چرا روسها به ماه نرفتند؟

[RezaKiani 1,919]

[font="Times New Roman","serif"][size=4]برای بیشتر مردم ،به ویژه در غرب، فرود انسان بر روی ماه توسط سفاین فضایی آپولو نشان دهنده ی اکتشاف ماه است. به هرحال، باید به خاطر داشت که شوروی (سابق) یک برنامه ی اکتشافی روبوتیک پیشرفته در سطح ماه داشت و حتی برای فرود انسان بر روی ماه نیز برنامه ریزی کرده بود. [/size][/font]
[b][font="Times New Roman","serif"][size=4]قسمت اول : فاش شدن اسرار[/size][/font][/b]
[font="Times New Roman","serif"][size=4]در 19 آگوست 1989 روزنامه ی ایزوستیا بسیاری از سرنخهای پروازهای فضایی روسها را فاش کرد که با وجود تأکید زیاد مخالفان، روسها در دهه ی 60 سعی داشته اند تا انسان را زودتر از آمریکایی ها بر سطح ماه فرودآورند. مقاله ی ایزوستیا "چگونه به ماه پرواز نکردیم" نام داشت و شور زیادی در میان بسیاری از دانشمندان فضایی غرب ایجاد کرد. این مقاله تقطه ی عطف مهمی در گلاسنوست گورباچف بود. برای اولین بار، هزاران مهندسی که در برنامه ی ماه نوردی روسها حضور داشتند توانستند موفقیتها و شکستهایشان را در معرض دید دیگران بگذارند.[/size][/font]
[font="Times New Roman","serif"][size=4]دو ماه بعد، در 27 نوامبر 1989، متخصصینی از دانشگاه ام.آی.تی اولین مدارک را درباره ی برنامه ی ماه نوردی روسها یافتند. در یک انبار انیستیتوی هوانوردی مسکو ، یک کالج پیشرو در روسیه، آنها ماه نشین حشره سان خود را نمایش دادند. جهانیان ماه نورد آپولوی آمریکایی ها را 20 سال قبل دیده بودند و حالا دست کم می توانستند به رقیب روسی آن هم نیم نگاهی بیاندازند.[/size][/font]
[font="Times New Roman","serif"][size=4]شل شدن چفت و بستهای امنیتی روسها اطلاعات بیشتری را درباره ی برنامه های ماه نوردی روسها آشکار کرد. ایزوستیا به کمبودهای مالی، چشم و همچشمی هایی که نیروی انسانی روسها را در دفاتر طراحی گوناگون پخش و پلا کردند، تغییر سیاستهای کلان و اشکالات فنی ترسناک اشاره کرد. ماه نورد غبار گرفته ی روسها در مسکو هیچ نشانه ای از اینکه روسها 4 سال بعد از آمریکایی ها به ماه رفته باشند برخود نداشت. فضانوردان آپولو به زمین بازگشتند. اما هنوز بسیاری از تکنولوژی های مدرن روسی که سبب شکست برنامه ی ماه نوردی روسها شده است فاش نشده اند. سهل گیری روسها در مسائل امنیتی اطلاعات جدید بیشتری را درباره ی برنامه ی ماه نوردی آنها پس از بازگشت آخرین سفینه ی آپولو به زمین افشا کرده است. آنچه فاش نشده است این نکته است که بسیاری از تکنولوژیهای مدرن فضایی روسها در همان برنامه ی شکست خورده ریشه داشته اند.[/size][/font]
[b][font="Times New Roman","serif"][size=4]قسمت دوم: رویای کورولیف[/size][/font][/b]
[font="Times New Roman","serif"][size=4]اطلاعات محرمانه ی 1989 به صورت غیرعمدی در 30 امین سالگرد کلیدخوردن برنامه ی ماه نوردی روسها فاش شدند. در روز دوم ژانویه 1959 سفینه ی لونا-1 ،که "رویا" هم نامیده می شود، از کنار ماه گذشت تا به عنوان اولین ساخته ی بشر به گرد خورشید بچرخد. در 13 سپتابر 1959 لونا-2 در سطح ماه سقوط کرد تا اولین ساخته ی بشر بر روی ماه باشد. در روز ششم اکتبر 1959 لونا-3 اولین عکس را از سمت تاریک ماه گرفت.[/size][/font]
