Recommended Posts

[color=red][size=18]روایت‌سفير روسيه درناتو از بازی خطرناک غرب [/size][/color]
ديميتري روگوزين با اشاره به برنامه استقرار موشك‌هاي ناتو در شرق اروپا گفت: استقرار اين موشك‌ها غيرقانوني است بنابراين آنها براي ما هدفي قانوني براي حمله محسوب مي‌شوند.
به گزارش مشرق به نقل از ايسنا، ديميتري روگوزين سفير روسيه در سازمان پيمان آتلانتيك شمالي(ناتو) در گفت‌وگو با مجله آلماني اشپيگل با اشاره به اختلافات هميشگي روسيه و ناتو درخصوص استقرار سامانه دفاع ضد موشكي ناتو در شرق اروپا گفت: استقرار موشك‌هاي آمريكا در خاك اروپا غيرقانوني است از اين رو مي‌تواند يك هدف حمله قانوني محسوب شود.

وي با اشاره به برنامه آتي دولت روسيه كه مدودف پيشتر به آنها اشاره كرده بود و عبارت از استقرار موشك‌هاي اسكندر در كالينينگراد و اينكه آيا اين برنامه تنها يك تبليغات انتخاباتي است يا نه، گفت: كسي كه به برنامه‌ها و هشدارهاي ما گوش نمي‌دهد با آتش بازي مي‌كند. وضعيت بسيار مهمتر از آن است كه ما بخواهيم از آن به عنوان ابزاري براي انتخابات استفاده كنيم.استقرار موشك‌هاي آمريكا در خاك اروپا تهديدي براي امنيت ملي ما محسوب مي‌شود و روابط آمريكا و روسيه را در سطح جهاني بيش از پيش به خطر مي‌اندازد.

روگوزين گفت: اين رو ما در اين مساله كاملا جدي هستيم و آن را جنايتي عليه مردم روسيه مي‌دانيم.

روگوزين در پاسخ به اين سوال كه هدف موشك‌هاي اسكندر كه مجهز به كلاهك‌هاي اتمي هستند، چيست، گفت: اين موشك‌ها به ما امكان مي‌دهند موشك‌هاي ناتو را هدف قرار دهيم. موشك‌هايي كه عليه ما هستند.

وي افزود: آمريكايي‌ها استقرار اين سامانه دفاع ضد موشكي را به بهانه تهديدات ايران توجيه مي‌كنند. اگر اين طور است اين موشك‌ها بايد در نزديكي مرزهاي اين كشور استقرار يابند نه در قفقاز يا در حوزه درياي مديترانه.

روگوزين در ادامه گفت: پيشنهاد ما به آمريكا اين بود كه به طور مشترك در ساخت يك سيستم راداري در آذربايجان و يا جنوب روسيه شركت كرده و هر دو به عنوان دو متحد كاملا برابر سامانه دفاع ضد موشكي خود را در يكي از اين مناطق مستقر كنيم.اين در حالي است كه لهستان و يا ديگر كشورهاي هدف استقرار سامانه دفاعي آمريكا براي روسيه مساله‌اي بسيار ناخوشايند و غيرمنطقي محسوب مي شوند.

اين مقام روسيه در ناتو همچنين با اشاره به توافقات مدودف و اوباما در نشست اخير اين دو گفت: مذاكرات اوباما و مدودف قبل از هر چيز به ضمانت‌هاي امنيتي دو كشور در خصوص اين سامانه موشكي مربوط مي‌شد.

روگوزين در ادامه گفت: طرح استقرار اين موشك‌ها از سوي آمريكا مطرح شد و نه روسيه، با اين حال ما همچنان براي دست يافتن به راه حلي مشترك زمان داريم. اگرچه اين زمان زياد نيست و تنها چند ماه بيشتر به برگزاري نشست ماه مه ناتو در شيكاگو باقي نمانده است اما مي‌توانيم به توافقاتي برسيم.

اين مقام روسي در پاسخ به اين سوال كه آيا پوتين سياست خارجي شديدتري در تقابل با آمريكا دنبال مي‌كند، گفت: ما مخالف آمريكا نيستيم، بلكه مخالف جهاني هستيم كه در آن قدرت و زور بر همه چيز مسلط است.

وي همچنين در پاسخ به اين سوال كه روسيه اكنون قدرت و جايگاه خود را در جهان چگونه مي‌بيند ومتحدان اين كشور چه كساني هستند، افزود: هدف ما اتحاد روسيه با اروپاست نه به عنوان يك عضو از اتحاديه اروپا بلكه به عنوان يك متحد نزديك با اين اتحاديه. براي ما بسيار مهم است كه روسيه بار ديگر به فضاي سياسي وهمكاري با اروپا بازگردد.

