سوخوي T-50 يا F-22 ؟

[RedArmy 26]

سوخوي T-50 يا F-22 ؟
هواپيماي بالا T-50 و هواپيماي پايين F-22 (تي-50 همانطور كه در عكس مشخص است حدود 2 متر از رپتور طويلتر است )

با سلام
من قصد دارم در مقاله اي تحليلي(به كمك مطالبي از وبلاگ ميليتاري) هواپيماي F-22 را با هواپيماي سوخوي T-50 كه هنوز ساخته نشده ولي قرار است به زودي ساخته و به عنوان نسل پنجم جنگنده هاي روسي وارد خدمت شود و در خط مقدم ميدان نبرد قرار گيرد ، مقايسه كنم.

قبل از هر چيز بايد بگويم با توجه به مشخصات T-50 و آن طوري كه مقامات روسي از آن تعريف مي كنند ، به نظر مي آيد سوخوي T-50 از F-22 در ميدان نبرد برتر باشد.

در ادامه به تاريخ ساخت و شكل گيري و مشخصات دو هواپيما مي پردازم و نتيجه گيري در مورد اينكه كدام هواپيما برتر است را بر عهده شما خوانندگان عزيز مي گذارم!
معرفي هواپيماي نوين سوخوي T-50
قبل از هر چيز بايد بگويم روس ها در ضمينه ساخت انواع هواپيما تكنولوژي فوق العاده اي دارند و چيزي از آمريكا در اين ضمينه كم ندارند صرف نظر از مشكلات مالي تنها مشكل آنها در اختيار نداشتن و دسترسي نداشتن به تجهيزات ااكتريكي مناسب است ، اين مشكلي است كه آمريكا آنرا ندارد.
با رشد اقتصادي روسيه مسئولين اين كشور تصميم گرفتند تا بوجه مورد نياز جهت ساخت جنگنده هاي نسل پنجم را تامين كنند.
در راستاي توليد جنگنده هاي نسل پنجم روسي پروژه اي تحت عنوان PAK FA ( مخفف عبارت روسيPerspektivnyi Aviatsionnyi Kompleks Frontovoi Aviatsyi به معني هواپيماهاي چند منظوره آينده ميدان نبرد) شكل گرفت و در قالب تحقق اين پروژه سه طرح از سوي سه شركت ياكولوف، ميگ و سوخوي به وزارت دفاع روسيه ارئه شدند، از ميان اين سه طرح كه به ترتيب: STOVL(Pak-Fa) ، Mig 1.27 Pak-Fa و Sukhoi T-50 Pak-Fa بودند ، شركت سوخوي و طرح تي-50 به عنوان پيمانكار و طرح اصلي انتخاب شدند و دو شركت ميگ و ياكولوف به عنوان پيمانكاران ثانويه مد نظر قرار گرفتند.
پروژه ي تي-50 پروژه اي جاه طلبانه است كه اميد بسياري به آن مي رود و اولين طرحيست كه از اين شيوه ي پنهانكاري وتكنولوژي ساخت هواپيماها به تقليد از آمريكا در شرق استفاده مي كند.
طرح T-50 بسيار شبيه به f-22 از كار در آمده البته دماق و قسمت دم تفاوت دارند اما در نهايت شباهت در انتخاب شيوه ي آيرو ديناميكي بسيار بچشم مي آيد.
قرار است اين جنگند از قدرت پرواز سوپر كروز همانند رپتور برخوردار باشد همچنين بيشينه وزن برخواستن آن (20 تن) است كه اين ميزان براي F.22 رپتور (24 تن) و براي F-35 هم 17.2 تن مي باشد كه اين يعني وزن كمتر و چابكي بيشتر نسبت به رپتور ، براي افزايش پنهانكاري از جنبه هايي از روشهاي بكار رفته در بركوت استفاده شده است.
جنگنده ي T-50 از دو موتور AL-41F استفاده مي كند ، در مورد رادار T-50 قرار است از يك رادار چند حالته ي جديد با توان آشكار سازي بالا وبرد بيشينه ي زياد توسط فازاترن (Fazatron-NIIR) در حال تكميل است استفاده كند .
گفته مي شود ممكن است اين طرح(تي-50) بيش از 1.5 بيليون دلار هزينه ي كلي داشته باشد(واقعا نجوميه) كه حداقل به 800 ميليون دلار تنها براي تكميل ايونيك آن مورد نياز است.
خط توليد هواپيماي سوخوي T-50 قرار است به زودي در تاسيسات KnAAPO آغاز به كار كند.
تاسيسات KnAAPO سوخوي با 16000 نفر كارگر در حال حاضر بزرگترين پايگاه هواپيماسازي در روسيه به شمار مي آيد و هم اكنون توليد هواپيماي Su-30MK2 و هواپيماي مسافربري منطقه اي سوخوي سوپرجت-100 را در دست دارد و به زودي توليد سوخوي Su-35 آغاز خواهد كرد.

