تاپیک جامع سردارشهید احمد کاظمی تاپیک جامع سردارشهید احمد کاظمی (گفتگو ، خاطره ، عکس ، فیلم و .. )

[rainbow 98]

خواهش میکنم
شما اضافه کن شهادت شهیدان فکوری و جهان ارا و ...
این هواپیماها هم با فرماندهان نیرو هوایی قرار داد بستن. یکی یکی رفقای دیرینه رو به کام مرگ و شهادت میکشونن.
امثال شهید اوینی و کاظمی و فکوری همیشه شهادتشون برام جالبه چون یا از هشت سال جنگ زنده برگشتن یا حضور زیادی در خط مقدم نداشتن ولی بازم... خوشا به سعادتشون.
حالا خداییش زمینی بودن؟! خداییش امین جان؟ رفتنی بودن!

[ESIBANDARI 358]

واقعا جالب بود آرامش این بزرگوارن و گفتن ذکر و فرستادن صلوات در آخرین لحظات سقوط .

به نظرتون اگه ما بودیم اون لحظه داشتیم چی میگفتیم و چیکار میکردیم ؟

اونا آرزوشون شهادت بود و به آرزوشون رسیدن .

اونا که شهید شدن و سعادتمند . خداوند ما رو رحمت کنه .

[mostafa_by 5,726]

ممنون از بابت اين Voice.

البته اين گفتگو در هنگام سقوط گرفته نشده. بلكه زماني هست كه هنوز اميد به نشستن در فرودگاه اروميه هست و اين جمله هم عيناً گفته مي‌شه.

علي اي حال ان شاءالله خداوند رحمت وسيع و بي‌پايانش رو مشمول اين عزيزان فرموده و عالي‌ترين درجات رو براشون در نظر بگيره.

[rasoolmr 1,452]

دل شیر می خواد و ایمان و یقین به خداوند و اینکه شهدا عند ربهم یرزقون اند و این شهدا همینطور بودند

خدا بر درجاتشون بیافزاید

خوشا به حالشون که با ذکر و یاد خدا و توجه به حق تعالی و شهادت در راه خدا پا به دنیای باقی گذاشتند و بدا به حال ما که یا در حال غفلت و نادانسته و نابهنگام با مرگ روبرو خواهیم شد و ناگهان اجل به سراغمون میاد و یا خدای نکرده در حال معصیت پروردگار دنیا رو ترک میکنیم

خوشا به حال اونهایی که وقتی میدونند دارن به سوی پروردگار برمیگردن راهشون و پرونده اعمالشون جوری هست که هیچ واهمه ای ندارن و با آغوش باز و با ذکر حق پذیرا میشن

[REZAT1980 3,415]

[quote name='mostafa_by' timestamp='1344000531' post='263114']
ممنون از بابت اين Voice.

البته اين گفتگو در هنگام سقوط گرفته نشده. بلكه زماني هست كه هنوز اميد به نشستن در فرودگاه اروميه هست و اين جمله هم عيناً گفته مي‌شه.

علي اي حال ان شاءالله خداوند رحمت وسيع و بي‌پايانش رو مشمول اين عزيزان فرموده و عالي‌ترين درجات رو براشون در نظر بگيره.
[/quote]

متاسفانه سقوط خیلی سریعی داشتند.
و دقیقا آخرین لحظات که ذکر میگن، لحظاته سقوطه.

مشکلی برای هواپیما پیش اومد، که به شدت سریع همه چیز عوض شد.

[BattleMaster 3,797]

خیلی ناراحت کننده بود و البته خیلی به روحیه مردانی همچون این شهیدان باید آفرین گفت که در لحظات پایانی زندگی دنیوی چه مغرورانه و با صلابت مرگ رو در آغوش گرفتن ...
پروردگار روح این شهیدان راه وطن رو قرین رحمت کنه
آمین

[AmirAzad 5,935]

برادر ها همه این سازوکار و تانک و توپ ، همه این ها هیچ مفهومی ندارد ، الا اینکه دل بالاسر آن ها باشد ، دلی که برگرفته از خدای متعال باشد ، دلی که سپرده شده باشد به حضرت مهدی (عج) ، دلی که بتپد برای آن دلی که تپید دل مهدی و جانش را داد در آن راه ، راه حسین ، راه حسین شهید ، راه فرزند زهرا ، ما از آن جنسیم ، ما آن لباس را به تن کردیم و ما آن نیت را کردیم .

شهید حاج احمد کاظمی در جمع رزمندگان لشکر 31 عاشورا

[AmirAzad 5,935]

ای برادران عزیز ، مومن ، مسلمان ، خدا پرست و زیر پرچم ولایت ! ما باید همیشه آماده مبارزه باشیم ، اگر مبارزه از وجودمان گرفته شود ، ما می میریم ، اگر مبارزه در چارچوب ما نباشد ، دیگر نمیتوانیم به خودمان بگوییم که جوان های این مملکت هستیم ، در واقع جسمی بی روح میشویم ، یک چیزی که فقط حرکت میکند . مبارزه جزو کارهای ماست ، حالا هر روز به یک گونه ای ! یک روز باید آر پی جی زد ، یک روز باید جای پرتاب آر پی جی را ساخت ، یک روز باید با روشی دیگر ، در جای دیگر مبارزه کرد . باید همیشه این در ذهن ما باشد ، ما در چارچوب انقلاب اسلامی قرار گرفته ایم ، ما فریاد کشیده و گفته ایم که خدا را میخواهیم ، ما با ضد خدا سازش نداریم و دست از این شعار و این عقیده ، که اساس حرکت ما بوده ، نمیتوانیم برداریم ، ما باید همیشه برای مبارزه آماده باشیم و هیچ گاه نباید ناامید بشویم که دیگر مبارزه ای در کار نیست . همیشه مبارزه هست ، ما نباید از مبارزه دور شویم چون ما خیلی دشمن داریم . شما فقط این موج رادیو را تاب بدهید ، ببینید چقدر دشمن در گوشه و کنار دنیا برای مبارزه با ما خوابیده است! مگر این ها میتوانند دست از کفر و عنادشان بردارند ؟! مگر این ها میتوانند یک روز به ما بگویند که آسوده باشید ؟! مگر این ها یک روز میتوانند ما را ببینند که در مملکت خودمان به مبارزان فلسطینی کمک میکنیم تا علیه آمریکا و اسرائیل قیام کنند ؟! هرگز! اینها با ما مبارزه میکنند . باید همیشه در وجودمان ، در خونمان ، در خانواده هایمان ، در گفتارمان ، در اعمالمان ، در شغلمان ، در برنامه ریزی هایمان چهره مبارزه ، مقاومت ، ایثار و فداکاری باشد .

