و خاورمیانه (بخصوص عراق) کرد. نمونه‌ای از این نزدیکی پیشنهاد برزیل به روسیه برای استفاده از پایگاه آلکانترا برای پرتاب موشک در سال 1995 است.
سرانجام برزیل در بهار 1994 پزیرش مفاد پیمان کنترل فناوری موشکی را اعلام کرد. این پزیرش شامل قببول کنترل صادرات فناوری‌های فضایی و موشکی برزیل توسط آمریکا بود. در حقیقت دستیابی برزیل به توان انجام ماموریت کامل فضایی با تلاش‌های عدیده آمریکا برای مشارکت در فعالیت‌های فضایی تداخل داشت و به نظر شروع دوران جدیدی در روابط فضایی میآمد. درخواست برزیل برای عضویت در پیمان مورد اشاره در سال 1995 پذیرفته شد. در نتیجه در پایان آن سال توانمندی‌های فضایی برزیل در حالی رو به توسعه بود که این کشور استانداردهای کشورهای دیگر نظیر آمریکا و روسیه را پذیرفته بود.[/font][/size]
[center]
[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/VLS_4big.jpg[/img][/font][/size][/center]

[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/Brazilian_rocket_plans.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_Brazilian_rocket_plans.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/800px-CLA_Control_Center.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_800px-CLA_Control_Center.jpg[/img][/url][/font][/size][/center]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][color=#A52A2A][b]پرتابگر‌های برزیل[/b][/color]
[b]وی‌ال‌اس[/b]
وی‌ال‌اس راکت ماهواره‌بر اصلی سازمان فضاییی برزیل بوده که راکتی چها مرحله متشکل از یک هسته و چهار موتور جانبی تقویتی است. مرحله اول این وسیله چهار موتور سوخت جامد دارد که از راکت پژوهشی سوندا مشتق شده است. این وسیله ظرفیت حمل ماهواره 100 تا 380 کیلوگرمی را به مدارهای 200 الی 1200 کیلومتری و نیز بار 75 تا 275 کیلوگرمی را تا مدارهای 200 تا 1000 کیلومتری دارد. سه پرتاب آزمایشی نخست این ماهواره (بر .ویرایش) با شکست روبرو شد که سومین آن در تاریخ 22 آگوست 2003 روی خود سکوی پرتاب منفجر شده و منجر به مرگ 21 نفر از متخصصان برزیلی و ایجاد شوک به برنامه توسعه فضایی این کشور گردید.

[b]وی‌ال‌ام، وی‌ال‌اس-آلفا و وی‌ال‌اس-بتا[/b]
در چند سال اخیر و البته با سرعت پیشرفت کُندی، راکت وی‌ال‌ام که برای پرتاب میکرو‌ماهواره است بر پایه وی‌ال‌اس در حال توسعه بوده و پژوهش‌های دیگری نیز نظیر وی‌ال‌اس-آلفا و بتا با کمک روسیه در مرحله طراحی است.

[b]برنامه "صلیب جنوبی"[/b]
در حال حاضر سازمان فضای برزیل با همکاری سازمان فضایی روسیه در حال توسعه خانواده جدیدی از پرتابگرها طی برنامه‌ای با نام صلیب جنوبی است که پنج راکت این خانواده بر مبنای پرتابگر آنگارای روسی و موتورهای سوخت مایع توسعه خواهند یافت. بدین ترتیب نام این پرتابگرهای آینده به‌ترتیب آلفا، بتا، گاما (راکت‌های سبک)، دلتا (میان‌وزن) و اپسیلون (سنگین‌وزن) خواهد بود. این برنامه چرخش واضح برنامه‌های توسعه راکتی برزیل را از سوخت جامد به سوخت مایع نمایان می‌کند.
مرحله اول راکت‌های گاما، دلتا و اپسیلون با موتور آردی-191 تامین خواهد شد. مرحله دوم که برای تمام راکت‌های صلیب جنوبی یکی است با موتوری بر پایه راکت مولینا کار می‌کند و بالاخره مرحله سوم نیز یک بوستر سوخت جامد بر پایه گونه ارتقا یافته وی‌ال‌اس-1 خواهد بود.
دولت برزیل به دنبال اختصاص بودجه‌ای بالغ بر یک میلیارد دلار برای شش سال آینده این پروژه است که پیش از این 650 میلیون دلار آن برای ساخت 5 سکوی پرتاب که قادر به 12 پرتاب در هر سال باشند، کنار گذاشته و قرار است این برنامه تا سال 2022 کامل شود.[/font][/size]