مشخصات تي-50
پیشرانه ها
دو موتور توربوفن AL-41F
ابعاد
طول هواپيما: 60/20 متر (چيزي حدود 2 متر از رپتور طويلتر است)
ارتفاع:84/5 متر
فاصله دو سر بالها: 40/14 متر
فاصله دو سر بالچه‏هاي انتهايي: 9 متر
حداكثر سرعت: ؟ (به احتمال زياد 2 ماخ)
خدمه: 1 نفر
تسليحات
؟
(به گفته مسئولان شركت سوخوي ، اين شركت سفارش ساخت تعداد زيادي از موشك هاي فوق مدرن و جديد K-100 را به دفتر طراحي نواتور براي استفاده در هواپيماهاي Su-35 و T-50 داده است.
موشك K-100 موشكي فوق العاده مدرن با توان بالاست كه بردي حدود 300 كيلومتر دارد.)



معرفي هواپيماي فوق پيشرفته F-22
در سال 1981، نيروي هوايي ايالات متحده نياز خود به جنگنده‏اي پيشرفته را جهت انجام ماموريت برتري هوايي تحت برنامه‏اي به نام ATF اعلام كرد.
(ATF = Advanced Tactical Fighter)
اين جنگنده‏ي جديد مي‏بايست در طراحي خود، از تكنولوژي‏هاي جديد بهره مي‏گرفت. در ساخت اين جنگنده‏ي جديد، مواردي نظير استفاده از كامپوزيت‏ها، فلزات سبك‏وزن، سيستم كنترل پرواز پيشرفته، نيروي پيشرانه‏ي قوي‏تر و قابليت پنهان‏كاري (استيلت) بايد مد نظر قرار مي‏گرفت.
طرح هاي مختلفي جهت پيشبردن برنامه ATF به پنتاگون ارائه شدند اما از بين اين طرح ها، طرح YF-22 برنده شد.
پس از اعلام برنده شدن طرح YF-22 در برنامه تولید جنگنده پیشرفته (ATF)، جنگنده ی F-22 موسوم به Raptor براساس نمونه ی اولیه YF-22 طراحی شد.
برنامه توليد F-22 ، پروژه‏اي در جهت ساخت جنگنده‏ي برتري هوايي نسل بعد است جهت مقابله سريع با هرنوع اقدام در هر نقطه‏اي از جهان. اين هواپيمايي است كه بايد به حريم هوايي دشمن نفوذ كند و قابليت ديد اول – شليك اول را بر عليه اهداف گوناگون، داشته باشد. (First-look, First-kill)
مهمترین مشخصه ی F-22 کمتر دیده شدن در رادار دشمن، مانورپذیری بالا، سیستم های پروازی (آویونیک) یکپارچه شده و طراحی آیرودینامیک ویژه است که اجازه می دهد جنگنده بدون استفاده از پس سوز موتورها، به سرعت بالای صوت برسد. (عدم استفاده از پس سوز، امکان رهگیری هواپیما توسط دشمن را بسیار کم می کند)
ویژگی پنهان کاری (Stealth)
این مشخصه، کمک زیادی به بقا و ادامه ی نبرد F-22 می کند و باعث می شود تا دشمن نتواند اطلاعات مهمی از انجام عملیات توسط این جنگنده بدست بیاورد.
ویژگی یکپارچه سازی سیستم های پروازی (Integrated Avionics)
این مشخصه به خلبان F-22 کمک فوق العاده ای می‏کند تا اطلاعات بسیار دقیقی از وضعیت دشمن بدست آورد. این اطلاعات می‏تواند وضعیت پروازی جنگنده‏های دشمن، نحوه‏ی آرایش نیروهای زمینی، شناسايي سيستم‏هاي راداري منطقه و . . . باشد. ضمن اینکه سیستم‏های الکترونیکی پیشرفته‏ی F-22 این امکان را (به خلبان اف22) می‏دهد تا حتا از آرایش قبلی نیروهای دشمن آگاه شود .
