جنگ در قاب دوربین " جنگ در قاب دوربین "

[EshqAli 2,837]

آقا گمنام شصت و یکی داری؟ ۱۸ ساله، سومار...

 

فیلم:

https://aparat.com/v/8Qfoi

 

تصویر شهید بهروز صبوری

 

اطلاعات بیشتر:

https://b2n.ir/302757

[EshqAli 2,837]

[HRA 3,841]

داستان الجزایر

کشتار بیش از یک میلیون الجزایری در 8 سال

 

   

 

  

 

   

 

     

 

 

 

   

 

 

 

پ . ن 1 - تمامی تصاویر خارج از شئون اخلاقی و انسانی است اما تصاویر حتک حرمت زنان تنها برای نشان دادن قسمت های تاریک تر تاریخ دردناک ملت ها قرار گرفت . 

پ . ن2 - یکی از تصاویر هم منسوب به نیروهای فرانسوی است و هم پرتغالی ! با این وجود فرقی در اصل ماجرا نمی کند . 

ویرایش شده در آبان 99 توسط HRA

[MF44 5,999]

19 hours قبل , HRA گفت:

یکی از تصاویر هم منسوب به نیروهای فرانسوی است و هم پرتغالی ! با این وجود فرقی در اصل ماجرا نمی کند

جنايات فرانسوي ها در الجزاير آنقدر شنيع است كه تا امروز هم از انتشار جزئيات و تصاوير به طور كامل جلوگيري كرده اند و جالب اينكه مامورين امنيتي رژيم صهيونيستي از مشاوره جنايتكاران خبره و با تجربه !!!!!! فرانسوي براي سركوب فلسطيني ها برخوردار شدند منتهي تصاوير ارسالي مربوط به جنايات استعمارگران فرانسوي و ايتاليايي و اسپانيايي و پرتقالي و انگليسي و بلژيكي  در كشورهاي مختلف آفريقايي است (الجزاير -ليبي - تونس - مراكش و...) -- دستگاههاي تبليغاتي غربي خيلي تلاش ميكنند تصاوير جنايات امثال داعش جايگزين اين تصاوير شوند 

[EshqAli 2,837]

ویرایش شده در آبان 99 توسط eshqali

[EshqAli 2,837]

ویرایش شده در آبان 99 توسط eshqali

[mehran55 20,862]

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز

 

ارباً اربا

در جنگی که صدام به امید آقایی بر اعراب منطقه و به دست آوردن موقعیت هژمونی منطقه علیه ایران راه انداخت ، 50 درصد جمعیت کشور به طور مستقیم درگیر جنگ شد. 5 استان مستقیم در آتش دشمن بود و 11 استان هدف حملات مکرر هواپیماها و موشک های صدام قرار می گرفت.

 

اما دزفول تنی پر زخم داشت. چنان موشک باران شد که نامش را گذاشتند شهر موشک ها و مقاومت.

هربار موشک به دزفول می خورد، نظامی و غیرنظامی در خطر بودند. دست، پا و اعضای مختلفی قطع و به اطراف پرتاب می شد. همان وقت که پیکر شهدا دفن می شد. این چاک چاک اعضای مطهر هم با احترام به خاک سپرده می شد.

 

گلزار شهدای دزفول شاید یکی از کم نظیرترین آرامستان های جنگی جهان باشد.

 

می گویند بومی ها وقتی می روند گلزار، خودشان را به قطعه این دست و پاهای شهید هم می رسانند. روضه ارباً اربا شدن علی اکبر(ع) و دستان بریده قمر بنی هاشم (ع) را می خوانند.

 

آرامستان دزفول آرامستان عجیبی است، اینجا همه ناخودآگاه نوحه خوان می شوند.

 

پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

[mehran55 20,862]

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز

 

وطن یعنی سه سرباز دلاور

 

ژنرال روس تا آن لحظه فکر می کرد با فوجی از سربازان ایرانی می جنگد. اما وقتی فهمید که تمام 48 ساعت گذشته را فقط با سه سرباز جنگیده به نشانه احترام یکی از درجه هایش را از روی شانه اش برداشت و روی جنازه سرباز گذاشت.

