جنگنده برتری هوایی سوخو-35 جنگنده برتری هوایی سوخو-35 ( Su-35/Flanker-E)

[majid363 3,578]

 

بر 2 آذر 1400 در 10:51 , MR9 گفت:

در این میان ، انتخاب باند L برای این رادار که در محدوده 1.0 تا 2.0 کیگاهرتز با طول موج 15 تا 30 سانتیمتر عمل می نماید ، به مراتب از رادارهای باند ایکس با فرکانش 8-12 کیگاهرتز قدرتمندتر است

 

با سلام

البته روسها ایجاد اختلال در عملکرد ارتباطی جنگنده با موشک و ماهواره ها را هم یکی از دلایل استفاده از رادار باند ال اعلام کردند

 

 

 

 

[majid363 3,578]

3 hours قبل , SAEID گفت:

اگر کشوری میخاد بصورت محدود سوخو35 بخره تا از قابلیت های نسل پنجمی اون بجز پنهانکاری در نبردهای محدود استفاده کنه ، این خرید یک خرید منطقی هست ، البته در صورت خرید محدود

توانایی رادار میگ 35 بیشتر از سوخو 35 است 

 

 

یک گزینه خوب برای ما سوخو 35 با رادار ژوک ase است. 

چون دماغه سوخو 35 بزرگتر از میگ 35 هست راداری می شه نصب کرد که تعداد ماژول های بیشتری نسبت به میگ 35 داشته باشه 

 

[SAEID 2,832]

3 hours قبل , majid363 گفت:

توانایی رادار میگ 35 بیشتر از سوخو 35 است 

 

 

یک گزینه خوب برای ما سوخو 35 با رادار ژوک ase است. 

چون دماغه سوخو 35 بزرگتر از میگ 35 هست راداری می شه نصب کرد که تعداد ماژول های بیشتری نسبت به میگ 35 داشته باشه 

 

 

بستگی داره از چه نظر به رادار میگ35 نگاه کنیم ، اینکه با طراحی مجدد بتوان المان های بیشتری روی آنتن نصب کرد و برد اون رو افزایش داد ، بله ممکن هست ، مثل کاری که با رادار AWG-9 انجام دادن و در نمونه AN/APG-71 به 50 درصد برد بیشتر رسیدن (240 به 370) و توانایی نهایی این رادار 740 کیلومتر هست که محدودیت سایز باعث نصف شدن برد آن شده بود ، در همه رادارها این قضیه صدق میکنه و با افزایش سایز آنتن میتوان بهره آنرا افزایش داد ، اما طراحی مجدد خودش یک داستان پیچیده هست بخصوص امروز که رادارها دیجیتالی و آرایه فازی شدن و علاوه بر سخت افزار به نرم افزار خیلی قوی هم نیاز دارن

در همین نموداری که قرار دادین ، میبینین که در مقابل پنهانکارها تقریبا همشون در شرایط یکسانی قرار دارن ، تهدید پنهانکارها مساله ای نیست که بتوان اون رو از معادلات کنار گذاشت ، پس با در نظر گرفتن اینکه هر دوی میگ35 و سوخو35 در برابر این جنگنده ها مشکل شناسایی و غافلگیر شدن رو دارن ، باید در خرید به سایر توانایی های این دو هم توجه کنیم که حداقل در سایر موارد و در مقابل جنگنده های نسل 4 و 4.5 بتونیم به وضعیت مناسب هوایی برسیم. اگر بخوایم از میگ35 بصورت انبوه استفاده کنیم باید تعداد پایگاه های هوایی رو هم افزایش بدیم! چون فواصل بین پایگاه های موجود زیاد هست و مکان یابی اونها مربوط به شرایط دهه 40 و 50 شمسی هست ، ولی در صورت استفاده از سوخو35 این مشکل کم رنگ میشه و میتونه بخش بزرگی از کشور رو پوشش بده

یکی از رادارهای جدید که برای میگ35 طراحی شده Zhuk FGA-35 هست که با 1016 المان فرستنده گیرنده ، برد 200 کیلومتر در برابر RCS 3 متر مربع داره و در ارتقا به 250 کیلومتر رسیده و میتونه همزمان 60 هدف رو کشف و 30 هدف رو ردگیری و 8 هدف رو رهگیری و منهدم کنه! قابلیت های نقشه برداری زمینی و ... هم دارد

یک نمونه جدیدتر هم Zhuk AME FGA-50 و FGA-353D هستن که به نسبت قبلی تغییراتی کردن

فقط مساله ای که مطرح میشه ، این رادار برای میگ35 زیادی قوی هست! هواپیمایی که میتونه 8 موشک هوا به هوا حمل کنه ، به راداری با قابلیت شلیک همزمان به 8 هدف نیاز نداره! البته بد نیست همچین راداری رو میک35 نصب کردن ولی هزینه اضافی هست بدون دستاورد بیشتر! مگر اینکه یک موشک سبک و با قابلیت حمل تعداد بیشتر براش طراحی بشه.

 

به نظر میاد چنین راداری رو سوخو35 نصب بشه بخوبی میتونه پوشش هوایی مناسبی ایجاد کنه و برای مقابله با پنهانکارها هم چه جنگنده پنهانکار داشته باشیم یا نه ، باید مجموعه ای از امکانات مورد استفاده قرار بگیرن تا بتوان تهدیدات این چنینی رو کنترل و خنثی کرد. فرض کنید دو کشور اف35 دارن و یکی با غافلگیری به اون یکی حمله کنه ، با وجود پنهانکاری اف35 این غافلگیری میتونه خیلی ابعاد جدی داشته باشه و با اینکه طرف مقابل هم همون هواپیما رو داره اما فرصت استفاده ازش رو بدست نمیاره! پس برای جلوگیری از غافلگیری در برابر این مدل تهدید (حتی غیر پنهانکارها) باید مجوعه ای از امکانات پیش اخطار رو داشته باشیم ، اولین حلقه در سیستم اطلاعاتی هست که از تصمیمات و تحرکات دیگر کشورها تا حدودی خبر داشت ، دومین حلقه در ماهواره ها و رادارهای پیش اخطار فعال و غیر فعال هست (زمینی و هوایی) ، بعد از این دو مرحله میرسیم به بخش درگیری میدانی چه بصورت هوا پایه و یا زمین پایه ، اگر دو مرحله اول دچار مشکل بشن ، هر کشوری میتونه با وجود داشتن بهترین امکانات ، غافلگیر بشه ، اما اگر این دو مورد بدرستی عمل کنن ، در مرحله سوم تفاوت زیادی نداره که برای رهگیری از جنگنده نسل 4.5 استفاده کنید یا نسل 5 و برای درگیری نسل 4.5 ها با نسل 5 هم روش های مختلفی در کشورها توسعه یافته ، مثلا در نیروی هوایی فرانسه تاکتیکی طراحی کردن که یک رافال به اهداف پنهانکار تا جای ممکن نزدیک بشه و با دیتالینک رافال های دورتر رو مطلع کنه و اونا با موشک دوربرد بهشون حمله کنن! رافال نزدیکتر هم با جنگال و مانورهای دفاعی بتونه از خودش در برابر موشکهای هوا به هوا دفاع کنه!

[majid363 3,578]

20 minutes قبل , SAEID گفت:

اینکه با طراحی مجدد بتوان المان های بیشتری روی آنتن نصب کرد و برد اون رو افزایش داد ، بله ممکن هست

ممنون از پاسخ عالی شما

فرضا روسیه تکنولوژی ساخت ماژول ها را به ما بدن

آیا میشه با افزایش تعداد اونها مثلا آواکس کشت دریایی یا هواپیمایی مثل جوینت استار بسازیم

[SAEID 2,832]

56 minutes قبل , majid363 گفت:

ممنون از پاسخ عالی شما

فرضا روسیه تکنولوژی ساخت ماژول ها را به ما بدن

آیا میشه با افزایش تعداد اونها مثلا آواکس کشت دریایی یا هواپیمایی مثل جوینت استار بسازیم

 

شدن که بله با تکنولوژی رادارهای آرایه فازی میتوان هر مدل رادار برد کوتاه تا بلند رو ساخت و یک سطحی هم از این تکنولوژی در رادارهای داخلی استفاده شده و موجود هست

 

اما این تکنولوژی رو بصورت کامل در اختیار نداریم و تا امروز دیده نشده در داخل کشور راداری در ابعاد 1 متر و کمتر با این تعداد المان ساخته بشه ، میتونن با صرف زمان و هزینه بسازن یا هم از دیگر کشورها خریداری کنن

 

البته برای هواپیمای گشت دریایی اگر از پلتفرم ایران140 استفاده بشه محدودیت فضا هست و تجهیزات و مولدهای برق و باتری های به مراتب کمتری میشه نصب کرد که در نتیجه نمیتوان از رادار بزرگ و پر مصرف استفاده کرد

 

