FLANKER

تاپیک جامع بررسی بالستیک "سجیل "

امتیاز دادن به این موضوع:

Recommended Posts

[quote]worior جان .

فکر کنم حق با تو باشه .

طبق شبیه سازی که از خود شبکه خبر پخش شد ، این موشک سه مرحله ای بود . تا مرحله دوم که همه چی خوب پیش رفت ولی بعد از رها شدن کلاهک من موتور کوچکی رو دیدم که شروع کرد به خارج کردن آتش از دهانه . موندم که مگر این موشک سه مرحله ای است .


به نظر من موشک کاوشگر 1 هم یک موشک فضایی نبود !!!! چراکه اساسا کلاهکش دقیقا همون کلاهکی بود که بر روی موشک های زمین به زمین استفاده می شد .

ولی سفیر امید کاملا نشانه های صریح یک موشک فضایی رو داشت .[/quote]
من اون شبیه سازی رو ندیدم ولی مطمئنم چیزی که شما دیدی سند و درسته پس میشه گفت هم سه مرحله ایه و هم اینکه با این روش ممکنه خیلی بیش از رقم گفته شده شاید بیش از 3 برابر برد داشته باشه فرض کن که فقط موتور کوچک سوم در آخرین مدار رها بشه و مدتی بعد روشن بشه چه مسافتی رو میتونه طی کنه خدا عالمه ولی خیلی زیاد شاید از اروپا هم رد بشه ! :|

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
برادر مجید شما اون شبیه ساز رو بزار . فقط کاملش باشه . حتی تا اونجایی که کلاهک ول می شه روی هدف .

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
فکر نکنم بتونه بزاره !
میتونی آپلود کنی یا توی سایتی جایی هست اگر بزاری خیلی عالی میشه فقط تورو خدا حجمش کم باشه که نمیتونیم دانلود کنیم !!! :|

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
"استراتژی پیج"که یک سایت تخصصی درباره مسایل نظامی و استرتژیک است در مطلبی با عنوان "ایران به دنبال سوخت جامد"به آزمایش اخیر موشک "سجیل"پرداخته است.

در این مطلب با اشاره به اینکه موشک سجیل دارای سوخت جامد و در مقایسه با موشک های شهاب 3 که دارای سوخت مایع هستند قابلیت بیشتر و ضریب خطای کمتری دارد، مدعی شده است که این موشک سال گذشته آزمایش ناموفقی داشته است اما با کار بیشتر متخصصان نظامی ایران عیوب موشک قبلی رفع شده و این موشک با نام جدید به آزمایش گذاشته شد.

این سایت در ادامه می نویسد:"مشخص نیست که ایران تکنولوژی لازم سوخت جامد برای موشک های دوربرد را از کجا به دست آورده است (از کره شمالی، روسیه و یا چین و یا از طریق سرقت اطلاعاتی از کشورهای غربی) اما لازم به ذکر است که ایرانی ها قریب 10 سال است که تکنولوژی ساخت راکت های کوتاه برد با سوخت جامد را در اختیار دارند.

این مطلب در ادامه درباره موشک های شهاب 3 ایران می نویسد:"ایران در 4 سال گذشته دست به تولید بیشتر موشک شهاب 3 زده است که قادر است اسراییل را هدف قرار دهد. این موشک در 80 درصد مواقع درست عمل می کند (اعتماد به کارکرد آن 80 درصد است) کلاهک آن می تواند هزار کیلوگرم ماده انفجاری را حمل کند."
این سایت آمریکایی در ادامه با توجه به آزمایش موفقیت آمیز موشک سجیل می نویسد: "تفاوت موشک سجیل با موشک های شهاب 3 با سوخت مایع در افزایش قابلیت های آن است. از جمله اینکه طبق برآوردها این موشک 10 درصد کمتر از موشک شهاب3 ضریب خطا دارد و به لحاظ نظامی و سطح تخریب پیشرفته تر است."

این مطلب در ادامه درباره احتمال حمله موشکی ایران به اسراییل می نویسد: "علی رغم اینکه اسراییل مجهز به یک سیستم ضد موشکی فوق پیشرفته برای مقابله با موشک های ایرانی است اما اگر ایران تعدادزیادی از این موشک ها را به یکباره به سمت اسراییل شلیک کند سیستم ضدموشکی اسراییل نخواهد توانست همه این موشک ها را قبل از رسیدن به هدف منفجر کند بنابراین در این حالت احتمالا تعدادی از این موشک ها به اسراییل اصابت خواهد کرد و با توجه به توان تخریب این موشک ها باید گفت که هر موشک شهاب 3 تا شعاع 100 متر را تخریب می کند."

