شاه اسماعیل صفوی "بخش نخست"

[Che 2,529]

[center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10270/074.jpg[/img][/center]


[size=5]صفویان[/size]

[size=5][size=4]بنیان گذار سلسله ی صفویه شاه اسماعیل است که نصب او به [/size][/size]شیخ صفی الدین اردبیلی (650 - 735 هـ) رئیس صوفیان طریقت صفوی میرسید.به همین دلیل این سلسله را صفویه نامیدند.شیخ صفی الدین داماد و یکی از صوفیان مرید شیخ تاج الدین زاهد گیلانی محسوب می شد که در اردیبل بر مسند ارشاد نشسته بود.تصوف و صوفی گری که سابقه ی طولانی در ایران داشت ، از زمان مغول بر بستر اوضاع سیاسی و اقتصادی نا به سامان جامعه ی ایران رشد و اعتلای بیشتر یافت.زیرا هجوم مغول نا انمنی ، گسترش فقر ، آشفتگیها و بیم و هراس را بر زندگی مردم تحمیل نموده بود ، بنابراین گرایش و کشش به صوفی گری آرام بخش آلام و رنجهای بخشی از مردم می توانست باشد.
شیخ صفی الدین در چنین شرایطی توانست در آذربایجان و آسیای صغیر پیروان زیادی پیدا کند که توسط نمایندگان او به نام ((خلیفه)) هدایت و رهبری می شدند.پس از وی به ترتیب پسرش شیخ صدرالدین (704 - 794 هـ) ، خواجه علی ، شیخ ابراهیم و سپس شیخ جنید جانشینانش شدند.از بین این عده شیخ صفی و پسرش شیخ صدرالدین ، سنی شافعی مذهب بودند و بقیه از زمان خواجه علی گرایش به شیعه پیدا کردند.
در بین خاندان صفوی به تدریج گرایش و استحاله از جنبه های معنوی به جنبه های دنیوی نیز پدید آمد.آن چنان که برای کسب قدرت سیاسی خیزی بلند برداشتند.آنها دست به شمشیر و تیر و کمان بردند سپس در زمان شیخ جنید ، نامبرده به دیاربکر نزد اوزن حسن آق قویونلو رفت ، دست ارادت به او داد و خواهر خود خدیجه بیگم را به عقد وی درآورد.ام سر انجام در جنگ با شروانشاه به سال 560 کشته شد.مریدان جنید رزمندگان شجاعی بودند که به نوشته ی انجل لواین ((جنگجویان عریان)) تحت تاثیر روحانی - صوفیانه وی در زمان نبرد فریاد ((یا شیخ)) سر می دادند و مرگ را پذیرا می گشتند.
پس از جنید ، پسرش شیخ حیدر دخترعمه اش ((مارتا)) یعنی فرزند اوزن حسن را که معروف به علم شاه بیگم بود به زنی گرفت.مادر مارتا،دسپینا خاتون دختر کالویوس آخرین امپراتور مسیحی طرابوزان بود.شیح حیدر به مریدانش امر کرد که به جای کلاه ترکی ، تاج 12 ترک از سقرلاط سرخ بر سر بگذارند و به همین دلیل به آنها قزلباش ( سرخ سر ) می گفتند.حیدر نیز در مصاف با شروانشاه که از طرف یعقوب ترکمان حمایت می شد به سال 893هـ کشته شد.از وی یه پسر به نام های علی ، ابراهیم و اسماعیل باقی ماندند که هر سه توسط یعقوب(پسر عمه شان) در قلعه استخر فارس زندانی شده بودند.

