گذر افق‌های نو ناسا از کنار پلوتو / داده‌های جمع‌آوری شده در حال ارسال تدریجی به زمین / پیش به سوی مقصد مشاهداتی بعدی

[mahdavi3d 14,067]

New Horizons

NASA

 

فضاپیمایی که قرار است دانسته‌های ما از پلوتو را از یک صفحه کاغذ، به یک کتاب تبدیل کند.

کاوشگر افق‌های نو (New Horizons) ناسا پس از مسافرتی هشت ساله و در ادامه سفر پرسرعت خود با هدف عبور از کنار سیاره کوتوله پلوتو و قمر آن شارون، روز دوشنبه (25 اوت 2014 - 3 شهریور 1393) مدار سیاره نپتون را پشت سر گذاشت. تابستان آینده اولین نگاه نزدیک بشر به این سیاره کوتوله که زمانی تصور می‌شد نُهمین و خارجی‌ترین عضو سامانه خورشیدی باشد، رقم خواهد خورد.

اگر همه چیز برای این ماموریت 700 میلیون دلاری به خوبی پیش برود، فضاپیما در 11:49:59 به وقت گرینویچ 14 ژوئیه 2015 میلادی (16:19:59 به وقت تهران 23 تیر 1394 هجری‌شمسی) نزدیکترین گذر خود را از فاصله حدود  10 هزار کیلومتری سطح یخی پلوتو انجام خواهد داد. فضاپیما با کمک قدرتمند‌ترین مجموعه ابزارهایی که تاکنون در یک ماموریت اکتشافی سیاره‌ای برای اولین‌بار استفاده شده‌اند، به مطالعه این سیاره کوتوله و پنج قمر شناخته شده آن خواهد پرداخت.

فاصله پلوتو از زمین آنقدر زیاد است که سیگنال‌های رادیویی باید چهار ساعت و نیم در راه باشند تا از یکی به دیگری برسند. فاصله‌ای در حدود 5 میلیارد کیلومتر در هنگام عبور افق‌های نو از کنار پلوتو. کاوشگر ناسا در امتداد حرکت خود و پس از عبور از کنار پلوتو، در مسیر کمربند کویپر پیش خواهد رفت و اگر منجمان سیاره کوتوله دیگری را در مسیر کاوشگر بیابند، شانس دیگری برای نگاه نزدیک به یک سیاره کوتوله دیگر در سال‌های پیش رو خواهد بود.
 
فضاپیما در روز جمعه برای آخرین بار در مُد خواب زمستانی‌ قرار داده شد. این وضعیت تا 7 دسامبر ادامه خواهد یافت و در آن تاریخ فضاپیما به مُد بیداری بر می‌گردد تا آخرین آماده‌سازی‌ها برای حصول پلوتو انجام شود. افق‌های نو به مدت 2 سال برای مواجهه و عبور نزدیک از کنار پلوتو و ارسال داده های علمی در مُد بیداری باقی خواهد ماند. لازم به ذکر است به دلیل محدودیت‌های موجود، نرخ انتقال داده‌ها در هنگامه عبور از کنار پلوتو تنها بین 0.5 تا 1 کیلوبیت بر ثانیه خواهد بود به همین دلیل فضاپیما تا چندین ماه پس از عبور، کماکان به ارسال داده‌های ذخیره شده خواهد پرداخت.

افق‌های نو سریعترین فضاپیمایی است که تاکنون از یک وسیله پرتابگر رها شده است. پرتاب فضاپیمای مذکور در 19 ژانویه 2006 میلادی (29 دی 1384 هجری‌شمسی) بر فراز یک راکت اطلس-5/سنتار انجام شد که طی آن فضاپیما با رکورد سرعت 16.2 کیلومتر بر ثانیه (58348 کیلومتر بر ساعت) از میدان جاذبه زمین فراری داده شد. کاوشگر مدار ماه را در 9 ساعت رد کرد و برای کمک گرانشی از مشتری تنها در طی 13 ماه به این غول گازی رسید و حدود 15 هزار کیلومتر بر ساعت به سرعتش افزوده شد تا مسیر یکسره نهایی را به سمت پلوتو در پیش گیرد.

 

http://www.spaceflightnow.com/newhorizons/140831kuiperbelt/

http://www.spaceflightnow.com/newhorizons/140825neptune/#.VAPwWWMasf0

http://nssdc.gsfc.nasa.gov/nmc/spacecraftDisplay.do?id=2006-001A

 

 

اگر در آینده مجالی بود مطالب و اخبار بیشتری راجع به این ماموریت شگفت‌انگیز ناسا خدمتتان تقدیم می‌کنم.

