ستارگان درخشان "ستارگان درخشان "

[crazyinventor 2,436]

                                                                                                                                               

 

 

                                                                                                                                                بسم الله الرحمن الرحیم 

 

 

 

                                                                          امروز فضیلت زنده نگه داشتن یاد شهدا کمتر از شهادت نیست . مقام معظم رهبری

 

 

 

                                       

 

                                                                                                          اثر هنری کجایید ای شهیدان خدایی نصب شده در باغ موزه ی دفاع مقدس ( تهران )

 

 

 

 

                                                             سرلشگر شهید ، دانشمند برجسته ، مردی با همت بلند ، پدر موشکی ایران ، شهید بزرگوار  " حسن طهرانی مقدم  " 

 

                                                            

                                    

 

 

                                                                                                      سردیس شهید طهرانی مقدم ، نصب شده باغ در موزه ی دفاع مقدس . (تهران ) 

 

                                                                                        

 

     

                                                                                                                       گوشه ی کوچکی از زحمات ایشان که تجلی یافته 

 

                                                                                                       

 

 

                                                                                                                  مزار شهید بزرگوار در " قطعه ی 24 " آرامستان بهشت زهرا 

 

                                                                                    

 

 

                                                                                                  قطعه ی 24 مدفن جمع مهمی از ستارگان پرفروغ و درخشان وطن عزیزمان است .

 

                                                                                   

 

 

                                                                                                                                    اینجا مدفن کسی است که ....

 

                                                                                    

 

 

                                                                                                                           کوه های زمین شهادت میدهند ...

 

                                                                                   

 

 

                                شهید حسن مقدم ( به این نام هم معروف بودند ) تنها شهید خانواده ی شهید پرور طهرانی مقدم نیستند  و چند قدم آنطرف تر  مزار برادر ایشان ، شهید علی طهرانی مقدم نیز این را گواهی میدهد ...

 

                                                                                    

 

 

                                                        علی طهرانی مقدم مصادف با ظهر عاشورا در 18 آبان سال 1359 وقتی تنها 18 سال سن داشت در جبهه سوسنگرد به شهادت رسید. ( خبرگزاری میزان به نقل از مادر شهید )

 

 

                                                                                                                  شادی ارواح طیبه ی شهدا صلواتی عنایت بفرمایید .

 

 

 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

این مطلب اختصاصا" برای سایت وزین میلیتاری تهیه شده ، اما کپی برداری از آن به هر نحو و هر شکل ممکن آزاد میباشد . 

 

[MRTranslator 120]

تعدادی از افسران شهید ارتش که در سال های 1330 - 1300 شهید گردیده اند.

 

http://s15.picofile.com/file/8410047868/No_Photo.png

 

1- سروان پیاده عزیزالله بدرخانی، متولد 1274 بادکوبه، در دانشکده نظامی روسیه تزاری به فراگیری علوم نظامی پرداخت و در طول خدمت، موفق به دریافت نشان ها طلا و مطلا گردید. یازدهم آذر 1310 ضمن مصادمات آرارات، شهید گردید.

 

2- سروان پیاده رمضان سپاهیان، متولد 1278 تهران، ششم اسفند ماه 1317 در سردشت، شهید گردید.

 

3- ستوان یکم سوار اسماعیل نصیری، متولد 1273 تهران، در طی خدمت موفق به دریافت نشان طلا گشت. بیست و سوم دی ماه 1307 در مهاباد شهید گردید.

 

4- ستوان دوم سوار نصرت الله صبا، متولد 1275 مشهد، دوم دی ماه 1302 در مراوه تپه شهید گردید.

 

5- ستوان دوم سوار علی دوامی، متولد 1284 تهران، بیست و هشتم خرداد 1317 در سنندج شهید گردید.

 

6- سروان پیاده نعمت الله خسروی، متولد 1295 سنندج، سی ام اردیبهشت 1325 در سقز شهید گردید.

 

7- سروان پیاده شکرالله شعبانی، متولد 1293 قزوین، یازدهم دی ماه 1320 در سنگسر شهید گردید.

 

8- سرگرد سوار حسینعلی باصری، متولد 1273 تهران، بیست و هشتم مهر 1307 در گچساران شهید گردید.

 

 

[MRTranslator 120]

تعدادی از افسران شهید ارتش که در سال های 1330 - 1300 شهید گردیده اند.

 

http://s15.picofile.com/file/8410047868/No_Photo.png

 

سروان ژاندارم کنستانتین میکلادزه، متولد 1263 ایمرتی، پنجم شهریور 1320 در خلخال شهید گردید.

 

همردیف ناوبان دوم جعفر مسگرزاده، متولد 1288 اراک، ششم شهریور 1320 در بندر انزلی شهید گردید.

 

ستوان یکم پیاده محمد مهدی اسدی پشتکوهی، متولد 1286 بابل، ششم شهریور 1320 در بندر انزلی شهید گردید

 

سرگرد توپخانه سید عبدالکریم هورفر، متولد 1265 زاهدان، بیست و چهارم آبان 1309 در کرمان شهید گردید.

[A7A 386]

22 minutes قبل , MRTranslator گفت:

تعدادی از افسران شهید ارتش که در سال های 1330 - 1300 شهید گردیده اند.

 

http://s15.picofile.com/file/8410047868/No_Photo.png

 

سروان ژاندارم کنستانتین میکلادزه، متولد 1263 ایمرتی، پنجم شهریور 1320 در خلخال شهید گردید.

 

همردیف ناوبان دوم جعفر مسگرزاده، متولد 1288 اراک، ششم شهریور 1320 در بندر انزلی شهید گردید.

 

ستوان یکم پیاده محمد مهدی اسدی پشتکوهی، متولد 1286 بابل، ششم شهریور 1320 در بندر انزلی شهید گردید

 

سرگرد توپخانه سید عبدالکریم هورفر، متولد 1265 زاهدان، بیست و چهارم آبان 1309 در کرمان شهید گردید.

از کجا اومدن اینا؟

[MRTranslator 120]

1 minute قبل , A7A گفت:

از کجا اومدن اینا؟

 

مجموعه گزارش های سالانه ی نیرو های مسلح در زمان حکومت پهلوی (به طور دقیق تر: 1298 تا 1338 خورشیدی)

 

بخشی از گزارش ها، شامل نام و نشان پرسنل شهید شده (به تفکیک درجه، سازمان، رسته و علت مرگ) در هر سال بوده.

 

عکسی وجود نداره، یا اگر هست هم، کیفیت بسیار بسیار پایینی داره.

 

از سال 1338، انتشار این گزارش ها، متوقف و در حد یک گزارش کلی سالانی که انقدر نفر "از دست دادیم" شد.

 

میتونید تو آرشیو مجلس یا مرکز اسناد بهشون دسترسی داشته باشید.

[A7A 386]

1 minute قبل , MRTranslator گفت:

 

مجموعه گزارش های سالانه ی نیرو های مسلح در زمان حکومت پهلوی (به طور دقیق تر: 1298 تا 1338 خورشیدی)

 

بخشی از گزارش ها، شامل نام و نشان پرسنل شهید شده (به تفکیک درجه، سازمان، رسته و علت مرگ) در هر سال بوده.

 

عکسی وجود نداره، یا اگر هست هم، کیفیت بسیار بسیار پایینی داره.