(Off-Board Information) این اطلاعات براساس حرارت برجای مانده از موتور وسائل نقلیه‏ی دشمن یا حرارت موشکها و مهمات شلیک شده بدست می آید.
موتورها
اولین انتظاری و قابلیتی که از موتورهای F-22 می رود این است که بدون آنکه از پس‏سوز استفاده کند به سرعت فراتر از صوت دست یابد ضمن اینکه مصرف سوخت مناسبی در این حالت داشته باشد زیرا در سایر جنگنده ها، دست یابی به سرعتهای فراصوت، با استفاده از پس‏سوز ممکن می شود که همراه با مصرف سوخت بسیار بالاست. با این مشخصه، اف22، مدت زمان بیشتری می تواند پرواز کند.
البته این انتظار نیز (از موتورهای اف22) می‏رود که در پروازهای زیرصوت نیز عملکرد خوب خود را حفظ کرده و مصرف سوخت بسیار کمی نیز داشته باشند.
اولین وظیفه‎ی تعریف شده برای F-22 نبرد هوایی است که برای این کار، حمل 6 موشک میان برد AIM-120C به همراه 2 موشک کوتاه برد AIM-9M (سایدوایندر) پیش بینی شده است.
برای نبرد هوا به زمین (Ground Attack)، اف22 با 2 عدد بمب هدایت شونده‏ی 1000 پوندی بسیار دقیق JDAM ، 2 موشک AIM-120C و 2 موشک AIM-9M تجهیز می‏شود.
(JDAM = Joint Direct Attack Munitions)
JDAM ها، بمب‎هایي هستند که به وسیله سیستم مکان یابی ماهواره ای (GPS)، هدایت می‎شوند. این بمبها، به اف22 این امکان را می‎دهند که در هوای نامناسب جوی (ابر، مه، برف و . . .) بتواند تکمیل کننده ماموریت (ناتمام مانده‏ي) جنگنده‏ی F-117 یا جنگنده‏ی JSF در حمله به اهداف زمینی باشد.
F-22 در نگاه اول، جنگنده‏ای تمیز و عاری از مهمات به نظر می‎رسد. این مشخصه به دلیل آن است که مهمات در محفظه‏های مخفی داخل بدنه حمل می‎شوند و برخلاف سایر جنگنده‏ها، از محفظه‏های خارجی بدنه برای حمل مهمات در اف22 به طور معمول استفاده نمي‏شود. این ویژگی مهمی برای حفظ قابلیت پنهان کاری اف22 از رادار دشمن است. زیرا نصب مهمات باعث بازتابش امواج رادار دشمن شده و ویژگی پنهان‎کاری اف22 را از بین می‎برد. همچنین مخفی بودن مهمات، از میزان پسا (اصطکاک هوا) کم می کند امری که برای پرواز فراصوت بدون استفاده از پس سوز بسیار لازم است. کم شدن پسا، برد پروازی اف22 را نیز به میزان قابل توجهی افزایش می‏دهد زیرا باعث کاهش مصرف سوخت می‎شود.
اف22 همچنین چهار مقر حمل مهمات در خارج بدنه دارد که هرکدام می‏توانند تا 5000 پاوند بار را حمل کنند. در اف22، از یک طراحی منحصر به فرد در ساخت محفظه های خارجی(حمل بار) استفاده شده است که در جلو و عقب بدنه تعبیه شده اند، اتصال انتهای بدنه دارای اتصالهای الکتریکی، سوخت و هوا است. در این محفظه، مخزن سوخت 600 گالونی یا دو پرتاب کننده‏ی موشک به نام LAU-128/A بسته به نوع ماموریت، نصب می‎گردد.
دو حالت کلی برای محفظه های خارجی حمل بار در اف22 وجود دارد:
* چهار مخزن 600 گالونی حمل سوخت، بدون حمل سلاح. این پیکربندی برای وقتی استفاده می‎شود که برد پروازی زیاد مدنظر باشد یا قصد جابه‎جایی جنگنده مطرح باشد. برای حمل محفظه‎ی سوخت، از گیره‏ی نگدارنده‏ی مخصوصی به نام BRU-47/A در محل اتصال هر محفظه استفاده می‏شود.
