ناوشکن کلاس Sverige

[mohmohammadi20 653]

[font=arial,helvetica,sans-serif][size=4]اول از همه بگم . اِسوَریه یا Sverige همان سوئد هست البته به خانواده زبانهای نوردیک یا زبانی که تو کشورهای برادران شمال اروپا به جز فنلاند بهش تکلم میشه .


رزمناوهای دفاع ساحلی اِسوَریه کلاس بزرگترین کشتیهای جنگی بود که تا اکنون در نیروی دریایی سوئد خدمت کرده اند. در مجموع سه عدد از این کلاس سفارش و ساخته شد . طراحی این ناوهای جنگی متاثر از کشتیهای همزمان خود بود . سازنده ی این کشتی ها Götaverket واقع در گوتنبرگ و Kockums در مالمو به ترتیب دو و یک عدد از این کشتی ها را ساختند.
این شناورها مجهز به چهار عدد توپ 283 میلیمتری ساخت بوفوش در دوبرج واقع در جلو و عقب کشتی و هشت عدد توپ 152 میلیمتری در یک برجک دو تایی و شش برجک جداگانه بودند. در طی جنگ جهانی دوم این کشتی ها ستون فقرات نیروی دریایی سوئد حساب میشدند.

اِسوریه کلاس از بالا
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10093/Drottning_Victoria_from_above.jpg[/img]

این کلاس متشکل از سه رزمناو به نامهای HMS [i]Sverige , [/i]HMS [i]Drottning Victoria , [/i]HMS [i]Gustav V بود. پروژه ی تحقیقاتی این کلاس از رزمناوها با نام F-boat شناخته میشدند.[/i]

[i]HMS sverige در تاریخ 3 مِی 1915 به اب انداخته شد و در تاریخ 17 مِی 1917 تحویل گشت[/i]. در تاریخ 30 ژانویه ی 1953 بازنشسته شد و سپس در سال 1958 در کارلسکرونا به اوراق چی فروخته و اوراق شد.
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10093/HMS_Sverige.jpg[/img]




HMS [i]Drottning Victoria در 15 سپتامبر 1917 به اب انداخته شد و در تاریخ 5 دسامبر 1921 به نیروی دریایی تحویل گشت .در یکم اپریل 1957 بازنشسته شد . سپس در سال 1959 در شهر کارلسکرونا فروخته و اوراق شد.[/i]
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10093/HMS_Drottning_Victoria.jpg[/img]





HMS [i]Gustav V در ژانویه ی 1918 به اب انداخته شد و در تاریخ 9 ژانویه ی 1922 به نیروی دریایی سوئد تحویل گشت. در یکم اپریل 1957 بازنشسته شد و در مدرسه ی نظامی [/i]Berga orlogsskolor قرار داشت و سپس در سال 1970 فروخته و در شهر گوتنبرگ اوراق شد.
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10093/HMS_Gustav_V_1.jpg[/img]

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10093/HSWMS_gustaf_V_1.JPG[/img]

[i]اولین رزمناو از این مجموعه به نام اِسوریه (HMS sverige ) [/i]به معنای سوئد با پول جمع اوری شده به وسیله ی اوراق قرضه ی خریداری شده به وسیله ی مردم سوئد ساخته و در سال 1917 تحویل داده شد و دو عدد دیگر با بودجه ی دولت ساخته و در سال 1921 و 1922 تحویل داده شدند. این کشتیها سنگینترین و بزرگترین کشتیهایی بود که در ان زمان در نیروی دریایی سوئد وارد خدمت شدند.


جنگ افزار اصلی این کشتی دو برجک واقع در عقب و جلو کشتی با دو توپ 283 میلیمتری واقع بر روی هر برج و جنگف افزار ثانویه ی کشتی از هشت عدد توپ 152 میلیمتری واقع در یک برجک دوتایی و شش عدد برجک تکی تشکیل میشد.
در زمان بین جنگ جهانی اول و دوم این کشتیها چندین نوبت بازسازی و به روزرسانی شدند وبین سالهای 1953 تا 1957 از خدمت خارج گشتند.
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10093/Sverige_class.jpg[/img]

