کاوشگر «روزتا» اولین فضاپیمایی که در مدار یک دنباله‌دار قرار گرفت / «فیلِی» اولین سطح‌نشینی که بر سطح‌ یک دنباله‌دار فرود آمد

[mahdavi3d 14,067]

جنس آب دنباله دار روزتا با جنس آب زمین، تفاوت دارد!

نتایج بررسی های ماموریت اروپایی روزتا، که با فرود آوردن یک کاوشگر بر سطح دنباله دار ۶۷پی در ماه نوامبر تاریخ ساز شد، نشان می دهد که آب این جرم یخی با آب موجود در زمین تفاوت دارد.

به گزارش BBC، نویسندگان مطالعه نتیجه گیری کرده اند که آب از سیارک ها به زمین آمده است، اما سایر دانشمندان می گویند داده های بیشتری پیش از رد دنباله دارها به عنوان منشاء آب زمین لازم است. از ماه اکتبر تاکنون روزتا مشغول گشتن در مدار دنباله دار ۶۷پی/چوریومف-جراسیمنکو بوده و روز ۱۲ نوامبر کاوشگری به نام فیلای را روی سطح آن فرود آورد، این اولین فرود یک کاوشگر بر یک دنباله دار بود.
هرچند باتری های کاوشگر فیلای مدت کوتاهی پس از فرود خالی شدند و از کار افتاد،‌ اما این کاوشگر داده های علمی زیادی جمع آوری کرد و فضاپیمای مادر، روزتا، همچنان مشغول بررسی این کوه یخی سرگردان در فضاست. امکان بررسی نزدیک و بی سابقه یک دنباله دار به دانشمندان کمک می کند به این سوال بنیادی پاسخ دهند که آیا باریدن این اجرام اولیه بر زمین – که میلیاردها سال قبل اتفاق افتاد – باعث انتقال آب به زمین شد یا نه.

تازه ترین نتیجه گیری با کمک ابزاری در روزتا به نام روزینا انجام شده، این ابزار حاوی دو طیف سنج است که گازهای متصاعد شده از سطح دنباله دار ۶۷پی را به اصطلاح “بو” می کنند. آبی که در زمین هست خصوصیات بارزی دارد. درحالی که نزدیک به صد در صد آب مایع از اتم های هیدروژن و اکسیژن تشکیل شده، در موارد خیلی نادر یک اتم هیدروژن جایش را به یک اتم دوتریوم می دهد.

در زمین، در هر ده هزار مولکول آب، سه اتم دوتریوم پیدا می شود. این آب همان خواص H2O را دارد اما جرمش بیشتر است. پروفسور کاترین التوگ از دانشگاه برن سوئیس که محقق اصلی روزیناست و همکارانش با اندازه گیری مقدار دوتریوم -ایزوتوپ سنگین هیدروژن- و مقایسه ی آن با مقدار هیدروژن معمولی، آب های دنباله دار ۶۷پی را بررسی کردند. وی گفت:‌ “این نسبت میان آب سنگین و سبک یک مشخصه خیلی بارز است. به راحتی نمی شود آن را تغییر داد و برای مدت ها در همین حالت می ماند.” “اگر آب موجود در دنباله دارها را با آب موجود در زمین مقایسه کنیم، می توانیم با قاطعیت بگوییم که آیا آب زمین و آب دنباله دارها شباهت دارد یا نه.”

پیش از این تجزیه و تحلیل دنباله دار هارتلی ۲، نشان داد که آب روی سطحش دقیقا همان آب اقیانوس های زمین میباشد.

این تیم دریافت که آب سنگین خیلی بیشتری در دنباله دار ۶۷ پی در مقایسه با زمین وجود دارد. او همچنین به برنامه دانش کانال چهار رادیو BBC گفت:‌ “این سنگین ترین آبی است که تاکنون در منظومه شمسی مشاهده شده است.” “سنگینی آن سه بار بیشتر از آب زمین است که بدان معنی است که این نوع دنباله دار نمی تواند سرمنشاء آب زمین بوده باشد.” این یافته موید مطالعاتی است که طی آنها آب موجود در انواع مختلف دنباله دارها تحلیل شده است.