[font="Times New Roman","serif"][size=4]کسی که پشت این برنامه ها بود سرگئی کورولیف ، سر طراح برجسته ی روسها و مدیر دفتر طراحی ویژه ی شماره 1 بود. کورولیف مغز متفکر پروژه ی اسپوتنیک-1 ، اولین ماهواره ی ساخت بشر، بود که در روز چهارم اکتبر 1957 به مدار زمین فرستاده شد. با بزرگنمایی موفقیت اسپوتنیک او در روز 28 ژانویه 1958 برای خروشچف نامه ای نوشت و او را به پرواز به ماه قبل از آمریکایی ها ترغیب کرد. خروشچف بلافاصله با او موافقت کرد.[/size][/font]
[font="Times New Roman","serif"][size=4]اسپوتنیک توسط یک موشک آر-7 اصلاح شده به مدار زمین رفت. برای رسیدن به ماه یک ماهواره به قدرت بیشتری از قدرت موشک آر-7 نیاز داشت. یک راه حل این بود که با اضافه کردن مخازن سوخت و موتورهای نصب شده بر روی آنها قدرت موشک را اضافه کرد. هر کدام از این مخازن و موتورها یک "مرحله" نامیده می شوند. کرولویف به والنتین گلوشکو ،مدیر دفتر طراحی راکتهای آزمایشگاه دینامیک گاز، نزدیک شد تا یک مرحله به موشک آر-7 اضافه کنند. گلوشکو خوستار یک مرحله ی ابتکاری بود که از سوخت جدیدی استفاده می کرد که در هنگام مخلوط شدن محترق می شد. کورولیف در این فکر بود که تکنولوژی جدید سبب تأخیر در پروژه می شود و به دنبال استفاده از مرحله ای بود که از سوختهای شناخته شده ی موجود استفاده کند. گلوشکو بودجه ی کورولیف را رد کرد و کورولیف او را سرزنش کرد و در عوض سراغ دفتر طراحی رفت که تجربه ی کمتری در ساخت موشک داشت. کورولیف توانست در عرض 9 ماه به مرحله ی بعدی موشک خود دست پیداکند در حالی که طرح گلوشکو تا یک سال بعد آماده نشده بود.[/size][/font]
[font="Times New Roman","serif"][size=4]در حالیکه آمریکایی ها به خاطر کورولیف مسابقه را تا به اینجا باخته بودند مسابقه ی فرستادن ماهواره به ماه آغاز شد و در نهایت این مسابقه به فرستادن انسان به مدار زمین کشیده شد. در روز 12 آوریل 1961 یوری گاگارین سوار بر وستوک-1 آمریکایی ها را کیش مات کرد. در روز 25 می 1961،در یک سخنرانی معروف در کنگره، کندی اعلام کرد که: اکنون زمان این فرارسیده است که گام های بلندتری برداشته شود... زمان این رسیده است که این کشور نقش پیشروی خود را در اکتشافات فضایی بازی کند که در بسیاری از موارد کلید برتری آتی ما در سطح زمین خواهد بود... من باور دارد که این کشور می تواند خود را به این اهداف برساند قبل از اینکه این دهه به پایان خود برسد انسانی را بر روی کره ی ماه فرود آورد و به سلامت به زمین بازگرداند.[/size][/font]
[font="Times New Roman","serif"][size=4]مقامات شوروی نکات مهم سخنرانی کندی را جدی نگرفتند. به هرحال، کورولیف فرصتی یافت تا درگیر رقابت بر سر ماه با آمریکایی ها بشود. در دهم مارس 1962 او یک پرواز فضایی سرنشین دار به گرد ماه را بدون اینکه فضاپیما در مدار ماه قرار بگیرد یا بر روی آن فرود بیاید برنامه ریزی کرد. قرار بود که 3 موشک آر-7 متوالی فضاپیما را به مدار زمین ببرند. هر 3 مرحله ی موشک به هم وصل می شدند و به سفیه ی سایوز متصل می شدند. فضاپیمای سایوز یک فضاپیمای 3 نفره بود که شامل یک ماجول استوانه ای