 

از سال 1338، انتشار این گزارش ها، متوقف و در حد یک گزارش کلی سالانی که انقدر نفر "از دست دادیم" شد.

 

میتونید تو آرشیو مجلس یا مرکز اسناد بهشون دسترسی داشته باشید.

اگر سندی داری بفرست چه انلاین چه فیزیکی. وگرنه اصلا قبول ندارم.

[MRTranslator 120]

تعدادی از پرسنل شهید نیروی دریایی ارتش در طول جنگ تحمیلی:

 

ناوبان یکم شهید محمد باقر اصغری، متولد 1335، فرمانده دوم ناوچه جاوید مهران، مورخه بیست و ششم مهر ماه 1359، در خلیج فارس شهید گردید.

 

مهناوی دوم تکاور دریایی شهید بهمن شیرمحمدی، متولد 1335، جمعی گردان یکم تکاوران دریایی، مورخه بیست و نهم مهر ماه 1359، در خرمشهر شهید گردید.

 

ناخدا یکم شهید محمد زارع یزدان، متولد 1324، مورخه دهم مهر ماه 1359، در خرمشهر، شهید گردید.

 

ناو استوار یکم تکاور دریایی شهید محمدرضا عصاران خانرودی، متولد 1324، جمعی گردان یکم تکاران دریایی، مورخه نهم بهمن ماه 1359، در آبادان شهید گردید.

 

ناوبان یکم علی اصغر اسداللهی فروغ، متولد 1334، مورخه هفدهم دی ماه 1359، در آبادان شهید گردید.

 

ناوی وظیفه شهید علی ابراهیمی، متولد 1340، جمعی ستاد فرماندهی نیروی دریایی، مورخه دهم فروردین 1361، در خرمشهر شهید گردید.

 

مهناوی یکم وظیفه شهید غلامرضا صریف، متولد 1341، جمعی تیپ یکم تفنگداران دریایی، مورخه بیست و چهارم اردبیشت ماه 1360، در صبحانیه شهید گردید.

 

ناو استوار دوم تفنگدار دریایی شهید محمد پیرمرادیان، متولد 1338، جمعی تیپ یکم تفنگداران دریایی، مورخه ششم شهریور ماه 1365، در جزیره پارسی شهید گردید.

 

ناخدا سوم تفنگدار دریایی شهید فرشاد پاسدار، متولد 1330، جمعی تیپ یکم تفنگداران دریایی، مورخه ششم شهریور 1365، در جزیره پارسی شهید گردید.

[mehran55 20,888]

امروز فضیلت زنده نگهداشتن یاد شهداء ، کمتر از خود شهادت نیست.

 

 

شهید گمنام ؛ زنده زنده سوخت ، اما آخ نگفت ...

 

 

... حسین خرازی نشست ترک موتورم.

 

بین راه به یک نفربر BMP برخوردیم که در آتش می سوخت. فهمیدیم یک بسیجی داخل نفربر گرفتار شده و دارد زنده زنده می سوزد. من و حسین آقا هم برای نجات آن بنده ی خدا ، با بقیه همراه شدیم.

گونی سنگرها را بر می داشتیم و بخاطر حجم آتش ، از همان 2-3 متری ، خاک می پاشیدیم روی آتش !

عجیب این بود که آن عزیز گرفتار شده ، با این که داشت می سوخت ، اصلا ضجه و ناله نمی کرد. و همین پدر همه ما را درآورده بود. 

 

 

بلند بلند فریاد می زد و با خدا صحبت می کرد :

خدایا ،      الان پاهام داره می سوزه ،      می خوام اون ور ثابت قدمم کنی ...

خدایا ،      الان سینه ام داره می سوزه ،   این سوزش به سوزش سینه و پهلوی شکسته حضرت زهرا(س) نمی رسه ...

خدایا        الان دست هام سوخت ،        می خوام تو اون دنیا ، دست هام رو طرف تو دراز کنم ، نمی خوام دست هام گناه کار باشه ...

خدایا ،      صورتم داره می سوزه ،           این سوزش برای امام زمانه ، برای ولایته ، اولین بار حضرت زهرا (س) ، اینطوری برای ولایت سوخت ...

 

آتش که به سرش رسید ، گفت : 

خدایا ،      دیگه طاقت ندارم ، دیگه نمی تونم ... لا اله الا الله ... خدایا خودت شاهد باش ... خدایا خودت شهادت بده آخ هم نگفتم ...

 

آن لحظه که جمجمه اش ترکید ، من دوست داشتم ، خاک گونی ها رو روی سرم بریزم

بقیه هم اوضاعشان به هم ریخت.

حال حسین آقا خرازی از همه بدتر بود. دو زانویش را بغل کرده بود و های های گریه می کرد و می گفت :

خدایا ... ما جواب اینها رو چجوری بدیم ؟ ما فرمانده ایناییم ؟ اینا کجا و ما کجا ؟ ... اون دنیا خدا ما رو نگه نمی داره بگه جواب اینا رو چی می دی ؟

 

 

زیر بغلش رو گرفتم و بلند کردم و هر طوری بود راه افتادیم.

تمام مسیر را ، پشت موتور ، سرش را گذاشت روی شانه من و آنقدر گریه کرد که پیراهن و حتی زیر پیراهنم هم خیس اشک شد.

 

روایت یکی از راوی های شب های خاطره شهید خرازی

 

 

 

ادامه دارد ...

------------------------

پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند

پ.ن 2 : انشاء الله و اگر عمری باقی بود ، در پست های بعدی، سایر شهدای کمتر شناخته شده دفاع مقدس کشورمان را خدمت دوستان عزیز معرفی خواهم نمود.

[mehran55 20,888]

امروز فضیلت زنده نگهداشتن یاد شهداء ، کمتر از خود شهادت نیست.

 

 

 

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست.

 

 

استاد خلبان ایرانی؛ توسط منافقین خفه شد!

 

 

امیر سرتیپ خلبان شهید محمد علی فرزین یکی از خلبانان شهید نیروی هوایی ارتش است که اول اردیبهشت ماه سال ۱۳۲۸ در روستای شیرگاه از توابع قائمشهر در استان مازندران چشم به جهان گشود. 

محمدعلی ۱۵ ساله بود که به تنهایی به تهران آمد و تا مقطع دیپلم را در دبیرستان اسد آبادی واقع در میدان رشیدیه گذراند. او پس از اینکه دیپلم گرفت به علت علاقه خود به خلبانی در سال ۱۳۴۸ وارد نیروی هوایی شد و به استخدام این نیرو درآمد.

دوره‌های مقدماتی خلبانی و زبان انگلیسی را در تهران سپری کرد و برای طی دوره‌های تکمیلی و تخصصی جنگنده اف ۵ به آمریکا اعزام شد. از آمریکا که بازگشت با درجه ستوان دومی به پایگاه ششم شکاری بوشهر اعزام شد و در آن جا خدمت خود را آغاز کرد. به علت مهارت و استعدادهای بالا در سال ۱۳۵۵ برای طی دوره معلم خلبانی دوباره به آمریکا اعزام شد  و پس از بازگشت به ایران وظیفه آموزش خلبانان جوان را برعهده گرفت.

 

جنگ تحمیلی که علیه کشورمان آغاز شد به پایگاه چهارم شکاری وحدتی دزفول آمد و در آن جا با اجرای ماموریت‌های مختلف ، خدمت خود را ادامه داد. مهارت وی به گونه ای بود که هرگاه توسط دشمن مورد اصابت قرار می‌گرفت، نجات پیدا می‌کرد و دوباره با سلامتی به پرواز باز می‌گشت.  

