کارنامه توپخانه ارتش جمهوری اسلامی ایران در جنگ هشت ساله

[Arash 7,048]

[quote name='MR9' timestamp='1402762534' post='385869']
جناب ARASH666 ، حق بزرگی را بر دوش بنده گذاشتید بابت معرفی این سایت -
نکته اول : امیدوارم بنده را در ارتباط با بحث عملیات کربلای 3 حلال کرده باشید- بنده منظوری برای جسارت به شما نداشتم -
نکته دوم : بسیار ممنون هستم از لطف تان - چون دیگر کلمات قادر نیستند ، میزان سپاسگذاری بنده را از شما بیان کنند .
[/quote]

چه حرفیه
معرفی رو جناب ندیمی کردند که خودم به شخصه کلی از ایشون تشکر کردم و همونطور که نوشتم گنج رو معرفی کردند

[Arash 7,048]

این تایپیک قرار نیست منتقل بشه ؟

[PERSPOLIS 335]

[color=#000000][font=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif][size=4][b]
دوستان حالا که حرف به توپخانه در عملیات والفجر ۸ رسید برای اولین بر با شما می‌خواهم در باره‌ جزئیات پشت پردهٔ عملیات صحبت کنم [/b][/size][/font][/color][color=#000000][font=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif][size=4][b]
طراح اصلی‌ توپخانه کسی‌ نبود جز ناخدا یکم ‌ستاد (‌ستاد زمینی‌) منصور معتمدی نطنزی[/b][/size][/font][/color][color=#000000][font=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif][size=4][b]
ایشان در زمان عملیات بازنشسته ولی‌ بطور مخفی‌ در وزارت اطلاعت چندین عملیات محرمانهٔ فریبنده را هدایت[/b][/size][/font][/color][color=#000000][font=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif][size=4][b]
میکردند که مهمترین آنها فریب ارتش عراق برای عملیات والفجر ۸ بود که ایشان مسافرتهایی به مصر سوریه ترکیه و آلمان را برای انجام مموریتهی فریبنده اطلاعاتی به عهده داشتند.[/b][/size][/font][/color][color=#000000][font=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif][size=4][b]
که در مأموریت به ترکیه به شدت شکنجه شدند. نتیجهٔ این عملیات فریبنده فریب کامل اطلاعاتی‌ عراق شد چه در قبل حمله و چه در حین حمله.[/b][/size][/font][/color][color=#000000][font=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif][size=4][b]
همانطور که مدنید نیروی دریایی در عملیات دریایی از افسران ‌ستاد دریایی و در عملیات هوایی‌ از افسران ‌ستاد هوایی‌ و در عملیات زمینی از افسران ‌ستاد زمینی استفاده می‌کند. [/b][/size][/font][/color][color=#000000][font=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif][size=4][b]
ادامه دارد[/b][/size][/font][/color]

[PERSPOLIS 335]

[color=#000000][font=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif][size=4][b]
کلیه طرحهای عملیاتی‌ والفجر ۸ که توسط ‌ستاد نیروی زمینی طراحی میشد از طریق اطاعت سپاه در خانهٔ امن واقع در خیابان ظفر (میرداماد تهران) به ایشان منتقل میشد. [/b][/size][/font][/color][color=#000000][font=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif][size=4][b]
ایشان ایرادات اساسی‌ به چینش توپخانه ارتش گرفتند. چینش توپخانه ارتش باعث آشکار شدن هدف اصلی‌ حمله یعنی‌ [/b][/size][/font][/color][color=#000000][font=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif][size=4][b]
فأ میشد. با درایت ایشان و با رعایت اصل امنیتی - بکارگیری زّد اطلاعات بر علیه نیروهای دشمن و نیروهای خودی - چینش توپخانه [/b][/size][/font][/color][color=#000000][font=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif][size=4][b]
در آخرین لحظات عوض شد - آخرین لحظه در اینجا منظور به چند هفته است - در نتیجهٔ این چینش جدید توپخانه عراق تا آخرین لحظه فکر می‌کرد هدف اصلی ایران بصره است، و هنگامی متوجه فا شد که خیلی‌ دیر شده بود. [/b][/size][/font][/color][color=#000000][font=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif][size=4][b]
[size=3]و پاتک‌های متوالی عراق در محور فا طعمهٔ توپخانه ایران شد. در یک جملهٔ ساده ایشان مرکز تلاقی آتش [/size][/b][/size][/font][/color][color=#000000][font=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif][size=4][b]
[size=3]را از فا به بصره منتقل کرد ولی‌ تکاسف آتش را روی محور پشتیبانی‌ فا گذشت .... ادامه دارد [/size][/b][/size][/font][/color]

[Arash 7,048]