خدماتی با یک موتور موشکی، یک کپسول فرود مجهز سپر حرارتی و یک ماجول کروی به عنوان فضای زندگی اضافی بود. در می 1963 کورولیف یک نقشه ی دیگر طراحی کرد. این نقشه شامل یک فضاپیمای سایوز و یک موشک یک مرحله ای بود که در فضا توسط تانکرهای روباتیک سوختگیری می شد. پروازهای دوگانه ی وستوک (وستوک 3 و 4 در آگوست 1962 و وستوک 5 و6 در ژوئن 1963) شامل عناصری بود که برای نقشه ی کورولیف حیاتی بودند. این پروازها شامل فضاپیماهایی بودند که پشت سر هم پرتاب شدند و با موفقیت به هم نزدیک شدند. مأموریتهای وستوک رسانه های غربی را درباره ی گزارش قریب الوقوع بودن سفر روسها به ماه آشفته کرد.[/size][/font]
[font="Times New Roman","serif"][size=4]فرود آمدن انسان بر روی ماه، چالش بزرگتری بود که به موشکی قدرتمندتر از آر-7 نیاز داشت. دفتر طراحی کورولیف طراحی اولیه ی چنین راکتی را در سال 1956 شروع کرده بود. در مارس 1960 کورولیف طرح اولیه ی یک موشک چند مرحله ای به نام ان-1 را ارائه کرد. در 23 ژوئن 1960 دولت شوروی اجازه ی توسعه ی موشک ان-1 را که قرار بود 50 تن را به مدار زمین ببرد صادرکرد. کورولیف فکر می کرد که از دو موشک ان-1 به علاوه ی یک موشک آر-7 برای بردن فضانوردان به ماه استفاده کند.[/size][/font]
[font="Times New Roman","serif"][size=4]گلوشکو از ساختن موتورهای موشک ان-1 سرباز زد. کورولیف می خواست که در موتور ان-1 کروزن را با اکسیژن مایع بسوزاند اما گلوشکو با سماجت به سوختهایی که در هنگام ترکیب محترق می شوند چسبیده بود. در اول اکتبر 1960 کورولیف از طراح موتورهایی هوایی ،نیکولای کوزنتسوف، برای ساخت موتورهای ان-1 کمک گرفت. دشمنی بین کورولیف و گلوشکو سرطراحان روس را به دودستگی کشاند و سبب تأخیر در برنامه ی فضایی آنها شد.[/size][/font]
[font="Times New Roman","serif"][size=4]اختلاف بین گلوشکو و کورولیف نه تنها سبب شکاف بین روسها شد بلکه سرعت برنامه ی ماه نوردی آنها را نیز کم کرد. ولادیمیر چلومی ،سرطراح دفتر طراحی ویژه ی 52 جاه طلبی های خود را داشت. او پسر خروشچف را در لیست کارکنانش داشت که به او فرصت نزدیک شدن به رهبر شوروی را می داد که کورولیف نیز از آن محروم بود. برنامه ی ماه نوردی چلومی به دنبال یک موشک بزرگ ،که بعدها موشک پروتن نامیده شد، بود تا یک سفینه ی سرنشین دار به نام کپسول ال.کا را به مدار ماه ببرد. این نقشه نیازی به ملاقات یا الحاق در مدار زمین ،که نقطه ضعف اصلی برنامه ی کورولیف بود، نداشت. در میانه ی 1964 دولت شوروی با موشک چلومی و سایوز کورولیف موافقت کرد.[/size][/font]
[font="Times New Roman","serif"][size=4]در مارس 1964 دفتر کورولیف جزئیات طرح موشک ان-1 را که می توانست 75 تن را به مدار زمین ببرد کامل کرد اما خروشچف علاقه ی کمی به این برنامه نشان داد و پول کمی برای آن تهیه کرد. در سوم آگوست 1964 در تلاش برای آماده کردن یک برنامه ی ماه نوردی با استفاده از یک موشک بدون ملاقات یا الحاق در مدار، کورولیف توانایی حمل بار موشک ان-1 را تا 92 تن افزایش داد. طراحان او برای هر کیلوگرم وزنی که به وزن بار ان-1 افزودند 50 تا 60 روبل پاداش گرفتند.[/size][/font]
