انفجار راکت آنتارس ثانیه‌هایی پس از پرتاب / سومین فضاپیمای Cygnus از بین رفت / برنامه برای بازگشت به پروازها

[cheka 15,065]

یک موشک بدون سرنشین ناسا حامل هزاران کیلو تجهیزات لحظاتی پس از پرتاب به سمت ایستگاه فضایی بین المللی در ساحل شرقی ویرجینیا منفجر شد

 

این پرتاب سومین از هشت پرتاب برنامه ریزی شده برای انتقال محموله تجهیزات ، غذا و سیستم های آزمایشگاهی به سرنشینان ایستگاه فضایی بین المللی بود که 5000 پوند بار حمل میکرد

 

این راکت از نوع Antares و متعلق به شرکت Orbital Sciences ، دومین شرکت طرف قرارداد ناسا برای انتقال محموله ها و مایحتاج این ایستگاه بود

 

تصاویر ویدئویی نشان دهنده انحراف موشک از مسیر خود و برخورد با زمین در لحظات پس از پرتاب دارد ، خسارات وارده بنابر اعلام مقامات ناسا قابل توجه بوده است اما هیچ خسارت جانی تاکنون مشاهده نشده است.

 

http://rt.com/usa/200283-nasa-antares-rocket-explodes/

[mohammaddanger 1,044]

راکت Antares کلا 240 تن هستش و توان حمل ۶ تن بار داره، چطور شد حامل هزاران تن تجهیزات و " ۵ هزار تن بار " ؟

[AliMH 362]

هیچ کدوم درست نیست، پنچ هزار پوند کل ظرفیت بارش هست که معادل 2267.962 کیلوگرم میشه.

[mahdavi3d 14,067]

Antares / Cygnus Orb-3

 

قبل از اینکه به این ماموریت بپردازیم، یک تاریخچه عرض کنم: اگر دوستان به خاطر داشته باشند اولین پرتاب راکت آنتارس کمپانی اوربیتال‌ساینس در آوریل 2013 واقع شد که آن را در سایت پوشش دادیم - تاپیکش اینجا - پس از آن بود که اوربیتال پرتاب فضاپیماهای باری سیگنس تحت قرارداد خدمات حمل و نقل تجاری بار به ایستگاه فضایی برای ناسا برای پرتاب 8 فضاپیمای روباتیک یک‌بارمصرف سیگنس را آغاز کرد، اولین محموله با پرتاب موفق در 18 سپتامبر همان سال راهی ایستگاه شد و حدود 10 روز بعد توسط ISS دریافت شد. (آن هم داخل سایت پوشش داده شد - تاپیکش اینجا -) دو ماموریت موفق دیگر هم پس از آن واقع شد و محموله‌های مختلفی به ایستگاه حمل شد، به ترتیب در ژانویه و جولای 2014 توسط نسخه 120 راکت آنتارس انجام شد.

 پس از سقوط کپسول باری روسی Progress M-12M در اوت 2011، شکست پرتاب حاضر به عنوان دومین شکست پرتاب یک ماموریت بی‌سرنشین در میان 78 ماموریت روباتیک انجام شده در تاریخ ISS محسوب می‌شود +

 

 

سومین ماموریت پرتاب فضاپیمای باری سیگنس ابتدا برای 22:45 به وقت گرینویچ 27 اکتبر 2014 میلادی (02:15 به وقت تهران 5 آبان 1393 هجری‌شمسی) برنامه‌ریزی شده بود اما به دلیل نزدیک شدن بیش از حد یک قایق به محدوده پرتاب و نگرانی‌های ایمنی متعاقب آن، زمان پرتاب تغییر کرد و برای 22:22 به وقت گرینویچ 28 اکتبر 2014 میلادی (01:52 به وقت تهران 7 آبان 1393 هجری‌شمسی) تنظیم شد.

