امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

شاهین های شکاری  اوکراینی ....!!!

بخش شش + یک

یکسال پس از بررسی روند تحویل جنگنده اف-16 به نیروی هوایی اوکراین

 

f1a65c8b6ffdeb87~0.jpg

 

پس از حدود یکسال گمانه زنی در خصوص تحویل جنگنده های اف-16 به نیروی هوایی اوکراین ، اکنون به شکل رسمی  هواگردهای مذکور در این کشور حضور دارند . زلنسکی با تحویل این پرنده ها در مقابل دوفروند F-16AM به نشانه پیشرفت تاریخی در نیروی هوایی این کشور ایستاد و سخنرانی نمود . با این حال ، اکنون مشخص است که اوکراین در ردیف دارندگان این جنگنده قرار گرفته است . رئیس جمهور اوکراین در سخنرانی خود از متحدان این کشور بویژه دانمارک ، هلند و ایالات متحده تشکر کرد .

 

GUKqWo8X0AAvSUg~0.jpg

 

بدین ترتیب با وجود فراز و نشیب های فراوان برای دریافت فالکن ها ، اکنون آسمان اوکراین شاهد پرواز این هواگرد بوده و می توان چنین تحلیل نمود که  یکی از نقاط چالش برانگیز نیروی هوایی اوکراین برای دفاع از آسمان خود به تدریج در حال ترمیم بوده و فرماندهان این نیرو به تدریج استفاده از مهمات و تاکتیک های غربی را در دستور کار خود قرار می دهند . این واقعیت که نهایتاً صورت عملی بخود گرفت ، بدون شک برای ارتش اوکراین بسیار پراهمیت است  ولی باید این نکته را یادآوری نمود که به احتمال زیاد ، چند سال طول خواهد کشید تا اوکراین بتواند از تمامی قابلیتهای فالکن استفاده کند.

 

GUKqTyxW0AA7s20~0.jpg 8-5-2024_7-27-05_PM~0.png

 

 

درواقع ، سال ها طول خواهد کشید تا یک خلبان اف-16 بتواند به یک افسر هوایی توانا برای اجرای ماموریتهای محوله تبدیل گردد و این تنها درصورتی میسراست که دالان آموزش خلبانان همچنان بازمانده و این مساله اکنون به درستی ، دغدغه اصلی اوکراین خواهد بود. از سویی دیگر ، برای عملیاتی نگاه داشتن این جنگنده ها به شکل مستقل ، زمان طولانی نیاز است  و قاطعانه می توان تحلیل کرد که هیچ مسیر میان بُری در این حوزه قابل طرح ریزی نیست . بنابراین ، تجربه ، کلید تحقق ظرفیتهای رزمی اف-16 بوده و این بدان معناست که فالکن ها هرگز یک گلوله نقره ای نبوده و نیستند ، هر چند برای نیروی هوایی اوکراین ، اف-16 یک ارتقاء و جهش در توان رزم هوایی است  که بصورت فزاینده ای ، تسلیحات و تاکتیک های بهتری را به ارمغان می آورد.

 

8-5-2024_7-16-41_PM~0.png

 

 

8-5-2024_7-16-32_PM~0.png

 

 

اما این بدان معنا نیست که  تحویل اف-16 در زمان حاضر بی فایده است ، چرا که با عملیاتی شدن این جنگنده ها ، اوکراینی ها می توانند پهپادها و کروزهای مهاجم را در هر نقطه از مرزهای مشترک اوکراین با روسیه کشف و رهگیری نماید . این واقعیت که  جنگنده های F-16AM مسلح به ایم-9 ام  و ایم-120 در رونمایی اولیه به نمایش گذاشته شدند نشان می دهد که نیروی هوایی ارتش اوکراین اکنون از این پرنده ها برای ایفای نقش دفاع هوایی استفاده خواهد کرد ولی با توجه به اینکه فالکن های مذکور به رادارهای آرایه فازی مجهز نیستند ، مقداری از قابیلتهای آنها خواهد کاست ولی تجربه استفاده از جنگنده های میگ-29  که اویونیکی با سطح فناوری پائین تر نسبت به F-16AM دارند ، تا حدودی موثر عمل کرده و حتی موفق به شکار پهپادها نیز شدند. ( البته میگ های اوکراینی برای اولین بار توسط پهپادهای شاهد سرنگون شدند که نویسنده ظاهرا خیلی دوست نداشته آن را یادآوری کند .م )