البته رادار خیلی ضعیفی هم نخواهد بود و بطور مثال وقتی رادار ایربیس ئی و کلا رادارهایی با قطر کمتر از 140 سانتی متر ، بالای 400 کیلومتر برد دارن ، در صورت طراحی چنین راداری با المان های بیشتر میتوان هم به برد بیشتری دست یافت (باید توان خروجی هم بیشتر بشه) و هم دقت شناسایی و تصویربرداری زمینی رو افزایش داد و هم امکان رهگیری و ردگیری تعداد بیشتری هدف رو بدست آورد ، مثلا یک رادار با 3000 المان که بتونه همزمان 300  هدف رو شناسایی و ردگیری کنه هم در زمان صلح و هم در زمان جنگ میتواند گزینه مناسبی برای مدیریت ترافیک آسمان و ناوبری هوایی باشد ، قابلیت ویژه ای که این رادارها دارن حملات جنگال به رادارهای طرف مقابل هست و میتوان برای این منظور هم سخت افزار و نرم افزار رو طراحی کرد

 

برای تبدیل به یک نمونه از هواپیمای جمع آوری سیگنال و شنود ارتباطات رادیویی ، پلتفرم خیلی خوبی هست ، میتوان دو نمونه طراحی کرد یکی با رادار آرایه فازی فعال و دیگری نمونه شنود و پیش اخطار غیر فعال

 

با نمونه آرایه فازی میتوان از عوارض زمینی نقشه برداری SAR هم انجام داد

 

همش ممکنه و اینکه در عمل هم انجام بشه به تصمیم گیری مسئولان و تکنولوژی (داخلی یا خرید خارجی) و سرمایه گذاری و زمان و نیروی انسانی نیاز هست

[sasasasa 3,147]

اگر روسیه قبول کنه بهترین ارنجمت راداری برای سوخو 35 های سفارشی ایران ارنجمت به کار رفته در سوخو 57 است. چون این هواپیما در واقع با سوخو 35 دارای یک پلتفرم هستند. سوخو 57 از یک رادار ارایه فازی فعال به نام Beylka در دماغه و دو رادار مشابه در باند x  ولی با برد کمتر در دو طرف و رادار باند L  بر روی بال برای شناسایی هواپیماهای رادار گریز سود میبرد. نکته اینکه باند L بهترین باند برای شناسایی رادار گریز ها می باشد و با توجه به اینکه به زودی ما در منطقه مواجه با f35 هستیم می تواند برای ما کارساز باشد. گفته شده این هواپیما یک رادار عقب نگر دارد که بین دو موتور نصب شده البته این ادعا تایید نشده است. چون معلوم نیست که دمای بالای ان ناحیه را چگونه تحمل می کند. برد رادار Beylka   حدود 400 کیلومتر ادعا شده که باید دید برای چه rcs است

https://en.wikipedia.org/wiki/Byelka_(radar)

ویرایش شده در آبان 1 توسط sasasasa

[SAEID 2,832]

5 hours قبل , sasasasa گفت:

اگر روسیه قبول کنه بهترین ارنجمت راداری برای سوخو 35 های سفارشی ایران ارنجمت به کار رفته در سوخو 57 است. چون این هواپیما در واقع با سوخو 35 دارای یک پلتفرم هستند. سوخو 57 از یک رادار ارایه فازی فعال به نام Beylka در دماغه و دو رادار مشابه در باند x  ولی با برد کمتر در دو طرف و رادار باند L  بر روی بال برای شناسایی هواپیماهای رادار گریز سود میبرد. نکته اینکه باند L بهترین باند برای شناسایی رادار گریز ها می باشد و با توجه به اینکه به زودی ما در منطقه مواجه با f35 هستیم می تواند برای ما کارساز باشد. گفته شده این هواپیما یک رادار عقب نگر دارد که بین دو موتور نصب شده البته این ادعا تایید نشده است. چون معلوم نیست که دمای بالای ان ناحیه را چگونه تحمل می کند. برد رادار Beylka   حدود 400 کیلومتر ادعا شده که باید دید برای چه rcs است

https://en.wikipedia.org/wiki/Byelka_(radar)

 

پلتفرم سوخو57 و سوخو35 مشابه هست ولی کاملا یکسان نیست ، نصب رادارهای اضافی ممکن هست ولی نیاز به تغییرات در داخل بدنه و کارهای مرتبط است ، اینکه آیا برای یک جت نسل 4.5 این هزینه رو تقبل کنیم ؟ سوال سختی هست که پاسخ اون ساده نیست !

همین الان با توجه به داده های موجود که برد رادارها رو در برابر سطح مقطع های مختلف حساب کردن ، برای سوخو35 این موارد بدست اومده : 90 کیلومتر در برابر 0.01 متر مربع ، 58 کیلومتر در برابر اف35 و 36 کیلومتر در برابر اف22 ، همین رادار رو با رادار سوخو57 هم تعویض کنیم این اعداد تفاوت چندانی نخواهند داشت ، مشکل سوخو35 اینه که پنهانکار نیست و حتی اگر از 100 کیلومتری یه پنهانکار رو شناسایی کنه ، اون پنهانکار از فاصله ای بین 200 الی 400 کیلومتری سوخو35 رو شناسایی میکنه! در میدان نبرد هر کسی از موقعیت دشمن سریعتر و دقیقتر مطلع بشه ، شانس بیشتری برای مدیریت نبرد و کسب پیروزی داره ، البته مساله ای که وجود داره این هست که هواپیماهای غیر پنهانکار هم چندان دست بسته نیستن ! اگر قرار باشه از فواصل دور توسط رادار دشمن شناسایی بشن ، در اخطار دهنده راداری و قفل راداری خلبان متوجه فعالیت راداری در منطقه و جهت اون میشه ، اگر از رادار باند L هم بتوان به نوعی در این جت استفاده کرد ، به بقاپذیری اون کمک میکنه نه فقط در شناسایی بهتر اهداف پنهانکار ، بلکه باعث مقداری اختلال در عملکرد راداری اونها و ارتباط رادار و موشک میشه ، البته بیش از یک درصدی هم روی این اختلال حساب نکنید ، یک جنگنده باید مجموعه ای از اخلالگرها رو داشته باشه ، از خود رادار آرایه فازی گرفته که باید قابلیت جمینگ داشته باشه تا اخلالگر داخلی و پاد اخلالگر و در نهایت رادار کمکی باند L تا طیف گسترده ای از باندها رو پوشش بدن ، در این صورت میتوان امیدوار بود که فاصله قفل راداری روی هواپیمای خودی رو کاهش داد و شانس اون رو برای رسیدن به برد کشف و درگیری با پنهانکارها را افزایش داد ، اگر با کمک رادارهای زمینی و هوایی فعال و بخصوص غیر فعال ، خلبان سوخو35 از موقعیت حدودی هدف آگاه باشه ، میتونه با رادار اصلی در حالت خاموش (روشن کردن رادار باعث میشه در برد بیشتری تو رادار طرف مقابل دیده بشه) و با روشن بودن رادار باند L و اخلالگرها خودش رو به فاصله زیر 100 کیلومتری برسونه ، اگر به این فاصله برسه همزمان هم در برابر موشک های هوا به هوای دشمن قرار میگیره (برد قفل راداری و شلیک موشک رو در شرایط جمینگ ، نصف در نظر گرفتم ، وگرنه در رادار اف22 حداقل از 200 کیلومتری سوخو35 قفل راداری میشه! و البته بحث موشک هوا به هوای مناسب هم هست) که دو حالت داره یا میتونه با جنگال و مانور دفاعی از دستشون فرار کنه ، یا هم نمی تونه! اگر نتونه که هیچ! تمام! اگر بتونه میرسه به محدوده برد سیستم الکترواپتیکال که 90 کیلومتر هست و میتونه با کمک پردازشگر تصویری هدف رو مشاهده و موشکهای تصویرساز حرارتی و فعال راداری رو به سمتشون شلیک کنه ، بعد از این مرحله ، اگر همچنان هر دو طرف سالم مونده باشن ، در برد راداری همدیگر یعنی زیر 50 کیلومتر قرار دارن! و شرایط نبرد یکسان میشه

در چند سطر نوشتن ساده هست ، اما در شرایط نبرد واقعی به این سادگی نیست! همه چیز برمیگرده به سنسورها (شامل آواکس و رادار زمینی و ... هم میشه) و جنگ الکترونیک که مشخص میکنه کدوم طرف شلیک موفقی خواهد داشت و کدام طرف حتی با قفل راداری و شلیک موشک ، ناموفق خواهد بود.

در بلند مدت باید به فکر جنگنده پنهانکار باشیم که بدون مشکل بتونه به فاصله زیر 50 کیلومتر و برد شناسایی متقابل برسه و کار رو به اما و اگر واگذار نکنیم! ، در میان مدت و کوتاه مدت همین سوخو35 میتونه امنیت هوایی نسبی رو برای کشور تامین کنه بویژه در مقابل کشورهایی که پنهانکار ندارن یا تعداد کمی در خدمت دارن و میتوان با مدیریت نبرد ، تعداد کم رو بالانس کرد

[arminheidari 24,408]

13 hours قبل , SAEID گفت:

 

پلتفرم سوخو57 و سوخو35 مشابه هست ولی کاملا یکسان نیست ، نصب رادارهای اضافی ممکن هست ولی نیاز به تغییرات در داخل بدنه و کارهای مرتبط است ، اینکه آیا برای یک جت نسل 4.5 این هزینه رو تقبل کنیم ؟ سوال سختی هست که پاسخ اون ساده نیست !