راکت مورد استفاده در این ماموریت از نوع آنتارس-130 بود که به همانند نسخه‌های قبلی از طبقه اول مشترک ساخت Yuzhnoye SDO اوکراین (طراح راکت‌های زنیت)، نیرو گرفته توسط دو موتور AJ-26 آئروجت-راکتداین (نسخه تغییریافته موتورهای NK-33 وارداتی از روسیه) و طبقه فوقانی جدید Castor 30XL ساخت ATK بهره می‌بُرد.

طول کلی راکت 42.5 متر، قطر آن 3.9 متر و جرم لحظه پرتاب 296 متریک-تُن بود. طبقه اول به طول 27.6 متر، حاوی 117260 کیلوگرم اکسیژن مایع و 67740 کیلوگرم سوخت RP-1 و جرم کلی 260700 کیلوگرم. طبقه فوقانی جدید Castor 30XL به طول 5.99 متر و جرم 26300 کیلوگرم، سوخت جامد بیشتری نسبت به نمونه‌های Castor 30B استفده شده در نسخه‌های قبلی راکت آنتارس حمل می‌کرد.

 

Castor 30XL

 

برای ماموریت Orb-3، شمارش معکوس تا قبل از لحظه صفر برای پرتاب از پایگاه فضایی منطقه میانه اقیانوس اطلس (MARS) بخشی از تاسیسات پرتاب والپس (Wallops) ویرجینیا، به صورت روان و بدون مشکل پیش رفت. موتورهای AJ-26 در لحظه مقرر با تراست 332400 کیلوگرم-نیرو آتش گشودند و پرواز خود را با نرخ عملکرد اولیه طراحی‌شده 108% آغاز کردند. این موضوع توسط کامنتیتور ماموریت تایبد شد و ثانیه‌هایی بعد، یک عملکرد مخرب در انتهای راکت مشاهده شد و وسیله شروع به سقوط کرد. سپس عبارت "موتور اصلی خاموش" شنیده شد که احتمالا به دلیل همان عملکرد مخرب بوده است. با سقوط راکت بر روی سکوی Pad-0A و سوختن 240 تن سوخت و اکسید کننده، طبقه فوقانی سوخت جامد کاستر نیز آتش گرفت و برای چند دقیقه با شعله درخشان قابل تشخیص سوخت. در این حادثه کسی آسیب ندید.

هیچ نشانه‌ای از فعال شدن سیستم خاتمه پرواز راکت (FTS) پس از سقط تراست در اوایل پرواز دیده نشد. با این حال افسر ایمنی رنج، دستور FTS را پس از 20 ثانیه از آغاز پرواز صادر کرده بود که راکت تا قبل از آن به سکو برخورد کرده بود.

 

هر چند تحقیقات آغاز شده و هنوز برای دانستن علت حادثه زود است، اما با توجه به اشکالی که در ماه مه سال جاری در یکی از آزمایشات تست گرم پیش از پرتاب یک موتور AJ-26 پیش آمد و منجر به شکست مخرب موتور در هنگام آزمون شد و درنتیجه آئروجت-راکتداین آزمون‌های اضافی غیر مخرب را در دستور کار قرار داد، این احتمال تقویت می‌شود که شاید اشکال مربوط به موتورهای AJ-26 بوده باشد.

 

 

فضاپیمای سیگنس در حالی در این حادثه نابود شد، حامل 2215 کیلوگرم محموله برای انتقال به ایستگاه فضایی بود. 727 کیلوگرم محموله علمی (569 کیلوگرم از طرف آمریکا - 158 کیلوگرم بین‌المللی)، 748 کیلوگرم ملزومات خدمه (124 کیلوگرم تجهیزات، 617 کیلوگرم مواد غذایی، 7 کیلوگرم کتابچه‌های دستورالعمل)، 637 کیلوگرم وسایل سخت‌افزاری (607 کیلوگرم از طرف آمریکا - 30 کیلوگرم جاکسا)، 66 کیلوگرم تجهیزات EVA و 37 کیلوگرم تجهیزات کامپیوتری.

از جمله تجهیزات محموله می‌توان به این موارد اشاره کرد:

Meteorء(Meteor Composition Determination) : اولین وسیله در نوع خود برای تحلیل بر شهاب‌سنگ هایی که وارد جو زمین می‌شوند و بررسی دقیق ترکیبات آنها از طریق مشاهده اپتیکی آنها.