[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/Marcos_Pontes2.jpg[/IMG][/font][/size][/center]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][b][color=#A52A2A]نخستین فضانورد[/color][/b]
برزیل نخستین فضانورد سازمان فضایی خود را که یک سرهنگ دوم نیروی وایی این کشور بود ، در 29 مارس 2006 به همراه خدمه سفر سیزدهم به سازمان فضایی (ایستگاه فضایی بین‌المللی .ویرایش) و به وسیله فضاپیمای تی‌ام‌ای-سایوز در بایکنور قزاقستان به فضا فرستاد. فضانورد برزیلی، 31 مارس به ایستگاه فضایی وارد شد و به مدت 9 روز در آنجا زندگی و کار کرد و سپس به همراه خدمه سفر دوازدهم به تاریخ 8 آوریل در قزاقستان فرود آمد. این فضانورد اکنون به همراه تیم فنی خود در حال توسعه ساخت قطعات برزیلی برای ایستگاه بین‌المللی فضایی است. این فرد در حال آماده‌باش برای پروازهای آینده فضایی این کشور به سر می‌برد.

[b][color=#A52A2A]همکاری‌های بین‌المللی[/color][/b]
[b]ایستگاه بین‌المللی فضایی[/b]
برزیل یکی از شرکای ناسا در ایستگاه بینل‌المللی فضاست. این کشور قرارداد طراحی، توسعه و ساخت تجهیزات پیشرفته پروازی برزیل را برای ایستگاه بین‌المللی در سال 1997 به امضا رساند. این قرارداد شامل 6 مورد از جمله تجهیزات پژوهشی قابل مشاهده از طریق پنجره فضاپیما و تجهیزات آزمایش‌های فناوری است. در عوض ناسا تعهد کرد تا برزیل را به تجهیزات روی مدار ایستگاه فضایی خود مجهز کرده و فرصت پرواز یک فضانورد برزیلی را در طول برنامه ایستگاه فضایی بین‌المللی برای آنها فراهم کند.

[b]اوکراین[/b]
در سال 2003 سازمان فضایی برزیل و سازمان فضایی اوکراین تشکیلات اقتصادی مشترک فضایی را با نام "آلکنتراسایکلون" ایجاد کردند. این کمپانی جدید بر روی پرتاب ماهواره به وسیله سایکلون-4 از مرکز فضایی آلکانترا تمرکز می‌کند. همچنین این کمپانی 160 میلیون دلار برای زیرساخت‌های سکوی پرتاب جدید که در همین مرکز پرتاب ساخته خواهد شد، سرمایه‌گذاری می‌کند. شاید بتوان گفت در طول چند سال اخیر این برنامه اصلی‌ترین برنامه سازمان فضایی برزیل بوده است.
گردآوری: شهریار عابدین نژاد[/font][/size]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]منبع: ماهنامه صنایع هوافضا - شماره 88 - تیر ماه 92 -صفحات 52 الی 55[/font][/size]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][i]ادامه دارد...[/i][/font][/size]

[mahdavi3d 14,067]

[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/Vls_1_v03.jpg[/img][/font][/size][/center]