[quote]
هر قبضه از کاتیوشا با دارا بودن 40 موشک 122 میلیمیتری وسعتی در حدود 1 کیلومتر مربع را واقعا شخم می زند شما با ریاضیات وانفرماتیک کاملا اشنا هستی به ازای هر میلمیتر فاصله هر گلوله چه درطول وهم عرض قبضه الان درست حضور ذهن ندارم فاصله در خور توجهی که این اتش در کمتر 30 ثانیه با این حجم بر سر دشمن می ریزد که همان عدد بالا را در بر می گیرد ولازم بذکر که هر اتشبار تشکیل شده از 3 تا 5 قبضه که اگر بر فرض مثال 5 اتشبار 5 تایی همان خمسه خمسه معروف عراقی چه در بحث توپخاته ای کا کاتیوشا را هم در بر می گیرد وسعتی در جدود 30 کیلومتر را به جهنم تبدیل می کند که اتش وترکش وموج انفجار ان کسی را سالم نمی گذارد .
یک آتشبار شامل ۴ کاتیوشای ب‌ام-۱۳ توان شلیک ۴ هزار و ۳۵۰ کیلوگرم مواد منفجره را در ۷ تا ۱۰ ثانیه به سوی منطقه‌ای به وسعت ۴۰۰ هزار متر مربع داشت. از کاتیوشا معمولاً در گروه‌های بزرگ استفاده می‌شد تا حجم آتش بسیار زیاد آن‌ها شوک روانی بزرگی را به دشمن وارد کند.
جالا اگر وقت کنم مهندس جان اعداددرست را هم برایت پیدا می کنم .
و در ضمن اگر تیم اتش قبضه وافعا کار کسته باشند فبضه را کمتر از 5 دقیقه مهمات گذاری می کنند ومجددا برای شلیک ول بعلت ابجاد گرد وحاک شدید در روز واتش دهانه راکت انداز در شب بعد از هر شبیک بسرعت قبضه ها می بایستی از محل شلیک به محل دیگری نقل مکان کنند ولی در فاکتور هیچ گونه مشکلی ایجاد نمی شود بچه های نیروی زمینی بعد از هز شلیک اتش بار را عوض می کردند ولی انها از اتش بارهای مستقر شده در مجل دیگر که قبلا پیش بینی شده بود استفاده می نمودند وبه مجرب تمام شدن اتش این قبضه که می خواست نقل ممکان کنه قبضه مستقر شده در محل ایکس شروع به شلیک می کرد وبهمان ترتیب که هم حجم اتش قطع نمی شد وهم تعداد کم قبضه های ایران معلوم نمی شد وهم جای قبضه ها بهیج عنوان لو نمی رفت
[/quote]

[iran_400 2,496]

[quote name='MOHAMMAD' timestamp='1402760076' post='385860']
بله درسته در کتاب خاطرات نور الدین پسر ایران بهش اشاره شده!

[b]اشکال کار اینجا بود که یه وقتایی هوس میکردن 5تا 5تا با هم بزنن![/b]
[/quote]

میشه بیشتر توضیح بدید؟ یعنی پنج تا پنج تا پشت سر هم شلیک میکردند؟ یا اینکه از پنج تا توپ 203 بصورت همزمان استفاده میکردند؟

[Shabro 2,418]

[quote name='iran_400' timestamp='1404407287' post='390190']

میشه بیشتر توضیح بدید؟ یعنی پنج تا پنج تا پشت سر هم شلیک میکردند؟ یا اینکه از پنج تا توپ 203 بصورت همزمان استفاده میکردند؟
[/quote]
این یک تاکتیکه که عراقی ها در جنگ اونو انام دادن و ما اسمشو گذاشتیم خمسه خمسه
سازمان هر آتشبار عراقی 5 عدد توپ هست و سازمان ایران 4
وقتی عراقی ها از آتشبارهایش استفاده میکرد از شلیک همزمان استفاده میکرد و چنان اثر روانی داشت که دام در خاطرات جنگ بهش اشاره شده و تاثیرش به مراتب ویران کننده تر بوده
این ترکیب وقتی در کالیبرسنگین استفاده بشه واقعا وحشتناکه

[PERSPOLIS 335]

[color=#000000][font=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif][size=4][b]
عملیات فریبنده برونمرزی بدین شکل چیده شده بود [/b][/size][/font][/color][color=#000000][font=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif][size=4][b]
که ایشان اطاعتی را به سیا در آلمان منتقل می‌کرد مبنی بر حملهٔ غریب الوقوع ایران به فا. [/b][/size][/font][/color][color=#000000][font=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif][size=4][b]
در همین حین از یک کانال دیگر توسط وزارت اطلاعات به سازمان امنیت ترکیه اطلاعاتی‌ مبنی بر عضویت ناخدا معتمدی [/b][/size][/font][/color][color=#000000][font=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif][size=4][b]
در وزارت اطلاعات ایران و سازمان جاسوسی ایران از طریق مأمورین دوجانبه ردّ میشد [/b][/size][/font][/color][color=#000000][font=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif][size=4][b]
در نتیجه ایشان در سفری که به سوریه داشت در حین بازگشت به ایران از طریق ترکیه با اتوبوس توسط پلیس ترکیه دستگیر شده [/b][/size][/font][/color][color=#000000][font=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif][size=4][b]
و چون از ایشان نقشه‌های دقیقی‌ که محل نیروهای آمریکایی‌ و ناتو در مسیر حرکت اتوبوس کشف شد ایشان به بیرینجی شب سازمان امنیت ترکیه منتقل شد.[/b][/size][/font][/color][color=#000000][font=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif][size=4][b]
تحت شکنجه و پس از تحمل شکنجهٔ فراوان اعتراف کردند که با سازمان امنیت ایران همکاری می‌کنند. [/b][/size][/font][/color][color=#000000][font=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif][size=4][b]
این اطلاعات از طریق ترکیه به سیا و عرق منتقل شد !!! [/b][/size][/font][/color][color=#000000][font=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif][size=4][b]
ادامه دارد [/b][/size][/font][/color]

[PERSPOLIS 335]

[color=#000000][font=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif][size=4][b]
حالا میفهمید که چرا توپخا نه‌ ارتش در کنترل عملیاتی سپاه قرار گرفت و داستان چه بود [/b][/size][/font][/color][color=#000000][font=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif][size=4][b]
چینش توپخانه ۱۵۵ م م ستاد صیاد شیرازی توسط ناخدا معتمدی ردّ شد و بنا به رهنمود ایشان [/b][/size][/font][/color][color=#000000][font=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif][size=4][b]
سپاه مامور شد که این کنترل عملیاتی‌ را به دست بگیرد ضمن اینکه ایشان برتری کامل زّد اطلاعات نظامی را هم بدست آورده بودند.[/b][/size][/font][/color]