 

Pea Shoot Growth in Space : همانطور که از نامش پیداست برای تحقیق راجع به عملکرد رشد ساقه نخود در فضا.

 

Drain Brainء(train-gauge Plethysmographic Analysis of the CErebral DRainage Experimented) : آزمایشی برای اندازه‌گیری جریان خون در مغز نسبت به قلب در شرایط میکروجاذبه.

 

REBRء(Re-Entry Breakup Recorder) : وسیله‌ای برای ثبت دما، شتاب، چرخش و دیگر استرس‌های وارد بر فضاپیما در طول فرایند مخرب ورود مجدد به جو آن.

 

29 ماهواره Flock-1d : اگر به خاطر داشته باشد در تاپیک دیگری به کمپانی planet-labs (مقرش در سانفرانسیسکو) و برنامه آنها برای ایجاد منظومه‌ بزرگی از 100 ماهواره‌ رصد زمینی با رزولوشن 3 تا 5 متر اشاره کردیم - اینجا - آنها 28 ماهواره Flock 1 را در ماموریت Orb-1 به ایستگاه فضایی فرستاند و این ماهواره‌ها با موفقیت در فوریه 2014 در مدار زمین مستقر شدند. پس آز آن 16 ماهواره Flock-1c در ژوئن 2014 توسط راکت روسی دنپر در مدار زمین مستقر شدند. ماموریت Orb-2 اربیتال‌ساینس 28 ماهواره دیگر را هم به مدار زمین بُرد و 28 ماهواره جدید Flock-1c در داخل فضاپیمای سیگنس در پرتاب حاضر قرار داشت.

planet-labs پس از حادثه اعلام کرد که این شکست رویکرد آنها برای استقرار تعداد زیادی ماهواره در مدار زمین را تغییر نمی‌دهد.

 

RACEء(Radiometer Atmospheric CubeSat Experiment) : یک کیوبست 3 واحدی که در واقع یک رادیومتر برای سنجش آب اتمسفری جو زمین برای مقاصد مختلف بود.

 

Arkyd-3 : یک کیوبست سه واحد متعلق به کمپانی خصوصی Planetary Resources که در زمینه معدنکاری سیارک‌ها تحقیق می‌کند. این ماهوارده در واقع به عنوان یک اثباتگرفناوری برای تلسکوپ اصلی Arkyd-100 آنها که تا قبل از این حادثه قرار بود در سال 2015 پرتاب شود، محسوب می‌شد.

 

Yankee Clipper : محموله ای از طرف NanoRacks-National Center for Earth and Space Science که شامل محموله‌های آزمایشی از طرف دانش‌آموزان دبیرستانی و دانشجویانی از آمریکا و کانادا می‌شد: 18 آزمایش دانشجویی در زمینه‌های مطالعات میکروگرانشی تشکیل کریستال، جوانه زنی بذر، رشد و نمو، فعالیت های باکتریایی و فن آوری. این آزمایش‌ها از میان 1487 پروپوزال انتخاب شده بودند.

جزئیات بیشتری راجع محموله‌ها در اینجا مشاهده می‌کنید.

 

اثرات کوتاه مدت این شکست پرتاب در عملیات ایستگاه فضایی محدود است و ایستگاه به لحاظ سخت‌افزاری و مواد مصرفی در وضعیت مناسبی قرار دارد.

در عین حال فضاپیمای باری روسی پروگرس در ماموریت Progress M-25M آنطور که از قبل برنامه‌ریزی شده بود، ساعاتی پیش در 07:09 امروز به وقت گرینویچ (10:39 به وقت تهران) پایگاه فضایی بایکنور قزاقستان را سوار بر راکت سایوز و حامل 2350 کیلوگرم محموله با موفقیت ترک گفت و اینک در مسیر ایستگاه فضایی قرار دارد.

http://www.spaceflight101.com/cygnus-orb-3-mission-updates.html

http://en.wikipedia.org/wiki/Cygnus_CRS_Orb-3

 

