Moltke 1,442 گزارش پست ارسال شده در مرداد 93 (ویرایش شده) نبرد پروزا (بخشی از جنگ عثمانی – ونیز (1540 - 1537زمان وقوع : 28 سپتامبر 1538 میلادیمکان وقوع : پروزا ، دریای یونان نتیجه : پیروزی عثمانیان طرف های درگیر امپراتوری عثمانی اتحاد مقدس : جمهوری ونیزاسپانیاایالت های پاپیجمهوری جنواشهسواران سن جانفرماندهان و رهبران عثمانی : بارباروسا خیرالدین پاشا اتحاد مقدس : آندره دوریاتوان رزمی عثمانی : 122 فروند گالی و گالیوت ( گالی های کوچک و سریع ) ، 12 هزار سربازاتحاد مقدس : 112 فروند گالی ، 50 فروند گالئون ، 140 فروند بارک ( نوعی کشتی بادبانی بزرگ ) ، 60 هزار سربازتلفات و خسارات عثمانی : هیچ کشتی از دست نرفت ، 400 کشته و 800 نفر زخمی اتحاد مقدس : 13 فروند کشتی از دست رفت (10 فروند غرق شده و 3 فروند سوختند ) ، 36 فروند کشتی به دست عثمانیان افتاد ، 3 هزار نفر اسیر نبرد دریایی پروزا در 28 سپتامبر 1538 نزدیک پروزا در شمال غرب یونان میان ناوگان امپراتوری عثمانی و اتحاد مسیحی ایجاد شده توسط پاپ پل سوم درگرفت . عثمانیان به پیروزی قاطعی دست یافتند پیش زمینهدر سال 1537 ، خیرالدین بارباروسا ، فرمانده ناوگان عثمانی ، به همراه یک ناوگان بزرگ توانست تعدادی از جزایر تحت مالکیت جمهوری ونیز را در دریاهای یونان و اژه تصرف کند . با تصرف جزایر سیروس ، اژینا ، ایوس ، پاروس ، تینوس ، کارپاتوس ، کاسوس و ناکسوس ، دوک نشین ناکسوس نیز به امپراتوری عثمانی ضمیمه شد . بارباروسا سپس دست به محاصره پایگاه ونیزی کورفو زد و ساحل منطقه کالابریا در جنوب ایتالیا را که تحت کنترل اسپانیا بود غارت کرد در مواجهه با این تهدید ، پاپ پل سوم در فوریه 1538 موفق شد یک ( اتحاد مقدس ) ایجاد کند . ایالت های پاپی ، اسپانیا ، جمهوری جنوا ، جمهوری ونیز و شهسواران جزیره مالت نیروهای خود را برای رویارویی با بارباروسا گردهم آوردند .نیروها ناوگان بارباروسا در تابستان آن سال شامل 122 فروند گالی و گالیوت می شد . ناوگان اتحاد مسیحی 157 فروند گالی و گالئون در اختیار داشت ( 36 فروند از ایالات پاپی ، 61 فروند جنوایی ،50 فروند اسپانیایی و 10 فروند از طرف شهسواران مهمان نواز ) . آندره دوریا ، دریاسالار اسپانیایی تحت خدمت امپراتور شارل پنجم فرماندهی کل ناوگان مسیحی را بر عهده داشت آرایش نیروها اتحاد مقدس ناوگان خود را نزدیک جزیره کورفو مستقر کرد . ناوگان ایالات پاپی به فرماندهی دریاسالار مارکو گریمانی ( اسقف آکویلیا ) و ناوگان ونیزی تحت فرمان وینچنزو کاپلو پیش از سایرین به کورفو رسیدند . آندره دوریا به همراه کشتی های اسپانیایی و جنوایی در 22 سپتامبر به آنان ملحق شد .پیش از رسیدن دوریا ، گریمانی سعی کرد نیروهایش را در نزدیکی استحکامات پروزا پیاده کند ، اما پس از مواجهه با قوای عثمانیان و وارد شدن تلفات به نیروها به کورفو بازگشت .