پایگاه فوق سری زیر دریایی های شوروی در بالاکلاوا ( Balaclava )

mohammadarea51 · شهریور 93

به نام خدا

در دوره پس از جنگ جهانی دوم ، و افزایش قدرت اتمی دو ابر قدرت ان موقع (شوروی و امریکا ) و افزایش تهدیدات حمله اتمی علیه یکدیگر ، جوزف استالین طی دستوری محرمانه به لاورنتی بریا ( کسی که مسوول پروژه هسته ای ان موقع شوروی بود ) وی را مسوول کرد تا مکانی برای زیر دریایی های اتمی شوروی برای انجام حمله تلافی جویانه در صورت مورد حمله قرار گرفتن پیدا کند .

پس از چندین سال بررسی و جستوجو برای یافتن مکان مناسب ، سرانجام در سال 1957 شهر کوچک بالاکلاوا Balaclava واقع در شبه جزیره کریمه ( شبه جزیره کریمه بعد از فروپاشی شوروی متعلق به اوکراین بود اما در سال 2014 به روسیه ملحق شد ) انتخاب شد . بالاکلاوا به این دلیل انتخاب شد چون بعد از طی یک کانال طبیعی پیچ در پیچ به عرض 200 تا 400 متر به دریا دسترسی داشت و پایگاه محرمانه ساخته شده تحت هیچ زاویه ای از طریق دریا دیده نمیشد . علاوه بر این این مکان نزدیک پایگاه دریایی بزرگ سواستوپول قرار داشت . ( پایگاه دریایی سواستوپول از جمله ناوگان دریای سیاه می باشد که همچنان هم مورد استفاده قرار می گیرد ) . کار ساخت این پایگاه زیر زمینی از سال 1957 شروع شده و 4 سال به طول انجامید و 120 هزار تن سنگ و خاک حفاری شده برای افشا نشدن ساخت این پایگاه شبانه به دریا منتقل شد . این پایگاه زیر زمینی از بخش هایی مختلفی شامل :تونل اصلی ( به طول 602 متر ) کانل اب ( برای ورود و خروج زیر دریایی و..و نگه داری زیر دریایی ) حوضچه خشک ، انبار برای مواد غذایی ، انبار برای ذخیره سازی اژدر و موشک و و زرادخانه سلاح های اتمی ( سلاح ها در دمای 15 درجه سانتی گراد نگه داری می شدند) خانه هایی برای پرسنل و سه ورودی در اطراف کوه و هم چنین برای موارد ضروری یک حفره در قسمت شمالی کوه ایجاد شده بود که این حفره با سنگ و سایر وسایل پوشانده شده بود .

تا سال 1957 مردم این شهر به زندگی عادی خود ادامه می دادند اما از وقتی تصمیم گرفته شد در این شهر پایگاه فوق سری زیر دریایی ایجاد شود این شهر جزو طبقه بندی امنیتی قرار گرفت و هر گونه ورود خروج به شهر از هر طریق ( دریا - خشکی ) باید با اجازه مقامات دولتی انجام میشد گفته می‌شود که تمامی جمعیت شهر بالاکلاوا در آن مشغول به کار بوده‌اند و در واقع به غیر از کارکنان مجموعه افراد دیگری در آن سکونت نداشتند.

هدف از ساخت این پایگه در وهله اول حفاظت در برابر حمله اتمی ( حفاظت در مقابل برخورد مستقیم بمب اتمی تا وزن 100 کیلوتن ) و همونطور که در بالا هم اشاره شد حمله تلافی جویانه بود . پایگاه بعد از سقوط اتحادیه جماهیر شوروی در سال ۱۹۹۱ تا سال ۱۹۹۳ به فعالیت خود ادامه داده و بعد از آن به طور تدریجی متروکه شده است و آخرین زیردریایی نیز در سال ۱۹۹۶ این پایگاه را ترک کرده است. این مکان گرچه امروزه متروکه شده است اما در واقع هنوز کاربرد داشته و مورد رفت و آمد قرار می‌گیرد، از این رو شاید کلمه متروکه در خور آن نباشد چرا که با وجود این که سازندگان اصلی آن را ترک کرده‌اند و امروزه تمامی تشکیلات و زیردریایی‌ها از این مکان خارج شده‌اند اما ساختار کلی هنوز پا برجاست و با این که به هیچ وجه به این هدف ساخته نشده است اما گردشگران و کاوشگران زیادی برای مشاهده این مکان، کانال، انبار مهمات و موزه کوچکی که در آن شکل گرفته است، از سراسر دنیا همواره به آنجا می‌روند.

تصاویر :

ماشین حفاری که در حفر این پایگاه زیرزمینی مورد استفاده قرار گرفت

چند عامل که باعث شد که کسی از وجود چنین پایگاهی سالها خبر نداشته باشد - دیده نشدن ورودی پایگاه از دریا - کنترل شدید ورود و خروج از شهر و این که مردم بومی همه جزو پرسنل پایگاه بودند ( در زمان ساخت این پایگاه یعنی سال 1957 و سال های بعد از ان خبر از ماهواره های جاسوسی نبود - اولین ماهواره جهان به نام اسپوتنیک 1 متعلق به شوروی سال 1957 پرتاپ شد)

در تصویر مشخص هست در مقابل پایگاه کانال پیپ در پیچ اب و یک تپه قرار گرفته است که باعث دیدن نشدن پایگاه از دریا می شود

ورودی های پایگاه

ورودی غربی

ورودی شرقی

اهرم باز و بسته کردن درهای قطور پایگاه از داخل