حاج احمد کاظمی در جمع رزمندگان لشکر 8 نجف اشرف

اگر ما آماده بودیم ، اگر ما قدرتمند بودیم ، اگر ما با صلابت بودیم ، اگر ما خودمان را حفظ کردیم ، اگر در مقابل حوادث روزگار و توفان های سخت به سمت نفس و دنیا طلبی نرفتیم و خودمان را حفظ کردیم ، هیچ جنگی اتفاق نمی افتد . پارامترهایی که دشمن برای آن حساب میکند و تدارک جنگ می بیند ، رفتار ماست نسبت به خودمان ، آیا ما محکمیم؟ آیا شیطان روی ما مسلط شده؟ آیا ما به دنیا وصل شده ایم؟ آیا زیبایی های دنیا ما را درربوده؟ چیزی که تاحالا باج نداده به دشمن و دشمن را شکست داده ، روحیه جهادی ما بوده .

برادرها! این یک اصل است ، باید برای این اصل ، اگر میخواهیم جنگی اتفاق نیفتد ، اگر میخواهیم دشمن را قبل از هر اقدامی شکست دهیم ، باید خودمان را در این راه محکم محکم کنیم . به این میگوییم حرکت بازدارنده ، از خود فرد شروع میشود ، می آید در سازمان تجلی پیدا میکند .




برادر ها همه این سازوکار و تانک و توپ ، همه این ها هیچ مفهومی ندارد ، الا اینکه دل بالاسر آن ها باشد ، دلی که برگرفته از خدای متعال باشد ، دلی که سپرده شده باشد به حضرت مهدی (عج) ، دلی که بتپد برای آن دلی که تپید دل مهدی و جانش را داد در آن راه ، راه حسین ، راه حسین شهید ، راه فرزند زهرا ، ما از آن جنسیم ، ما آن لباس را به تن کردیم و ما آن نیت را کردیم .

شهید حاج احمد کاظمی در جمع رزمندگان لشکر 31 عاشورا

[AmirAzad 5,935]

چه رنگو بویی گرفت این صفحه دمتون گرم

سلامت باشی

جهت علاقه مندان عرض میکنم مطالب فوق همگی برگرفته از کتاب "ما اهل اینجا نیستیم!" انتخاب شده ، این کتاب شامل سخنرانی ها و خاطرات شهید حاج احمد کاظمی است و مطالب فوق فقط از بخش سخنرانی های شهید ، چینش شده اند "بدون دخل و تصرف" و خوندنشون خالی از لطف نیست - یا علی "ع" مدد

[jomhourieslami 20]

 

تصایرسردار شهیدحاج احمد کاظمی

http://jomhourieslami.blogfa.com/post/1573/%d8%b3%d8%b1%d8%af%d8%a7%d8%b1-%d8%b4%d9%87%db%8c%d8%af%d8%ad%d8%a7%d8%ac-%d8%a7%d8%ad%d9%85%d8%af-%da%a9%d8%a7%d8%b8%d9%85%db%8c-

 

[mehran55 20,888]

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز 

 

احمد ، احمد ، احمد ؛ و توچه دانی که بود حاج احمد

 

 

شهید احمد کاظمی از دید دیگران :

 

اولین فرمانده ای که دیدم برای تانک ها چک لیست نوشته بود ، شهید کاظمی بود ( مقام معظم رهبری ، فرماندهی کل قوا )

 

‌احمد کاظمی یکی از شگفت‌انگیزترین پدیده‌های تاریخ انقلاب اسلامی و 8 سال دفاع مقدس بود و از بزرگ‌ترین نوابغ نظامی دو قرن اخیر ایران به شمار می‌رود. هیچ لشکری از عراق و هیچ فرمانده متجاوزی تاب مقاومت در برابر او را نداشت. (سرلشکر غلامعلی رشید)

 

هیچ عملیاتی نیست که در جنگ اتفاق افتاده باشد و احمد در آن پیروز نشده باشد (سرلشکر یحیی رحیم صفوی )

 

هرجا که بحث امنیت و عزت و اقتدار جمهوری اسلامی است ، مجسمه حاج احمد باید اونجا نصب بشه (سردار شهید حسن طهرانی مقدم )

 

احمد عصاره فضائل امام بود . احمد ناجی محوری مهمترین عملیات های جنگ بود. ( سردار شهید قاسم سلیمانی )

 

 

 

 

گفتاری از سرلشکر غلامعلی رشید درباره شهید احمد کاظمی

 

 

برای اولین بار احمد را در محور فیاضیه دیدم. (فیاضیه در مثلث بین رودخانه کارون و رودخانه بهمن‌شیر و جاده اهواز  آبادان قرار دارد.)

عراقی‌ها که برای تصرف آبادان از رودخانه بهمن‌شیر عبور کرده بودند پس از شکست در عملیات عبور از رودخانه بهمن‌شیر و تصرف آبادان، در شمال بهمن‌شیر ایستاده بودند و این سرپل را در شرق رودخانه کارون یک‌سال تمام در اختیار داشتند.

احمد در شمال بهمن‌شیر و چسبیده به کارون (رو به شمال و در مقابل عراقی‌ها) خط دفاعی درست کرده بود و دفاع می‌کرد.

در اواخر سال 59 بود (ماه ششم جنگ) که از اهواز (از پایگاه منتظران شهادت - باشگاه گلف سابق) به آبادان رفتم. به دلیل محاصره آبادان با استفاده از لنج از ماهشهر از راه دریا رفتم و در “چوئیبده” پیاده شدم و بعد از سرکشی به ایستگاه 7 و 12 آبادان و دیدار با مرتضی قربانی و جعفر اسدی و برادران باکری (مهدی و حمید) که خمپاره داشتند، به محور فیاضیه رفتم و برای اولین بار احمد را دیدم.

 

22 سال سن داشت. بسیار جوان و زیبا و شجاع و با روحیه و پر نشاط بود و خطی داشت در حدود یک کیلومتر بود با سنگرهای مرتب. برای حمله به عراقی‌ها در نقاطی تونل هم ایجاد کرده بود ولی مخفی گذاشته بود.

در سنگر با یک شربت ساده از ما پذیرایی کرد. موقعیت دشمن را توضیح داد. نقاط قوت و ضعف دشمن را به خوبی می‌شناخت و اعلام آمادگی کرد تا هر زمان که لازم باشد به دشمن حمله کند.

قبلاً احمد در حاشیه شرقی کارون در شمال دارخوین در نقطه‌ای بنام نثاره (جنوب فارسیات) مستقر شده بود که بعد از شکست عملیات 1359/10/15 در جنوب کرخه کور که قرار بود از فارسیات نیز به سمت پادگان حمید از کارون عبوری صورت بگیرد، و صورت نگرفته بود ؛ دستور داده شد که جعفر اسدی و احمد به جبهه آبادان بروند.

‌

 

اکنون ملت ایران با شهادت شهید کاظمی یک فرمانده کامل و فداکار و تمام عیار را از دست داده است.

