بمب افکن استراتژیک کانویر بی-36 بمب افکن استراتژیک بی-36 صلح ساز ( Convair B-36 Peacemaker)

[sss 2]

بمب افكن استراتژيك B-36 Peacemaker ساخت Convair (وابسته به General Dynamics)

اولين پرواز:1946
شروع توليد:1949
تاريخ از كار افتادگي:1959
استفاده كننده:ايالات متحده
تعداد ساخت:384
قيمت واحد:4.1 ميليون دلار (B-36D)
تعداد سرنشين:9 نفر
طول:49.4متر
ارتفاع:14.25 متر
مساحت بال:443.3 متر مربع
وزن خالي:77.580 كيلوگرم
وزن لود:120.700 كيلوگرم
وزن ماكزيمم تيكاف:190.000كيلوگرم
نيرو ي محركه:4 عدد J47 turbojets ساخت جنرال الكتريك هركدام 23 كيلو نيوتون و در نوعي ديگر 6 موتور Pratt & Whitney R-4360-53 هركدام 2500 كيلو وات.
حداكثر سرعت:685 كيلومتر در ساعت
سرعت كروز:380 كيلومتر در ساعت
برد:16000 كيلومتر
برد با 4535 كيلوگرم مهمات:10945 كيلومتر
سرعت برخاستن:9.75 متر بر ثانيه

تسليهات:2 عدد توپ 20 ميليمتر(M24A1) به همراه 39010 كيلوگرم انواع بمب.












ویرایش شد.

SAEID

[SAEID 2,833]

مقاله جالبی بود. نکته جالب توجه این بمب افکن برد عملیاتی و میزان بارگذاری بود که در زمان خود فوق العاده مینمود.

[GOLDEN-CROWN 20]

با تشکر فراوان از شما.همین طوری ادامه بدید.عالیه.

[joiandeh 0]

خيلي عاليه . استفاده كردم icon_frown

[FLANKER 171]

بمب افکن کانویر b-36 یکی از ابر سلاحهای قرن 20 محسوب میشود که در زمان خودش از لحاظ سیاسی و نظامی تا ثیر مهم و قابل توجهی ایجاد نمود .
B-36 CONVAIR اولین بمب افکن استراتژیک قاره پیما بود که به شکل عملیاتی مورد استفاده قرار گرفت و اولین هواپیمایی بود که قابلیت حمل سلاحهای گرما هسته ای را داشت .اما رکوردهای کانویر با این مطالب به پایان نمیرسد B-36 صاحب بزرگترین موتورهای پیستونی هوایی است و در هیچ هواپیمایی از چنین موتورهای غول پیکر پیستونی استفاده نشد .
بسیاری از صاحب نظران کانویر را در زمره بزرگ ترین هواپیماهای نظامی که تا به حال ساخته شده قرار میدهند جالب است بدانید که این هواپیما نسبت به بسیاری از هواپیماهای غول پیکر ترابری بزرگ تر است .
داستان پیدایش B-36 به اوایل سال 1941 بر میگردد زمانی که امریکا هنوز وارد جنگ نشده بود در ان زمان سران امریکا نگران این بودند که در صورت شکست انگلستان برابر المان نازی استفاده از خاک انگلستان به عنوان پایگاهی برای هواپیماهای امریکایی جهت حمله به المان میسر نخواهد بود و در صورت وقوع این اتفاق برای حمله مستقیم از امریکا به المان امادگی لازم وجود ندارد .
این نگرانی موجب شد تا فرماندهی هوایی امریکا در 11 اوریل 1941 مشخصات فوق را برای یک بمب افکن فوق دور برد تعیین نماید : حداکثر سرعت 720 کیلومتر بر ساعت ، بیشینه ارتفاع پروازی 13700 متر ، حداکثر برد در ارتفاع 7600 متری برابر 19300 کیلومتر
واضح بود که تولید چنین هواپیمایی در کوتاه مدت سخت و دشوار است به همین دلیل فرماندهی هوایی در 19 اگوست همان سال تغییراتی در مشخصات در خواستی داد و برد ان را به 16000 کیلومتر و شعاع عملیاتی ان با حدود 45 تن بمب حدود 6400 کیلومتر در نظر گرفت