فعلا ویدئوی پیش‌رو پیرامون ماموریت New Horizons و یک تقارن تاریخی با ماموریت وویجر

 

دانلود (حجم: 142.09 مگابایت)

http://trainbit.com/files/7715771884/NASAs_NewHorizonsMission_Continuing_Voyagers_Legacy.mp4

 

اسکرین‌شات

 

[MissileMan 92]

این سفینه به چه نوع دوربین هایی مجهز هست؟ آیا امکانش هست که عکسهای با وضوح بالا از سطح پلوتون تهیه کند؟ (از آنجاییکه پلوتون یخی هست بر خلاف غولهای گازی مثل مشتری و کیوان و نپتون و اورانوس)

[Ludendorff 197]

این فضاپیمایه ۴۶۵ کیلوگرمی ۸۰ کیلو هیدرازین در یه مخزن تیتانیومی حمل میکنه که سوخت لازم رو برای ۴ تراستر ۴/۴ نیوتونی و ۱۲ تراستر ۰/۸ نیوتونی فراهم میکنه



برای هدایت هم در کنارهای فضا پیما دوربینهای پایش ستاره ای نصب شده

این سفینه به چه نوع دوربین هایی مجهز هست؟ آیا امکانش هست که عکسهای با وضوح بالا از سطح پلوتون تهیه کند؟ (از آنجاییکه پلوتون یخی هست بر خلاف غولهای گازی مثل مشتری و کیوان و نپتون و اورانوس)

چیزای تخصصیشو جناب مهدوی باید بیاد بگه

ولی این ۷ ابزار علمی ای که این فضا پیما حمل میکنه شامل :

he 31 kg science payload package requires 21 W of power and consists of seven scientific instruments. The Long Range Reconnaisance Imager (LORRI) consists of a visible light, high-resolution CCD Imager. The Ralph instrument is composed of two parts, a visible CCD imager (MVIC) and a near-infrared imaging spectrometer (LEISA). The Alice instrument is an ultraviolet imaging spectrometer. The plasma and high energy particle spectrometer suite (PAM) consists of SWAP, a toroidal electrostatic analyzer and retarding potential analyzer, and PEPSSI, a time-of-flight ion and electron sensor. The Radio Science Experiment (REX) will use an ultrastable oscillator to conduct radio science investigations. A student-built dust counter (SDC) will make dust measurements in the outer solar system. Total mission cost is planned to be under $550 million. ویرایش شده در شهریور 93 توسط Ludendorff

[mahdavi3d 14,067]

New Horizons ناسا صبح امروز، 02:30 به وقت گرینویچ، 7 دسامبر 2014 میلادی (06:00 به وقت تهران، 16 آذر 1393 هجری شمسی) برای آخرین بار تا قبل از عبور تاریخی از کنار پلوتو در ژوئیه 2015، از وضعیت خواب‌ایمن (Hibernation) خارج شد. اپراتورهای آزمایشگاه فیزیک کاربردی دانشگاه جانز هاپکینز در لارل، این موضوع را پس از دریافت سیگنال فعال شدن فضاپیما که به واسطه فاصله 4.67 میلیارد کیلومتری کاوشگر از شبکه ارتباطات اعماق فضای ناسا در زمین، به مدت 4 ساعت و 26 دقیقه در راه بود، تایید کردند. فاصله افق‌های نو از پلوتو اینک 260 میلیون کیلومتر است.
از زمان پرتاب در 19 ژانویه 2006، فضاپیما حدود دو-سوم زمان پروازش، یعنی 1873 روز را در 18 نوبت 36 تا 202 روزه، در وضعیت هایبرنیشن گذرانده است. در این دوره‌ها، بسیاری از اجزای فضاپیما بدون توان (خاموش) بودند و کامپیوتر پرواز فضاپیما وضعیت سلامتی سیستم را بررسی و تنها یک سیگنال وضعیت-بیکن ضعیف به صورت هفتگی ارسال می‌کرد. همچنین فضاپیما با کمک توالی دستورات آنبورد خود، دو یا سه بار در هر سال برای بررسی سیستم های حیاتی، کالیبره‌کردن ابزار، جمع آوری برخی داده‌های علمی، تمرین فعالیت‌های مواجهه با پلوتو، و انجام اصلاحات از خواب ایمن بیدار می‌شد.

هابرنیشن نه‌ تنها موجب کاهش استهلاک الکترونیک فضاپیما و کم کردن خظر از دست رفتن سیستم‌ها می‌شد بلکه با آزاد گذاشتن منابع شبکه ارتباطی اعماق فضای ناسا علاوه بر کاهش هزینه‌ها به سایر ماموریت‌ها نیز کمک کرد.

تیم افق‌های نو برای اطمینان از عملکرد صحیح سیستم‌ها و ابزارهای علمی به وارسی فضاپیما در چند هفته آتی خواهد پرداخت. آنها همچنین به تولید و آزمون توالی فرمان‌های کامپیوتری که فضاپیما را در پرواز شناسایی سیستم پلوتو راهنمایی می‌کنند، ادامه خواهند داد.