 

agz~0.jpg 8-5-2024_7-29-12_PM~0.png

 

تحویل نخستین دوفروند جنگنده F-16AM به نیروی هوایی اوکراین - اوت 2024

 

https://aparat.com/v/qtx2bd7

 

 

علاوه براین ، عملیات شدن اف-16 ها امکان استفاده از مهمات با ماهیت تهاجمی بیشتر را نیز به همراه خود وارد صحنه نبرد اوکراین خواهد کرد . در واقع ، فالکن های اوکراینی اکنون می توانند از طیف متنوعی از تسلیحات استاندارد ناتو نظیر JDAM-ER ، مهمات با قطرکم   GBU-39/B، فریب دهنده های  ADM-160 و یا حتی مهمات هدایت شونده فرانسوی استفاده کنند که پیش از این با جنگنده های روسی نیز منطبق شده بود . این بدان معناست که درآینده نیروی هوایی اوکراین به احتمال بسیار زیاد دست به حملات عمیق به داخل خاک روسیه خواهد زد .درتصاویر منتشر شده از رونمایی نیروی هوایی اوکراین ، می توان به وضوح خلبانان اوکراینی را مشاهده کرد که از کلاه های JHMCS استفاده می کنند که نه تنها امکان نصب و استفاده از موشکهای ایم-9 ایکس را بدانها می دهد ، بلکه آگاهی موقعیتی مناسبی را برای آنها ایجاد می نماید .با توجه به اینکه اوکراین به انبارهای سلاح کشورهای عضو ناتو دسترسی دارد ، می توان پیش بینی که کرد سطح اتکاء کیف به مهمات باقی مانده روسی تا حدودی کاهش یابد .

 

PIDS2B_PYLON~0.jpg

 

در نهایت ، همانطور که انتظارمی رفت ، فالکن های تحویلی به اوکراین ، به سامانه توزیع یکپارچه (PIDS+) دانمارکی مجهز شده اند که می توانند غلاف خاصی را با خود حمل کنند. این غلاف ها عمدتاً شامل حسگرهای هشدار دهنده موشک ( MAWS) می شوند که می توانند پوشش کروی را برای موشکهای مهاجم و همچنین پخش کننده های اضافی شراره و چف را فراهم آورند.  علاوه براین ، پتانسیل حمل هشداردهنده های راداری نیز اکنون برای فالکن های اوکراینی فراهم است  که این در کنار کلاه JHMCS به نظر آگاهی مناسبی را در اختیار خلبان قرار می دهد . با این حال  اف-16 های اوکراینی فاقد پخش کننده های ECIPS+ هستند ولی سامانه جنگ الکترونیک محصول گرومن را به همراه دارند که با سایر سامانه های اقدام متقابل ، هم افزایی مناسبی را بوجود می آورند. هر آویزگاه PIDS+ اکنون می تواند حداکثر دو پخش کننده شراره / چف را بپذیرد و نوعی سامانه مشابه   AN/AAR-60  را بخود می بینند که به حسگرهای هشدار دهنده جداگانه ای مجهز شده است.

 

ECIPS2B~0.png

 

 

از سویی دیگر ، آویزگاه های ECIPS با وجود اینکه سه حسگر AN/AAR-60 را با خود حمل کنند ولی فاقد پخش کننده های شراره و چف بوده ولی درعوض ، یک سامانه مقابله با طول موج های رادیویی  باند بالا به نام  AN/ALQ-162(V)6  محصول گرومن را روی خود دارند که درصورت مسلط بودن خلبان ، ظرفیت دفاعی قابل توجهی را به جنگنده می بخشد.

 

8-5-2024_7-16-18_PM~0.png

 

 

به شکل متعارف ، اف-16 ها می توانند یک آویزگاه PIDS+ و یک آویزگاه ECIPS+ را برای ارائه مجموعه از سامانه های اقدام متقابل با خود حمل کنند . یک فروند فالکن با هرکدام از آویزگاه های فوق ، در مجموع شش حسگر AN/AAR-60 و یک اخلالگر AN/ALQ-162(V)6  و سه پخش کننده شراره/چف را با خود حمل کند .