 

 

 

 

[hr]

ویدئو پرتاب و انفجار از دید دوربین تلویزیون ناسا:

 

دانلود (حجم: 23.32 مگابایت)

http://trainbit.com/files/1937071884/AntaresExplodes_SecondsAfterLaunch_CRS-3_1001.mp4

 

اسکرین‌شات

 

 

ویدئو پرتاب و انفجار از جایگاه خبرنگاران:

 

دانلود (حجم: 23.75 مگابایت)

http://trainbit.com/files/2937071884/ANTARESEXPLODES_Panic__press_site1001.mp4

 

اسکرین‌شات

[mahdavi3d 14,067]

بررسی‌های اولیه تاسیسات پرواز والپس ناسا در ویرجینیا نشان از شکسته شدن برخی درب‌ها و پنجره‌های ساختمان‌های پشتیبانی نزدیک سکو دارد. یک پرتابگر راکت‌های کاوشی (sounding rocket) و ساختمان‌های نزدیک پَد متحمل بیشترین خسارت شده‌اند. همچنین بررسی Pad-0A نشان می‌دهد که TEL و میله‌های برق‌گیر صدمه دیده‌اند.

http://www.nasa.gov/press/2014/october/nasa-s-wallops-flight-facility-completes-initial-assessment-after-orbital-launch/

 

 

 

 

[hightech 1,597]

گزارش کاملی رو نوشتید تشکر

اونها منابع سوخت هستن که سالم موندن؟!

[elo 7,700]

با سلام

خسته نباشيد گزارش كامل و جامعي بود و بسيار هم آموزنده

انسان دانا و زيرك از اشتباهات انسانها درس ميگيره تا خودش اونها رو مرتكب نشه ، اگر واقعا و با اراده ميخوايم در مسير هوافضا استوار گام برداريم بايد و بايد و بايد  فعاليتهاي  كشورهاي پيشرو رو رصد كرده و با دقت و حوصله و  نكته سنجي آناليزشون كنيم هم نكات مثبت و هم نكات منفيشونو

من نوعي خارج از گود اگر بخوايم از اين گزارش مختصر  برداشتي داشته باشم بايد بگم كه:

مثبت ترين كنته اين اتفاق ناخوشانيد "عدم تلفات انساني" در جريان حادثه بوده كه اين بنوبه خودش ميتونه يك رس بزرگ براي ما باشه، چه بخواهيم و چه نخواهيم حوادث و رخدادهاي اينچنيني  جزيي از برنامه هاي هوا فضا هستند، تاريخچه همين چند دهه فعاليت رو بررسي كنيد خواهيد ديد دو قطب اصلي هموافضا چقدر سانحه و حادثه داشتن، حتي با تلفات انساني ، منتها به مرور ازتعداد حادثه ها و تلفاتشون كاسته شده و شرايط بهتر وب هتر شده ، ما هم بايد در همين مسير و "ايمن سازي" حركتها و پرتابهامون حركت كنيم

كارهايي طبق اصول و با رعايت مقررات و ضوابط ايمني و مديريت شده كه هركسي در زمان مخصوصصش در جاي ايمن و مشخص شده خودش باشه و  ريسك خطر پذيري به حداقل برسه

نكته ديگه برخورد و بازخورد دوستان بود ، خدا نكنه يكصدم چنين حادثه اي توي ايران رخ بده ، پرچمهاست كه به احتزاز دربياد و ديدين و شنيدين و "گاليور جون من ميدونم كارمون تمومه!!!" و...