 

دیاگرام فضاپیمای افق‌های نو [م]

 

آنچه ماموریت راجع به سیستم پلوتو می‌تواند به ما بگوید بستگی به قدرت ابزارهای آن دارد. می‌توان گفت New Horizons جزو کوچکترین فضاپیماهایی است که تاکنون به محدوده منظومه شمسی بیرونی فرستاده شده است، طوری که ابزارهای آن تنها 30.4 کیلوگرم جرم دارند (مقایسه کنید با فقط دوربین کاوشگر کاسینی که 57.8 کیلوگرم جرم دارد!) به همین دلیل مهندسان از هر فرصتی برای کوچکتر کردن اجزا و انتخاب دقیق (و گاهی اوقات حسرت‌آور) قابلیت‌های ابزارها به منظور بهترین استفاده از فضای نسبتا کوچک محموله قابل ارائه ماموریت، بهره گرفتند.

 

افق‌های نو 7 ابزار علمی در دو دسته‌بندی دارد: ابزارهای سنجش از دور (که از طریق بخش‌های مختلف طیف الکترومغناطیس، به چیزهای دوردست نگاه می‌کنند) و دیگری، ابزارهای سنجش محلی (چیزهایی که در محل خود فضاپیما قابل اندازه‌گیری است را حس می‌کنند، مانند میدان‌های مغناطیسی، یون‌ها، غبار و دیگر ذرات)

 

ابزارهای سنجش از دور شامل:

Alice: یک طیف‌سنج فرابنفش که امواج را در محدوده 46.5 تا 188 نانومتر می‌بیند و قدرت تفکیک فضایی 5 میلی‌رادیان بر پیکسل دارد. هدف اصلی آن مطالعه جو پلوتو است. مشابه ابزاری است با همین نام که در کاوشگر اروپایی روزتا به کار گرفته شده است.

Ralph: متشکل از دو زیر-ابزار، MVIC و LEISA است. MVIC تصویرساز چند طیفی با 5 کانال در طول موج‌های مرئی و فروسرخ-نزدیک از 400 تا 975 نانومتر و قدرت تفکیک فضایی 20 میکرورادیان بر پیکسل است. قابلیت تصویربرداری رنگی و میدان دید عریض دارد. کانال‌ها شامل پانکروماتیک، آبی، قرمز، متان و فرسرخ-نزدیک هستند (عدم وجود کانال سبز بدان معنی است که نوعی شبیه‌سازی و/یا دستکاری کانال‌های رنگ برای تولید تصاویر رنگ "واقعی" نیاز خواهد بود). LEISA طیف سنج تصویربرداری فروسرخ با پوشش 1.25 الی 2.5 میکرون، برای اندازه گیری ترکیبات و درجه حرارت سطوح.

LORRI: یک دوربین حساس به طول موج‌های 350 الی 850 نانومتر و وضوح بسیار بالای 5 میکرورادیان بر پیکسل است که آن را برای تصویربرداری دقیق و همچنین ناوبری نوری دوربرد مفید می‌سازد. این دوربین، از نوع تک رنگ است، بنابراین بهترین تصاویر را از افق‌های نو ناسا، سیاه و سفید خواهبد بود، هرچند تصاویر LORRI را می‌توان به آسانی با کمک داده‌های با رزولوشن پایین MVIC رنگی کرد.

REX: این ابزار به رادیومتری در 4.2 سانتی‌متر می‌پردازد و لینک آپلود برای تکنیک دورسنجی Radio occultation برای جو پلوتو فراهم می‌کند (سیگنال رادیویی از داخل جو پلوتو عبور داده شده و به زمین می‌رسد)

 

ابزارهای سنجش محلی شامل:

PEPSSI: (بررسی علمی ذرات پر انرژی پلوتو)، 12 کانال پوششی در انرژی‌های بالاتر از 1 تا 1000 کیلوالکترون‌ولت، طراحی شده برای مطالعه یون‌های pickup (اتمهای هیدروژن خنثی هلیوسفر که تحت تعامل برخوردی تبادل-بار با پروتون‌های باد خورشیدی یونیزه شده و توسط میدان مغناطیسی خورشید ربوده می‌شوند [م] ) از جو فراری پلوتو.

SWAP: (باد خورشیدی در پلوتو) یک تجزیه و تحلیل کننده باد خورشیدی، حساس به ذرات کم انرژی‌تر است، از 25 الکترون‌ولت تا 7.5 کیلوالکترون‌ولت.

و ابزار Venetia Burney Student Dust Counter توزیع اندازه و چگالی ذرات با جرم بیشتر از پیکوگرم را اندازه می‌گیرد و در سراسر مسیر طولانی ماموریت فعال بوده است.