در این مطلب با اشاره به توان مقابله به مثل اسراییل می نویسد:"اسراییل در مقابله با حمله احتمالی ایران توان حمله موشکی (زمین به زمین) ندارد و مجبور خواهد بود یا با حمله هوایی جواب ایران رابدهد یا اینکه از موشک های کروز مستقر بر زیردریایی های اسراییل در سواحل اقیانوس هند و یا خلیج فارس ،ایران رامورد حمله قرار دهد.
البته اسراییل توان موشک های بالستیک دوربردی با نام "جریکو 2 "داردکه این موشک ها مجهز به کلاهک هسته ای هستند و اسراییل تنها 30 عدد از آنها را در اختیار دارد. بنابراین به نظر نمی رسد اسراییل در صورت حمله متعارف و موشکی ایران از این موشک استفاده کند و بیشتر ترجیح می دهد با حملات هوایی و موشک های کروز مستقر در زیردریایی هایش مقابله به مثل کند".
منبع : عصر ايران

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
مثل اینکه این دوستمون یادش رفت انیمشن موشک رو قرار بده ! ولی باز هم میگم اگر این موشک مثل سفیر باشه که هست در سه مرحله ای بودنش شک نکنید !

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سلام!

به نظر من طول این موشک از شهاب-3 بیشتره، به دو دلیل:
1.اگر کلاهک ها رو یکسان فرض کنیم،با یه اندازه گیری ساده میشه متوجه شد که سجیل بلندتره.
2.تعداد نرده های روی لانچرسجیل از شهاب-3 بیشتره،و فاصله ی نرده ها هم به احتمال زیاد ثابته.

البته با مقایسه عکس ها هم میشه به این نتیجه رسید.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
تفاوت های موشک شهاب 3 و سجیل


"استراتژی پیج"که یک سایت تخصصی درباره مسایل نظامی و استرتژیک است در مطلبی با عنوان "ایران به دنبال سوخت جامد"به آزمایش اخیر موشک "سجیل"پرداخته است.

در این مطلب با اشاره به اینکه موشک سجیل دارای سوخت جامد و در مقایسه با موشک های شهاب 3 که دارای سوخت مایع هستند قابلیت بیشتر و ضریب خطای کمتری دارد، مدعی شده است که این موشک سال گذشته آزمایش ناموفقی داشته است اما با کار بیشتر متخصصان نظامی ایران عیوب موشک قبلی رفع شده و این موشک با نام جدید به آزمایش گذاشته شد.
این سایت در ادامه می نویسد:"مشخص نیست که ایران تکنولوژی لازم سوخت جامد برای موشک های دوربرد را از کجا به دست آورده است ؛از کره شمالی، روسیه و یا چین و یا از طریق سرقت اطلاعاتی از کشورهای غربی؟ اما لازم به ذکر است که ایرانی ها قریب 10 سال است که تکنولوژی ساخت راکت های کوتاه برد با سوخت جامد را در اختیار دارند.

این مطلب در ادامه درباره موشک های شهاب 3 ایران می نویسد:"ایران در 4 سال گذشته دست به تولید بیشتر موشک شهاب 3 زده است که قادر است اسراییل را هدف قرار دهد. این موشک در 80 درصد مواقع درست عمل می کند (اعتماد به کارکرد آن 80 درصد است) کلاهک آن می تواند هزار کیلوگرم ماده انفجاری را حمل کند."

این سایت آمریکایی در ادامه با توجه به آزمایش موفقیت آمیز موشک سجیل می نویسد: "تفاوت موشک سجیل با موشک های شهاب 3 با سوخت مایع در افزایش قابلیت های آن است. از جمله اینکه طبق برآوردها این موشک 10 درصد کمتر از موشک شهاب3 ضریب خطا دارد و به لحاظ نظامی و سطح تخریب پیشرفته تر است."

