ماهواره بر آنگارا - بریدن از شوروی سابق

[mahdavi3d 14,067]

Angara

آنگارا - بریدن از شوروی سابق

در سال 1992 میلادی، زمانی که هنوز پس‌لرزه‌های فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی فرو ننشسته بود، دولت جمهوری روسیه فراخوانی برای طراحی و ساخت نسل جدیدی از پرتابگرهای فضایی منتشر کرد. ویژگی مهم این پرتابگرها طی کردن تمام مراحل ساخت تا پرتاب در داخل خاک روسیه بود. بدین ترتیب وابستگی روسیه در این حوزه به کشورهای تازه استقلال یافته‌ای نظیر قزاقستان (در زمینه پایگاه پرتاب) و اوکراین (در زمینه صنعت و فن‌آوری) به اتمام می‌رسید. در پاسخ به این درخواست، دو مجتمع مشهور و معتبر «خرونیچف» و «اِنرگیا» پیشنهادهای خود را ارائه کردند که در نهایت با پیروزی خرونیچف به توسعه خانواده پرتابگرهای «آنگارا» منجر شد؛ خانواده‌ای که اگرچه امروز پس از گذشت 20 سال هنوز عملیاتی نشده است، اما روسیه مدعی است که می‌تواند جایگزینی قابل اطمینان برای طیف وسیعی از پرتابگرها، بویژه پرتابگر پرکار پروتون باشد. این خانواده، توان حمل محموله‌هایی در محدوده 2000 تا 40500 کیلوگرم را به مدار پایینی دارد که البته در چهار رده و با چهار پیکربندی مختلف عرضه می‌شود.
در حال حاضر، بر اساس آخرین پیشبینی‌های خرونیچف زمان اولین پرتاب آنگارا سال 2013 خواهد بود. باید منتظر ماند و دید که این پروژه عظیم بعد از این همه تاخیر بالاخره پرواز خواهد کرد و آیا قادر است موفقیت‌های پدر افسانه‌ای خود، پروتون، را تکرار کند یا خیر؟