همین الان با توجه به داده های موجود که برد رادارها رو در برابر سطح مقطع های مختلف حساب کردن ، برای سوخو35 این موارد بدست اومده : 90 کیلومتر در برابر 0.01 متر مربع ، 58 کیلومتر در برابر اف35 و 36 کیلومتر در برابر اف22 ، همین رادار رو با رادار سوخو57 هم تعویض کنیم این اعداد تفاوت چندانی نخواهند داشت ، مشکل سوخو35 اینه که پنهانکار نیست و حتی اگر از 100 کیلومتری یه پنهانکار رو شناسایی کنه ، اون پنهانکار از فاصله ای بین 200 الی 400 کیلومتری سوخو35 رو شناسایی میکنه! در میدان نبرد هر کسی از موقعیت دشمن سریعتر و دقیقتر مطلع بشه ، شانس بیشتری برای مدیریت نبرد و کسب پیروزی داره ، البته مساله ای که وجود داره این هست که هواپیماهای غیر پنهانکار هم چندان دست بسته نیستن ! اگر قرار باشه از فواصل دور توسط رادار دشمن شناسایی بشن ، در اخطار دهنده راداری و قفل راداری خلبان متوجه فعالیت راداری در منطقه و جهت اون میشه ، اگر از رادار باند L هم بتوان به نوعی در این جت استفاده کرد ، به بقاپذیری اون کمک میکنه نه فقط در شناسایی بهتر اهداف پنهانکار ، بلکه باعث مقداری اختلال در عملکرد راداری اونها و ارتباط رادار و موشک میشه ، البته بیش از یک درصدی هم روی این اختلال حساب نکنید ، یک جنگنده باید مجموعه ای از اخلالگرها رو داشته باشه ، از خود رادار آرایه فازی گرفته که باید قابلیت جمینگ داشته باشه تا اخلالگر داخلی و پاد اخلالگر و در نهایت رادار کمکی باند L تا طیف گسترده ای از باندها رو پوشش بدن ، در این صورت میتوان امیدوار بود که فاصله قفل راداری روی هواپیمای خودی رو کاهش داد و شانس اون رو برای رسیدن به برد کشف و درگیری با پنهانکارها را افزایش داد ، اگر با کمک رادارهای زمینی و هوایی فعال و بخصوص غیر فعال ، خلبان سوخو35 از موقعیت حدودی هدف آگاه باشه ، میتونه با رادار اصلی در حالت خاموش (روشن کردن رادار باعث میشه در برد بیشتری تو رادار طرف مقابل دیده بشه) و با روشن بودن رادار باند L و اخلالگرها خودش رو به فاصله زیر 100 کیلومتری برسونه ، اگر به این فاصله برسه همزمان هم در برابر موشک های هوا به هوای دشمن قرار میگیره (برد قفل راداری و شلیک موشک رو در شرایط جمینگ ، نصف در نظر گرفتم ، وگرنه در رادار اف22 حداقل از 200 کیلومتری سوخو35 قفل راداری میشه! و البته بحث موشک هوا به هوای مناسب هم هست) که دو حالت داره یا میتونه با جنگال و مانور دفاعی از دستشون فرار کنه ، یا هم نمی تونه! اگر نتونه که هیچ! تمام! اگر بتونه میرسه به محدوده برد سیستم الکترواپتیکال که 90 کیلومتر هست و میتونه با کمک پردازشگر تصویری هدف رو مشاهده و موشکهای تصویرساز حرارتی و فعال راداری رو به سمتشون شلیک کنه ، بعد از این مرحله ، اگر همچنان هر دو طرف سالم مونده باشن ، در برد راداری همدیگر یعنی زیر 50 کیلومتر قرار دارن! و شرایط نبرد یکسان میشه

در چند سطر نوشتن ساده هست ، اما در شرایط نبرد واقعی به این سادگی نیست! همه چیز برمیگرده به سنسورها (شامل آواکس و رادار زمینی و ... هم میشه) و جنگ الکترونیک که مشخص میکنه کدوم طرف شلیک موفقی خواهد داشت و کدام طرف حتی با قفل راداری و شلیک موشک ، ناموفق خواهد بود.

در بلند مدت باید به فکر جنگنده پنهانکار باشیم که بدون مشکل بتونه به فاصله زیر 50 کیلومتر و برد شناسایی متقابل برسه و کار رو به اما و اگر واگذار نکنیم! ، در میان مدت و کوتاه مدت همین سوخو35 میتونه امنیت هوایی نسبی رو برای کشور تامین کنه بویژه در مقابل کشورهایی که پنهانکار ندارن یا تعداد کمی در خدمت دارن و میتوان با مدیریت نبرد ، تعداد کم رو بالانس کرد

 

سلام 

ممنون بابت توضيحات خوبتون 

تو بحث جنگنده باتوجه به نياز ميشه صحبت كرد

توانايي موشكي، پهپادي ، رادار و … نشون ميده نياز كشور تو برتري هوايي هست 

و نياز پشتيبانى هوايي تا حدود زيادي رفع شده 

برتري هوايي بحث حفظ اسمان و تامين امنيت هوايي براي مجموعه هاي زميني و هوانيروز هست كه شامل زدن جنگنده ها و حمله با اواكس ها و لجستيك هوايي دشمن هست 

 

اگر اين نياز رو مبنا بذاريم بحث خيلي بهتر ميشه 

در حال حاضر با كمك چتر پدافندي و پهپادي جنگنده هايي مثل جي ٢٠ يا سوخو ٣٥ خيلي ميتونه نقص ما رو پوشش بده 

حتي بحث شناسايى رو با كمك رادار زميني جلو ببريم و رادار جنگنده براي محدوده كور استفاده بشه 

 

 

———

باتوجه به جهش فناوري از نسل ٤.٥ به نسل ٦ و هوش مصنوعي خيلي تو هزينه بايد مواظب بود 

ولي تجربه ترور شهيد سليماني و خيمه اي كه دشمن تو اون چند شب زد نشون داد كه بايد نگاهمون رو عمق ببخشيم و دستمون رو تو برگ ها پر كنيم 

 

از اين بابت خريد چند اسكادران سوخو ٣٥ يا جي ١٠ نياز هست 

ولي تو نسل پنهانكاري به نظرم كار رو جنگنده با هوش مصنوعي مبتني بر پهپادها خيلي منطقي تر هست كه برخورد با تكنولوژي جديد مثل سوخو يا جي ميتونه كمك خوبي باشه

 

 

 

ویرایش شده در آبان 1 توسط arminheidari

[sasasasa 3,147]

14 hours قبل , SAEID گفت:

 

پلتفرم سوخو57 و سوخو35 مشابه هست ولی کاملا یکسان نیست ، نصب رادارهای اضافی ممکن هست ولی نیاز به تغییرات در داخل بدنه و کارهای مرتبط است ، اینکه آیا برای یک جت نسل 4.5 این هزینه رو تقبل کنیم ؟ سوال سختی هست که پاسخ اون ساده نیست !