 

Data from Altwegg et al. 2014 and references therein
نمودار نسبت دوتریوم به هیدروژن در تعدادی از اجرام منظومه شمسی

 

خانم التوگ فکر می کند که سیارک ها – اجرامی فشرده و سنگی که در جایی نزدیک تر از دنباله دارها به خورشید شکل گرفتند – سرمنشاء پیدایش اقیانوس های ما باشند. “ما از قبل با مطالعه شهاب ها که از سیارک ها می آیند چیزهایی در باره مشخصه های سیارک ها می دانیم و مشخصه های سیارک ها خیلی شبیه به آب زمین است.” “آنها همچنین به زمین خیلی نزدیک ترند، بنابراین احتمال برخورد آنها به زمین بیشتر از شانس برخورد دنباله دارهای دور دست به زمین است که مدار آنها تا ورای نپتون می رود.”

با این حال برخی کارشناسان می گویند که هنوز زود است نظریه ارتباط آب زمین با دنباله دارها را رد کنیم. به گفته آنها آنچه اکنون لازم است بررسی سیارک ها و دنباله دارهای میان مریخ و مشتری از فاصله خیلی نزدیک است. نتایج تحقیقات این تیم در مجله ساینس منتشر شده است.

 

۱۳۹۳/۰۹/۲۰

منبع: سایت علمی بیگ بنگ

 

ESA/ATG medialab /Rosetta/NavCam /Altwegg et al. 2014 and references therein

http://www.esa.int/spaceinimages/Images/2014/12/First_measurements_of_comet_s_water_ratio

[Mosip 3,604]

اکسیژن خالص از ستاره دنباله دار روزتا منتشر می شود

 

 
ستاره شناسان آژانس فضایی اروپا (ESA) با بهره گیری از کمک های فضاپیمای روزتا موفق شدند تا به اکتشافی بزرگ برسند، اکتشافی که می تواند به تغییر نگرش ما در ارتباط با نحوه شکل گیری منظومه شمسی بیانجامد.
آن ها اخیرا متوجه شده اند که از ستاره دنباله دار 67P/Churyumov-Gerasimenko، مقادیر عظیمی از اکسیژن خالص (O2) منتشر می شود. اکسیژن یک عنصر بسیار شایع در ساختار ترکیبات است اما به علت تمایل بالایی که به واکنش پذیری دارد، عمدتا در ترکیباتی نظیر مونواکسید کربن (CO)، دی اکسید کربن (CO2) یا آب (H2O) دیده می شود.
 
با استفاده از سنسورهای موجود روی روزتا، ESA تایید می کند که میزان اکسیژن موجود در ابر گازی پیرامون 67P پایدار بوده است. یعنی زمان تشکیل این ستاره ی دنباله دار طی 4.6 میلیارد سال پیش، اکسیژن به وسیله جاذبه محصور شده است. چنین مسئله ای، می توان خط بطلانی روی اعتقاد پیشین ستاره شناسان بکشد که می گفتند منظومه شمسی بسیار گرم تر از حالت کنونی اش بوده است، در حقیقت اگر این باور قدیمی صحت داشته باشد، اصلا امکان ندارد که اکسیژن به صورت مولکولی (O-O) بتواند در این ستاره دنباله دار وجود داشته باشد.
 