[color=#282828][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif]توجه دقيق قرار مي‌گرفت.[/font][/color]

[color=#008000][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif]شايان توجه است كه عبور از عرض اروند رود يكي از شاهكارهاي نظامي در تاريخ جنگ ها به شمار مي رود. در اهميت بندر و شبه جزيره فاو همين بس كه عراق با قبول تلفات بسيار سنگيني ، بيش از 70 شبانه روز براي بازپس گيري منطقه تلاش مي كرد و 39 فروند جنگنده خود را در اين منطقه از دست داد . هرچند دشمن نتوانست فاو را بازپس گيرد ، اما حملات مكرر آنها باعث شد تا هدف نهايي نيروهاي ايراني كه گشودن جبهه جديد و پيشروي در جنوب بصره بود، به جايي نرسد .[/font][/color]

[color=#282828][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif]نظر به اينكه عبور از رودخانه خروشان اروند و تك به دشمني كه به اتكاي اين سد طبيعي پدافند كرده، ضرورت آتش انبوه و مداوم را ايجاب مي كرد؛ و چون [/font][/color][color=#0000FF][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif]يكان هاي توپخانه موجود سپاه تكافوي اين نياز را نمي كردند[/font][/color][color=#282828][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif]؛ تصميم براين شد كه [/font][/color][color=#0000FF][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif]نيروي زميني ارتش تعدادي يكان توپخانه، زير امر سپاه[/font][/color][color=#282828][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif] كه ماموريت تلاش اصلي را به عهده داشت، قرار دهد.[/font][/color]

[color=#282828][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif]در اين راستا، فرماندهي نيروي زميني تعداد [/font][/color][color=#0000FF][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif]18 گردان توپخانه [/font][/color][color=#282828][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif]بر حسب برآورد سپاه را، در كنترل عملياتي قرار داد؛ و اين در حالي بود كه نتيجه كارشناسي، با توجه به رعايت حفظ امنيت خطوط پدافندي امكان واگذاري [/font][/color][color=#0000FF][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif]فقط شش گردان[/font][/color][color=#282828][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif] را برآورد كرده بود. همچنين نظر به اينكه سپاه در آن مقطع زماني قادر به طرح ريزي، تطبيق و هدايت آتش در حجم گسترده نبود، مقرّر گرديد[/font][/color][color=#0000FF][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif]قرارگاه گروه 22 توپخانه با مسئوليت تطبيق آتش توسط سرهنگ افراز، در انجام اين امر مهم با سپاه همكاري كند[/font][/color][color=#282828][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif]. به هرحال، در شروع اين عمليات[/font][/color][color=#0000FF][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif] 30 گردان توپخانه (18 گردان از توپخانه ارتش و 12 گردان از توپخانه سپاه) در شرق بهمن شير تا آبادان گسترش يافت[/font][/color][color=#282828][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif] .[/font][/color]

[color=#282828][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif]لازم به يادآوري است، پس از اينكه تك نيروهاي تلاش پشتيباني، براي تصرف جزيره بوارين، به-رغم موفقيت هاي اوليه به سرانجام نرسيد و يكان هاي تك ور به خطوط پدافندي مراجعت كردند، [/font][/color][color=#008000][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif]مجدداً هفت گردان توپخانه پس از تثبيت خطوط پدافندي در شلمچه[/font][/color][color=#282828][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif]، جهت تقويت آتش تلاش اصلي به منطقه فاو اعزام شدند . [/font][/color][color=#008000][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif]بنابراين، تعداد يكان هاي آتش پشتيباني كننده از تلاش اصلي در منطقه فاو، از توپخانه نيروي زميني ارتش، به 25 گردان افزايش يافت[/font][/color][color=#282828][font=tahoma, helvetica, arial, sans-serif].[/font][/color]

[Arash 7,048]

[b][color=#ff0000]سرهنگ امیرحسین گلشاهی[/color][/b]

[center][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10266/01~27.jpg[/IMG][/center]

شب بود. در آتشبار توپخانه، به اتفاق دو نفر دیگر از برادران همکار، مشغول صرف شام بودیم. در همین موقع، تلفن زنگ زد؛ فرماندهی آتشبار گوشی را برداشت. از صحبت‌ها متوجه شدم که با سنگر ستاد گردان صحبت می‌کنند. پس از خاتمه صحبت وی و صرف شام، رو به من کرده و گفتند: ‌«شما باید جهت یک مأموریت نفوذی، رأس ساعت 0800 روز آینده خود را به ستاد گردان معرفی نمایید.»
همان شب وسایل مورد احتیاج از قبیل دوربین، قطب‌نما و کیسه خواب و دیگر تجهیزات را از انبار تحویل گرفتم. صبح روز بعد، پس از خداحافظی از همسنگران، به ستاد گردان رفته و خود را معرفی کردم.
پس از توجیه اولیه، به من ابلاغ شد که خود را به قرارگاه عملیاتی «قادر»‌معرفی کنم. چون می‌دانستم که مسئول عقیدتی سیاسی تیپ هم به همان منطقه می‌رود، همسفر شدن خود را به ایشان اطلاع داده و پس از گرفتن برگ مأموریت از گردان، به محل شعبه رفته و به اتفاق ایشان به سمت محل مورد نظر، راه افتادیم. پس از عبور از منطقه «اشنویه»، به کوه‌های «میله مرزی» رسیدیم. بعد از فاصله گرفتن از میله مرزی ایران و عراق، به یک بیمارستان صحرایی رسیده و چون ساعتی از ظهر گذشته بود، جهت اقامه نماز به بیمارستان رفتیم. پس از اقامه نماز و صرف ناهار، مقدار زیادی مسافت در خاک عراق طی کردیم. سرانجام به قرارگاه «مقدم»‌رسیدیم. در آنجا خود را معرفی و بعد از صحبت‌های اولیه، قرار شد که رأس ساعت 1700 همان روز به سنگر عملیات رفته و با نحوه انجام مأموریت و وضع منطقه آشنا شوم. ساعت مذکور فرا رسید. به سنگر عملیات رفتم. فرمانده توپخانه قرارگاه، پس از تشریح موقعیت منطقه، چگونگی انجام مأموریت مرا تشریح کرد. از آنجا که این مأموریت، اولین مأموریت نفوذی‌ام بود، حالت هیجان توأم با دلهره داشتم.