این مطلب در ادامه درباره احتمال حمله موشکی ایران به اسراییل می نویسد: "علی رغم اینکه اسراییل مجهز به یک سیستم ضد موشکی فوق پیشرفته برای مقابله با موشک های ایرانی است اما اگر ایران تعدادزیادی از این موشک ها را به یکباره به سمت اسراییل شلیک کند سیستم ضدموشکی اسراییل نخواهد توانست همه این موشک ها را قبل از رسیدن به هدف منفجر کند بنابراین در این حالت احتمالا تعدادی از این موشک ها به اسراییل اصابت خواهد کرد و با توجه به توان تخریب این موشک ها باید گفت که هر موشک شهاب 3 تا شعاع 100 متر را تخریب می کند."
در این مطلب با اشاره به توان مقابله به مثل اسراییل می نویسد:"اسراییل در مقابله با حمله احتمالی ایران توان حمله موشکی (زمین به زمین) ندارد و مجبور خواهد بود یا با حمله هوایی جواب ایران رابدهد یا اینکه از موشک های کروز مستقر بر زیردریایی های اسراییل در سواحل اقیانوس هند و یا خلیج فارس ،ایران رامورد حمله قرار دهد.
البته اسراییل توان موشک های بالستیک دوربردی با نام "جریکو 2 "داردکه این موشک ها مجهز به کلاهک هسته ای هستند و اسراییل تنها 30 عدد از آنها را در اختیار دارد. بنابراین به نظر نمی رسد اسراییل در صورت حمله متعارف و موشکی ایران از این موشک استفاده کند و بیشتر ترجیح می دهد با حملات هوایی و موشک های کروز مستقر در زیردریایی هایش مقابله به مثل کند".

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
کرکس،
فیلم رو دانلود کردم ولی سردار صفوی حرفی از ارتفاع 36 کیلومتری مخصوصا برای شهاب3 نزد!
سردار گفتند که عموما موشکهای میانبرد تا ارتفاع 30 کیلومتری بالا رفته و بعد افقی پرواز میکنند.

شفق23،
یکمی بیشتر دقت کن دوست من! همین متن رو چند پست قبلتر زد ارسال کرده!

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
از شنيدن خبر مربوط به اين موشك خيلي خوشحال شدم. اميدوارم به زودي خبر پيشرفت هاي بيشتري رو در ايران عزيزمون بشنويم و به اقتدار و عظمت ايرانمون بيش از پيش افتخار كنيم

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
چیزی که برای من جای سواله اینه که چندی قبل وزیر دفاع در مصاحبه ای خبر از طراحی و ساخت موشک های قدر و عاشورا با برد 2000 کیلومتر داده بود. و الآن موشکی با سوخت جامد و برد 2000 کیلومتر به اسم سجیل آزمایش میشه. یعنی سجیل همون طرح عاشوراست که تغییر نام داده یا طرح موشک سوخت جامد دیگری با همین برد در جریانه؟ و یا اینکه هرگز خبری در مورد آزمایش موشک قدر عنوان نشد اما در رژه های اخیر موشکی با این اسم به نمایش در میاد...آیا قدر-1 همون شهاب-3 مدل دی نیست؟
و یه سواله دیگه... به نظر شما وقت اون نیست که ایران زیردریایی هایی بسازه که توان حمل موشک های بالستیک میانبردی چون شهاب-3 یا سجیل رو داشته باشند؟

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
برای نصب موشک رو زیردریایی فعلا در دکترین دفاعی ایران نیازی به این کار نیست یعنی توسط مسئولین اعلام نشده.

از این موشک سجیل خیلی خوشم اومده نشانگر پیشرفت ایران صنایع هوافضاست که ضربه روانی خیلی شدیدی علیه غرب و اسرائیل بود.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط GHIAM
      با استفاده از طول استند موشک فاتح، تونستم ابعاد موشک فتح را به دست بیاورم. موشک فتح دارای طول 6.5 متر و قطر 40 سانتیمتر است. این موشک نسبت به فاتح110 حدودا 2.30متر کوتاهتر و 20 سانتیمتر قطر کمتری دارد.  
      هیچ گونه اطلاعاتی از جنس موتور و جنس بدنه موشک وجود ندارد. اما احتمالا فتح موشکی با وزن 800-900 کیلوگرم، برد  200 - 300 کیلومتر و سرجنگی 150-200 کیلوگرمی باشد. به نظر میر‌سد سپاه قرار است این موشک را جایگزین نسخه های اولیه فاتح 110 کند. هرچند سرجنگی سبکتری نسبت به فاتح دارد برای زدن اهداف نرم از جمله زیرساخت‌های نفتی، مراکز صنعتی، اهداف غیرمقاوم نظامی و ... بسیار موثر است. 
      با توجه به ابعاد و وزن موشک فتح، می‌توان 4 تیره از این موشک را مانند فجر 5 از روی حامل IVECO پرتاب کرد.  
       