همین الان با توجه به داده های موجود که برد رادارها رو در برابر سطح مقطع های مختلف حساب کردن ، برای سوخو35 این موارد بدست اومده : 90 کیلومتر در برابر 0.01 متر مربع ، 58 کیلومتر در برابر اف35 و 36 کیلومتر در برابر اف22 ، همین رادار رو با رادار سوخو57 هم تعویض کنیم این اعداد تفاوت چندانی نخواهند داشت ، مشکل سوخو35 اینه که پنهانکار نیست و حتی اگر از 100 کیلومتری یه پنهانکار رو شناسایی کنه ، اون پنهانکار از فاصله ای بین 200 الی 400 کیلومتری سوخو35 رو شناسایی میکنه! در میدان نبرد هر کسی از موقعیت دشمن سریعتر و دقیقتر مطلع بشه ، شانس بیشتری برای مدیریت نبرد و کسب پیروزی داره ، البته مساله ای که وجود داره این هست که هواپیماهای غیر پنهانکار هم چندان دست بسته نیستن ! اگر قرار باشه از فواصل دور توسط رادار دشمن شناسایی بشن ، در اخطار دهنده راداری و قفل راداری خلبان متوجه فعالیت راداری در منطقه و جهت اون میشه ، اگر از رادار باند L هم بتوان به نوعی در این جت استفاده کرد ، به بقاپذیری اون کمک میکنه نه فقط در شناسایی بهتر اهداف پنهانکار ، بلکه باعث مقداری اختلال در عملکرد راداری اونها و ارتباط رادار و موشک میشه ، البته بیش از یک درصدی هم روی این اختلال حساب نکنید ، یک جنگنده باید مجموعه ای از اخلالگرها رو داشته باشه ، از خود رادار آرایه فازی گرفته که باید قابلیت جمینگ داشته باشه تا اخلالگر داخلی و پاد اخلالگر و در نهایت رادار کمکی باند L تا طیف گسترده ای از باندها رو پوشش بدن ، در این صورت میتوان امیدوار بود که فاصله قفل راداری روی هواپیمای خودی رو کاهش داد و شانس اون رو برای رسیدن به برد کشف و درگیری با پنهانکارها را افزایش داد ، اگر با کمک رادارهای زمینی و هوایی فعال و بخصوص غیر فعال ، خلبان سوخو35 از موقعیت حدودی هدف آگاه باشه ، میتونه با رادار اصلی در حالت خاموش (روشن کردن رادار باعث میشه در برد بیشتری تو رادار طرف مقابل دیده بشه) و با روشن بودن رادار باند L و اخلالگرها خودش رو به فاصله زیر 100 کیلومتری برسونه ، اگر به این فاصله برسه همزمان هم در برابر موشک های هوا به هوای دشمن قرار میگیره (برد قفل راداری و شلیک موشک رو در شرایط جمینگ ، نصف در نظر گرفتم ، وگرنه در رادار اف22 حداقل از 200 کیلومتری سوخو35 قفل راداری میشه! و البته بحث موشک هوا به هوای مناسب هم هست) که دو حالت داره یا میتونه با جنگال و مانور دفاعی از دستشون فرار کنه ، یا هم نمی تونه! اگر نتونه که هیچ! تمام! اگر بتونه میرسه به محدوده برد سیستم الکترواپتیکال که 90 کیلومتر هست و میتونه با کمک پردازشگر تصویری هدف رو مشاهده و موشکهای تصویرساز حرارتی و فعال راداری رو به سمتشون شلیک کنه ، بعد از این مرحله ، اگر همچنان هر دو طرف سالم مونده باشن ، در برد راداری همدیگر یعنی زیر 50 کیلومتر قرار دارن! و شرایط نبرد یکسان میشه

در چند سطر نوشتن ساده هست ، اما در شرایط نبرد واقعی به این سادگی نیست! همه چیز برمیگرده به سنسورها (شامل آواکس و رادار زمینی و ... هم میشه) و جنگ الکترونیک که مشخص میکنه کدوم طرف شلیک موفقی خواهد داشت و کدام طرف حتی با قفل راداری و شلیک موشک ، ناموفق خواهد بود.

در بلند مدت باید به فکر جنگنده پنهانکار باشیم که بدون مشکل بتونه به فاصله زیر 50 کیلومتر و برد شناسایی متقابل برسه و کار رو به اما و اگر واگذار نکنیم! ، در میان مدت و کوتاه مدت همین سوخو35 میتونه امنیت هوایی نسبی رو برای کشور تامین کنه بویژه در مقابل کشورهایی که پنهانکار ندارن یا تعداد کمی در خدمت دارن و میتوان با مدیریت نبرد ، تعداد کم رو بالانس کرد

 

سلام 

چند نکته اولا انچه ما شنیدیم صحبت خرید 5 اسکادران سوخو است که هر اسکادران معمولا 1 میلیارد دلار قیمت دارد یعنی صحبت خریدی به ارزش 5 میلیارد دلار است. در چنین معامله ای امکان سفارشی کردن محصول کاملا وجود دارد. در موارد مشابه هم مانند خریدهای کشورهای عربی دیده شده که مورد خریداری شده سفارشی با رادار و امکاناتی سفارشی بوده و کشور سازنده هم قبول کرده است. همچنین دیده شده که مثلا عربستان رادار اف 15 های موجود خود را تغییر داده بنابراین امکان سفارش با یک رادار جدید هم هست.  یعنی می توان با تغییرات محدودی رادارهای سوخو 57 را بر روی سوخو 35 پیاده سازی کرد. اینکه هزینه شود، اصلا برای من کاملا قطعی نیست که  حتما رادار سوخو 57 چون یک نسل بالاتر از سوخو 35 است حتما خیلی قیمت ان بالاتر باشد. اصولا رادار های ارایه فازی غیر فعال یک نسل عقب تر از ارایه فازی فعال هستند. مثلا فرانسه اخیرا قراردادی بسته که رادارهای رافائل های موجود خود را که ارایه غیر فعال هستند با یک رادار فعال تعویض کنند. حالا اگر ما امکانش برای مان فراهم باشد به نظر من عاقلانه این است که تکنولوژی بالاتر را اخذ کنیم حتی اگر کمی هزینه بیشتر بدهیم که تازه ان هم برای من قطعی نیست که هزینه بالاتر می رود یا نه. 

خود امریکا در سال های اخیر به سراغ سفارش f15ex رفته که نسل 4 است و سطح مقطع راداری ان خیلی پایین نیست ولی بهترین امکانان و اوینیک نسل 5 مثلا رادار ارایه فعال را روی ان دیده و اصلا هم فکر نکرده اند که سطح مقطع راداری ان بالا است و ارزش این کار را ندارد.  حتی اف 16 های جدید و میگ 35 و j10c  همگی دارای رادار فعال هستند و به نظر می اید این یک ضعف در سوخو 35 است. 

تفاوت عملیاتی رادارهای فعال و غیر فعال را باید از اهل فن پرسید ولی ظاهرا در رادارهای فعال شما می تواند المان های رادار را توسط خلبان از داخل کنترل کنید به نحوی که تمام المان ها امواج خود را بر یک ناحیه متمرکز کنند. ولی در انواع غیر فعال این قابلیت وجود ندارد.  این قابلیت اهمیت بالایی دارد چون با این روش زمانیکه موقعیت تقریبی هدف توسط رادار L  ( که فقط می تواند موقعیت تقریبی را تعیین کند و دقت کافی برای هدف قرار دادن هدف را ندارد) یا رادار زمینی مشخص شد می توان با تمرکز بهتر رادار بر روی هدف که ممکن است رادار گریز باشد، بر روی انراحت تر  قفل کرد.

انچه در پارگراف بالا گفته شد اطلاعات محدود من در رابطه با تفاوت این دو نوع رادار است که بهتر است توسط اهل فن تکمیل و یا تصحیح شود. به هر حال این تفاوت در حدی موثر بوده که فرانسوی ها به دنبال هزینه برای تعویض تمام رادار های جنگنده رافائل خود رفته اند.  و جنگنده های جدید غربی همگی چنین راداری دارند. 

رادارهای کناری در سوخو 57 هم امکان تسلط خلبان به کناره های هواپیما را می دهد. که ان هم در نوع خود مهم و باعث عدم غافلگیری خلبان از کناره ها در صورت عدم حمایت رادار زمینی است. 

در کل به نظر من احتمالا در این بین نصب رادار فعال اگر امکان پذیر باشد اهمیت بیشتری از گزینه های دیگر دارد. 

[SAEID 2,832]

2 hours قبل , arminheidari گفت:

سلام 

ممنون بابت توضيحات خوبتون 

تو بحث جنگنده باتوجه به نياز ميشه صحبت كرد

توانايي موشكي، پهپادي ، رادار و … نشون ميده نياز كشور تو برتري هوايي هست 

و نياز پشتيبانى هوايي تا حدود زيادي رفع شده 

برتري هوايي بحث حفظ اسمان و تامين امنيت هوايي براي مجموعه هاي زميني و هوانيروز هست كه شامل زدن جنگنده ها و حمله با اواكس ها و لجستيك هوايي دشمن هست 

 

اگر اين نياز رو مبنا بذاريم بحث خيلي بهتر ميشه 

در حال حاضر با كمك چتر پدافندي و پهپادي جنگنده هايي مثل جي ٢٠ يا سوخو ٣٥ خيلي ميتونه نقص ما رو پوشش بده 

حتي بحث شناسايى رو با كمك رادار زميني جلو ببريم و رادار جنگنده براي محدوده كور استفاده بشه 

———

باتوجه به جهش فناوري از نسل ٤.٥ به نسل ٦ و هوش مصنوعي خيلي تو هزينه بايد مواظب بود 

ولي تجربه ترور شهيد سليماني و خيمه اي كه دشمن تو اون چند شب زد نشون داد كه بايد نگاهمون رو عمق ببخشيم و دستمون رو تو برگ ها پر كنيم 

 

از اين بابت خريد چند اسكادران سوخو ٣٥ يا جي ١٠ نياز هست 

ولي تو نسل پنهانكاري به نظرم كار رو جنگنده با هوش مصنوعي مبتني بر پهپادها خيلي منطقي تر هست كه برخورد با تكنولوژي جديد مثل سوخو يا جي ميتونه كمك خوبي باشه

 

سلام آرمین جان

بله درسته و موافق هستم ، اگر محدوده زمانی جنگ جهانی دوم تا 2010 رو مبنا در نظر بگیریم ، در این محدوده نیاز به جنگنده سرنشین دار برای عملیات تازش هوایی و پشتیبانی نزدیک به اوج خودش رسید و بعد از مدتی در اوج بودن داره جای خود رو به موشک و پهپاد میده و جنگنده های سرنشین دار بیشتر دارن به سمت عملیات های خاص و تخصصی هوا به هوا و هوا به زمین دوربرد و نقطه زن متمرکز میشن ، دلایل زیادی برای این تغییر کاربری وجود داره که یکی پیشرفت تکنولوژی راداری و پدافندی و تهدیدات بیشتر برای جنگنده ها هست و دیگری پیشرفت پهپادها و موشکهای کروز و بالستیک تاکتیکی هست که میتونن با اطمینان بیشتر و ریسک کمتری به اهداف حفاظت شده حمله کنند و حتی با رهگیری تعدادی از اونها ، هزینه کلی عملیات کمتر از حالتی خواهد بود که مهاجم چند جنگنده رو از دست بده

جنگ اوکراین هم نشون داد که امروز در سال 2022 فرستادن جنگنده برای پشتیبانی نزدیک و ورود به محدوده پدافندی برد متوسط و کوتاه چقدر خطرناک هست و باعث میشه حتی با وجود پاد اخلالگر و مانورپذیر بودن جنگنده ها (مثلا سوخو34) باز هم تعداد زیادی از اونها سرنگون بشن!