 

AN_ALQ-213~0.jpg

 

AN/ALQ-213

 

هر دو نوع آویزگاه مربوطه ، با سامانه مدیریت جنگ الکترونیک  AN/ALQ-213 مرتبط هستند که روی نمونه های مختلف اف-16 نصب شده و علاوه برآن ، سامانه های هشداردهنده بصری از طریق نمایشگرهای کابین یا هشدار صوتی تعبیه شده روی کلاه به خلبان اخطارناشی از وجود تهدید را به وی می رساند.

 

GUKJpvkbAAAOgYI~0.jpg

 

در مجموع ، آویزگاه های تقویت شده تحویلی به اوکراین می توانند میزان آگاهی موقعیتی و بقای رزمی فالکن های نیروی هوایی این کشور را تا حدودی بهبود دهند . این آویزگاه ها به اندازه ای هوشمندانه طراحی شده اند که حتی نیروی هوایی آمریکا در حال برنامه ریزی جهت تهیه نمونه های مشابه آنهاست و چندان عجیب نیست که آنها را اکنون در اوکراین بصورت عملیاتی مشاهده می کنیم.

 

8-5-2024_7-27-24_PM~0.png

 

آویزگاه و زیرسامانه های PIDS+ 

 

 

 

با توجه به مواردی که ذکرآن رفت ، باید دید که فالکن های اوکراینی اکنون با چه غلافهای جنگ الکترونیک خاصی وارد صحنه نبرد می شوند . جنگنده های اف-16 نیروی هوایی هلند ، پیش از این برای حمل غلاف های  AN/ALQ-131 ارتقاء پیدا کرده بود که اگر این نمونه تحویل شده باشد تا حدودی می توان تاکتیک های ابداعی اوکراینی ها را حدس زد .

 

GUKJpvlaYAAqgHs~0.jpg

 

در حال حاضر تنها دوفروند جنگنده  F-16AM با سریال  UA 80-3596 و  UA 80-3599 به اوکراین تحویل داده شده اند ولی چالش بسیار بزرگ نیروی هوایی اوکراین ،سالم نگه داشتن این جنگنده ها روی زمین است چرا که روسها بطور قطع مسیر پروازهای این جنگنده را برای پیدا کردن محل استقرار آنها دنبال خواهد کرد .

 

پی نوشت : 

منبع1

منبع 2

3- استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری )  بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند.

 

 

  • Like 2
  • Upvote 11

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط FLANKER
      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385294.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385295.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385335.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385333.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385300.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385309.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385302.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385304.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385306.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385307.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385334.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385336.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385337.jpg

      http://www.farsnews.net/plarg.php?nn=M385338.jpg
    • توسط GHIAM
      با استفاده از طول استند موشک فاتح، تونستم ابعاد موشک فتح را به دست بیاورم. موشک فتح دارای طول 6.5 متر و قطر 40 سانتیمتر است. این موشک نسبت به فاتح110 حدودا 2.30متر کوتاهتر و 20 سانتیمتر قطر کمتری دارد.  
      هیچ گونه اطلاعاتی از جنس موتور و جنس بدنه موشک وجود ندارد. اما احتمالا فتح موشکی با وزن 800-900 کیلوگرم، برد  200 - 300 کیلومتر و سرجنگی 150-200 کیلوگرمی باشد. به نظر میر‌سد سپاه قرار است این موشک را جایگزین نسخه های اولیه فاتح 110 کند. هرچند سرجنگی سبکتری نسبت به فاتح دارد برای زدن اهداف نرم از جمله زیرساخت‌های نفتی، مراکز صنعتی، اهداف غیرمقاوم نظامی و ... بسیار موثر است. 
      با توجه به ابعاد و وزن موشک فتح، می‌توان 4 تیره از این موشک را مانند فجر 5 از روی حامل IVECO پرتاب کرد.  
       