تاریخچه و روند توسعه
همان‌گونه که اشاره شد، هدف دولت روسیه از مطرح کردن درخواست برای توسعه یک پرتابگر جدید، تضمین دستیابی مطمئن و مستقل به فضا در همه زمان‌ها بود. در پاسخ به این درخواست دو طرح مهم از سوی خرونیچف و انرگیا ارائه شدند. این طرح‌ها شرایط کاملا متفاوتی داشتند. طرح خرونیچف از مخازن سوخت خارجی چندگانه بهره می‌گرفت. این طرح تا حدود زیادی به پرتابگر موفق پروتون شباهت داشت. برای مرحله اول نیز یکی از پیشرفته‌ترین موتورهای توسعه یافته روسی یعنی آردی-170 در نظر گرفته شده بود این موتور سوخت مایع از کروسین و اکسیژن استفاده می‌کرد و از آن در آخرین راکت شوروی یعنی (زنیت) استفاده شده بود. برای مرحله دوم نیز موتور هیدروژن-اکسیژن راکت سنگین وزن انرگیا در نظر گرفته شده بود.
از سوی دیگر، پیکربندی پیشنهاد شده توسط انرگیا بر اساس پرتابگر اِنرگیا-اِم بنا شده بود. این طرح با لغو برنامه شوروی برای توسعه شاتل فضایی بوران و پس از آن، لغو برنامه پرتاب محموله‌های سنگین به مدار زمین‌آهنگ، مطرح شده بود. زمانی که مجتمع انرگیا، طرح آنگارا-2 را پیشنهاد داد، انرگیا-ام هنوز در دست توسعه بود. این پرتابگر، از دو بوستر در طرفین مرحله اول راکت استفاده می‌کرد. این بوسترها از موتور آردی-170 بهره می‌گرفتند و در مرحله اول نیز از یک موتور آردی-120 استفاده می‌شد. این پرتابگر برای حمل محموله‌هایی تا 35 تن به مدار پایینی طراحی شده بود. همچنین با افزودن مراحل بالاتر به این پرتابگر، امکان حمل محموله‌هایی به وزن 3 تا 7 تن به مدار زمین‌آهنگ نیز ایجاد می‌شد. درواقع این پرتابگر از ساختاری پودمانی (ماژولار) بهره می‌گرفت که با اضافه کردن تعداد مشخصی بوستر امکان دسترسی به مجموعه متنوعی از پرتابگر‌ها را مهیا می‌کرد.
رقابت بین دو طرح فوق در تمام سال 1993 و بخشی از سال 1994 ادامه داشت. تا اینکه در سپتامبر سال 1994، وزارت دفاع و سازمان فضایی روسیه، خرونیچف را به عنوان پیمانکار اصلی طرح انتخاب کردند. دلیل رسمی که برای این انتخاب اعلام شد، این بود که طرح خرونیچف از موتور موجود زنیت استفاده می‌کرد، در حالی که طرح انرگیا مستلزم «نصف» کردن موتور مذکور بود، به گونه‌ای که چهار محفظه احتراق موتور زنیت به دو محفظه احتراق تبدیل می‌شد. اما آنچه «امروز» از سوی خرونیچف به عنوان طرح آنگارا مطرح می‌شود، شباهت بیشتری به ساختار طرح اِنرگیا دارد. جالب آنکه در نهایت خرونیچف نیز مجبور به کاهش تعداد محفظه‌های احتراق موتور زنیت تا یک محفظه شد! چند سال بعد، انرگوماش (کارخانه سازنده موتور زنیت) اقدام به توسعه نمونه‌ای از این موتور برای استفاده در پرتابگر اطلس آمریکایی نمود. یعنی اگر انرگیا در این رقابت پیروز شده بود، می توانست موتور مورد نظر خود را بدون هیچ مشکل فنی و حتی با سرمایه‌ای آمریکایی در اختیار داشته باشد! به هر حال، خرونیچف نیز بخشی از سرمایه مورد نیاز خود را (حدود 68 میلیون دلار) از طریق لاکهیدمارتین تهیه کرد و البته با عرضه موتور (خود موتور نه فناوری آن) به کره جنوبی توانست سرمایه خوبی برای ادامه پروژه بدست آورد.
سرانجام با گذشت پنج سال از امضای قرارداد ، خرونیچف یک نمونه غیر عملیاتی (ماک‌آپ) از طرح خود را در سال 1999 در نمایشگاه دوسالانه هوافضای لبورژه پاریس به نمایش گذاشت و دو سال بعد نیز اولین آزمایش بر روی موتور آردی-191 آنگارا به انجام رسید. در آن زمان، هنوز پیش‌بینی می‌شد که امکان پرتاب آزمایشی آنگارا تا سال 2005 وجود داشته باشد. اما این پرتاب در موعد مقرر با انجام نرسید و در سال 2006 اعلام شد که اولین پرتاب آنگارا در سال‌های 2010 یا 2011 خواهد بود. در آن سال هنوز آزمایش‌های موتور، تجهیز سکوی پرتاب و دیگر مسائل فنی آنگارا به سرانجام مشخصی نرسیده بود.
سال 2009، برای اولین‌بار موتور بوستر مرحله اول آنگارا مورد آزمایش قرار گرفت. این موتور در اواخر همان سال پرتابگر کره‌ای نارو-1 را در اولین ماموریت خود همراهی کرد. اگرچه این ماموریت با موفقیت به انجام نرسید، اما موتور مرحله اول وظایف خود را به خوبی به انجام رساند. چند ماه بعد، موتور مرحله دوم نیز مورد آزمایش قرار گرفت.
در ژوئن سال 2010، پرتابگر دوم کره‌ای ها، در ثانیه 136 پرتاب از کنترل خارج شد و به علت از دست رفتن ارتباط دورسنجی هنوز هم مشخص نیست که علت سانحه، موتور روسی بوده است یا خیر. برخی معتقدند علت تاخیر طولانی به وجود آمده در پرتاب آنگارا همین موضوع بوده است. به هر حال در ابتدای سال 2010، مدیر عامل خرونیچف وعده انجام اولین پرواز آنگارا در سال 2013 میلادی را داده بود، وعده‌ای که هنوز در خصوص امکان‌پذیری آن قضاوتی نمی‌توان کرد.