نیاز به کشتیهای جنگی جدید در اوایل سال 1900 مطرح شد در ان زمان ناو جنگی HMS [i]Oscar II [/i]جدیدترین و قویترین ناو جنگی در حال خدمت در نیروی دریایی سوئد بود همچنین در سال 1905 پس از انحلال اتحادیه ی سوئد-نروژ موقعیت سیاسی نروژ به طور قابل توجهی تغییر کرد و دیگر نمیشد به نروژ به عنوان یک متحد نگاه کرد حتی امادگی این را باید داشت که به نروژ به دید یک دشمن نگاه کرد. در نتیجه سوئد به یک کشتی بزرگتر و قویتری برای عملیاتها و ماموریتهای دورتر و خارج از دریای شمال نیاز داشت. این نیاز بعدها تاثیر کمتری داشت اما هنوز هم با وجود همه ی شرائط سوئد به کشتیهای بزرگتر و قویتری برای مقابله با روسیه با توجه به دشمن اصلی سوئد نیاز داشت .
رزمناو HMS oscar II
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10093/Oscar_II_during_WW2.jpg[/img]

بنابراین در تاریخ نهم ژانویه سال 1907 کارشناسان صنایع نظامی سوئد شرائط زیر را برای کشتی ناو جنگی جدید اعلام کردند :

سرعت در کشتی جدید باید برتر از سرعت کشتیهای موجود باشد یا کشتیهای در حال تکمیل باشد.

قابلیت دریانوردی کشتی باید به مقدار کافی برای پایه های توپ همچنین در شرائط اب و هوایی بد در دریاهای ازاد مناسب باشد.

توپ باید دارای یک اثر برتری در مقایسه با توپهای قوی بر روی کشتیهای خارجی باشد.

تمام خط بارگیری کشتی باید توسط زره پوش محافظت شود و ضخامت قسمتهای حیاتی کشتی باید انقدر مقاوت و قوی باشد که در مقابل ضد ناوهای خارجی مقاومت موثری از خود نشان دهد.

حداقل دو جایگاه اژدر باید زیر سطح ابخور کشتی و زیر سطح اب دریا قرار گرفته باشد.

قابلیت تحرک کشتی به وسیله ی طراحی و به کارگیری سیستمهای سلولی و لایه های ضد اب و سه لایه در کف کشتی باید دارای امنیت قابل قبول باشد.

سیستم چرخش پره ها باید اتصال مستقیم به توربین باشد.

قابلیت مانور کشتی باید برابر یا بیشتر از ناوشکن موجود (HMS [i]Fylgia) [/i][i]باشد.[/i]


دلت وقت سوئد یعنی دولت نخست وزیر لیندمن (Regeringen Lindman) نتیجه ی بررسی کمیته ی تخصصی برای طرح و ساختار F-boat را تصویب کرد. پارلمان هم پس از یک بحث شدید طرح پروژه ی F-boat و مجهز کردن کشتی به توپهای 280 میلیمتری را تصویب کرد.
فرماندهی نیروی دریایی نیز ساخت توپهای اصلی اولین کشتی را به شرکت بوفوش(bofors AB) واگذار کرد.
ناوشکنهای اِسوَریه کلاس از فولاد پرچ شده در بدنه ی خود استفاده میکند . عرشه ی اسوریه کلاس در قسمتهای مختلفی با بقیه ی کشتیها تفاوتهای اساسی داشت . این تفاوتها در قسمتهایی همچون قسمتهای لبه ی شناور به طرف بدنه به صورت گرد جمع شده بود تغییر بعدی اضافه شدن رَم در این کشتیها بود.
بدنه ی این ناو شکن در مقایسه با ناوشکنهای قبلی نیروی دفاعی سوئد تغییرات قابل ملاحظه ای نداشته بود و در کل بدنه ی این ناوشکن شبیه به بدنه ی ناوشکن [i]Oscar II بود.
با این حال یکی از تفاوتهای اشکار در این کلاس داشتن قدرت اتش برتر در مقایسه با ناوشکنهای قبلی بود و این قابلیت باعث شده بود تا بدنه ی کشتی برای مهار این قدرت تقویت شود. صفحه های فولادی تشکیل دهنده ی بدنه علاوه بر پرچ شدن باهم این صفحه ها به زیر لبه های یک دیگر قرار گرفته شده بودند . بر خلاف مدلهای قبلی که از نوارهای فولادی استفاده میشد. این صفحهات فولادی در کل 26 درصد (بیست و شش) از وزن کل کشتی را به خود اختصاص دادند.[/i]
[i]صفحات زرهی قرار گرفته بر روی قسمت ابگیر کشتی 200 میلیمتر ضخیمتر از بقیه ی قسمتهای بدنه بود و به پوسته به وسیله ی پیچ متصل شده بودند[/i] و بین این صفحات با بدنه ی کشتی از صفحات یا لایه های چوبی استفاده شده بود.
سطح عرشه ی رزمناو از صفحات فولادی و یک ورقه ی نیکل که بروی هم چکش کاری شده بودند تشکیل شده بود. ضخامت کل لایه ی سطح کشتی 70 میلیمتر بود. به دلیل شرط داشتن سرعت بالا در این کلاس , قسمتهای بدنه که زیر اب قرار میگرفتند باریک و دراز بودند و استفاده از هر نوع زرهی در این قسمتها میسر نبود.بنابراین این قسمت از ناوشکن فاقد حفاظت لازم در برابر اژدر , مینها و دیگر تهدیدکننده های احتمالی بود اما در عوض به کارگیری سیزده محفظه ی زرهی و ضد نفوذ اب در این قسمتها باعث شده بود که صدمات ناشی از ضربه و انفجار در زیر خط ابگیر کشتی محدود شود.