       
       

       

       
       
       
    • توسط mehdipersian
      شناور شهید باقری به بالگرد، موشک و پهپاد مجهز خواهد شد 
      فرمانده نیروی دریایی سپاه:

      شناور شهید باقری که در آینده ساخت آن به اتمام می‌رسد، علاوه بر داشتن یک ناوگروه در داخل خود، باند پرواز هم دارد که پهپاد می‌تواند از روی آن حرکت کرده و به پرواز درآید و در بازگشت هم می‌تواند بر روی آن بنشیند.
      شناور شهید باقری با ۲۴۰ متر طول و ۲۱ متر ارتفاع، مجهز به بالگرد، موشک و پهپاد است.
      این شناور به گونه‌ای در حال ساخت است که از روی عرشه آن حدود ۶۰ پهپاد می‌تواند پرواز کند و بنشیند.
      وستانیوز
       
    • توسط mehdipersian
      مرداد گذشته، یک ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه برای ایران از پایگاه فضایی بایکونور پرتاب شد و انتظار می‌رود سه ماهواره دیگر نیز در سال‌های آینده به فضا پرتاب شوند. همچنین شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد یک شرکت روسی در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی برای ایران است که در سال 2024 در مدار زمین ثابت قرار می‌گیرد.
       
      ماهواره ی خیام:

       
       
      مرداد 1394، ایران با دو شرکت روسی در مورد پرتاب ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه که توسط ایران اداره می شود، به توافق اولیه دست یافت. ماهواره ایرانی در 18 مرداد 1401 به وسیله ی شرکت روس کاسموس به فضا پرتاب شد. 
       
      مشخصات فنی ماهواره:

      مشخصات فنی ماهواره توسط روسیه و ایران اعلام نشده است ولی می توان از یک حق اختراع منتشر شده توسط شرکت NPK Barl در مرداد 1401 اطلاعات جدیدی بدست آورد. این طرح یک ماهواره سنجش از دور با وضوح بالا را توصیف می کند که دقیقاً شبیه خیام است. دارای یک گذرگاه شش ضلعی و چهار پنل خورشیدی است که با زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی ماهواره به سمت پایین امتداد دارند. 
       
      محموله یک تلسکوپ کورش(Korsch) با پنج عنصر نوری است. تلسکوپ کورش یک تلسکوپ آناستیگمات سه آینه ای فشرده است که میدان دید وسیعی را ارائه می دهد. این تلسکوپ تصویربرداری را در یک کانال پانکروماتیک و چهار کانال چند طیفی (نزدیک مادون قرمز، قرمز، سبز و آبی) ارائه می دهد. سه پیکربندی ممکن برای تلسکوپ ارائه شده است که همگی با نسبت کانونی f/11.53 (نسبت کانونی تقسیم فاصله کانونی بر دیافراگم است)میباشند. مقادیر سه پیکربندی عبارتند از:
       
      دهانه / فاصله کانونی
      0.535 متر6.17 متر
      0.75 متر8.65 متر
      1.1 متر12.68 متر
       
      در اولین پیکربندی که در شکل زیر نشان داده شده است، وزن تلسکوپ 125 کیلوگرم و طول آن 1.8 متر است.
       

       
      دو پیکربندی دیگر منجر به گذرگاه طولانی‌تر می‌شود، اما نیازی به تغییر در جعبه‌های الکترونیکی محموله و آرایه‌های پیکسل CCD ایجاد نمیکند. این تلسکوپ از یک آرایه کانونی کروی و نه مسطح برای کمک به جلوگیری از لکه دار شدن تصاویر استفاده می کند. یک آرایه اسکن الکترونیکی داده‌ها را در باند X با سرعت‌های 480 مگابیت تا 1.5 گیگابیت بر ثانیه به زمین ارسال می‌کند (نرخ بالاتری نسبت به گزارش NPK Barl در فوریه 2021 ).
       
      سازنده محموله نوری مشخص نیست، اما برخلاف تخصص این شرکت در سیستم های زمینی می تواند خود NPK Barl باشد. طی نمایشگاهی در سال 2019، این شرکت تلسکوپ سنجش از دور را به نمایش گذاشت که انتظار می‌رفت ظرف دو سال آینده به فضا پرواز کند. گزارش شده است که وزن آن تنها 46 کیلوگرم است و همچنین کوچکتر از نمونه ثبت اختراع به نظر می رسد، اما تنها ماهواره میزبان ممکنی که در حال حاضر برای آن قابل شناسایی است، خیام است. احتمالاً تنها یک بخش از تلسکوپ به نمایش گذاشته شده است. 