 

در سوم شهریور 1320 که قوای روسیه قصد ورود به کشور را داشتند ، دستور تخلیه پادگان در مقابل ارتش شوروی از تهران رسید. اما سرجوخه مصیب ملک محمدی به سربازانش گفت : هر کس می خواهد برگردد. من اینجا می مانم . می خوام از کشور مقابل اجنبی ها دفاع کنم. 

 

سرجوخه مصیب ملک محمدی همراه با سرباز وظیفه عبدالله شهریاری ، سرباز وظیفه سید محمد رایی هاشمی ماندند و در مقابل لشکر 47 شوروی که قصد تجاوز به خاک کشور و اشغال ایران در جنگ جهانی دوم را داشتند ؛ به مدت 48 ساعت در کنار پل مرزی جلفا مقاومت کردند و به شهادت رسیدند.

 

 

نوشته اند " سرلشکر نوویکف " وقتی فهمید 48 ساعت تنها با 3 سرباز جنگیده ، به نشانه احترام درجه هایش را از روی یکی از دوش هایش باز کرد و روی سینه سرجوخه محمدی گذاشت و از چوپانی خواست 3 سرباز شجاع وطن را به شیوه مسلمانان کنار پل آهنی دفن کند.

تدفین این 3 سرباز به خاطر رشادت و وطن پرستی شان با تشریفات نظامی از سوی لشکر 47 ارتش دشمن ( روسیه شوروی ) صورت گرفت.

 

حاج محمدعلی شهریاری ، پسر بازمانده سرباز شهریاری می گوید : "پیش از مرگش 2 با خانه آمد و قبل از اینکه از او بی خبر بمانیم ، نامه ای برایمان فرستاد که چند ماهی است حقوق نداده اند. چند تا از گوسفندها را بفروشیم و برایش پول بفرستیم. مادرم وصیت کرده بود ؛ وقتی مرد ، توی قبر نامه پدرم را هم روی پیشانی اش بگذارند... "

 

 

یادمان و قبر این مرزبانان در اسفند 1389 در نقطه صفر مرزی با جمهوری آذربایجان بازسازی و رونمائی شده است. گویی روح شان از ورای این یادمان و مجسمه ها ، مثل بقیه شهدای میهن ، مثل همه آن ها که تا به امروز ؛ با چنگ و دندان ، و با خون و جان خویشتن ، وطن را نگهداری کرده اند؛ به ایران می نگرند. به گربه ای روی نقشه که نمی خواستند طعمه هیچ گرگی شود.

 

 

 

پ.ن 1 : اگر برای میهن بجنگی (فرق نمی کند با اسلحه وسط میدان جنگ ، با خلاقیت برای پیشرفت ، با قلم برای اصلاح کارها و امور ، با درست کار کردن یا ... ) بالاخره  هفتاد سال هم که بگذرد ، کسانی پیدا می شوند. مجسمه ات را می سازند و یادت را گرامی می دارند و الهام بخش تاریخ می شود.

گوئی که هیچ چیز از جنس سلامت ، صداقت و رشادت ؛ در این جهان گم نمی شود.

 

پ.ن 2 : اگر برای میهن استوار بایستی، دشمن هم در نهایت به تو احترام خواهد گذاشت ، منوط به این که آنچه انجام می دهی بهترین کار ممکنی باشد که از دستت بر می آید.

مهم این است کار درست را انجام دهی نه آنچه به نفع توست یا تو دوست داری. کسانی پیدا می شوند که به تو بی مهری می کنند؛ عین کسانی که چند ماه حقوق سرباز شهریاری را نپرداخته بودند. اما شهریاری بین میهن و آن ها که باعث و بانی نپرداختن حقوق اش بودند؛ تفاوت قائل شد.