 

نمای کلی بخش علم ماموریت [م]

 

ماموریت در پلوتو به چند مرحله تقسیم شده است، فضاپیما در هر مرحله به انجام عملیات علمی متناسب با فاصله خود نسبت به سیاره‌کوتوله اقدام می‌کند. با توجه به سرعت بسیار زیاد کاوشگر، مشاهدات آن در بازه زمانی واقعا کوتاهی اتفاق می‌افتد، به گونه‌ای که تقریبا تمام اهداف مهم ماموریت در بازه زمانی 2.5 ساعت قبل و یک ساعت بعد از نزدیکترین‌گذر واقع می‌شوند. البته یک استثناء وجود دارد و آن مشاهده برای کسب پوشش تصویری سرتاسری است: گردش پلوتو به دور خود حدود یک هفته (6.4 روز) طول می‌کشد. بنابراین بهترین نقشه جهانی از مشاهدات چند روز قبل از گذر نزدیک حاصل خواهد شد. برنامه مشاهدات برای مواجهه با پلوتو دارای برنامه پشتیبان و نیز افزونگی در ابزارهاست، بدان معنی که اگر یک مشاهده یا حتی یک ابزار با شکست مواجه شود، اهداف ماموریت حاصل شوند.

مشاهدات در درجه اول بر پلوتو، شارون، و نیکس متمرکز هستند: آنها تصمیم دارند به جای مشاهده پراکنده نیکس و هایدرا، نیکس را بهتر مشخص کنند، دو قمر دیگر یعنی استیکس و کربروس از دو تای قبی هم کوچکتر هستند، مشاهده آنها سخت‌تر است و خیلی دیر در فرایند برنامه‌ریزی کاوشگر کشف شدند. آنها در عکس‌های گروهی تصاویر ناوبری اپتیکی و فیلم سیستم ماهواره‌ای خواهند بود، ولی مشاهده علمی اختصاصی نخواهند داشت.

 

فاز 1 نزدیک‌ شَوَندگی: 180 تا 100 روز قبل از نزدیکترین گذر (6 ژانویه الی 4 آوریل، فاصله تا پلوتو 226 تا 121 میلیون کیلومتر است). ابزارهای SWAP و PEPSSI به اندازه‌گیری پلاسما می‌پردازند. ابزار LORRI حرکت پلوتو، شارون، و قمرهای کوچکتر را زیر نظر می‌گیرد. چهره پلوتون اندکی مشخص است.

فاز 2 نزدیک‌ شَوَندگی: 100 تا 21 روز قبل از نزدیکترین گذر (4 آوریل الی 23 ژوئن، فاصله تا پلوتو 121 تا 26 میلیون کیلومتر است). اضافه شدن مشاهدات رنگی، و جستجو برای قمرها و حلقه‌ها. شروع این فاز تقریبا با توجه به زمانی که LORRI وضوحی بهتر از هابل ارایه می‌دهد انتخاب شده است، اما طول سراسری پلوتو هنوز تنها چند پیکسل خواهد بود.

فاز 3 نزدیک‌ شَوَندگی: 21 تا 1 روز قبل از نزدیکترین گذر (23 ژوئن الی 13 ژوئیه، فاصله تا پلوتو 26 تا 1.2 میلیون کیلومتر است). شامل بهترین، دومین بهترین و سومین بهترین پوشش چرخشی قبل از نزدیک‌ترین گذر، و حاصل شدن بهترین نقشه جهانی پلوتو و شارون. PEPSSI و SWAP ممکن است قادر به شناسایی یون‌های pickup و Bow shock باشند. LEISA و Alice می توانند شروع به دنبال کردن تغییرات در حوزه‌های فروسرخ و فرابنفش برای جستجوی ابرها، مه‌ها یا ردیابی باد بکنند.

فاز مواجهه نزدیک: 1- تا 1 روز پس از نزدیکترین گذر (13 تا 15 ژوئیه، داخل 1.2 میلیون کیلومتر) بسیاری از مشاهدات با بالاترین اولویت در این بازه واقع شده است.

فاز 1 عزیمت: 1 تا 21 روز پس از نزدیکترین گذر (15 ژوئیه الی 4 اوت، فاصله تا پلوتو 1.2 تا 24 میلیون کیلومتر است). سنجش از دور پلوتو و شارون فقط برای 1 چرخش. ابزارهای SWAP و PEPSSI به مطالعه magnetotail، یون‌های pickup می‌پردازند. REX دمای سمت شب را اندازه می‌گیرد. مشاهدات نیکس و هیدرا و نیز جستجو برای حلقه‌ها.

فاز 2 عزیمت: 21 تا 100 روز پس از نزدیکترین گذر (5 اوت الی 22 اکتبر، فاصله تا پلوتو 24 تا 119 میلیون کیلومتر است).

فاز 3 عزیمت: 100 تا 180 روز پس از نزدیکترین گذر (22 اکتبر الی 1 ژانویه 2016، فاصله تا پلوتو 119 تا 203 میلیون کیلومتر است). هیچ مشاهده سنجش از دور برنامه ریزی نشده است.

 

نزدیکترین گذر فضاپیما از کنار پلوتو [م]

 

در 11:49:59 به وقت گرینویچ 14 ژوئیه 2015 میلادی (16:19:59 به وقت تهران 23 تیر 1394 هجری‌شمسی) نزدیکترین گذر از کنار پلوتو: فاصله تا پلوتو 13700 کیلومتر، فاصله تا شارون 29500 کیلومتر، فاصله تا نیکس 22000 کیلومتر و فاصله تا هایدرا 77600 کیلومتر خواهد بود.