ویژگی‌های فنی و عملیاتی
بر اساس آخرین طرح‌های اعلام شده، خانواده آنگارا متشکل از چهار رده از پرتابگرها در رده‌های وزنی مختلف است. سبک‌ترین اعضای این خانواده، یعنی آنگارا-1/1 و آنگارا-1/2 قرار است جایگزین پرتابگر‌های کازموس-3اِم، سایکلون و روکوت شوند. آنگارا-1/2 می‌تواند محموله‌ای تا وزن 3/7 تن را به مدار پایینی حمل کند. در حالی که دیگر عضو این خانواده با نام آنگارا-3 قادر است تا 14/6 تن محموله را به همان مدار حمل نماید. این پرتابگر برای جایگزینی پرتابگر اوکراینی زنیت در نظر گرفته شده است.
پیشبینی می‌شود پر تقاضاترین عضو این خانواده آنگارا-5 باشد که قادر است محموله‌هایی تا 24/5 تن را نیز حمل کند. این گونه جایگزین پرتابگر پرکار پروتون خواهد شد.
علاوه بر همه این‌ها، خرونیچف یک گونه فوق سنگین از این خانواده را نیز در دست توسعه دارد که در نهایت قادر خواهد بود محموله‌هایی به وزن 45 یا 75 تن را به مدار پایینی و یا 9 تن را به مدار زمین‌آهنگ حمل نماید. این گونه هیچ معادلی در ناوگان فعلی روسیه ندارد و به همین دلیل دولت روسیه در روند توسعه آن سرمایه‌گذاری نکرده است.
ویژگی مهم این خانواده، استفاده همه آنها از پودمان (ماژول) مشترکی با نام «پودمان راکتی سراسری» است که در مرحله اول این پرتابگرها استفاده می‌شود. به فراخور پیکربندی ممکن است یک، سه، پنج یا هفت پودمان در مرحله اول استفاده شود. به این‌ترتیب در آنگارا از بوسترهای سوخت جامد استفاده نمی‌شود. پودمان یو‌آر‌اِم از یک مخزن اکسید کننده، یک مخزن سوخت و یک محفظه موتور تشکیل شده است. هر پودمان محتوی یک موتور آردی-191 (با یک محفظه احتراق) است که این موتور از اکسیژن مایع و آرپی-1 برای تولید نیروی رانش استفاده می‌کند. موتور آردی-191 بر مبنای موتور آردی-170 پرتابگر‌های انرگیا و زنیت طراحی شده، با این تفاوت که چهار محفظه احتراق آردی-170 به یک محفظه کاهش داده شده است.
استفاده از پودمان مشترک در خانواده آنگارا، نقش قابل توجهی در کاهش هزینه‌های تولید، عملیات، حمل و نقل و توسعه زیرساخت‌های پرتاب داشته است. ایده مشابهی در پرتابگرهای آمریکایی دلتا-4 و اطلس-5 نیز مورد استفاده قرار گرفته است.

آردی-191

آردی-0124

مرحله دوم اعضای خانواده آنگارا تا حدود زیادی با یکدیگر متفاوتند. در مرحله دوم آنگارا-1/1، پودمان بریز-کِی‌اِم مورد استفاده قرازر خواهد گرفت. بریز-کِی‌اِم همان سامانه جدیدی است که بر روی پرتابگرهای روکوت نیز نصب شده و در عملیات به کار رفته است. این پودمان توسط خرونیچف تولید شده و اولین پرواز آزمایشی خود را در سال 2000 به پایان رسانده است. بریز-کِی‌ِام با ابعاد کوچک سامانه‌های خود، فضای قابل ملاحظه‌ای را در اختیار محموله قرار داده و علاوه بر آن، امکان حمل ماهواره‌ها در ترکیبات و پیکربندی‌های مختلف را نیز فراهم می‌سازد.
مرحله دوم آنگارا-1/2 یا همان بلوک-1، از یک موتور آردی-124-اِی ساخت خیماوتوماتیکا بهره می‌گیرد. این موتور که از پیشرانه اکسیژن مایع و کروسین استفاده می‌کند، قادر است 294/3 کیلونیوتن نیروی رانش با ضربه ویژه 359 ثانیه ایجاد کند. این موتور 1/58 متر طول و 2/4 متر قطر داشته و وزن خشکی معادل 480 کیلوگرم دارد.
مراحل اول و دوم به طور کلی با سوخت‌های مایع متعارف و سنتی کار می‌کنند. اما برای مراحل بالاتر که در آنگارا-5 و آنگارا-7 استفاده خواهند شد، خرونیچف متعهد به استفاده از موتورهای پیشرانه کرایوژنیک شده است. برای دستیابی به این هدف خرونیچف در سال 2009 پروژه‌ای را با هدف توسعه یک موتور کرایوژنیک پیشرفته آغاز نمود که این روزها مراحل نهایی خود را طی می‌کند. محصول این پروژه موتور آردی 146-دی است که علاوه بر آنگارا قرار بود در برنامه متوقف شده پرتابگر سرنشین‌دار نسل آتی روسیه به نام روس‌-اِم نیز به کار گرفته شود.
منظور از موتورهای کرایوژنیک، موتورهایی است که از سوخت و اکسیدکننده‌های بسیار دما پایین مانند اکسیژن و هیدروژن استفاده می‌کنند. به دلیل استفده از هیدروژن که سبک‌ترین عنصر طبیعت است، این موتورها از کارایی بسیار بالایی برخوردارند. با این وجود به دلیل ناپایداری و فرار بودن هیدروژن خطراتی که این سوخت ایجاد می‌کند و همچنین مشکلات کار کردن موتور در دماهای بسیار پایین، تولید موتورهای کرایوژنیک نیازمند فناوری بسیار پیشرفته‌ای است.