مورد خوشحال کننده ی بعدی، وجود حیات فرازمینی است. اگر اکسیژن در جایی غیر از زمین وجود داشته باشد، پس امکان حیات هم فراهم خواهد آمد. با این حال ESA معتقد است اکسیژن موجود در جو 67P از زمان تشکیل منظومه شمسی وجود داشته. بنابراین نمی توان آن را دلیل محکمی برای اثبات زندگی فرازمینی دانست.
 
http://www.engadget.com/2015/10/28/astronomers-find-pure-oxygen-leaking-from-rosettas-comet/

ویرایش شده در آبان 94 توسط Mosip

[sadra91 325]

                     

باسلام

 

             مشاهده آب یخ زده بر روی دنباله دار P67 / Churyumov-Gerasimenko  توسط مدار گرد روزتا

 

 

 

 

 

دو قطعه یخاب مشاهده شده بر روی سطح دنباله دار   P67 / Churyumov-Gerasimenko  که توسط دوربین های ناوبری فضاپیمای روزتا ثبت شده در تصاویر C , D   مشخص می باشد.

 

رویت آب یخ زده در سطح یک دنباله دار توسط فضاپیمای اروپایی ، روشنایی بخش نحوه تشکیل وتکامل این اجسام می باشد ،فضا پیمای روزتا متعلق به آزانس فضایی اروپا که از ماه اوت سال 2014 میلادی جهت کاوش در مداردنباله دار P67 / Churyumov-Gerasimenko  در حال گردش می باشد در دو مکان متفاوت از سطح این دنباله دار رگه های نسبتا بزرگی از آب منجمد یافته است .محققان می گویند ممکن است این لایه های بزرگ پس از اینکه یخ زیر سطح خاک این دنباله دار به دلیل حرارت خورشید تصعید( تبدیل مستقیم جامد به گاز) یا  تبخیر شده بدون ترک محیط دنباله دار P67   مجددا در لایه های زیرسطح آن ته نشین شده باشد . Gianrico Filacchione  سیاره شناس واختر فیزیک دان موسسه ملی اخترفیزیک در رم می گوید این لایه سرشار از یخ که به صورت آسیب پذیر در نزدیک سطح  دنباله دار دیده می شوند در نتیجه فعالیتهای  دنباله دار حاصل گردیده و از نشانهای تکامل آن می باشد و الزاما به معنی وجود لایه ای کامل از این مواد در ابتدای تاریخ شکل گیری آن نیست.

 

او می گویدستاره های دنباله دار اصولا  از یخاب تشکیل شده اند اما این ماده بندرت در روی سطح سرد آنها قابل مشاهده می باشد، در واقع  پهنه ای به طول 2.5  مایل (4کیلومتر) از سطح این دنباله دار توسط لایه ای تقریبا یک شکل از غبار سیاه پوشیده شده است.اندازه گیری ها نشان می دهد که فقط درصد کمی از نور خورشید توسط سطح دنباله دار بازتابانده می شود و یخ ها برای مدت زیادی در سطح  آن پایدار نیستند زیرا هسته  در زمان نزدیک شدن به خورشید باعث تصعید و ایجاد پوششی از گاز در اطراف این دنباله دار می شود.

 

مطالعه   تصاویر بصری و   تصاویر تهیه شده  توسط  ابزارهای  طیف سنج   حرارتی فروسرخ (VIRTIS) مدارگرد روزتا نشان می دهد یخ آب های سطحی به عرض 3.3 ( 1متر)  در دومنطقه جداگانه از این دنباله دار وجود دارد. هر دو قطعه  مذکور در دیواره های  صخره ای  باقی مانده از یک آبشارواقع شده اند که این احتمال را شرح می دهد که چرا این یخ به سرعت درفضا نجوشیده است .محققان می گویند هر دو منطقه غنی از یخ  که توسط    VIRTIS  آشکار شده است در واقع به سختی توسط  نور خورشید روشن می شوند .

 

ابزار های مشاهده نشان می دهد که این یخاب در دانه های  به مقیاس یک میکرو متر و دو میلیمتر (0.08 اینچ) وجود دارد . دانه های دو میلیمتری خصوصا جالب توجه هستند زیرا می توانند حاصل رشد کریستالهای یخ ثانویه باشند .این کریستالهای ثانویه  ممکن است بر اثر رسوب (فشرده شدن دانه های کوچکتر ) یا از طریق فرایند تصعید بوجود آمده باشند.تحقیقات   آزمایشگاهی نشان می دهد که تصعید می تواند در این فرایند نقش داشته باشد ،بنابراین در طی تاریخ این دنباله دار  لایه ای از آب منجمد در زیر سطح  آن ذخیره شده است.