       
       

       

       
       
       
    • توسط mehdipersian
      شناور شهید باقری به بالگرد، موشک و پهپاد مجهز خواهد شد 
      فرمانده نیروی دریایی سپاه:

      شناور شهید باقری که در آینده ساخت آن به اتمام می‌رسد، علاوه بر داشتن یک ناوگروه در داخل خود، باند پرواز هم دارد که پهپاد می‌تواند از روی آن حرکت کرده و به پرواز درآید و در بازگشت هم می‌تواند بر روی آن بنشیند.
      شناور شهید باقری با ۲۴۰ متر طول و ۲۱ متر ارتفاع، مجهز به بالگرد، موشک و پهپاد است.
      این شناور به گونه‌ای در حال ساخت است که از روی عرشه آن حدود ۶۰ پهپاد می‌تواند پرواز کند و بنشیند.
      وستانیوز
       
    • توسط mehdipersian
      مرداد گذشته، یک ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه برای ایران از پایگاه فضایی بایکونور پرتاب شد و انتظار می‌رود سه ماهواره دیگر نیز در سال‌های آینده به فضا پرتاب شوند. همچنین شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد یک شرکت روسی در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی برای ایران است که در سال 2024 در مدار زمین ثابت قرار می‌گیرد.
       
      ماهواره ی خیام:

       
       
      مرداد 1394، ایران با دو شرکت روسی در مورد پرتاب ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه که توسط ایران اداره می شود، به توافق اولیه دست یافت. ماهواره ایرانی در 18 مرداد 1401 به وسیله ی شرکت روس کاسموس به فضا پرتاب شد. 
       
      مشخصات فنی ماهواره:

      مشخصات فنی ماهواره توسط روسیه و ایران اعلام نشده است ولی می توان از یک حق اختراع منتشر شده توسط شرکت NPK Barl در مرداد 1401 اطلاعات جدیدی بدست آورد. این طرح یک ماهواره سنجش از دور با وضوح بالا را توصیف می کند که دقیقاً شبیه خیام است. دارای یک گذرگاه شش ضلعی و چهار پنل خورشیدی است که با زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی ماهواره به سمت پایین امتداد دارند. 
       
      محموله یک تلسکوپ کورش(Korsch) با پنج عنصر نوری است. تلسکوپ کورش یک تلسکوپ آناستیگمات سه آینه ای فشرده است که میدان دید وسیعی را ارائه می دهد. این تلسکوپ تصویربرداری را در یک کانال پانکروماتیک و چهار کانال چند طیفی (نزدیک مادون قرمز، قرمز، سبز و آبی) ارائه می دهد. سه پیکربندی ممکن برای تلسکوپ ارائه شده است که همگی با نسبت کانونی f/11.53 (نسبت کانونی تقسیم فاصله کانونی بر دیافراگم است)میباشند. مقادیر سه پیکربندی عبارتند از:
       
      دهانه / فاصله کانونی
      0.535 متر6.17 متر
      0.75 متر8.65 متر
      1.1 متر12.68 متر
       
      در اولین پیکربندی که در شکل زیر نشان داده شده است، وزن تلسکوپ 125 کیلوگرم و طول آن 1.8 متر است.
       

       
      دو پیکربندی دیگر منجر به گذرگاه طولانی‌تر می‌شود، اما نیازی به تغییر در جعبه‌های الکترونیکی محموله و آرایه‌های پیکسل CCD ایجاد نمیکند. این تلسکوپ از یک آرایه کانونی کروی و نه مسطح برای کمک به جلوگیری از لکه دار شدن تصاویر استفاده می کند. یک آرایه اسکن الکترونیکی داده‌ها را در باند X با سرعت‌های 480 مگابیت تا 1.5 گیگابیت بر ثانیه به زمین ارسال می‌کند (نرخ بالاتری نسبت به گزارش NPK Barl در فوریه 2021 ).
       
      سازنده محموله نوری مشخص نیست، اما برخلاف تخصص این شرکت در سیستم های زمینی می تواند خود NPK Barl باشد. طی نمایشگاهی در سال 2019، این شرکت تلسکوپ سنجش از دور را به نمایش گذاشت که انتظار می‌رفت ظرف دو سال آینده به فضا پرواز کند. گزارش شده است که وزن آن تنها 46 کیلوگرم است و همچنین کوچکتر از نمونه ثبت اختراع به نظر می رسد، اما تنها ماهواره میزبان ممکنی که در حال حاضر برای آن قابل شناسایی است، خیام است. احتمالاً تنها یک بخش از تلسکوپ به نمایش گذاشته شده است. 