روس‌ها یک‌بار در دهه 60 میلادی و در زمان مسابقه دستیابی به ماه، تلاش کردند تا چنین موتوری را عملیاتی کنند. اما در آن زمان به دلیل لغو برنامه توسط دولت، طرح پیشنهادی توسط دفتر طراحی «الکسی عیسایف» ناکام ماند. این دفتر طراحی بعدها «کِی‌بی‌کِی‌اِچ‌آ» نامیده شد و باز هم تلاش کرد تا موتورهای مشابهی را توسعه بدهد. تلاش بعدی در دهه 1970 و طی روند توسعه موتور آردی-120 صورت گرفت که بنا بود در پرتابگر غولپیکر انرگیا مورد استفاده قرار گیرد. این موتور قادر به تولید 200 تن نیروی رانش بود. یک خوشه چهارتایی از این موتورها در سال‌های 1987 و 1988 به صورت عملیاتی بر روی راکت انرگیا آزمایش شدند. اما این برنامه نیز به دلیل مشکلات اقتصادی پیش‌آمده در پی فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی لغو شد. در عوض، روس‌ها تلاش کردند با عقد قراردادی با هند، موتور آردی-56 را برای پرتابگر جی‌اس‌ال‌وی توسعه دهند. اما این تلاش نیز با وجود یک آزمایش موفق، به دلیل فشارهای سیاسی آمریکا متوقف ماند و هندی‌ها به صورت مستقل پروژه خود را دنبال می‌کنند. در سال 1988 نیز مجتمع انرگیا برای شاتل بوران خود، سفارش یک موتور کرایوژنیک پیشرفته را به کِی‌بی‌کِی‌اِچ‌آ داد، اما با لغو پروژه بوران، توسعه این موتور نیز ناتمام ماند.
موتور یاد شده، توان کنترل رانش در دو صفحه مختلف را داشته و اولین موتور روسی بدون مولد گاز است. در این موتور برای اولین بار از دو توربوپمپ مجزا برای سوخت و اکسیدکننده استفاده می‌شود که منجر به بهبود کارایی موتور شده است. توربوپمپ سوخت با سرعت گردش 123000 دور در دقیقه در نوع خود یک رکورد است. این سرعت بالا به کاهش ابعاد و جرم موتور کمک قابل‌ملاحظه‌ای کرده است. نکته جالب دیگر در این موتور، استفاده از مواد مرکب کربن-کربن مقاوم در برابر حرارت در شیپوره (نازل) آن است. اگرچه در بقیه قسمت‌های موتور بیشتر از آلیاژهای تیتانیوم و آلومینیوم استفاده شده است.
در حال حاضر، این موتور ساخته شده و تقریبا تمامی قطعات آن آزمایش‌های خود را پشت‌سر گذاشته‌اند. در نوامبر سال 2011 نیز یک آزمایش کامل با طول مدت بالا (حدود 300 ثانیه) بر روی موتور با موفقیت به انجام رسید.