[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/VLS_16.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_VLS_16.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/Alcantara_Base_4.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_Alcantara_Base_4.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/VLS_27big.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_VLS_27big.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/urlfws.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_urlfws.jpg[/img][/url] [/font][/size][/center]
[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/tmiexport7c.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_tmiexport7c.jpg[/img][/url][/font][/size][/center]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][size=4][color=#800000][b]موشک حامل سوخت جامد برزیل وی‌ال‌اس[/b][/color][/size][/font][/size]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]نزدیک به بیست سال پیش، سران برزیل آرزوی تبدیل شدن به یکی از قدرت‌های جهانی را در عرصه فضایی، در سر می‌گذراندند؛ این آرزو را ماموریت کلی فضایی برزیل نامیدند که طراحی و ساخت ماهواره را در بر می‌گرفت. برزیل در ناحیه‌ای نزدیک استوا، اقدام به پرتاب می‌کرد. در 22 آگوست هنگامی که موشک ماهواره‌بر وی‌ال‌اس پیش از پرتاب منفجر گردید، بخشی از این آرزو براورده نشد.
موتورهای سوخت جامد ابتدا در آمریکا و سپس در روسیه توسعه پیدا کردند و در مراحل اول و بالاتر بسیاری از موشک‌ها تا به حال، مورد استفاده قرار گرفته‌اند. موشک‌های سوخت جامد نسبت به سوخت مایع ، دارای مزایایی از جمله دارا بودن جرم حجمی بالا و حجم پایین، عمر نگهداری طولانی‌تر، احتراق آنی و قابلیت اطمینان بالا می‌باشد و معایبی همچون مشکلات حمل و نقل و پر کردن سوخت در کارخانه تولید سوخت را نیز، به همراه دارند. موتورهای سوخت جامد در ماهواره‌برهایی مانند وی‌ال‌اس ساخت برزیل نیز مورد استفاده قرار گرفته‌اند.
برزیل با بهره‌گیری از موتورهای سوخت جامد، تجربیاتی در زمینه انواع کاوشگرها (سوندینگ راکت) و پرتاب ماهواره به‌دست آورده است. علاوه بر آمریکا و روسیه، دیگر کشورها مانند چین، ژاپن، هند و یا سازمان‌هایی مانند آژانس فضایی اروپا، دارای پرتابگرهای ماهواره و تجهیزات پرتاب می‌باشند. بیش‌تر این کشورها و سازمان‌ها، تجهیزات پرتاب خود را برای مقاصد اقتصادی در اختیار دیگر کشورها نیز قرار می‌دهند.
برزیل در سال‌ها گذشته در تلاش برای توسعه تجهیزات پرتاب ماهواره‌ای خود موسوم به وی‌ال‌اس بوده است. وی‌ال‌اس یک موشک چهار مرحله‌ای است که هر چهار مرحله آن، دارای موتورهای سوخت جامد می‌باشند. برزیل بیش‌تر فناوری وی‌ال‌اس را، از انواع موشک‌های کاوشگر _موسوم به سوندا3 و سوندا4_ ساخت خود گرفته است. موشک وی‌ال‌اس دارای یک سازه مرکزی به همراه چهار موتور در پیرامون خود است. مرحله اول از چهار پیشران سوخت جامد متصل به مرحله دوم در مرکز موشک، تشکیل می‌شود. وی‌ال‌اس می‌تواند یک ماهواره 100 تا 380 کیلوگرمی را در مدار 200 تا 1200 کیلومتری، در مدار استوایی و یا محموله ای به جرم 75 تا 275 کیلوگرمی را در مدار 200 تا 1200 کیلومتری در مدار دایره‌ای قطبی قرار دهد. برد وی‌ال‌اس در جایگاه یک موشک، 3600 کیلومتر است و قادر به حمل 500 کیلوگرم سرجنگی هسته‌ای می‌باشد. پرتاب‌های وی‌ال‌اس از پایگاه فضایی آلکانتارا انجام گرفته است.
نیروی پیشران این موشک حامل در هنگام آغاز پرتاب، 1172 کیلونیوتن، وزن کل آن 50700 کیلوگرم، قطر بخش مرکزی 1 متر و طول کل آن 19/50 متر است.[/font][/size]

[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/asdfsdfaf.jpg[/img][/font][/size][/center]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]اولین پرتاب وی‌ال‌اس در 20 نوامبر سال 1997 با انهدام موشک در 65 ثانیه پس از پرواز، با شکست مواجه شد. بنابر گزارش‌ها یکی از موتورهای مرحله اول، هنگام پرواز روشن نشد و باعث انحراف موشک به یک طرف گردید و ماموریت موشک حامل به نتیجه نرسید. دومین پرتاب موشک حامل وی‌ال‌اس در دسامبر 1999 صورت پذیرفت و موشک پس از 3 دقیقه پرواز غرش‌کنان به آرامی وارد ابرها شد و سپس سکوتی اتاق کنترل را فرا گرفت و همگی ممنتظر دریافت سیگنالی بودند که جدایش مراحل را تایید می‌نمود؛ این سیگنال هیچگاه دریافت نشد. ناگهان موشک از مسیر خود منحرف شد؛ سپس فرمان انهدام صادر گردید.[/font][/size]