 

پ.ن 3 : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

ویرایش شده در فروردین 0 توسط mehran55

[mehran55 20,862]

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز

 

هزارآفرین بر "صدآفرین"

 

در سحرگاه روز ۲۵ اوت ۱۹۴۱ میلادی برابر با سوم شهریور ۱۳۲۰ شمسی، درست ۱۱ روز بعد از انتشار منشور آتلانتیک که طی آن چرچیل و روزولت آزادی استقلال و حق تعیین سرنوشت را برای کلیه ملل جهان به رسمیت شناخته بودند، کشور بی طرف ایران از شمال و جنوب مورد تجاوز قرار گرفت و نیروهای شوروی و انگلستان با توسل به همان شیوه‌هایی که به دشمنان خود نسبت می‌دادند، به ایران حمله کردند.

فجیع‌ترین جنایت نیروهای شوروی در حمله به ایران در سوم شهریور ۱۳۲۰ در شهرستان بیله‌سوار مغان رخ داد به طوری که در جریان این حمله نابرابر، همه سربازان مستقر در بیله‎سوار تا آخرین نفس جنگیده و در راه میهن به شهادت رسیدند و در پی حمله متجاوزان قوی روس و ارتش شوروی، تعدادی از اهالی بیگناه شهر نیز جان خود را از دست دادند.

نیروهای روسیه در آن تاریخ از چندین نقطه شمالی ایران از جمله جلفا، خداآفرین، بیله‌سوار، گرمی، آستارا و نمین به خاک ایران وارد شده و شهرهای شمالی ایران را به اشغال خود درآوردند ولی این حمله اشغالگران بدون دفاع هم نماند و سربازان این خاک در جای جای نقاط مرزی این سرزمین به مقابله برخاستند.

 

تلخ‌ترین و ماندگارترین حماسه دفاع از خاک پاک ایران در پاسگاه کَلوَز (صدآفرین) شهرستان نمین رخ داد به طوری که یک سرباز غیرتمند اهل آذربایجان در نقطه صفر مرزی به دفاع از خاک کشور خود پرداخت و پس از ساعت‌ها مقابله با متجاوزان در راه میهن به شهادت رسید.

همزمان با تجاوز قوای شوروی به ایران و با وجود اعلام تسلیم دولت ایران در برابر ورود قوای متجاوز به مرزهای این کشور، احتمال ورود نیروهای مسلح خارجی به پاسگاه کلوز شهرستان نمین اطلاع داده می شود ولی سربازی به نام "حسینعلی صدآفرین" که به عنوان معاون پاسگاه مشغول مرزبانی سرحدات ایران بود، اعلام می‌کند که در برابر قوای متجاوز به خاک ایران خواهد ایستاد.

 

حسینعلی که در آن زمان ۱۷ سال سابقه خدمت داشته، پس از شنیدن خبر احتمال حمله قوای متجاوز به مرزهای ایران و به رغم عدم تمایل رئیس پاسگاه و ترک محل خدمت از سوی برخی از هم خدمتی‌های خود، به خانه خود رفته و پس از وداع با خانواده به پاسگاه برگشته و برای درگیری با متجاوزان، منتظر قوای متجاوز می‌ماند.

وی با تنها اسلحه برنو در اختیار خود از ساعت چهار صبح که حمله قوای متجاوز شروع می‌شود، به دفاع از خاک ایران پرداخته و آنها را در مسیر تجاوز به عمق خاک ایران متوقف می‌کند.

ستون اصلی قوای شوروی که قصد ورود به خاک ایران از این منطقه را داشته و انتظار دفاع در این منطقه را نداشتند، به احتمال حضور سربازان پرشمار ایرانی، پاسگاه کَلوَز را با توپ گلوله باران می‌کنند.

حسینعلی سرباز فداکار ایرانی که تا ساعت هشت صبح در برابر قوای روس شجاعانه جنگیده بود و با وجود این که یگان‌هایی از قوای متجاوز از ساعات ۶ صبح از سمت نمین و ارشق با عبور از دهات و قصبه‌ها وارد شهر اردبیل شده بودند، در برابر ستون اصلی نیروهای متجاوز مقاومت کرده و آنها را در حوالی پاسگاه کَلوَز زمین گیر می‌کند.