[font="Times New Roman","serif"][size=4]ترکیب کمبود بودجه و شکاف بین گلوشکو و کورولیف در شکست طرح نهایی موشک ان-1 نقشی محوری بازی کرد. اولین مرحله ی موشک شامل 30 موتور ، 30 احتمال برای شکست، بود. کورولیف از موتورهای کوچک استفاده کرده بود چون ساخت و آزمایش آنها ساده تر و ارزان تر از چند موتور بزرگ بود. در یک تصمیم شوم کورولیف تصمیم گرفت که مرحله ی اول نباید به عنوان یک واحد آزمایش شود زیرا هزینه ی این آزمایش خیلی زیاد بود. او بر یک سیستم خودکار داخلی به نام "کورد: برای کشف خطا و خاموش کردن موتورها قبل از منفجر شدن شان تکیه کرد. هزینه ی این میانبرد هنگامی که آزمایش پروازی ان-1 در سال 1969 شروع شد خود را نشان داد.[/size][/font]
[font="Times New Roman","serif"][size=4]در اکتبر 1964 خروشچف از قدرت کنار گذاشته شد. برای کورولیف این نشانه ای بود مبنی بر اینکه آرزویش درباره ی فرستادن انسان به ماه به خود او واگذار خواهد شد. در ماه دسامبر ، 3 سال پس از تصویب طرح آمریکایی ها، یک کمیسیون دولتی ،که توسط متحد کورولیف مستیسلاو کلدیش رئیس آکادمی علوم شوروی هدایت می شد، طرح کورولیف برای فرود انسان بر ماه را تصویب کرد.[/size][/font]
[font="Times New Roman","serif"][size=4]نقشه ی کورولیف فرستادن دو فضانورد با یک سفینه ی لوک ،که از سفینه ی سایوز مشتق شده بود، به مدار زمین توسط یک موشک 3 مرحله ای ان-1 بود. یک مرحله ی چهارم لوک را به پیش می راند، یک مرحله ی پنجم به نام بلاک-دی و یک سفینه ی فرود به نام ال.کا ( با کپسول ساخت چلومی به همین نام اشتباه نشود) به سمت ماه می رفت. موتور بلاک-دی باید سرعت لوک و ال.کا را در مدار ماه می گرفت. سپس یک فضانورد باید در فضا از لوک به ال.کا می رفت بلاک- دی و ال.کا را از لوک جدا می کرد و با استفاده از موتور بلاک-دی به سوی ماه می رفت. پس از اینکه بلاک-دی سوختش را به آخر می رساند ال.کا باید جدا می شد و با استفاده از موتور خود بر سطح ماه می نشست. فضانورد باید سنگهای ماه را برمی داشت و پرچم شوروی را بر سطح ماه نصب می کرد. همچنین برای کم کردن وزن، موتور ماه نشین به گونه ای طراحی شده بود که ال.کا را به مدار ماه برگرداند تا با لوک الحاق کند. فضانورد باید دوباره به لوک بازمی گشت و ال.کا را رها می کرد و سپس لوک موشکهایش را برای بازگشت به زمین روشن می کرد.[/size][/font]
[font="Times New Roman","serif"][size=4]در سپتامبر 1965 چلومی و کورولیف توافق کردند تا کپسول مشکل دار ال.کا ساخت چلومی را با فضاپیمای ال-1 ساخت کورولیف عوض کنند. ال-1 یک سایوز بدون ماجول مداری در جلوی آن بود. توجیه کورولیف این بود که توسعه ی یک سفینه ی جداگانه غیر از مشکل اصلی (فرود بر سطح ماه) غیرمعقول است. ال-1 باید مدار زمین را توسط آخرین مرحله ی موشک ان-1 ترک می کرد. در 15 دسامبر 1965 طرح ماه نورد جدید به نام یو.آر.500کا-ال-1 تصویب شد.[/size][/font]
[font="Times New Roman","serif"][size=4]در سال 1966 بالاخره برنامه ی ماه نوردی روسها بر روی غلطک افتاد. اما در روز 14 ژانویه 1966 یک عمل جراحی کوچک بر روی کورولیف یک تومور بزرگ در شکم کورولیف را آشکار کرد. پیشگام بزرگ فضانوردی مرد و معاونش واسیلی میشین جانشین او شد.[/size][/font]