 

پایگاه پرتاب
همان‌گونه که اشاره شد یکی از اهداف اصلی از توسعه آنگارا، استقلال روسیه در پرتاب‌های فضایی بوده است. به همین دلیل، پرتاب خانواده آنگارا (به جز راکت غول‌پیکر آنگارا-7) از مجتمع فضایی پلستسک که در خاک روسیه واقع شده انجام می‌گیرد. البته مجموعه در حال توسعه ووستوچنی نیز بدین منظور در نظر گرفته شده است. همچنین، پرتاب‌های تجاری آنگارا-5، از پایگاه فضایی بایکانور در قزاقستان نیز قابل انجام خواهد بود.
پایگاه پرتاب در نظر گرفته شده در پلستسک، در واقع همان پایگاه پرتابی است که برای موشک زنیت طراحی شده بود. ساخت این پایگاه در نیمه دهه 1990 متوقف و ایده انتقال زنیت به آن منتفی شد. در حال حاضر نیز مشکلات بودجه ای و مالی در مسیر توسعه پایگاه پرتاب، یکی از دلایل تاخیر آنگارا اعلام شده است.

نارو-1

 

پروژه‌های جنبی
یکی از نکات جالب در مورد آنگارا، استفاده از اجزا و فناوری‌های آن در پروژه‌های مختلف است که برخی از آنها از پروژه آنگارا جلوتر نیز حرکت کرده‌اند. از جمله این پروژه‌ها می‌توان به پرتابگر نارو-1 کره‌جنوبی اشاره کرد که از موتور مرحله اول آنگارا استفاده می‌کند. همچنین، در پروژه جی‌‌اس‌ال‌وی هندودستان نیز از فناوری‌های توسعه یافته برای موتور کرایوژنیک آنگارا استفاده شده است.
اما جالب‌تر از همه این پروژه‌ها، طرح توسعه یک پرتابگر قابل برگشت به زمین به نام بایکال است. در این پروژه که به صورت مشترک توسط خرونیچف و سالیوت (توسعه دهنده شاتل بوران) به انجام می‌رسد، از پودمان مشترک آنگارا (یو‌آر‌اِم) در مرحله اول استفاده شده است.این بال‌ها بعد از جدایش مرحله دوم موشک در ارتفاع 75 کیلومتری، باز شده و پرتابگر را به زمین باز می‌گردانند. در این پرتابگر یک موتور جت نیز در دماغه راکت تعبیه شده تا به فرود کمک کند. سوخت این موتور جت از کروسین داخل مخازن سوخت راکت تامین خواهد شد.
از بایکال تا سال 2010 نمونه‌های غیر عملیاتی مختلفی ساخته شد که در مجتمع ساگی آزمایش‌های تونل باد خود را در محدوده سرعت‌های 0/5 تا 10 ماخ به انجام رساندند. این پروژه، سرمایه‌گذار دولتی نداشته و خرونیچف به دنبال سرمایه‌گذار و شریک مناسبی برای آن می‌گردد. در حال حاضر، با وجود عدم دسترسی به سرمایه‌گذار مناسب، خرونیچف همچنان امکان توسعه این نمونه را حفظ کرده است.
در مجموع به نظر می‌رسد آنگارا به گونه‌ای طراحی شده است که انعطاف‌پذیری فراوانی به محصول نهایی می‌دهد. این مزیت به همراه فناوری‌های پیشرفته به کار رفته در آنگارا و سابقه درخشان روس‌ها در عرصه فضا، آینده درخشانی را برای آنگارا نوید می‌دهد؛ البته به شرط اینکه مشکلات مالی و سرمایه‌گذاری پروژه حل شده و بازاریابی مناسب برای این پرتابگر عصر آینده صورت پذیرد.

گردآوری و تالیف: علیرضا کاظمی
ماهنامه صنایع هوافضا - شماره 74/75 - فروردین و اردیبهشت 91 -صفحات 14 الی 19

 

 

   

 

[hr]لازم به ذکر است که مدل آنگارا-1.1 که به لحاظ محموله قابل حمل، ضعیف‌ترین عضو این مجموعه نیز محسوب می‌شود، منتفی اعلام شده است.
http://www.space.com...ara-rocket.html

[hightech 1,597]

مقاله بسيار مفيدي بود جناب مهدوي
در مورد پرتابگر قابل بازگشت، آمريکاييها هم طرح مشابهي داشتند
کدام يکي پيش قدم بودند؟
در قسمت پروژه هاي جانبي موارد مهمي رو اشاره کرديد
ظاهرا روسها به تکنولوژيهاي پيشرفته فضايي دست پيدا کردن و دوباره ميخوان دوران طلايي خودشون رو احيا کنن