 

 

سومین روز از مهرماه سال ۵۹ بود که در هنگام پرواز در نزدیکی دهلران مورد اصابت دشمن قرار گرفت و با موفقیت از جنگنده خود اجکت (خروج اضطراری) کرد و به طرز معجزه آسایی در زمین فرود آمد. او که به سختی مجروح شده بود برای طی دوره پزشکی به بیمارستان اعزام شده و پس از طی دوره نقاهت دوباره به گردان پروازی خود باز می‌گردد. پس از آن نیز پروازهای موفق خود را علیه ارتش بعثی انجام می‌دهد و دشمن بعثی را در رسیدن به اهداف خود ناکام می‌گذارد.

 

صبح چهارم آبان ماه ۵۹ بود که شهید محمدعلی فرزین با یک فروند جنگنده اف ۵ جهت بمباران نیروهای دشمن در حوالی اهواز به پرواز در می‌آید. پس از بمباران موفق اهداف موردنظر توسط شهید فرزین به ناگهان پدافند دشمن جنگنده وی را از ناحیه چرخ عقب، خروجی موتور و چتر دم مورد هدف قرار می‌دهد و  جنگنده او به سرعت آتش می‌گیرد. او که چاره‌ای جز اجکت (خروج اضطراری) نداشت این کار را انجام می‌دهد و از جنگنده خود خارج می‌شود و در فاصله چند متری از نقطه سقوط هواپیمای خود فرود می‌آید.

 

او آسیب شدیدی دیده بود و زخم‌های بسیاری هم بر بدنش داشت و در حال خونریزی  شدید بود. از طرفی پای او آسیب دیده بود و او لنگان لنگان راه افتاد تا از چنگ دشمن بعثی رهایی پیداکند. اما به ناگهان حضور یک ایرانی توجهش را به خود جلب می‌کند که او را به چادر خود برای استراحت و مداوا دعوت می‌کند. آن‌ها با یکدیگر به چادر آن شخص رفته و شهید فرزین مشغول استراحت می‌شود غافل از اینکه این فرد ایرانی از نیروهای منافقین است و در غالب ستون پنجم دشمن فعالیت می‌کند.  

 

 

این منافق بی رحم و سنگدل در حالیکه شهید فرزین در حال استراحت بود به سراغ او رفته و با بند چتر نجاتش او را خفه می‌کند و او را در تاریخ ۴ آبان ماه سال ۵۹ به شهادت می‌رساند. این منافق بی رحم و سنگ دل پس از اینکه شهید فرزین را به شهادت رساند تفنگ و سایر وسایل با ارزش او را برداشته و پیکر مطهرش را در بیابان رها می‌کند.

 

این شخص یک ماه پس از این ماجرا توسط نیروهای اطلاعاتی ایران دستگیر می‌شود و اسلحه کمری شهید فرزین که در اختیارش بود به دست آن‌ها توقیف می‌شود. با کسب اطلاعات درباره آن اسلحه مشخص می‌شود که شماره سریال آن سلاح با اسلحه شهید فرزین هم خوانی دارد و اینجاست که او به عمل ننگین خود اعتراف می‌کند و سرانجام با حکم قاضی در محل تولد شهید فرزین اعدام می‌شود.

 

 

ادامه دارد ...

------------------------

پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند

پ.ن 2 : انشاء الله و اگر عمری باقی بود ، در پست های بعدی، سایر شهدای کمتر شناخته شده دفاع مقدس کشورمان را خدمت دوستان عزیز معرفی خواهم نمود.

[MF44 6,037]

شهید حسن باقری؛ مبدع نظام دفاعی ایران

روشی که شهید غلامحسین افشردی (حسن باقری) در دفاع مقدس برای مقابله با دشمن بعثی انتخاب کرده بود، موجب تدوین نظام دفاعی سپاه شد.

 

دفاع‌پرس

 

https://s8.uupload.ir/files/2349706_881_v5ad.jpg

 

 زمانی که جنگی بین‌المللی علیه نظام تازه شکل گرفتۀ جمهوری اسلامی ایران در ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ آغاز شد، خیل عظیمی از مردان این کشور عزم خود را جزم کردند تا در صحنه‌های نبرد نابرابر با دشمن متجاوز حضور یابند، این دشمن تا بن دندان مسلح را با شکست مواجه سازند و درسی فراموش‌ناشدنی به این متجاوز به خاک و میهن اسلامی ایران و نیز حامیان منطقه‌ای و بین‌المللی آن بدهند.

این حضور میلیونی رزمندگان در طی هشت سال دفاع مقدس باعث شد بسیاری از مردان خوب و با ایمان این سرزمین سر در راهی که انتخاب کرده بودند، بدهند و جان عزیز خود را فدای عزت، آبرو و شرف این سرزمین کنند؛ به همین دلیل بیش از ۲۰۰ هزار تن از رزمندگان غیور اسلام در دوران جنگ تحمیلی جان خود را در طبق اخلاص نهادند و به شهادت رسیدند.

شهدایی که هر یک از آن‌ها می‌توانند الگو و سرمشقی برای همگان از نوجوانان تا کهنسالان باشند؛ زیرا در آن دوران با عظمت و فراموش‌ناشدنی، رزمندگانی را داشتیم که با داشتن ۱۳ سال سن همچون شهیدان «حسین فهمیده» و «مرحمت بالازاده» پای در میدان سخت جنگ نهادند و مانند قاسم بن الحسن (ع) برای دفاع از ولایت و اسلام به شهادت رسیدند و یا کسانی که همانند حبیب بن مظاهر در دفاع از حق، جان عزیز خود را فدا کردند.

 

شرایطی که در آن زمان حکم‌فرما بود، باعث شد تا هر کس در هر حرفه و شغل و جایگاه اجتماعی که قرار داشت، در جبهه‌های حق علیه باطل حضور یابد، بلکه بتواند دِین خود را به اسلام و میهن اسلامی ادا کند؛ یکی از کسانی که در این مسیر نورانی گام نهاد، «غلامحسین افشردی» بود که به حرفۀ خبرنگاری اشتغال داشت.

افشردی به عنوان روزنامه‌نگار در روزنامه جمهوری اسلامی ایران قلم می‌زد و حتی بنا بر دعوت سازمان ملل سفری به لبنان و اردن انجام می‌دهد و از مشاهدات خود گزارشی تحلیلی از وضعیت بد مسلمانان این دو کشور منتشر می‌کند؛ اما زمانی که احساس کرد که در سپاه پاسداران انقلاب اسلامی بهتر می‌تواند خدمت کند، راهی سپاه شد و در اوایل ۱۳۵۹ به استخدام این نهاد انقلابی درآمد و با ورود به واحد اطاعات سپاه، نام مستعار «باقری» را برای خود برگزید.

 

زمانی هم که جنگ تحمیلی علیه ایران آغاز شد، رهسپار مناطق عملیاتی جنوب شد و واحد اطلاعات و عملیات سپاه را بنا نهاد و با تجربه به دست آمده در سفر به لبنان و اردن اقدام به کشیدن «کالک» و نقشه‌های نظامی کرد؛ به نحوی که همگان اذعان دارند وی در اطلاعات و عملیات نابغه بود.