 

منابع اصلی:

http://www.nasa.gov/newhorizons/on-plutos-doorstep-new-horizons-spacecraft-awakens-for-encounter/#.VIQvm8kasf0

http://www.planetary.org/blogs/emily-lakdawalla/2014/12031700-the-new-horizons-science.html

[mahdavi3d 14,067]

ابزارهای علمی کاوشگر New Horizons

 

میدان دید برخی ابزارها

 

جزئیات بهترین تصاویری که می‌توان در دوره ملاقات با سیستم پلوتو انتظار داشت

 

http://danielmarin.naukas.com/2014/12/09/comienza-el-ano-de-pluton/

[mahdavi3d 14,067]

تماشای چهره ی پلوتو و ماه هایش از نزدیک چقدر هیجان خواهد داشت؟ در این باره می توانیم به گذشتن افق های نو از کنار مشتری در سال ۲۰۰۷ اشاره کنیم.
این فضاپیما به هنگام گذر از کنار سامانه ی مشتری، عکس هایی از یک آتشفشان غول پیکر گرفت که در آن زمان داشت از سطح آیو، ماه این سیاره فوران می کرد، جزییات دقیق و تازه ای از جو مشتری را آشکار کرد و به دانشمندان کمک کرد تا نگاهی از نزدیک به یک "لکه ی سرخ کوچک" اسرارآمیز روی این غول گازی بیاندازند.

در اینجا نگاهی به آلبومی می اندازیم که دلیل هیجان آن روزهای هفت سال پیش را نشان می دهد:

 

یک همگذاری از عکس هایی که افق های نو در سال ۲۰۰۷ از مشتری و ماهش آیو (در پیش زمینه) گرفت.

مشتری در طول موج‌های فروسرخ نشان داده شده ولی آیو را تقریبا در نور دیدنی (مریی) می‌بینیم.

در بالای آیو فورانی از آتشفشان توَشتر (Tvashtar) دیده می شود. توضیح بیشتر

 

 

فوران آتشفشان توشتر بر روی آیو -ماه مشتری- در عکس هایی با چند طول موج گوناگون که

فضاپیمای افق های نو در سال ۲۰۰۷ گرفت. تصویر سمت چپ با دوربین شناسایی بُرد بلند (LORRI) فضاپیما گرفته شده و

روشنی گدازه های برافروخته را در شب نشان می دهد. تصویر بالا، سمت راست با

دوربین تصویربردار چندطیفی نور دیدنی (MVIC) گرفته شده وته نشست های گوگرد و دی اکسید گوگرد را

در سمت روشن از آفتابِ آیو نشان می دهد.  عکس سومی با آرایه ی طیفی تصویربردار خطی اتالون (LEISA) گرفته شده

و جاهای آتشفشانی روی سطح آیو را نشان می دهد. توضیح بیشتر

 

 

"لکه ی سرخ کوچک" مشتری در سال ۲۰۰۷ از چشم افق های نو.

این لکه در سال ۲۰۰۵ به دلایلی که برای دانشمندان در آن زمان ناشناخته بود به رنگ سرخ در آمد،

هر چند که حدس زده می شد احتمالا به دلیل وجود موادی به این رنگ در آمده که

توسط یک توفان خروشان از درون جو سیاره به بالا آورده شده بود.تصویر بزرگ تر

 

 

یک "عکس خانوادگی" از چهار ماه گالیله ای مشتری که از همگذاری عکس های گرفته شده توسط

افق های نو در سال ۲۰۰۷ درست شده. از چپ، آیو، اروپا، گانیمد، و کالیستو.

 

 

تصویر نوارها (و ساختارهای جوی) مشتری که از همگذاری چندین عکسِ

گرفته شده بادوربین تصویربردار چندطیفی نور دیدنی افق های نو پدید آمده و

تفاوت های ناشی از آفتاب و باد را نشان می دهد. توضیح بیشتر
 

در فوریه و مارس ۲۰۰۷، آتشفشان توشتر روی آیو، ماه مشتری، فوران بزرگی کرد.

این رشته تصاویر که توسط افق های نو گرفته شده اند، سهمگین ترین انفجار از این گونه را

نشان می دادند که تاکنون توسط یک فضاپیما دیده شده-

حتی فضاپیمای گالیله که از ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۱ آیو را بررسی می کرد هم چنین فورانی را ندیده بود.

 

 

گذر افق های نو از کنار آیو در سال ۲۰۰۷ به آشکار شدن یک ویژگی متغیر روی

سطح این ماه مشتری انجامید، ساختاری که در عکس گرفته شده توسط

گالیله در سال ۱۹۹۹ (سمت چپ)، به گونه ی دیگری دیده شده بود و نشان می داد که

دراین چند سال تغییر کرده. درون دایره هم یک فوران آتشفشانی تازه دیده می شود که

دارد مواد را به بیرون می ریزد، عکس های دیگر نشان دادند که این ناحیه همچنان در تغییر است.

