هواگرد ترابری ویژه سی-32 /نیروی هوایی.2 هواگرد ترابری ویژه سی-32 /نیروی هوایی.2 ( C-32/ Air Force Two)

[mohammadarea51 3,205]

 

http://www.captain-pilot.com/up/images/27710660904910960705.jpg

Boeing C-32A






C-32A نسخه نظامی بر اساس B757-200 میباشد که به عنوان جایگزین نمونه VC-137 در ناوگان هوایی گارد ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا وارد خدمت گردیده است. هواپیمای جدید توانایی انتقال اعضای کابینه, وزرا و سایر مقامات ایالتی به نقاط مختلف دنیا را دارا میباشد. نخستین فروند از مجموع 4 فروند C-32A در تاریخ 19 جون 1998 کارخانه بوئینگ واقع در Seattle را ترک کرد و دومین فروند دقیقا" 3 روز پس از آن وارد پایگاه هوایی Andrews گردید. 2 هواپیمای باقی مانده در ماه های نوامبر و دسامبر همان سال تحویل شدند. در اوایل سال 1996 نیروی هوایی آمریکا در قالب مفاد IAW FAR Part 12 (قانون خرید اقلام تجاری توسط نهادهای دولتی) درخواست ارائه اضهارات در خصوص برنامه جایگزین C-137 (موسوم به C-32/VC-X) را منتشر نمود. برنامه VC-X شامل گزینه هایی مشمول بر خرید 4 فروند هواپیمای تجاری/مسافربری و قاره پیمای جدید میگردید که جایگزین ناوگان پیر و فرسوده C-137B/C در پایگاه هوایی Andrews میشدند. هواپیمای VC-X باید قابلیت آمادگی پرواز در کمتر از 3 ساعت پس از اعلام جهت اعزام به کلیه فرودگاه های سازگار در دنیا را دارا می بود.



http://www.captain-pilot.com/up/http://www.captain-pilot.com/up/images/90456189902273763234.jpg
VC-137 بر اساس B707



هر هواپیما باید دارای قابلیت حمل حداقل 45 مسافر, 16 خدمه و چمدان های آنها می بود. همچنین پیکربندی داخلی آن باید به 3 گروه بر اساس موارد روبرو تقسیم میگردید: صندلی های دارای جای خواب First Class در قسمت DV (مخفف Distinguished Visitor یا "بازدید کنندگان برجسته" که در اینجا به معنای "سرنشینان اصلی" کاربرد دارد), صندلی های دارای جای خواب Business Class در قسمت استراحت خدمه و کارکنان و همچنین 2 آشپرخانه First Class در قسمت جلو و عقب کابین. همچنین قابلیت ایجاد ارتباطات تجاری امن و غیر قابل شنود یکی دیگر از ویژگی های تعریف شده برای این هواپیما بود. کلیه هواپیماها باید قادر به پذیرش کیت های طراحی موقت و اختصاصی (همچون State Room یا "اتاق های اقامتی بسیار مجلل" و سالن های کنفرانس سفارشی) بسته به نیاز سرنشینان می بودند. بر اساس تعریف برنامه, مجموعا" 2 سری از این کیت ها باید همراه با 4 فروند هواپیمای مذکور خریداری می گردید. حداکثر برد مورد نیاز برای حمل 45 مسافر, 16 خدمه و چمدان های همراه(14 فوت مکعب در ازای هر سرنشین) با سرعت Cruise و باد عادی, معادل مسافت میان فرودگاه Frankfurt آلمان تا پایگاه Andrews در واشنگتن(4150 ناتیکال مایل – 7685 کیلومتر) تعیین گردیده بود. هواپیمای نهایی باید تمامی مفاد ذکر شده در IAW 14 CFR Part 25 مصوب سازمان هوانوردی فدرال (FAA) را دارا میبود و گواهی کلاس 3 آلودگی صوتی تحت قانون چهاردهم CFR Part 36 را پوشش میداد. همچنین این هواپیما باید توانایی ذخیره سازی تجهیزات و مواد غذایی شامل 2 وعده پذیرایی First Class برای تمام سرنشینان را در طول پرواز محیا مینمود.



http://www.captain-pilot.com/up/http://www.captain-pilot.com/up/images/94588111444457869307.jpg