       
      در یکی از نقشه‌های همراه با حق ثبت اختراع(پتنت) ، ماهواره در بالای طبقه فرگات در داخل محفظه محموله موشک سایوز-2-1a قرار دارد (که نشان می‌دهد پرتاب اولیه به وسیله ی این ماهواره بر به جای سایوز-2-1b سنگین تر بود).
       
       اگرچه پتنت‌ها به ندرت به پروژه‌هایی اشاره می‌کنند که به آن‌ها مربوط می‌شود، اما در اینجا ماهواره در واقع متعلق به پروژه 505 نشان داده شده است. همانطور که در نقاشی زیر مشاهده می‌شود، ماهواره‌ها به اندازه‌ای کوچک هستند که سه عدد از آنها در داخل دماغه قرار گیرند.
       
       
       
      کاربرد خیام:
       
      به طور رسمی، خیام تنها کاربردهای غیرنظامی در زمینه هایی مانند کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی و نظارت بر محیط زیست خواهد داشت. مدت کوتاهی پس از پرتاب، رئیس سازمان فضایی ایران مدعی شد خیام به دلیل اندازه کوچکش نمی تواند به عنوان یک ماهواره جاسوسی استفاده شود. با این حال، وضوح زمینی گزارش شده آن (0.73 متر) برای انجام کارهای شناسایی ارزشمند کافی است. 
       
      مرکز کنترل ماموریت خیام:
       

       
       
      به گزارش اخبار ایران، مرکز کنترل ماموریت خیام در مرکز فضایی ماهدشت که تقریباً در 60 کیلومتری غرب تهران و نرسیده به شهر کرج قرار دارد. این مرکز در اوایل دهه 1970 برای دریافت اطلاعات از ماهواره های سنجش از دور خارجی تأسیس شد که اولین آنها ماهواره های لندست ایالات متحده بود. همانطور که در تصاویر Google Earth مشاهده می شود، ساخت یک ساختمان جدید در این سایت حدود آوریل 2020 آغاز شد و اکنون کامل شده است. احتمالاً در گزارش تلویزیون ایران که پس از پرتاب خیام از مرکز کنترل مأموریت پخش شد، دو آنتن سهموی در شمال شرقی ساختمان جدید دیده می‌شود.
       

       
      همکاری های روسی/ایرانی بعدی:
       
      خیام پیش بینی می شود حداقل پنج سال فعالیت داشته باشد و قرار است در سال های آینده ماهواره های بیشتری نیز به آن ملحق شوند. پس از پرتاب، حسن سالاریه اعلام کرد که ایران سه ماهواره دیگر از همین نوع را سفارش داده است و افزود: اولین ماهواره در مجموع 40 میلیون دلار هزینه داشته است.
       
      به نظر می رسد که همکاری فضایی بین روسیه و ایران اکنون فراتر از حوزه سنجش از دور است. در هفته‌های اخیر شواهدی به دست آمده است که روسیه در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی زمین‌ایستا برای ایران با نام اکواتور (به روسی به معنای «استوا») است. این نام برای اولین بار در سال 2020 در بیوگرافی مختصری از متخصص ISS Reshetnev، تولید کننده پیشرو روسیه در ماهواره های ارتباطی مستقر در نزدیکی کراسنویارسک در سیبری ظاهر شد. در کنار آن بسیاری دیگر از پروژه ها نیز به آن اشاره شد که این شخص در آن مشارکت داشته است و جزئیات بیشتری ارائه نشده است.
       

       
      ایران در نهایت قصد دارد ماهواره‌های ارتباطی زمین‌ایستا را با استفاده از پرتاب‌کننده‌های بومی پرتاب کند، اما به‌نظر نمی‌رسد ماهواره‌هایی که در آینده قابل پیش‌بینی به فضا پرتاب می‌شوند، قادر به قرار دادن محموله با این ویژگی در این نوع مدار باشند. بنابراین، این کشور احتمالاً برای پر کردن جای خالی باقیمانده نیز به روسیه متکی خواهد بود. اگر معامله‌های دیگری در این زمینه هنوز وجود داشته باشد، پشت درهای بسته انجام شده است. 
       