[b][font="Times New Roman","serif"][size=4]قسمت سوم: بدون کورولیف[/size][/font][/b]
[font="Times New Roman","serif"][size=4]درحالیکه روسها هنوز از ضربه ای که در اثرفقدان کورولیف گیج بودند به اولین موفقیت در برنامه ی ماه نوردی خود رسیدند: در روز سوم فوریه 1966سفیه ی لونا-9 به عنوان اولین ساخته ی بشر بر روی ماه فرود آمد و عکسهایی از سطح ماه به زمین ارسال کرد. این سفینه ی 100 کیلوگرمی ثابت کرد که ،همانطور که انتظار می رفت، فضانوردان در غبار سطح ماه فرونخواهند رفت. با وجود این موفقیت، برنامه ی روسها هنوز از آمریکایی ها عقب تر بود. در سال 1966 آمریکایی ها چند مأموریت بدون سرنشین ،به نام برنامه ی جیمینی، را کامل کردند که برای آزمایش تکنولوژی و تکنیکهای برنامه ی ماه نوردی آمریکا طراحی شده بود. روسها پاسخ ضعیفی به ده پرواز جیمینی دادند؛ دو پرواز وسخود.[/size][/font]
[font="Times New Roman","serif"][size=4]به هرحال، در روز 27 ژانویه 1967 برنامه ی ماه نوردی آمریکایی ها با تراژدی روبرو شد. آپولو-1 بر روی سکوی پرواز آتش گرفت و 3 سرنشین درون آن کشته شدند. قرار بود که در میانه ی فوریه همان سال آنها ماجول فرماندهی آپولو را در مدار زمین آزمایش کنند. ناسا پروازهای سرنشین دار خود را تا کامل شدن تحقیقات درباره ی این فاجعه متوقف کرد. رهبران روسیه در فاجعه ی آپولو-1 فرصتی دیدند تا عقب ماندگی خود را جبران کنند. آنها دستور دادند تا موشک ان-1 در اواخر سال 1967 آزمایش شود و برنامه ی فرستادن انسان به ماه در اواخر سال 1968 اجرا شود. [/size][/font]
[font="Times New Roman","serif"][size=4]به هرحال، تیر روسها دو ماه بعد به سنگ خورد. در روز 23 آوریل 1967 ولادیمیر کوماروف در درون سفینه ی سایوز-1 نشست. تقریبا بلافاصله سفینه ی او دچار چندین مشکل شد و در نتیجه برنامه ی ملاقات و الحاق با سایوز-2 در مدار لغوشد. در طی بازگشت اجباری به زمین چتر سفیه باز نشد؛ سایوز-1 سقوط کرد و کوماروف در درون آن کشته شد.[/size][/font]
[font="Times New Roman","serif"][size=4]در روز نهم نوامبر 1967 ناسا آپولو-4 ، اولین پرواز بدون سرنشین با موشک ساترن-5، را به فضا فرستاد. موشک غول پیکر بدون اشکال کار کرد و یک ماجول فرماندهی آپولو را در مدار قرار داد. سفینه در مدار بازگشت از ماه قرارگرفت تا سپر حرارتی و چترهایش آزمایش شود و به سلامتی در دریا فرود آمد. این آزمایش صحت برنامه ی ماه نوردی آمریکایی ها را ،که با وجود فاجعه ی آپولو-1 بیشتر بر اهدافشان تمرکز کرده بودند و منابع بیشتری برای برنامه ی خود تهیه کرده بودند، تأیید کرد. در روزهای بعدی دولت شووری برنامه ی آزمایش موشک ان-1 را تا اواخر سال 1968 عقب انداخت.[/size][/font]
[font="Times New Roman","serif"][size=4]تأخیر در برنامه ی موشک ان-1 بدان معنی بود که چشم امید روسها به سفینه ی ماه نشین دوخته شده است. به هرحال، سفینه ی ال-1 نیز مشکلات خاص خود را داشت. در مارس 1968 اولین سفینه ی بدون سرنشین ال-1 ،به نام زوند-4، در حال بازگشت به جو زمین از بین رفت. در ماه سپتامبر 1968 زوند-5 بدون سرنشین به دور ماه گشت و عکسهایی از آن به زمین فرستاد اما در اقیانوس هند سقوط کرد.[/size][/font]
[font="Times New Roman","serif"][size=4]برنامه ی ماه نوردی آمریکایی ها در اکتبر 1968 دوباره از سرگرفته شد و واتلر شیرا، دان ایسل و والت کانینگهام ماجول فرماندهی آپولو-7 را به مدت 7 روز در مدار زمین آزمایش کردند. کمی بعد ناسا اعلان کرد که آپولو-8 به مدار ماه فرستاده خواهند شد و شوکی به روسها واردکرد.[/size][/font]