[mahdavi3d 14,067]

نخستین سیستم پرتاب موشکی روسیه پس از شوروی سابق تا نیمه دوم سال 2014 مورد آزمایش قرار خواهد گرفت.
به گزارش سرویس علمی خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، سیستم پرتاب موشکی آنگارا (Angara) از سوخت دوستدار محیط زیست شامل اکسیژن مایع و نفت سفید استفاده می‌کند که مشابه سوخت موشک فالکون شرکت اسپیس‌ایکس است.
برخلاف موتورهای موشک جامد در سیستم پرتاب موشکی اطلس و دلتا، با افزودن بوسترهای سوخت مایع اضافی توان سیستم پرتاب موشکی آنگارا برای حمل محموله‌های سنگین افزایش پیدا می‌کند.

بر اساس برنامه‌ریزی صورت گرفته، نخستین آزمایش سیستم پرتاب موشکی آنگارا در نیمه دوم سال 2014 انجام خواهد شد.
پایگاه فضایی پلستسک (Plesetsk Cosmodrome) و پایگاه فضایی در حال ساخت وستوچنی (Vostochny Cosmodrome) در منطقه آمور در شرق دور روسیه بعنوان دو پایگاه برای سیستم پرتاب موشکی آنگارا در نظر گرفته شده‌اند.

۶ اسفند ۱۳۹۲
منبع: ایسنا
[hr]

 

 

 

 

 

 

 

http://novosti-kosmo.../foto/748/1136/
http://novosti-kosmo.../foto/748/1134/

[mahdavi3d 14,067]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][b]یک گزارش خبری راجع به آنگارا [/b](به زبان روسی است)[/font][/size]

[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/Angara-rocket-developpement_01.jpg[/IMG][/font][/size][/center]
[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][url="http://trainbit.com/files/9728541884/Angara-rocket-developpement_1001.mp4"]دانلود[/url] (حجم: 73.45 مگابایت)[/font][/size][/center]
[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]http://trainbit.com/files/9728541884/Angara-rocket-developpement_1001.mp4[/font][/size][/center]

[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]اسکرین‌شان[/font][/size][/center]
[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/Angara-rocket-developpement_05.jpg][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_Angara-rocket-developpement_05.jpg[/IMG][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/Angara-rocket-developpement_04.jpg][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_Angara-rocket-developpement_04.jpg[/IMG][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/Angara-rocket-developpement_03.jpg][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_Angara-rocket-developpement_03.jpg[/IMG][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/Angara-rocket-developpement_02.jpg][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_Angara-rocket-developpement_02.jpg[/IMG][/url][/font][/size][/center]

[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/Angara-rocket-developpement_09.jpg][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_Angara-rocket-developpement_09.jpg[/IMG][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/Angara-rocket-developpement_08.jpg][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_Angara-rocket-developpement_08.jpg[/IMG][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/Angara-rocket-developpement_07.jpg][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_Angara-rocket-developpement_07.jpg[/IMG][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/Angara-rocket-developpement_06.jpg][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_Angara-rocket-developpement_06.jpg[/IMG][/url][/font][/size][/center]

[Hamidemsp 1]

باتشکر از شما
این راکت هفته پیش تست های رو پشت سر گذاشته من زیاد در متن دقت نکردم این هم متن خبر در لینک زیر
http://www.defencetalk.com/russia-to-test-launch-new-angara-rocket-59414/

[mahdavi3d 14,067]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]ممنون. طبق خبری که قرار دادید ظاهرا تاریخ اولین پرتاب در حال حاضر برای 25 ژوئیه (4 تیر ماه) تنظیم شده و در این پرواز آزمایشی، محموله مداری هم حمل نمی‌کند.[/font][/size]

[mahdavi3d 14,067]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]سایت اسپیس‌فلایت101 نگاهی به خانواده آنگارا انداخته و اطلاعاتی ارایه کرده که از طریق لینک زیر در دسترس است:[/font][/size]

[center][url="http://www.spaceflight101.com/angara.html"][color=#800000][u][b]Angara Launch Vehicle Family[/b][/u][/color][/url][/center]