مرسم تشییع پیکر شهید احمد کاظمی

 

او از مبتکرترین، خلاق‌ترین، صریح‌اللهجه‌ترین ‌و ‌مربی‌ترین فرماندهان لشکرهای سپاه در جنگ بود. شهید کاظمی یکی از فرماندهان محوری و کلیدی و برجسته و بزرگ سپاه بود که 30 سال تجربه، تدبیر و اقتدار در اندیشه و عمل را پشت سر نهاده بود.

 

‌برای آشنایی با این عزیز از دست رفته با توجه به شناختی که از ایشان داشتم به دو بخش از کارهای شهید کاظمی به اختصار اشاره می‌کنم:‌

بخش اول: مهارت و توانایی‌های نظامی.

بخش دوم: سیر تکاملی در جنگ.

 

 

بخش اول: مهارت و توانایی‌های نظامی‌

 

معمولاً فرمانده لشکرهای ما در جنگ علاوه بر قدرت فرماندهی کردن و کنترل و هدایت و تلاش برای غلبه و پیروزی بر دشمن، هر کدام به دلیل تخصصی که دارند و رشدی که کرده‌اند در یکی از ابعاد نظامی و در یک رسته به خصوصی بیشتر مسلط هستند و متخصص‌تر هستند.

‌مثلاً یک فرمانده لشکر در رسته پیاده خیلی ورزیده است، فرمانده لشکر دیگری در امر زرهی بسیار مسلط است و دیگری بر توپخانه،

 

ولی احمد کاظمی در خیلی از تخصص‌های مورد نیاز جبهه و رسته‌ها مهارت داشت.

مانند: لجستیک، پیاده، زرهی و مکانیزه، آبی  خاکی، اطلاعات و شناسایی، ادوات.

لشکر پیاده داشت و با آن به خوبی جنگید.

بر تیپ زرهی فرماندهی کرد و با آن خیلی خوب دشمن را کوبید.

در امر لجستیک واقعاً تسلط داشت و بی‌نظیر بود.

‌وقتی که تصمیم می‌گرفت به شناسایی و کسب اطلاعات از دشمن برود، بهترین شناسایی را انجام می‌داد و به بهترین وجهی وضعیت موجود دشمن و چشم‌انداز آینده را تجزیه و تحلیل می‌کرد و تحرکات آینده دشمن را پیش‌بینی می‌کرد.

 

احمد بهترین طراح عملیات بود و با طرحی که می‌داد زمینه در هم شکستن دشمن را بر پایه اطلاعات صحیح از دشمن فراهم می‌ساخت.

احمد کاظمی دور بچه‌های لشکر (بسیجی‌ها ، سپاهی‌ها و جهادی‌ها) می‌چرخید.‌

‌در تعمیر و نگهداری تجهیزات و ابزارها و سلاح‌ها و توزیع عادلانه امکانات و تدارک به موقع، فرمانده لشکر بی‌نظیری بود. روی همه این موضوعات نحوه به کارگیری نیروی انسانی و ابزار، محاسبه‌های دقیق می‌کرد و به خوبی از امکانات و ابزار در خدمت نیروها بر علیه دشمن استفاده می‌کرد.

در لشکر8 نجف کافی بود که به سه مکان سرکشی کنی تا به این مهم پی ببری؛ آشپزخانه که بسیار مرتب و تمیز و بهداشتی بود، اسلحه‌خانه که بسیار مرتب و منظم بود و از سلاح‌ها به خوبی نگه‌داری می‌شد و حمام.

‌

 

سادگی و خلوص و تواضع و فروتنی او باعث شده بود که در قلب رزمندگان و بسیجی‌ها جا داشته باشد. به همه جا سرکشی می‌کرد و با رده‌های پایین لشکر از مسئول تعمیرگاه گرفته تا مسئول حمام، اسلحه‌خانه، بسیجی‌های تا گردان و … حضوراً نشست و برخاست داشت.

هر کس با او برخورد می‌کرد شیفته مرام و اخلاق و ادب و حجب و حیای او می‌شد.

روحیات بسیجی و خلق و خو و رفتار و سخنانش امکان ارتباط با نیروهای بسیجی را به خوبی برایش فراهم می‌ساخت و به خوبی بر نیروهای مردمی فرماندهی می‌کرد.

اگر زندگی فرمانده لشکرهای شهیدی مثل احمد کاظمی، مهدی باکری و حسین خرازی و همت و زین‌الدین عمیقاً بررسی شود همه به این واقعیت مسلم ایمان می‌آورند که این فرماندهان استادان بزرگ فن جنگ هستند و قطعاً در راس همه آنان احمد کاظمی در قامت یک فرمانده نیرو که حیات مبارک او 16 سال پس از جنگ ادامه پیدا کرد در این فن از سرداران جاودانه تاریخ است.

 

‌کوبیدن دشمن برای تحمیل اراده خود بر دشمن و متقاعد کردن دشمن به نحوی مطمئن که در برابر این فرمانده توانمند و نابغه در میدان جنگ نمی‌توان تاب مقاومت آورد، از احمد کاظمی برمی‌آمد و بس.

احمد کاظمی پدیده‌ای بود که دیگر ممکن نیست به آسانی نظیر او به وجود آید. شهید کاظمی و لشکر8 نجف قهر الهی بودند که بر سر دشمن بعثی فرود می‌آمدند و خداوند احمد کاظمی و لشکر8 نجف را برای کیفر دادن به سربازان متجاوز به ایران اسلامی، ‌فرستاد.

 

احمد با صداقت و خلوص و شجاعت و تدبیری بی‌مانند، خویشتن را در خدمت به ولایت و اسلام و مسلمین و ایران اسلامی مستحیل و ذوب کرد و 28 سال خستگی‌ناپذیر و بی‌وقفه در قالب یک فرمانده مجاهد و عارف کوشید. عشق و خدمت به ولایت و نظام اسلامی و ایران اسلامی بر روح او مسلط بود. فعالیت‌های فکری، هوش، تحرک فوق‌العاده و گرایش دائم برای کوبیدن دشمن در هر نقطه و مکانی از خطوط برجسته احمد کاظمی بود.

 

‌شهید کاظمی به اعتقاد تمام فرماندهان و صاحب‌نظران نظامی برجسته‌ترین تاکتیک‌دان (پیروزی در نبردها) و هم استراتژیستی خبره بود و تشخیص‌های صحیح راهبردی داشت. مثل شهید مهدی باکری کم حرف می‌زد ولی زیاد عمل می‌کرد.

مهدی، حسین و احمد اهل اظهارنظرهای مبسوط نبودند و در جلسه‌ها ، تطویل کلام نداشتند. خیلی خلاصه و مجمل اظهارنظر می‌کردند و حرف می‌زدند و اغلب خاموش بودند. امام علی(ع) در وصف یکی از برادران دینی خود در نهج‌البلاغه می‌فرماید:‌ ‌بیشتر روزگار خاموش بود و اگر می‌گفت، غلبه می‌کرد و تشنگی پرسندگان را فرو می‌نشاند.