در آن زمان باباروسا در دریای یونان بود ، اما به زودی به همراه بخشی از ناوگان عثمانی و پس از تصرف جزیره کفالونیا بر سر راهش به پروزا رسید . سنان رییس ، یکی از آجودان های بارباروسا ، از او خواست نیروها را در آکتیوم ، واقع در خلیج آرتا در نزدیکی پروزا پیاده کند . بارباروسا در ابتدا با این ایده مخالفت کرد ، اما در مراحل بعدی مشخص شد این تصمیم در پیروزی عثمانیان نقش کلیدی داشته است . با کنترل استحکامات آکتیوم ، عثمانیان می توانستند با آتش توپخانه از ناوگانشان پشتیبانی کنند ، در حالی که دوریا ناچار بود ناوگانش را از ساحل دور نگه دارد . اتحاد مسیحی برای پیروزی باید ساحل را امن می کرد ، اما دوریا با مشاهده شکست تلاش گریمانی از پیاده کردن نیروها در ساحل وحشت داشت . دو تلاش بعدی مسیحیان برای پیاده شدن نیروها ، این بار نزدیک استحکامات پروزا در طرف مقابل ساحل آکتیوم نیز با مقاومت نیروهای مراد رییس در 25 و 26 سپتامبر ناکام ماند .کشتی های دوریا فاصله خود را از ساحل حفظ کردند . بارباروسا موضع مناسب تری در اختیار داشت . طی شب 28/27 سپتامبر ، دوریا 30 مایل به طرف جنوب کشتی راند و در سسولا و نزدیک جزیره لفکادا لنگر زد . در طول شب ، دوریا و فرماندهان همراهش تصمیم گرفتند به سمت لپانت حرکت کرده و در آن جا با بارباروسا مواجه شوند نبرد با رسیدن صبح دوریا با دیدن کشتی های ترک که در حال حرکت به سوی ناوگانش بودند غافلگیر شد . تورگوت رییس به همراه شش فروند فوستا ( نوعی قایق تندرو) ی بزرگ در جناح راست قرار داشت و جناح چپ در نزدیکی ساحل در حال حرکت بود . دوریا که انتظار چنین حرکتی را از ناوگان کم شمارتر عثمانی نداشت ، برای صف آرایی مناسب ناوگانش به چند ساعت زمان نیاز داشت و برای این کار تحت فشار گریمانی و کاپلو قرار گرفت .سرانجام زمان رویارویی میان دو ناوگان فرارسیده بود . جهت وزش باد به نفع دوریا نبود . کشتی اصلی فرماندهی ناوگان ونیز ( گالئونه د ونیزیا ) به همراه توپخانه بزرگ خود چهار مایل از ناوگان اصلی فاصله داشت . در حالی که بقیه ناوگان مسیحی سعی در رسیدن به آن داشتند ، گالی های عثمانی ونیزیا را محاصره کردند . درگیری چهار ساعته شدیدی درگرفت که تلفات عثمانیان بیشتر ناشی از آن بود .با شروع وزش باد ، ناوگان اتحاد مسیحی به موضع مناسب رسید . دوریا در ابتدا برای دور کردن کشتی های ترک یک سری مانور اجرا کرد . فرانته گونزاگا ، فرماندار سیسیل ، در جناح چپ ناوگان قرار داشت و شهسواران مالت در جناح راست مستقر بودند . دوریا چهار فروند از سریع ترین گالی هایش را تحت فرماندهی برادرزاده خود ، جیووانی آندره دوریا ، در مرکز ناوگان قرار داده بود . گالی های دوریا یک خط طولانی را پشت سر این نیروها ایجاد کرده بودند . سپس گالی های پاپی و ونیزی تحت فرمان گریمانی و کاپلو استقرار یافتند . در عقبه ناوگان گالئون های ونیزی و اسپانیایی و پرتغالی و جنوایی تحت فرمان الساندرو کوندالمیرو و فرانچسکو دوریا بارک ها و کشتی های تدارکاتی را همراهی می کردند : در حرکت بود Y ناوگان عثمانی با آرایشی به شکل بارباروسا به همراه پسرش حسن رییس ( بعدها حسن پاشا ) ، سنان رییس ، جعفر رییس و شعبان رییس در مرکز قرار داشتند ، سید علی رییس فرمانده جناح چپ بود ، فرماندهی جناح راست بر عهده صالح رییس بود .تورگوت رییس ، مراد رییس ، قزلجه محمد رییس و صادق رییس در عقبه ناوگان مستقر بودند . ترک ها به سرعت با کشتی های پاپی ، مالتی و ونیزی درگیر شدند .