در هر یک از رزمناوها در این کلاس 443 افسر و سرباز به ترتیب زیر خدمت میکردند:
26 افسر
22 افسرماشین الان بر روی عرشه
10 افسر ماشین الات
21 سرجوخه ی زیر دست افسرهای بر روی عرشه
14 سرجوخه زیر دست افسر ماشین الات
258 ملوانان بر روی عرشه ,حسابدارها و دیگر متخصصها
92 افسر توپخانه

این کشتی به امکانات رفاهی بسیاری مجهز شده بود و دارای کابین های متعددی بود . افسرها و افسرهای زیر دست قدیمی و کارکشته دارای کابین جدا بودند در حالی که افسرهای جدید و جوان همچون رزمناوهای قبلی کابینهای دو نفره داشتند و افسرهای زیردست نیز دارای کابینهای چهار تا شش نفره بودند . این رزمناوها اولین رزمناوهای نیروی دریایی سوئد بودند که مجهز به سونا شده بودند و همچنین اولین رزمناوهای مجهز به سردخانه بودند. این اولین بار بود که رزمناوها دارای بخش جداگانه ای برای توپخانه درمانگاه و اتاق عملیات بودند . بخش درمانگاه با هشت تخت در قسمت میانی رزمناو قرار گرفته بود. در عرشه ی کشتی نیز برای ارتباطات رادیویی کابین جداگانه ای قرار گرفته بود.

تا توسعه و ساخته شدن ناوشکنهای اسوریه کلاس , همه ی رزمناوهای سوئد از موتورهای بخار پیستونی برای تامین نیروی محرکه استفاده میکردند.در سال 1894 مهندس سوئدی چارلز الگرنون توربینهای بخار را توسعه داد و در سال 1910 HMS Hugin اولین ناوشکنی بود که مجهز به توربینهای بخار شدند. اما همچنین استفاده از توربینهای بخار به جای موتورهای پیستونی کاری بسیار پیچیده بود. شفت پروانه ی این ناوشکنها به صورت مستقیم به توربین متصل میشدند و این باعث میشد که پروانه ها با سرعت 800(هشتصد ) دور در دقیقه بچرخند. اما توربینهای بخار به خاطر ساختمان خود نیاز به طراحی منحصر به خود چرخش بسیار بالا دارد و این برای پروانه های کشتیهای بزرگ بسیار ایده ال میباشد.
زمانی که طرح توسعه ی کلاس اِسوَریه شروع شد تحقیقات در خارج از سوئد برای کار گذاشتن چرخ دنده بین توربین و پروانه برای داشتن دور چرخشهای مختلف در جریان بود. اما این کار برای استفاده در ناوشکنها و ناوهای جنگی مورد تحقیق قرار نگرفته بود.
در نهایت تصمیم به استفاده از دو مجموعه توربین کورتیس 20000(بیست هزار) اسب بخاری گرفته شد . این توربینها به چهار شفت پروانه متصل میشدند و به این طریق نیروی محرکه ی ناوشکنها را تامین میکردند. هر دوی مجموعه ی توربینها دارای توربین فشار بالا و کم فشار بودند و هر دو با 430(چهار صد و سی ) دور در دقیقه کار میکردند.
توربینهای کم فشار که دارای معکوس کننده نیز بودند به شفتهای داخلی متصل شدند و توربینهای پر فشار به صورت مستقیم به شفتهای بیرونی متصل شدند. در ادامه ی کار هنگامی که تحقیقات برای ساختن کشتیهای [i]Drottning Victoria[/i] och [i]Gustav V اغاز شد به نظر میرسید شواهد و دلایل کافی برای مجهز کردن سامانه ی تحرک کشتی به چرخ دنده های متغییر سرعت در شفتهای پروانه وجود دارد. با به کارگیری چرخ دنده ها در شفت پروانه ها باعث شد که در حالی که پروانه ها با سرعت 200 دور در دقیقه بچرخند در حالی که توربینها دارای سرعت 430 دور بر دقیقه بودند و مصرف سوخت را نیز کاهش دهند. با این کار توانستند توان محرکه ها را تا 22000(بیست و دو هزار ) اسب بخار افزایش دهند.[/i]