احمد هم مثل مهدی مصداق این فرمایش مولی امیر‌المؤمنین بود. ‌هرگز مشتی و دستی و شلاقی بر سربازش در میدان نزد بلکه رزمنده‌اش را با تشویق و افتخار و معنویت و ادب و شجاعت به جنگ واداشت و سربازانش وقتی اراده آهنین و صلابت روح و شجاعت و ادب احمد را در میدان جنگ می‌دیدند، برای پیشروی و حمله به دشمن سر از پا نمی‌شناختند.

عملیات‌ها و جنگ‌های احمد همه از روی اسلوب و قاعده بود حرکاتش سنجیده و با اصول و قواعد فن نظامی تطبیق داشت و صحیح‌ترین تاکتیک را در صحنه رزم پیاده می‌کرد و بسیاری از سرداران قادر نبودند به گرد پای احمد هم برسند و از این به بعد هم باید بکوشند درخشان‌ترین عملیات‌های جنگی خود را از او تقلید کنند.

 

‌احمد به خوبی نقشه جغرافیایی را می‌شناخت و از همه افراد یگان‌هایش بهتر از نقشه استفاده می‌کرد. با این حال هیچ وقت به نقشه جغرافیایی محدود نمی‌شد، چشم از نقشه برمی‌داشت و به زمین عملیات پا می‌گذاشت. قبل و بعد از پرداختن به نقشه، زمین را که توجیه می‌شد و فرماندهان تحت امر را که توجیه می‌کرد، افراد را تهییج می‌کرد، با خطابه‌اش هیجان به جان رزمندگان می‌ریخت. فرمان صادر می‌کرد یا زهرا و یا حسین می‌گفت.

 

‌به نماز و دعا و قرآن متوسل می‌شد. اشک می‌ریخت فریاد می‌زد و فرمان صادر می‌کرد و در نزدیک‌ترین نقطه به دشمن حاضر می‌گشت و ستون‌های مهیب رزمندگان را به حرکت وا می‌داشت. در چنین شرایطی هیچ فرماندهی از دشمن در برابر نیروهای پر شور احمد تاب مقاومت نداشت چون بر توپخانه، ادوات، زرهی، مکانیزه، پیاده، لجستیک، اطلاعات و عملیات و ارتباطات مسلط بود و به همه فرمان‌های دقیق می‌داد. از آتش توپخانه و ادواتش به بهترین شکل استفاده می‌کرد و به شدیدترین وجه ممکن علیه دشمن آن را به کار می‌گرفت.

 

‌احمد کاظمی نه جنگ کلاسیک را که برای دشمن شناخته شده بود پیاده می‌کرد و نه واحدش را در دسته‌های کوچک پراکنده می‌کرد و عملیات چریکی و نامنظم می‌کرد، بلکه شیوه جدیدی که در سپاه به تکامل رسیده بود به کار می‌بست. جنگ انقلابی و مردمی با لشکر، با تاکتیک‌های جدید و نو‌به‌نو و آرایش‌های فشرده و تازه، که دشمن را بی‌اندازه آسیب‌پذیرمی‌کرد.

‌احمد کاظمی و لشکرش شمشیر برنده فرمانده کل سپاه، آقا محسن، در جنگ بود و تاکتیک ویژه و سر اصلی نبرد و طرز رسیدن به هدف اصلی را فرمانده کل سپاه با دو سه فرمانده در جنگ از جمله احمد به نتیجه می‌رسید.

 

‌پیاده کردن روش‌های ابتکاری و دور زدن مواضع دشمن در عمق، ناشی از مطالعه عمیق احمد بر روی دشمن بود. او در این کار صاحب‌نظر و استاد بود و به سرعت با دور زدن دشمن در وهله اول به پشت دشمن دست می‌یافت و خطوط اصلی ارتباطی دشمن را قطع می‌کرد و در وهله دوم با دشمن درگیر می‌شد و واحدهای محاصره شده دشمن را نابود می‌کرد. در این نوع مانور با سرعت عجیبی عمل می‌کرد و فرصت هر گونه واکنش و ضدحمله را از دشمن می‌گرفت. احمد نقاط ضعف مواضع دشمن را پیدا می‌کرد و سپس گردان‌هایش را جمع‌آوری و به سرعت برای تاکتیک‌هایی که در ذهن داشت تعلیم می‌داد و بعداً در نقطه مطلوب آنها را گرد می‌آورد و در مشت خود داشت و رخنه را که انجام می‌داد در لحظه آخر بدون اجتناب از صرفه‌جویی، با آن گردان‌هایی که برای ضربه‌کاری به دشمن آماده کرده بود وارد عمل می‌شد و کار دشمن را یکسره می‌کرد و این اقدامات را با ده‌ها فن و تاکتیک عمل می‌کرد.

 

جنگ ما همزاد انقلاب بود. یک سیر و سلوک عظیم معنوی بود. مجاهده با اموال و انفس، با صدق نیت و اخلاق و صداقت و در معامله با رب‌الارباب بود.

احمد کاظمی از فرماندهان حماسه‌ساز، متعهد، آرمان‌خواه و مسئول و بی‌ادعا بود. باشد تا سر فرصت احمد را و دنیای احمد را به ملت ایران بشناسانیم.

 

ادامه دارد ...

 

------------

پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

پ.ن 2 : با توجه به طولانی بودن مطالب و بخاطر جلوگیری از خستگی مخاطب در پست بعدی به ادامه مطالب مرتبط با این سردار دلیر شهید خواهیم  پرداخت.

ویرایش شده در بهمن 99 توسط mehran55

[arminheidari 24,423]

با اجازه بخش هایی از مقاله مدیریت میدانی شهید کاظمی به روایت شهید طهرانی مقدم را در این جا بازنشر می دم

لینک

 

 

بر 24 دی 1399 در 18:49 , arminheidari گفت:

یک ویدیو پر از نکات مدیریتی از کسی که در عمل ثابت کرد مدیریت واقعی به مسئولیت پذیری و دلسوزی است. 

https://www.aparat.com/v/6maox

 

 

بر 24 دی 1399 در 18:49 , arminheidari گفت:

نکات مهم در صحبت های شهید: 

- در صحنه عملیات علیه منافقین جز به جز نظارت می کرد و اشراف داشت و با حضور بر ارتفاعات مشرف و دید بر صحنه فرمان می داد و منتظر نبود که مقدم بهش بگه چی شده 

 

- در عملیات مقابله به مثل در عراق آقایان را خیلی ما ندیدیم، دستور و دریافت گزارش (بیان یک نکته منفی از مدیریت مسئولان)

 

- حاجی خیلی برای کار وقت می گذاشت و پای کار بود و در صحنه بود و عزم قوی داشت

 

- در زمانی که سردار کاظمی نیروی هوایی اومد، سردار کاظمی در یک سال 11 بار فقط به یک واحد سر زد در حالی که فرمانده بالایی به آن واحد بهش سر نمی زد

