سرلشكر شهيد شريف اشراف

[Arash 7,048]

[b][color=#008000]نویسنده: علي حسين‌احمدي[/color][/b]
شهر تاريخي و زيباي شيراز، در سال 1316 شاهد تولد يكي ديگر از دليرمردان ارتش جمهوري اسلامي ايران بود كه ياد و نامش براي هميشه در اذهان مردم ايران ماندگار خواهد ماند. دليرمردي كه در دوران ستم شاهي رژيم پهلوي وارد ارتش شد، اما تحت تأثير اوضاع فرهنگي و اجتماعي حاكم قرار نگرفت و سعي كرد تخصص و تجربه‌هاي لازم را كسب كند تا بتواند در آينده يكي از خادمان ارتش اسلام باشد. نامش «شريف اشراف» بود و اكنون تعدادي از مراكز فرهنگي شيراز مانند «دبستان فرهنگيان شهيد شريف اشراف» و «مدرسه راهنمايي شهيد شريف اشراف» در ناحيه يك آموزش و پرورش شيراز و همچنين يكي از ميادين اصلي اين شهر به نام آن بزرگوار است و مردم شيراز به داشتن چنين فرزنداني افتخار مي‌كنند. در ادامه، نگاه مختصري به سير زندگي و شهادت آن بزرگوار خواهيم داشت.

[center][IMG]http://gallery.military.ir/albums/userpics/10266/70144690957859445943.jpg[/IMG][/center]

[color=#ff0000] دوران تحصيل[/color]
روزگار براي دليرمرد قصه ما از همان دوران كودكي، مردانگي، غيرت، حس مسئوليت و خدمت به خلق خدا را رقم زده بود، زيرا در دوران طفوليت بود كه نعمت بزرگ خداوند به انسان، يعني پدر و مادر را از دست داد و به‌ناچار تكيه‌گاهي براي سه خواهرش شد تا همراه با آنان در منزل عمه خود، دوران كودكي و نوجواني را سپري كند. در آن دوران، او با علاقه و تلاش و كوشش بسياري درس مي‌خواند و محيط پيرامونش، او را به شغل نظامي‌گري علاقه‌مند كرد. در نتيجه دو سال آخر دوره دبيرستان را در «دبيرستان نظام شيراز» به تحصيل پرداخت و پس از آن، به «دانشكده افسري ارتش» در تهران راه يافت. شهيد اشراف ذهن پويا و هوشياري داشت و با اينكه سختي‌هاي زندگي و نداشتن پدر و مادر بر زندگي‌اش حاكم بود، دوران دانشكده افسري را با موفقيت و به‌عنوان يكي از نفرات ممتاز سپري كرد و با درجه ستوان دومي اقدام به فراگيري زبان انگليسي كرد و پس از پذيرفته‌شدن در امتحان اعزام به خارج، جهت گذراندن دوران آموزش‌هاي تكميلي نظامي‌گري، به آمريكا رفت.او در آنجا دوره‌هاي تكاوري كوهستان (رنجر)، چتربازي مقدماتي و عالي را گذراند و در سال 1339 به ايران بازگشت.