طرحهای زیادی داده شد اما در نهایت طرح کمپانی

( CORPRATION CONSOLIDATED VULTEE AIRCRAFT) که بعدها CONVAIR نامیده شد برنده طراحی و ساخت اولین بمب افکن از کلاس قاره پیمای امریکا شد
با گذشت زمان و افول قدرت المان در اواخر جنگ لزوم دستیابی به بمب افکن های قاره پیما برای امریکا کم اهمیت شد ولی این طرح معوق نشد ولی روندی کند یافت .
جنگ دوم بدون حضور کانویر تمام شد و کانویر اولین پرواز ازمایشی خود را در اگوست 1946 انجام داد اندازه این بمب افکن دو برابر سوپر بمب افکن قبلی امریکا یعنی B-29 بود. دهانه بال و ارتفاع دم حتی از AN-22 هم بیشتر بود.در زمینه بال مشخصات حیرت انگیز است دهانه بال 70 متر و مساحت ان 443.32 متر مربع است !
مزیت این مساحت افزایش حمل سوخت و برد بیشتر و قدرت مانور در ارتفاع بالا بود که در ان زمان هیچ کدام از هواپیماهای رزمی امریکا قادر به پرواز در در بیش از 12200 متر نبودند اما کانویر میتوانست .
موتور این هواپیما مانند خودش عجیب و غیر عادی بود . این هواپیما از 6 موتور پیستونی بزرگ و 28 سیلندر
مدل R-4360 Pratt & whithny استفاده میکرد .هر موتور ملخی 3 پره داشت که در انتهای ان قرار داشتند .
به علت سنگینی و بزرگی ، این بمب افکن برای بلند شدن احتیاج به باندی طولانی داشت و به منظور کاهش ان و افزایش سرعت برخاستن شرکت کانویر 4 موتور توربو جت جنرال الکتریک j47-19 را به بمب افکن اضافه کرد .
این موتورها در هنگام بلند شدن توان موثری را در اختیار ان قرار میدادند ولی در زمان پرواز معمول برای صرفه جویی در سوخت خاموش میشدند . از لحاظ تعداد موتور نیز کانویر با 10 موتور رکورددار بود
b-36 دارای مخازن داخلی بمب بود که میتوانست تا 39 تن بمب حمل کند که پس از عملیاتی شدن هواپیما تصمیم گرفته شد که قادر به حمل بمب اتمی نیز باشد . در ضمن تا قبل از ساخت b-52 کانویر تنها هواپیمایی بود که قادر به حمل بمب هیدروژنی نسل اول (mark-17) بود . این بمبها 19 تن وزن داشتند .
برای دفاع کانویر 6 برجک توپ کنترل از راه دور داشت که در هر کدام دو قبضه توپ 20 میلیمتری نصب بود ویکی در دم ویکی در نوک هواپیما قرار داشت که میتوانستند دیواری از اتش را در برابر دشمن قرار دهند .
اما کار به اینجا ختم نمیشد . چون تقریبا یک سوم کانویرهای تولید شده برای شناسایی به کار گرفته شدند تا قبل از ظهور هواپیمای جاسوسی لاکهید مارتین u-2 کانویر تنها هواپیمای امریکایی بود که میتوانست از پایگاهی در امریکا به پرواز درامده و عملیات جاسوسی در قاره اسیا را انجام دهد ضمن اینکه دوربینهای بزرگ جاسوسی ان زمان در کانویر بهتر جا میشدند .
کانویر بر خلاف همتای جدیدترش b-52 که در چندین جنگ شرکت کرده در هیچ جنگی شرکت نداشت و حتی گلولهای شلیک نکرد اما همیشه به عنوان چکشی باز دارنده از سوی امریکا در برابر شوروی بکار گرفته شد و تهدید این بمب افکن را میتوان بازدارنده جنگ بین امریکا وشوروی دانست و به همین علت لقب این هواپیما را PEACEMAKER
یا مصلح داده اند.