 

 

این تصویر متحرک (gif) هم از ۵ عکس پیاپی که فضاپیمای افق های نوی ناسا گرفته درست شده و

ستون غول آسای دود آتشفشان توَشتر روی آیو را نشان می‌دهد.

افق‌های نو این عکس ها را هنگام گذشتن از کنار مشتری در سال ۲۰۰۷، با دوربین شناسایی بُرد بلند (LORRI) خود گرفت

 

۹/۱۳/۱۳۹۳

http://1star-7skies.blogspot.com/2014/12/blog-post_4.html

[Mosip 3,604]

کاوشگر افق‌های نو 10 روز مانده به گذرش از کنار پلوتو دچار نقص فنی شد

 

 

 

 

یک نقص فنی دیروز منجر به قطع ارتباط مخابراتی با کاوشگر افق‌های نو به مدت یک ساعت شد. اکنون کمتر از ده روز تا گذر از کنار پلوتو زمان باقی است. اپراتورهای کاوشگر دیروز ساعت 17:54 به‌وقت گرینویچ ارتباط با کاوشگر را از دست دادند، اما ساعت 19:15 دوباره تماس رادیویی برقرار شد.

 

اعضای گروه مأموریت افق‌های نو دیروز در یک بیانیه نوشتند:

طی این مدت، اتو پایلوت فضاپیما متوجه یک مشکل شد و طبق برنامه‌نویسی آن برای چنین مواقعی، از کامپیوتر اصلی به کامپیوتر پشتیبان سوئیچ کرد.

 

 اعضای گروه مأموریت تأکید داشتند که اکنون فضاپیما سالم است. این گروه همچنین اعلام کردند:

اتو پایلوت فضاپیما را در وضعیت Safe Mode قرار داد و به کامپیوتر پشتیبان فرمان داد که مخابرات با زمین را دوباره شروع کند. سپس کاوشگر شروع به ارسال اطلاعات تله‌متری کرد تا به مهندسان کمک کند که مشکل را شناسایی کنند.

 

اعضای یک بورد “بررسی شرایط غیرعادی” اکنون در حال بررسی موضوع و تلاش برای بیرون آوردن کاوشگر از حالت Safe Mode و ادامه مأموریت هستند. مقامات مأموریت اعلام کردند که فرآیند بازیابی ممکن است چند روز طول بکشد، چون 4.5 ساعت طول می‌کشد که پیام‌های مخابره شده فاصله حدود 4.8 میلیارد کیلومتری بین زمین و کاوشگر را طی کنند.

 

اعضای گروه مأموریت همچنین نوشته‌اند:

کاوشگر افق‌های جدید موقتاً قادر به جمع‌آوری اطلاعات علمی طی این بازه زمانی نخواهد بود. در صورت کسب اطلاعات بیشتر، اعلام خواهد شد.

مأموریت 700 میلیون دلاری افق‌های نو در ژانویه سال 2006 آغاز شد و هدف آن انجام اولین مشاهده نزدیک منظومه پلوتو بود. در روز 14 جولای، این فضاپیما از فاصله 12500 کیلومتری پلوتو خواهد گذشت.

درحالی‌که هیجان‌انگیزترین اطلاعات علمی هنگام گذر از نزدیک‌ترین فاصله جمع‌آوری خواهد شد، از چندی پیش، کاوشگر افق‌های نو در حال پرده‌برداری از اسرار این سیاره کوتوله بوده است. تصاویر ارسالی به زمین از هفته‌ی گذشته، ویژگی‌های چشمگیری را در سطح پلوتو نمایان کرده است که شامل وصله‌های تاریک بزرگ و با فاصله یکسان نزدیک استوا است و دانشمندان را به فکر فروبرده است.

تصاویر اخیر این کاوشگر همچنین مشخص کرده که رنگ پلوتو قهوه‌ای متمایل به سرخ است درحالی‌که بزرگ‌ترین قمر آن یعنی شارون، خاکستری‌رنگ است.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

http://www.space.com/29853-new-horizons-glitch-pluto-flyby.html

ویرایش شده در تیر 94 توسط Mosip

[senaps 12,003]

اقا مسئله‌ی این هایبرنیت کردن چیه؟ ظاهرا حتی برا ادم ها هم هست؟ :|

[Mosip 3,604]

اقا مسئله‌ی این هایبرنیت کردن چیه؟ ظاهرا حتی برا ادم ها هم هست؟ :neutral:

هایبرنت همون خواب زمستانیه، به این صورت که سیستم خاموش میشه ولی به محض روشن شدن سیستم عامل سریعتر بالا میاد و برنامه هایی که قبل از هایبرنت باز بودن هم به همان صورت باز هستند.

ولی اینجا اصلا مشکل هایبرنت نیست، کامپیوتر اصلی وارد حالت safe mode شده که دلیلش هم صرفا میتونه نقص فنی باشه. در حالت safe mode یا حالت امن سیستم با استفاده محدود از منابع سیستمی بالا میاد که فقط برنامه های ضروری باز میشه در این حالت میشه نقص پیدا و رفع اشکال کرد.