قدرت و درک بالای افشردی از شرایط صحنه‌های نبرد باعث شد تا وی پس از مجروح شدن «سید یحیی صفوی» در عملیات «فرمانده معظم کل قوا»، هدایت عملیات را برعهده بگیرد و بعد از آن در عملیات شکست حصر آبادان فرماندهی محور دارخوین و جاده ماهشهر را بر عهده داشت و در زمان عملیات‌های فتح‌المبین، بیت‌المقدس و رمضان، فرماندهی قرارگاه نصر را عهده‌دار بود.

البته پس از عملیات رمضان به واسطه موفقیت در هدایت نیرو‌ها، فرمانده وقت کل سپاه وی را به فرماندهی قرارگاه کربلا و سپس جانشینی فرمانده نیروی زمینی سپاه منصوب کرد و در این سِمت هنگامی که در منطقه عمومی فکه به همراه تعدادی دیگر از فرماندهان سپاه مشغول شناسایی جهت انجام عملیات والفجر مقدماتی بود، براثر اصابت ترکش گلوله خمپاره در ۹ بهمن ۱۳۶۱ به شهادت رسید.

شهید افشردی که پایه‌گذار اطلاعات عملیات در سپاه است، هدایت نیرو‌ها را با استفاده از تجربیات عملیات‌های گذشته انجام می‌داد و بعد‌ها روشی که این شهید سرافراز در دفاع مقدس برای مقابله با دشمن بعثی انتخاب کرده بود، موجب تدوین نظام دفاعی نیرو‌های مسلح کشورمان شد؛ زیرا بر اساس آنچه فرمانده کل سپاه در دوران دفاع مقدس مطرح کرده «با کمک این نظام دفاعی یک ارتش انقلابی ساخته شد، ارتش کلاسیک و قدیمی ایران متحول شد، تمامی سرزمین‌های اشغالی آزاد گردید و جنگ با یک پیروزی سیاسی (قطعنامه ۵۹۸) به پایان رسید».

 

https://defapress.ir/fa/news/646918/شهید-حسن-باقری-مبدع-نظام-دفاعی-ایران

 

[mehran55 20,888]

امروز فضیلت زنده نگهداشتن یاد شهداء ، کمتر از خود شهادت نیست.

 

 

 

با سلامی گرم و دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست.

 

 

فوتبالیستی که نخستین واحد توپخانه سپاه را تشکیل داد

 

توپ‌های غنیمتی که از عراق گرفته شده بودند، نیاز به ساماندهی داشت. بچه‌هایی که تحصیلات و زکاوت بیشتری داشتند برای آموزش توپخانه به ارتش فرستاده شدند.

 

اولین گروهان توپخانه سپاه پاسداران تشکیل شد و حسن فرماندهی آن را به عهده گرفت.

هرجا سپاه می‌خواست توپخانه تاسیس کند حسن را می‌فرستاد، دائم در ماموریت بود.  

 

سخنرانی سردار شهید حسن تهرانی مقدم در یادواره سردار شهید حسن غازی

 

سردار شهید حسن غازی یکی از سرداران سپاه اسلام است که در سال ۱۳۳۸ در یکی از محلات اصفهان و در خانواده‌ای متدین چشم به جهان گشود.

دوران ابتدایی و دبیرستان را با موفقیت در همان محل زادگاهش گذراند و مدارج تحصیلی را تا اخذ دیپلم با موفقیت طی کرد.

حسن دوران دبیرستان متفاوتی داشت، چراکه این مقطع از زندگی او با دوران مبارزات مردم علیه رژیم ستمشاهی همزمان شده بود. او این دوران پر التهاب را با تکثیر و توزیع تصاویر و اعلامیه‌های امام خمینی (ره) گذراند و چندین بار نزدیک بود دستگیر شود، اما به لطف خدا از این مهلکه‌ها گریخت. 

 

 

حسن بسیار به ورزش علاقه داشت و از همان نوجوانی به عضویت تیم سپاهان درآمد.

اما ۱۶ سالگی شد نقطه درخشش او در زمین‌های ورزش. حسن ۱۶ ساله کاپیتان سپاهان شده بود و در مسابقات قهرمانی کشور هم در تیم منتخب اصفهان به عنوان یک ورزشکار متدین، خوش فکر و با استعداد معرفی شد.

همین موضوع باعث شد تا در مسابقات قهرمانی آسیا به تیم ملی جوانان کشور دعوت شود. 

 

تیم فوتبال سپاهان سردار شهید حسن غازی (دومین نفر ایستاده از سمت چپ)

 

دوران دبیرستان را که به پایان رساند توانست در رشته پزشکی دانشگاه اصفهان پذیرفته شود و تحصیل خود را آغاز کند. 

انقلاب اسلامی که پیروز شد حسن همانند سایر دوستانش پای کار انقلاب آمد و با مشاهده تحرکات ضد انقلاب در غرب کشور پس از یک دوره فعالیت‌های پزشکی در بیمارستان دکتر شریعتی اصفهان به کردستان رفت تا با ضد انقلاب مقابله کند. 

 

حسن با شروع جنگ تحمیلی به جبهه‌ها رفت و نبرد با بعثی‌ها را آغاز کرد.  

 

 

او در ابتدا مسئولیت یکی از آتش‌بارهای توپخانه را عهده دار شد و با نشان دادن لیاقت خود فرماندهی گردان توپخانه ۶۱ محرم سپاه را برعهده گرفت. او در بسیاری از عملیات‌های غرب و جنوب شرکت داشت و با شجاعت مثال زدنی همواره با دشمن می‌جنگید.

 

همین لیاقت و شجاعتش باعث شد تا فرمانده وقت کل سپاه پاسداران انقلاب اسلامی مسئولیت ایجاد اولین گروه توپخانه سپاه را به حسن واگذار کند و بعد از مدتی یگان‌های مستقل توپخانه در سپاه با همفکری او به وجود آمد. 

 

 

اما سرانجام در عملیات خیبر برای سامان بخشی به آتش پشتیبانی به خط مقدم محاصره شده طلائیه رفت و تیربار به دست همپای بسیجیان عاشق ساعت‌ها جنگید و نهایتاً ۱۱ اسفندماه سال ۱۳۶۲ هدف تیر مستقیم تانک دشمن قرار گرفته و شربت شهادت را نوشید.

 

 

پیکر مطهرش در طلائیه ماند و زیر آب رفت و هیچ‌گاه بازنگشت.
 

 

 

پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند

پ.ن 2 : انشاء الله و اگر عمری باقی بود ، در پست های بعدی، سایر شهدای کمتر شناخته شده دفاع مقدس کشورمان را خدمت دوستان عزیز معرفی خواهم نمود.

[MF44 6,037]

قهرمان من

امیر سرلشکر شهید «حسن آبشناسان»

سرلشکر شهید «حسن آبشناسان» از فرماندهان دوران هشت سال دفاع مقدس بود که مسئولیت فرماندهی قرارگاه حمزه سیدالشهدا (ع) را در کارنامه رشادت‌های خود دارد. این شهید والامقام با حضور مستمر خود در جبهه‌های نبرد حق علیه باطل، رشادت‌های بی‌نظیری را خلق کرد؛ به طوری که لقب شیر صحرا را به وی داده بودند.