* دو مخزن سوخت به همراه چهار موشک. این پیکربندی برای حالتی استفاده می شود که منطقه ی مورد عملیات ایمن، فضای منطقه تحت کنترل نیروهای خودی بوده و زمان بیشتری جهت پشتیبانی هوایی منطقه (CAP = Combat Air Patrol) مورد نیاز باشد. در این حالت نیز، مخازن سوخت خارجی به وسیله‏ی گیره‎ی BRU-47/A روی بدنه‏ی اصلی متصل می‏شوند، ضمن اینکه محفظه‎های خارج از بدنه‏ی اصلی هواپیما، به دو گیره‏ی پرتاب کننده‏ی موشک به نام LAU-128/A متصل می‏شوند.
همه‏ي موشكهايي كه در محفظه‏هاي خارجي نصب مي‏شوند (دو موشك در هر مكان)، اين قابليت را دارند كه با انجام تغييرات فني در داخل بدنه نصب شوند و با مهمات دروني يكپارچه شوند، اما نيروي هوايي به تواني بيش از آنچه (براي حمل مهمات) خواسته بود اعلام نياز نكرده است.
فراز و نشيب هاي پردردسر F-22 قبل از ورود رسمي به خدمت
پيش از آنكه تيم سازنده‏ي نمونه‏ي اوليه‏ي YF-22 به عنوان برنده‏ي رقابت در طراحي جنگنده‏‎ي ATF انتخاب شوند، به مدت 54 ماه آزمونهاي تست و خطا تحت اين برنامه انجام داده بودند. آنها شديدن درگير رفع عيوب مختلف اف22 نظير مشكلات بدنه، كاناپي و انجام تست‏هاي پروازي بر روي دو فروند نمونه‏ي اوليه‏‎ي YF-22 بودند.
نمونه‏ي اوليه‏ي موتورها، موتور YF119 ساخت «پرات اند ويتني» و موتور YF120 ساخت جنرال‏الكتريك بودند كه در جريان برنامه‏ي ATF بارها مورد آزمايش قرار گرفتند.
برنامه‏هاي آزمون و خطا (dem/val) به تاريخ سپتامبر 1990 تكميل شدند. كه همه‏ي اين كارها توسط شركت بوئينگ در سياتل، لاكهيد در پالمديل كاليفرنيا و جنرال‏دايناميكز در تگزاس اجرا و تكميل شدند. همچنين نمونه‏هاي اوليه‏ي هواپيما (Prototype)، در محل شركت لاكهيد در پالمديل Palmdale) شهري در جنوب لوس‏انجلس و ايالت كاليفرنيا) مونتاژ شدند. امكانات مناسب آنجا نيز باعث شد اولين پرواز YF-22 در آن مكان انجام شود.
پس از آنكه مونتاژ و مديريت كلي برنامه‏ي توليد هواپيما بر عهده‎ي شركت لاكهيد گذاشته شد، ادامه‏ي برنامه‏ي YF-22 به جهت آزمايشات و توليد نهايي، به شهر ماريتاMarietta) = شهري در شمال غربي ايالت جورجيا) منتقل گشت.
F-22 دومين آزمايش مهم خود را در سال 1991 با موفقيت از پيش رو گذراند. در آن زمان، نيروي هوايي اعلام كرد كه به تعداد 548 جنگنده‏ي F-22 به ارزش هركدام 6/68 ميليون دلار نياز دارد. پس رفع اشكال و تجديدنظر نهايي هواپيما به تاريخ سپتامبر 1993، تعداد مورد نياز نيروي هوايي، به رقم 442 فروند و به قيمت تخميني هر فروند 6/71 ميليون دلار كاهش يافت. آن زمان قرار بود حداكثر تا پايان سال 2002، تمام اين جنگنده‏ها جايگزين جنگنده‏هاي F-15 و F-16 هاي نيروي هوايي شوند.