[size=5]شاه اسماعیل ( 907-930 هـ / 1501 - 1523 م )[/size]


[center][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10270/Sefi_1-y_1629-42.jpg[/img][/center]

[size=5][size=4]وی به مدت 6 سال نزد سادات قوامی گیلان به سر برده بود.عاقبت در سال 905 به سن 13 سالگی به همراه مریدان خود به سوی اردبیل آمد.در راه بسیاری دیگر از مریدان به او پیوستند و جمعیت آنها به 1500 نفر رسید.چون حاکم ترکمان اردبیل از ورود آنها به شهر جلوگیری نمود ، مجبور شدند به ارزنجان بروند. در این مکان قریب به 1000 تن از طوایف ترک صوفی آسیای صغیر نیز به آنان پیوستند طوریکه پس از تجهیز ، شرایط مطلوبی را برای رزم با حریفان خود پیدا کردند. بدین ترتیب هسته ی اول سپاه اسماعیل که همان اولین صوفیان مریدش بودند ، شکل گرفت.[/size][/size]
[size=5][size=4]اوایل حاکمیت اسماعیل در جنگ با شروانشاهان ، اواسط حکومتش نبرد با ازبکان و اواخر آن نیز در ستیز با عثمانی ها گذشت.شروانشاه دشمن اولیه و اصلی او به شمار می رفت ، چرا که پدر و پدربزرگش را در جنگ با شروانشاه از دست داده بود.بنابراین در اولین اقدامات جنگی خود بدان سو روانه شد (906هـ).آنجللو سفیر ونیزیان که خود همراه این سپاه و شاهد وقایع بوده می نویسد : ((پس از 4 روز به دربند رسیدیم . همه ی مردم گریخته اند ، تنها دژ آن پایداری نمود.همه ی برج های دژ را تازه برافراشته اند و برفراز آن مردان جنگی با نیزه ، فلاخن و تیر و کمان جای گرفته اند[/size][/size].این دژ دو در دارد که دور آنها را با سنگ ها چیزی مانند سنگ چخماق دیوار کشیده اند......شهر دربند را که دمیر قاپو ( در آهنین ) می خوانند توسط اسماعیل 20 روز شهر بندان (محاصره شدید) کردند. سه نقب زدند که نتیجه ای نداشت ، عاقبت لشکریان او زیر یکی از برج ها را کندند و جای گود شده را با هیزم پر نموده و آتش زدند. دودی عظیم به هوا خواست و چون دژ بند (نگهبان قلعه - رئیس فرمانده قلعه ) آن را دید نیمه شب کس نزد شاه اسماعیل فرستاد و بر جان و مال دژنشینان زنها خواست تا دژ را تسلیم کند.اسماعیل نیز خرسند شد و بامداد روز دیگر آنجا را تصرف کرد و در آن ساز و برگ ، توشه و جنگ افزار فراوان یافت و من خود دیدم که جوشنهای بسیار به حضور شاه اسماعیل آوردند.)) بدین ترتیب با پیروزی های اولیه و غنائم به دست آمده ف کار تجهیز و بسیج قوا را برای او سهل نمود.این پیروزی ها به علاوه رهبری کاریزماتیک (روحانی) او ، بر قدرت فرماندهی اش افزود و عامل تهییج مناسبی برای جنگاورانش در میادین نبرد گردید.در این باب انجللو که شاهد تعدادی از این نبرد ها بود چنین نگاشته است : (( شاه اسماعیل را سپاهیان می پرستند و بسیاری از آنها بی جوشن و زره می جنگند و از مردن راضی هستند. آنها با سینه های برهنه به میدان جنگ می روند و فریاد می زنند شیخ، شیخ .....سربازانش معتقدند که او نخواهد مرد.آنها کلاه سرخ نوک تیز 12 چین بر سر می نهند و ریش و سبیلشان را نمی زنند.....عده ای از آنها زره ای دارند از صفحات زر اندود که از بهترین پولاد شیراز ساخته شده.برگستوان اسبهایشان از مس و مثل برگستوان مردم سوریه قطعه قطعه است.بسیاری از سپاهیان سواره او کلاه خود های فلزی سنگین دارند و بر اسب می نشینند.....آنها از منجنیق ، خنجر ، نیزه ، سپر ، تیروکمان ، گرز و شمشیر استفاده می کنند)).یکسال پس از پیروزی در دربند ، در نبرد دیگری به همراه 7000 جنگاور خود ، سپاه 27000 نفره شروانشاه را درهم کوبید و دستور داد تا سر های سربازان دشمن را جمع کنند و بر روی هم بچینند.