 

 دفاع‌پرس

 

نام و نام خانوادگی: حسن آبشناسان

نام پدر: قربانعلی

تاریخ تولد: ۱۹ اردیبهشت ۱۳۱۵

محل تولد: تهران

سن: ۴۹

درجه: سرتیپ

مسئولیت: فرمانده نوهد تکاور

تاریخ شهادت: هشتم مهر ۱۳۶۴

محل شهادت: منطقه کلاشین عراق

مزار شهید: بهشت زهرای تهران   «حسن آبشناسان» نوزدهم اردیبهشت سال ۱۳۱۵ در محله نازی‌آباد تهران در خانواده‌اى مذهبى چشم به جهان گشود؛ چون زادروزش نزدیک به سالروز شهادت امام حسن (ع) بود، قربانعلی، پدر آن شهید، نام «حسن» را بر او نهاد. در دوران نوجوانی با اسلام و آموزه‌های انسان‌ساز آن آشنا شد؛ با قرآن مجید و نهج البلاغه انس همیشگی داشت و در حد توان تکالیف شرعى خود را انجام مى‌داد. اول مهر سال ۱۳۳۶ پس از گذراندن دوره دبیرستان، وارد دانشگاه افسرى امام علی (ع) شد. در سال ۱۳۳۹ با درجه ستوان دومی دانش‌آموخته شد. وی دوره مقدماتى افسری را در ۱۳۴۰ به پایان رساند. به دنبال آن، در شهر‌های دورافتاده ایران به کار گرفته شد و با همه دشواری‌های آن زمان دست و پنجه نرم کرد. نخستین دوره تکاوری را که در ایران راه‌اندازی شد، با پیروزی پشت‌سر گذاشت و در ۱۳۵۶ دوره عالى ستاد فرماندهى را با سرافرازی گذراند. در سال ۱۳۵۰ از استان خوزستان به استان فارس فرستاده شد و نزدیک ده سال را در شیراز با پشتکار و کوشندگی سپری کرد. در این مدت، دوره تکمیلی چتربازی و تکاوری کوهستان را در ایران و اسکاتلند گذراند. وی زبان انگلیسی را به خوبی فراگرفته و در درجه‌های پایین‌تر همواره در سمت افسر ورزش یگان انجام وظیفه می‌کرد. شهید آبشناسان در ورزش‌های دو و میدانی، والیبال، بسکتبال، پینگ پنگ، شنا، سوارکاری و جودو نیز زبردست بود. پس از پیروزى انقلاب اسلامى با توجه به زمینه عالى اسلامى که داشت، جنگ‌هاى چریکى را به رزمندگان بسیجى و سپاهى و ارتشیان همرزم خود آموزش داد که در کردستان قبل از جنگ تحمیلى و در تمام مناطق عملیاتى بعد از جنگ بسیارى از شاگردان با اخلاص ایشان با ایثارگرى‌هاى زیاد خود افتخار آفریدند. آبشناسان از اولین روزهاى جنگ تحمیلى به منطقه جنوب اعزام شد و موفقیت هاى بسیارى در جنگ هاى نامنظم کسب کرد و اولین اسرا را از ارتش بعثی گرفت. چندى بعد در عملیاتى از ناحیه کتف مجروح شد ولى براى مداوا در بهدارى توقف نکرد و از آن به بعد اهالى دشت عباس به وى لقب «شیر صحرا» را دادند. وی به علت همین فداکارى‌ها و زحمت‌ها به فرماندهى قرارگاه حمزه سیدالشهدا (ع) منصوب شد و با اتحاد صمیمانه ارتش و سپاه به پیروزى‌هاى چشمگیرى دست یافت که پیام تاریخى امام خمینی (ره) را براى رزمندگان قرارگاه در پى داشت. آخرین سمت آن شهید بزرگوار فرماندهى لشکر ۲۳ نیروى هوابرد مخصوص (کلاه‌سبزها) بود که قریب به چهار ماه طول کشید. شهید آبشناسان که به القابی مثل شیرصحرا، پیر صحرا و شاهین کوهستان شهرت داشت و روایت زندگی‌ سراسر جهاد و مقاومتش روایت مردانگی، رشادت و سلحشوری است، انسانی آگاه، عارف با بصیرت و شهادت‌طلب بود که در راه دفاع از آرمان مقدس کشور و تمامیت ارضی آن سر از پای نمی‌شناخت و با حضور مستمر در جبهه‌های نبرد حق و باطل صحنه‌های درخشان و اعجاب‌آوری به‌وجود آورد. شهید آبشناسان سه فرزند داشت به نام‌های «افشین»، «امین»، «افرا». افرا تنها دختر و آخرین فرزند اوست که در زمان شهادت پدر تنها ۱۴ سال داشت. این شهید در عملیات قادر در تاریخ هشتم مهر سال ۱۳۶۴ در ارتفاعات پسوه در منطقه کلاشین عراق به شهادت رسید.   ماجرای شکست مفتضحانه ژنرال بعثی با نامه آبشناسان به صدام با هجوم صدام به ایران و از اولین روز‌های دفاع مقدس یکی از غیورمردان ارتشی بود که در کنار دیگر نیرو‌های نظامی به جبهه‌های جنگ رفت. در همان روز‌های اول توانست اولین اسرای عراقی را به اسارت بگیرد. او که پس از کسب دیپلم، اتفاقی و با درخواست از پدرش برای ضمانتش به دانشگاه افسری رفت و دوره مقدماتی را با رتبه ممتاز به پایان رساند و در دوره عالی ستاد فرماندهی شرکت کرد، دوره‌های چتربازى و تکاورى را در داخل و خارج از کشور طى کرده بود به همین دلیل از ورزیدگی و قدرت نظامی بالایی برخوردار بود. بسیاری از رشته‌های ورزشی را در حد قهرمانی یاد گرفت. کاراته، والیبال، کشتی، پیاده‌روی‌های چندساعته و سنگین در کوهستان نشان از اهمیت دادن او به ورزش داشت. در جریان غائله ضد انقلاب در غرب کشور و نیز جنگ تحمیلی به تربیت نیرو پرداخت و شاگردان زیادی را تحویل داد. امیر محمدی ودود پژوهشگر و نویسنده حوزه دفاع مقدس و از فرماندهان سابق نیروی زمینی ارتش درباره سوابق نظامی این شهید گفته است: «او استاد برجسته تاکتیک و تکنیک نظامی بود. فردی بود که دوره نظامی زیادی را گذرانده بود و آموزش‌های او در دوران دفاع مقدس بسیار تاثیرگذار بود. امروز جای شهید حسن آبشناسان در میان مستشاران ایرانی در سوریه خالی است. حضور او قطعا تاثیر زیادی در موفقیت‌های جبهه اسلام در سوریه و عراق می‌داشت.» یکی از خاطرات جالب دوره نظامی آبشناسان به گذراندن دوره سخت چتربازی و تکاوری در کشور اسکاتلند برمی‌گردد که در مسابقه نظامی بین تکاوران ارتش‌های جهان اول شد. پس از حمله صدام به ایران او در نامه‌ای به صدام وی را به نبرد در دشت عباس فرا خواند، در این نامه نوشته بود: «اگر جناب صدام حسین، امیر جنگی است و فنون نظامی را خوب می‌داند و نظریه‌پرداز جنگی است، پس به راحتی می‌تواند در دشت عباس با من و دوستان جنگاورم دیدار کند و با هر شیوه‌ای که می‌پسندد، بجنگد، نه اینکه با بمب افکن‌های اهدایی شوروی محله‌های مسکونی و بی‌دفاع را بمباران کند و مردم را به خاک و خون بکشد.» صدام یک لشکر به فرماندهی ژنرال عبدالحمید به منطقه دشت عباس فرستاد، عبدالحمید کسی بود که در اسکاتلند از این ایرانی شکست خورده و هفتم شده بود. پس از نبردی نابرابر و طولانی بعثی‌ها شکست خوردند و او شخصا ژنرال عبدالحمید را به اسارت گرفت.   «شیر صحرا» لقب مرد بزرگ میدان جنگ رشادت‌های او باعث شد تا به او القابی، چون «شیر صحرا»، «چریک پیر» و... بدهند. لقب شیر صحرا را مردم دشت عباس در اوایل جنگ تحمیلی که مردم مناطق مرزی درگیری زیادی با رژیم بعثی داشتند به شهید آبشناسان دادند که حضور او باعث شده بود تا حدودی امنیت در منطقه دشت عباس و اندیمشک حکم‌فرما شود. حتی عراقی‌ها نیز شهید آبشناسان را با همین لقب می‌شناختند. او از شاخص‌ترین چهره‌های ارتش پس از انقلاب اسلامی بود که در تیر سال ۱۳۶۴ خورشیدی به فرماندهی لشکر ۲۳ نیرو‌های مخصوص تکاور منصوب شد و توانست در مدت کوتاه فرماندهی‌اش، تحولات چشمگیری در این لشکر به وجود آورد. موفقیت‌های او باعث شد تا در سال ۱۳۶۲ به عنوان فرمانده یگان جنگ‌های چریکی قرارگاه سیدالشهدای مشترک سپاه و ارتش منصوب شود و نیرو‌های تازه نفس را آماده رویارویی با دشمن کند. یک سال بعد به دستور قرارگاه رمضان مسئولیت آموزش نبرد‌های چریکی و پارتیزانی به نیرو‌های سپاه و بسیج را برعهده گرفت.   بزرگمردی در همه ابعاد او را با اراده‌ای قوی و روحی بزرگ توانست نقش موثری در دفاع از کشور ایفا کند. در عین حال هم از آمادگی بالای جسمی برخوردار بود هم از روحیه بلند معنوی. یکی از همرزمانش می‌گفت: «سرهنگ، آدم غریبی بود؛ آرام، کم گو و همواره در حال اندیشه یا مطالعه؛ بسیار خوب فکر و بسیار خوب عمل می‌کرد؛ استوار، نترس و همزمان، از خلق و خوی مهربان برخوردار بود؛ افراد پرکار او را به عنوان الگوی خود پذیرفته بودند؛ او هیچ‌گاه بیکار نمی‌ماند.» همسرش تعریف کرده است: «زندگی را ساده شروع کردیم. دو تا اتاق اجاره کرده بودیم که نه آشپزخانه داشت نه حمام. نمی‌شد گفت خانه. کنار در یکی از اتاق‌ها یک تورفتگی داشت، که حسن برایش دوش گذاشت و شد حمام. زیرپله هم سکوی آجری بود. سه فتیله خوارک‌پزی را گذاشته بودیم رویش، آنجا هم شد آشپزخانه. به نظر من خیلی قشنگ بود، خیلی هم ساده.»   پایان یک اسطوره امیر سرلشکر حسن آبشناسان نوزدهم اردیبهشت ۱۳۱۵ در محله نازی‌آباد تهران، چشم به جهان گشود و هشتم مهر سال ۱۳۶۴، در حالی که فرماندهی لشکر ۲۳ نوهد (نیروی ویژه هوابرد) و قرارگاه شمال غرب ارتش یعنی بخشی از قرارگاه حمزه سیدالشهدا را به دوش داشت، هنگام نبرد با نیرو‌های بعثی در منطقه سرسول کلاشین شمال عراق بر اثر اصابت ترکش گلوله توپ به شهادت رسید. https://defapress.ir/fa/news/617450/امیر-سرلشکر-شهید-حسن-آبشناسان