قرارداد 55/9 ميليارد دلاري مهندسي، توليد و توسعه‏ي اف22، آگوست 1991 به تيم مهندسي شركت بوئينگ و لاكهيدمارتين واگذار شد. اما پيمانكار پس از مدتي ارزيابي، اعلام كرد كه اين مبلغ بايد تا حدود 11 ميليارد دلار افزايش يابد. تحت شرايط جديد پيمانكار، تيم اف22، طراحي هواپيما را تكميل نمود و تجهيزات و خطوط توليد لازم براي ساخت اين هواپيما را تهيه نمود و 9 آزمايش موفق هوايي و دو آزمايش بر روي زمين انجام داد.
يك تيم ارزيابي از ستاد مشترك نيروهاي مسلح، كار بررسي بر روي برنامه‏ي توليد اف22، قيمت تمام شده و برنامه‏ي زمان‏بندي تحويل اف22 ها به نيروي هوايي را آغاز كرد. اين تيم پس از مدتي اعلام كرد كه اين جنگنده به زمان بسيار بيشتري براي مهندسي و توليد نهايي نياز دارد. اين امر به دليل كاهش دادن ميزان خطرپذيري اين جنگنده در هنگام ورود به خدمت بود. زيرا در هنگام بررسي، به مشكلات ريز و درشتي در توليد اين هواپيما پي برده بودند.
تيم ارزياب، همچنين برآورد كرده بود كه كل مبلغ طراحي اوليه حدود ۱.۴۵ ميليارد دلار افزايش خواهد يافت. همچنين كل مبلغ توليد حدود 13 ميليارد دلار افزايش خواهد داشت. كه بدين ترتيب كل رقم توليد از 48 ميليارد دلار به 61 ميليارد افزايش مي‏يافت مگر آنكه از هزينه‏هاي جانبي توليد كاسته مي‏شد.
در نتيجه‎ي گزارشات تيم ارزياب، برنامه‏ي توليد اف22 مورد تجديدنظر قرار گرفت. از اين رو مي‏بايست رقم ۲.۲ ميليارد دلار به برنامه‏ي مهندسي مجدد و توليد نهايي اف22 اضافه مي‏شد. ضمن اينكه اين موضوع (تجديدنظر در طراحي) باعث مي‏شد كه برنامه‏ي زمان‏بندي جهت توليد نهايي، 12 ماه زياد شود تا محصول نهايي بتواند بدون مشكل وارد خدمت شود.
برنامه‏ي مهندسي مجدد اف22، باعث شد سه فروند نمونه‏اي كه از قبل ساخته شده بودند، از سيستم حذف شوند و برنامه‏ي توليد، بسيار به كندي پيش رود. احتمال افزايش هزينه‏ها در توليد اف22، از طريق كاهش برخي هزينه‏هاي رسمي در بودجه پيش‏بيني شده بود.
فرماندهان عالي وزارت دفاع (پنتاگون)، برنامه‏ي تجديدنظر اف22 را مورد ارزيابي قرار دادند. سپس به تاريخ 11 فوريه 1997 ياداشت رسمي در تاييد تغييرات و تجديدنظر انجام شده (بر روي اف22) از طرف پنتاگون صادر شد.
در گزارش نشريه داخلي وزارت دفاع كه هر 3 ماه يكبار منتشر مي‏شود، در نشريه منتشره به تاريخ 15 مي 1997 اعلام كرد كه تعداد كل اف22 مورد نياز از 438 به 339 فروند كاهش يافته است. اين امر به دليل كند شدن توليد 70 فروند اوليه كه تنها 58 فروند از آنها ساخته شد و همچنين كند شدن توليد سالانه از 48 فروند پيش‏بيني شده به 36 فروند بود. زيرا وزارت دفاع آزمونهاي مختلف و در شرائط گوناگوني از جنگنده‏هاي جديد به عمل مي‏آورد و كم شدن تعداد اوليه، باعث كند شدن زمان آزمايشات مورد نياز وزارت دفاع مي‏گشت.