البته موضوع در صورتی که طرف مقابل از پدافند مناسبی برخوردار نباشه متفاوت هست و هزینه پشتیبانی نزدیک با استفاده از جنگنده و حمل 20 الی 30 تیر مهمات هدایت شونده ، کمتر از هزینه بکارگیری موشکهای بالستیک و کروز هست ، و البته لازم و ضروری سالم ماندن جنگنده و برگشتن اون به پایگاه میباشه و در صورت از دست دادنش ، خسارت وارده چندین برابر موشکهای تاکتیکی هست ، در کنار جنگنده سرنشین دار هم که برای حملات سنگین و نیمه سنگین لازمه ، میتوان از پهپاد برای حملات سبک تا نیمه سنگین استفاده کرد و با پیشرفت تکنولوژی به زودی حملات سنگین هم به پهپادهایی با ظرفیت حمل مهمات بالا واگذار خواهد شد.

امروز ، ما در خرید جنگنده پیشرفته میتونیم خیلی از موارد رو از اولویت اول کنار بگذاریم ، مثل پشتیبانی نزدیک ، تازش هوایی سبک و نیمه سنگین ، شناسایی و تصویربرداری که جزو موارد پر خطر قرار میگیره و لازمه این چنین عملیات هایی ورود به رینگ پدافندی دشمن هست که در بهترین حالت هم امکان تلفات دادن وجود دارد ، در جنگ با عراق هم با وجود داشتن بهترین جنگنده ها و بهترین خلبانان با بهترین طراحان عملیات و افسران ناوبری ، باز هم در عملیات های سخت ، تلفات میدادیم و اگر اون زمان ، مثل امروز پهپاد داشتیم ، تلفات نیروی هوایی رو میشد تا یک سوم و بیشتر هم کاهش داد.

به نظر من امروز برای نیروی هوایی باید چند ماموریت تخصصی رو در نظر بگیریم و بسیاری از ماموریت های سنتی رو به یگان های پهپادی و موشکی واگذار کنیم ، البته این واگذاری بصورت اجباری با ضعف نیروی هوایی انجام شده و باید دقت کرد که دوباره این موارد رو به لیست وظایف این نیرو اضافه نکنیم تا با کیفیت بیشتری بتونه به وظایف جدید که ناشی از تهدیدات جدید هست متمرکز بشه ، مواردی چون پوشش هوایی ، گشت رزمی هوایی ، اسکورت هواپیماهای مهم ، جنگ الکترونیک ، رهگیری و برتری هوایی و حملات دوربرد و نقطه زن هوا به زمین و ضد کشتی ، در بین این موارد هم مهمترین نیاز کشور رهگیری و برتری هوایی هست ، هم برای رهگیری جنگنده ها و پهپادها و هم رهگیری موشک و بمب هدایت شونده ، اگر در این برنامه ریزی موفق باشیم ، میتوان امیدوار بود که بتوان از عمق کشور در بدترین سناریو هم حفاظت و حراست کرد و با حفظ عمق کشور ، میتوان مدیریت نبرد رو در دست گرفت که با حفظ دارایی های ارزشمند از زیرساخت های غیرنظامی گرفته تا زیرساخت های نظامی و انبارهای سلاح و پهپاد و موشک و ... این مدیریت نبرد و ابتکار عمل بدست میاد

روی پدافند هم با اینکه خیلی مهم و ضروری هست ، در معادلات بصورت منفرد حساب نمیکنم مگر اینکه در ترکیب با یک نیروی هوایی رهگیر و برتری هوایی باشد ، در اینصورت با استفاده از یک سامانه یکپارچه مدیریت میدان نبرد و تشخیص دوست از دشمن که با کمک هوش مصنوعی بتونه میزان خطر از جانب هر تهدید رو شناسایی و لیست اهداف احتمالی اون رو هم به فرماندهان بده ، میتوان با حداقل هزینه با تهدیدات درگیر شد و از جنگنده ها در مناطقی که ضرورت داره بیشتر استفاده کرد

درباره نسل 6 و گذار سریع به اون هم بله حق با شماست ، زمان نسل 6 خیلی سریع فرا خواهد رسید ، دهه 2030 اولین موارد اون رو خواهیم دید و در دهه 2040 شاهد بهترین جنگنده های این نسل خواهیم بود که هم بصورت سرنشین دار و هم بی سرنشین همراه با هوش مصنوعی و شبکه و ... استفاده خواهند شد ، بخشی از این تکنولوژی بر پایه پهپاد هست و در واقع شاهد ادغام جنگنده و پهپاد هستیم ، با سرمایه گذاری و نقشه راه مناسب روی پهپادهای مافوق صوت و هوش مصنوعی و دیتالینک ، میتوانیم همزمان با ورود به نسل 6 شاهد یک جهش در صنایع هوایی خودمون هم باشیم و حتی امکان داره بتوان در کنار جنگنده های نسل 4.5 و 5 از پهپاد - جنگنده نسل 6 استفاده کرد و نیاز به خریداری جنگنده نسل 6 رو کاهش داد

 

نیاز امروز کشور به جنگنده رهگیر و برتری هوایی سنگین و دوربرد است که هم ظرفیت حمل مهمات و تجهیزات و مداومت پروازی بالایی داشته باشه و هم بتوان در آینده تجهیزات جدید رو براحتی روی آن نصب کرد و فضای داخلی لازم برای ارتقای سنگین رو داشته باشد

در صورت ترکیب با پهپاد رهگیر و شبکه کردن جنگنده و پهپاد هم میتوان بقاپذیری جنگنده ها رو افزایش داد ، مثلا در فاصله 50 کیلومتر جلوتر از جنگنده ، پهپادهای آن پرواز کنند و در صورت برخورد به تهدید پنهانکار ، هم با اون درگیر بشن و هم خلبان جنگنده سریعتر از وجود تهدیدات باخبر بشه ، در این حالت مهم نیست که جنگنده پنهانکار بتونه پهپادها رو بزنه یا نه چون در هر دو حالت ، شانس پیروزی جنگنده خودی افزایش خواهد یافت ، اگر پهپادها رو نتونه بزنه که خودش شکار میشه یا هم باید از درگیری فرار کنه! اگر بتونه پهپادها رو بزنه این باعث مصرف موشکهای هوا به هوا میشه و در برخورد با جنگنده خودی ، یا مهمات نداره و مجبور به ترک منطقه میشه یا هم نیمی از مهمات خودش رو مصرف کرده و فرصت شلیک مجدد نخواهد داشت ، در نبردهای امروزی با وجود اخلالگرهای پیشرفته ، احتمال اینکه شلیک اول و از فاصله دور به هدف اصابت کنه ، بیشتر از 50 درصد نیست ، در نبردهای هوایی دهه 1990 درصد اصابت به هدف آمرام 50 بود در حالی که جنگنده های مقابل سیستم های هشدار دهنده و اخلالگر نداشتن و از نظر تکنولوژی جزو نسل 3 تا 4 اولیه بودن و در شلیک های ماورای دید بصری هم دقت اصابت 28 درصد بود ، برای همین امروز با وجود سنسورها و اخلالگرهای جدید میتوان شانس موفقیت در شلیک BVR رو بین 15 الی 35 درصد در نظر گرفت و با نزدیک شدن به فاصله متوسط درصد موفقیت رو بین یک 35 تا 50 درصد در نظر بگیریم و در نبرد نزدیک و داگفایت هم میتوان به درصدهای بالای 50 دست یافت و البته هرگز نمیتونه به بالای 80 الی 90 درصد با یک شلیک رسید

[SAEID 2,832]

5 hours قبل , sasasasa گفت:

سلام 

چند نکته اولا انچه ما شنیدیم صحبت خرید 5 اسکادران سوخو است که هر اسکادران معمولا 1 میلیارد دلار قیمت دارد یعنی صحبت خریدی به ارزش 5 میلیارد دلار است. در چنین معامله ای امکان سفارشی کردن محصول کاملا وجود دارد. در موارد مشابه هم مانند خریدهای کشورهای عربی دیده شده که مورد خریداری شده سفارشی با رادار و امکاناتی سفارشی بوده و کشور سازنده هم قبول کرده است. همچنین دیده شده که مثلا عربستان رادار اف 15 های موجود خود را تغییر داده بنابراین امکان سفارش با یک رادار جدید هم هست.  یعنی می توان با تغییرات محدودی رادارهای سوخو 57 را بر روی سوخو 35 پیاده سازی کرد. اینکه هزینه شود، اصلا برای من کاملا قطعی نیست که  حتما رادار سوخو 57 چون یک نسل بالاتر از سوخو 35 است حتما خیلی قیمت ان بالاتر باشد. اصولا رادار های ارایه فازی غیر فعال یک نسل عقب تر از ارایه فازی فعال هستند. مثلا فرانسه اخیرا قراردادی بسته که رادارهای رافائل های موجود خود را که ارایه غیر فعال هستند با یک رادار فعال تعویض کنند. حالا اگر ما امکانش برای مان فراهم باشد به نظر من عاقلانه این است که تکنولوژی بالاتر را اخذ کنیم حتی اگر کمی هزینه بیشتر بدهیم که تازه ان هم برای من قطعی نیست که هزینه بالاتر می رود یا نه. 

خود امریکا در سال های اخیر به سراغ سفارش f15ex رفته که نسل 4 است و سطح مقطع راداری ان خیلی پایین نیست ولی بهترین امکانان و اوینیک نسل 5 مثلا رادار ارایه فعال را روی ان دیده و اصلا هم فکر نکرده اند که سطح مقطع راداری ان بالا است و ارزش این کار را ندارد.  حتی اف 16 های جدید و میگ 35 و j10c  همگی دارای رادار فعال هستند و به نظر می اید این یک ضعف در سوخو 35 است. 

تفاوت عملیاتی رادارهای فعال و غیر فعال را باید از اهل فن پرسید ولی ظاهرا در رادارهای فعال شما می تواند المان های رادار را توسط خلبان از داخل کنترل کنید به نحوی که تمام المان ها امواج خود را بر یک ناحیه متمرکز کنند. ولی در انواع غیر فعال این قابلیت وجود ندارد.  این قابلیت اهمیت بالایی دارد چون با این روش زمانیکه موقعیت تقریبی هدف توسط رادار L  ( که فقط می تواند موقعیت تقریبی را تعیین کند و دقت کافی برای هدف قرار دادن هدف را ندارد) یا رادار زمینی مشخص شد می توان با تمرکز بهتر رادار بر روی هدف که ممکن است رادار گریز باشد، بر روی انراحت تر  قفل کرد.

انچه در پارگراف بالا گفته شد اطلاعات محدود من در رابطه با تفاوت این دو نوع رادار است که بهتر است توسط اهل فن تکمیل و یا تصحیح شود. به هر حال این تفاوت در حدی موثر بوده که فرانسوی ها به دنبال هزینه برای تعویض تمام رادار های جنگنده رافائل خود رفته اند.  و جنگنده های جدید غربی همگی چنین راداری دارند. 

رادارهای کناری در سوخو 57 هم امکان تسلط خلبان به کناره های هواپیما را می دهد. که ان هم در نوع خود مهم و باعث عدم غافلگیری خلبان از کناره ها در صورت عدم حمایت رادار زمینی است. 

در کل به نظر من احتمالا در این بین نصب رادار فعال اگر امکان پذیر باشد اهمیت بیشتری از گزینه های دیگر دارد. 

 

سلام داداش

تو خبرهای خارجی از 24 فروند مصری گفتن تا 64 فروند جدید به اضافه 24 فروند مصری ، یعنی از 24 تا 88 فروند گفته شده ، هر اسکادران کامل رو معمولا بین 18 الی 24 فروند در نظر میگیرن ، حداقل ظرفیت یک اسکادران جنگنده 12 هست و حداکثر 27 ، اگر خبر 5 اسکادران درست باشه ، حداقل باید 60 فروند باشه تا با 12 فروند یه اسکادران کوچک تشکیل داد ، با 17 فروند برای هر اسکادران هم میشه 85 فروند ، در هر صورت این تعداد برای تشکیل 5 اسکادران کامل ، کافی نیست و برای این منظور به 90 الی 120 فروند نیاز هست ، البته اگر وظیفه اصلی این اسکادران ها رو دفاع هوایی از عمق کشور در نظر بگیریم در این حالت میتوان با تعداد کم هم به یک پوشش هوایی نسبی دست یافت هر چند در ادامه و با از دست دادن جنگنده ها ، استعداد عملیاتی به شدت پایین میاد و بقاپذیری و پایداری یگان مورد در نظر در شرایط جنگی حفظ نمیشه ، این رو هم در نظر بگیرین که در شرایط واقعی آمادگی عملیاتی هیچ اسکادرانی 100 درصد نیست ، روز اولی که جنگنده ها تحویل یگان میشن برای مدتی این آمادگی تا 100 درصد هست و به مرور زمان با بروز مشکلات فنی و تعمیرات و اورهال و ارتقا و کسالت خلبانان و ... میاد پایین ، در حدود 80 درصد بهترین حالت در شرایط واقعی هست ، پس اگر هر اسکادران رو 20 فروند در نظر بگیریم ، در بهترین حالت 16 فروند آماده پرواز و عملیات هستن

درباره سفارشی سازی و اعمال تغییرات مورد نظر مشتری ، بله در قراردادهای بزرگ ممکن هست و معمولا همین کار رو انجام میدن ، دلایل مختلفی داره از نیازهای اختصاصی هر کشور گرفته تا متفاوت بودن با نمونه موجود در دیگر کشورها تا بخشی از اطلاعات فنی محرمانه باقی بمونه و هر چقدر اطلاعات کمتری از یک محصول در دست رقیب باشه ، شانس طراحی سیستم های ضد اون کمتر هست و باید با هزینه بیشتر و سعی و خطا به یک چنین امکاناتی دست پیدا کنن ، البته من نظر قطعی در این خصوص ندارم و بسیاری از شرایط رو باید در نظر گرفت که یکی از اونها بحث زمان هست ، آیا زمان کافی برای اعمال تغییرات و صبر بیشتر رو داریم؟ یا باید تعدادی رو با امکانات و رادار فعلی دریافت کنیم و در ادامه روی تغییرات مورد نظر تمرکز کنیم؟ اینکه همیشه بالاترین تکنولوژی رو خریدن معمولا بهترین انتخاب هست ، درسته ، ولی باید همه متغیرها رو دقیق بررسی کنیم که مهمترین اون برای ما زمان و هزینه هست

اختلاف رادارهای AESA و PESA هم زیاد هست و هم زیاد نیست! بستگی به کاربری و شرایط نبرد داره ، هر دو رادار آرایه فازی فعال و غیر فعال از تعداد زیادی آنتن فرستنده و گیرنده تشکیل شدن و تفاوت اصلی بین این دو نوع در این هست که در نوع غیر فعال یک واحد TRM یا ماژول فرستنده گیرنده وجود داره و تمام آنتن ها رو اون کنترل میکنه ، برخلاف اون در نوع فعال برای هر آنتن فرستنده و گیرنده ، یک ماژول فرستنده و گیرنده هم وجود داره ، تفاوتی که با این کار بوجود میاد بصورت موارد زیر هست :

 

در رادار آرایه فازی غیر فعال

معایب

- وزن بیشتر

- مصرفی انرژی بیشتر

- تولید حرارت بیشتر

- امکان ارسال فقط یک طیف فرکانس در هر زمان

- امکان ارسال امواج تنها در یک جهت در هر زمان

- دقت کمتر در فواصل دور

- هزینه تعمیرات بیشتر

- برد نهایی کمتر

- دقت کمتر در برابر اهداف کوچک و پنهانکار

- در صورت بروز مشکل در میدان نبرد بخصوص در ماژول فرستنده گیرنده ، رادار بلا استفاده میشه

مزایا

- پوشش راداری بیشتر حتی بالای 120 درجه

- هزینه ساخت کمتر

- تفاوت چندانی در حالت درگیری با هدف تکی با نمونه فعال نداره

- سرعت اسکن بیشتر برای یک منطقه بزرگ

 

در رادار آرایه فازی فعال

معایب

- پوشش راداری کمتر بین 90 الی 120 درجه ، با امکان حرکت دادن مکانیکی آنتن این مشکل رفع میشود

- سرعت اسکن کمتر برای یک منطقه بزرگ

- هزینه بیشتر

مزایا

- وزن کمتر

- مصرف انرژی کمتر و کنترل شده ، چون میتوان تعدادی از ماژول ها رو غیرفعال کرد

- تولید حرارت کمتر بدلیل اینکه میتوان بخشی از رادار رو خاموش کرد

- امکان ارسال فرکانس های مختلف در هر زمان

- امکان اسکن بخش های مختلفی از آسمان و ارسال امواج به جهات مختلف

- دقت بیشتر در فواصل دور

- هزینه تعمیرات کمتر

- برد نهایی بیشتر

- دقت بیشتر در برابر اهداف پنهانکار با امکان ارسال همزمان فرکانس های مختلف

- در صورت بروز مشکل در میدان نبرد ، تنها ماژول های آسیب دیده از دور خارج میشن و کل رادار به فعالیت خودش ادامه میده

- امکان برنامه ریزی برای انجام حملات جنگ الکترونیکی و اخلال در رادارهای دیگر

 

در حالت کلی که تکنولوژی روز AESA هست و اگر این رادار رو خریداری کنیم هم از نظر کارایی عملیاتی و عمر مفید و هم از نظر آشنایی با تکنولوژی های جدید به نفع کشور هست ، فقط دو مساله زمان و هزینه رو هم باید در محاسبات در نظر بگیرید

 

یک مساله دیگه ای هم که وجود داره مربوط به موشک های هوا به هوا هست ، باید در یک پست دربارش توضیح بدم ، چرا که با بهترین رادار و سنسورها هم در نهایت این موشک هست که باید به جنگنده متخاصم اصابت بکنه!