       
      در یکی از نقشه‌های همراه با حق ثبت اختراع(پتنت) ، ماهواره در بالای طبقه فرگات در داخل محفظه محموله موشک سایوز-2-1a قرار دارد (که نشان می‌دهد پرتاب اولیه به وسیله ی این ماهواره بر به جای سایوز-2-1b سنگین تر بود).
       
       اگرچه پتنت‌ها به ندرت به پروژه‌هایی اشاره می‌کنند که به آن‌ها مربوط می‌شود، اما در اینجا ماهواره در واقع متعلق به پروژه 505 نشان داده شده است. همانطور که در نقاشی زیر مشاهده می‌شود، ماهواره‌ها به اندازه‌ای کوچک هستند که سه عدد از آنها در داخل دماغه قرار گیرند.
       
       
       
      کاربرد خیام:
       
      به طور رسمی، خیام تنها کاربردهای غیرنظامی در زمینه هایی مانند کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی و نظارت بر محیط زیست خواهد داشت. مدت کوتاهی پس از پرتاب، رئیس سازمان فضایی ایران مدعی شد خیام به دلیل اندازه کوچکش نمی تواند به عنوان یک ماهواره جاسوسی استفاده شود. با این حال، وضوح زمینی گزارش شده آن (0.73 متر) برای انجام کارهای شناسایی ارزشمند کافی است. 
       
      مرکز کنترل ماموریت خیام:
       

       
       
      به گزارش اخبار ایران، مرکز کنترل ماموریت خیام در مرکز فضایی ماهدشت که تقریباً در 60 کیلومتری غرب تهران و نرسیده به شهر کرج قرار دارد. این مرکز در اوایل دهه 1970 برای دریافت اطلاعات از ماهواره های سنجش از دور خارجی تأسیس شد که اولین آنها ماهواره های لندست ایالات متحده بود. همانطور که در تصاویر Google Earth مشاهده می شود، ساخت یک ساختمان جدید در این سایت حدود آوریل 2020 آغاز شد و اکنون کامل شده است. احتمالاً در گزارش تلویزیون ایران که پس از پرتاب خیام از مرکز کنترل مأموریت پخش شد، دو آنتن سهموی در شمال شرقی ساختمان جدید دیده می‌شود.
       

       
      همکاری های روسی/ایرانی بعدی:
       
      خیام پیش بینی می شود حداقل پنج سال فعالیت داشته باشد و قرار است در سال های آینده ماهواره های بیشتری نیز به آن ملحق شوند. پس از پرتاب، حسن سالاریه اعلام کرد که ایران سه ماهواره دیگر از همین نوع را سفارش داده است و افزود: اولین ماهواره در مجموع 40 میلیون دلار هزینه داشته است.
       
      به نظر می رسد که همکاری فضایی بین روسیه و ایران اکنون فراتر از حوزه سنجش از دور است. در هفته‌های اخیر شواهدی به دست آمده است که روسیه در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی زمین‌ایستا برای ایران با نام اکواتور (به روسی به معنای «استوا») است. این نام برای اولین بار در سال 2020 در بیوگرافی مختصری از متخصص ISS Reshetnev، تولید کننده پیشرو روسیه در ماهواره های ارتباطی مستقر در نزدیکی کراسنویارسک در سیبری ظاهر شد. در کنار آن بسیاری دیگر از پروژه ها نیز به آن اشاره شد که این شخص در آن مشارکت داشته است و جزئیات بیشتری ارائه نشده است.
       

       
      ایران در نهایت قصد دارد ماهواره‌های ارتباطی زمین‌ایستا را با استفاده از پرتاب‌کننده‌های بومی پرتاب کند، اما به‌نظر نمی‌رسد ماهواره‌هایی که در آینده قابل پیش‌بینی به فضا پرتاب می‌شوند، قادر به قرار دادن محموله با این ویژگی در این نوع مدار باشند. بنابراین، این کشور احتمالاً برای پر کردن جای خالی باقیمانده نیز به روسیه متکی خواهد بود. اگر معامله‌های دیگری در این زمینه هنوز وجود داشته باشد، پشت درهای بسته انجام شده است. 
       
      ________________________________________
      تلخیص و ترجمه از mehdi persian برای میلیتاری
      ________________________________________
      منبع:
      https://www.thespacereview.com/article/4475/1
       
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.