F-22 با طراحي و مهندسي مجدد، به تاريخ 7 سپتامبر 1997 اولين پرواز خود را باموفقيت انجام داد. آزمايشات اوليه‏ي پرواز كه در شهر ماريتا (ايالت جورجيا( انجام شده بود، به سال 2001 در پايگاه ادواردز AFB ادامه يافتند.
آهنگ ضعيف توليد اف22 در سال 1999 آغاز شد. سپس نرخ توليد هواپيما به 36 فروند در سال (2004( افزايش يافت و تا ميزان توليد كلي به تعداد 339 فروند ادامه خواهد يافت، كه انتظار مي‏رود كل اين توليد به سال 2013 پايان يابد. همچنين اولين اسكادران عملياتي در دسامبر 2005 وارد خدمت شدند.
مشخصات فني F-22
ماموريت: جنگنده‏‎ي برتري هوايي (جايگزين F-15)
سازندگان:
* Lockheed Martin Aeronautical Systems
مديريت كل پروژه، طراحي بدنه و دماغه (Fuselage)، كابين و كاناپي، ورودي‏هاي هواي موتورها، طراحي محل اتصال بالها، طراحي قسمت عقب (بالچه‏ي عقب يا پره ماهي)، فلپها، شهپرها، چرخ‏ها و سيستم ارابه‏‎ي فرود و مونتاز نهايي قطعات هواپيما.
* Lockheed Martin Tactical Aircraft Systems
طراحي قسمت مياني بدنه، مديريت طراحي محفظه‏هاي دروني حمل مهمات، طراحي سيستم «يكپارچه كننده‏‎ي ناوبري و سيستم جنگ الكترونيك» يا (INEWS)، طراحي سيستم‏هاي مخابراتي، ناوبري، شناسايي (CNI) و سيستم پشتيباني از تسليحات.
CNI = Communications, Navigation, and Identification
INEWS = Integrated Navigation and Electronic Warfare Systems
* Boeing
بالها، قسمت انتهايي بدنه (شامل طراحي قسمتهاي مورد نياز براي موتورها و اتصالات مربوطه)، سيستم رادار، آزمايش سيستم يكپارچه شده‏ي ناوبري، ساخت شبيه ساز آموزشي و مديريت پروازهاي آزمايشي.
* Pratt & Whitney
ساخت موتور F119-PW-100
* برخي پيمانكاران فرعي
Northrop Grumman و Hughes Radar Systems و Texas Instruments و Motorola
Kidde-Graviner Ltd و Allied-Signal Aerospace و Harris و Fairchild Defense
GEC Avionics و Lockheed Sanders و Kaiser Electronics و Digital Equipment Corp
Rosemount Aerospace و Curtiss-Wright Flight Systems و Dowty Decoto و EDO Corp
Lear Astronics Corp و Parker-Hannifin Corp و Simmonds Precision و Sterer Engineering
TRW و XAR و Hamilton Standard و Sanders/GE Joint Venture و Menasco Aerospace
پیشرانه
دو موتور توربوفن ساخت «پرات اند ويتني» مدل F119-PW-100 با كشش هر موتور 35000 پاوند = 15875 كيلوگرم
طول هواپيما: 08/62 فوت = 90/18 متر
ارتفاع: 67/16 فوت = 08/5 متر
فاصله دو سر بالها: 5/44 فوت = 56/13 متر
سطح بالها: 840 فوت مربع = 03/78 متر مربع
فاصله دو سر بالچه‏هاي انتهايي: 29 فوت = 84/8 متر
حداكثر سرعت: 8/1 ماخ بدون پس سوز و در پرواز سوپر كروز = 5/1 ماخ
خدمه: 1 نفر
تسليحات:
دو موشك كوتاه برد AIM-9 )سايدوايندر)
شش موشك ميان برد AIM-120C )آمرام(
يك مسلسل 20 ميلي‏متري
دو بمب 1000 پاوندي JDAM
اولين پرواز سري اصلاح شده: 7 سپتامبر 1997
شروع تحويل: سال 2002
تاريخ عملياتي شدن: سال 2004