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10093/WNSweden_11-45_m1912_Drottning_Victoria_pic.jpg[/img]
سیستمهای برقی این سری از رزم ناوها در زمان خود بسیار پیشرفته بودند. هر شناور دارای دو سامانه ی تولید برق بودند .یک سامانه در عرشه ی شناور دارای دو ژنراتور دیزلی با توان 88 کیلو وات و یک سامانه در عقب کشتی دارای دو ژنراتور توربین بخار با توان 100 کیلووات . این شناورها اولین شناورها در ناوگان سوئد بود که مجهز به ژنراتورهای دیزلی بودند. این به دان معنی بود که دیگر نیازی نبود موقع ساکن بودن رزمناو یکی از دیگهای بخار اصلی را برای تامین جریان برق شناور روشن نگهدارند . اما هنوز هم برای گرمایش و پخت و پز نیاز به بخار بود بنابراین یک دیگ بخار کوچکتر بر روی کشتی نصب کردند. تمام ماشین الات و ابزارهای مکانیکی همچون وینج بالابر لنگر , بالابرها ,سیستمهای توپخانه و بالابرهای مهمات بر روی رزمناو الکتریکی بودند. فقط سکانهای هدایت شناور با بخار کار میکردند که بر خلاف شناورهای قبلی به طور مستقیم بر روی سکان قرار نگرفته بودند .

این کلاس از رزمناوها به عنوان توپخانه ی دریایی مهمترین شناورهای سوئد بودند.
طی سالهای 1907 تا 1909 با تحلیل و بررسیهای کارشناسان توپخانه براورد شده بود که توپهای با کالیبر 280 میلیمتری حداقل کالیبری بود که میتوانست اسیب جدی به بزرگترین رزمناوهای کشورهای خارجی برساند.


در بین پیشنهادات برای توپهای رزمناو گزینه هایی همچون توپ 305 میلیمتری نیز موجود بود . اما وزن زیاد این توپها به این معنی بود که رزمناو فقط میتوانست به دو عدد از این توپها مجهز شود و شرط حداقل چهار توپ اصلی فقط میتوانست با به کارگیری توپهای 280 میلیمتری محقق شود. بنابراین توپهای اصلی بر روی رزمناو چهار عدد توپ 280 میلیمتری (280mm m/12) انتخاب شد. این توپها بر روی دو برجک دوقلو قرار گرفتند . این برجکها یکی در جلو و یکی در عقب شناور قرار گرفتند و وزن هر کدام 413 (چهارصد و سیزده ) تن بود. این توپها به وسیله ی شرکت Bofors AB ساخته شدند. مشخصات نهایی این توپها به این شرح زیر بود:
کالیبر : 283 میلیمتری کالیبر 45
سرعت اولیه:860 متر بر ثانیه9
وزن پرتابه(گلوله ی توپ):305 (سیصد و پنج ) کیلو گرم
برد توپها: 19600 متر ; با دهانه ی 18 درجه به طرف بالا یا 19600 متر در 18 درجه
پس از ساخته شدن نهایی توپها وزن توپها از چیزی که محاسبه شده بود بیشتر شده بود و وزن جدید هر چهار توپ به 1040 تن افزایش پیدا کرد.
سرعت چرخش برجک توپها پنج درجه بر ثانیه به طرف بال و پایین و چهار درجه به اطراف (راست و چپ) بود.
طی یک برنامه ی مدرن سازی در سال 1930 نوع جدیدی از پرتابه ها (گلوله ی توپ) با اسم گلوله ی نوک بلند تولید و در توپها استفاده شد که برد توپها را تا 25000 متر میرساند.