[size=5]فتح باکو و جنگ با سپاه الوند میرزا ترکمان[/size]

[size=5][size=4]شاه اسماعیل برای فتح باکو نیروی زبده ای را جمع آوری کرد و در اسرع وقت آنها را به پای حصار شهر رساند. در اولین اقدام دستور داد چند ناحیه از خندق دور حصار شهر را برای عبور لشکریان پر کنند.ولی هنوز این کار عملی نشده بود که اهالی شهر خود را تسلیم کردند و دروازه ها را گشودند. اشراف ، کلانتران شمشیر به دست و کفن در گردن به در گاه او امدند و مراتب اطاعت خود را اعلام نمودند.اسماعیل عذرشان را پذیرفت و فردای ان روز دستور داد سردار بزرگش خادم بیگ به همراه عده ای جنگاور ، تمام خزاین ، طلا و نقره باکو را به لشگرگاه و جلوی خرگاهش منتقل کنند و بر روی هم انباشته نمایند.آنگاه امر کرد که حتی خمس غنائم که حق او بود به همراه 4 بخش دیگر بین مریدان ( سربازان ) به تساوی تقسیم کنند.این اقدام وی مخصوصا مسئله تقسیم مساوی غنائم ف رابطه ی بین مرید و مراد و یا سرباز و فرمانده را به شدت تقویت کرد و تاثیر مثبتی نیز بر جنگاورانش گذاشت.پس از این فتح و گشودن قلاع اطراف باکو ، اندکی بعد تصمیم به فتح شیراز گرفت اما هنوز مدت کوتاهی از فکر باکو فارغ نشده بود که الوند میرزا با 30.000 سوار روانه شروان شد و سردار خود عثمان سلطان ترکمان را به همراه 10.000 سوار از گنجه به جنگ سرداران شاه اسماعیل یعنی قرابیری قاجار و حلواچی اوغلی که 5000 هزار سوار در اختیار داشتند ، فرستاد و جنگی ((سردار به سردار)) در گرفت که در طی ان قرابیری کشته شد و 5000 سوار الوند میرزا ترکمان هلاک گردیدند.این نبرد نتیجه رضایت بخشی برای هیچ یک از دو طرف نداشت ، بنابراین الوند میرزا تصمیم گرفت شخصا با شاه اسماعیل رو به رو گردد.اسماعیل نیز اماده نبرد شد.دو سپاه پس از آنکه برابر یکدیگر قرار گرفتند به آرایش نیرو پرداختند.جنگی سخت در گرفت ، شاه اسماعیل حلواچی اغلو را چرخچی نمود.ستیزی خونین از بامداد تا شامگاه ادامه یافت و سرانجام 18000 سپاه الوند میرزا ( به قول تاریخ جهان آرا 2000 و لب التواریخ 8000 نفر ) کشته شدند و آنچانکه میدان نبرد را خون فرا گرفت.اسماعیل که خود شخصا شمشیر میزد ، شجاعانه توانست تا پای علم دشمن پیش بتازد و پای علمدار سپاه دشمن را قطع نماید.با فرار الوند میرزا و بقیه سپاه او ، لشگرگاهش به غارت رفت و سرها ی کشتگانشان نیز به روی هم انباشته گردید.بلادرنگ در میدان جنگ به دستور شاه اسماعیل خرگاه افراشتند و به تمام سرداران و فرماندهان شمشیر ، خلعت طلا و نقره بخشیدند.[/size][/size]
[size=5][size=4]پس از این پیروزی اسماعیل وضع خود را تثبیت شده یافت.بنابراین در تبریز بر تخت شاهی نشست ، خطبه به نامش خواندند و سکه ها ضرب نمودند.اما هنوز اندک زمانی از این وقایع نگذشته بود که خبر رسید ترکمانان بار دیگر تجهیز شده و قصد جنگ دارند.این بار سلطان مراد برادر الوند میرزا در راس یک سپاه 30.000 که 10.000 نفر انان ترکمان و 20.000 نفر بقیه را عثمانی در اختیارش نهاده بود، به سوی شاه اسماعیل آمد و اعلان جنگ داد.در نبرد سخت دیگری که به وقوع پیوست ، شاه اسماعیل یگان توپخانه را در نیز درجلو صف لشکریان به کار گرفت. با آغاز حمله ((یکباره 25 گلوله شلیک کردند که 7000 ترکمن و عثمانی را بکشتند....شاه نیز خود را در میدان به الوند میرزا رسانید و با شمشیر چنان ضربتی بر او کوفت که از فرق سر تا زین شکاف بگرفت)).