مقایسه اندازه برخی بمب افکنهای امریکا با کانویر( ( ,B-29,B-17,B-10

مشخصات کانویر
ورود رسمی به خدمت 1949
تاریخ بازنشستگی 12 فوریه 1959
تعداد خدمه حدود 9 نفر در بمب افکن
هزینه ساخت در ان زمان 3.7 میلیون دلار
طول 50 متر
دهانه بال 70.10 متر
ارتفاع 14.22 متر
مساحت بال 443 متر مربع
وزن خالی 77 تن
بیشینه وزن هنگام برخاستن 185 تن
بیشینه وزن تسلیحات قابل حمل 40 تن
موتور 6 موتور پیستونی R-4360 پرات اند ویتنی و 4 موتور توربو جت جنرال الکتریک J47-19
سرعت کروز 627 KM/S
بیشینه سرعت در ارتفاع 11000 متری 660 KM/S
سقف پروازی 12160 متر
حداکثر برد 10945 کیلومتر با 40 تن بمب
منبع نواور

[SAEID 2,833]

مطلب جالبی بود ولی تا جایی که میدونم بی29 اولین بمب افکن استراتژیک جهان است. :oops:

[karkas 835]

مطلب جالبی بود دست شما درد نکنه . این بمب افکن فکر کنم الان به جاش از بی-52 استفاده می کنند . :oops:

[FLANKER 171]

مطلب جالبی بود ولی تا جایی که میدونم بی29 اولین بمب افکن استراتژیک جهان است. :oops:

بله حرف شما درسته b-29 ستون فقرات نيروي هوايي امريكا در جنگ دوم بود اما از نظر استراتژيكي وبرد كانوير اولين بمب افكن قاره پيماي دنيا بوده و
بعد از ساخت اون بود كه شوروي و امريكا به فكر نسل جديد بمب افكن ها ي قاره پيما مثل b-52 و tu-95 افتادن .

مطلب جالبی بود دست شما درد نکنه . این بمب افکن فکر کنم الان به جاش از بی-52 استفاده می کنند . :oops:

بله اين هواپيما همونطور كه گفتم در 1959 بازنشست شد و حتي يك گلوله هم شليك نكرد
:oops:

[Sotfan-Sooti 0]

B-52 & Tu-95

[karkas 835]

ولی این بکب افکن برا خودش قدرتی بوده در زمان خودش . ولی حالا بهترین بمب افکن بی-2 و بی-52 هستند .

[mm1368 27]