توپهای 283 یا 280 میلیمتری
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10093/28_cm_gun_on_HMS_Sverige.jpg[/img]

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10093/28_cm_ammunition_on_Drottning_Victoria.jpg[/img]
این رزمناوها به هشت عدد توپ 152 میلیمتری به عنوان تسلیحات ثانویه مجهز شده بودند. این هشت عدد توپ در یک برجک دوتایی و شش برجک تکی قرار گرفتند.مشخصات این توپها به شرح زیر میباشد:
کالیبر : 152 میلیمتری کالیبر 50
سرعت اولیه: 850 متر بر ثانیه
وزن پرتابه :45,5 (چهل و پنج و نیم ) کیلوگرم
رنج یا برد توپ: 16000 متر در صورتی که لوله ی توپ 15 درجه به طرف بالا باشد یا 16000 متر در 15 درجه

توپ 280میلیمتری و 152 میلیمتری در کنار هم
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10093/Guns_on_Gustav_V.jpg[/img]

در سال 1930 با بهینه سازی رزمناوها و استفاده از پرتابه های گلوله ی نوک بلند رنج یا برد توپها تا 19000 متر افزایش پیدا کرد.



با توجه به توسعه و پیشرفت در تسلیحات هوایی در طی زمان استفاده از توپهای ضد هوایی در رزمناو و شناورها مهمتر و مهمتر شد. بعضی از توپهای ثانویه ی این کلاس از رزمناوها با توپهای ضد هوایی تعویض گشتند. در رزمناوهای [i]Sverige[/i] و [i]Drottning Victoria[/i] دو عدد از برجکهای تکی با توپهای ضد هوایی تعویض گشتند و در رزمناو [i]Gustav V[/i] برجک دوتایی توپ با توپ ضد هوایی تعویض گشت.
در ابتدا رزمناوها با چهار توپ ضد هوایی 75 میلیمتری M/15 مسلح شدند اما در سال 1930 با توسعه ی هواپیماها این توپها حذف شدند.(سوئد از دیرباز در صنعت هواپیما سازی پیش قدم بوده چه در اروپا و چه در جهان ).
در ان زمان توپهای ضد هوایی در مراحل ابتدایی به سر میبرد و سالهای بسیاری طول کشید تا با ازمایشات گوناگون و راه حل های مختلف موفق به مسلح کردن رزمناوها با توپهای ضد هوایی مناسب شدند.
در سال 1948 رزمناوها به چهار توپ 75 میلیمتری در دو برجک دوقلو و شش توپ 40 میلیمتری در سه برجک دوقلو و چهار توپ 25 میلیمتری در دو برجک دوقلو و سه توپ 20 میلیمتری در برجکهای جداگانه و دو جفت مسلسل 8 میلیمتری مجهز شدند.
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10093/AA_machine_guns_on_Drottning_Victoria.jpg[/img]


هنگام طراحی پروژه ی اِسوریه کلاس تصمیم گرفته شده بود که این رزمناوها به اژدر مجهز شوند. این رزمناوها به دو عدد تیوب اژدر 45 میلیمتری مستقر در زیر سطح اب از ابتدا مجهز شده بودند. مشکلی که با این قسمت از رزمناوها وجود داشت نبود حفاظ مناسب در این قسمت بود و این باعث میشد که در صورت اسیب دیدن این قسمت به راحتی رزمناو از اب پر شود . با توجه به اینکه اژدرها نقش عمده ای نداشتند در سال 1920 تیوبهای اژدر این قسمت حذف شدند و فضای جدید پس از حذف اژدرها به مرکز توپخانه ی رزمناو اختصاص یافت.

