تاپیک جامع موشک هوابه هوای aa-13 اَرو ( r-37/arrow) تاپیک جامع موشک هوابه هوای AA-13 اَرو ( R-37/Arrow)

[kingraptor 45]

هم اکنون نسل جدیدی از موشکهای هوا به هوای بسیار دوربرد، میان برد و کوتاه برد در روسیه در حال تکمیل و توسعه می باشند. پیشرفته ترین آنها، موشکهای دوربرد R-37 و میان برد R-77 می باشند که چندین سال است آزمایشات پروازی و پرتابی گوناگونی روی آنها صورت می گیرد.

پرواز میگ31 با چهار موشک R-37

موشک دوربرد R-37 را باید ادامه توسعه تکنولوژی بسیار پیشرفته ی موشک R-33 (آموس) به حساب آورد.
قرار بود که نوع پیشرفته ی MiG-31M و MiG-31BM تا شش فروند موشک R-37 را به عنوان جنگ افزار اصلی خود حمل نمایند.

موشک R-37 نصب شده زیر بدنهء MiG-31M


با این وجود مقامات عالی رتبهء نیروی هوایی روسیه ادعا می کنند که R-37 به تدریج و با بهسازی رادار جنگنده های روسی با مدلهای جدید زاسلون، از MiG-31 گرفته تا Su-27M ، MiG-29SMT و S-37 (برکوت) تبدیل به موشک اصلی هوا به هوای این جنگنده ها خواهد شد.
همچنین ادعا می شود که برد موشک R-37 به گونه ای استثنایی زیاد است و به حدود 400 کیلومتر می رسد. در جریان آزمونهای پروازی میگ31، این موشک توانسته به هدفی در فاصله ی 300 کیلومتری اصابت کند!

برنامه ی R-37 از اوائل دههء 1980 آغاز شد و نخستین آزمایشات شلیک آن در سال 1989 در کوبینکا انجام گرفت.
پیشتر در سال 1978 دفتر طراحی ویمپل، کار روی موشکی ضدماهواره را برای نصب روی جنگنده ی MIG-31B آغاز کرده بود.
آزمایش نخستین 2 فروند از نمونه های اولیه ی MiG-31B در 1986 انجام شد. ولی اطلاعات چنین موشکی تاکنون محرمانه باقی مانده است.

برخی مشخصات موجود:
ماموریت: اهداف بسیار دور (عمدتن جهت هدفگیری آواکس)
دفتر طراحی: ویمپل (Vimpel)
اولین نمونهء ساخته شده: 1987
طول: 2/4 متر
قطر: 38 سانتی متر
طول بالچه ها: 70 سانتی متر
وزن موشک: 600 کیلومتر
وزن سرجنگی: 60 کیلوگرم
محدوده ء عمل: از ارتفاع 3 متری تا ارتفاع 30000 متری
برد موثر: 300 کیلومتر
حداکثر سرعت: 6 ماخ
هدایت: راداری فعال
حمل کننده ها تاکنون: MIG-31M / BM و Su-35 و Su-37 و S-37 (برکوت)
منبع:Centralclubs.com

[PEYMAN 334]