--------------------------------------------------------------------------------

B-36 پدر بمب افكن هاي استراتژيك

بمب افکن کانویر b-36 یکی از ابر سلاحهای قرن 20 محسوب میشود که در زمان خودش از لحاظ سیاسی و نظامی تا ثیر مهم و قابل توجهی ایجاد نمود .
B-36 CONVAIR اولین بمب افکن استراتژیک قاره پیما بود که به شکل عملیاتی مورد استفاده قرار گرفت و اولین هواپیمایی بود که قابلیت حمل سلاحهای گرما هسته ای را داشت .اما رکوردهای کانویر با این مطالب به پایان نمیرسد B-36 صاحب بزرگترین موتورهای پیستونی هوایی است و در هیچ هواپیمایی از چنین موتورهای غول پیکر پیستونی استفاده نشد .
بسیاری از صاحب نظران کانویر را در زمره بزرگ ترین هواپیماهای نظامی که تا به حال ساخته شده قرار میدهند جالب است بدانید که این هواپیما نسبت به بسیاری از هواپیماهای غول پیکر ترابری بزرگ تر است .
داستان پیدایش B-36 به اوایل سال 1941 بر میگردد زمانی که امریکا هنوز وارد جنگ نشده بود در ان زمان سران امریکا نگران این بودند که در صورت شکست انگلستان برابر المان نازی استفاده از خاک انگلستان به عنوان پایگاهی برای هواپیماهای امریکایی جهت حمله به المان میسر نخواهد بود و در صورت وقوع این اتفاق برای حمله مستقیم از امریکا به المان امادگی لازم وجود ندارد .
این نگرانی موجب شد تا فرماندهی هوایی امریکا در 11 اوریل 1941 مشخصات فوق را برای یک بمب افکن فوق دور برد تعیین نماید : حداکثر سرعت 720 کیلومتر بر ساعت ، بیشینه ارتفاع پروازی 13700 متر ، حداکثر برد در ارتفاع 7600 متری برابر 19300 کیلومتر
واضح بود که تولید چنین هواپیمایی در کوتاه مدت سخت و دشوار است به همین دلیل فرماندهی هوایی در 19 اگوست همان سال تغییراتی در مشخصات در خواستی داد و برد ان را به 16000 کیلومتر و شعاع عملیاتی ان با حدود 45 تن بمب حدود 6400 کیلومتر در نظر گرفت



طرحهای زیادی داده شد اما در نهایت طرح کمپانی

( CORPRATION CONSOLIDATED VULTEE AIRCRAFT) که بعدها CONVAIR نامیده شد برنده طراحی و ساخت اولین بمب افکن از کلاس قاره پیمای امریکا شد
با گذشت زمان و افول قدرت المان در اواخر جنگ لزوم دستیابی به بمب افکن های قاره پیما برای امریکا کم اهمیت شد ولی این طرح معوق نشد ولی روندی کند یافت .
جنگ دوم بدون حضور کانویر تمام شد و کانویر اولین پرواز ازمایشی خود را در اگوست 1946 انجام داد اندازه این بمب افکن دو برابر سوپر بمب افکن قبلی امریکا یعنی B-29 بود. دهانه بال و ارتفاع دم حتی از AN-22 هم بیشتر بود.در زمینه بال مشخصات حیرت انگیز است دهانه بال 70 متر و مساحت ان 443.32 متر مربع است !
مزیت این مساحت افزایش حمل سوخت و برد بیشتر و قدرت مانور در ارتفاع بالا بود که در ان زمان هیچ کدام از هواپیماهای رزمی امریکا قادر به پرواز در در بیش از 12200 متر نبودند اما کانویر میتوانست .
موتور این هواپیما مانند خودش عجیب و غیر عادی بود . این هواپیما از 6 موتور پیستونی بزرگ و 28 سیلندر
مدل R-4360 Pratt & whithny استفاده میکرد .هر موتور ملخی 3 پره داشت که در انتهای ان قرار داشتند .
به علت سنگینی و بزرگی ، این بمب افکن برای بلند شدن احتیاج به باندی طولانی داشت و به منظور کاهش ان و افزایش سرعت برخاستن شرکت کانویر 4 موتور توربو جت جنرال الکتریک j47-19 را به بمب افکن اضافه کرد .
این موتورها در هنگام بلند شدن توان موثری را در اختیار ان قرار میدادند ولی در زمان پرواز معمول برای صرفه جویی در سوخت خاموش میشدند . از لحاظ تعداد موتور نیز کانویر با 10 موتور رکورددار بود
b-36 دارای مخازن داخلی بمب بود که میتوانست تا 39 تن بمب حمل کند که پس از عملیاتی شدن هواپیما تصمیم گرفته شد که قادر به حمل بمب اتمی نیز باشد . در ضمن تا قبل از ساخت b-52 کانویر تنها هواپیمایی بود که قادر به حمل بمب هیدروژنی نسل اول (mark-17) بود . این بمبها 19 تن وزن داشتند .
برای دفاع کانویر 6 برجک توپ کنترل از راه دور داشت که در هر کدام دو قبضه توپ 20 میلیمتری نصب بود ویکی در دم ویکی در نوک هواپیما قرار داشت که میتوانستند دیواری از اتش را در برابر دشمن قرار دهند .
اما کار به اینجا ختم نمیشد . چون تقریبا یک سوم کانویرهای تولید شده برای شناسایی به کار گرفته شدند تا قبل از ظهور هواپیمای جاسوسی لاکهید مارتین u-2 کانویر تنها هواپیمای امریکایی بود که میتوانست از پایگاهی در امریکا به پرواز درامده و عملیات جاسوسی در قاره اسیا را انجام دهد ضمن اینکه دوربینهای بزرگ جاسوسی ان زمان در کانویر بهتر جا میشدند .
کانویر بر خلاف همتای جدیدترش b-52 که در چندین جنگ شرکت کرده در هیچ جنگی شرکت نداشت و حتی گلولهای شلیک نکرد اما همیشه به عنوان چکشی باز دارنده از سوی امریکا در برابر شوروی بکار گرفته شد و تهدید این بمب افکن را میتوان بازدارنده جنگ بین امریکا وشوروی دانست و به همین علت لقب این هواپیما را PEACEMAKER
یا مصلح داده اند.