در این جنگ عثمان پاشا فرمانده بزرگ عثمانی ها نیز به دست ابراهیم و زال پاشا به دست حلواچی اوغلی به دیار نیستی فرستاده شدند.از لشکریان 30.000 نفری آنها همقریب به 17.000 نفر به هلاکت رسیدند که ((در کمر هر یک 20 تومان طلا بود و به دست سپاه قزلباش بیفتاد)).همان شب به امر شاه اسماعیل ، سلطان ابراهیم ( برادر شاه اسماعیل ) از یکسو و حلواچی اوغلی[/size][/size] از سوی دیگر لشگرگاه را به همراه تعدادی سرباز قراول و نگهبان تا صبح پاس داشتند تا دشمن منهزم شده اقدام به عملیات شبیخون و ناگهانی ننماید.اما خیلی زود بار دیگر ترکمانان و عثمانی ها توانستند اینبار 120.000 نفر را بسیج و آماده جنگی جدید کنند.در مقابل این انبوهی سپاه،قزلباش ها تنها 12000 نفر را صف آرایی کردند.عثمانی ها لشکریان خود را به 7 صف آرایش دادند که وزیر اعظم در صف پنجم ، مصطفی پاشا وینگچری آقاسی در صف دوم ، سلطان مراد میرزا در صف چهارم و توپخانه در دو طرف میدان استقرار یافتند. با ورود چرخچیان دو طرف به میدان جنگ شدیدی آغاز شد.شاه اسماعیل خود به همراه 2000 جنگجوی زبده از جان گذشته بر صف دشمنان تاخت و پس از عبور از چهار صف به دنبال سلطان مراد که از پای علم گریخته بود شتافت.ولی چون اورا نیافت وزیر اعظم عثمانی ها را به (( شمشیر حیدری ذوالفقارنژاد)) خود به دو نیم کرد و سرش را به فتراک بست و جنگ کنان به عقب بازگشت.در این گیرو دار ناگهان دشمنان پای به فرار نهادند و تا 4 فرسخ تحت تعقیب قرار گرفتند.در این جدال نیز 40000 هزار سپاه عثمانی و ترکمان کشته شدند ، بار دیگر لشگر گاه آنان تاراج شد و غنائم بدست آمده بین جنگاوران قزلباش تقسیم گردید.آنگاه در پی ترکمانان به سوی اصفهان روانه شد.با آمدن این سپاه ((مردم و سادات شهر دروازه ها را به سوی آنها گشودند و به پای بوس شاه بیامدند....سپس به سوی قلعه ی تبرک که 5000 ترکمان به همراه سلطان مراد در آنجا ببودند، برفتند و سیبه ها را به سوی قلعه بردند)). آنها توانستند در تاریکی یکی از شب هابا سوراخ کردن دیوار قلعه ، ناگهان تکبیر گویان به درون قلعه بریزند و 3000 ترکمان را قتل عام نمایند.از این تاریخ به بعد ترکمانان در یافتند که آب رفته را نخواهند توانست به جوی بازگردانند.زیرا حکومت اسماعیل ثبات لازمرا به دست اورده بود و عثمانی ها بیش از این حاضر نبودند از یک نیروی میرنده در مقابل یک نیروی بالنده،جدید و پر توان،حمایت کنند. بنابراین بعضی از طوایف انها از جمله 7 طایفه : شاملو ، تکلو ، ذوالقدر ، افشار ، روملو ، استاجلو و قاجار دست بیعت به شاه اسماعیل دادند ، بسیاری از آنها کلاخ 12 ترک بر سر نهادند و قزلباش نام گرفتند.به همین دلیل مینور سکی صفویه را جانشینان بلافصل سلاطین ترکمان آق قویونلو می داند.شاه اسماعیل به خاطر قدردانی و در حقیقت آرام و مطیع نمودن آنان پاداش فراوان از جمله به رؤساشان عطا کرد که زمین های فراوان قسمتی از انها را تشکیل می دادند.
اما بخشی دیگر از ترکمانان به سرکشی و مقاومت ادامه دادند.آنچنانکه سال بعد (908 هـ) شاه اسماعیل مجبور شد برای چندمین بار30000 نفر را تجهیز کند و به جنگ با آنان بپردازد.این ((زره داران کینه کوش و بهادران جوشن پوش با سپر های رنگارنگ ، خنجر ، شمشیر ، گرز و ششپر.......لشکریان 70.000 نفره مراد بن یعقوب را درهم کوفتند و سنگر های آنها ا که از عراده ها توپ ، ضرب زن ، تخته و چپر بود از جا کندند و زنجیر های عراده های توپ را با تبرزین پاره چاره نمودند)).مراد بیگ نیز به شیراز گریخت.اما شاه اسماعیل هم راضی نبود وی را رها کند ، بنابراین در ربیع الاول سال بعد به شیراز لشکر کشید و پس از سرکوب آخرین مقاومت آنان ، دولت آق قویونلو ها را برای همیشه به حافظه تاریخ سپرد.