[color=#ff0000]خدمت در ارتش پیش از انقلاب[/color]
شهيد اشراف دوران خدمت در ارتش را به‌صورت رسمي از همان شهر خودش شيراز شروع كرد و به‌عنوان استاد اسلحه‌شناسي مشغول تدريس شد، اما پس از گذشت سه‌سال، در سال 1342 با شركت در مسابقات «سنتو» دانشكده افسري و كسب مقام دوم تيراندازي با كلت، نظر فرماندهان را به خود جلب كرد و به لشكر گارد در تهران منتقل شد.
شهيد اشراف در سال 1339 ازدواج كرده بود و هنگامي كه وارد محيط خدمتي لشكر گارد شد، آن محيط براي او و همسرش كه از خانواده‌اي مذهبي و معتقد به اصول ديني بودند، بسيار سخت بود. همسر شهيد مي‌گويد: «از همان ابتدا من و شريف متوجه شديم كه زندگي ما با محيط گارد و افراد آن هيچ‌گونه هماهنگي و سازگاري ندارد، به‌همين‌دليل در انزواي كامل بوديم؛ جلسات، ميهماني‌ها و سرگرمي‌هاي آنها، به‌خصوص در باشگاه افسران، خلاف شئون زندگي ما بود و هرگز در آن مجالس شركت نمي‌كرديم...»1
اما شهيد اشراف در برابر شرايط تسليم نشد و باتوجه به عرق ديني خود، فعاليت‌هاي مذهبي و تبليغي، جهت تأثيرگذاري بر اطرافيانش را شروع كرد. همسر شهيد مي‌گويد: «همسرم در سال1347 تقاضا کرد که افسر امور دینی شود ولی مورد موافقت فرماندهان قرار نگرفت. اما با تمام مخالفت ها، تمام کارهای مسجد لویزان با او بود و از آن مهم تر، همسرم از سال1347 شروع به نوشتن قرآن کرد که تقریبا 10سال طول کشید. او همیشه می گفت، هر وقت این قرآن تمام شود، عمر من هم تمام خواهد شد و همین طور هم شد؛ چون حدود دو ماه پس از اینکه کار نوشتن قرآن به پایان رسید، وی نیز به شهادت رسید.»2 همچنین همسر شهید می گوید:«از جمله تبليغات او، خريداري تعداد زيادي قرآن و تقسيم آن بين افسران و درجه‌داران بود. وقتي از او مي‌پرسيدم چرا اين كار را انجام مي‌دهي؟ مي‌گفت: من اين قرآن‌ها را در اختيار افراد قرار مي‌دهم تا آنها مجبور شوند قرآن بخوانند.»
سرتیپ « شاهین راد» فرمانده لشکر 21 در زمان جنگ و از رزمندگان نامی ارتش که بعدها پس از فرماندهی مرکز آموزش 01 و دانشکده فرماندهی و ستاد، به معاونت اطلاعات و عملیات نیروی زمینی منصوب شد نیر در همان زمان در گارد خدمت می کرده است . وی درباره شهید اشراف می گوید :
« اشراف از معدود افسرانی بود که از بعد معنوی بسیار غنی بود؛ به طوری که نیمی از قرآن را حفظ کرده بود. او از نظرجسمانی نیز قوی بود و دوره تکاوری، یعنی یکی از سخت ترین دوره های ارتش را با موفقیت طی کرد ودر این فن به مقام استادی رسید و در مقام استاد تکاوران، این فن را تدریس می کرد. از طرفی دیگر، وی دوره های عملی و نظامی را هم گذرانده بود و از نظرعلمی نیز فردی مطلع و آگاه به شمار می آمد.»
شهيد اشراف در سال 1349 براي گذراندن دوره عالي، به زادگاهش شيراز منتقل و پس از پايان دوره، به مدت سه سال در مركز پياده شيراز مشغول خدمت شد.او سپس براي طي دوره فرماندهي و ستاد به تهران رفت و در پايان دوره به يكي از مناطق بد آب و هوا يعني شهر مرزي «خاش» در سيستان و بلوچستان منتقل شد. اين انتقالي شهيد شريف اشراف احتمالاً به دليل فعاليت‌هاي مذهبي او بوده، زيرا پس از گذشت فقط هشت ماه دوباره او را به «دفتر ويژه اطلاعات» به رياست «حسين فردوست» احضار مي‌كنند تا تحت‌نظر باشد.3 شهيد اشراف تا سال 1357 كه زمان پيروزي انقلاب اسلامي بود در همان دفتر ويژه اطلاعات مشغول خدمت بود و تجربيات زيادي كسب كرد.