 

- کسی که مسئولیت قبول میکنه آنچه که در صحنه می گذارد باید به جزئیات اطلاع داشته باشد تا بتونه بگه انجام بده یا نده تا فرمان بده و هدایت کنه

 

- کنترل از راه دور و خواندن گزارش و ... روش غلطی هست 

 

- این اولین و اخرین فرمانده ای هست که میاد و جز به جز بر کارتون نظارت میکنه

 

- آیا زیر سیستم می تواند برای کسی که راس سیستم است صحنه آرایی کند و صحنه هایی رو ایجاد کنه که بر خلاف واقعیت درونی سیستم باشد؟؟ 

 مدیری که آگاهی وشناخت از پارامتر و معادلات دارد بازی نمی خورد و فریب سیستم رو نمیخوره

 

- چون مدیریت علمی و سیستمی می کرد، اول خوب از ما می پرسید و مطالب رو خوب می فهمید، اطلاعاتش رو کامل می کرد و بعد با سعی و خطا خودش رو کالیبره می کرد

 

- وقتی حاجی اومد نیروی هوایی، یه عده گفتن احمد کاظمی داره میاد، یک با یه قطار دوم اصلا تخصصی نیست، این توپ تانک و زرهی رو میشناسه، نیروی هوایی تخصصی هست، علمی و فنی هست این که بچه رزمنده است و در زمان حضور سردار کاظمی نیروی هوایی حدود 300 تا 500 درصد رشد تخصصی در نیروی هوایی داشت و روزی که حاجی رفت گفتیم خوش به حال نیروی زمینی که حاجی متحولش میکنه

 

- یاد بگیریم ما، مدیریت یاد بگیریم ما، اینکه منتظر بشیم که کی عمر خدمتی ما تمام میشه و چجور جواب بدیم و حالا فردا اگر از ما جواب خواستن چجور بنویسیم و ... باعث میشه دور خودمون بچرخیم 

 

- حاجی متناسب با شرایط زمانی و مکانی ، میشد آدم متناسب با آن ظرف که گویی سالیان سال اون ادم تربیت شده برای اون مجموعه

امکان نداره استراتژیک باشید و همزمان تاکتیکی باشید، تاکتیکی عمل کنید و استراتژیک فکر کنید

 

- عموما مدیران ما یا کاربردی هستن یا تئوریسین 

یا خوب عمل می کنن ولی نمی تونن جامع فکر کنن، یا کسانی که جامع فکر می کنن و مبانی تئوری پردازن در صحنه های کاربردی و جز به جز ناتوان اند

تمامی این اضلاع در شهید کاظمی بود و علتش این بود که از کف کار بالا اومد، از کف ایستگاه 11 اومد بالا

 

- وقتی میخواست وارد خرمشهر شود، بلدچی اورد که تو خیابان های خرمشهر گم نشه ( آوردن مشاور درست در کار)

 

بر 24 دی 1399 در 18:49 , arminheidari گفت:

وقتی شهید کاظمی همراه شهید مقدم به روسیه میرن برای خرید موشک و سامانه ( یعنی سال 84 که شهاب 3 هم رونمایی شده بود)

روس ها بعد از کلی برنامه های ضد جاسوسی و کلی وقت کشی به شهید کاظمی میگن، اینجا سیستم جاسوسی نداره ولی شما نمیرید به آمریکایی ها متن جلسه رو بگید؟

شهید کاظمی میزنه رو دست مقدم و میگه بریم و سفیر ایران هم نتونست متقاعدش کنه که بمونه 

تو هواپیما گریه اش میگیره و به مقدم میگه آقای مقدم ما باید این رو بسازیم تو نیروی هوایی هم بسازیم 

شروع کردیم ساختیم و اردیبهشت ماه تست کردیم بهترین عملکرد و چیزی که فوق عملکرد ابرقدرت هاست

اتم نیست ولی موشکه ولی موشکی هست که حسرتش رو روس ها و آمریکایی ها بخورن (روی این حرف باید تامل کرد چه چیزی ساختیم که آمریکایی ها و روس ها ندارن)

ساخته شده بدست بچه های سپاه ، فوق تکنولوژِی 

 

(احتمال زیاد همون بحث موشک های نقطه زن هست و به نظر میاد سیستم نقطه زنی ما بدون سامانه های ماهواره ای بوده است که مزیت بر امریکایی هاست)

 

ولی اراده و خواستن از صحبت های شهید کاظمی بیرون میاد:

 

مدیری که انقدر مسئولیت پذیر هست که هیچ سدی رو جلوش نمیپذیره و روی دریایی از مشکلات پل میزنه و عبور میکنه 

همانطور که بر روی کارون و اروند خروشان پل پیروزی را زدند 

   >>>>>>>>>>>>>>>>    

 

ویرایش شده در بهمن 99 توسط arminheidari

[mehran55 20,888]

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز 

 

گفتاری از سرلشکر غلامعلی رشید درباره شهید احمد کاظمی (2)

بخش دوم : سیر تکاملی در جنگ‌



 

 

عملیات ثامن‌الائمه:

‌وقتی که در مهر سال 1360 پس از ناکامی بنی‌صدر و نیروهای تحت امرش در کسب حتی یک عملیات موفق و فرار او از کشور، تصمیم گرفته شد عملیات شکست حصر آبادان را انجام دهیم، احمد با سه گردان نیرو در حد و اندازه یک فرمانده تیپ ظاهر شد و مقرر گردید با سرهنگ کهتری که 20 سال از احمد بزرگ‌تر بود نیروهای تحت امرش به صورت ادغامی عمل کنند.

حمله آغاز شد و احمد با قدرت و درایت و تدبیر به نقاط ضعف دشمن حمله کرد و با تاکتیک‌های عالی جبهه دشمن را فرو ریخت و به کمک اسدی و مرتضی قربانی از محورهای جنوب به سرعت نیروهایش را به پل حفار رساند و ظرف 24 ساعت لشکر3 زرهی عراق را در شرق کارون در هم شکست (پس از یکسال حضور) و آبادان از محاصره نجات پیدا کرد و از امکانات به غنیمت گرفته شده دشمن، گردان‌هایش را تقویت کرد.

احمد در عملیات ثامن‌الائمه مثل حسین تعداد زیادی تانک و نفربر و سلاح سنگین از دشمن به غنیمت گرفت. در آن زمان وضعیتی در مملکت حاکم بود که مسئولان کشور اعتقاد نداشتند که سپاه می‌تواند سلاح سنگین داشته باشد و حتی غنائمی که خود سپاه با شجاعت از دشمن می‌گرفت، دستور می‌دادند که به ارتش تحویل شود، لکن احمد این کار را نکرد و حتی تعدادی از سلاح‌های سنگین را پنهان کرد (بعضاً دفن کرد!) تا در شرایط بهتری، از آنها در جهت تقویت گردان‌ها و یگانش بر علیه دشمن استفاده کند. سپاه کم‌کم تانک و نفربر و توپخانه‌اش را از دشمن به غنیمت گرفت و یگان‌های زرهی و مکانیزه و توپخانه تشکیل داد و احمد اولین تیپی بود که از غنائم دشمن یگان زرهی درست کرد.