مقایسه اندازه برخی بمب افکنهای امریکا با کانویر( ( ,B-29,B-17,B-10




مشخصات کانویر
ورود رسمی به خدمت 1949
تاریخ بازنشستگی 12 فوریه 1959
تعداد خدمه حدود 9 نفر در بمب افکن
هزینه ساخت در ان زمان 3.7 میلیون دلار
طول 50 متر
دهانه بال 70.10 متر
ارتفاع 14.22 متر
مساحت بال 443 متر مربع
وزن خالی 77 تن
بیشینه وزن هنگام برخاستن 185 تن
بیشینه وزن تسلیحات قابل حمل 40 تن
موتور 6 موتور پیستونی R-4360 پرات اند ویتنی و 4 موتور توربو جت جنرال الکتریک J47-19
سرعت کروز 627 KM/S
بیشینه سرعت در ارتفاع 11000 متری 660 KM/S
سقف پروازی 12160 متر
حداکثر برد 10945 کیلومتر با 40 تن بمب
منبع

[osipovichsukhoi 0]

سلام . عجب غوليه !!!! از اطلاعاتت متشكرم .

[Arash 7,048]

[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif][img]http://www.johnweeks.com/b36/b36_large.jpg[/img][/font][/size]

[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]بمب افکن B-36 موسوم به Peacemaker ساخت شرکت کانویر، یک بمب افکن استراتژیک آمریکایی محسوب می شد که از 1949 تا 1959 در خدمت نیروی هوایی آمریکا بود. این بمب افکن یکی از ابرسلاحهای قرن بیستم محسوب می شود که در زمان خود از لحاظ سیاسی و نظامی دارای تاثیر مهم و قابل توجهی بود.
B-36 نخستین بمب افکن استراتژیک قاره پیما بود که به شکل عملیاتی مورد استفاده قرار گرفت و اولین هواپیمایی بود که قابلیت حمل سلاحهای گرما هسته ای را داشت، اما رکوردهای آن به همین جا ختم نمی شود. B-36 دارای بزرگترین موتورهای پیستونی هوایی بود و درهیچ هواپیمایی از چنین موتورهای غول پیکر پیستونی استفاده نشده است. بسیاری از صاحب نظران B-36 را در زمره بزرگ ترین هواپیماهای نظامی که تا به حال ساخته شده قرار می دهند. جالب است بدانید که این هواپیما با دهنه بالی بالغ بر 70 متر در بین کلیه هواپیماهای رزمی (یعنی به استثنای هواپیماهای ترابری نظامی) که تاکنون به دست بشر ساخته شده است، رکورددار است. این بمب افکن حتی نسبت به بسیاری از هواپیماهای غول پیکر ترابری بزرگتر است.[/font][/size]