[MF44 6,037]

درایت شهید خرازی در غافلگیری بعثی‌ها در عملیات طریق‌القدس

 

دفاع پرس

 

سردار شهید حسین خرازی، یکم شهریور ۱۳۳۶، در اصفهان متولد شد. وی در سال ۱۳۵۵ پس از اخذ دیپلم، به سربازی در مشهد اعزام شد و در سال ۱۳۵۷ به دنبال صدور فرمان امام خمینی مبنی بر فرار سربازان از پادگان‌ها و سربازخانه‌ها، به همراه برادرش از خدمت سربازی گریخت.

وی در مبارزات پیروزی انقلاب اسلامی نقش فعالی داشت و با پیروزی انقلاب، از همان ابتدا در کمیته انقلاب اسلامی مشغول فعالیت شد.

خرازی در اوج درگیری‌های کردستان به آنجا رفت و بعد از بازپس‌گیری سنندج، در سمت فرماندهی گردان ضربت که از قوی‌ترین گردان‌های آن زمان محسوب می‌شد، در آزادسازی شهر‌های کردستان، نقش مؤثری ایفا کرد.

وی هنگام شروع جنگ، در کردستان حضور داشت و پس از یک سال فعالیت در کردستان، راهی جنوب شد و به فرماندهی اولین خط دفاعی تشکیل‌شده مقابل عراقی‌ها در جاده آبادان- اهواز، در منطقه دارخوین که بعد‌ها به خط شیر معروف شد، منصوب شد.

خرازی اولین فرمانده تیپ (لشکر) امام حسین (ع) بود. با درایت وی، نیرو‌های تحت امرش در عملیات طریق‌القدس، بعثی‌ها ر ا در شمال رودخانه کرخه محاصره کردند و در عملیات فتح المبین، نیرو‌های بعثی را در جاده عین خوش، حدود ۱۵ کیلومتر دور زدند و غافلگیر کردند.

یگان این شهید والامقام در عملیات بیت‌المقدس، جزء اولین لشکر‌هایی بود که از رودخانه کارون عبور کرد و به جاده اهواز-خرمشهر رسید و در آزادسازی خرمشهر نقش‌آفرینی کرد. خرازی در عملیات‌های رمضان، والفجر مقدماتی، والفجر ۴ و خیبر نیز در سمت فرماندهی لشکر امام حسین (ع) شرکت داشت. در عملیات خیبر، یکدست او براثر اصابت ترکش قطع شد. در عملیات والفجر هشت و کربلای ۵ هم او نقش مؤثری در پیروزی‌های ایران داشت. سردار شهید حاج حسین خرازی در هشتم اسفند ۱۳۶۵، در عملیات کربلای ۵ به شهادت رسید.

 

روایت اکبر عنایتی؛ همرزم شهید

من خودم در جلسه نبودم و یکی از بچه‌هایی که با من رفیق بود و اسمش را نمی‌برم و در جلسه حضور داشت، می‌گفت: به‌محض اینکه آقای خرازی اسم گردان شما را آورد، حسین آقایی مسئول محور لشکر ۱۴ امام حسین، گفت که این گردان (گردان امام رضا) باید منحل بشود.
‌یک‌ شب که در کریت بودیم، تماس گرفتند و گفتند برای جلسه به شهرک بیایید. نیروهای‌مان همان‌جا در کریت بودند. وقتی به فرماندهی رفتم، آقای ابوشهاب و آقای رضایی و چند نفر دیگر در سنگر فرماندهی بودند. گفتند که حاج حسین دستور دادند که به علت کمبود نیرو، گردان‌ها باید دوتایکی شوند، نظر شما چیست؟ من هم گفتم: هرچه نظر فرمانده باشد. هر تصمیمی بگیرند، من اطاعت می‌کنم.