 

بعد از شهادت کلاهدوز در مهر ماه سال 1360، آقا رحیم مسئول طرح و عملیات ستاد مرکزی سپاه شد و اینجانب مسئول ستاد عملیات جنوب شدم. اولین حکمی که اینجانب به عنوان فرمانده تیپ نوشتم، برای احمد کاظمی بود و بعد هم برای شهید خرازی (حسین) و اسدی و مرتضی و عزیز جعفری. حکم، سه چهار خط بیشتر نبود:

 

( بسمه‌تعالی. برادر احمد کاظمی جناب عالی را به فرماندهی تیپ8 نجف اشرف منصوب می‌نمایم و …).

‌

عدد تیپ را ما در باشگاه گلف معلوم می‌کردیم (من و شهید باقری) و نام لشکر را از فرمانده‌اش می‌پرسیدیم. و احمد با مشورت دوستان و یاران خود در لشکر، نام “نجف اشرف” را برگزید و پیشنهاد داد. رزمندگان لشکر عمدتاً از شهرستان نجف‌آباد بودند و با این نام عهد و پیمانی که با مولی حضرت امیر‌المومنین داشتند پیوند عمیق با نجف اشرف هم برقرار کردند.

البته رزمندگان کاشان، کرج و آذربایجانی هم در لشکر احمد بودند.

 

عملیات طریق القدس : 

‌در عملیات طریق‌القدس (فتح بستان) تیپ احمد عمل کننده نبود و به او دستور داده شده بود که برود برای عملیات فتح‌المبین آماده شود در دامنه کوه‌های میشداغ. ولی هم به شدت به حسین علاقه داشت و هم قبول نمی‌کرد در یک عملیات شرکت نداشته باشد و می‌خواست همیشه دشمن را داشته باشد و او را گم نکند و این خصلت فرماندهان بزرگ است لذا با یک گردان نیرو و بهترین کادرهای تیپ آمد به کمک حسین و مرتضی قربانی و در عملیات طریق‌القدس مشارکت کرد.

 

عملیات فتح‌المبین:

‌اوج ظهور و بروز اندیشه‌ها و هنر و تاکتیک‌های احمد در این عملیات بود.

احمد با مهدی باکری آشنا شده بود. احمد به مهدی گفت بیا جانشین تیپ بشوید. و مهدی اول با حیا و حجب بالایی  به اعتراف احمد درحالی‌که صورتش سرخ شده بود  نمی‌پذیرفت ولی بعد که پذیرفت، بهترین یارانش را از خطه آذربایجان صدا زد: تجلاتی، طریقت، حمید و … آمدند. این خاطرات را احمد در 1380/11/02 در منزل خودش برای ما تعریف کرد.

‌می‌گفت من مهدی را دیر درک کردم. مهدی انسان با درک و با شعوری بود و ارتباط سخت با خدا داشت و …

 

‌احمد مسئول مستقیم محور رقابیه بود و مهدی را مسئول محور ذلیجان در وسط تپه‌های میشداغ کرد. احمد و مهدی فکرهایشان را روی هم ریختند. با محلی‌ها بحث کردند. نظرات بچه‌های دزفول را هم گرفتند و به ابتکاری باور نکردنی رسیدند:

ذلیجان باید شکافته شود! و آمدند با آقا محسن در میان گذاشتند

آقا محسن هم رفت در منطقه و پیشنهاد را روی زمین بررسی کرد و پیشنهاد احمد را پذیرفت. یعنی کوهی به قطر 8 الی 10 کیلومتر باید شکافته می‌شد و اگر این راه را ما داشته باشیم، می‌رویم پشت رقابیه و پشت دشمن سر در می‌آوریم و کاری می‌کنیم که دشمن در همان ساعات اول فرو بریزد. این کار با سرعت تمام توسط جهاد سازندگی صورت گرفت.

احمد و مهدی تابلویی نصب کردند و نوشتند: <و خدا تنگه ذلیجان را شکافت>.

روز حمله فرا رسید سوم فروردین ماه سال 1361 و مهدی با دو گردان نیروی پیاده و یک گردان مکانیزه بعد از 20 کیلومتر آن سوی تنگه رقابیه رسید به پشت دشمن و شب دشمن به محاصره درآمد.

فرمانده تیپ 91 پیاده سرهنگ نزار با همه نفرات تیپش اسیر شد. هنوز هم سرهنگ نزار می‌گوید: احمد با هلی‌کوپتر پشت یگان من نیرو پیاده کرد! …

 

عملیات بیت‌المقدس: ‌

احمد و حسین و مرتضی یگان‌های قرارگاه فتح بودند.

من به همراه شهید نیاکی (فرمانده لشکر92 اهواز) فرماندهان قرارگاه فتح بودیم. احمد پیشروی‌اش حرف نداشت مرحله اول، مرحله دوم، و رسید به مرز. از کارون تا مرز 35 تا 40 کیلومتر را کوبیده بود.

دشمن را مچاله کرد و مرحله سوم آمد در کنار حسین و در پشت دروازه ورودی خرمشهر که دشمن دژها و موانع متعددی ایجاد کرده بود قرار گرفت و روز دوم خرداد سال 1361 حمله کردند. احمد و حسین فرماندهانی بودند که خرمشهر را فتح کردند. احمد و حسین فاتح واقعی خرمشهر بودند. این را نه حسین تا زمانی که زنده بود، گفت و نه احمد. چون در جبهه جنگ کسی پز فرماندهی و مدیریت نمی‌داد. از مصاحبه، از عکس‌گرفتن، از مطرح کردن خود حتی برای یک‌بار به شدت پرهیز می‌کردند. احمد با آن حجب و حیا و ادب و اخلاص امکان نداشت یکبار از رشادت‌های خود یاد کند و فتحی را به نام خود بازگو کند.

آری ملت ایران بداند در روز 19 دی‌ماه سال 1384، دومین فاتح خرمشهر را هم از دست داد! …

 

فرمانده جوانی که با کوبیدن دشمن توسط ده‌ها هزار رزمنده تحت امر و فرمانش وقتی که به خرمشهر فاتحانه پا گذاشت تازه به آستانه 24 سالگی رسیده بود. و امام خمینی(ره) ده‌ها فرمانده جوان مثل احمد داشت که فاصله سنی بین احمدها و امام شصت سال بود ولی امام به جوانان اعتقاد داشت و این فرماندهان جوان عاشق امام بودند.