نیروی هوایی سرانجام هواپیمای جدید خود را انتخاب نمود و آن مورد چیزی نبود به جز B757-200 که یکی از خوشنام ترین هواپیماهای مسافربری و تجاری ساخت بوئیگ محسوب میشد. این انتخاب باعث صرفه جویی بسیار در هزینه های جاری میگردید و این اجازه را به نیروی هوایی میداد تا هواپیمای مورد علاقه خود را از خط تولید بوئینگ استخراج نماید و دیگر نیازی به ایجاد زیرساخت های سنگین و مرتبط نبود. برنامه C-32A اولین و گسترده ترین پروژه دولتی تحت قوانین جدید و ساده تر مالکیت فدرآل بر روی محصولات تجاری محسوب میشد. بر اساس این برنامه, نیروی هوایی ایالات متحده همچون سایر مشتریان تجاری باید نظاره گر مراحل ساخت, رنگ آمیزی و ارزیابی توسط بوئینگ میبود و بطور مستقیم دخالتی در روند ساخت نداشت. هواپیمای جدید جهت طی مراحل نهایی و استاندارد سازی بر اساس معیارهای امنیتی و پوشش نیازهای دولتی و سایر آژانس های اطلاعاتی آمریکا, به اسکادران ترابری هوایی 89 منتقل شد. نیروی هوایی مجبور بود تمام نیازهای خود را تا حد امکان با پیش فرض های موجود بر روی هواپیمای تجاری منطبق نماید و این یکی از تفاوت های اصلی این پروژه با سایر موارد پیشین بود. نیروی هوایی برای تجهیز این 4 فروند, قراردادهای تجاری بسیار زیادی با پیمانکاران غیر نظامی منعقد نمود و تجهیزات گسترده ای از آنها دریافت نمود. این امر باعث ایجاد یک فرآیند ساده و کم هزینه میگردید. سرانجام تیم مدیریت کننده برنامه C-32 به همراه کارکنان و کارگروه های مشارکت کننده از مرکز سیستم های هوایی, موفق به دریافت جایزه "چکش طلایی" گردیدند.



http://www.captain-pilot.com/up/images/31875970663043221795.jpg

مجموع ارزش قراردادهای C-32A به همراه پیمانکار پشتیبانی لجستیکی برای 2 هواپیما, در سال 2005 حدود 540 میلیون دلار اعلام شد. C-32A با پیکربندی 45 مسافر, 16 خدمه و برد 4150 ناتیکال مایل قادر بود مسافت میان پایگاه هوایی Andrews تا فرانکفورت آلمان را بدون سوختگیری هوایی طی نماید. این هواپیما همچنین کلاس 3 آلودگی صوتی را بدون هیچ مشکلی پوشش میداد. در داخل کابین, تجهیزات ارتباطی در بخش جلوی صندلی ها نصب گردیدند. معاون رئیس جمهور, سران دولت و سایر تصمیم گیرندگان مهم میتوانند با استفاده از تجهیزاتی همچون: تلفن های ارتقا یافته, ماهواره ها, تلویزیون و مانیتورهای متعدد, دستگاه های کپی و فکس و ... در هر زمان با هر نقطه ای در دنیا مکاتبه نمایند. از جمله سایر تجهیزات نصب شده بر روی C-32A ها میتوان به مواردی همچون: تجهیزات ناوبری نظامی و تاکتیکی TACAN, سیستم شناسایی دوست و دشمن (IFF), سیستم ارتباطات ماهواره ای فعال بر روی بازه UHF, سیستم ارتباط صوتی و انتقال داده امن و سیستم نمایش اطلاعات پرواز همزمان برای مسافران (شامل آخرین وضعیت هواپیما با استفاده از داده های GPS که بر روی مانیتور روبروی سرنشینان نمایش داده میشوند) اشاره داشت. افزایش فضای حمل بار با استفاده صحیح از محفظه های بالای سر مسافران و همچنین فضای Cargo در بخش تحتانی هواپیما میسر گردیده است. همچون بسیاری از هواپیماهای دوربرد, یک عامل مهم در جهت افزایش ایمنی هواپیما و سرنشینان, در اطراف و زیر C-32A قابل مشاهده است و آن هم وجود تجهیزات سیستم اجتناب از تصادف (Traffic Collision Avoidance System یا TCAS) میباشد. این سیستم با اعلام هشدارهای صوتی میتواند از بروز سوانح هوایی ناشی از برخورد 2 یا چند هواپیما در آسمان جلوگیری مینماید.