توپخانه دشمن پاسگاه را ویران کرده و به علت طولانی شدن درگیری فشنگ‌های اسلحه حسینعلی سرباز جان فدای وطن نیز تمام شده و او با مشاهده اتمام فشنگ، برای این که اسلحه‌اش به دست دشمن نیافتد، اسلحه خود را با کوبیدن بر سنگ می‌شکند و کار به درگیری تن به تن با قوای روس می‌کشد.

 

 

حسینعلی در این درگیری به شهادت می‌رسد و سربازان روس وقتی متوجه می‌شوند که فقط یک نفر با آنها می‌جنگیده، با قساوت تمام، سر از تن این سرباز غیرتمند ایرانی جدا می‌کنند.

فرمانده نیروهای روس وقتی اسم شهید را می‌پرسد، او را حسینعلی صدآفرین معرفی می‌کنند و از این که نیروهای تحت امرش این سرباز غیور ایرانی را کشته اند، سربازان روس را مؤاخده می‌کند و با تحسین شجاعت این سرباز ایرانی، او را به جای "صدآفرین"، با لقب "هزار آفرین" خطاب می‌کند.

 

 

سال ۱۳۷۴ همسر این شهید که در زنجان زندگی می‌کرد، بر سر مزار حسینعلی صدآفرین حضور یافته و از ۲۰ متری مزار، سینه‌خیز تا سر خاک او می‌رود و اشک‌ریزان مزار او را زیارت می‌کند.

چند سال پیش نیز شخص غیوری از اهالی روستای خواجه بلاغی آرامگاه این سرباز وطن را در این منطقه مرزی پاسگاه بازسازی کرد.

چند سال بعد پاسگاه کَلوَز که در ۳۵ کیلومتری شمال غرب شهرستان نمین و در نقطه صفر مرزی ما بین روستای خواجه بلاغی و خوش‌آباد پیله‌رود قرار دارد، به علت دلاوری‌های حسینعلی صدآفرین در برابر قوای متجاوز روس به نام پاسگاه مرزی "صدآفرین" تغییر نام یافت.

 

 

پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

ویرایش شده در فروردین 0 توسط mehran55

[mehran55 20,862]

با سلامی گرم و دوباره به دوستان میلیتاریست عزیز

 

پنج اسطوره گمنام

 

 

این تصویر کاملا واقعی هست.

 

این پنج نفر ، آخرین نفراتی هستند که از پل خرمشهر گذشتند و به مقابله با تانک ها و سربازان عراقی در آن سوی پل رفتند تا نیروهای عراقی را معطل کنند.

رفتند عراقی ها را معطل کنند تا مردم و غیرنظامیان گیر افتاده در خرمشهر ، فرصت بیشتری را برای تخلیه شهر داشته باشند.

 

پنج نفری که رفتند ؛ و می دانستند که بر نمیگردند.

 

دلاورانی که نه نامشان را دانستیم و نه حتی چهره شان را دیدیم. 

به احترام این 5 اسطوره گمنام ، تمام قد می ایستیم و به احترامشان کلاه از سر بر می داریم.

 

 

پ.ن : دوستانی که پسندیدند مثبت را فراموش نکنند.

ویرایش شده در فروردین 0 توسط mehran55

[mehran55 20,862]

با سلامی دو باره به دوستان عزیز میلیتاریست.

 

 

شهید فهمیده آذربایجان



 

شاید شما نیز به کرات عکس بسیجی نوجوانی را دیده باشید که اسلحه به دست میان گل و لای در حال سینه خیز است ، با چهره ای صبور و گل آلود که در خیلی جاها به عنوان نمادی از مقاومت جوانان ایران و شهیدان کم سن و سال به کار می رود و به تصور خیلی ها مربوط به «شهید حسین فهمیده» است.