[center][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10266/02~28.jpg[/IMG][/center]

پس از خاتمه کلاس توجیه و گرفتن نقشه و دستور کار مخابراتی به سنگر خود رفتم. شب جمعه بود. با صدای اذان مغرب به سوی مسجد قرارگاه رفتم. مسجد مملو از جمعیت مشتاق دعای کمیل بود. آن شب سپهبد شهید علی صیاد شیرازی و شهید آبشناسان و تنی چند از دیگر فرماندهان ارتش و سپاهی در مجلس دعا شرکت داشتند. قرار بود صبح جمعه ساعت 0600 به سوی منطقه موردنظر حرکت کنیم. پس از اقامه نماز به راه افتادیم. بعد از طی مسافتی به قرارگاه توپخانه یکی از لشکرهای نزاجا رسیدیم. در آنجا ضمن معرفی خود، درباره نوع مأموریت و اهمیت آن، آخرین توجیه صورت گرفت و من وسایل را بار یک قاطر کرده و خودم هم سوار قاطر دیگر شده و به اتفاق یک راهنما به سوی منطقه مأموریت به راه افتادیم. پس از دو ساعت عبور از مناطق سخت کوهستانی، به یک دسته از واحدهای پیاده رسیدیم؛ آنجا پنج نفر نیروی مسلح جهت حفاظت آماده شده بودند تا به اتفاق به سمت یکی از ارتفاعات مرتفع منطقه که مشرف به دو شهر عراق بود، برویم. این ارتفاع، از سه جهت به نیروهای عراقی و از یک طرف به نیروهای خودی اشراف داشت. پنج ساعت به طول انجامید تا به نوک قله ارتفاع مورد نظر رسیدیم. خورشید در حال غروب بود. به همین خاطر در محلی مناسب حالت «پدافندی» گرفتیم. هوا بسیار سرد و برف زیادی اطراف ما بود؛‌آن هم در اواخر تیرماه! با دلهره و هیجان شب را به صبح رساندیم.
نزدیک صبح،‌ بچه‌ها را بیدار کرده و کم‌کم همراه دو نفر از آنان خود را به طرف قله بالا کشیدیم. با روشن شدن منطقه، توسط بی‌سیم با یکی از قرارگاههای توپخانه تماس گرفتم و با یکی از واحدهای آن جهت اجرای آتش و تنظیم تیر هماهنگ کردم. حالا در نقطه‌ای قرار گرفته بودم که می‌توانستم با چندین قرارگاه توپخانه لشکرهای نزاجا ارتباط برقرار کنم. پس از دادن مختصات مرکز منطقه دشمن به واحد توپخانه، شلیک اولین گلوله را درخواست کردم. چیزی نگذشت که آن قرارگاه با رمز «لاله.‌لاله. حمید» توسط بی‌سیم مرا فرا خواند. پاسخش را گفتم؛ اولین گلوله شلیک شده بود. توسط دوربین منطقه را دیده‌بانی کردم، ولی نتوانستم محل اصابت گلوله را در منطقه رؤیت کنم. دلهره و نگرانی در وجودم شدت گرفت. در آن زمان به یاد آوردم که با یاد خدا دل‌ها آرام می‌گیرد: «الا بذکرالله تطمئن‌القلوب». متعاقباً شلیک دومین گلوله را درخواست کردم. گلوله دوم پس از لحظاتی شلیک شد. منطقه را به دقت دیده‌بانی کردم. این بار اما، محل اصابت گلوله دوم را رؤیت کردم و بسیار خوشحال و هیجان زده متوجه شدم که گلوله اول،‌ داخل رودخانه افتاده است.
به واحدهای توپخانه مستقر در دیگر لشکرها مختصات هدف را داده و مجدداً درخواست آتش کردم. سپس به سمت ارتفاع دیگری که درست روبه‌روی ما قرارداشت، به راه افتادیم؛ پس از آنکه به ارتفاع موردنظر رسیدیم، جایی مناسب برای دیده‌بانی پیدا کردیم. ‌بلافاصله نقشه را پهن کرده و مختصات خود را توسط قطب‌نما به دست آوردم. پایین ارتفاع، نیروهای عراقی به استعداد یک تیپ مستقر بودند. با قرارگاه «حمید» تماس گرفته و مختصات دیدگاه را – به رمز – مخابره کردم. نشانی مختصات را این بار به طرف نزدیکی منطقه تجمع عراقی‌ها مخابره کردم؛ محلی که نیروهای عراقی در آن مستقر بودند. سپس سه جاده را «ثبت تیر» کرده و بعد، درخواست شلیک آتشباری کردم. با دادن مختصات، تمام منطقه زیر آتش واحدهای توپخانه ما قرار گرفت؛ دود غلیظی از منطقه بلند شد که همراه با شعله‌های آتش بود و این درحالی بود که دیده‌بان خط، مدام توسط بی‌سیم گزارش نتیجه اجرای آتش را می‌داد. یکی از دیده‌بانان خط - به رمز - گفت: «دست شما درد نکند؛ تمام موش‌ها کباب شدند؛ هم دود آن را می‌بینم و هم بوی آن را استشمام می‌کنم!»
در اجرای این آتش، چندین انبار بزرگ مهمات و سوخت دشمن، به آتش کشیده شد و تعداد زیادی از نیروهای دشمن از بین رفتند؛ اینجا بود که برایم به عینه، این آیه قرآن کریم تجربه شد که می‌فرماید:‌«و ما رَمَیْتَ اِذْرَمَیْت وَ لکِنَّ‌ اللهَ رَمَی» مدتی بعد، نیروهای عراقی خط را زیر آتش توپخانه خود گرفتند؛ معلوم بود که ضربه سختی را متحمل شده‌اند. به ساعت خود نگاه کردم و متوجه شدم که پنج ساعت تمام، مشغول اجرای مأموریت بوده‌ایم؛ درحالی‌که اصلاً گذشت زمان را حس نکرده بودیم. پس از مدتی استراحت، جهت شناسایی اطراف محل استقرار خود - مجدداً - به راه افتادیم و تا «شعاع دید»، اطراف را گشته و مکان‌هایی را که مشکوک به نظر می‌رسید، توسط قرقره نخی و با کمک قوطی‌های کنسرو،‌ "تله‌گذاری" کردیم که اگر شب‌هنگام، گشتی‌های عراقی آمدند، غافلگیر نشویم. آفتاب غروب کرد.