این لشکر کشی دستاورد دیگری نیز داشت.از جمله سرداران ، امرا ، اعیان و اشراف نواحی و ولایات مختلف مثل کرمان ، یزد ، اصفهان ، کرمانشاه ، فارس و کردستان مراتب اطاعت از شاه اسماعیل را پذیرفتند ، به غیر از کیا حسین چلاوی فرمانروای رستمدار.بدین ترتیب دامنه و حوزه ی قلمرو حکومت اسماعیل به نواحی مختلف ایران گسترش یافت.برای سرکوب عصیان کیاحسین نیز 12.000 مرد جنگی را با تفنگ های فیتیله ای که فوج هایی از آنها زنبورکچی و تیر و کمان دار بودند روانه آن مناطق نمود.کیا حسین تمام قلاع ناحیه کوهستان رستمدار را تا مازندران ترمیم و تعیمر کرده بود که مهمترین انها عبارت بودند از : قلعه ی استا ، فیروزکوه و گل خندان.با ورود سپاه قزلباش به این نواحی ، گروهی از دلاوران و جنگآوران رستمدار و مازندران هم که در تیراندازی با تیر و کمان و بکار بردن ژوبین و خشت استاد بودند به آنها پیوستند.قبل از آغاز جنگ ، سردار بزرگ شاه اسماعیل یعنی الیاس بیگ با نیرنگ ِ کیاحسین در قلعه ی ایرج ورامین دستگیر و به قتل رسید.با شنیدن این خبر شاه خود شخصا در رمضان 909 از قم به سوی رستمدار آمد و قلعه ی گل خندان را به وسیله ی فوج نفت انداز ، آتشخانه که با گلوله های از سنگ پر می شدند و چرخهای قلعه کوب به تصرف در آورد ، سپس به قتل عام مدافعان آن پرداخت.
پس از این پیروزی به سوی فیروز کوه سرازیر شدند.این دژ بسیار مستحکم و از نظر آذوقه ،آب و سلاح به قدر کفایت ذخیره داشت.در روز اول سپاهیان قزلباش قلعه را کاملا محاصره کردند.سپس به امر شاه ناگهان هزاران بوق ، کوس ، کرنا و طبل و شیپور به صدا در آمدند طوریکه صدا مهیب آنها موجب تزلزل روحیه مدافعان قلعه گردید ، سپس بامداد روز بعد عملیات سراسری آغاز شد. منجنیق ها ، دیوار کوب ها ، کله قوچ ها و سایر ماشینهای قلعه گیری به کار گرفته شدند و همزمان با کار نقب زنی نقابان، پرتاب گلوله های سنگی بزرگ ، شیشه های نفت شعله ور و تیرباران مداوم ادامه یافت.15 روز تمام این وضع به درازا کشید عاقبت در اخر ماه شوال علی کیا حاکم دژ خود را به همراه کلید های قلعه تسلیم کرد.قزلباش ها پس از قتل و غارت در این قلعه ، بار دیگر به حرکت خود ادامه دادند و به سوی قلعه ی استا آمدند.بعد از رسیدن به پشت دروازه های قلعه ، چند روزی را به بررسی مواضع و استحکامات آنجا گذراندند و در نهایت به این نتیجه رسیدند که آنجا را به خاطر استحکامات دفاعی اش نمی توان به سادگی با آلات دفاعی رایج فتح نمود.بنابراین تصمیم گرفته شد آب هبله رود را که از پای حصار قلعه عبور کرده و آب شرب آنها را نیز تامین می نمود ، منحرف نماید.پس حسین بیگ لله به همراه گروهی از سپاهیان به وسیله ی حفاری ها طاقت فرسا توانستند بستر مسیر رود را عوض کنند و اندک زمان بعد فریاد تاعطش و تشنگی اهالی را به آسمان برسانند و سرانجام به در خواست آنها ، کیا حسین که خود در قلعه حضور داشت و آنجا را مرکز و ستاد فرماندهی 12.000 جنگاورانش نموده بود ، تسلیم شد.