[color=#ff0000] خصوصيات مذهبي، انقلابي و اخلاقی شهيد اشراف[/color]
شهيد اشراف در يك خانواده مذهبي و معتقد به اصول اخلاقي و انساني متولد شد و خودش نيز از همان دوران كودكي با اينكه پدر و مادرش را از دست داده بود، پاي‌بند به آن اعتقادات و اصول بود و علاقه‌ خاصي در وجودش نسبت به قرآن وجود داشت. از طرفي او يك هنرمند زبردست در خطاطي و تذهيب بود و به‌همين دليل تصميم گرفت يك جلد قرآن مجيد به خط خود بنگارد و به . همسر شهيد مي‌گويد: «در سال 1347، به زيارت بارگاه ملكوتي حضرت معصومه (س) رفته بوديم. پس از زيارت، ‌به موزه آن حضرت رفتيم. آنجا قرآن‌هاي خطي بسياري در معرض ديد عموم قرار گرفته بود و شريف با علاقه خاصي آنها را مي‌ديد. به او گفتم، شما مي‌توانيد يك قرآن به خط خودتان بنويسيد. او خنديد و پس از بازگشت از سفر، به تداركات وسايل نگارش قرآن پرداخت. همان روزهاي اول بود كه به من گفت: «هروقت كار نوشتن اين قرآن پايان يابد. عمر من هم به پايان مي‌رسد.» او آنقدر به كار خودش علاقه داشت كه حتي تذهيب حاشيه قرآن را نيز خودش انجام داد. سال‌ها گذشت و در سال 1358 كار نوشتن قرآن كريم به پايان رسيد و دو ماه پس از آن رهسپار كردستان شد؛ چون ضدانقلاب در كردستان كشتار مي‌كرد.»4
اعتقادات مذهبي و اخلاقي شهيد شريف اشراف باعث شد كه از نظر انقلابي نيز هنگامي كه قيام مردم ايران عليه رژيم پهلوي به رهبري حضرت امام خميني (ره) شروع شد،او به حمايت‌كنندگان قيام بپيوندد و با اينكه در گارد شاهنشاهي خدمت مي‌كرد،‌ بسيار مصمم از حضرت امام خميني (ره) حمايت كند.
سرتيپ اسدالله آوند فقيه مي‌گويد: «آن روزها شهيد اشراف در دفتر ويژه اطلاعات كار مي‌كرد. روزي در جلسه‌اي از او و همكارانش خواسته شد تا هركس طرح و پيشنهادي براي مقابله با مبارزان دارد، آزادانه اعلام كند و به آنها اطمينان داده شد كه راه كارهاي آنها به هر شكلي كه باشد، پيامد‌هاي منفي برايشان در بر نخواهد داشت. از هر طرف صدايي به گوش مي‌رسيد و همه تلاش داشتند تا راهي جديدي براي مبارزه با انقلابيون پيشنهاد كنند، اما جمله‌اي كه با جسارتي خاص بيان شد، با همه جمله‌هاي ديگر تفاوت داشت. اين حنجره حق‌گوي اشراف بود كه بدون ترس گفت كه خواسته آقاي خميني و به دنبال آن حركت انقلابي مردم بر حق است و شاه بايد از آقاي خميني معذرت‌خواهي كند. جمع فرماندهان گارد شاهنشاهي به يكباره ساكت شد و چشم‌هاي حيرت‌زده به سوي اشراف خيره شده بود.
از نظر اخلاقي و انسان دوستي، شهيد اشراف فردي با خصوصيات انساني والا و شايسته بود كه با تمام وجود به ميهن خود و مردمانش عشق مي‌ورزيد. فرزند شهيد مي‌گويد: «روزي در دوران كودكي، صبح زود براي رفتن به مدرسه بيدار شده بودم كه مشاهده كردم پدرم تعداد زيادي، حدود 80-70 جفت، كفش زمستاني بچگانه تهيه كرده است. از او پرسيدم اينها چيست؟ وي پاسخ داد كه براي بچه‌هاي تنها و يتيم تهيه كرده‌ام. با مشاهده اين اعمال، پدر نزد من مردي بسيار رئوف و مهربان و غم‌خوار زيردستان جلوه كرد.»