عرصه هوافضا ، ميداني بسيار پيچيده، دشوار، و درعين حال پر خطره ، در اين بازه انتضار هر رخدادي رو بايد داشت ، اما بايد با درس گرفتن از اشتباهات و موفقيتهاي ديگران سعي كرد امكان خطار رو به حداقل رسونده و مسير رشد و پيشرفت رو كوتاه تر و هموارت ركرد البته نبايد منطق پشت قضيه خدشه دار بشه و براي يك ميان بر  زماني و يا دانشي ،اصل قضيه را فدا كرديا ايمني رو زير پا گذاشت

 

 

نكته ديگه اين گزارش كه تقريبا با همه گزارشها و تصاوير منتشره يكسانه حضور پررنگ، چشمگير و هميشه درچشم "پرچم ملي آمريكلست" و نيازي نيست كه بنده بخوام توضيح بدم دليلشو ف اي كاش ما هم بجاي  اينهمه مرگ بر و غلط كرد و ميتونه نميتونه و... به "پرچم ملي" مون كه مزين به برترين و بالاترين شعارها و منقوش به برترين نام هستي و كايناته بيشتر اهميت بديم

نميگم ديگر شعارها رو ننويسيم، بنويسيم!(هرچند بنده به شخصه با شعار زياد موافق نيستم و راسيتش مخالف هم هستم!) اما ميدونم كه شرايط فعلي مديريتي و حكومتي و نظارتي كشور دركنارطلبها و نيازهاي قشر عام جامعه و رسانه اي شايد بطلبه كه چنين شعارهايي نوشته بشن ، اما نه اونقدر وسيع و پرحجم كه "پرچم ملي" به حاشيه بره، بايد و بايد و بايد  عظمت ، بزرگي،اهميت و برتري "پرچم ملي" بر هر شعار و پرچمي در همه كارهامون بچشم بياد و به همگان فهمانده بشه

يادمون نره بالاترين و برترين شعار ما مسلمونا " الله اكبر"هستش كه 22 بار بر روي "پرچم ملي" نقش بسته

و همچنين  آرم و سمبل وسط پرچم كه نماد جمهوري اسلامي ايران ( و انشا الله حامي و پشتيبانش هم ) هست كلمه جلاله " الله" نام پرعظمت وجود مبارك و متعالي حضرت حقه

بالاتر از ايندو من چيزي نميشناسم، هيچ شعار و نوشته و باوري برتر و بالاتر از ايندو من نميشناسم

تركيب ايندو تقدس الهي با سه رنگ  پايه  پرچم كه نماد نام، پيپينه،عظمت، تاريخ و فرهنگ كشورعزيزمون ايران تطهير شده با خون پاك همه كسانيست كه جان عزيزشان را دره استقلال و عظمت و سربلندي اين كشور فدا كردند، اين تركيب و همنشيني زيبا، براي ما "پرچم ملي" مقدسي رو ساخته كه عظمت و بزرگي و احترام اين پرچم روهزاران هزار بار بيشتر كرده

باشد كه به اين "عظمت " با ديد وسيعترو بازتري بنگريم و بيشترو بيشتربه اون توجه كنيم

چنين بادا

[pckho0r 3,022]

با اون انفجاری که رخ داد انتظار داشتم کل سکوی پرتاب و ساختمان های اطرافش با خاک یکسان شده باشه!

مقایسه کنید با سانحه ملارد در کشور خودمون و میزان خسارات جانی و مالی! (البته درسته که این سوخت مایع بود و مال ما سوخت جامد)

[mister 626]

با اون انفجاری که رخ داد انتظار داشتم کل سکوی پرتاب و ساختمان های اطرافش با خاک یکسان شده باشه!

مقایسه کنید با سانحه ملارد در کشور خودمون و میزان خسارات جانی و مالی! (البته درسته که این سوخت مایع بود و مال ما سوخت جامد)

یه نکته مهم رو در نظر نگرفتید،

این انفجار در آسمون بود در حالی که در حادثه ملارد انفجار در سطح زمین صورت گرفته

نتیجه هم که معلومه.

 

بهتر بود با سانحه انفجار ماهواره بر سفیر در لحظه پرتاب مقایسه می کردید. (در حالی که به نظر میرسه اون انفجار هم در سطح زمین بوده)

ویرایش شده در آبان 93 توسط mister

[mahdavi3d 14,067]

 

به گفته یکی از مقامات اوربیتال‌ساینس، علت حادثه احتمالا تحت تاثیر - یا مستقیما به دلیل - اشکال در توربوپمپ یکی از دو موتور AJ26 طبقه اصلی راکت بوده است، اما اطمینان از درستی این یافته به بررسی‌های بیشتری نیاز دارد.