[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/631645646.jpg[/img][/font][/size][/center]
[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]منبع: spaceflight101[/font][/size][/center]

[mahdavi3d 14,067]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][color=#800000][b]و بالاخره اولین پرتاب آزمایشی![/b][/color][/font][/size]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/Plesetsk-Angara-start-2.jpg][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/thumb_Plesetsk-Angara-start-2.jpg[/IMG][/url][/font][/size]
[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]بالاخره پس از 20 سال، اولین راکت آنگارا سکوی پرتاب سایت 35/1 پایگاه فضایی پلستسک را راس ساعت 12 به وقت گرینویچ 9 ژوئیه 2014 میلادی (16:30 به وقت تهران 18 تیر 1393 هجری‌شمسی) به مقصد یک پرواز زیرمداری ترک کرد.[/font][/size]
[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]هدف از این پرواز، آزمایشی زیرمداری ابتدا آزمون ماژول طبقه مرکزی URM مجهز به موتور RD-191 که در تمام خانواده آنگارا مورد استفاده قرار خواهد گرفت، و دیگر آزمون ماژول URM-2 به عنوان طبقه فوقانی نسل سنگینتر آنگارا-5 که بعدا در سال 2014 اولین پرواز خود را پشت سر می‌گذرد، بود. نسخه عملیاتی آنگارا 1.2 از طبقه فوقانی کوچکتری بهره خواهد برد.[/font][/size]
[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]آنگارا 1.2PP ارتفاعی معادل 40.2 متر، قطر طبقه مرکزی 2.9 متر و جرم لحظه پرتاب 181700 کیلوگرم دارد. طبقه اول از یک موتور RD-191 و طبقه فوقانی از موتور چهار محفظه‌ای RD-0124A بهره می‌گیرد. فیرینگ این راکت همان فیرینگ راکت روکوت است.[/font][/size]
[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]پس از آغز فرایند پرتاب، موتور RD-191 تراستی معادل 196 متریک تن، برای 3 دقیقه و 43 ثانیه تامین می‌کرد. سپس با عملکرد پایروتکنیک‌ها، طبقات به صورت مکانیکی جدا می‌شوند و پس از آن چهار رتروراکت تعبیه شده روی ماژول URM، آن را از طبقه فوقانی درو می‌سازند. طبق انتظار ماژول طبقه مرکزی در رنج 920 کیلومتر از پایگاه پلستسک در پچورا سقوط می‌کند.[/font][/size]
[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]پس از فرایند جدایش، موتور RD-0124A برای مدت 3 دقیقه و 44 ثانیه آتش می‌گشاید. البته به منظور حصول نسبت تراست-به-وزن مورد نیاز در این پرتاب، طبقه فوقانی به صورت ناقص سوختگیری شده بود. در نسخه عملیاتی آنگارا، URM-2 سوزشی به مدت 400 ثانیه خواهد داشت.[/font][/size]
[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]محموله پرتاب به صدها سنسور و تجهیزات دورسنجی برای جمع آوری داده‌های صدها پارامتر عملکرد، علاوه بر تله‌متری پرتاب مجهز شده بود. این سنسورها شامل سنسورهای دما، شتاب، لرزش و بسیاری تجهیزات دیگر بود.[/font][/size]
[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]طبق انتظار داده‌‌های سنجشی در تمام طول مسیر پرواز به صورت زمان واقعی به ایستگاه‌های زمینی مخابره می‌شد.[/font][/size]
[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]خاموشی طبقه دوم برای 8 دقیقه و 11 ثانیه از لحظه صفر پرتاب برنامه‌ریزی شده بود، طبقه فوقانی سپس در امتداد یک مسیر بالستیکی وارد جو زمین شده و قطعات باقی‌مانده در 21+ دقیقه در منطقه کامچاتکا به زمین برخورد می‌کرد.[/font][/size]
[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]به گفته مقامات فضایی روسیه، ماموریت پرتاب طبق برنامه پیش رفت و پروفایل مورد انتظار را طی کرد. داده های اکتسابی جهت بررسی و حصول اطمینان از عملکرد همه سیستم‌ها در هفته‌های پیش‌رو مورد تجزیه و تحلیل قرار خواهد گرفت.[/font][/size]
[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]http://www.spaceflight101.com/angara-12pp-launch-updates.html[/font][/size]

[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/Plesetsk-Angara-start-1.jpg[/IMG][/font][/size][/center]