[color=#ff0000]خدمت در ارتش جمهوري اسلامي ايران[/color]
پس از پيروزي انقلاب اسلامي، شهيد اشراف با توجه به سوابق ديني و خدمتي‌اش، مورد اعتماد فرماندهان انقلابي قرار گرفت و به فرماندهي «پادگان 06» تهران منصوب شد. سپس با گذشت شش ماه، معاونت لشكر 21 حمزه به او واگذار شد و با شروع درگيري‌هاي كردستان در آن زمان، او به‌صورت داوطلبانه همراه با گردان دوم لشكر 1 گارد (بعدها اين لشكر، همراه با لشكر 2 گارد، لشكر 21 حمزه را تشكيل دادند) عازم كردستان شد.
گويا كه زمان شهادت شريف اشراف، به وي الهام شده بود،‌ زيرا در زمان عزيمت به سمت كردستان، به دوستانش گفته بود كه من از اين مأموريت زنده بر نمي‌گردم . شهيد شريف اشراف همراه با افراد گردان خود در پادگان سردشت مستقر شد تا با افراد يك گردان ديگر كه مشغول درگيري بود، تعويض شوند. اما چند روز بعد كه خودش براي نظارت بر تعويض دو گردان به كردستان عزيمت كرد، درراه بازگشت از پيرانشهر به سمت بانه، مجبور به درگيري با تعدادي از عناصر ضد انقلاب شد و در اين درگيري، به همراه تعدادي از همرزمانش در دهم آبان 1358، مصادف با روز عيد قربان به شهادت رسيد. يكي از هم‌رزمان شهيد مي‌گويد: «ساعت 2 بعدازظهر بود كه نيروهاي ما با دشمن رو‌در‌رو شدند و درگيري اوج گرفت. در همين اثنا، گلوله‌اي به پايين زانوي شهيد اشراف برخورد كرد و او به‌سرعت با كمربند بالاي زانويش را بست تا از خونريزي جلوگيري كند. سپس بلافاصله به هدايت نيروها ادامه داد، ولي با برخورد گلوله‌هاي ديگر به نقاط ديگر بدنش، از پاي نشست و به شهادت رسيد.
همچنين سرتيپ دوم ابوالقاسم سمندر، كه در روز شهادت شهيد اشراف، با آن بزرگوار به وسيله بي‌سيم ارتباط داشته است، مي‌گويد: «آخرين مكالمه‌اي كه از شهيد اشراف شنيدم اين بود كه او مردم بانه را به كمك فرا‌مي‌خواند و همچنين گروه خودفروخته ضد انقلاب را كه در بانه باعث درگيري شده بودند، به آرامش دعوت مي‌كرد، چند لحظه بعد صداي بي‌سيم‌چي را شنيدم كه مي‌گفت: «ديگر از روي پل نمي‌توانيم جلوتر برويم و ناگزير به ترك خودرو هستيم.»
اعتقادات مذهبي و اخلاقي شهيد اشراف در وصيت‌نامه ايشان نيز نمايان است. آن بزرگوار در فرازي از وصيت‌نامه خود مي‌گويد: «همسر عزيز، تو بهتر از هركس با خصوصيات اخلاقي من آشنا هستي. تو نيك مي‌داني كه عشق و علاقه عرفاني من به امام امت، حد و مرزي ندارد. اين انس و الفت من به حضرت امام يك وابستگي روحي و فاقد زمان و ابدي است. من با تمام وجودم كوشيده‌ام تا فرمان امام معزز را به‌ بهاي جان بخرم. پس از مرگم، عكس كوچكم را در قسمت تمثال مبارك امام الصاق كن تا تسكين‌بخش روحم باشد. از فرزندانم به نيكي مراقبت كن و به آنان چگونه زيستن و چگونه مردن را بياموز و خط امام را سرمشق زندگي خود گردان. اين دنيا گذراست و دلبستگي به آن نداشته باش.»5

[color=#008000]پی نوشت ها [/color]
[color=#008000]1- پایگاه تبیان[/color]
[color=#008000]2- مجله صف ارتش جمهوری اسلامی ایران،سال 1359[/color]
[color=#008000]3- باید رفت، ص 13[/color]
[color=#008000]4- ماهنامه کوله بار،ص 60؛ شهید شریف اشراف رادمردی از ارتش اسلام[/color]

[url="http://rahrovan-artesh.ir/topic/823-%D8%B3%D8%B1%D9%84%D8%B4%D9%83%D8%B1-%D8%B4%D9%87%D9%8A%D8%AF-%D8%B4%D8%B1%D9%8A%D9%81-%D8%A7%D8%B4%D8%B1%D8%A7%D9%81/"]منبع[/url]