[center][size=5][color=#008000]ادامه دارد . . . . .[/color][/size][/center]

[center][size=5][color=#800080][size=4][size=5]تمام حقوق این نوشته متعلق به military.ir است و کپی از آن تنها در صورت ذکر نام سایت و درج لینک صفحه ی مطلب بلا مانع است[/size][/size][/color][/size][/center]

[size=5][color=#800080][size=4][size=5][size=4][b]سرچشمه : تاریخ چهار هزار ساله ارتش ایران[/b][/size][/size][/size][/color][/size]
[size=5][color=#800080][size=4][size=5][size=4][b]نویسنده : اسدالله معطوفی[/b][/size][/size][/size][/color][/size]

[DeathStalker 3,165]

خیلی ممنون جناب پیشوا! خیلی وقت منتظر این تاپیک بودم!

میشه یه کم فارسی تر بنویسیدش؟

بعضی چیزهاش یه کم عجیب هست، میتونید چک کنید که درست هست یا نه؟


[quote]
با آغاز حمله ((یکباره 25 گلوله شلیک کردند که 7000 ترکمن و عثمانی را بکشتند
[/quote]

[Che 2,529]

[quote name='heliaa' timestamp='1390283612' post='360710']
خیلی ممنون جناب پیشوا! خیلی وقت منتظر این تاپیک بودم!

میشه یه کم فارسی تر بنویسیدش؟

بعضی چیزهاش یه کم عجیب هست، میتونید چک کنید که درست هست یا نه؟
[/quote]

فارسی تر یعنی چی؟جاییش اگه نامفهومه بگید تا توضیح بدم.....