 

 

او «شهید حسن جنگجو» است. شهیدی از فهمیدگان شهر تبریز که به راستی نمادی از سلحشوری و دلاوری نوجوانان و دانش آموزان غیرتمند ایران است. عکس بالا در سال 1359 و در روزهای نخست جنگ ایران و عراق توسط «آلفرد یعقوب زاده» گرفته شده است.

شهیدی که پیکر مطهرش پس از گذشت 34 سال ، در سال 1396 از شرق دجله به میهن بازگشت.

 

حسن جنگجو ؛ همپای حسین فهمیده ، بهنام محمدی ، مرحمت بالازاده و ...  هر یک نمادی از غرور و شکوه جوانان و نوجوانانی هستند که در برابر دشمن سینه سپر کردند تا حتی ذره ای از خاک میهن مان هم سهم کفتارها نگردد. 

 

 

======================

پ.ن  : دوستانی که پسندیدند ، مثبت را فراموش نکنند.

[mehran55 20,862]

با سلامی دوباره به دوستان عزیز میلیتاریست.

 

 

او 14 جنگ را از چشمی دوربینش دیده است !



 

 

تنها 6 خبرنگار در دنیا هستند که ملا محمد عمر ، رهبر طالبان را از نزدیک دیده اند ؛ ولی شاید فقط یک خبرنگار در دنیا وجود داشته باشد که سه هفته با «اسامه بن لادن» ، رهبر گروه القاعده زندگی کرده باشد و او کسی نیست غیر از رضا برجی.

 

او مردی است که صدای شاتر دوربین اش در میان صدای توپ و تفنگ 14 جنگ بین المللی دهه های 60 و 70 و 80 قطع نشد. هنرمند عکاسی که از جنس عافیت طلبی های سانتی مانتال هنرمندان این زمانه نیست.

 

 

هنرش همراه با خبرنگاری ، او را در بین «خبرنگاران بحران» رکورد دار حضور در جنگ کرده است. جنگ های ایران و عراق ، افغانستان، تاجیکستان، کشمیر هند و پاکستان، قره باغ، چچن ، بوسنی، کوزه وو، لبنان، سومالی، سودان، غزه و جنگ های اول و دوم خلیج فارس ؛ از جنگ هائی هستند که برجی در آنها حضور داشته است.

 

مردی که همراه شهید آوینی به جبهه بوسنی و هرزگویین رفت و اقدام به ثبت روایت تصویری این جنگ و نسل کشی مسلمانان پرداخت. او در درباره جنگ بوسنی این چنین روایت می کند که : "سلاح من در زمان جنگ بوسنی دوربینم بود که بتوانم سندهایی از فجایع را برای تاریخ ارائه نمایم."

 

 

رضا برجی؛ عکاس، فیلمبردار و مستندساز خبری؛ درباره سفر خود به افغانستان (در زمان جنگ در این کشور) و ماجرای حضور روس ها و شلیک هواپیما به یک روستا در افغانستان خاطره ای دارد. این روایت را به اتفاق ببینبم : 

 

 

 

 

======================

پ.ن  : دوستانی که پسندیدند ، مثبت را فراموش نکنند.

[powerman1 565]

مردی که همراه شهید آوینی به جبهه بوسنی و هرزگویین رفت و اقدام به ثبت روایت تصویری این جنگ و نسل کشی مسلمانان پرداخت.

 

سلام علیکم

فکر کنم این روایت دقیق نباشد ، بعید می دانم آوینی به بوسنی رفته باشد البته روی مستند های مربوط به آن کار کرده بود.

[MR9 113,836]

بسم ا... 

 

 

یک عضو نیروهای ویژه جی آر یو ( اداره اطلاعات نظامی ارتش شوروی ) در افغانستان 

 

حضور یک قبضه سلاح ام - یک گاراند در عکس ( احتمالا غنیمتی از نیروهای افغان ) جالب توجه به نظر می رسد 

 

[MR9 113,836]

موزه زرهی پوزنان (لهستان )   تانک تی-55 نیروی زمینی لهستان که از مخازن سوخت استاندارد ورماخت ( 1944 ) استفاده می کند!!!!