‌پس از فتح خرمشهر بود که دشمن احمد را شناخت و فهمید که با این فرمانده مبتکر، جوان، قوی، شجاع، مسلط و بسیار پخته حریف نمی‌شود؛ مخصوصاً در پیاده کردن تاکتیک‌های عالی.

امکان نداشت خطی از دشمن در مقابل احمد تاب مقاومت بیاورد. اینجا بود که هر فرمانده لشکری از دشمن در مقابل احمد در میدان جنگ قرار می‌گرفت به وحشت می‌افتاد و شکست خود را قطعی می‌دید. این را اخیراً اسناد به غارت رفته وزارت دفاع ارتش متلاشی شده صدام می‌گوید. در اسناد آمده است و اسناد این را اعتراف می‌کنند.

عجیب است که احمد هیچ وقت شکست نخورد. حتی در عملیات رمضان که عملیات ناموفقی بود. احمد 30 کیلومتر پیشروی کرد تا کنار نهر کتیبان و دشمن سراسیمه از مقابل او فرار می‌کرد. احمد جبهه را شکافته بود و به دلیل نرسیدن بقیه، لشکر6 زرهی عراق (که احتیاط بود) او را دور زده بود. و احمد مقاومت کرد و با تدبیر عقب آمد.

 

‌در عملیات‌های بعدی (والفجر مقدماتی، والفجر1، محرم، والفجر4، و …) به طور کامل با لشکرش به مصاف دشمن آمد و پیروز میدان بود.

 

عملیات خیبر: ‌

عملیات خیبر شروع شد ، سوم اسفند سال 1362 و احمد با پیروزی قدم به جزیره مجنون جنوبی گذاشت.

روز ششم اسفند که پاتک‌های دشمن به جزیره مجنون قطع نمی‌شد، به دستور آقا محسن به همراه محمد باقری رفتم پیش احمد. احمد و مهدی، غلامپور، بشردوست، دانایی، عزیز و مهدی زین‌الدین هم آنجا بودند. وسط جزیره مجنون جنوبی در کنار دو سه کانکس، زیر آتش شدید دشمن. برادران را دعوت کردم و آمدند روی ضلع شرقی جزیره مجنون جنوبی دور هم جمع شدیم تا فکری بکنیم که هم جزیره بهتر حفظ شود و هم از جزیره برای باز شدن محور طلائیه که همت و حسین و اسدی و رئوفی و رودکی می‌جنگیدند، تلاشی صورت گیرد. همان روز انگشت وسط دست راست احمد توسط آتش دشمن قطع شده بود. شرح این واقعه و ملاقات و جلسه را در دفترچه خاطراتم در روز 6 اسفند سال 1362 نوشته‌ام.

 

‌اصرار کردیم به مهدی که جسد حمید را بیاورد که در بعدازظهر همان روز شهید شده بود و در کنار پل ورودی جزیره مجنون جنوبی مانده بود. احمد هم اصرار می‌کرد. مهدی می‌گفت باید فرصتی فراهم آید تا همه بچه‌ها را به عقب بیاوریم. من مسئول همه بچه‌ها و مسئول حمید بوده و هستم.

احمد به دلیل خونی که از انگشت بریده‌اش می‌آمد، به حالت ضعف کمی دراز کشید، دنبال نمک می‌گشت و انگشت خود را در نمک می‌گذاشت که هم خون بند بیاید و هم عفونت نکند. و مهدی گرسنه بود و دنبال چیزی برای خوردن گشت. سیب‌زمینی پخته شده عراقی پیدا کرد در داخل یک کتری عراقی.

 

عملیات بدر:

‌احمد باز هم پیروز میدان بود.

لشکرش را با تدبیر روی خشکی دجله پیاده کرد و دشمن را کوبید، دوش به دوش مهدی و لشکر31 عاشورا تا به دجله رسید و احمد رو به سمت جنوب چرخید در محور روطه به سمت القرنه در کنار دجله.

در همین عملیات مهدی از دجله عبور کرد و در غرب دجله روی جاده بغداد - بصره با عراقی‌ها درگیر شد.

عراقی‌ها وحشت زده در حالی‌که تانک‌هایشان روی خودروهای عظیم کمرشکن بود با مهدی درگیر شدند. و نهایتاً مهدی آنجا در داخل قایق در رودخانه دجله به شهادت رسید.

آخرین تماس را احمد با مهدی گرفت و تلاش می‌کرد مهدی را که خیلی همدیگر را دوست داشتند به شرق دجله دعوت کند. این خاطره‌ها را بارها و بارها احمد گفت. از جمله 1380/11/02 که در دفترچه‌ام نوشته‌ام و ماه مبارک رمضان سال 1384 در منزل آقا محسن. 

مهدی به من گفت احمد بیا اینجا من جای خیلی قشنگی هستم. اگر آمدی همیشه پیش من می‌مانی. اگر نیامدی من رفتم! و احمد روز 19 دی ماه سال 1384 در ارومیه که بوی مهدی را می‌دهد و زادگاه مهدی بود ، به شهادت رسید و رفت پیش مهدی.

 

عملیات والفجر8: ‌

در کنار کارخانه نمک بر روی جاده معروف به جاده استراتژیک بصره – فاو لشکر زرهی گارد صدام را شکست داد و برای اولین بار نفرات لشکر زرهی گارد صدام هم از آتش شیمیایی اشتباه نیروی هوایی و توپخانه صدام فریاد و ناله می‌کردند و هم از فشار فوق‌العاده‌ای که لشکر8 نجف به فرماندهی احمد وارد می‌کرد و در هم شکستند.

مرتضی قربانی هم پس از تصرف شهر فاو، در این میدان به احمد کمک می‌کرد.

در کربلای4 هم وارد عمل شد و در کربلای 5 حساس‌ترین نقطه را آقا محسن به لشکر نجف محول کرد. دو نقطه حساس بود که آقا محسن یکی را به قاسم و مرتضی و کوثری سپرد و آن غرب کانال ماهی بود و نقطه حساس دوم محلی بود که کانال ماهی مثل یک شمشیر دوخته شده بود به جزیره پنج ضلعی و این گوشه باید از دشمن گرفته می‌شد و آنجا مقر لشکر11 دشمن هم بود و احمد حمله کرد و دشمن را با شدت تمام کوبید و نفرات دشمن را به وسط بیابان پرت کرد. و ایستاد تا تثبیت و پیشروی‌های بعدی.

 

عملیات والفجر10 :

در عملیات والفجر10 در پایان سال 1366 نیز احمد و لشکرش با تکیه جناح چپ خود به دریاچه سد دربندیخان وارد منطقه حلبچه شدند و پیروز میدان جنگ بود.

 

پس از جنگ

احمد پس از جنگ که خیلی از لشکرها به پادگان‌ها برگشتند، مأموریت پیدا کرد و رفت فرمانده قرارگاه حمزه سیدالشهدا در ارومیه شد.