بله ، خود منم بعد از خوندن این تیکه راجع به شلیک 25 گلوله توپ و تلفات 7000 نفری تعجب کردم ولی راست یا دروغ بودنش بر گردن نویسنده کتاب......

[VenomSnake 8,260]

[quote name='heliaa' timestamp='1390283612' post='360710']
[right][background=rgb(247, 247, 247)]با آغاز حمله ((یکباره 25 گلوله شلیک کردند که 7000 ترکمن و عثمانی را بکشتند[/background][/right]

[/quote]

قطعا 25 گلوله توپ اونم گلوله بدون انفجار توانایی کشتن هفت هزار نفر رو نداره ولی این احتمال وجود داره که صدای توپ باعث رم کردن اسبها و در نتیجه پرتاب سوارکارها شده.
مینیاتور زیر، شکافته شدن فرق تا زین یک سردار عثمانی توسط شاه اسماعیل رو نشون میده.
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10027/shh_sm60yl_dr_jng_chldrn.jpg[/img]

[zed 4,791]

با سلام خدمت همه دوستان گرامي
متن نشان مي دهد قبل از جنگ چالدران هم از توپ و شمخال و به طور کلي سلاح گرم توسط شاه اسماعيل استفاده شده در حالي که علت شکست جنگ چالدران را عدم استفاده قواي شاه اسماعيل از سلاح گرم اعلام مي کنند علت چيست ؟

[patak 5,430]

ماجرای چالدران فرق میکنه.این نبرد زمانیه که نیروی کافی و زمان کافی وجود نداشته و نیروهای شاه اسمعیل خیلی سریع بسیج میشن و 27000 سوار میشه سپاه ایران.البته این استفاده از توپ رو خیلیا به بعد چالدران نسبت میدن و میگن قبلش نبوده.اما احتمالا به صورت محدود استفاده میشده و بعد چالدران جدی وارد سپاه ایران میشه

[shogun 234]

شاه اسماعیل مایه ی افتخار تمام ترکان اذری و ایرانیان است.البته شکست اتفاق می افتد ولی خوش بختانه شاه عباس اول از این اتفاق غمناک درس گرفته و تونست اون عثمانی ها رو از خاک اذربایجان بیرون کنه. ویرایش شده در بهمن 92 توسط Electro_officer
استفاده از زبان غیرفارسی طبق قوانین ممنوع است.

[SSADEGHS 3,041]

اول اینکه همه ایرانی ها به صفویان افتخار می کنند نه فقط یک قوم خاص
دوم اینکه خاندان صفوی اصالتا آذری نبودند بلکه اصالتا کرد بودند ...
سوم اینکه اصلا فرقی نداره اصالتا کجایی بودند مهم این است که ایرانی بودند .
چهارم اینکه [b]آذربایجان [/b]درست است

[Che 2,529]

در تکمیل فرمایشات دوست عزیزم صادق....
باید بگم که واژه ترک اصالتا به افراد اورال آلتایی و آسیایی مرکزی اطلاق میشه......و هم وطنان ما در [u][b]آذربایجان [/b][/u]ترک نیست....بلکه آذربایجانی هستند که خود کلمه ی آذربایجان معرب واژه ی آتروپاتکان هست که خود یک واژه ی اصیل پارسی هست....افراد آتروپاتکانی هم یکی از دودمان های [u][b]ایرانی[/b][/u] مثل فارس ها و لر ها و کرد ها و..... هستند.....