[font="Times New Roman","serif"][size=4]زوند-6 پس از پرواز به گرد ماه (17 نوامبر 1967) سقوط کرد. با وجود این شکست، فضانوردان روس با شجاعت به مقامات این کشور اعلام کردند که حاضرند به صورت داوطلبانه با سفینه ی زوند-7 پرواز کنند تا از آپولو-8 جلوبزنند. کرملین از ترس اینکه شکست زوند-7 اسباب خجالت شوروی در جهان شود درخواست آنها را رد کردند. در شب کریسمس 1968 فرانک بورمان، جیمز لول و ولیام آندرس با سفینه ی آپولو-8 ده بار به دور ماه چرخیدند. آنها اولین انسانهایی بودند که از موشک ساترن-5 سواری گرفتند و به دور ماه چرخیدند.[/size][/font]
[font="Times New Roman","serif"][size=4]روسها پروژه ی ال-1 بایگانی کردند و تمام منابعشان را در پروژه ی ان-1ال-3 بکار گرفتند به امید اینکه در آخرین لحظه آمریکایی ها به اشکال برخورد کنند و آنها بتوانند در رقابت بر سر ماه پیروز شوند. در روز 16 ژانویه 1969 سفینه های سایوز-4 و 5 در مدار زمین الحاق کردند. آلکسی یلیسیف و یوگنی خرونوف لباسهای فضایی شان را پوشیدند و بین دو سفینه جابجا شدند تا ثابت کنند که جابجا شدن بین دو سفینه در فضا مطابق با پروژه ی ان-1-ال-3 امکان پذیر است.[/size][/font]
[font="Times New Roman","serif"][size=4]اندکی پس از بازگشت آنها به زمین اولین موشک ان-1 به سکوی پرواز منتقل شد و شمارش معکوس 28 روزه برای یک پرواز آزمایشی بدون سرنشین شروع شد. در روز 21 فوریه 1969 مرحله ای اول ان-1 روشن شد و به آهستگی موشک 2700 تنی را از سکوی پرتاب بلندکرد. لرزشهای ناشی از کارکرد موتورها لوله های سوخت را در هم شکست و آتش سوزی آغازشد. 69 ثانیه بعد سیستم کورد موتورها را خاموش کرد. موشک در 50 کیلومتری نقطه ی پرواز به زمین خورد. در روز سوم جولای 1969 ، 3 هفته قبل از پرواز برنامه ریزی شده ی آپولو-11، روسها دومین موشک ان-1 را پرتاب کردند. یک پمپ اکسیژن مایع منفجر شد و آتش سوزی آغازشد، کورد موتورهای موشک را خاموش کرد و ان-1 بر روی سکوی پرتابش سقوط کرد و منفجر شد.[/size][/font]
[font="Times New Roman","serif"][size=4]روسها می دانستند که اولین پرواز آمریکایی ها برای فرود بر روی ماه ،آپولو-11، برای میانه ی 1969 برنامه ریزی شده است. با اینکه آرزوی روسها برای پرواز سرنشین دار بر باد رفته بود هنوز امید داشتند که افتخار آپولو را بدزدند. در روز 13 جولای روسها سفینه ی روباتیک لونا-15 را برای جمع آوری خاک ماه و بازگرداندن آن به زمین به فضا فرستادند. 3 روز بعد آپولو-11 به فضا پرتاب شد. در روز 20 جولای 1969 نیل آرمسترانگ و ادوین الدرین با ماجول ماه نشین عقاب بر روی سطح ماه فرود آمدند. در روز 21 جولای لونا-15 به سطح ماه سقوط کرد و نابود شد و دست آخر این آپولو-11 بود که توانست خاک ماه را به زمین بازگرداند.[/size][/font]
[b][font="Times New Roman","serif"][size=4]قسمت چهارم: گذشته ی مدفون[/size][/font][/b]
[font="Times New Roman","serif"][size=4]در نوامبر 1969 روسها گروه های طراح برنامه ی مخفی خود برای سفر به ماه را منحل کردند. رهبران شوروی در انظار اظهار کردند که هیچ برنامه ای برای فرود آوردن انسان بر روی ماه نداشته اند. به علاوه، آنها ادعا کردند که سفینه های روباتیک آنها می تواند اطلاعات علمی بیشتری نسبت به آپولو جمع آوری کند بدون اینکه زندگی کسی را به خطر بیاندازد. همانطور که بعدتر ثابت شد در روز 12 سپتامبر 1970 لونا-16 به عنوان اولین پرواز روباتیک موفق به ماه رفت و از 15 نوامبر 1970 تا 4 اکتبر 1971 روبات چرخدار لونخود-1 به اکتشاف سطح ماه پرداخت.[/size][/font]