[MR9 113,953]

بسم ا...

 

 

شبیه ساز سوخو-35 فلانکر

 

 

1- شرکت سوخو ، برای افزایش کیفیت آموزش خدمه جنگنده سوخو-35 شبیه سازی به نسبت کاملی را طراحی و تولید نموده که می توان آن را به نوعی نسخه ارتقاء یافته ای از شبیه سازی سوخو-27 و منطبق شده با فناوری های جنگنده های نسل ++4 برای رزم هوابه هوا و همچنین ماموریتهای هوابه زمین دانست .

 

 

2- به گفته شرکت سازنده ، این جنگنده از فناوری های ابداع شده برای جتهای رزمی نسل پنجم استفاده می کند با این حال ویژگی های متمایز سوخو-35 نسبت به سوخو-27  را می بایست در حوزه هایی نظیر پیشرانه های جدید با نیروی رانش افزون تر ، سامانه های تسلیحاتی پیشرفته تر ، اویونیک سامانه های کنترل دیجیتالی ، رادار آرایه فازی و .. دانست که براساس ادعای شرکت سازنده ، رادار این جنگنده می تواند اهداف پروازی با سطح مقطع راداری 3 مترمریع را در فاصله ای حدود 400 کیلومتری کشف نماید .

 

3-  طراحان این جنگنده معتقدند که  این جنگنده در سرعتهای کم قدرت مانور بسیار بالایی را از خود به نمایش می گذارد که ترکیبی از خروجی های بُردار رانش و آیروداینامیک بدنه باعث آن می شود . علاوه براین ، داده های ثبت شده روی نمایشگرهای داخل کابین ، کاهش بار عملکردی خلبان را موجب شده است .

 

 

4- اما با توجه به پیچیده بودن فناوری بکار رفته در این جنگنده ، شرکت سوخو درصدد برآمد تا یک مجموعه آموزشی مبتنی بر شبیه سازهای رزمی را ایجاد کند که ترکیبی از یک شبیه ساز کامل سوخو-35 ، کلاس توجیه پرواز و یک کادر مهندسی است که امکان آموزش خدمه پروازی و همچنین تکنسین های فنی را از سطوح ساده تاپیچیده فراهم می نماید .

 

 

5- در مجموعه کلاس پروازی ، آموزش های نظری برای کار با سامانه های این جنگنده ارائه می شود که خدمه هوایی را برای ورود به کابین جنگنده آماده می نماید که شامل وجود مکانیزم کامل بسته شده آسمانه ، و یک نمایشگر بزرگ در ابعاد 110×270 است که می توانند محیط های مختلف رزمی را بازسازی نماید .

 

 

6- براساس داده های موجود ، یک مجموعه کامل از این ساختار آموزشی ، می تواند برای آموزش گروهی 16 خلبان بصورت شبکه شده استفاده شود ،در حالی که می توان سطح پیچیدگی آموزش را برای خدمه هوایی تنظیم نمود . اما این شبیه سازها فعلا متحرک نبوده  ( به معنای بهتر ، شبیه ساز ثابت هستند ) که امکان شبیه سازی مانورهای محدودی را به شکل واقعی برای خلبان فراهم می کند که این از نقاط ضعف آن محسوب می شود .

 

 

7- دراین شبیه ساز ، خلبان می تواند به تقریب تمامی ماموریتهایی که در شرایط واقعی با آن روبرو می شود را اجرا کند و این مساله بخصوص برای موقعیت های اضطراری مصداق دارد .

 

 

8- شبیه سازسوخو-35 از نوع ثابت ولی با تمامی جزئیات یک کابین واقعی است که میتواند تمامی داده های محیط رزمی را به خلبان ارائه نماید.

 

 

9- سامانه های کنترل جنگنده شامل استیک ، اهرم کنترل قدرت موتور و پدال ها

 

 

10- نمایشگرهای داخل کابین شامل یک نمایشگر داده های پروازی و دو نمایشگر 15 اینچی که برای نمایش داده های مربوط به سامانه یکپارچه پشتیبانی ، سامانه هشدار صوتی ، نمایشگر نصب شده روی کلاه پروازی می شود .

 

 

11- یک نمایشگر جداگانه 4×5 اینچی که درست در پشت استیک نصب شده و تنظیم سامانه ها اصلی شامل رادار ، سامانه های هدفگیری ، ناوبری ، تسلیحات و سامانه های ضبط ویدئویی را در بر می گیرد . در این بخش ، زیرسیستمی برای خلبان سوخو-35 تعریف شده که وی را قادر می سازد تا در طول اجرای یک مانور و در هرشرایطی ، سرعت مشخص شده ای را حفظ کند و یا بطور کامل در مسیر مشخص شده ای مطابق با داده های ارائه شده به آن به پرواز ادامه دهد که بدین ترتیب ، خلبان تنها وظیفه هدایت جنگنده در زمان برخاست ، فرود و همچنین انتخاب سلاح مناسب را برعهده دارد .

 

 

12- نمایشگر سمت چپ کابین ، نمایشگر 15 اینچی چند منظوره ای است که امکان تقسیم آن به چند قسمت و نمایش اطلاعات پرواز ، ناوبری ، تسلیحات و وضعیت فنی جنگنده بر روی آن وجود دارد . در بخش پائینی و سمت چپ این نمایشگر نیز تنظیمات حالت CCD است که 5 حالت مختلف نبرد نزدیک و دور هوایی ، نبرد نزدیک و دور هوابه زمین بعلاوه یک حالت ناوبری را به نمایش می گذارد . در کدام ازاین حالتها ، داده های مربوط به آن و همچنین سلاح پیشنهاد شده را نیز ارائه می کند .

 

 

13- مجموعه اهرم هدایت جنگنده سوخو-35

1- سوئیچ غیرفعال کردن موقت سامانه کنترل خودکار که درست زیر انگشت کوچک خلبان قرار دارد و به محض غیرفعال شدن آن ، خلبان اهرم هدایت را فشارداده وبصورت دستی اقدام به اجرای مانور می کند و به فاصله چند صدم ثانیه ، این سامانه مجدد فعال شده و هدایت جنگنده را در مسیر جدید ادامه میدهد .

2- سوویچ چهارحالته برای انتخاب حالتهای ورود به رزم و ناوبری

3- سویچ بازگرداندن جنگنده به حالت عادی . درصورتی که خلبان به هردلیلی  دچار سرگیجه شده یا موقعیت خود را به موازات محور طولی جنگنده از دست بدهد ، بخصوص در زمان اجرای مانورهای سنگین رزمی ، با فعال کردن این سوئیچ ، جنگنده بصورت خودکار بحالت عادی خود برمی گردد

4- سویچ فعال کردن توپ و تسلیحات موشکی

5- سوئیچ کنترل " مانور- مسیر"  که خلبان با فعال کردن آن ، جنگنده را برای اجرای مانورهای خاص ، آماده می کند .

6- نشانگر کنترل استیک که وظیفه  تنظیمات مکان نما را بر روی صفحه نمایش برعهده دارد .

 

 

14- پرواز روی شبیه ساز

براساس دستورالعمل های شرکت سازنده ، مربی ، طرح پرواز مشخص شده را اعلام می کند که درآن شرایط تاکتیکی ، آب وهوا روی نقشه مشخص شده ، موقعیت سامانه های دفاع هوایی حریف روی زمین اعلام می گردد و نظایر این و در طول پرواز نیز رفتار خلبان زیر نظر قرار می گیرد تا نواقص و اشکالات تذکر داده شود .