[senaps 12,003]

هایبرنیت برای انسان‌ها رو عرض کردم که توی فیلم‌های مختلف بهش پرداخته میشه...

[Mosip 3,604]

هایبرنیت برای انسان‌ها رو عرض کردم که توی فیلم‌های مختلف بهش پرداخته میشه...

 

عذر میخوام متوجه منظورتون نشده بودم. متاسفانه بنده هم اطلاعات کافی در این مورد ندارم تا در اختیارتون بزارم فقط در همین حد میدونم که بوسیله نیتروژن مایع بدن انسان سرد میشه و به کمک یکسری سیستم شرایط حیاتی انسان تحت کنترل در میاد اینطور به نوعی عملکردها بدن انسان کندتر انجام میشه. گویا تا حد زیادی این مسئله به واقعیت نزدیک شده و در آزمایشها هم موفقیت کسب شده طوری که ناسا عنوان کرده برای سفر انسان به مریخ از این روش استفاده خواهد کرد.

توصیه میکنم برای اطلاعات بیشتر اصطلاح suspended animation را جستجو کنید فکر میکنم "زندگی تعلیقی" ترجمه بشه.

ویرایش شده در تیر 94 توسط Mosip

[Mosip 3,604]

اعضای گروه مأموریت افق‌های نو اعلام کردند که علی‌رغم خطای نرم‌افزاری که اخیراً اتفاق افتاده، کاوشگر افق‌های نو برای گذر تاریخی خود از کنار پلوتو در هفته آینده آماده است.
کاوشگر افق‌های نو روز شنبه چهارم جولای در پی یک وضعیت غیر عادی وارد وضعیت Safe Mode شد اما ظاهراً مشکل جدی نبوده است.
اپراتورهای این کاوشگر اعلام کرده‌اند که امروز (7 جولای) یعنی دقیقاً یک هفته قبل از گذر از کنار پلوتو، کاوشگر به وضعیت عادی بازمی‌گردد.

 

 

 

 

 

http://www.space.com/29854-new-horizons-glitch-pluto-flyby.html

[Mosip 3,604]

 

 

 

تصویر بالا، جدیدترین تصویر ارائه‌شده از پلوتو تا این لحظه است و از فاصله 766000 کیلومتری سطح پلوتو گرفته شده است. به گفته گروه رسانه‌های اجتماعی مأموریت افق‌های جدید، این آخرین و با جزئیات ترین تصویر ارسال‌شده به زمین قبل از لحظه نزدیک‌ترین تقرب است.

 

تصاویر اخیر کاوشگر افق‌های جدید نشان داده که قطر پلوتو 2370 کیلومتر است و بنابراین دیگر رسماً بزرگ‌ترین جرم کمربند کوئیپر است و رقیبی ندارد. کاوشگر افق‌های جدید با روشی مشابه روش مورداستفاده در فضاپیمای وویجر دقیق‌ترین اندازه‌گیری پلوتو را تاکنون انجام داده و رقم به‌دست‌آمده از قطر رقیبش در کمربند کوئیپر، یعنی اریس با قطر 2326 کیلومتر، بیشتر است.

تخمین‌های قبلی نشان می‌داد که قطر پلوتو 2301 کیلومتر است و بنابراین کوچک‌تر از اریس محسوب می‌شد، اما کاوشگر افق‌های جدید پلوتو را در این رقابت برنده کرد.

 

 

تصویر غیر رنگی زیر روز 12 جولای از فاصله 2.5 میلیون کیلومتری از پلوتو گرفته شده است.

 

 

تصویر زیر نیز در روز 12 جولای از فاصله 2.5 میلیون کیلومتری از شارون گرفته شده است.

 

 

جرم دقیق پلوتو مشخص بود و اکنون با مشخص شدن دقیق‌تر اندازه آن، این افزایش به معنای کاهش چگالی تخمینی است و امکان وجود ساختار درونی یخی‌تر مطرح می‌شود. هرچند، آلن استرن همچنان تأکید دارد که این موضوع در دست بررسی است.

علاوه بر تعیین اندازه دقیق‌تر پلوتو، کاوشگر افق‌های جدید، اندازه سه قمر از پنج قمر شناخته‌شده پلوتو را نیز تعیین کرد. مشاهدات این فضاپیما از شارون، اندازه‌گیری‌های انجام‌شده از زمین را (1208 کیلومتر قطر) تأیید می‌کند. قمر نیکس قطری حدود 35 کیلومتر و قمر هایدرا داری قطری حدود 45 کیلومتر است.

تصویر زیر، ابعاد نیکس و هایدرا را با شهر دنور در آمریکا مقایسه می‌کند. در این تصویر، اقمار به‌صورت شماتیک، دایره‌ای نشان داده‌شده‌اند، اما در چنین ابعاد کوچکی، اشکال بی‌قاعده بسیار متداول است و به گفته دانشمندان، جزئیات بیشتر شکل این اقمار پس از گذر از کنار پلوتو تعیین خواهد شد.