[center][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10266/03~25.jpg[/IMG][/center]

آنجا به هیچ‌وجه نمی‌توانستیم آتش یا چراغ‌قوه‌هامان را روشن کنیم. چیزی نگذشت که توپخانه عراق مجدداً شروع به شلیک کرد؛ منتظر نماندم؛ شروع به گرفتن گرای برق دهانه توپ کردم. پس از کم شدن آتش دشمن - از شدت سرما - به کیسه‌خواب پناه بردم و شب را به صبح رساندم. صبح، گرا‌های گرفته شده را که در تاریکی شب، روی کاغذ نوشته بودم،‌ مرتب کرده و پس از توجیه نقشه و با توجه به موانع طبیعی مناسب توپخانه، حدود استقرار بعضی از واحدهای توپخانه عراق را به دست آوردم. پس از بررسی مختصات به دست آمده، آن دسته‌ای را که در برد توپخانه قرار نداشت، به صورت رمز به قرارگاه ارسال کردم تا توسط نیروی هوایی بمباران شود. دسته دیگر را هم که در برد توپخانه بود، آماده کردم تا شب آینده به محض شروع آتش بعثی‌ها جواب دندان‌شکنی به آنها بدهیم.
پس از ارسال مختصات توپخانه دوربرد دشمن، قرارگاه، پیام فوری ارسال کرد؛ پیام این بود که هر پنج نفر همراه من به واحد خود بازگردند. از آن لحظه به بعد، من به همراه بی‌سیم‌چی‌ام، در منطقه تنها ماندیم. ساعت دو الی سه همان روز به طرف قله اصلی حرکت و در محلی مناسب مستقر شدیم که مشرف بر جاده تدارکاتی عراقی‌ها بود. آنها، بعدازظهرها که آفتاب، دیدِ دیده‌بان ما را کور می‌کرد، از فرصت استفاده و تدارک خود را به خط می‌رساندند. پس از به دست آوردن مختصات، درخواست آتش کردم که متعاقب آن، منطقه توسط توپخانه سنگین زیر آتش قرار گرفت. به محض اصابت گلوله توپخانه، مقدار زیادی موشک به پرواز درآمد که یکی از آنها به پایگاه عراقی اصابت و سنگرشان را تخریب کرد. پس از تشکر از واحد توپخانه، برای این اجرای آتش موفق، مجدداً‌ به محل استراحت خود بازگشتم. به جهت نا امن بودن جاده- با هماهنگی واحد توپخانه - قرار بر این شد که هرچند یک بار، گلوله‌ای روی جاده شلیک شود تا با این حرکت، جاده تدارکاتی دشمن ناامن شود. ساعت یک بامداد همان روز، بار دیگر آتش توپخانه دشمن فعال شد. فوراً‌ با آتشبارهای دوربرد خودی تماس گرفته و مختصاتی را که صبح تهیه و ثبت کرده بودم، دادم؛ آتش‌بارها بلافاصله شروع به گشودن آتش کردند. مدتی بعد، آتش دشمن کاملاً ‌خاموش شد. به خوبی دریافته بودم که مختصاتی را که به واحد توپخانه ارائه کردم، تا حدود زیادی صحیح است؛ از این رو - به رمز - جهت اجرای آتش مؤثر و مداوم، «تطبیق آتش» را درخواست کردم. از فراز ارتفاعی که روی آن مستقر بودم، دو شهر عراق کاملاً‌ نمایان بود. آنان پی برده بودند که نیروهای جمهوری اسلامی ایران با مردم بی‌گناه کاری ندارند.
صبح هنگام به طرف جنوب ارتفاع حرکت کردیم. در فاصله 300 متری خود چند نفری را دیدم؛ خوشحال شدم. اول گمان بردم که نیروهای خودی هستند؛ خواستم آنها را متوجه خود کنم، اما به زودی از این تصمیم منصرف شدم؛ زیرا متوجه تفاوت رنگ لباس‌هایشان با نیروهای خودی شدم و از طرف دیگر، قرارگاه هم درباره آمدن نیروی خودی چیزی به من نگفته بود. بلافاصله پشت تخته سنگی پناه گرفته و موضوع را به قرارگاه- به وسیله بی‌سیم - اطلاع دادم. معلوم شد که آنها گشتی عراقی هستند؛ گشتی‌های عراقی، کمتر از 200 متر با ما فاصله داشتند. صدای نفس‌هایمان را در سینه حبس و نارنجک‌ها را آماده کردیم. تصمیم داشتم دستور کار مخابراتی و نقشه را نابود کنم، اما ناگهان مسیر بعثی‌ها عوض شد و از همانجا برگشتند. پس از ساعتی به محل استراحت برگشتیم و فردای آن روز، دوباره به طرف جنوب ارتفاع حرکت کردیم؛ این بار که به نزدیکی قله رسیدیم، متوجه شدم توسط توپخانه، در شعاع 500 متری دیدگاه، اجرای آتش کرده‌اند. مدارک زاید را - به جز دستور کار و نقشه - از بین بردم. پس از چند دقیقه اجرای آتش، متوجه شدم که بعثی‌ها پناه گرفته و سه نفر از نیروهای عراقی مجروح شده‌اند. از شواهد پیدا بود که هنوز متوجه حضور ما نشده‌اند. سریعاً‌ با اعمال تصحیحاتی در مختصات، درخواست آتش در جهت دیگر ارتفاع کردم که باعث سردرگمی آنها شود. چیزی نگذشت که نیروهای بعثی زخمی‌های خود را به دوش گرفته و در حالت پدافندی از منطقه دور شدند.