[shogun 234]

من برای بحث نزادی یا اینا این جا نیومدم.و شما هم هر جوری میخواهید ترکان ازری رو فارس بدونید.بحث نزادی بحث پیچیده ای است ولی این رو بگم از مهاجرت گسترده ترکان و ترکمن ها به مناطق اناتولی و ازربایجان دیگه نزادی به نام اذری از بین رفت و جاش رو ترکان ازری گرفت.اگر شما صفویان رو کرد می دونید که هیچ.دلیل نوشتن من به لاتین به خاطر اون بود که الفبای فارسی نمی تونه طرز بیان ترکی رو تبیین کنه. چطور اریایی ها به ایران امدند و با ایرانی های قدیم قاطی شدند. ترکان هم با اذری های قدیم ترکیب شده و نزادی بنام ترک ازری به وجود اوردند.باید قبول کنید یک کشور رو یک نزاد نمی سازه بلکه چندین نزاد می سازه. تو ایران هم نزادی مثل ترک ترکمن عرب هست و از نزاد فارس نیستن اما همه شون ایرانی هستند و حق دارند به زبان مادری خودشون صحبت کنند. شما هم لطفا جنبه ی نفد داشته باشید.تو زمان صفویان زبان ترکی ازری زبان رسمی بود و بسیاری از نویسندگان حق داشتند به زبان فارسی بنویسند و حرف بزنند.پس الان هم که زبان فارسی رسمی هست انصاف هست که به زبان ترکی هم کمی صحبت بشه.

[death 4,593]

اصلا بحث ترک واریایی نیست بحث استفاده از املا غلط که اشتباه که بر پایه هیچ منطق نمیشه استفاده از اون رو توجیه کرد

[VenomSnake 8,260]

جناب شوگان
در مورد نژاد شاه اسماعیل باید خدمتتون بگم که فیروزشاه زرین کلاه، کرد بود. بعدها صفی الدین اردبیلی با دختر شیخ زاهد گیلانی که اصالت خراسانی داشت ازدواج کرد. مادر شاه اسماعیل هم دختر تئودورا(از طرابوزان و یونانی نژاد) و اوزون حسن(ترکمان) بود. پس میبینید که نمیشه بخاطر زبان آذری، صفویه رو کاملا ترک دونست و از اکثریت جمعیت ایران جدا کرد. همونطوری که زبان فارسی در دربار عثمانی نمیتونه باعث بشه اونها رو ایرانی بدونیم.
در ضمن هر گروه قومی باید حد و حدود خودش رو بدونه. اینجا ایرانه و زبان رسمیش هم فارسیه نه عربی، نه کردی و نه ترکی! مفهومه؟ همینقدر که شبکه استانی به زبانهای خودتون دارید خودش خیلیه. اصلا این زبان آذری خودش الفبا داره؟ تا جایی که ما میدونیم یا سیریلیک مینویسن یا با حروف لاتین. پس این زبان به هیچ وجه نمیتونه در مدارس تدریس بشه چون مقدمه جدایی طلبی خواهد بود.

[shogun 234]

در ضمن برای من هم دین مهم است بعد هم وطن و بعد هم نزاد.در طول تاریخ ایران ان چنان حکومت های ترک سلجوقیان غزنویان خوارزمشاهیان وافشاریه و صفویه با مردم ایران بودند که جزوی از حکومت های ایرانیان شده و در طول تاریخ این سلسله ها رو به نام سلسله های ایرانی می شناسیم. ما ترکان ایرانی به ایران خدمت کرده ایم و دیگر نزادها نیزایران خدمت کرده اند.ایا روا است که سعی در از بین بردن فرهنگ یکدیگر کنیم؟

[death 4,593]

پیشوا جان نگفتم اخرش هم میگن من مسلمانم ما اسلام دوست داریم و.... بحث رو کلا عوض میکنن !!

[Che 2,529]

[quote name='death' timestamp='1390415237' post='361035']
پیشوا جان نگفتم اخرش هم میگن من مسلمانم ما اسلام دوست داریم و.... بحث رو کلا عوض میکنن !!
[/quote]

احنست که درست و به جا گفتی.....
واقعا حالم از این تجزیه طلب های ناگاه به هم میخوره.....ظاهرا این برادر (!) تجزیه طلب که به راحتی عقیده اش رو بیان میکنه ، متولد سال 97 میلادی هست....پس لازم نیست زیاد جدی گرفته بشه...چون شوق نوجوانی در دل و باد سر کشی در سر داره!!!!