 

 

 

 

دو قمر باقی‌مانده، یعنی کربروس و استیکس کوچک‌تر و کم‌سوتر هستند. اندازه‌گیری آن‌ها نیز طی گذر از کنار پلوتو انجام خواهد شد و اطلاعات آن‌ها در تاریخی دیگر به زمین مخابره می‌شود.

استرن اعلام کرد که یکی از ویژگی‌های سطح پلوتو که قبلاً به‌عنوان کلاهک قطبی شناخته می‌شد، توسط ابزار علمی ALICE فضاپیما مشخص‌شده که از یخ نیتروژن و یخ متان تشکیل‌شده است. ترکیبات قطب با ترکیبات نواحی تاریک اطراف استوا متفاوت است. مطالعات بیشتر در مورد لکه تاریک قطب شمال شارون نیز طی این هفته مخابره خواهد شد.

 

 

استرن همچنین اعلام کرد که پنج روز پیش کاوشگر فرار نیتروژن از جو پلوتو را مشاهده کرده بود و این مشاهده به‌مراتب زودتر از زمانی که انتظارش را داشتند انجام شد. این یافته نشان می‌دهد که احتمالاً پلوتو خیلی سریع‌تر از آنچه تصور می‌شد، در حال از دست دادن اتمسفرش است و این سرنخی وسوسه‌انگیز از یک منبع احتمالی جایگزینی اتمسفر است. یک توضیح احتمالی دیگر این است که کاوشگر افق‌های جدید خوش‌شانس بوده و مشابه گذرش از دنباله مغناطیس‌سپهر مشتری، اکنون نیز در حال گذر از مسیری پرثمر است.

با توجه به اینکه قرار بود ساعت 16:19 به‌وقت‌تهران گذر از نزدیک‌ترین فاصله از سطح پلوتو انجام شود، اکنون که در حال خواندن این متن هستید، کاوشگر افق‌های جدید از کنار پلوتو از فاصله 12500 کیلومتری سطح آن گذشته و در حال دور شدن از پلوتو است. با توجه به اینکه این لحظات برای کاوشگر بسیار مهم است و به دلیل تأخیر در ارسال و دریافت اطلاعات امکان کنترل فعال آن از زمین وجود ندارد، کاوشگر پس از جمع‌آوری اطلاعات، در ساعت 20:20 به‌وقت گرینویچ (00:50 بامداد به‌وقت‌تهران) یک سیگنال “تماس با خانه” به زمین ارسال خواهد کرد که با توجه به تأخیر حدود 4.5 ساعته، سیگنال حدود 30 دقیقه بامداد به‌وقت گرینویچ، یعنی ساعت 5 بامداد به‌وقت‌تهران، سیگنال تماس با خانه در ایستگاه‌های زمینی دریافت خواهد شد.

 

ناسا ساعت 00:30 بامداد به‌وقت گرینویچ، یعنی ساعت 5 بامداد به‌وقت‌تهران یک وب کست را آغاز خواهد کرد و تا ساعت 05:45 بامداد تهران ادامه خواهد داشت. در این بازه زمانی، سیگنال تماس با خانه دریافت خواهد شد.

 

 

http://www.space.com/29931-pluto-flyby-new-horizons-nasa-webcasts.html

http://www.space.com/16533-pluto-new-horizons-spacecraft-pictures.html

ویرایش شده در تیر 94 توسط Mosip

[senaps 12,003]

منظور از جایگزینی اتمسفر چیه؟

ما هم میتونیم انجام بدیم؟ :)

[Mosip 3,604]

منظور از جایگزینی اتمسفر چیه؟

ما هم میتونیم انجام بدیم؟ :)

 

اجرامی مانند پلوتو بخاطر داشتن گرانش ضعیف نمیتوانند گازهای سبک را در اتمسفر خود نگه دارند و به نوعی این گازها کم کم از بند این گرانش ضعیف فرار میکنند حال جایگزین معمولا گازهای سنگینتری هستند که بر اثر فعل و انفعلات روی سطح این اجرام بوجود آمده و وارد اتمسفر میشوند مثل منو اکسید و دی اکسید کربن یا متان ...

 

متاسفانه ما در حال انجام دادن همین کار با سیاره خودمون هستیم و با تولید گازهای گلخانه ای در دوران صنعتی شدن سهم این گازهارو در اتمسفر از اندازه استاندارد به بالاتر بردیم و باعث گرمتر شدن سیاره مون شدیم.

اما منظور شما که سیارات دیگر است، در این مورد تحقیقات زیادی شده و ایده های بلندپروازانه ای از جمله تکثیر جلبک های سنتز کننده که در شرایط سخت به نمو میپرادازند بررسی شده ولی در تمامی این ایدها زمان بزرگترین مشکل است برای تحقق این رویاها در خوشبینانه ترین حالت به چندین هزار سال زمان نیاز است...

ویرایش شده در تیر 94 توسط Mosip