نقد فیلم ها و بازی های سیاسی ( و بعضاً فلسفی )

[mahdiarmy 2,581]

ازینکه تاپیکی با این موضوع در سایت وجود داره خوشحالم . اما نقد به اینصورت که در تاپیک انجام شده در فیلم شناسی کاربرد زیادی نداره ! اینجور نقدها بیشتر شبیه سخنرانی های آقای دکتر عباسی و رائفی پوره !

در ضمن بیایید فیلمهای درجه الف رو نقد کنیم نه اینگونه فیلمهارو که مخاطبان زیادی رو نتونستن جذب کنن .

عنوان تاپیک را یک بار دیگه بخوانید. مظنه بازار دستتان می آید . اینجا ما ((فیلم به ما هو فیلم)) را نقد نمی کنیم . اهداف و لایه های زیرین و تفکرات نهفته در داستان فیلم است که برای منتقد مهم است. حال شما اگر این روش را ((عباسیزم)) یا ((رائفی پوریزم)) می نامید ، باکی نیست.

ویرایش شده در دی 93 توسط mahdiarmy

[951 13,882]

عنوان تاپیک را یک بار دیگه بخوانید. مظنه بازار دستتان می آید . اینجا ما ((فیلم به ما هو فیلم)) را نقد نمی کنیم . اهداف و لایه های زیرین و تفکرات نهفته در داستان فیلم است که برای منتقد مهم است. حال شما اگر این روش را ((عباسیزم)) یا ((رائفی پوریزم)) می نامید ، باکی نیست.

دوست گرامی . حداقل با انرژی ای که در این راه داره صرف میشه بیاید فیلمهای درجه الف و یا بلاک باستر ها رو نقد کنید ، نه فبلمهایی رو که حتی در جامعه خودشون هم مخاطب زیاد و تاثیر گذاری خاصی نداره . بجز فیلم آرگو و کتاب الهی بقیه فیلمهایی که در اینجا به اصطلاح نقد شده ، فیلمهای مطرحی نیستند . حالا این دست فیلمها هرچقدر لایه های پنهان هم داشته باشند بعلت کمبود مخاطب تاثیر گذاری خاصی نداشتند که بخوان مهم تلقی بشن !

مثلا فیلم آواتار رو نقد کنید .

[mahdiarmy 2,581]

دوست گرامی . حداقل با انرژی ای که در این راه داره صرف میشه بیاید فیلمهای درجه الف و یا بلاک باستر ها رو نقد کنید ، نه فبلمهایی رو که حتی در جامعه خودشون هم مخاطب زیاد و تاثیر گذاری خاصی نداره . بجز فیلم آرگو و کتاب الهی بقیه فیلمهایی که در اینجا به اصطلاح نقد شده ، فیلمهای مطرحی نیستند . حالا این دست فیلمها هرچقدر لایه های پنهان هم داشته باشند بعلت کمبود مخاطب تاثیر گذاری خاصی نداشتند که بخوان مهم تلقی بشن !

مثلا فیلم آواتار رو نقد کنید .

خیلی ممنون از نصایح خوب شما. اتفاقا تلاش دارم فیلم هایی رو معرفی و نقد کنم که مخاطب عام کمتری داشته باشد. این کمک میکند تا فیلم های متفاوت تری نسبت به عوام جامعه ببینید. به شخصه فیلم و سینما را در جامعه خودمان آنقدر تأثیر گذار نمی دانم که نگران اثرات آن باشم و بخواهم مثلا فیلم های پر مخاطبی را نقد کنم تا جلوی تخریب های احتمالی آن در جامعه گرفته شود. این تاپیک برای استفاده عموم آزاد است و هر کس میتواند از دید خود فیلمی را نقد کرده و در آن بگنجاند. خودم خیلی کم فیلم میبینم و ندرتاَ پیش می آید که از فیلمی خوشم آید یا فکرم را مشغول کند. یکی از دلایل دیگری که خیلی روی این چیزها وقت نمی گذارم این است که در جامعه نه خود را سر پیاز میدانم نه ته پیاز. پس اگر تخصصی ترین نقد ممکن را نسبت به یک فیلم بدهم ، باز هم آب از آب تکان نمی خورد. اسم کار من در این تاپیک به نوعی معرفی و نقد مختصر است نه بیشتر. در پایان به این نکته اشاره میکنم که محبوبیت فیلم سلیقه ای است و هر کسی از منظر خود فیلم را میبیند و با آن ارتباط بر قرار میکند . ای بسا فیلم های هندی مضحکی که در نظر شخصی تأثیر گذار تلقی شود و بالعکس. تلاش دارم نگاهی متفاوت داشته باشم و دغدغه هایم را مطرح کنم . به نظر من فیلمی که در پست قبلی نقد کرده ام اگر از کتاب الی بیشتر نباشد کمتر نیست. مجدداً از شما تشکر میکنم . در صورتی که نقد فیلم دارید در تاپیک بگنجانید.