[center][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10266/04~21.jpg[/IMG][/center]

دیگر ماندن در آنجا صلاح نبود؛ آماده شدم تا آخرین مأموریت خود را در آن منطقه انجام داده تا به همراه بی‌سیم‌چی، به سوی نیروهای خودی بازگردیم. این درحالی بود که یک روز تمام آذوقه نداشتیم. بعدازظهر همان روز به طرف جنوب ارتفاع حرکت کردیم و به محل جدید که آخرین دیدگاه آن در دورترین نقطه ارتفاع قرار داشت، رسیدیم؛ جای عجیبی بود؛ زیر پای ما منطقه‌ای به وسعت یک کیلومتر، پر از سنگرهای اجتماعی دشمن و خودروهای سبک و سنگین دیده می‌شد؛ دقیقاً ‌به صورت یک پادگان! سریعاً مختصات آماج‌های اصلی را به دست آورده و مخابره کردم. با تلاش بسیار چشمگیر گروه تطبیق آتش‌، قرارگاه و چندین واحد توپخانه «به‌گوش» شده و آماده انجام مأموریت شدند. پس از لحظاتی با اصابت اولین گلوله به هدف، آتش و غبار غلیظی به هوا برخاست.
خوشبختانه نسیم ملایمی می‌وزید و باعث می‌شد که غبار حاصله از آتش، زدوده شده و دید ما به هدف، دچار اشکال نشود. در بخشی از منطقه، تعدادی خودرو تویوتا پارک شده بود. با اجرای چندین شلیک آتشباری، خودروها یکی پس از دیگری منهدم ‌شد. عراقی‌ها تلاش می‌کردند تا با ایجاد اخلال در سامانه مخابراتی، نگذارند تا با قرارگاه تماس داشته باشیم. بلافاصله کانال بی‌سیم را عوض کردم، ولی آنها روی کانال بعدی می‌آمدند. خلاصه با زحمت فراوان توسط یک واحد دیگر، آخرین تصحیحات را روی مختصات اعمال و مخابره کردم. با درخواست آتش از سوی من، هدف‌ها یکی پس از دیگری مورد اصابت قرار می‌گرفت. زمان بازگشت من به منطقه خودی فرا رسیده بود. در همین حال عراق تمام منطقه را زیر آتش گلوله خود گرفت و از این رو مجبور شدیم شب را در پناه دو تخته سنگ بگذرانیم و صبح فردا به سمت نیروهای خودی به راه بیافتیم و ... .

[Arash 7,048]

توپخانه ارتش در عمليات فتح فاو

[color=#008000]سرهنگ عزت الله نصیری[/color]

در دوران دفاع مقدس، نبردهاي بسياري براي بيرون راندن ارتش متجاوز از سرزمين‌هاي اشغالي ايران و نيز براي ايجاد فشار نظامي بر قواي دشمن، جهت پايان دادن به جنگ تحميلي انجام شده است. برخي از اين نبردها در ادامه تلاش براي دفع تجاوز، در خاک دشمن انجام شده است. يکي از اين عمليات‌ها، عمليات حمله به شبه جزيره فاو در خاک عراق می باشد. طبيعتاً طرح‌ريزي چنين عملياتي و نيز ديگر نبردهايي که در سرزمين دشمن رخ داد، براي فتح نظامي کشور عراق، نبوده، بلکه هدف اساسي آنها رساندن دشمن به نقطه‌اي بوده که از تحميل جنگ بر ايران پشيمان شده و در آينده نيز تصور انجام چنين كارهايي را در ذهن خود نپرورد.

[center][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10266/02~0.png[/IMG][/center]

نبرد فاو در ششمين سال جنگ تحميلي و در روز 20 بهمن سال 1364 در مرز جنوبي استان خوزستان و در جنوب جزيره آبادان، صورت گرفت. اين عمليات در منطقه بسيار حساسي انجام شد، زيرا از يک طرف در مرز اروندرود قرار داشت که رژيم بعثي عراق به بهانه تسلط بر آن، جنگ با ايران را آغاز کرده بود و از طرفي در تنها راه ارتباطي کشور عراق با خليج‌فارس قرار داشت و ارتباط بندر ام‌القصر را از راه خورعبدالله برقرار مي‌کرد.