اين مقام روسي در ادامه با اشاره به اختلاف نظر و درك روسيه و اروپا از دموكراسي افزود: به نظر ما دموكراسي به سيستمي گفته مي‌شود كه هر كشوري با كمك آن امنيت سيستم سياسي خود را تضمين مي‌كند. آمريكايي‌ها سيستم سياسي خود را خوب مي‌دانند در صورتي كه من چنين عقيده‌اي ندارم.

در آمريكا دو حزب اين كشور از دهه‌هاي پيش قدرت سياسي در اين كشور را انحصاري كرده‌اند، در انگلستان نيز يك نظام سلطنتي حاكم است در صورتي كه من حامي سيستم سياسي جمهوري هستم. از اين رو براي من فرقي نمي‌كند كه روس‌ها و انگليسي‌ها چه نظري در خصوص انتخابات روسيه دارند.

روگوزين همچنين در پاسخ به سوال اشپيگل مبني بر آنكه حزب پوتين نيز نتايج انتخابات سال‌هاي گذشته اين كشور را انحصاري كرده است، گفت: اين مشكلي است كه مربوط به شهروندان روسيه مي‌شود. مشكلاتي در سيستم سياسي ما وجود دارد كه ما سعي مي‌كنيم آنها را بهبود بخشيم. چيزهاي بسياري وجود دارد كه ما هم آنها را نمي پسنديم اما سعي مي‌كنيم آن‌ها را اصلاح كنيم.اما اگر شرايط جهان به همين منوال ادامه يابد و به محض آن كه رژيمي خوشايند ما نبود، همچون رژيم قذافي، سعي در سرنگوني آن داشته باشيم دراين صورت اوضاع به خوبي پيش نخواهد رفت.

روگوزين گفت: غرب با بهار عربي بازي خطرناكي را شروع كرده است.

وي افزود: ما شاهد حضور جريان‌هاي اسلامي در كشورهاي عربي هستيم.غرب از انقلاب تمامي اين كشورها از تونس گرفته تا ليبي مصرحمايت كرد اما اين احتمال وجود دارد كه غرب قرباني رژيم‌هاي آتي اين كشورها شود.

منبع: icon_wink
http://www.mashreghnews.ir/fa/news/83071/روایت‌سفير-روسيه-درناتو-از-بازی-خطرناک-غرب

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
حتما اینا پولشون تموم شده..چشم دوختن به پول ما...

خداییش خودشون از این حرفشون خجالتشون نمیگیره؟؟؟؟؟

چقدر سیاستمدارای پررویی دارن...

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
با کلاش جلوی راپتور وایسیم بهتره تا از این به بعد با این روسها اعتماد کنیم

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ما نباید خودمون رو از تکنولوژی پیشرفته روسیه محروم کنیم، اما به هر حال این روس ها به شدت غیر قابل اعتماد هستند! همین الان هم به آمریکا پیشنهاد راه اندازی یک سیستم دفاعی مشترک علیه ایران رو دادند که رادارهاش در آذربایجان و جنوب غربی روسیه مستقر بشه! خیلی بی شرم و حیا هستن.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
بازهم اين روسها دروغي گفتن كه هم از امريكا امتياز بگيرن هم در صورت امكان دوباره ما رو سركيسه كنن.
مثل اون چينيه كه گفته بود به قيمت جنگ جهاني سوم از ايران حمايت ميكنيم!
حالا ببين كي يه امتيازي بگيرن به انواع قطعنامه و تحريم عليه ما راي بدن... اين دوتا كشور پاش بيفته براي نفعشون با امريكا تو حمله همدست هم ميشن...

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[color=red][size=18]لاوروف: سامانه موشکی ناتو در ترکیه تهدیدی برای روسیه و منطقه است[/size][/color]
وزیر خارجه روسیه در یک کنفرانس مطبوعاتی در بروکسل ضمن انتقاد از استقرار سامانه موشکی در ترکیه این سامانه را تهدیدی برای روسیه و منطقه خواند.

به گزارش خبرنگار اعزامی مهر به آلمان، "سرگئی لاوروف" امروز پنجشنبه خواستار پیوستن کشورهای غربی به مذاکرات در خصوص پیمان جدید مربوط به تسلیحات متعارف در اروپا بدون هیچ پیش شرطی شد و تاکید کرد: مطرح کردن این شروط کمکی به حل مشکلات نمی کند.

لاوروف گفت: کشورهای عضو ناتو آمادگی لازم را برای همکاری جدی با این کشور در زمینه مسئله سامانه دفاع ضد موشکی ندارند.

وی در ادامه با انتقاد از استقرار سامانه موشکی ناتو در ترکیه گفت: این سپر موشکی می تواند تهدیدی برای روسیه و منطقه باشد. ترکیه خودش رادار دارد و نیازی به رادار جدید نیست.

لاوروف در خصوص عملیات ناتو در لیبی گفت: ناتو از مجوز سازمان ملل سوء استفاده کرد و از هر بهانه ای سعی می کند تا نیروهای نظامی خود را وارد کشور دیگر کند.