[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/9559944178143848.jpg[/img][/font][/size][/center]

[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/alcantara_SI_24aug2003_2.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_alcantara_SI_24aug2003_2.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/alcantara_SI_05sep2001_2.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_alcantara_SI_05sep2001_2.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/alcantara_SI_24aug2003_1.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_alcantara_SI_24aug2003_1.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/alcantara_SI_05sep2001_1.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_alcantara_SI_05sep2001_1.jpg[/img][/url] [/font][/size][/center]
[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/vls-acidente-2.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_vls-acidente-2.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/vls-acidente-1.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_vls-acidente-1.jpg[/img][/url][/font][/size][/center]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]بر اساس برنامه‌ریزی برزیل باید در 25 آگوست 2003 وی‌ال‌اس را پرتاب می‌کرد، ولی موشک سه روز پیش از پرتاب در 22 آگوست در فرایندهای پیش از پرتاب در محل پرتاب منفجر شد و 21 نفر در این رویداد ناگوار جان باختند. این رویداد بزرگترین کشور آمریکای جنوبی را در غم قربانیان این حادثه سوگوار نمود. انفجار در روز جمعه در ساحل مرکز پرتاب در شمال شرقی برزیل در نزدیکی ساولویز صورت گرفت و مرگ بیشتر کارشناسان فنی و همچنین نابودی دو ماهواره پژوهشی را در بر داشت و موجب ناراحتی برزیلی شد که به تازگی وارد آزمایش موشک‌های حامل ماهواره شده بود. احتراق نابهنگام یکی از چهار موتور موشک ویال‌اس فاجعه هولناک زنجیرواری را به وجود آورد. 40 تن سوخت جامد، انفجار عظیمی را ایجاد نمود که حرارت تولید شده از آن، سازه فولادی محل پرتاب را که موشک حامل وی‌ال‌اس را پوشش می‌داد، ذوب کرد و سازه را واژگون نمود.
به گفته اوبرگ، حوادثی مشابه این، در روسیه نیز روی داده است؛ او نویسنده کتاب درباره‌ی پروازهای فضایی است. تعداد کشته‌شدگان در سال 1960 در یک سایت پرتاب، 90 نفر و در انفجاری در یک سایت دیگر در سال 1980، 50 نفر بوده است.
پس از شکست برزیل در ماموریت وی‌ال‌اس در آگوست 2003 و بروز مشکلات مالی در برنامه‌های فضایی، این کشور برنامه همکاری خود را با کشورهای دیگر در زمینه انتقال فناوری و جذب حمایت‌های مالی، دنبال کرد. در اکتبر 2003 برزیل و اوکراین توافقنامه‌ای را به امضا رساندند که به موجب آن ، اوکراین باید موشک حامل سیکلون4 را می‌ساخت و برزیل هم باید سایت آلکانترا را، برای پرتاب این موشک‌ها آماده می‌کرد. موشک سیکلون4، محموله‌های 1.8 تنی و 5.5 را در مدارهای زمین‌آهنگ و مدارهای پایینی زمین قرار می‌دهد. مبلغ قرارداد را نزدیک به 180 میلیون دلار براورد کردند و با توجه به تاخیر آن، قرار بود در سال 2009، اولین موشک سیکلون4 پرتاب گردد.
آژانس فضایی برزیل در نوامبر 2004، تفاهمنامه‌ای را با آژانس فضایی روسیه منعقد نمود تا موشک‌های حامل ماهواره را برای حمل ماهواره‌های بزرگ ایجاد کند. قرار بود موتورهای سوخت مایع هم در ساخت مراحل بعدی موشک‌های وی‌ال‌اس، به کار رود. برنامه‌ریزی این پروژه توسعه‌ای تا سال 2022، برای پنج موشک حامل نوع آلفا، بتا، گاما، دلتا و اپسیلن است. اساس طراحی نوع آلفا، وی‌ال‌اس1 است، با این تفاوت که مراحل سوم و چهارم با یک موتور سوخت مایع جایگزین می‌گردد.
مصطفی محمد بیگی[/font][/size]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]منبع: ماهنامه صنایع هوافضا - شماره 51 - فروردین ماه 89 -صفحات 22 و 23[/font][/size]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][color=#ee82ee][size=1][i]ببخشيد كه ارسال متوالي دادم. تاپيك بالا بيايد.[/i][/size][/color][/font][/size]

[Aspahbod 2,776]

بسیار متشکر از مطلب خوبتون جناب مهدوی.
موشک های وی ال اس یکی از نکات منفیشون اینه که تمام مراحل و بوستر ها سوخت جامد هستن و این کنترل موشک رو سخت می کنه. شاید برای همینه که مدار هایی که برای وی ال اس اعلام شده به شدت بیضوی هستن.