پیشران‌های AJ26 مورد استفاده اوربیتال، در اصل، آمریکایی‌-شده موتورهای NK-33 هستند که در سال‌های 1970 برای پروژه راکت عظیم N1 شوروی سابق و توسط دفتر طراحی Kuznetsov ساخته شدند. آئروجت‌راکتداین در سال‌های 1990 تعداد 43 موتور را برای استفاده در راکت‌های آمریکایی از روسیه وارد کرد و سپس ارتقاهایی چون قابلیت تغییر زاویه رانش، سیم‌کشی‌ها و اتصالات الکتریکی جدید، ابزارها و شیر‌های عملگر‌ الکترومکانیکی به آنها افزود.

به نظر می‌رسد این موتورها با مشکلاتی ناشی از بالا رفتن سن، استرس، خوردگی و ترک‌خوردگی دست به گریبان هستند. آزمایش یکی از آنها در تاسیسات آزمون Stennis ناسا در ماه مه سال جاری به انفجار منتهی شد و خسارات متعددی به موتور و ایستگاه آزمون وارد کرد. موتور مزبور قرار بود در یکی از پرتاب‌های آینده راکت آنتارس استفاده شود.

 

 

به نظر می‌رسد اوربیتال احتمالا استفاده از AJ26 را کنار می‌گذارد. آنها حتی قبل از حادثه 28 اکتبر صحبت‌هایی راجع به سیستم پیشرانش جدید برای سال 2017 مطرح کرده بودند اما اینک قصد دارند برنامه را تسریع کرده و پروازها با موتور جدید را در سال 2016 آغاز کنند. نام موتور جدید اعلام نشده است اما یک گزینه احتمالی، استفاده از پیشران‌های RD-193 ساخت NPO Energomash روسیه است. در صورت استفاده از یک جفت پیشران RD-193 در طبقه اصلی راکت آنتارس، این راکت قادر خواهد بود حتی محموله‌های سنگینتری به فضا منتقل کند.

همچنین اوربیتال در راستای تعهد خود در قرارداد حمل و نقل تجاری محموله (CRS)، در نظر دارد در زمان زمین‌گیری آنتارس تا قبل از تعویض موتور، یک یا دو فضاپیمای باری سیگنس را توسط راکت‌های غیر آنتارس به ایستگاه فضایی ارسال کند. آنها بدین‌منظور در حال انجام مذاکراتی با سه شرکت پرتاب محموله، دو شرکت آمریکایی و یکی اروپایی، برای حداقل یک پرتاب در سال 2015 هستند.

قرارداد اوربیتال و ناسا برای 8 ماموریت پرتاب و انتقال 20 تُن محموله به ایستگاه فضایی است. اوربیتال امیدوار است با آماده شدن راکت جدید و قابلیت محموله بالاتر، همان میزان محموله را در پرتاب‌های آتی جبران کرده و قرارداد خود را در 7 ماموریت تکمیل کند.

منبع:

http://spaceflightnow.com/2014/11/05/engine-turbopump-eyed-in-antares-launch-failure/

[mahdavi3d 14,067]

تعدادی تصاویر و ویدئو‌های با کیفیت مربوط به دوربین‌های نزدیک به سکو

منبع تصاویر:

http://www.universetoday.com/116580/antares-doomed-descent-into-hellish-inferno-up-close-launch-pad-photo-exclusive-pt-1/

 

 

 

 

[hr]

 

دانلود (حجم: 109.24 مگابایت)

http://trainbit.com/files/8145821884/GoProHero_CameraCaptures_1001.mp4

 

اسکرین‌شات:

 

 

دانلود (حجم: 167.43 مگابایت)

http://trainbit.com/files/7145821884/INSIDETHEFIREBALL__GoProHero_1001.mp4

 

اسکرین‌شات:

 

 

دانلود (حجم: 25.81 مگابایت)

http://trainbit.com/files/6145821884/RemoteCameras_AtTheLaunchPad_1001.mp4

 