[font="Times New Roman","serif"][size=4]به هرحال، بعضی از مهندسین روسی هنوز امیدواربودند تا فضانوردانشان را در حال قدم زدن بر روی ماه ببینند. جانشین کورولیف ،میشین، تصمیم گرفت که با ایجاد یک پایگاه دائم در مدار ماه تا سال 1980 از آپولو پیشی بگیرد. برنامه ی ان-1ال-3 به دو پرتاب موشک ان-1 ،یک موشک برای ارسال ماه نشین به مدار ماه و دیگری برای پرتاب مرحله ی فرود، برای هر سفر نیاز داشت. ماه نشین و مرحله ی فرود باید در مدار ماه الحاق می کردند سپس مرحله باید موشکهایش را روشن می کرد تا ماه نشین را تا سطح ماه پایین بیاورد. مرحله باید سوختش را به آخر می رساند و جدا می شد و سپس موتور ماه نشین باید فرود را به آخر می رساند. در سال 1972 شورای سرطراحان با برنامه ی میشین موافقت کرد مشروط به اینکه موشک ان-1به موفقیت برسد.[/size][/font]
[font="Times New Roman","serif"][size=4]در روز 27 ژوئن 1971 سومین موشک ان-1 یک پرواز بدون سرنشین را شروع کرد. عکس العمل گردابی 30 موتور مرحله ی اول موشک سبب شد تا موشک به دور خود بچرخد. محموله ی موشک از موشک جداشد و در نزدیکی سکوی پرتاب سقوط کرد. موشک به پروازش ادامه داد و 20 کیلومتر آن سوتر بر زمین افتاد. یک دهانه به قطر 30 متر در اثر انفجار موشک در زمین ایجادشد.[/size][/font]
[font="Times New Roman","serif"][size=4]چهارمین آزمایش موشک ان-1 در 23 نوامبر 1972 با انفجار مرحله ی اول تنها چند ثانیه قبل از روشن شدن مرحله ی دوم به آخر رسید. شکستهای مکرر در یک موشک جدید غیرمعمول نبود اما پشتیبانی دولت از موشک ان-1 در حال تحلیل رفتن بود و کم کم مخالفت با ان-1 در شورای سرطراحان توسط رقیب قدیمی کورولیف ،گلوشکو، پامی گرفت.[/size][/font]
[font="Times New Roman","serif"][size=4]در روز 7 دسامبر 1972 آپولو-17 آخرین مأموریت ماه نوردی قرن بیستم را آغازکرد. اوجن کرنان و هاریسون اشمیت در روز 11 دسامبر بر سطح ماه فرود آمدند. در طی دو روز آنها محوطه ای بزرگتر از آنچه را که لونخود-1 در طی 11 ماه پیموده بود زیرپا گذاشتند. در روز 19 دسامبر آنها در اقیانوس آرام فرود آمدند و 100 برابر بیش از آنچه که روسها در 3 پرواز موفق خود از ماه به زمین آورده بودند با خود همراه داشتند.[/size][/font]
[font="Times New Roman","serif"][size=4]در می 1974 گلوشکو میشین را از سر طراحی سفینه های سرنشین دار برکنار کرد. اگرچه آزمایش دیگری برای ماه آگوست برنامه ریزی شده بود اما گلوشکو فورا آزمایش موشک ان-1 را معلق کرد. در مارس 1976 گلوشکو پروژه ی ان-1 را لغو کرد و دستور داد تا تمام سخت افزارهای ساخته شده برای پروژه ی ان-1ال-3 معدوم شوند. 6 موشک ان-1 باقی مانده تفکیک شدند. بازدیدکنندگان پایگاه فضایی بایکونور در قزاقستان می توانند پوسته های موشک، محوطه های پارکینگ و دیگر ساختمانهایی را که برای ان-1 ساخته شد ببینند.[/size][/font]
[font="Times New Roman","serif"][size=4]میشین به عنوان استاد در انیستیوی هوانوردی مسکو مشغول به کار شد. وی از نفوذش برای نگهداشتن یک ماه نشین ال.کا ،همان که اساتید دانشگاه ام.آی.تی در سال 1989 دیدند، استفاده کرد. پس از آشکار شدن برنامه های ماه نوردی روسها در سال 1989 او به منتقد رک و بی پرده ی گلوشکو و سیاستهای فضایی شوروی تبدیل شد.[/size][/font]
[font="Times New Roman","serif"][size=4]سخت افزارهای برنامه ی ماه نوردی شووری به منظور بازتابش تغییرات دوران رقابتهای دو ابرقدرت بر سر ماه فعال نگه داشته شده اند. موشک پروتن با مرحله ی بلاک-دی ،که برای پروژه ی ان-1ال-3 طراحی شدند، اکنون ماهواره های تجاری را به فضا می برند. سایوز ،که در اصل به عنوان یک سفینه ی ماه نورد طراحی شد، از سال 1971 تا به امروز ده ها تن از مردم کشورهای مختلف و روسیه را به فضا برده است. سفاین فضایی سایوز به عنوان فضاپیما و سفینه ی نجات برای آمریکایی ها، کانادایی ها، روسها، اروپایی ها و ژاپنی هایی که در ایستگاه فضایی بین المللی کار می کنند به کار می روند.[/size][/font]
[font="Times New Roman","serif"][size=4]منبع: [/size][/font]
http://wars-and-history.mihanblog.com/post/721