      ________________________________________
      تلخیص و ترجمه از mehdi persian برای میلیتاری
      ________________________________________
      منبع:
      https://www.thespacereview.com/article/4475/1
       
    • توسط NIX
      بسم الله الرحمن الرحیم
       
      گراد ، تگرگ روسی
       

       
       
       
      گراد یک سامانه پرتابگر چندگانه خودکششی 122 میلیمتری است که در اتحاد جماهیر شوروی طراحی و ساخته شده است ، این سامانه و راکت M-210F برای نخستین بار در سالهای آغازین دهه 1960 توسعه یافته و نخستین کاربرد رزمی آن در مارس 1969 در طول درگیری مرز چین و شوروی بود
      BM مخفف Boyevaya Mashina به معنی ماشین جنگی است و نام مستعار گراد Grad در روسی به معنی تگرگ می باشد
       
      سامانه موشک انداز BM 21  در سال 1963 در ارتش شوروی برای جایگزینی سامانه قدیمی BM 14  بکار گیری شد ، نقش پایه ای سامانه BM 21  برای پشتیبانی نیرو های زمینی با سرکوب فوری مواضع شلیک موشک های ضد تانک ، توپخانه ها ، خمپاره انداز ها ، از میان بردن نقاط مقاومت دشمن در منطقه نبرد بود
       
      نام مستعار روسی "تگرگ" نام مناسبی برای سامانه تسلیحاتی است که می تواند تا 40 راکت 122 میلی متری را در حدود 20 ثانیه در بردهای گوناگون پرتاب کند. گراد یک سامانه تتسلیحاتی دقیق نیست و برای رساندن مهمات خود به جای هدف نقطه ای ، برای یورش به یک منطقه طراحی شده است ، در برد 20 کیلومتری ، زمانی که 40 موشک پرتاب می شود، منطقه اصابت تا 600 متر در 600 متر گسترش می یابد (36 هکتار).
       

       
       
      از زمان معرفی سامانه BM 21 در دهه 60 این راکت انداز  های 122 میلیمتری در همه مناطق درگیری در سراسر حهان حاضر بوده اند . سادگی این سامانه بهمراه ارائه توان آتشباری عظیم از یک سکوی متحرک و نسبتا سبک منجر به پذیرش سریع و گسترده آن شده است..این سامانه تسلیحاتی به شکل گسترده ای کپی شده است و اکنون گونه های گسترده ای از نسخه ها و مشتقات آن را می توان در فهرست موجودی بیش از 50 نیروی مسلح در سراسر دنیا میتوان مشاهده کرد
       
      از آنجایی که BM-21 یک طراحی نسبتا قدیمی است که  اواخر دهه 1950 توسعه یافت ،بنابر این  برخی از این گونه‌های کپی شده ویژگی‌ های تسلیحات تازه تری را به آن افزوده اند ، مانند سیستم ‌های کنترل آتش پیشرفته و ویژگی‌های آیرودینامیکی پیشرفته‌تر برای خود موشک‌ها [در موارد پیشرفته تر موشک های هدایت شونده. م].
       
       
      پرتابگر اولیه یک شاسی کامیون Ural-375D 6×6 بود. در سال 1976، خودروی پرتابگر Ural-375D با کامیون جدیدتر و قدرتمندتر Ural-4320 6×6 جایگزین شد. هر BM-21 توسط یک کامیون 9k450  با 60 موشک اضافی پشتیبانی می شود. نصب شدن بر روی کامیون های 6×6 به BM-21 تحرک قابل توجهی می دهد که به ویژه پس از شلیک، زمانی که پرتابگرها باید به سرعت جابجا شده تا از آتش سامانه های ضد توپخانه ای دشمن در امان باشند. عملیات شلیک و جابجایی رفتار معمول در راکت انداز های چندگانه خودکششی است
       
       
      کامیون پشتیبان سامانه گراد
       
      راکت یا موشک
      راکت یا موشک به مهماتی گفته می شود که توسط یک موتور به حرکت در می آید. موتور موشک / راکت در ساده‌ ترین گونه از لوله‌ ای تشکیل شده است که در آن سوخت می‌ سوزد و در یک انتهای آن دهانه‌ ای دارد. گازهای خارج شده باعث ایجاد واکنشی برابر و مخالف در انتهای بسته لوله شده و پرتابه را به جلو می راند . رانش با هدایت گازهای به سرعت در حال انبساط از سوخت موشک در حال سوختن از طریق یک یا چند نازل (ونتوری/ ونچوری) ایجاد می شود.
       