 

‌احمد در اینجا اندیشه‌ها و دکترین خود را به کار گرفت که با هزینه کم از لحاظ نفرات و تجهیزات و امکانات و زمان و گسترش بهترین شیوه‌های برقراری امنیت را پیاده کرد و 70 درصد نیروها و امکانات و تجهیزات را برداشت نمود و اصل تأمین و صرفه‌جویی در قوا را پیاده کرد. و بعد هم ضدانقلاب را در داخل خاک عراق تعقیب کرد.

 

صدام و امریکایی‌ها در شمال مدار36 درجه بودند. امریکایی‌ها در آسمان و صدام در زمین.

احمد با جرات و شهامت در قامت یک سپاه تمام عیار وارد خاک عراق شد و دشمن را در اطراف کوی سنجق و پیرامون آن کوبید و با موفقیت بازگشت. هواپیماهای امریکایی بر بالای سر احمد بودند و جرات حمله نداشتند.

 

این حرکت او منجر به توافقی شد فی‌مابین قرارگاه حمزه و سپاه و روِسایی از اکراد عراق که بر ضدانقلاب نفوذ و تسلط داشتند و ضدانقلاب تعهد داد که کار نظامی را کنار خواهد گذاشت و به فعالیت سیاسی خواهد پرداخت.

این کار احمد را ، همه نظامیان و سیاسیون می‌دانند که قواره‌اش بالاتر از یک فرمانده لشکر است و احمد هوش و ذکاوت و درک امنیتی و نظامی بالایی در این عملیات از خودش نشان داد. و همه چشم‌ها در سپاه به احمد دوخته شد. همه می‌گفتند: احمد یک فرمانده نیرو است ما او را نشناخته‌ایم.

 

سال 1379

بعد از رفتن باقر قالیباف از نیروی هوایی سپاه به نیروی انتظامی، با لیاقتی که احمد داشت توسط فرماندهی معظم کل قوا به فرماندهی نیروی هوایی منصوب شد. کارهای بر زمین مانده را تمام کرد و در نیروی هوایی نیز درخشید و یگان‌های موشکی را توسعه داد و بنا به خواسته‌های جدی احمد و پشتیبانی انقلابی علی شمخانی (وزیر دفاع وقت) برد موشک‌ها توسعه پیدا کرد و قدرت بازدارندگی جمهوری اسلامی ایران را افزایش داد.

 

 

سال 1384 فرا رسید،

باید قوی‌ترین فرمانده در سپاه فرمانده نیروی زمینی بشود و این فرمانده کسی جز احمد نبود. احمد که 30 سال تجربه و تدبیر و اندیشه و عمل و تاکتیک و استراتژی را در میدان‌های مختلف آموخته و پشت سر گذاشته بود در مرداد ماه سال 1384 به پیشنهاد سردار صفوی فرمانده محترم کل سپاه ، از سوی فرماندهی کل قوا به فرماندهی نیروی زمینی سپاه منصوب شد. طی 5 ماه تا لحظه شهادت برنامه‌ریزی درازمدت و کوتاه‌مدتی را برای تقویت نیروی زمینی تدارک دید.

 

 

‌احمد کاظمی یکی از شگفت‌انگیزترین پدیده‌های تاریخ انقلاب اسلامی و 8 سال دفاع مقدس بود و از بزرگ‌ترین نوابغ نظامی دو قرن اخیر ایران به شمار می‌رود. هیچ لشکری از عراق و هیچ فرمانده متجاوزی تاب مقاومت در برابر او را نداشت. با اراده و سخت‌کوش بود.

‌در ادب، معرفت، اخلاق، حجب و حیا، فهم و درک مدیریت و تدبیر مثال زدنی است.

 

احمد این قهرمان ملی و سرمایه ملی بهترین الگو برای مدیران و جوانان ما می‌تواند باشد.

 

منبع:نشریه نگین ایران، مقاله 4، دوره 4، شماره 16، بهار 1385، صفحه 29-36

 

 

 

 

 

 

 

 

... پایان

 

------------

پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

پ.ن 2 : با توجه به طولانی بودن مطالب و بخاطر جلوگیری از خستگی مخاطب در پست بعدی به ادامه مطالب مرتبط با این سردار دلیر شهید خواهیم  پرداخت.

ویرایش شده در بهمن 99 توسط mehran55

[mehran55 20,888]

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز

 

مستند 

نامه ای به احمد

 

عشق دُردانه است و من غواص و دریا میکده / سر فرو بردم در آن ، تا کجا سر بر کنم ( حضرت حافظ)

 

 

 

 

 

https://www.aparat.com/v/yZI1Y/مستند_نامه%26zwnj%3Bای_به_احمد%3A_شهید_کاظمی_(با_حضور_حاج_قاسم)

 

پ.ن 1 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

پ.ن 2 : ان شاء الله در پست بعدی به ادامه مطالب مرتبط با این سردار دلیر شهید خواهیم  پرداخت.

[A_M_J 44]

11 hours قبل , mehran55 گفت:

عملیات طریق القدس : 

‌در عملیات طریق‌القدس (فتح بستان) تیپ احمد عمل کننده نبود و به او دستور داده شده بود که برود برای عملیات فتح‌المبین آماده شود در دامنه کوه‌های میشداغ. ولی هم به شدت به حسین علاقه داشت و هم قبول نمی‌کرد در یک عملیات شرکت نداشته باشد و می‌خواست همیشه دشمن را داشته باشد و او را گم نکند و این خصلت فرماندهان بزرگ است لذا با یک گردان نیرو و بهترین کادرهای تیپ آمد به کمک حسین و مرتضی قربانی و در عملیات طریق‌القدس مشارکت کرد.

ضمن تشکر، در جریان عملیات طریق القدس به خاطر بعضی مسال به خصوص اختلاف بین شهید کاظمی و سپاه نجف آباد، حاج احمد رو می فرستن کردستان اونجا هم یه مسئولیتی بهش می دن اما خودش برای عملیات طریق القدس میاد جنوب و میره پیش مرتضی قربانی. بعدش هم که موضوع تشکیل تیپ نجف پیش میاد که احمد کاظمی و مهدی باکری با هم این تیپ رو تاسیس می کنن.

 

حالا که شما یک مستند رو معرفی کردین من هم لینک چند تا مستند در مورد شهید کاظمی رو اینجا می گذارم

مستند خندید و رفت:  https://www.aparat.com/v/cqy1N

مستند کردستان روایتی دیگر که در مورد دوران فرماندهی قرارگاه حمزه است قسمت اول: https://www.aparat.com/v/bGApy

مستند کردستان روایتی دیگر قسمت دوم: https://www.aparat.com/v/JLGN4

مستند واقعه که موضوع اون حضور شهید کاظمی در زلزله بم است: https://www.aparat.com/v/d5Ltg

مستند روز آزادی در مورد عملیات بیت المقدس: https://www.aparat.com/v/1ozh8

مستند احمد ما: https://www.aparat.com/v/mK7Pp