تا من این جمله را گفتم که حرف حاجی برای من سند است و هرچه ایشان بگویند، من هم قبول می‌کنم، این‌ها فهمیدند که من از داستان خبر دارم و می‌دانم که به علت اعتراض آقای آقایی است که می‌خواهند چنین برنامه‌ای را پیاده کنند.

گفتند: نه به خاطر حرف ایشان نیست و تصمیم خودمان است. گفتم: من کاری ندارم، هرچه دستور است، همان را اجرا کنید. گفتند: قراره شما با گردان حضرت رسول (ص) ادغام بشوید. گفتم: اشکال ندارد.

فردا شب قرار شد که نیرو‌ها را تحویل بدهیم. نیرو‌ها هم کم‌کم از مرخصی برگشتند و من همه بچه‌ها را، چه آن‌هایی که تازه از مرخصی آمده بودند و چه آن‌هایی که در سازمان بودند، همه را تحویل گردان دیگر دادم.

آقای سیدباقر رضوی را هم که اهل درچه اصفهان بود، فرمانده کردند. آقای نوروزعلی جعفری هم جانشین ایشان شدند.

نیرو‌ها را تحویل دادم و گفتم: حالا خودم کجا بروم؟ گفتند: شما به شهرک بروید. روز بعد به خط آمدم تا سری به بچه‌ها بزنم. پرسیدم: حاج حسین خرازی کجاست؟ گفتند: رفته اصفهان.

گذشت تا چند روز بعد وقتی تنهایی از جاده اهواز- خرمشهر به سمت شهرک می‌آمدم، ناگهان به‌طور اتفاقی در راه حسین خرازی را دیدم که با تویوتا از روی پل می‌آمد. ایشان هم تا مرا دید، چراغ زد که بایست. کنار من ترمز کرد. از ماشین پیاده شدیم و بعد از سلام و علیک و احوال‌پرسی گفت: آقای عنایتی، آن قضیه حل شد؟

آقای علی محمدی هم که روحانی بودند، همراهشان بود. گفتم: بله انجام شد. طبق دستور شما بود دیگر. دیدم حاج حسین سرش را پایین انداخت و گفت: شما ناراحت نباش، کار برای رضای خدا هیچ‌وقت بی‌اجر و پاداش نمی‌ماند.

گفتم: حاجی، دستور بود. من هم اجرا کردم و ناراحت هم نیستم. گفت: ما برای شما برنامه داریم و نگران نباش. گفتم: خدا می‌داند که اصلاً نگران نیستم. آقای علی محمدی گفت: احسنت، اگر کار واقعاً برای رضای خدا باشد، همین است. بعد مرا بغل کرد و بوسید.

حاج حسین به من گفت: می‌خواهی بروی اصفهان و برگردید؟ گفتم تازه از اصفهان آمدم. گفت: اشکالی ندارد. برو، اینجا هم فعلاً خبری نیست. گفتم: اتفاقاً قرار است خدا بچه‌ای به من بدهد و اگر بروم، خیلی خوب می‌شود. او هم گفت: اتفاقاً خدا قرار است به من هم بچه‌ای بدهد.

بعد گفت: من قرار است بیایم اصفهان. دو روز اینجا می‌مانم تا اگه قرار است عملیاتی انجام بشود، اینجا باشم و اگه هم خبری نبود، برمی گردم اصفهان.

ششم اسفند بود که به اصفهان برگشتم. یکی دو روز استراحت کردم. نهم اسفند از خانه بیرون آمدم تا سری به بچه‌های محل بزنم و احوال‌پرسی کنم.

یکی از بچه‌های محل به نام مهدی علیزاده را دیدم که بسیجی و از بچه‌های جبهه بود. جلوی در مسجد ایستاده بود. تا مرا دید، به من گفت: اکبر، خبرداری که حاج حسین خرازی شهید شده؟!

ما آن زمان تلفن نداشتیم که سریعاً همه‌چیز را خبردار شویم. ولی آن‌ها در خانه تلفن داشتند. کم‌وبیش با بچه‌ها در ارتباط بودند. بعضی‌اوقات تلفن می‌زدند. من فکر کردم شوخی می‌کند، گفتم: مهدی، شوخی می‌کنی؟! گفت: نه به خدا، حاج حسین شهید شده، باور کن.

انگار مسجد و محله دور سرم چرخید. مهدی دستم را گرفت و گفت: چی شد؟ چند لحظه گذشت. گفتم: نمی‌توانم باور کنم که حاج حسین شهید شده باشد!

دیگر حال خودم را نمی‌فهمیدم. به خانه رفتم و آن‌قدر گریه کردم که چشمانم دیگر باز نمی‌شد. بعد به سپاه کمال اسماعیل رفتم. گفتند که فردا یا پس‌فردا پیکرشان را به اصفهان می‌آورند.یکی دو روز بعد هم پیکر ایشان را آوردند. ابتدا به سپاه کمال اسماعیل بردند و بعد هم تا گلزار شهدا تشییع کردند. بعد هم در مسجد سید برایشان مراسم گرفتند.

شام سیزدهم شد. قرار بود همسرم وضع حمل کند. او را برای زایمان به بیمارستان عیسی‌بن‌مریم بردم. بیست‌وچهار ساعت بستری بود. وقتی از بیمارستان به خانه برمی‌گشتیم، خودرویی جلوی در بیمارستان ایستاد که من راننده‌اش را می‌شناختم.

دو نفر خانم از ماشین پیاده شدند. آن‌ها همسر حاج حسین خرازی را برای وضع حمل به بیمارستان آورده بودند. خیلی ناراحت‌کننده بود. با خودم گفتم: وقتی این بچه به دنیا می‌آید، اولین کسی که باید بالای سرش باشد پدرش است؛ ولی حیف که حاج حسین رفت و بچه‌اش را ندید.

به همسرم گفتم: خودت رو جای این خانم بگذار. اگر من هم شهید شده بودم، شما باید تنهایی می‌آمدی بیمارستان.

https://defapress.ir/fa/news/653629/درایت-شهید-خرازی-در-غافلگیری-بعثی‌ها-در-عملیات-طریق‌القدس

[MF44 6,037]

حرکت انقلابی شهید «بهرامی» هنگام بازگشت امام خمینی (ره) به وطن/ دعوت امام رضا (ع) به عروسی به سبک شهید

دفاع پرس

محمود بهرامی متولد سال ۱۳۳۷ در خانواده مرفهی بزرگ شد. بعد از گرفتن دیپلم در یکی از دانشگاه‌های کالیفرنیای آمریکا پذیرش گرفت، اما مصادف شدن روز رفتنش با ۱۲ بهمن باعث شد تا در فرودگاه وقتی آماده سوار شدن به هواپیما بود با شنیدن ورود امام خمینی از رفتن منصرف شود و علیرغم مخالفت خانواده در ایران بماند.