[mahdavi3d 14,067]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][size=4][color=#800000][b]رقابت روسیه و اوکراین در برزیل[/b][/color][/size]

یکم مهر 1387 (22 سپتامبر 2008) خبرگزاری اینترفاکس در خبری اعلام کرد؛ روسیه قصد دارد برزیل را نسبت با اوکراین در ساخت و پرتاب موشک‌های ماهواره‌بر، خصوصا موشک سیکلون4 ناامید و دلسرد کند و خود جای این کشور را بگیرد. این در حالی است که ادوارد کوزنتسوف - رییس آژانس فضایی ملی اوکراین - اعلام کرد در طی چند ماه گذشته، کشورهای مختلفی چون آلمان و آرژانتین برای استفاده از موشک ماهواره‌بر سیکلون4 ابراز تمایل کرده‌اند. به گفته وی، احتمالا موشک سیکلون4 پرتاب‌های زیادی را بین سال‌های 2011 تا 2014 میلادی انجام خواهد داد. کوزنتسوف همچنین اشاره کرد: «موفقیت این موشک برای صنعت فضایی اوکراین بسیار مهم است و می‌تواند ضمن کسب اعتبار فراوان، منافع مالی زیادی نیز در پی داشته باشد.»[/font][/size]

[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/urlgrteryh.jpg[/img][/font][/size][/center]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][color=#A52A2A][b]کمی درباره سیکلون4[/b][/color]
سیکلون4 موشکی است که بر پایه موشک بالستیک قاره‌پیمای آر-36 شوروی سابق ساخته شده و می‌تواند برای پرتاب ماهواره‌های سنگین و یا قرار دادن همزمان چند ماهواره در فضا، مورد استفاده قرار گیرد. شوروی سابق از موشک‌های سیکلون بیشتر برای پرتاب ماهواره‌های کازموس استفاده می‌کرد. این موشک نسبت به گونه قبلی خود یعنی سیکلون3 بهینه‌سازی های زیادی داشته است، که از جمله آنها می توان به مموارد زیر اشاره کرد:
. موتور جدیدتر برای مرحله سوم موشک؛
. سامانه تله‌متری پیشرفته‌تر؛
. سامانه ایمنی پرواز و روش کنترل مدرن و پیشرفته؛
. فضای بیشتر برای حمل بار در مجموعه‌ی سر موشک؛
این موشک می‌تواند محموله‌هایی با وزن 5250 کیلوگرم را در مدارهای پایینی زمین (ارتفاع تقریبا 185 کیلومتری - مدارهای لئو) قرار دهد. ضمنا ظرفیت بار این موشک به مدارهای زمین‌آهنگ حدود 500 کیلوگرم می‌باشد. این موشک 40 متری، 3 متر قطر و بیش از 198 تن وزن دارد.[/font][/size]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][color=#A52A2A][b]همکاری‌های اوکراین و برزیل[/b][/color]
برای تکمیل پروژه موشک سیکلون4، یک کمپانی مشترک بین اوکراین و برزیل با نام آلکانترا سیکلون اسپیس با سرمایه اولیه 100 میلون دلار ایجاد شده است. پایگاه پرتاب این کمپانی، در سواحل آتلانتیک نزدیک به خط استوا (درون خاک برزیل ) قرار دارد و نام آن آلکانترا می‌باشد. مزیت اول منطقه‌ی این پایگاه پرتاب، نزدیکی آن به خط استوا است که می‌تواند شرایط ایده آلی برای پرتاب ماهواره‌ها به مدار زمین‌آهنگ را ایجاد کند. ضمنا این مکان یک مزیت دیگر هم دارد و آن امنیت بیشتر است؛ چرا که در صورت بروز مشکل در یک موشک و انفجار آن، قطعات جداشده درون اقیانوس سقوط خواهند کرد. گرچه مقامات این کمپانی ادعا می‌کنند، با این موشک می‌توانند در هر سال، 12 محموله را به فضا پرتاب کنند؛ اما عملا بعید است این تعداد (حداقل در چند سال اول) از پنج مورد تجاوز کند. جالب است که طبق مطالعات انجام شده، برای اینکه انجام پرتاب توسط این موشک مقرون به صرفه باشد، باید حداقل 6 پرتاب در سال توسط آن انجام شود. تازه دز این حالت است که طی حدود 10 تا 12 سال، هزینه‌های صرف شده به سرمایه‌گذاران بر می‌گردد و پس از آن سوددهی آغاز خواهد شد.[/font][/size]