 

دنباله دار P67 / Churyumov-Gerasimenko   در ماه اوت 2015 در نزدیک ترین فاصله خود از خورشید قرارداشت و اکنون به سمت خارج از منظومه شمسی در حرکت است . روزتا  به سنجش و  اندازه گیری های   خود  تا 30 سپتامبر یعنی زمانی که برای پایان دادن به ماموریت تاریخیش تعیین گردیده  ادامه خواهد داد و پس از آن سقوطی آرام خواهد داشت بر روی سطح این دنباله دار.

 

 

http://news.discovery.com/space/water-ice-found-on-rosettas-comet-160113.htm

[Mosip 3,604]

خداحافظ فیلی، برای همیشه

 

 

تصویر ثبت شده توسط فیلی بعد از فرود سخت بر روی دنباله دار، قسمتی از بازوی فرود کاوشگر در تصویر مشخص است

 

بنا بر اعلام آژانس فضایی اروپا (اِسا)، مأموریت فیلی (اولین کاوشگری که بر روی یک دنباله‌دار فرود آمد) به پایان رسیده است. سیستمی که ارتباط میان زمین و فیلی را برقرار می‌کرد، در ساعت 9 روز 27 جولای 2016 خاموش شد. سه‌شنبۀ گذشته، فیلی در آخرین توئیت خود نوشت: «زمان خداحافظی من فرا رسیده است. فردا سیستم برقراری ارتباط من با مرکز فضایی اروپا برای همیشه خاموش خواهد شد.»  

 

فیلی پس از فرود دراماتیکش در 12 نوامبر 2014، بیشتر زمان خود را در خواب زمستانی گذراند. این ربات کاوشگر در این تاریخ از سفینۀ رزتا جدا شد، پرواز کرد و بر روی سطح دنباله‌دار فرود آمد و دوباره پرواز کرد؛ این فرایند برای چیزی حدود دو ساعت ادامه یافت تا نهایتاً پس از سه یا چهار بار برخورد، بر روی دنباله‌دار چریوموف–گراسیمنکو نشست. لنگرهایی که قرار بود فیلی را محکم روی سطح نگه دارند، نتواستند کارشان را دقیق انجام دهند و دانشمندان گفتند که فیلی در جای تعیین شده فرود نخواهد آمد. در نهایت، فیلی در سایۀ یک صخره قرار گرفت و انرژی خورشیدی فرودگر در عرض چند ساعت پس از فرود به سرعت به پایان رسید.  

بعد از مدت‌ها سکوت، در 13 ژوئن 2015 صدای مختصری از فیلی شنیده شد. در این پیام، فیلی اطلاعاتی از نیرو و سیستم‌های فرعی کامپیوتری خود به زمین مخابره کرد. در طول هفته‌های پس از آن، فیلی هفت ‌بار با رزتا ارتباط برقرار کرد که آخرین آنها 9 جولای بود. اما این تماس‌ها بسیار کوتاه و ناپایدار بود و امکان فرستادن و یا دریافت اطلاعات علمی یا مهندسیِ معنی‌دار وجود نداشت. بعد از آن، تیم پشتیبانی این مأموریت منتظر نزدیک شدن مجدد دنباله‌دار به خورشید شدند تا شاید در اثر دریافت مجدد نور، فیلی انرژی کافی به دست آورد و آنها بتوانند ارتباط با آن را بازیابی کنند. 

 

اما دلیل خاموش شدن فیلی در حال حاضر، پایان قریب الوقوع این مأموریت در 30 سپتامبر 2016 است. در این تاریخ، رزتا به صورت برنامه‌ریزی شده به دنباله‌دار برخورد خواهد کرد و البته در زمان سقوط نیز به کسب اطلاعات خواهد پرداخت.