[mahdiarmy 2,581]

 

به ندرت فیلم و سریال ایرانی نگاه می کنم. مطلبی که مطرح میکنم را نیز اتفاقی دیدم. سریال ارمغان تاریکی از آن دسته سریال هایی نیست که آخرش عروسی باشد. بی معنی و پوچ نیز به پایان نمی رسد. در این سریال شخصیت اول فیلم پس از گذراندن یک سیر معرفتی ، از یک گروهک خراب کار جدا می شود و راه زندگی اش را عوض میکند . در ادامه ، برای تنبیه او ، به صورت همسرش اسید می پاشند و صورت همسرش می سوزد. همسر وی از لحاظ روحی به شدت آزرده شده و به او میگوید که دیگر نمیخواهد با او زندگی کند چون صورت او دیگر زیبا نیست. بعد از مطرح شدن این موضوع شخصیت اول فیلم دچار بیماری کوری می شود و همسر وی برای کمک به او و با این فکر که دیگر صورت سوخته او باعث آزار همسرش نخواهد شد ، به زندگی با وی ادامه می دهد. شاه بیت این سریال سکانس پایانی است . پانزده سال از این زندگی مشترک با این شرایط جدیدش گذشته است که مخاطب سریال متوجه می شود که شخصیت اول فیلم کور نبوده است و عشق او به همسرش باعث شده تا تمام مشقّت های نقش بازی کردن به عنوان یک مرد کور را به جان بخرد تا همسرش با او بماند و دیگر ناراحت این نباشد که شوهرش صورت سوخته او را می بیند. من اسم این را عشق میگذارم و در نظرم اینگونه عاشقی از تمام شبه عشق های ادعایی که در سایر فیلم ها به نمایش در آمده است یک سر و گردن بالاتر است. چه ایرانی اش و چه خارجی اش !

[mahdiarmy 2,581]

 

هجوی به نام ((ضد گلوله))

به نام خدا

خیلی به دنبال دیدنش بودم. فکر می کردم چیزی شبیه به ((لیلی با من است)) باشد. اما اشتباه می کردم . در حد ((اخراجی ها)) هم نبود چه برسد به ((لیلی با من است)). البته من ساحت مقدس ((لیلی با من است)) را به ((اخراجی ها)) آلوده نمی کنم. بگذریم !

گویا ((ضد گلوله)) برنده 2 سیمرغ بلورین نیز شده است. برای من که این چیزها اصلا مهم نیست. از آنجایی که فیلم را فقط تفریح و سرگرمی نمیدانم، این قصه شلم شوربای ((ضد گلوله)) بیشتر شبیه به یک جوک بی مزه بود. البته با تمام مسخره بازیهایش یک چیز داشت. آنهم اینکه شهادت مطاعی نیست که به هر بی سر و پایی بدهند.

قصه از این قرار است :

یک فروشنده محصولات مستهجن ( که البته شما هیچ چیز از آن محصولات را در این فیلم نمی بینید و درست اش هم همین است که نباید ببینید ) سرطان می گیرد و برای اینکه نام نیکی از او بماند و قبل از اینکه به مرگ طببیعی (حاصل از بیماری سرطان) بمیرد تصمیم میگیرد تا به جبهه برود بلکه شهید شود و پایان عمرش با رستگاری ختم شود. با مشکلات زیاد به منطقه جنگی می رود و هر چه می کند تا تیری بخورد و شهید شود ، نمی شود ، حتی خواب میبیند که هاتفی به او نوید رستگاری میدهد ولی بدون هیچ دلیل مشخصی دست آخر جنگ تمام می شود و به شهر بر می گردد و جالب آنکه آن بیماری نیز او را نمی کشد و باز هم به همان شغل شریف (فساد فی الارض) ادامه می دهد.