[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/459px-Maranhao_Municip_Alcantara_svg.png[/img][/font][/size][/center]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][color=#A52A2A][b]چرا تاخیر؟[/b][/color]
در سال 2005 میلادی، مقامات فضایی اوکراین اعلام کردند نقشه های فنی و مهندسیِ موشک را به تاسیسات عظیم پیودِن‌ماش در دنپروپتروفسک ارسال کرده‌اند و ساخت قطعات به زودی آغاز خواهد شد.
قرار بود نخستین پرتاب موشک سیکلون4 در سال 2006 انجام شود؛ اما به دلیل بروز بحران‌های سیاسی در اوکراین و عدم تخصیص بودجه‌های لازم، این امر محقق نشد. گزارش‌های موجود نشان می‌دهد اولین تست این موشک در سال 2009 انجام خواهد شد و تاسیسات پرتاب آن در برزیل نیز در خوشبینانه‌ترین حالتِ ممکن، تا پایان سال 2011 تکمیل می‌شود و به بهره‌برداری خواهد رسید.
اما موانع دیگری نیز وجود دارند که می‌توانند این پروژه را با تاخیر بسیار بیشتری روبرو کنند. روابط روسیه و اوکراین در حال حاضر به تیرگی گراییده است و این قضیه مسلما بر پروژه سیکلون4 نیز، تاثیر منفی خواهد گذاشت؛ چرا که روسیه مجری اصلی پروژه‌های فضایی اوکراین است و بسیاری از زیرساخت‌های فضایی اوکراین توسط متخصصان روس ساخته می‌شود. برای مثال می‌توان به تاسیسات پرتاب موشک‌های سیکلون2 و 3 در پایگاه پلستسک اشاره کرد که توسط شرکت مهندسی کی‌بی‌تی‌ام روسیه ساخته شدند و یا از موتور مرحله اول موشک‌های اوکراینی نام برد که توسط کمپانی انرگوماش روسیه طراحی و تولید می‌شوند. در کنار این مسایل آمریکا هم باید در نظر گرفته شود که به دلایل مختلف، از جمله امکان کاهش سود شرکت‌های این کشور در پروژه‌های فضایی، دوست ندارد اوکراین به این بازار وارد شود و در آن موفق گردد.
روسیه از مجموعه این شرایطِ نامناسبِ اوکراین، کمال استفاده را کرده و به برزیل پیشنهاد داده است در طراحی و ساخت موشک های حامل ماهواره، با این کشور همکاری و مشارکت داشته باشد. مقامات روسی به صورت غیر مستقیم اظهار داشته‌اند که (بنا به دلایل یاد شده در بالا) شریک بسیار بهتری نسبت به اوکراین خواهند بود. ضمنا متخصصان فضایی روسیه معتقدند سوخت مورد استفاده در سیکلون4 مضرات فراوانی برای محیط زیست به همراه دارد؛ در حالی که موشک‌های پیشنهادی آنها از این نظر مشکلی ندارند. جالب است بدانید که قزاقستان تاکنون پرتاب برخی موشک‌های روسی از پایگاه بایکنور را به این دلیل که از سوخت‌های سمی و آلوده‌کننده محیط زیست استفاده می‌کرده‌اند، ممنوع کرده است.[/font][/size]