[b][font="Times New Roman","serif"][size=4]دیوید اس.اف. پروتری[/size][/font][/b]

[b][font="Times New Roman","serif"][size=4]مترجم رضاکیانی موحد[/size][/font][/b]

[ALIHITLER 340]

به نظر من بهترین کارو کردن و تونستن ایستگاه میر رو بسازن چون فایده ای که ایستگاه میر داشت سفر به ماه نداشت ولی موندم چرا بعد از اون دوباره انسان به کره ی ماه نرفت ؟

[armagdon 3,964]

کرولیوف ما تهرانی مقدم بود

[amirsaha 372]

[right]از کجا معلوم آمریکا به ماه رفت ؟؟؟[/right]

[right][color=#282828][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif]مستندی شبکه فاکس سال 2008 پخش کرد به نام [/font][/color][color=#282828][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif]Moon Landing Hoax - Conspriacy Theory - Did We Land On the moon [/font][/color][/right]


[right]که شبهه بزرگی رو ایجاد کرد و با این که ناسا جوابیه ای برای تمام شبهه ها داد اما من یکی رو که قانع نکرد [/right]
[right]حتما این مستند رو ببینید[/right] ویرایش شده در اردیبهشت 93 توسط amirsaha

[mahdavi3d 14,067]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]با تشکر از رضا کیانی عزیز، متن خلاصه و سرراستی هست. هر چند به این برنامه بیش از اینها هم می‌توان پرداخت. [/font][/size]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]در مورد شبهات مطرح شده در مورد سفر به ماه آمریکا، تاپیک جداگانه و مفصلی وجود دارد که دوستان می‌توانند مراجعه کنند و تاپیک‌های دیگر را درگیر نکنند:[/font][/size]
[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]http://www.military.ir/forums/topic/20634-%D8%A2%DB%8C%D8%A7-%D8%A7%D9%86%D8%B3%D8%A7%D9%86-%D9%88%D8%A7%D9%82%D8%B9%D8%A7-%D8%A8%D8%B1-%D8%B1%D9%88%DB%8C-%D9%85%D8%A7%D9%87-%D9%82%D8%AF%D9%85-%D9%86%D9%87%D8%A7%D8%AF%D8%9F-%D9%81%DB%8C%D9%84%D9%85-%D9%88-%D8%B9%DA%A9%D8%B3/[/font][/size]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]لطفا تاپیک به بخش فضایی منتقل شود. متشکرم.[/font][/size]

[RezaKiani 1,919]

[right]مرسی برادر مهدوی. این تاپیک نشون می ده که روسها توی این برنامه ( وخیلی برنامه های دیگه) از خودشون بیشتر ضربه خوردن تا دشمن. این درسی هست برای تمام دوستان که حواسشون باشه بعدتر که مسئولیتی برعهده گرفتن به جای رقابت با بقیه همکاران خودشون بیشتر روی همکاری و تعاون با اونها سرمایه گذاری بکنند[/right]

[mahdavi3d 14,067]

[size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif]تصاویری مرتبط با راکت غولپیکر N1 که تصور بهتری از کم و کیف عظمت پروژه بدست می‌دهد:[/font][/size]

[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/N1_rollout.jpg[/img][/font][/size][/center]

[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/n_27big.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_n_27big.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/n_37big.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_n_37big.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/-1_1_~2.JPG"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_-1_1_~2.JPG[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/04-24-raketonositel-n-1.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_04-24-raketonositel-n-1.jpg[/img][/url] [/font][/size][/center]

[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/5157168599_c07acac58e.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_5157168599_c07acac58e.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/fe52a1fa82dcd64817467c3bd4b3807c.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_fe52a1fa82dcd64817467c3bd4b3807c.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/foto_n1_30-motores.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_foto_n1_30-motores.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/foto_nikolai-kuznetsov2Bmotor2Bn1.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_foto_nikolai-kuznetsov2Bmotor2Bn1.jpg[/img][/url][/font][/size][/center]

[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/n_30big.jpg[/img][/font][/size][/center]

[center][size=3][font=tahoma,geneva,sans-serif][url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/graf2_big.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_graf2_big.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/graf1_big.jpg"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_graf1_big.jpg[/img][/url] [url="http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/n1cut4.gif"][img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10198/thumb_n1cut4.gif[/img][/url][/font][/size][/center]

[generalx 212]

[quote name='armagdon' timestamp='1398887180' post='374940']
کرولیوف ما تهرانی مقدم بود
[/quote]
ای گفتی

[GAGNUS 578]

میدانستید که کارالیوف و گلوشکو اوکراینی تبار بودن

[ALIHITLER 340]

اینو شنیدید که شهید چمران تو پروژه اولین ماهواره جهان ساخت شوروی نقش داشته

[GAGNUS 578]

[quote name='ALIHITLER' timestamp='1399142296' post='375535']
اینو شنیدید که شهید چمران تو پروژه اولین ماهواره جهان ساخت شوروی نقش داشته
[/quote] چی جوری

[ALIHITLER 340]

نمیدونم ولی توساخت اسپیوتیک 1 (اگه اشتباه نوشتم ببخشید) مشارکت داشته

[Marine101 2,788]

خیر ، ایشون توی بخشی از پروسه های ماهواره ایی و راداری آمریکا دخیل بودند ، گمان کنم ...

[amirsaha 372]

تا جایی که می دونم شهید چمران تو بل تلفن کامپانی کار می کرده

[RezaKiani 1,919]

[right]دوستان لطف کنید تاپیک رو منحرف نکنید[/right]