[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/1018964_original.jpg][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/thumb_1018964_original.jpg[/IMG][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/Plesetsk-Angara-viv-6.jpg][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/thumb_Plesetsk-Angara-viv-6.jpg[/IMG][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/Plesetsk-Angara-viv-2.jpg][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/thumb_Plesetsk-Angara-viv-2.jpg[/IMG][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/Plesetsk-Angara-viv-4.jpg][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/thumb_Plesetsk-Angara-viv-4.jpg[/IMG][/url][/font][/size][/center]

[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/696665_orig.jpg][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/thumb_696665_orig.jpg[/IMG][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/Angara-1_2PP27-6-2014.jpg][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/thumb_Angara-1_2PP27-6-2014.jpg[/IMG][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/Plesetsk-Angara-ust-19.jpg][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/thumb_Plesetsk-Angara-ust-19.jpg[/IMG][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/Plesetsk-Angara-ust-10.jpg][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/thumb_Plesetsk-Angara-ust-10.jpg[/IMG][/url][/font][/size][/center]

[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/angara1pp_infograph_1.jpg[/IMG][/font][/size][/center]

[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/cutaway_1.jpg[/IMG][/font][/size][/center]

[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/infograph_1.jpg[/IMG][/font][/size][/center]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][hr][/font][/size]
[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][b]ویدئو پرتاب[/b][/font][/size]

[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/InauguralLaunch_NeweRocket_-_Angara1-2_01.jpg[/IMG][/font][/size][/center]
[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][url="http://trainbit.com/files/2651091884/InauguralLaunch_NeweRocket_-_Angara1-2_1001.mp4"]دانلود[/url] (حجم: 1.59 مگابایت)[/font][/size][/center]
[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]http://trainbit.com/files/2651091884/InauguralLaunch_NeweRocket_-_Angara1-2_1001.mp4[/font][/size][/center]

[mahdavi3d 14,067]

طبق اعلان مقامات روسی، اولین پرتاب آزمایشی راکت سنگین آنگارا-آ5 تحت عنوان Angara-A5-1LMء(1LM به عنوان اولین پرواز ماشین) برای 25 دسامبر 2014 میلادی (4 دی 1393 هجری‌شمسی) تنظیم شده است.

این راکت، از چهار بوستر کمکی نوع URM-1 و یک طبقه مرکزی از همان نوع بهره می‌برد، طبقه سوم از نوع URM-2 است.

در این پرتاب آزمایشی، یک محموله شبیه‌ساز ماهواره (dummy satellite) به مدار انتقالی ژئو فرستاده می‌شود، بنابراین از یک طبقه فوقانی بریز-اِم نیز استفاده خواهد شد. این محموله بعدا به یک مدار مدفون فرستاده می‌شود تا برای ماهواره‌های فعال مدار ژئو خطری نداشته باشد.

در یک پروفال پرواز معمولی، چهار بوستر کمکی سه و نیم دقیقه از آغاز پرواز در ارتفاع 82 کیلومتری از طبقه مرکزی جدا شده و در رنج 850 کیلومتری شرق سایت پرتاب پلستسک سقوط می‌کنند. طبقه مرکزی هم کمتر از دو دقیقه بعد در ارتفاع 148 کیلومتر جدا شده و در رنج 2320 کیلومتر سقوط می‌کند.

کار بر روی نسخه پرتابگر متوسط آنگارا-3 که به عنوان جایگزین راکت زنیت مطرح است در فازهای آغازین خود قرار دارد.

http://spaceref.biz/agencies/roscomos/russia-set-to-launch-angara-a5-in-december.html

http://www.russianspaceweb.com/angara5_flight1.html

 

russianspaceweb.com

 

russianspaceweb.com

 

spaceref.biz

[mahdavi3d 14,067]

انتقال راکت برای آزمایشاتی مرتبط با انطباق راکت و سکوی پرتاب، Site-35 پایگاه فضایی پلستسک:

 

 

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/img_3897.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/img_3911.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/img_3903.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/img_3902.jpg][/url]

 

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/a51.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/img_3932.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/img_3936.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/img_3968.jpg][/url]

 

[url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/3lS1ZESSpkg.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/a5.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/img_3972.jpg][/url] [url=http://gallery.military.ir/albums/userpics/10058/img_3918.jpg][/url]