او معلم قرآن بود و به خاطر فعالیت‌های انقلابی‌اش در سال‌های اول پس از پیروزی انقلاب اسلامی توسط منافقین مورد سوء قصد قرار گرفت. با شروع جنگ تحمیلی به عضویت سپاه پاسداران درآمد و روانه میدان جهاد شد. محمود در عملیات‌های فتح المبین و بیت المقدس شرکت کرد و مدتی پس از تشکیل لشکر ۱۰ سیدالشهدا (ع) معاون گردان تخریب شد. او تنها چند روز پس از ازدواجش به جبهه رفت و در جزیره مجنون به شهادت رسید و در منطقه ماند تا پس از ۱۳ سال به آغوش خانواده بازگشت و در قطعه ۵۰ گلزار شهدای بهشت زهرا (س) به خاک سپرده شد.

زمستان سال ۱۳۶۲ خانواده از محمود خواستند که تشکیل زندگی دهد. پدرش در نزدیکی منزلشان برای عروس و داماد خانه مناسبی خرید، اما محمود می‌گفت: این خانه مبارک صاحبش باشد، اما من دوست ندارم سندی از دنیا به نام من باشد. من شهید می‌شوم و این خانه می‌ماند.

دی ۱۳۶۲ محمود کارت عروسی خود را در ضریح امام رضا (ع) و حضرت معصومه (س) انداخت و بساط جشن عروسی‌اش در تالاری در تهران مهیا شد. اکثر میهمانان بچه‌های رزمنده و بسیجی بودند برای همین محمود اصرار داشت با لباس سبز پاسداری در جشن دامادی‌اش حاضر شود، اما اصرار‌های مادر باعث شد کت و شلوار سفید دامادی به تن کند. 

همسرش صدیقه سادات مستانی به ماجرای اعزام همسرش بعد ۲ روز از ازدواج به جبهه و شهادتش اینطور روایت کرده است: ۲ روز از عروسیمان گذشته بود که بچه‌های گردان به محمود خبر دادند عملیات در پیش است. آمد خانه و گفت «باید بروم منطقه، عملیات نزدیکه» گفتم «آخه ما تازه دو روزِ که زندگی رو شروع کردیم، کجا میخوایی بری؟» گفت «عملیات حساسه باید برم»

در دی سال ۱۳۶۲ بود که برف سنگینی باریده و جاده‌ها بسته شده بود، محمود نتوانست با اتوبوس خودش را به منطقه برساند، برگشت خانه تا با موتور برود که من اجازه ندادم.

در این فاصله که تلاش می‌کرد خودش را به منطقه برساند، من خیلی گریه و بی‌تابی می‌کردم، به من گفت «اگر بخواهی این‌طوری ناراحتی کنی دلم هوایی می‌شود و نمی‌توانم آنجا بمانم. عمر ما دست خداست، الان احتمال دارد من بروم بیرون و در تصادف جان خود را از دست بدهم، پس بهتر است انسان به تکلیفش عمل کند.» بعد هم برایم خاطره‌ای از خنثی‌سازی میدان مین تعریف کرد و گفت «در یکی از میدان مین‌ها وقتی سرگرم خنثی کردن یک مین بودم پاشنه پایم کاملا روی یک مین رفت. برگشتم و دور زدم دیدم پایم کامل رفته بود روی مینِ خنثی نشده و آن مین به خواست خدا عمل نکرد. شهادت دست خداست و شهدا را خدا انتخاب می‌کند.»

بعد از تعریف خاطره به او گفتم اگر قرار بر شهادت شد دعا کن من هم عمرم به پایان برسد، وقتی این حرف را شنید خیلی ناراحت شد و گفت «داری کفران نعمت می‌کنی، تو باید از حضرت زینب (س) درس بگیری و پیام‌رسان و ادامه دهنده راه ما باشی. اگر هم من شهید شدم تو نباید اصلا گریه و زاری کنی.» بعد از این صحبت‌ها کمی آرام شدم و محمود هم در موعد مقرر به منطقه رفت.

https://dnws.ir/002k1W

ویرایش شده در اسفند 2 توسط MF44

[MF44 6,037]

شهید همت چگونه محبوب شد؟+ صوت

دفاع پرس

هرگاه نام و یاد دفاع مقدس و جنگ تحمیلی به‌ گوش می‌رسد، نام شهیدان «همت، باکری، کاظمی، خرازی، بروجردی، چمران و...» تداعی‌کننده آن روز‌هاست، روز‌هایی که سراسر آن ایستادگی و مقاومت بود. روز‌هایی که مردانی از جنس نور در برابر ظلمت ایستادند تا انقلاب اسلامی مسیر تعالی و پیشرفت را بپیماید و زمینه‌ساز ظهور حضرت حجت (عج) باشد.

 

آن‌ها مفهوم واقعی و حقیقت اصلی اسلام و انقلاب را با کمال وجود درک کردند؛ آنان می‌دانستند که در این مسیر چه کشته (شهید) شوند و چه بِکُشند جاودانه خواهند شد و از حمایت‌ها و هدایت‌های الهی هیچ‌گاه غافل نشدند؛ برای همین، وجود خود را برای دفاع از آن به کار گرفتند تا مبادا صدامیان و استکبار جهانی، مانع از نشر اسلام ناب توسط انقلاب اسلامی شوند.

رزمندگان و فرماندهان دفاع مقدس با وجود دارا بودن نیرو‌های جوان و تازه‌نفس، می‌دانستند که قدرت نظامی و تجهیزاتی طرف مقابل با کشور ما قابل قیاس نیست، اما اتکا به خداوند متعال و توسل به اهل‌بیت (علیهم‌السلام) ریسمان قدرتی است که آن‌ها به آن چنگ زده و رهایی ملت ایران را از استعمارِ استکبار جهانی رقم بزنند. چراکه می‌دانستند، هرچند صدام تا بن دندان، مسلح است، اما اراده خداوند و عنایت‌های الهی شامل حال جمهوری اسلامی ایران خواهد شد و پیروزی قطعی است.

شهید محمدابراهیم همت با کمال وجود این موضوع را درک کرد و در شانزدهم اسفند ۱۳۶۲ در عملیات خیبر یعنی یک روز قبل از شهادت، سخنانی را می‌گوید که نشان‌دهنده این است که تمام امور دست خداست و فقط باید به او متوسل شویم.

مرکز اسناد و تحقیقات دفاع مقدس سخنرانی را که حین عملیات خیبر در پادگان دوکوهه در میان رزمندگان لشکر ۲۷ محمد رسول الله (ص) انجام شده، منتشر کرده است.

 

https://defapress.ir/files/fa/news/1402/12/17/2398726_989.mp4

در این صوت می‌شنویم:

«همه ما باید اتکای به خدا داشته باشیم. این مغز‌های پوسیده ما، این بدن‌ها و دست‌های ناتوان ما و این قدم‌های ضعیف ما در حد دیدگاه مادی و آنچه که در وسع است نقشه می‌دهد، طرح می‌دهد، کالک می‌دهد، زمین می‌دهد گویاست.‌ای عزیزان، بقیه‌اش عزیزان، ۹۹ درصد و بیشترش با خداست. عملیات به دست دیگریست، صاحب میدان جنگ دیگریست. به خدا اتکاء داشته باشید. دست ما نیست عملیاتی سخت باشد یا آسان. دیدگاه‌های ما مادیست، در حد توان کار می‌شود بقیه‌اش با خداست. زیربنای جنگمان معنویت بود.»

https://defapress.ir/fa/news/655499/شهید-همت-چگونه-محبوب-شد-صوت