[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/m02008091100004.jpg[/img][/font][/size][/center]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][color=#A52A2A][b]دانه پاشیدن روس‌ها[/b][/color]
وقتی در ماه آگوست سال 2003 میلادی، موشک وی‌ال‌اس-1 برزیل در سایت پرتاب منفجر شد، اولین کشوری که به کمک شتافت و تیمی از کارشناسان خود را برای بررسی علت حادثه به این کشور فرستاد، روسیه بود. این تیم کمک زیادی به متخصصان برزیلی در جهت کشف مشکل و اندیشیدن تمهیدات لازم برای جلوگیری از تکرار آن کردند . پس از آن مهندسان روسی به ارایه مشاوره به برزیل برای افزایش ایمنی و کارایی موشک‌های ماهواره‌بر این کشور ادامه دادند . آنها تلاش کردند متخصصان برزیلی را از سوخت جامد به سوی سوخت‌های ترکیبی و در نهایت به سمت موتورهای سوخت مایع با قدرت و قابلیت اطمینان بیشتر سوق دهند و این مسئله کاملا در جهت افزایش منافع این کشور بود؛ چراکه روسیه بهترین موتورهای سوخت مایع دنیا را طراحی و تولید می‌کند. اکنون آمریکا نیز از موتور‌های روسی برای موشک‌های اطلس استفاده می‌کند. ژاپن نیز از مشتریان مهم موتورهای سوخت مایعِ روسیه به شمار می‌رود.[/font][/size]

[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/VLS-CS_nova.jpg[/img][/font][/size][/center]

[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/VLS-CS.jpg[/img][/font][/size][/center]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][color=#A52A2A][b]تمایل برزیلی‌ها[/b][/color]
مقامات برزیلی بارها اعلام کرده‌اند، بیش‌تر تمایل به پیشرفت در فنا‌وری ‌های فضایی و توسعه صنعت موشک‌های ماهواره‌بر خود دارند تا این‌که به سراغ کشورهایی چون روسیه رفته و محصولات آماده را بدون اینکه اطلاعی از فناوری به کار رفته در آنها داشته باشند، خریداری و استفاده نمایند.
در نهایت در بهار سال جاری میلادی، روسیه و برزیل به توافق‌هایی برای توسعه خانواده جدیدی از موشک‌های ماهواره‌بر بر اساس موشک‌های روسی آنگارا دست یافتند. ضمنا دو کشور با همکاری هم، سه سامانه‌ی پیشران را نیز طراحی خواهند کرد که دو مورد از آنها با مشارکت کامل برزیل و بر اساس موتورهای سوخت مایع روسیه ساخته خواهند شد. مرحله اول موشک‌های گاما، دلتا و اپسیلون برزیل از موتورهای آردی-191 روسیه استفاده خواهند کرد. این موتور برای استفاده در موشک آنگارا طراحی و ساخته شده بود. موشک‌ها آنگارا را موششه‌ی تحقیقات فضایی خرونیچف تولید می کند. دو هفته پیش شرکت روسی انرگوماش اعلام کردکه تست‌های نهایی این موتور و توسعه آن به پایان رسیده است و آماده تولید و تحویل آن به مشتریان می‌باشد. مرحله دوم این موشک‌ها نیز از یک موتور روسی دیگر که در حال حاضر در موشک‌های مولینا روسیه استفاده می‌شود، بهره می‌برند. مرحله سوم نیز یک بوستر سوخت جامد است که توسط مهندسان برزیلی طراحی و ساخته شده است. برزیل سه ماهواره‌بر نه‌چندان معروف و معتبر را طراحی و استفاده کرده‌است که گاما و دلتا و اپسیلون نام دارند.
گام یک موشک در کلاس ماهواره‌بر های سبک است؛ اما با توجه به نزدیکی محل پرتاب به استوا، می‌تواند محموله‌هایی به وزن حدود یک تن را در مدار زمین‌آهنگ قرار دهد. دلتا نیز یک موشک‌ ماهواره‌بر کلاس متوسط است که چهار بوستر سوخت جامد به مرحله اول آن متصل می‌باشد. این موشک می‌تواند تا 1.7 تن بار را به مدار‌های زمین‌آهنگ منتقل کند. اپسیلون هم یک موشک سنگین است که اگر از سایت آلکانترا پرتاب شود و می‌تواند تا 4 تن بار را به یک مدار زمین‌آهنگ انتقال دهد. این موشک‌ در حال حاضر می‌توانند ماموریت‌های زیادی را انجام دهند؛ اما برزیل قصد دارد با همکاری روسیه تبدیل به یک قدرت فضایی شود که حتی ماهواره‌های سایر کشورها را نیز پرتاب کند.
دولت برزیل 1.65 میلیارد دلار برای تکمیل تاسیسات پروژه آلکانترا و ساخت 5 پد پرتاب در طول 6 سال آینده، هزینه خواهد کرد تا بتواند 12 پرتاب در سال انجام دهد. در صورتی که برزیل به اهداف مورد نظر خود دست یابد می‌تواند از پرتاب ماهواره‌های سایر کشورها در هر سال بین 60 تا 100 میلیون دلار درآمد کسب کند. برای نیل به این مهم، دولت برزیل تصمیم گرفته است، برخی همکاری‌ها و پروژه‌های مشترک فضایی خود با دیگر کشورها را به حالت تعلیق در آورد که در این میان اوکراین یکی از محتمل‌ترین گزینه‌ها به شمار می‌رود.
تهیه و تنظیم: محمد گنجی[/font][/size]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]منبع: ماهنامه صنایع هوافضا - شماره 41 - آذر ماه 87 -صفحات 48 الی 50[/font][/size]
[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][hr][/font][/size]
[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/VLS-2012_5.jpg[/img][/font][/size][/center]