اما دوریا از درگیرشدن مرکز ناوگانش با بارباروسا اجتناب کرد . بارباروسا سعی داشت با بهره گیری از امتیاز جهت وزش باد و کم تحرکی ناوگان مسیحی برتری شماره آن را خنثی کند . کشتی های بزرگ بادبانی اتحاد مقدس به طعمه آسانی برای کشتی های بارباروسا تبدیل شدند . تلاش دوریا برای به دام انداختن ترکان در میان توپخانه گالی ها و بارک ها شکست خورد .در پایان روز 10 کشتی مسیحی غرق شده بودند ، سه کشتی در آتش سوختند و 36 فروند کشتی نیز به دست عثمانیان افتاد . 3 هزار دریانورد مسیحی نیز اسیر شدند . بارباروسا کشتی از دست نداد ، اما 400 نفر از افرادش کشته و 800 نفر دیگر نیز زخمی شدند . تعدادی از کشتی های عثمانی به شدت آسیب دیدند . آتش توپخانه سنگین ( گالئونه د ونیزیا ) تحت فرماندهی الساندرو کوندالمیرو عامل اصلی این تلفات بود .صبح روز بعد ، دوریا که تمایلی برای به خطر انداختن کشتی های جنوایی و اسپانیایی نداشت با استفاده از باد موافق به طرف کورفو بازگشت و تقاضاهای فرماندهان پاپی ، ونیزی و مالتی برای ادامه نبرد را بی پاسخ گذاشت.نتیجه بسیاری عدم علاقه برای ادامه نبرد ، حساسیت دوریا بر کشتی های خودش ( کشتی های جنوایی و اسپانیایی ) و کینه او نسبت به ونیزی ها را عامل شکست ناوگان مسیحی در پروزا می دانند .ادامه عملیات ناوگان بارباروسا در سال 1539 باعث تصرف تقریبا تمامی مناطق تمرکز نیروهای مسیحی در دریاهای اژه و یونان شد . در اکتبر 1540 میان امپراتوری عثمانی و جمهوری ونیز پیمان صلحی به امضا رسید که به موجب آن مناطق تحت کنترل ونیز ، موریا و دالماسی و تعدادی از جزایر دریای اژه ، دریای یونان و آدریاتیک شرقی به عثمانیان واگذار شد . ونیزی ها هم چنین متعهد شدند باج سالانه ای به مبلغ 300 هزار دوکات طلا به دربار عثمانی بپردازند .با پیروزی پروزا و به دنبال آن پیروزی در نبرد جربا در سال 1560 ، عثمانیان توانستند تلاش های ونیز و اسپانیا برای کنترل دریای مدیترانه را ناکام بگذارند . برتری ناوگان عثمانی در نبردهای بزرگ دریایی تا سال 1571 و نبرد بزرگ لپانت چالش ناپذیر باقی ماند نبرد پروزا ، اثر یوحنا امید بهزاد ، خلق شده در سال 1866پیمان صلح ونیز و عثمانی ، امضا شده در 2 اکتبر 1540آرایش ناوگان هاپیکره خیرالدین بارباروسا در زادگاهش الجزایر منبع : http://en.wikipedia....ttle_of_Preveza منتقل شود به بخش جنگ های مسلمین ویرایش شده در مهر 93 توسط MR9 31 به اشتراک گذاشتن این پست لینک به پست اشتراک در سایت های دیگر
Arash 7,048 گزارش پست ارسال شده در مرداد 93 به به کم پیدا عزیز دل برادر به اشتراک گذاشتن این پست لینک به پست اشتراک در سایت های دیگر
gader 3,083 گزارش پست ارسال شده در مرداد 93 یک سوال بارباروسا مسلمان بود ؟ به اشتراک گذاشتن این پست لینک به پست اشتراک در سایت های دیگر
Moltke 1,442 گزارش پست ارسال شده در مرداد 93 [right][font=tahoma,geneva,sans-serif]بله[/font][/right] [right][font=tahoma,geneva,sans-serif]فرزند یک نجیب زاده سپاهی عثمانی بود [/font][/right] [right][font=tahoma,geneva,sans-serif]این که نسبش ترک بود یا یونانی یا معلوم نیست ولی قدر مسلم پیش از تولد وی پدرش مسلمان شده بود[/font][/right] به اشتراک گذاشتن این پست لینک به پست اشتراک در سایت های دیگر