اتفاقات جبهه و دوستان وی که شهید می شوند اثر چندانی در منش و تفکرات او ایجاد نمی کنند . حتی شما دو رکعت نماز در طول فیلم از او نمی بینید. آدم های درون جبهه برای بیننده فیلم غریبه هستند . شخصیت پردازی درستی از ایشان در طول فیلم مشاهده نمی شود. معلوم نیست تفکرات آنها چگونه است و برای چه به جنگ آمده اند. خلاصه فیلمی است ابتر. بی معنی و بی هدف. پوچ و سرکاری. شاید تنها چیزی که بتوانی به زور از آن بفهمی این است که هر کسی که جبهه رفته و برگشته لزوما آدم خوبی نیست. ولی کارگردان اصلا نتوانسته این را درست توضیح دهد و حال آنکه همین موضوع به ظاهر ساده ، هزار و یک دلیل و پیچ و خم دارد . البته خودم هم از فیلم های ایرانی خیلی توقع ندارم . فیلم سازی ماها هم یک کاری است شبیه به اکثر کارهای دیگرمان .

والسلام

ویرایش شده در فروردین 94 توسط mahdiarmy

[Maldini 3,918]

ممنون...

امروز این فیلم ضد گلوله رو دیدم..واقعا مضخرف کامل بود.هیچی نداشت

[nepton 703]

تایپک رو دیدم به نظر جالب میاد ولی خیلی سطحی داره به بیان نقد فیلمهای میپردازه! نقد که نیست نظر شخصی هست.

مثل فیلم the gray که در اصل چیزی که نشون میداد در قالب سه صحنه اصلی حرف زدن با خدا-فرار-و در عاقبت روبرو شدن با باس نهایی و در نهایت صحنه ای از نفس زدن یک گرگ نیمه جان!

اینها همینجوری فلیمنامه نمینویسن!که ما خوشمون بیاد. مسلماً اکثرا با دیدن صحنه حرف زدن لیام با خدا و یکدفعه قطع حرف و توهم خواندن این صحبت از سوی لیام مخاطب در مقام یک قاضی قرار میگیره! لیام میخواست خودکشی کنه و حالا داره برای زنده موندن به خدا التماس میکنه خدایی که قبلاً بهش هیچ اعتقادی نداشت و الان به امید(تاکید دارم امید) زنده موندن داره باهاش حرف میزنه! و در نهایت زنده هم میمونه! تاکید دارم این فیلم رو کامل ببینید. اون کارگردان مادی گرا نیست.

کارگردانهای مسئله دار در زمینه خداباوری؛ نمونش دارن آرنوفسکی هست که خداوند رو از دید فلسفه نگاه میکنه(در فیلم the fountain) و شما وقتی فیلمش رو نگاه میکنی میگه این که فیلمش مادی گراست. اینطور نیست دوستان اگر میخواید فیلم نقد کنید باید سطح علمتون در سطح اون فیلم باشه!

 

یه مشکلی که مردم خودمون و اکثر مسلمانها دارن انینه که میخوایم حتماً اسم خداوند به کار گرفته بشه در حالیکه اینطور نیست مظمون فیلم و تاثیر گذاریش مهم هست.

و یا کلینت ایستوود(نگاهی عامه به مسئله خداوند داره در فیلماش) در فیلم عزیز میلیون دلاری.

و یا فیلم هوش مصنوعی از استیون اسپیلبرگ که مسئله صفت انسانیت رو چقدر به طور کاملاً کمال به مخاطب میرسونه در چند صحنه ناامیدی و خودکشی و ناگهان نور امید(در صحنه پریدن دیوید به درون اقیانوس) دقیقاً شبیه فیلم the gray.

 

یه فیلم روسی به اسم the island جدیداً دیدم که نظر نسبت به سینمای روسیه کلاً عوض شد.این فیلم رو حتماً ببینید.