با توجه به توسعه و پیشرفت تجهیزات نظامی لازم بود که این رزمناوها نیز مورد بازبینی و مدرنازیسیون قرار بگیرند. اولین تغییرات عمده برای این رزمناوها در سال 1920 اتفاق افتاد. مهمترین تغییری که در این زمان اتفاق افتاد مجهز شدن کشتی به جایگاه دیده بانی و فاصله یاب در یک برجک دیده بانی جدید بود.برای قرار دادن ساختمان جدید بر روی کشتی یک دکل سه گانه ی قوی به جای دکل قدیمی ساخته شد و طول دکل قسمت عقب کشتی نیز کوتاهتر شد.به خاطر احاطه شدن دکل جدید به وسیله ی دودهای خروجی از دودکش کشتی , دودکش جلویی رزمناوهای [i]Gustav V و [/i][i]Sveriges [/i]تغییر یافتند . اما رزمناو [i]Drottning Victorias تغییر در دودکشهای خود ندید و فقط با نصب یک هود بر روی دودکش جلوی کشتی دودهای خروجی را به طرف عقب مشکل دود را با به عقب راندن دودهای خروجی حل کرد.[/i] این تغییرات باعث متغیر شدن چهره های رزمناو از هم شد.


در عکسهای زیر دودکشهای هر رزمناو باهم فرق دارد.
HMS sverige دودکش جلویی به طرف دودکش عقبی مایل شده است.
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10093/800px-HMS_Sverige_after_1931.jpg[/img]

HMS [i]Gustav V[/i] که دودکشها باهم ترکیب شدند
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10093/800px-HMS_Gustav_V_after_1930.JPG[/img]

HMS [i]Drottning Victoria در قسمت دودکش بدونه تغییر باقی مانده است وفقط یک هود بر روی دودکش جلویی قرار گرفته است.[/i]
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10093/800px-HMS_Drottning_Victoria_after_1931.jpg[/img]


رزمناو Sverige قبل از مدرنسازی
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10093/HMS_Sverige_1.jpg[/img]

رزمناو Sverige بعد از مدرن سازی
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10093/HMS_Sverige_during_WW2.jpg[/img]
در سال 1930 طی یک فرایند مدرن سازی , در [i]Sveriges تمام دیگهای زغال سنگ سوز شناور با دیگهای نفت سوز تعویض گشتند ولی در دو شناور دیگر یعنی [/i][i]Drottning Victorias و [/i][i] [/i][i]Gustav V نصف دیگهای زغال سنگ سوز با دیگهای نفت سوز تعویض گشتند [/i]. و جایگاههای ذخیره سازی زغال سنگ نیز تبدیل به جایگاه ذخیره سازی نفت شدند.به دلیل اینکه جایگاههای ذخیره سازی نفت مکان کمتری را اشغال میکرد اماکن ساخت جایگاههای دیگری میسر شد.




مشخصات کلی این کلاس:
تناژ:7239 تن و 7755 تن در حالت بارگیری کامل
طول:121 متر
سرعت: 23,5 نات
جنگ افزارها:
چهار عدد توپ 280 میلیمتری (283میلیمتری)
شش عدد توپ 152 میلیمتری




[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10093/sw_bb_24.gif[/img]

[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10093/HMS_Gustav_V.jpg[/img]


کپی بدونه ذکر منبع Military.ir ممنوع میباشد و در صورت ذکر نکردن منبع بر مبنای قانون حمایت از خلق اثر مورد پیگیری قرار خواهد گرفت.[/size][/font] ویرایش شده در مهر 92 توسط mohmohammadi20

[Electro_officer 13,797]

عجب ابهتی!
یک نکته تصاویر رو تو سایز نرمال استعمال کنید تا تاپیک سنگین نشه. با تشکر.

[mohmohammadi20 653]

روی چشم الکترو افیسر و ممنون به خاطر اکانت گالری شما

[roteil 146]

در جنگ جهانی چه کردند؟ سابقه عملیاتیشون چطور؟ الان چرا ما نمی تونیم یک ناوشکن بسازیم وقتی اینا صد سال پیش با اون سطح علمی ساختن :-[

[mohmohammadi20 653]