http://www.captain-pilot.com/up/http://www.captain-pilot.com/up/images/64335231516962333250.jpg




از جمله سیستم های ایمنی نصب شده بر روی این هواپیما میتوان به موارد زیر اشاره داشت:

1- سیستم یکپارچه مدیریت پرواز (Flight Management System یا FMS)
2- سیستم موقعیت یاب جهانی با قابلیت تقرب غیر دقیق (Global Positioning System)
3- سیستم تشخیص و هشداردهنده بادهای متقاطع (Airborne Wind Shear Detection and Alert System)
4- سیستم هشدار دهنده مجاورت با زمین (Ground Proximity Warning System یا GPWS)
5- سیستم اخطار دهنده و اجتناب از بروز تصادفات هوایی (Traffic Alert and Collision Avoidance Systems یا TCAS)
6- جعبه سیاه شامل ثبت کننده داده های پروازی (FDR) و ضبط کننده صوتی کابین خلبان (CVR)



http://www.captain-pilot.com/up/http://www.captain-pilot.com/up/images/52024901433636246886.jpg
کابین B757-200 عادی




B757-200 در زیر بال های خود مجهز به 2 فروند موتور PW2040 ساخت Pratt & Whitney میباشد که هریک توانایی تولید پیشرانش محوری معادل 41.700 پوند را دارا هستند. این هواپیما به نسبت نمونه جایگزین شده C-137 بر اساس B707 (هواپیمای پیشین VIP سران دولت آمریکا)از مصرف سوخت بهتر و کارآمدتر برخوردار است. هر موتور C-32A قدرتی معادل 40.000 پوند تولید مینماید که در مقایسه با موتورهای TF-33-PW-102 نصب شده بر روی VC-137 با قدرت خروجی 14.000 پوند, دارای تفاوت فاحش میباشند. با اینحال موتورهای دارای ضریب کنارگذر بالا همراه با طراحی بسیار پیشرفته بال ها, باعث شدند C-32A به یکی از بی صدا ترین و کم مصرف ترین هواپیمای تجاری در دنیا مبدل شود.



http://www.captain-pilot.com/up/http://www.captain-pilot.com/up/images/55394644996428162314.jpg
PW2040




یکی از دلایل قانع کننده انجام آزمایشات گسترده بر روی این هواپیما, تصمیم بوئینگ مبنی بر سرعت بخشیدن به روند کسب استاندارد ETOPS(مخفف Extended Twin Operations و شامل استانداردهای متعدد پروازی برای هواپیماهای 2 موتوره در مسیرهای طولانی) از جانب سازمان هوانوردی فدرال (FAA) بود. قانون اصلی ETOPS در سال 1953 و در جهت حفاظت از هواپیماهای 2 موتوره و جلوگیری از نقص فنی موتورهای آنها در طول پرواز, وضع گردید. موتورهای فعلی 10 بار قابل اطمینان تر و نرخ سوانح آنها 60 بار بهتر از نمونه های آن زمان است. تا سال 1959 هیچ هواپیمایی در طول پرواز دچار از دست دادن موتورها بصورت نامتوازن نگردید. در مواردیکه هواپیمایی جدید با حداقل 3 موتور طراحی و ساخته میشد, گاهی بیش از 4 سال زمان میبرد تا سازمان FAA و JAA (مخفف Joint Airworthiness Authorities که معادل اروپایی FAA در حوزه کاری متفاوت میباشد) اجازه دهند آن هواپیمای تا بیش از 1 ساعت فراتر از فرودگاه مبدا پرواز نماید! هنگامیکه یک هواپیمای 2 موتوره جدید به اندازه کافی کارآزموده میشد, سپس اجازه داشت تا 3 ساعت فراتر از فرودگاه مبدا پرواز نماید. طبیعتا" کوتاه شدن این دوره آزمایشی باعث افزایش چشمگیر فروش بوئینگ میگردید و این موضوع میتوانست تعیین کننده "موفقیت یا شکست" یک پروژه برای کمپانی محسوب گردد. صدور گواهینامه ETOPS برای B757-200ER در اواخر سال 1980 باعث شد تا 757 به محبوبیت بیشتری دست یابد.




http://www.captain-pilot.com/up/http://www.captain-pilot.com/up/images/00066087708594343397.jpg
C-32A در کنار VC-25