 

یکی از اعضای جامعۀ سیاره شناسی تصویر زیر را برای نشان دادن مکان‌هایی که احتمالاً فیلی لمس کرده، منتشر کرده است که محل فرود نهایی آن و همچنین محل برخورد رزتا با دنباله‌دار را نیز نشان می‌دهد.

 

 

تیم این مأموریت تصمیم گرفته است ارتباط با رزتا را تا آخرین لحظه حفظ کند و کانال دریافتی را روشن نگه دارد تا زمانی که دیگر این مسئله بر اثر برخورد ممکن نباشد. 

تا پایان این هفته، رزتا به فاصلۀ 520 میلیون کیلومتری خورشید خواهد رسید و بعد از آن، با فرایند شدید از دست دادن نیرو مواجه خواهد شد. برای ادامه بهره‌برداری‌های علمی در دو ماه آینده، لازم است که قسمت‌های غیرضروری، غیرفعال شوند تا در مصرف انرژی صرفه‌جویی شود. 

 

مأموریت رزتا و فیلی، مأموریتی فراموش نشدنی و موفقیتی فوق العاده به شمار می‌رود؛ ملاقات و فرود بر روی یک دنباله‌دار، نقطۀ عطفی در اکتشافات فضایی است. فیلی در همان 64 ساعتی که فعال بود به 80 درصد اهداف اولیه‌ای که برای آن تعریف شده بود، رسید و توانست عکس‌های دقیقی از اطراف و سطح دنباله‌دار تهیه کند. همچنین، توانست به جستجوی ترکیبات آلی بپردازد و مشخصات محیطی و سطح سیاره را ثبت کند. این مأموریت، تغییری انقلابی در بینش بشر دربارۀ دنیای شگفت‌انگیز دنباله‌دارها به وجود آورد.

 

 

تصویری متحرک از لحظاتی قبل ازاولین برخورد فیلی با دنباله دار

 

http://www.universetoday.com/130055/goodbye-philae-hardly-knew-ye/

[Mosip 3,604]

روزتا، فیلی بازنشسته را یافت

 

 

کمتر از یک ماه مانده به پایان مانده به پایان ماموریت روزتا، دوربین‌ این مدارگرد فرودگر فیلی را که زیر یک صخره در دنباله‌دار چریوموف گراسیمنکو قرار گرفته است ، نشان داد.

 

 

 

این تصویر دوم سپتامبر توسط دوربین OSIRISدر فاصله2.7 کیلومتر از سطح گرفته شده‌است و به وضوح بدنه و دوپایه از سه پایه فیلی را نشان می‌دهد .همچنین جهت فیلی در این عکس نشان داده‌ شده است و به وضوح بیان می‌کند که چرا تعقیب این فرودگر هنگام فرود در 12نوامبر 2014 دشوار بود.

فیلی آخرین بار هنگامی که در تماس اول آجیلیکا را لمس کرده بود دیده شد و پس از حدود دوساعت در منطقه‌ای که بعدا Abydos نامیده شد، بر روی لوب کوچک‌تر دنباله‌دار فرود آمد. 

سه روز بعد از فرود باتری‌های فیلی از کار افتادند و فیلی به خواب زمستانی فرو رفت ، تا این‌که در ژوئن و جولای 2015، هنگامی که دنباله دار به خورشید نزدیک‌تر شد و میزان انرژی دریافتی آن افزایش یافت ارتباط‌های اندکی با روزتا برقرار کرد. 

 

دانش‌مندان این پروژه اظهار کرده اند، این کشف بعد از مدت‌ها جستجوی پر زحمت اتفاق افتاده است. آن‌ها هم‌چنین از این‌که توانسته اند فیلی را دوباره بیابند اظهار خوشحالی کرده‌اند و بیان کرده‌اند حالا ما اطلاعات گم‌شده را یافته‌ایم و باید به سه روز اطلاعات ثبت شده فیلی دست پیدا کنیم. 