حالا شما نظر بديد كدوم بهتره !

[SAEID 2,833]

جالب بود دستت درد نکند. :neutral:
سرعت سوخوی تی50 قرار است به 2.2 ماخ و بدون پس سوز 1.7 ماخ برسد که این سرعت برای رپتور به ترتیب 1.8 و 1.6 ماخ میباشد. برتری اصلی این جنگنده نسبت به رپتور را من در حمل موشکهای R-37 میدانم که برد درگیری بسیاری بیشتری نسبت به رپتور به آن میبخشد. در مورد رادار هنوز معلوم نیست از چه راداری استفاده میشود ولی یکی از گزینه ها رادار N-014 که بر روی جنگنده میگ1.44 نصب شده بود میباشد. برد این رادار در برابر هواپیمایی با اندازه جنگنده 420 کیلومتر و در برابر هدفی مانند بوئینگ747 ... تا 600 کیلومتر است. البته احتمال دارد از یک رادار دیگر که هزینه ساخت کمتری داشته باشد استفاده شود. در کل جنگنده خوبی است و با ورود به خدمت آن روسها حداقل از نظر اسمی در برابر جنگنده های نسل پنج آمریکایی دارای مورد مشابه خواهند بود.

گفته مي شود ممكن است اين طرح(تي-50) بيش از 1.5 بيليون دلار هزينه ي كلي داشته باشد(واقعا نجوميه) كه حداقل به 800 ميليون دلار تنها براي تكميل ايونيك آن مورد نياز است.

در مورد اف22 هم اینو بگم که تعداد سفارش داده شده به نصف و در حدود 160 فروند تقلیل یافته است که دلیل آن افزایش هزینه های جنگ عراق و نبود اعتبارات مالی لازم است.

[DeAtH-EaGlE 14]

مطلب جالبي بود، مرسي icon_cheesygrin

[-KGB- 2]

همیشه ساختن یک وسیله بومی بهتر از خرید مشابه ان هست مخصوصا در مواردی همچون جنگنده های جدید که تقریبا این یه سایت کامپیوتری متحرکن کافی فقط یه مشکل نرم افزاری پیش بیاد و ما هم با سازنده مشکل داشته باشیم . دیگه باید جنگنده رو انداخت دور ولی کافیه خودمون هزینه بکنیم شاید اوایل زیاد باشه ولی در اینده با اماده شدن زیر ساختها دیگه مشکل هزینه هم کاهش پیدا میکنه

[lordashrafi 823]

فقط اف-22 مطمئنم بهتره

[mahdavi3d 14,067]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]تنها چیزی که مطمئنم اینه که این تاپیک متعلق به حدود پنج سال پیش هست! [/font][/size]

[lordashrafi 823]

اوای اصلا دقت نکرده بودم ولی اشکال نداره ماهیو هروقت از آب بگیری تازس