[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/VLS-2012_11.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_VLS-2012_11.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/VLS_25big.JPG"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_VLS_25big.JPG[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/VLS_32.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_VLS_32.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/VLS_33.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_VLS_33.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/VLS_34.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_VLS_34.jpg[/img][/url][/font][/size][/center]
[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/VLS-2012_7.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_VLS-2012_7.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/VLS-2012_8.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_VLS-2012_8.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/VLS-2012_9.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_VLS-2012_9.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/VLS_10big.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_VLS_10big.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/VLS-2012_10.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_VLS-2012_10.jpg[/img][/url][/font][/size][/center]
[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/VLS_3_big.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_VLS_3_big.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/VLS-2012_3.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_VLS-2012_3.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/VLS-2012_4.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_VLS-2012_4.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/VLS-2012_6.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_VLS-2012_6.jpg[/img][/url][/font][/size][/center]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][color=#ee82ee][size=1][i]ببخشيد كه ارسال متوالي دادم. تاپيك بالا بيايد.[/i][/size][/color][/font][/size]

[SoheilEsy 8,828]

یادتون هست ... ایران هم به برزیل پیشنهاد همکاری داد !

[hosm 5,921]

[quote][color=#000000][font=tahoma, geneva, sans-serif][size=2][right][background=rgb(248, 248, 255)]سرانجام برزیل در بهار 1994 پزیرش مفاد پیمان کنترل فناوری موشکی را اعلام کرد. این پزیرش شامل قببول کنترل صادرات فناوری‌های فضایی و موشکی برزیل توسط آمریکا بود.[/background][/right][/size][/font][/color][size=4][/quote][/size]

[size=4]خداییش این آمریکاییها چقدر پر رو هستند[/size]

[size=4]راستی برادر مهدوی عزیز، ضمن تشکگر فراوان از زحمات شما، لطفا مقایسه ای بین توان فضایی خودمون و برزیل هم انجام بدید[/size]

[mahdavi3d 14,067]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]عارضم که آنچه که مشخص هست اینه که برنامه فضایی برزیل قدمت طولانی‌تری نسبت به برنامه‌ فضایی کشورمان دارد. ولیکن تا به‌ امروز سرنوشت خوبی نداشته است.[/font][/size]
[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]برزیلی‌ها از ابتدا سوخت جامد را مبنای کارشان قرار دادند. شباهت‌هایی هم دیده می‌شود، به عنوان نمونه هر دو کشور در حوادثی تلخ، چندین تن از متخصصین سوخت جامد خودشان را در انفجار سوخت از دست دادند و هر دو کشور شکست‌های فضایی متوالی‌ای را به لحاظ پرتاب ماهواره تجربه کرده‌اند.[/font][/size]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]جدا از بحث پرتابگر، اینطور به نظر می‌رسد که برزیل به لحاظ ساخت ماهواره و تجهیزات فضایی، در وضعیت بهتری نسبت به ما قرار دارد و توانایی و تجربه بالاتری در این زمینه دارد.[/font][/size]