[quote name='roteil' timestamp='1380923062' post='343141']
در جنگ جهانی چه کردند؟ سابقه عملیاتیشون چطور؟ الان چرا ما نمی تونیم یک ناوشکن بسازیم وقتی اینا صد سال پیش با اون سطح علمی ساختن :-[
[/quote]
به خاطر بی طرفی سوئد تو جنگ جهانی هیچکدام از نیروهای ارتش سوئد تو جنگ جهانی دوم شرکت نکرد البته تو جنگ زمستانی سوئد از فنلاد در برابر شوروی به صورت غیر رسمی و فرستادن داوطلبها حمایت کرد که تو جنگ کلاسیک جایی نداره به خاطر غیر رسمی بودن . این رزمناوها و دیگر رزمناوهای نیروی دریایی سوئد نیز تو هیچ جنگی شرکت نکرده . البته این از توان نیروی دریایی سوئد کم نمیکنه , یک مقاله میخوندم خلاصه اش رو بگم اینطور بود , مردم کشورهای شمالی مثل المان دانمارک نروژ فنلاند و سوئد مردمانی هستند که ناشنالیسم و ملی گرایی تو خونشون هستن ولی فرقی که با کشورهای جنوبی و مرکزی و غرب اروپا دارن اینه که این مردم این ناشنالیسم رو میخوان تقسیم کنن با دیگران و شریک باشن و گسترش بدن . شاید این دلیلی بوده که المان طی جنگ جهانی دوم به هر دو کشور فنلاند دانمارک و نروژ حمله کرد و تصرف کرد این کشورها رو ولی سوئد که از نظر منابع معدنی غنی تر بود رو به حال خودش رها کرد . شاید قدرت نظامی سوئد یکی از عاملهای بازدارنده بوده .

[PersianKing 1,129]

مطلب کامل و ستایش برانگیزی بود، دستتون درد نکنه! برای من سؤال بود که چرا ناوشکن های فعلی و سایر شناورهایی که مجهز به اژدر هستند، تیوب پرتابش رو داخل بدنه و زیر خط آب نمیگذارند؟ اینجا گفته شده که به دلیل نداشتن حفاظت[زرهی] مناسب که برای من یک مقدار غیرقابل پذیرشه! اگه اینطور باشه پس زیردریایی ها چی بگن؟!! معقول تر واسم اینه که تیوب های روی عرشه آزادی عمل و سرعت بیشتری برای هدفگیری دارند... یک سؤال بی ربط هم بپرسم؟ چرا HMS؟ مگر سوئد هم ملکه داره؟

[DeathStalker 3,165]

[quote name='PersianKing' timestamp='1381008903' post='343216']
مطلب کامل و ستایش برانگیزی بود، دستتون درد نکنه! برای من سؤال بود که چرا ناوشکن های فعلی و سایر شناورهایی که مجهز به اژدر هستند، تیوب پرتابش رو داخل بدنه و زیر خط آب نمیگذارند؟ اینجا گفته شده که به دلیل نداشتن حفاظت[زرهی] مناسب که برای من یک مقدار غیرقابل پذیرشه! اگه اینطور باشه پس زیردریایی ها چی بگن؟!! معقول تر واسم اینه که تیوب های روی عرشه آزادی عمل و سرعت بیشتری برای هدفگیری دارند... یک سؤال بی ربط هم بپرسم؟ چرا HMS؟ مگر سوئد هم ملکه داره؟
[/quote]

سوئد هم رویال کانتری هست

[quote]www.kungahuset.se/royalcourt/royalfamily.4.396160511584257f21800060.html[/quote] ویرایش شده در مهر 92 توسط heliaa

[mohmohammadi20 653]

[quote name='PersianKing' timestamp='1381008903' post='343216']
مطلب کامل و ستایش برانگیزی بود، دستتون درد نکنه! برای من سؤال بود که چرا ناوشکن های فعلی و سایر شناورهایی که مجهز به اژدر هستند، تیوب پرتابش رو داخل بدنه و زیر خط آب نمیگذارند؟ اینجا گفته شده که به دلیل نداشتن حفاظت[زرهی] مناسب که برای من یک مقدار غیرقابل پذیرشه! اگه اینطور باشه پس زیردریایی ها چی بگن؟!! معقول تر واسم اینه که تیوب های روی عرشه آزادی عمل و سرعت بیشتری برای هدفگیری دارند... یک سؤال بی ربط هم بپرسم؟ چرا HMS؟ مگر سوئد هم ملکه داره؟
[/quote]
همانطور که تو نقشه هم میبینید . برای داشتن سرعت و مانور بیشتر قسمتهایی که زیر سطح اب قرار میگیره رو باریکتر ساختن . این باعث شده بود که نشده بود که از سلولهایی که برای بالابردن حفاظت در قسمت زیرین کشتی نصب شده بود رو نصب کنن . سوئد همانطور که خانم هلیا گفت یک کشور پادشاهی هست .