[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif][img]http://www.fas.org/nuke/guide/usa/bomber/b-36-DFSC8408873_JPG.jpg[/img][/font][/size]
[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]بی-36، یک غول به تمام معنا[/font][/size]

[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]داستان پیدایش B-36 به اوایل سال 1941 بر می گردد، زمانی که آمریکا هنوز وارد جنگ جهانی دوم نشده بود. در آن زمان سران آمریکا نگران این بودند که در صورت شکست انگلستان برابر آلمان نازی، استفاده از خاک انگلستان به عنوان پایگاهی برای هواپیماهای آمریکایی جهت حمله به آلمان میسر نخواهد بود و در صورت وقوع این اتفاق برای حمله مستقیم از آمریکا به آلمان آمادگی لازم وجود ندارد.
این نگرانی موجب شد تا فرماندهی هوایی آمریکا در 11 آوریل 1941 مشخصات زیر را برای یک بمب افکن فوق دوربرد تعیین نماید : حداکثر سرعت 720 کیلومتر بر ساعت، بیشینه ارتفاع پروازی 13700 متر، حداکثر برد در ارتفاع 7600 متری برابر 19300 کیلومتر.
واضح بود که تولید چنین هواپیمایی در کوتاه مدت سخت و دشوار است، به همین دلیل فرماندهی هوایی در 19 آگوست همان سال تغییراتی در مشخصات در خواستی داد و برد آن را به 16000 کیلومتر و شعاع عملیاتی آن را (با حمل حدود 45 تن بمب) به حدود 6400 کیلومتر تعدیل کرد.
طرحهای زیادی داده شد اما در نهایت طرح کمپانی Consolidated Vultee که بعدها Convair نامیده شد، برنده طراحی و ساخت اولین بمب افکن از کلاس قاره پیمای آمریکا شد. با گذشت زمان و افول قدرت آلمان در اواخر جنگ لزوم دستیابی به بمب افکنهای قاره پیما برای آمریکا کم اهمیت شد. گرچه این طرح معلق نشد، ولی ادامه آن روندی کند یافت. سرانجام جنگ جهانی دوم بدون حضور B-36 تمام شد و B-36 اولین پرواز ازمایشی خود را در آگوست 1946 انجام داد.[/font][/size]


[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif][img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/db/XB-36_first_flight.jpg/763px-XB-36_first_flight.jpg[/img][/font][/size]
[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]نخستین پرواز XB-36[/font][/size]

[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]در آغاز عصر هواپیماهای جت این هواپیما هنوز توسط موتورهای پیستونی ملخ دار به پیش رانده می شد، اما رقیب جت آن یعنی بویینگ B-47 Stratojet که تا سال 1953 کاملا عملیاتی نشده بود، فاقد برد کافی برای رسیدن به خاک دشمن اصلی ایالات متحده (اتحاد جماهیر شوروی) و قابلیت حمل بمبهای اتمی بزرگ آن زمان بود. تا سال 1955 یعنی سال حضور B-52 افسانه ای، بمب افکن B-36 تنها بمب افکن قاره پیمای واقعی ایالات متحده بود که می‌توانست تمامی انواع بمبهای اتمی و عادی را حمل کند.
ظرفیت حمل بار آن چهار برابر B-29 و حتی بیشتر از B-29 غول پیکر بود. B-36 هواپیمایی کند و فاقد توانایی سوختگیری هوایی بود، اما می توانست ماموریتهایی تا فاصله 5500 کیلومتری از پایگاه خود را انجام دهد. مداومت پروازی آن تا40 ساعت پرواز می رسید. مساحت بالهای عظیم آن و شش موتور پیستونی 28 سیلندر به آن قابلیت پرواز تا ارتفاعی را می دادند که برای چنین هواپیمایی غیر عادی می نمود و آنرا بالاتر از دسترس شکاری های جت و دفاع ضدهوایی آن زمان قرار می داد. با افزوده شدن چهار موتور جت، این هواپیما توانست در سال 1954 به ارتفاع 16800 متری دست یابد.[/font][/size]