       
      نمایش اثر ونتوری
       
       راکت های 122 میلی متری برای BM-21 دارای هفت ونتوری در پشت موتور موشک هستند. در حالی که موتورهای موشک می‌توانند حاوی سوخت مایع یا جامد باشند، سامانه های BM-21 موشک ‌هایی را با موتورهایی که فقط دارای سوخت جامد هستند شلیک می‌کنند. بر خلاف موشک ، یک راکت هدایت نشده مسیر خود را در هنگام پرواز تنظیم نمی کند تا به هدف اصابت کند. به این ترتیب، هنگامی که BM-21 یک راکت را شلیک میکند هیچ راهی برای تغییر مسیر آن وجود ندارد.
       
      راکت ها
      راکت ها به منظور دستیابی به پایداری آیرودینامیکی ، از باله یا چرخش محوری استفاده می کنند ، راکت های سامانه گراد ترکیب هر دو این روش ها را بکار می برد. روش اولیه برای ایجاد پایداری آیرودینامیکی از طریق استفاده از چهار بالک در بخش پشتی است . هنگامی که راکت پرتاب می شود، شروع به چرخش با سرعت نسبتا کندی می کند. باله‌های فنری که در بخش پشتی دور راکت پیچیده شده اند و با یک بند نازک در جای خود نگه داشته شده اند که هنگام پرتاب می‌سوزد. همانطور که قسمت پشتی موشک از لوله پرتاب خارج می شود، فنرها باله ها را باز کرده و راکت را در پرواز تثبیت می کنند.
       
       
      انواع راکت های سامانه گراد
       
      راکت 9M22
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               64  کیلوگرم
      سرجنگی         18.4 کیلوگرم
      طول              2870 میلیمتر
      تعداد ترکش     1640 تکه
      برد                5 تا 20.4 کیلومتر
       
      راکت 9M22M
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               46  کیلوگرم
      سرجنگی         18.4 کیلوگرم
      طول              1930 میلیمتر
      تعداد ترکش     1640 تکه
      برد                2 تا 10.8 کیلومتر
       
      راکت 9M22U
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               66.6  کیلوگرم
      سرجنگی         18.4 کیلوگرم
      طول              2870 میلیمتر
      تعداد ترکش     1640 تکه
      برد                5 تا 20.1 کیلومتر
       
      راکت 9M28F
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               56.5  کیلوگرم
      سرجنگی         21 کیلوگرم
      طول              2270 میلیمتر
      تعداد ترکش     1000  تکه
      برد                تا 15 کیلومتر
       
      راکت 9M53F
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               70   کیلوگرم
      سرجنگی         26  کیلوگرم
      طول              3037 میلیمتر
      تعداد ترکش     2450  تکه
      برد                5 تا 20.5 کیلومتر
       
      راکت 9M521
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               66  کیلوگرم
      سرجنگی         21 کیلوگرم
      طول              2840  میلیمتر
      تعداد ترکش     1000  تکه
      برد                تا 40  کیلومتر
       
      راکت 9M522
      کالیبر              122  میلیمتر
      وزن               70  کیلوگرم
      سرجنگی         25  کیلوگرم
      طول              3037 میلیمتر
      تعداد ترکش     1800  تکه
      برد                تا 37.5  کیلومتر
       
       
       
      گراد در نقش موشک
       
      با توجه به گستره کاربران راکت انداز های گراد شرکت های دفاعی در صدد بهبود عملکرد این سامانه بر آمده اند که شرکت ترکیه ای راکستان و همینطور صنایع دولتی رافائل دو شیوه گوناگون را برای افزایش دقت این سامانه به کار برده اند
       

       
      راکت (موشک) ساخت راکستان با سامانه هدایتی GPS / INS
       
      شرکت راکستان یک راکت هدایت شونده به سامانه هدایت ماهواره ای به همراه سامانه هدایت داخلی توسعه داده است که با استفاده از امواج ماهواره های جی پی اس دایره خطای برابر 30 متر (ادعایی)  دارد
       

       
      کیت Epik
       
      شرکت رافائل کیت EPIK را برای راکت های سامانه گراد توسعه داده است (Electro-Optical Precision Integration Kit)) که بر پایه هدایت داخلی  INS و پردازشگر تصویری کار میکند ، تصویر هدف که توسط سامانه های دیگر (هلیکوپتر / هواپیما / پهپاد / نیرو های پیاده) برداشت شده است روی سامانه هدایت داخلی بارگیری شده و در زمان پرواز پویشگر فعال دماغه راکت با مقایسه تصویر ذخیره شده اقدام به جانمایی و شیرجه بر روی هدف تعیین شده می نماید ، از آنجایی که EPIK با جی پی اس در ارتباط نیست امکان جم و اخلال بر روی آن نیز وجود ندارد. شرکت سازنده دقت اصابت کمتر از 3 متر را برای این کیت هدایتی اعلام کرده است
       