روز‌های آتی مدارگرد روزتا به سوی دنباله‌دار خواهد رفت تا آن‌ را از فاصله نزدیک‌تر مطالعه کند و در نهایت 30 سپتامبر با دنباله‌دار برخورد خواهد کرد . یکی از مناطق مهم مورد مطالعه گودال‌های منطقه MA’AT  خواهد‌بود جایی‌که امیدواریم مشاهداتمان رازهای ساختار درونی دنباله‌دار را آشکار کند. 

 

-- برای شناخت مناطق نامبرده در متن فوق به تصویری که در پست قبل از دنباله‌دار قرار داده شده مراجعه بفرمایید.

 

http://blogs.esa.int/rosetta/2016/09/05/philae-found/

ویرایش شده در شهریور 95 توسط Mosip

[Mosip 3,604]

روزتا هاراگیری کرد

 

 

تصویر هنری از لحظه برخورد کاوشگر روزتا با سطح دنباله دار چریموف-گراسیمنکو

 

 

کاوشگر روزتا پس از ماموریت پربار و تاریخی 12 ساله خود مرگی شرافتمندانه را برگزید و با کمتر کردن ارتفاع مدارهای گردشی بر سطح دنباله‌دار چریوموف–گراسیمنکو سقوط کرد تا حتی در آخرین گردش‌ها هم اطلاعات و تصاویری با جزئیات بیشتر از سطح این دنباله‌دار مخابره کند

 

دانشمندان مرکز کنترل این ماموریت در دارمشتات- آلمان پایان این ماموریت را در تاریخ 30 سپتامبر ساعت ۱۱:۱۹ به وقت گرینویچ با از دست رفتن سیگنال کاوشگر روزتا در اثر برخورد با دنباله‌دار، تایید کردند. این کاوشگر در آخرین مانور خود با روشن کردن موتورهای پیشرانش خود رفته رفته ارتفاعش را با سطح دنباله دار کم کرد و یک منطقه بر روی تپه‌ای کوچک را برای سقوط هدف قرار داد. این کاوشگر فضایی در دقایق آخر فعالیت خود تصاویر مشروحی را از فراز سطح این دنباله دار ارسال کرد که به داده هایی که این کاوشگر از پیش جمع آوری کرده است، اضافه می شود. به گفته ی دانشمندان این فضاپیما در حال دور شدن از خورشید بود، در نتیجه صفحه‌های خورشیدی آن نمی‌توانستند انرژی لازم برای ادامه کار فراهم کنند، به همین علت محققان برای کسب اطلاعات بیشتر این پایان را برای ماموریت روزتا در نظر گرفتند.

 

ارسال آخرین دستور به روزتا ...

 

محل احتمالی برخورد روزتا (راست) دو نقطه دیگر جانمایی مکان اولین برخورد فرودگر فیلی و مکان فرود نهایی آن می‌باشد

 

 

 

تصاویر ثبت شده توسط کاوشگر روزتا در حین سقوط آرام بر فراز دنباله‌دار چریموف-گراسیمنکو

 

تصویر از فاصله 16 کیلومتری سطح دنباله دار

 

 

تصویری از فاصله 5.8 کیلومتری سطح دنباله دار

 

 

تصویری از فاصله 1.2 کیلومتری سطح دنباله دار

 

 

آخرین تصویر مخابره شده از کاوشگر روزتا قبل از برخورد با سطح دنباله‌دار چریموف-گراسیمنکو

 

 

برای دیدن تصاویر بیشتر و تفکیک‌پذیری بالاتر از این ماموریت به آرشیو اسا مراجعه بفرمایید.

 

 

http://www.esa.int/Our_Activities/Space_Science/Rosetta/Mission_complete_Rosetta_s_journey_ends_in_daring_descent_to_comet

http://www.space.com/34267-rosetta-comet-mission-final-photos.html

ویرایش شده در مهر 95 توسط Mosip