[mahdiarmy 2,581]

تایپک رو دیدم به نظر جالب میاد ولی خیلی سطحی داره به بیان نقد فیلمهای میپردازه! نقد که نیست نظر شخصی هست.

ممنون از اینکه نظر دادید .این رو بدونید که هر نقدی به گونه ای نظر شخصی نقّاد است . اگر اینطور نبود شما نقد های متفاوت از یک فیلم نمیدیدید. اینجا بیشتر سعی میکنیم که مخاطب با فیلم آشنا بشه و بفهمه که ارزش دیدن داره یا نه. قصد ندارم تا فیها خالدون فیلمها رو اینجا بنویسم . من ، به فیلم به اندازه فیلم اهمیت میدم و برای من یک فیلم ، ارزش نقدی بیش از یک پاراگراف رو نداره .

[nepton 703]

ممنون از اینکه نظر دادید .این رو بدونید که هر نقدی به گونه ای نظر شخصی نقّاد است . اگر اینطور نبود شما نقد های متفاوت از یک فیلم نمیدیدید. اینجا بیشتر سعی میکنیم که مخاطب با فیلم آشنا بشه و بفهمه که ارزش دیدن داره یا نه. قصد ندارم تا فیها خالدون فیلمها رو اینجا بنویسم . من ، به فیلم به اندازه فیلم اهمیت میدم و برای من یک فیلم ، ارزش نقدی بیش از یک پاراگراف رو نداره .

نقد واقعی رو اگر بخوای میبینی که بالای 80 درصد نقدهایی از یک فیلم مشابه هم هستند مثل نقدهای فیلم جدید نولان. حالا اینکه یه منتقد میاد جزئیات بیشتری رو مورد تحلیل قرار میده بماند.

اینو دیگه نگو انصافاً!

فیلی مثل رهایی از شاوشنک چی؟

 

[mahdiarmy 2,581]

نقد واقعی رو اگر بخوای میبینی که بالای 80 درصد نقدهایی از یک فیلم مشابه هم هستند مثل نقدهای فیلم جدید نولان. حالا اینکه یه منتقد میاد جزئیات بیشتری رو مورد تحلیل قرار میده بماند.

اینو دیگه نگو انصافاً!

فیلی مثل رهایی از شاوشنک چی؟

اون بحث اول رو ولش کن. رهایی از شائوشنگ قشنگه. برو ببین حالش رو ببر

[nepton 703]

اون بحث اول رو ولش کن. رهایی از شائوشنگ قشنگه. برو ببین حالش رو ببر

 

ها ها:

اون رو خیلی وقت پیش دیدم منظورم نقدش بود:lol
 

[Maldini 3,918]

و یا فیلم هوش مصنوعی از استیون اسپیلبرگ که مسئله صفت انسانیت رو چقدر به طور کاملاً کمال به مخاطب میرسونه در چند صحنه ناامیدی و خودکشی و ناگهان نور امید(در صحنه پریدن دیوید به درون اقیانوس) دقیقاً شبیه فیلم the gray.

 

تابه حال فیلم ضدخدایی به اندازه هوش مصنوعی ندیده بودم!

[nepton 703]

تابه حال فیلم ضدخدایی به اندازه هوش مصنوعی ندیده بودم!

مسئله در اینجاست که ضدیت با خداوند رو در چی تعریف کنی/اگر انتظار داری که مثلاً در صحنه ای طرف دست به دعا بشه و ناگهان معجزه اتفاق بیفته خیر. چنین چیزی ساختار یک فیلم رو به طور کامل از بین میبره. در واقع اونها مضمون فیلم رو هدف قرار میدن نه شعار دادن در فیلم.

 

کلیت این فیلم تبدیل شدن یک روبات به یک انسان با توجه به داستان پینوکیو هست که در اون به اصطلاح "فرشته مهربون" اینکار و میکنه! قصد فیلم چیه؟! اینه که انسان بودن فقط گوشت و خون نیست بلکه صفت و فکر هست نه هیچ چیز دیگه ای. این مضمون خدا شناسی رو نمیرسونه؟! چرا یک روبات میخواد به یه انسان تبدیل بشه؟! برای اینکه مادر اون رو بخواد و با اون مثل پسر واقعیش رفتار کنه، غیر از اینهه مضمون عشق و محبت واقعی رو میرسونه؛ این غیر از خدا شناسی هست. و در نهایت آیا معجزه اتفاق نمیفته و آرزوی اون روبات بر آورده نمیشه؟! چه کسی آرزوی اون رو برآورده کرد؟! مسیر طی شده برای اون روبات که صفت انسانیت و عشق رو دنبال کرد آیا پاداشش رو نگرفت؟!