اسکرین‌شات:

[Mosip 3,604]

شرکت اوربیتال ساینسز پس از سانحه انفجار راکت آنتارس اکنون قصد بازگشت به پرواز دارد

 

 

 
اکنون حدود یک سال از سانحه انفجار راکت آنتارس شرکت اوربیتال ساینسز روی سکوی پرتاب می‌گذرد و شرکت اوربیتال ساینسز که اکنون اوربیتال ATK نام دارد، آماده بازگشت به مأموریت ارسال محموله‌های باری به ایستگاه فضایی بین‌المللی است.
این شرکت، ماه دسامبر (آذر-دی) امسال و مارس سال آینده میلادی با راکت Atlas V (ساخته‌شده توسط ULA) مأموریت‌های باری به مقصد ایستگاه فضایی بین‌المللی انجام خواهد داد. راکت آنتارس این شرکت که چند ثانیه پس از پرتاب در ۲۸ اکتبر سال گذشته میلادی (۶ آبان ۱۳۹۳) منفجر شد، به گفته نمایندگان شرکت، در نیمه اول ۲۰۱۶ دوباره پرتاب خواهد شد.

 

فرانک دمارو، نایب‌رئیس بخش سامانه‌های فضایی انسانی در اوربیتال ATK، در هم‌نشست بین‌المللی پرواز فضایی خصوصی و تجاری (ISPCS) که دو روز پیش در لاس کروسس نیومکزیکو برگزار شد، در مورد وضعیت فعلی شرکت صحبت کرد. او سانحه از دست دادن راکت آنتارس را «دردناک» توصیف کرد، اما تأکید کرد که درست یک روز بعد از سانحه شرکت تصمیم گرفت که راهی برای بازگشت دوباره به پرواز پیدا کند.
شرکت اوربیتال ATK از ادغام اوربیتال ساینسز و الاینت تک سیستمز (Alliant Techsystems) که در ماه فوریه نهایی شد، به وجود آمد. این شرکت با فضاپیمای باری سیگنوس بین سال‌های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۴ سه بار با موفقیت محموله باری به ایستگاه فضایی بین‌المللی فرستاده است. ناسا در ماه اوت اعلام کرد که دو قرارداد باری دیگر با اوربیتال ATK منعقد کرده است که تمدید قرارداد بسته‌شده در سال ۲۰۰۸ است. این تحویل محموله‌ها در ماه دسامبر و مارس توسط راکت Atlas V و ورژن ارتقا یافته فضاپیمای سیگنوس، موسوم به سیگنوس بهبودیافته (Enhanced Cygnus) انجام خواهد شد. سیگنوس بهبودیافته به گفته دمارو دارای محفظه بار بزرگ‌تری است.
دمارو گفته که اوربیتال ATK قصد داشت از سیگنوس بهبودیافته در مأموریت‌های باری آینده استفاده کند. او همکاری گروه اوربیتال ATK با ULA را در تطبیق فضاپیمای سیگنوس با راکت Atlas V را در چنین مدت کوتاهی تحسین کرد.
دمارو گفته: آنتارس پیشرفت بزرگی در آماده شدن برای بازگشت به پرواز داشته است. موتورهای پرواز اول تحویل داده‌شده و روی راکت مونتاژ شده‌اند. واقعاً کار گروه آنتارس و آماده شدن برای آن عالی بوده…
 
 

دو موتور RD-181 وصل شده به بدنه مرحله اول راکت آنتارس در مجتمع مونتاژ افقی جزیره والوپس ایالت ویرجینیا را نشان می‌دهد

یک تست گرم روی سکوی 0A برای اواخر سال ۲۰۱۵ یا اوایل ۲۰۱۶ زمان‌بندی شده است

 

http://www.space.com/30785-orbital-atk-rocket-return-to-flight.html

ویرایش شده در مهر 94 توسط Mosip

[mahdavi3d 14,067]

با تشکر از Mosip گرامی بابت به‌روز‌رسانی‌ ارزشمند.
 