تیم متشکل از کمپانی بوئینگ و شرکت هواپیمایی United Airlines به عنوان پیمانکار تامین, تعمیر و پشتیبانی لجستیکی از ناوگان C-32A ها در پایگاه هوایی Andrews مشغول به فعالیت میباشد. این تیم همچنین مسئولیت تامین قطعات یدکی, تعمیرات اساسی موتور, سرویس های دوره ای ناوگان و همچنین بسیاری از خدمات مهندسی دیگر را بر عهده دارد. در ماه ژانویه سال 2001 میلادی, مرکز سیستم های هوانوردی نیروی هوایی ایالات متحده اعلام نمود, بر اساس ردیف قانون (Tittle 10 USC 2304(c و ماده اجرایی FAR 6.302-1 فدرال, قصد دارد سیستم ارتباطات ماموریتی (Mission Communications System یا MCS) نصب شده بر روی یک فروند از C-32A ها را ارتقا دهد و به دنبال آن حقوق ارتقا 3 فروند باقی مانده را نیز حفظ نماید. گروه هواپیماهای نظامی و سیستم های موشکی کمپانی بوئینگ به آدرس پستی و مشخصات کامل PO Box 3707, MS 4C-53; Seattle, WA 98124-2207 به عنوان تنها سازنده C-32A و پیمانکار واجد شرایط و دارای دانش کافی جهت اعمال این ارتقا انتخاب شد. یک سیستم ارتباطی منعطف و پاسخگو به نیازهای مکاتباتی رهبران ارشد کشور (مدیران و کارکنان زیردست), اعضای کابینه, نمایندگان کنگره و سایر مقامات بلند مرتبه آمریکا و دولت های خارجی در طول سفرهای هوایی, مورد نیاز این بخش از ارتقا بود. شورای فرماندهی ملی (National Command Authority یا NCA) و مشاوران ارشد آنها خواستار یک سیستم ارتباطی با قابلیت اطمینان پذیری بالا بودند. دستیابی به این مهم مستلزم بهره گیری از سیستم ارتباطی منعطف, قدرتمند, کنترل دقیق و استفاده از منابع محدود ارتباطی در داخل و خارج از مدار میباشد. اظهارنامه (Proposal) بهبود بخشی و فرم 1067 نیروی هوایی همراه با پوشش پارامترهای کلیدی کارایی (Key Performance Parameters یا KPP) برای این منظور تدوین و نگارش گردیدند.




http://www.captain-pilot.com/up/http://www.captain-pilot.com/up/images/57071061793404485263.jpg




C-32A باید به سیستم های ارتباطی مدرن و قادر به ایجاد شبکه های کاملا" امن و غیر امن در سراسر دنیا و سازگار با شبکه های زمینی, هوایی و فضایی مجهز میگردید. هم اکنون MCS جدید C-32A بطور پیوسته توسط یک مرکر پشتیبانی ارتباطات زمینی و در تمام نقاط دنیا بکار گرفته میشود.


مشخصات فنی و کارایی:

خدمه: 16 نفر (با توجه به نوع ماموریت)
ظرفیت: 45 مسافر
طول: 47.32 متر
دهانه بال: 37.99 متر
ارتفاع: 13.56 متر
حداکثر وزن هنگام برخاست: 116.100 کیلوگرم
موتورها: 2 فروند PW2040 ساخت Pratt & Whitney هریک به قدرت 185 کیلونیوتن
حداکثر سرعت: 0.80 ماخ (968 کیلومتر در ساعت)
برد: 7315 کیلومتر (بر اساس برخی منابع 11.100 کیلومتر)
سقف پروازی: 39.000 پا (بر اساس برخی منابع 42.000 پا)



http://www.captain-pilot.com/up/http://www.captain-pilot.com/up/images/28716173734737487564.jpg

 

Sources

www.GlobalSecurity.org | A2NM, Rev 15 Type Certificate Data Sheet - Federal Aviation Administration
www.en.WikiPedia.org
www.Boeing.com
www.FAS.org
Author

 

 

 

============================

ترجمه, تالیف و تنظیم: CAPTAIN PILOT

منابع: در انتهای متن درج گردیده اند.

هرگونه کپی برداری از این مطلب, تنها با درج لینک CentralClubs به عنوان منبع و نویسنده مجاز میباشد.



لینک در سنترال