[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif][img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/5/5c/B-36aarrivalcarswell1948.jpg[/img][/font][/size]
[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]عظمت بمب افکن بی-36 در قیاس با بمب افکن بی-29[/font][/size]

[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]کاربری این هواپیما امری بسیار دشوار بود. تعداد 13 خدمه لازم بود تا این غول 50 متری را در پرواز نگه دارد که بیشترین تعداد برای یک هواپیمای بمب افکن است. با فاصله دو نوک بال 70 متر این هواپیما هنوز رکورددار محسوب می شود. تا زمان ساخت توپولف تی یو 160 بلک جک توسط اتحاد جماهیر شوروی (با طول 54 متر) بی 36 بزرگترین هواپیمای نظامی دنیا بشمار می رفت.[/font][/size]


[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif][img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/c/c6/B-36_Peacemaker_-_personnel_and_equipment.jpg/780px-B-36_Peacemaker_-_personnel_and_equipment.jpg[/img][/font][/size]
[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]خدمه و تجهیزات لازم برای آماده سازی و به پرواز درآوردن یک فروند بی-36[/font][/size]

[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]اندازه این بمب افکن دو برابر سوپربمب افکن قبلی آمریکا یعنی B-29 بود. دهانه بال و ارتفاع دم حتی از AN-22 هم بیشتر بود. در زمینه بال مشخصات حیرت انگیز است: دهانه بال 70 متر و مساحت آن 443.32 متر مربع است!
مزیت این مساحت، افزایش قابلیت حمل سوخت و برد بیشتر و قدرت مانور در ارتفاع بالا بود. در آن زمان هیچ کدام از هواپیماهای رزمی آمریکا قادر به پرواز در در بیش از 12200 متر نبودند، اما B-36 قابلیت این کار را داشت. موتور این هواپیما هم مانند خودش عجیب و غیرعادی بود. این هواپیما از 6 موتور پیستونی بزرگ و 28 سیلندر مدل R-4360 Pratt & whithny استفاده می کرد. هر موتور، ملخی 3 پره داشت که در قسمت انتهایی موتور تعبیه شده بود و از این لحاظ نیز دارای چیدمان جالبی بود.[/font][/size]


[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif][img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/1b/NB-36H_producing_contrails_in_flight.jpg/800px-NB-36H_producing_contrails_in_flight.jpg[/img][/font][/size]
[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]چیدمان ملخ در عقب موتورهای غول پیکر پیستونی بی-36[/font][/size]

[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]به علت سنگینی و بزرگی، این بمب افکن برای بلند شدن احتیاج به باندی طولانی داشت و به منظور کاهش آن و افزایش سرعت برخاستن، شرکت کنویر، 4 موتور توربو جت جنرال الکتریک J47-19 را به بمب افکن اضافه کرد. این موتورها در هنگام بلند شدن توان موثری را در اختیار آن قرار می دادند، ولی در زمان پرواز معمول برای صرفه جویی در سوخت خاموش می شدند. از لحاظ تعداد موتور نیز B-36 با 10 موتور رکورددار بود.
B-36 دارای مخازن داخلی بمب بود که می توانست تا 39 تن بمب حمل کند. پس از عملیاتی شدن هواپیما تصمیم گرفته شد که هواپیما قادر به حمل بمب اتمی نیز باشد. در ضمن تا قبل از ساخت B-52، بمب افکن B-36 تنها هواپیمایی بود که قادر به حمل بمب هیدروژنی نسل اول (mark-17) بود. این بمبها 19 تن وزن داشتند.
B-36 برای دفاع از خود، 6 برجک توپ کنترل از راه دور داشت که در هر کدام دو قبضه توپ 20 میلیمتری نصب بود و یکی در دم و یکی در نوک هواپیما قرار داشت که می توانستند دیواری از آتش را در برابر دشمن فراهم سازند.[/font][/size]