 

کارهای خدا خیلی پیچیدست. کلیت این فیلم داره اینها رو میگه که عشق و محبت و انسانیت رو دنبال کنی در آخر به پاداشت خواهی رسید.

 

عشق و محبت از صفات خداوند هستند. مضمون این فیلم فقط و فقط خداشناسی هست. البته ببین یه مسئله ای در رابطه با ایده پردازان اونطرف وجود داره که میگن خداوند همه رو افریده و ما داریم زندگی میکنیم و باید درست زندگی کنیم که اگر درست زندگی کنیم خداوند خودش ما رو یاری میکنه نیازی به دعا کردن و گناه کردن و بعدش توبه کردن نیست. به طور کلی به حیطه خدا وارد نمیشن مثل ما! دارن در دنیای خودمون برای خودمون نظریه پردازی یا افسانه پردازی میکنن.

[GRIPEN 5,143]

پیشنهاد تماشای دو فیلم به دوستان:

نخست فیلم into the woods اگر تمایل دارید داستان سیندرلا، جک و لوبیای سحر آمیز، شنل قرمز و ... (خلاصه مجموعه ای از fairy tales) رو یکجا ببینید این فیلم توصیه میشه، فیلم موزیکال و دارای جلوه های ویژه مناسب هست ولی در عین حال عمق فلسفی_اخلاقی زیادی داره.

در این فیلم شخصبت های اصلی هر کدام دارای آرزویی هستند که در نهایت به اون میرسن، اما تحقق هر آرزو عواقبی داره، آیا انسان میتونه این عواقب رو هم بپذیره و مهم تر اینکه چیزی که آرزو کرده واقعا همون چیزی بوده که در عمق وجودش میخواسته؟ در این فیلم میبینید که هر نادرستی و ناپاکی مجازات خودش رو داره و لاجرم نتیجه کردار هر کس به خودش برمیگرده، خواهید دید که بخشش پسندیدست حتی در حق غولی که در بالای ابرها زندگی میکنه.

و در نهایت در لحظات پر از ناامیدی از زبان قهرمانان داستان میشنوید که از تنهایی نترس، تنها نیستی همیشه کسی هست که در کنار تو و هوادار توست.

خلاصه که این فیلم جدا ارزش دیدن داره.

__________

نام فیلم دیگه chappie هست، داستان این فیلم در آینده نزدیک رخ میده که در اون رباتهای پلیس نقش برقرلری نظم در شهرهای پر از جرم و جنایت رو بر عهده دارن، رباتها دستورات ارسال شده رو اجرا میکنن تا اینکه یکی از اونها به طور اتفاقی توسط جهش در برنامه نویسی دارای گونه ای شعور و احساس و قابلیت یادگیری و تصمیم گیری و آموختن میشه.

برنامه تویس قبل از ترک ربات اون رو از دست زدن به کارهای ناپسند، آسیب زدن به دیگران، دزدی و... هر چه که درپپروتکل پایبندی بهشوت ضروری هست منع میکنه (ده فرمان؟).

اما آیا جامعه و اطرافیان ربات مذکور هم چنین انتظاری ازش دارن؟ در دنیایی که این ربات قراره مثل یک انسان برای بقا بجنگه وقراره از مردم اطرافش زندگی کردن رو یاد بگیره میتونه از خط قرمزها عبور نکنه؟

خلاصه این فیلم هم محتوای فلسفی خوبی داره.

[2mohammad 70]

دوستان یه مشت شبه روشن فکر عمدتا چپی با لیبرالها سالهاست بودجه دولتی میگیرن حتی فیلم ضد جنگ میسازن خیلی از سریالها هم همینجوری شده بیست ساله سینما خالی شده میرن سریالش میکنن تو چندین قسمت همه جا هم بهشون میگن استاد! اول به فکر اینا باید بود یه مدت تحویلشون نگیرن درست میشن