ماموریت OA-4 که در آن از نسخه بهبودیافته فضاپیما استفاده می‌شود، حدود 3500 کیلوگرم تدارکات و تجهیزاتِ آزمایشات را به ایستگاه فضایی منتقل می‌کند. این میزان به طور قابل توجهی بیش از 2000 کیلوگرم حداکثر قابلیتِ پروازهایِ قبلی خواهد بود. علاوه بر محفظه بزرگتر (27 متر مکعب در قیاس با 18 مترمکعب قبل)، یک تغییرِ بارزِ دیگر در بخش پودمانِ خدماتِ فضاپیمایِ سیگنس، استفاده از پانل‌های خورشیدی پروانه‌ای UltraFlex است.
واحد پروازهای فضایی تجاری ویرجینیا (VCSFA) که اینک تاسیسات پرتاب آنتارس در محدوده دارایی‌های ناسا در والپس را در اختیار دارد، در تاریخ 30 سپتامبر از تکمیل تعمیرات سکوی پرتاب که در انفجار سال قبل آسیب دیده بود، خبر داد. این تعمیرات 15 میلیون دلار هزینه در پی داشت. ظاهرا هر سه طرف ماجرا یعنی VCSFA، اوربیتال و ناسا پس از ماه‌ها اختلاف بر سر تعیین طرف مسئول تامین هزینه‌ها، هر سه به پرداخت سهم یکسان رضایت دادند. کارهای انجام شده توسط 90 تا 100 نفر نیرو، شامل: تعمیرات سیستم آب‌پاش، گرمایش و تهویه مطبوع، هشدار آتش‌سوزی، سیستم‌های الکتریکی، تجهیزات کنترل و سوختگیری کروسین و اکسیژن مایع، و نیز ارتقای سیستم هیدرولیک سکو، و تعبیه دو دکل حفاظت در برابر صاعقه به جای آن دو تایی که در انفجار تخریب شدند.
 
در ماه ژانویه سال جاری میلادی بود که خبر از قرارداد یک میلیارد دلاری بین کمپانی موتورساز روسی NPO Energomash و کمپانی اوربیتال برای تامین 60 موتور RD-181 در سه مرحله، برای یک افق 15 تا 25 ساله مطرح شد. کمپانی آئروجت‌راکتداین که موتورهای AJ26 را در اختیار اوربیتال قرار می‌داد برای پایان دادن به اختلافات بر سر فسخ قرارداد تامین این موتورها 50 میلیون دلار به اوربیتال پرداخت می‌کند. البته ظاهرا این پرداخت تحت پوشش بیمه صورت می‌گیرد.
دمای اکسیژن مایع مورد نیاز موتور RD-181 به میزان چند درجه بالاتر از اکسیژن مایع مورد استفاده AJ26 خواهد بود و به گفته Culbertson، پرزیدنت گروه سیستم‌های فضایی کمپانی اوربیتال ای.تی.کی، همین موضوع باعث بی‌نیازی به برخی تجهیزات لوله‌کشی و کنترل دما در طرف LOX می‌‌گردد. اکنون اولین طبقه اصلیِ مجهز به موتور جدید برای آتش آزمون ایستا در ماه دسامبر سال جاری و یا ژانویه سال آینده میلادی آماده می‌شود.

 

اعتبار: Orbital ATK

 

اعتبار: Orbital ATK

 

تصویر سمت راست: پس از تعمیر - تصویر سمت چپ: پیش از تعمیر

 

 

 
http://www.nasaspaceflight.com/2015/08/enhanced-cygnus-help-orbital-atk-crs-contract-2017/
http://spaceflightnow.com/2015/10/07/cygnus-supply-ship-takes-weather-satellites-slot-in-atlas-manifest/
http://spaceflightnow.com/2015/10/06/workers-complete-15-million-in-repairs-to-antares-launch-pad/
https://www.rt.com/news/223383-rd181-antares-rocket-engine/
http://www.americaspace.com/?p=87383

[7mmt 12,645]

الحاق کارگوی Orbital ATK Cygnus به ایستگاه فضایی

 

[aparat]UAjyt[/aparat]