 

 

15 – محل استقرار مربی پرواز که از چند نمایشگر حاوی داده هایی نظیر  شامل نقشه های سه بُعدی ، نقاط مرجع ، نقاط ماموریت / هدف و ... تشکیل شده و با استفاده از دوربین ، رفتار و اقدامات خلبان ، کنترل ها ، پارامترهای پروازی و ... رصد می گردد .

 

 

16 – مربی پرواز در جریان طی عملیات شبیه سازی ، وظیفه دارد که اقدامات و عکس العمل های خلبان را در موقعیت های مختلف ، شامل درگیری های هوایی ، حملات هوابه زمین و حتی شرایط اضطراری رصد کرده و همه پارامترها و واکنش ها را تحلیل کند .

 

17 – دانشجوی پرواز پس از اتمام فرآیند ، به همراه مربی و تکنسین های فنی ، شبیه سازی صورت گرفته را بررسی کرده و نواقص در حوزه های مختلف تک به تک بررسی و اصلاح می شود .

 

 

18- به گفته معلم خلبان سوخو-35 ، فلسفه ماموریت رزمی در سوخو-35 بدین صورت است که خلبان جنگنده را از روی زمین بلند کرده و منتظر می ماند تا جنگنده بصورت خودکار به یک نقطه مشخص شده برسد و سپس برای ورود به درگیری ، سلاح انتخاب شده و پس از آن منتظر می ماند تا جنگنده بصورت خودکار به پایگاه مبداء بازگشته و سپس آن را بر روی زمین بنشاند .

 

 

 

 

 

19- دوراقع امر ، فهرست وظایفی که جنگنده سوخو-35 موظف است آن را به تنهایی اجرا کند ، بسیار زیاد و شامل محدوده بسیار گسترده ای از داده ها ، شامل تنظیم سرعت ، ارتفاع ، برد ، زمان پرواز ، کنترل سامانه های تسلیحاتی در تمام شرایط جوی و شب و روز است و این درحالی است که سوخو-35 تنها یک خدمه دارد .

 

پی نوشت :

1-  استفاده از مطالب برگردان شده به پارسی درانجمن میلیتاری،براساس قاعده " رعایت اخلاق علمی" منوط به ذکر دقیق منبع است.امیدواریم مدعیان رعایت اخلاق ( بخصوص رسانه های مدعی ارزشمداری )  بدون احساس شرمندگی از رفرنس قرار گرفتن بزرگترین مرجع مباحث نظامی در ایران ، از مطالب استفاده نمایند.

منبع

 

[MR9 113,953]

بسم ا...

 

تصویر دستکاری شده هست ولی موقتا در این تاپیک قرار داده می شود تا به وقت خودش   

 

 

[MF44 6,010]

1 ساعت پیش, MR9 گفت:

بسم ا...

 

تصویر دستکاری شده هست ولی موقتا در این تاپیک قرار داده می شود تا به وقت خودش   

سلام بسیار عالی لطفا با استتار اقیانوسی هم تهیه فرمایید بعدا شاید وقت نشد خیلی کار داریم 

[SHAHDAD 1,297]

سوخو ۳۵ اس ام :از نسخه بعدی فلانکر روسیه از جنگ الکترونیک تا دفاع لیزری چه انتظاری باید داشت

 

 

 

جنگنده برتری هوایی سنگین وزن Su-35S Flanker در برنامه های نوسازی نیروی هوایی روسیه برای ناوگان هوانوردی رزمی تاکتیکی آن، با بیش از 100 فروند هواپیما از سال 2014 وارد خدمت شده و نزدیک به 50 فروند دیگر برای صادرات ساخته شده است. Su-35 در ابتدا مفهومی برگرفته از Su-27S Flanker دوران جنگ سرد بود که  در اتحاد جماهیر شوروی به عنوان جانشینی با قابلیت‌های پیشرفته‌تر  که می‌توانست در میانه تا اواخر دهه 1990 وارد خدمت شود. با این حال، فروپاشی اقتصاد روسیه در دهه 1990 و فقدان سفارشات صادراتی تا حدی به دلیل فشار غرب بر مشتریان بالقوه، به این معنی بود که یک "Super Flanker" تنها با حدود 15 سال تاخیر وارد تولید سریالی می شود.

پیشرفت‌های عمده نسبت به Su-27 شامل استفاده از یک بدنه کامپوزیت بادوام تر و سبک تر از مدل قبلی خود و با کاهش سطح مقطع راداری  میباشد.رادار جدید Irbis-E با برد تشخیص هوا به هوای نزدیک به پنج برابر و استفاده از تجهیزات الکترونیکی از جمله دیتا لینک، نمایشگرهای کابین خلبان و سیستم‌های جنگ الکترونیکی از نظر فناوری، چندین دهه جلوتر از Flanker اصلی است و در حالی که توانایی بسیار بالایی دارد، اما اتکای شدید نیروی هوایی روسیه به سوخو-35 در برابر ناوگان پیشرفته و بسیار بیشتر ناتو، انگیزه ای را نه تنها برای تسریع کار بر روی جانشین  ان سو-57 ایجاد کرده است بلکه برای بهبود قابلیت های خود Su-35 با استفاده از سرمایه گذاری های تحقیق و توسعه که قبلاً برای برنامه Su-57 انجام شده بود فراهم می آورد.

 

 

در حالی که ناوگان نسل پنجم F-35 که توسط ناتو و کشورهای متحد آن در نزدیکی مرزهای روسیه مستقر شده اند، در حال حاضر آمادگی لازم برای نبرد با شدت بالا را ندارند، هنگامی که این برنامه به بلوغ بیشتر رسید و نیروی هوایی ایالات متحده شروع به اعزام جنگنده های نسل ششم در حدود سال 2030 کرد، قابلیت های Su-35 ممکن است شروع به منسوخ شدن کند در نتیجه، طبق گزارش ها، یک برنامه نوسازی برای رساندن هواپیما به استانداردی به نام "Su-35SM" دنبال شده است و انتظار می رود نه تنها به طور قابل توجهی قابلیت های ساخت  هواپیماهای Su-35 را در آینده بهبود بخشد،بسته ارتقاء برای هواپیماهای موجودنیز ارائه کند.

مهمترین ویژگی های مورد انتظار از بسته ارتقاء جدید سوخو ۳۵ در زیر بررسی شده است:

 

موشک های R37-M و R77-M بعنوان تسلیحات استاندارد

نقص عمده Su-35 موشک های هوا به هوای فراتر از برد بصری آن بوده است، این جنگنده موشک های R-77-1 را به عنوان تسلیحات اصلی خود به کار می گیرد که از راداری فعال و برد 110 کیلومتری بهره می برد.اینها با R-27ER/ET قدیمی تر با برد 130 کیلومتر تکمیل می شوند، اما بدون هدایت رادار فعال به این معنی که کمتر می توان به یکباره شلیک کرد و این موشک ها برای هدایتشان به سنسورهای خود Su-35 بیشتر متکی هستند.

این دو موشک، در حالی که برای دهه 2000 بسیار قدرتمند بودند، در مواجهه با نسل‌های جدید  موشک های ناتو و موشک‌های هوا به هوای چین مانند AIM-120D، Meteor و PL-15 با بردهای تخمینی ۱۶۰تا180 کیلومتر، 200-100 کیلومتر و 200-300 کیلومتر انتظار می‌رود که Su-35SM به R-77M جدید متکی باشد که به عنوان تسلیحات هوا به هوای اصلی جنگنده Su-57 طراحی شده و از باله‌های بریده شده برای پرتاب از جایگاه‌های تسلیحات داخلی استفاده می‌کند. این موشک دارای برد درگیری 200 کیلومتر است، از رادار AESA( آرایه فازی فعال) بهره می برد که فرار از آن را در محدوده برد آن بسیار دشوار می کند. همچنین انتظار می رود که واحدهای Su-35SM موشک بسیار بزرگتر R-37M را که در حال حاضر  سلاح اصلی واحدهای رهگیر روسی MiG-31 است، به طور گسترده استفاده کنند. این موشک دارای برد درگیری 400 کیلومتر،  سرعت بسیار بالای 6 ماخ با یک کلاهک بزرگ ۶۰ کیلویی است.اگر چه سوخو ۳۵ تنها ۴ فروند از آن می‌تواند حمل کند زیرا آنها بسیار سبک تر از MiG-31 هستند. R-37M مخصوصاً به دلیل توانایی‌هایش در برابر اهداف بزرگ با ارزش مانند بمب‌افکن‌ها و هواپیماهای هشدار زودهنگام هوابرد بسیار ارزشمند است، اگرچه در برابر جنگنده‌ها نیز توانایی بالایی دارد. با این حال، عملکرد پروازی محدودتر Su-35 به این معنی است که قادر نخواهد بود موشک ها را به همان اندازه کارآمد یا با همان بردی که ناوگان MiG-31 در حال حاضر می تواند استفاده کند.

 ادامه صفحه بعد..........

                             مترجم SHADAD

استفاده از این مطلب با ذکر نام انجمن میلیتاری مجاز میباشد.

بن پایه:

https://militarywatchmagazine.com/article/su35sm-incoming-new-technologies-expected-su-57