[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif][img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/0/0f/B-36GunTurret.jpg/800px-B-36GunTurret.jpg[/img][/font][/size]


[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]دو توپ 20 میلیمتری M-24A1 نصب شده در یکی از برجکهای بی-36[/font][/size]
[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]اما کار به اینجا ختم نمی شد. چون تقریبا یک سوم B-36های تولید شده برای شناسایی به کار گرفته شدند، تا قبل از ظهور هواپیمای جاسوسی لاکهید مارتین U-2، هواپیمای B-36 تنها هواپیمای آمریکایی بود که م یتوانست از پایگاهی در آمریکا به پرواز درآمده و عملیات جاسوسی در قاره آسیا را انجام دهد. ضمن اینکه دوربینهای بزرگ جاسوسی آن زمان در B-36 بهتر جا می شدند.[/font][/size]


[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif][img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/16/021001-O-9999J-002.jpg/766px-021001-O-9999J-002.jpg[/img][/font][/size]
[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]RB-36D از گونه های شناسایی بی-36 به شمار می رفت[/font][/size]

[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]B-36 بر خلاف همتای جدیدترش B-52 که در چندین جنگ شرکت کرده است، در هیچ جنگی شرکت نداشت و حتی گلوله ای نیز شلیک نکرد، اما همیشه به عنوان اهرمی باز دارنده از سوی آمریکا در برابر شوروی به کار گرفته شد و تهدید این بمب افکن را م یتوان بازدارنده جنگ بین آمریکا وشوروی دانست و به همین علت این هواپیما به Peacemaker (به معنای مصلح یا منادی صلح) ملقب شد.[/font][/size]


[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif][img]http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/6/60/B-36_F-84F_FICON.jpg[/img][/font][/size]


[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]مشخصات B-36:[/font][/size]
[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]ورود رسمی به خدمت: 1949
تاریخ بازنشستگی: 12 فوریه 1959
تعداد خدمه: حدود 13 نفر
هزینه ساخت در آن زمان: 3.7 میلیون دلار
طول: 50 متر
دهانه بال: 70.10 متر
ارتفاع: 14.22 متر
مساحت بال: 443 متر مربع
وزن خالی: 77 تن
بیشینه وزن برخاست: 185 تن
بیشینه وزن تسلیحات قابل حمل: 40 تن
نیروی محرکه: 6 موتور پیستونی R-4360 پرات اند ویتنی و 4 موتور توربو جت جنرال الکتریک J47-19
سرعت کروز: 627 KM/S
بیشینه سرعت در ارتفاع 11000 متری: 660 کیلومتر بر ساعت
سقف پرواز: 12160 متر
حداکثر برد: 10945 کیلومتر با 40 تن بمب[/font][/size]
[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]_____________________________________________________________
منابع:[/font][/size]
[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]ماهنامه نوآور[/font][/size]
[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]newcoy.persianblog.ir[/font][/size]
[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]armys.mihanblog.com[/font][/size]
[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]scitech.blogsky.com[/font][/size]
[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]en.wikipedia.org[/font][/size]
[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif]گردآوری و تنظیم: کاوه[/font][/size]

[size=5][font=arial, helvetica, sans-serif][url="http://newcoy.persianblog.ir/post/513/"]منبع[/url][/font][/size]




[color=#ff0000]********************************[/color]
[color=#ff0000]ویرایش شد [/color]

[color=#ff0000]F14AA[/color] ویرایش شده در دی 91 توسط F14AA

[hosm 5,923]

دست شما درد نکنه.
مقاله خوب و کاملی بود

بی زحمت تعداد خدمه را اصلاح کنید چون در متن 13 و در انتها حدود 9 نوشته شده.

[copout 465]

چهل تن بمب چه کشتارو خرابی میتونسته به بار بیاره...عجب غولی بوده زمان خودش