موشک Novator موسوم به KS-172 AAM-L (نام دیگر: R-172) موشکی هوا به هوایی است بسیار دوربرد که در دفتر طراحی Novator توسعه یافته و تولید شده است. این موشک تنها جهت نصب بر روی Su-35 ، Su-37 و MiG-31BM طراحی شده است. هرچند گزارش های مبنی بر استفاده از این موشک دوربرد بر روی آواکس های A-50 منتشر شده است.هدف اصلی از طراحی این موشک، جلوگیری از پرواز آواکس و سایر هواپیماهای پیش اخطار بود. هرچند که به راحتی می توانست به عنوان سیستم ABM نیز به کار رود که افشای این موضوع باعث تیره شدن روابط با ایالات متحده می گشت، زیرا دو طرف اتحاد شوروی سابق و ایالات متحده، پیمان ABM یا منع تولید موشکهای ضدبالستیک را امضاء کرده بودند تا بدین وسیله از گسترش بی حد و حساب موشکهای اس اس به نوعی جلوگیری کنند. این موشک بسیار دوربرد از سیستم هدایت راداری فعال بهره می برد و می تواند به اهدافی تا ارتفاع 100 هزار فوت که سرعتی برابر 4 ماخ دارند هدفگیری شده و به دقت اصابت نماید در حالی که هدف مورد نظر در حال اجرای مانورهایی تا 12g می باشد. هرچند نوع خاصی از رادار ناشناخته ی تولید شده توسط زاسلون فقط جهت جنگنده هایی که از این موشک بهره می گیرند ساخته شده است که طبق گزارش مامور CIA این رادار ویژه، بردی برابر 500 تا 600 کیلومتر در عرضی به پهنای 60 درجه را تراک می کند، ضمن اینکه همانند سایر رادارهای روسی از قابلیت دید پائین – شلیک پائین نیز بهره می برد و قادر است به اهدافی به ابعاد حدود 50 سانتی متر مربع در ارتفاع 5 فوتی نیز شلیک شود! با این حساب، جنگنده بمب افکن های استیلتی نظیر F-22 ، B-2 و F-117 نیز می توانند به آسانی شکار R-172 شوند. طرح ها و نقشه های R-33 ، R-37 ،MiG-31 و R-172 در دهه ی 1980 از طریق یک مامور CIA با نام مستعار Donald سر از ایالات متحده درآورد. وی بعدها توسط KGB شناسایی و دستگیر شد و در اواخر دهه ی 1980 در مسکو تیرباران شد. این موشک برای اولین بار در نمایشگاه هوایی در ابوظبی به سال 1993 بر روی سوخوی35 رویت شد. هرچند کمبود منابع مالی، مانع تولید و توسعه ی انبوه آن شده است اگرچه آزمایشات پرتابی آن با موفقیت همراه بوده است. تولید این موشک در روسیه بارها به تعویق افتاده است. در سال 1997 پروژه ی این موشک کاملن روسی محسوب می شد، ولی به سال 2004 قرار بر این شده که با تولید مشترک در هند، بر روی جنگنده های هندی Su-30MKI نصب گردد. موشک KS-172 حدس زده می شود که بر پایه ی همان موشک ضدهوایی (9K37M1 Buk-M( طراحی شده باشد. (نام ناتو: SA-11 'Gadfly') این موشک از یک راکت دو مرحله ای به عنوان موتور استفاده می کند که قادر می سازد برد زیادی معادل 400 کیلومتر (250 مایل) داشته و به راحتی به سرعت 4 ماخ دست یابد. این موشک با سیستم ناوبری داخلی و براساس اطلاعات منتقل شده از جنگنده ی شلیک کننده، خود را به نزدیکی هدف می رساند، سپس با استفاده از رادار درونی خود، هومینگ دقیق و نهایی خود را انجام داده و سپس سرجنگی بسیار پرقدرت آن منفجر می شود. این موشک عمدتن جهت هدفگیری بسیار دوربرد بر علیه سیستم های آواکس یا تانکرهای سوخت رسان آمریکایی یا جنگنده های محافظ ناوهای دریایی (نظیر اف14) به کار می رود، بدون آنکه وارد نبرد نزدیک با این ادوات هوایی شود. سیستم بسیار پیشرفته ی رهگیری اهداف دوربرد، امکان سرنگونی جنگنده های استیلت آمریکایی را به راحتی فراهم می آورد. با این تفاصیل می توان گفت که یکی از دلائلی که ایالات متحده دست به طراحی AIM-152 زده است، موشکهایی جدید و بسیار دوربرد و ضداستیلت روسی نظیر R-37 و R-172 می باشند. مشخصات فنی (تخمینی): طول: 4/7 متر طول بالچه ها: 75 سانتی متر قطر موشک: 51 سانتی متر وزن: 750 کیلوگرم سرعت: 4 ماخ برد: 400 کیلومتر (250 مایل) هدایت پذیری: ناوبری اولیه و هومینگ نهایی به صورت راداری فعال سرجنگی: 50 کیلوگرم TNT موشکهای معادل: AIM-54C و R-33 و R-37 و AIM-152

[seginem 70]

نباید فراموش کرد که این کارها بدون کمک ایران امکان پذیر نبوده وشاید روسها تا همین الان در پی دسیابی به این تکنولوژی بودند :mrgreen: icon_cheesygrin

[Lich 12]

دوست عزیز که تمسخر می کنی! تمام سری های شفق قابلیت حمل این نوع موشک رو دارند! icon_cheesygrin