      با هدایت پذیر شدن راکت های سامانه گراد سامانه های Fire Finder امکان محاسبه الگوی پروازی پرتابه برای اجرای عملیات سرکوب را تا حد بسیار زیادی از دست خواهند داد
       
       
       
       
       

       
       
      سامانه راکت چند گانه خودکششی
       
      سازنده    اتحاد جماهیر شوروی
      سال ورود به خدمت   1963 میلادی
      تعداد خدمه    6 نفر
       
      گونه های سامانه گراد

       
      BM 21 V
      نسخه هوابرد با 12 تیوب بر روی کامیون گاز 66B 
       

       
      GRAD 1
      نسخه سبکتر سامانه گراد با 36 تیوب بر روی کامیون زیل 131
       

       
      9K132 Grad-P
      گراد پی لانچر تکی راکت 122 میلیمتری
       

       
        A-215 Grad-M
      نسخه دریایی سامانه گراد
       

       
      9K59 Prima
      پریما نسخه بهبود یافته گراد با 50 تیوب
       

       
      Grad-K
      نسخه تازه تر گراد بر روی کامیون کاماز 5350
       

       
      Tornado G
      راکت انداز بهبود یافته گراد بر روی کامیون اورال 4320
       
       
       
      پیوند 1
      پیوند 2
      پیوند 3
      پیوند 4
      پیوند 5
    • توسط MR9
      فکور90 ، در اصل ، یک پروژه داخلی نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران (IRIAF)  بشمار می رفت که تاریخ آغاز آن به اوایل دهه نخست قرن بیست و یکم ( 2000 میلادی ) برمی گردد . به اعتقاد برخی ، در آن زمان هیچ  موشک هوا به هوای عملیاتی AIM-54A فونیکس در فهرست موجودی نیرو وجود نداشت ، در نتیجه  متخصصان نیروی هوایی پیشنهاد دادند  تا قطعات و اجزاء فونیکس ها را با قطعات موشکهای تغییر یافته هاوک ( پروژه سجیل ) بهبود دهند و موشکهای موجود را بحالت عملیاتی بازگردانند .
      با کلید خوردن این پروژه ، به شکل همزمان نیروی هوایی یک قرارداد همکاری را با صنایع شهید بابایی وابسته به وزارت دفاع و پشتبانی نیرو های مسلح با هدف بازگرداندن چند تیر موشک فونیکس بحالت عملیاتی در یک بازه زمانی یکساله (2007-2006) به امضاء رساندند  و برای اطمینان از صحت کار ، چند کارشناس بازنشسته فنی نیروی هوایی ارتش نیز به این پروژه پیوسته و این ایده دنبال شد.
      براساس گزارشهای تایید نشده ، در اوایل کار ، موشکهای از رده خارج فونیکس با استفاده از جستجوگر موشک MIM-23B دوباره عملیاتی شدند . با این حال ، در سالهای بعد (2009-2008) ، زمانی که صنایع شهید بابایی ، یک نسخه بهبود یافته از موشک پدافند هوایی MIM-23B را با رادار و اویونیک جدید برای نیروی هوایی توسعه داد ، این ایده برای کارشناسان بوجود آمد که تمامی موشکهای فونیکس باقی مانده را با اویونیک جدید و رادار موشک شلمچه ، ( نسخه بهبود یافته MIM-23B) به حالت عملیاتی درآورند .
      این موشک با موفقیت کامل مابین سالهای 2009 تا 2010 آزمایش شد ، اما علی الظاهر  در خط تولید انبوه قرار نگرفت . نسخه جدید سجیل / شلمچه  با جستجوگر و اویونیک پیشرفته با شناسه سجیل هوابرد برای تجهیز تامکتهای نیروی هوایی ، فانتوم ومیراژهای اف-یک در حال توسعه است .
      پی نوشت : 
      این تحلیل ، صرفاً یک نظر بشمار می رود و نه تایید و نه رد می گردد . با این حال امیدواریم نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران ، بیش از پیش ، از قابلیتهای تدافعی ، تهاجمی برخوردار گردد . 
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.