از سوي ديگر، تنها اسکله‌هاي نفتي عراق به نام‌هاي «البکر» و «الاميه» در محدوده اين منطقه قرار دارند. زمين منطقه عمليات نيز يکي از زمين‌هاي پيچيده جنگي و عملياتي در آن زمان بود، به گونه‌اي كه شامل انواع عوارض از جمله رودخانه، نهر، نخلستان، باتلاق، جاده، روستا، شهر، ساحل، نمکزار، دشت، اسکله و بندر مي‌شد. براي طراحي عمليات در اين منطقه، علاوه بر آنکه بايد توانايي‌ها و نحوه گسترش و آرايش دفاعي دشمن در نظر گرفته مي‌شد، بايد جنگ با عوارض طبيعي زمين نيز مورد توجه دقیق قرار مي‌گرفت.
شايان توجه است كه عبور از عرض اروند رود یکی از شاهکارهای نظامی در تاریخ جنگ ها به شمار می رود. در اهمیت بندر و شبه جزیره فاو همین بس که عراق با قبول تلفات بسیار سنگینی ، بیش از 70 شبانه روز برای بازپس گیری منطقه تلاش می کرد و 39 فروند جنگنده خود را در این منطقه از دست داد . هرچند دشمن نتوانست فاو را بازپس گیرد ، اما حملات مکرر آنها باعث شد تا هدف نهایی نیروهای ایرانی که گشودن جبهه جدید و پیشروی در جنوب بصره بود، به جایی نرسد .
نظر به اينكه عبور از رودخانه خروشان اروند و تك به دشمني كه به اتكاي اين سد طبيعي پدافند كرده، ضرورت آتش انبوه و مداوم را ايجاب مي¬كرد؛ و چون يکان¬هاي توپخانه موجود سپاه تكافوي اين نياز را نمي كردند؛ تصميم براين شد كه نيروي زميني ارتش تعدادي يکان توپخانه، زير امر سپاه كه ماموريت تلاش اصلي را به عهده داشت، قرار دهد.
در اين راستا، فرماندهي نيروي زميني تعداد 18 گردان توپخانه بر حسب برآورد سپاه را، در كنترل عملياتي قرار داد؛ و اين در حالي بود كه نتيجه كارشناسي، با توجه به رعايت حفظ امنيت خطوط پدافندي امكان واگذاري فقط شش گردان را برآورد كرده بود. همچنين نظر به اينكه سپاه در آن مقطع زماني قادر به طرح¬ريزي، تطبيق و هدايت آتش در حجم گسترده نبود، مقرّر گرديد قرارگاه گروه 22 توپخانه با مسئوليت تطبيق آتش توسط [color=#0000ff]سرهنگ افراز[/color]، در انجام اين امر مهم با سپاه همكاري کند. به هرحال، در شروع اين عمليات 30 گردان توپخانه (18 گردان از توپخانه ارتش و 12 گردان از توپخانه سپاه) در شرق بهمن شير تا آبادان گسترش يافت .
لازم به يادآوري است، پس از اينكه تك نيروهاي تلاش پشتيباني، براي تصرف جزيره بوارين، به رغم موفقيت هاي اوليه به سرانجام نرسيد و يکان هاي تك ور به خطوط پدافندي مراجعت كردند، مجدداً هفت گردان توپخانه پس از تثبيت خطوط پدافندي در شلمچه، جهت تقويت آتش تلاش اصلي به منطقه فاو اعزام شدند . بنابراين، تعداد يکان هاي آتش پشتيباني كننده از تلاش اصلي در منطقه فاو، از توپخانه نيروي زميني ارتش، به 25 گردان افزايش يافت.
تلفات رزمي يکان هاي توپخانه در والفجر8:
تلفات رزمي يکان هاي توپخانه در كنترل عملياتي سپاه، از تاريخ 1364/11/20 الي 1364/12/12، 35 نفر شهيد، 278 نفر مجروح و 64 نفر اسير بوده است.

[color=#0000ff]امير دريابان شمخاني[/color] از تأثير توپخانه ارتش در عمليات والفجر 8 مي گويد:
" من در والفجر 8، نقش برجستۀ اين كار(نقش توپخانه ارتش) را با توجه به شكل و منطقه عمليات و جغرافياي منطقه عمليات كاملا حس كردم و لمس كردم كه چقدر توپخانه ارتش در تثبيت فاو موثر بود"*.
در اين باره همچنين سردار[color=#0000ff]سرلشكر رحيم صفوي[/color] ضمن تبيين نقش فرماندهان توپخانه ارتش، مي گويد:
" من اگر بخواهم به نقش توپخانه در هشت سال دفاع مقدس به صورت موضوعي يا عملياتي اشاره كنم، شايد يكي از بهترين صحنه هاي غرورآفرين، نقش توپخانه ارتش در 8 سال دفاع مقدس و نقش فرماندهان دانشمند و شجاع توپخانه در طرح ريزي آتشبارها يا طرح ريزي آتش توپخانه؛ بايستي عمليات فاو را بگويم"*.
3/2 از ظرفيت آتش يکان هاي توپخانه نيروي زميني ارتش در والفجر8
با نگرش به مجموع يکان هاي توپخانه تلاش اصلي و تلاش پشتيباني، نيروي زميني ارتش با شركت دادن 2/3 از ظرفيت آتش خود، يعني 34 گردان توپخانه از انواع كاليبرها، قدرت آتش بي نظيري را براي اين عمليات فراهم کرد كه در دوران دفاع مقدس بي سابقه بود. با اين اقدام، توپخانه هاي دشمن تقريباً در طول عمليات خنثي شدند و پاتك هاي دشمن قبل از رسيدن به خطوط درگيري تقريباً 40 الي60 درصد از توان رزمي خود را به علت حجم آتش و دقت تير يکان هاي توپخانه، از دست مي دادند .
سقوط شهر بندري فاو به دست رزمندگان توانمند نيروهاي مسلح جمهوري اسلامي ايران، آنچنان براي حكومت بعثي عراق گران تمام شد كه براي باز پس گيري آن با بسيج تمام امكانات خود، اقدام به پاتك هاي سنگين و مداوم نمود. در مقابل، آتش بسيار انبوه و دقيق به وسيله يکان هاي توپخانه اجرا شد، به گونه اي كه پاتك هاي پي در پي نيروهاي متجاوز در هم شكسته و ناكام ماند.
سردار[color=#0000ff]سرلشكر پاسدار رحيم صفوي[/color] در ادامه سخنان خود، درباره چگونگي بر هم زدن انسجام نيروها و لشكرهاي عراقي پاتك كننده در منطقه فاو، به وسيله آتش توپخانه ارتش مي گويد:
" منطقه فاو كه تا بصره حدوداً 85 تا 90 كيلومتر فاصله داشت، پس از اينكه در شب 20 بهمن سال 64 منطقه فاو را تصرف كرديم، از روبه روي خرمشهر تا منطقه فاو، يعني حدود 80 كيلومتر، بيش از 20 گردان توپخانه - كه عمدتاً توپخانه نيروي زميني ارتش جمهوري اسلامي بود - را به صورتي آرايش داده بودند، عزيزان ما، از همين مركز توپخانه و گروه هاي مختلف توپخانه ارتش، از سراسر كشور آمده بودند به كمك؛ عراقي ها كه از بصره مي-آمدند در طول جاده استراتژيك برای اینکه، فاو را پس بگيرند؛ با حجم آتش بسيار بالا، آتش ديدباني شده، روبه رو بودند عراق، حدوداً 25 لشكر طي 70 شبانه روز جنگ در منطقه فاو وارد عمليات كرد؛ اما قبل از اينكه اين لشكرهاي عراقي به منطقه برسند، انسجام آنها را با آتش قدرتمند، كه محصول تدابير فرماندهان توپخانه بود، برهم زد"*.
تدارك مهمات در والفجر8
با توجه به جدول زير، جمع كل گلوله هاي مصرفي برابر یک میلیون و 12 هزار و 914 تير و هم چنين تعداد خودرو مورد نياز 15 هزار و 600 خودرو مي باشد. با توجه به تعداد خودروهاي مورد نياز و تدارك اين حجم از مهمات كه 4/3 آن در يك ماهه اول عمليات انجام گرفت، كاري است كه كاركنان تداركاتي يکان هاي توپخانه با حداقل امكانات موجود و كمك مردمي به انجام رسانده اند.

[center][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10266/03.png[/IMG][/center]

نكته حايز اهميت اين است كه حجم آتش به كار گرفته شده در اين عمليات، در طول دوران دفاع مقدس بي سابقه بوده است. اين واقعيت نشان دهنده عزم و اراده فرماندهي نيروي زميني ارتش است كه تنها در بخش توپخانه، ميزان بالايي از آتش موجود نيرو را به يك منطقه محدود به عرض 30 كيلومتر تخصيص داده و پيشاپيش موفقيت در اين عمليات را تضمين کرده است. همچنين همراهي و جديّت فرماندهان و تلاش كاركنان شجاع توپخانه نيروي زميني ارتش، براي همكاري و شركت در عمليات والفجر8 فراموش نشدني است، لازم به يادآوري است كه در اثر حجم آتش اجرا شده، بسياري از يکان هاي توپخانه در 20 روز اول آسيب جدّي ديده و با مشكلات تعميراتي و صفر شدن عمر لوله توپ و همچنين خستگي كاركنان مواجه شدند. براي مداومت پشتيباني آتش، تعدادي از گردان هاي توپخانه در كنترل عملياتي سپاه با يکان هاي مشابه تعويض شد. اينكه صاحب نظران و تحليل گران، يكي از دلايل اصلي موفقيت در تصرف جزيره و شهر بندري فاو را استفاده از حجم آتش توپخانه دانسته اند، واقعيتي مبتني بر تحليل ميدان رزم می باشد.
منابع:

- اسدي، هيبت اله؛ ارتش در فاو؛ انتشارات ايران سبز، 1387،ص101 و 102.
- همان، ص109
- همان، ص105.
- همان، ص186.
- همان، ص201.

[melisa 14]

[quote name='AmirAzad' timestamp='1402759726' post='385855']
میگن عراق از ایران بدلیل استفاده از توپ 203 به سازمان ملل شکابت کرد!
[/quote]
چرا؟

[Arash 7,048]

[quote name='melisa' timestamp='1407173244' post='398959']
چرا؟
[/quote]

شدت و حجم و قدرت آتش و برد خیلی بالای این توپ ها

[melisa 14]

[quote name='arash666' timestamp='1407173355' post='398961']
شدت و حجم و قدرت آتش و برد خیلی بالای این توپ ها
[/quote]
بردشون چند کیلومتر هست مگه؟

[Arash 7,048]

[quote name='melisa' timestamp='1407180506' post='398982']
بردشون چند کیلومتر هست مگه؟
[/quote]

بدون گلوله های راکتی ( گلوله های ساده ) 16 تا 25 کیلومتر برد دارند