وی در ادامه به درگیری ها در یمن اشاره کرد و گفت: با وجود مخالفت ها و اعتراض ها عبدالله صالح در نهایت تصمیم به استعفا گرفت و امیدوارم چنین اتفاقی در سوریه نیز بیفتد.

وزیر خارجه روسیه در پایان تاکید کرد: جدا کردن شیعه وسنی از یکدیگر صحیح نیست و باید نگاهی واحد به جهان اسلام داشته باشیم.

منبع: icon_twisted
http://www.mehrnews.com/fa/newsdetail.aspx?NewsID=1478708

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[align=center]
[img]http://gallery.military.ir/albums/userpics/15330s300pmu2.jpg[/img][/align]
[align=right]تحولات مختلف از جمله انقلاب‌های عربی از یک سو و مشکلات تکنولو‍‍ژیکی و فقدان منابع مالی لازم از سوی دیگر اسباب آن شده تا صنایع نظامی روسیه طی سال‌های اخیر با چالش مواجه شده و دورنمای توسعه آن نیز با ابهام مواجه شود. در این میان، هرچند برخی آمارهای نشان می‌دهد که فروش تسلیحاتی روسیه روندی نسبتاً مساعدی دارد، اما تحلیل‌گران صنعتی- نظامی در این کشور با اشاره به ظرفیت‌های بسیاری روسیه بر ضرورت نوسازی صنایع نظامی در این کشور و دست‌یابی به رکوردهای جدید تأکید دارند.

روسیه بازارهای سنتی خود در جهان را از دست می‌دهد و در اغلب موارد این اوضاع نتیجه اشتباهات سیاسی می‌باشد. اخیراً ویکتور کوماردین، معاون مدیر کل «روس آبارون اکسپورت» منحنی سقوط تقاضای تسلیحات روسی در خارج را به این ترتیب ترسیم کرده است: «اروپای شرقی از دست رفته است، آفریقای شمالی از دست میرود، اینطور که پیش می رود، ایران نیز رفته است». این اوضاع مانند سراسیمگی قهرمان یکی از کمدیهای مشهور شوروی است که به رئیس دارودسته راهزنان گفت «آقای رئیس همه زحمات به هدر رفت، مشتری می‌رود».این فضای ناامیدی علت دارد. برغم اینکه صادرات اسلحه روسیه طی سال‌های گذشته پیوسته رشد کرده و سال گذشته از ۱۲ میلیارد دلار فراتر رفت (و امسال از قرار دوباره رکورد شکسته و از ۱۴ میلیارد دلار فراتر خواهد رفت) ولی طی دو سال گذشته حجم سفارش‌های جدید برعکس رو به کاهش رفته است. ادامه…..

برای مثال در آخر سال ۲۰۱۰ حجم سفارش‌های «روس آبارون اکسپورت» (که شرکت دارای حق انحصاری در زمینه صادرات اسلحه میباشد) به ۵/۳۸ میلیارد دلار رسیده بود اما آخر سال گذشته فقط ۳۳ تا ۳۵ میلیارد دلار بود و در آینده این روند کاهش ادامه می‌یابد.

علت چیست؟ آیا «روس آبارون اکسپورت» مقصر است؟ به هیچ وجه. این شرکت در پیش برد اسلحه روسی در بازارهای جهانی مهارت بیشتری کسب کرده و رقبای آن خودشان با کمال تأسف به این امر اذعان می‌کنند. ممکن است تولید کننده داخلی که کالای ناتوان از رقابت به بازار جهانی عرضه می‌کند مقصر است؟ این امر تا حدودی صحت دارد: صنایع تسلیحاتی روسیه واقعاً محصول جدید چندانی ندارند و تا چه وقت می‌شود نوع حتی مدرنیزه شده اسلحه ساخته شده در دوران شوروی را فروخت؟

ولی این هم علت اصلی سقوط اجتناب ناپذیر صادرات اسلحه روسیه در آینده نزدیک نمی‌باشد. علت اصلی موضوع دیگری است. کوماردین اعلام نمود «ما بازارها را فقط به دلایل سیاسی از دست داده‌ایم. معلوم است که بازار اسلحه در وهله اول ماهیت سیاسی دارد». وی که برای شرکت در نمایشگاه نظامی به مالزی رفته به این امر اشاره نمود. اگر اغراقی که تاحدودی در سخنان وی احساس می‌شود به کنار گذاشته شود در مجموع وی درست گفته است.

برای مثال چطور می‌شود به آینده داشتن صادرات اسلحه به ایران امید بست، در حالی که روسیه پس از دریافت سفارش تحویل سیستم‌های ضدهوایی «اس ۳۰۰» از ایران و حتی دریافت پیش پرداخت در نهایت از اجرای قرارداد به بهانه مطلقاً بیاساس سر باز زد: به این دلیل که شورای امنیت سازمان ملل فروش تسلیحات تهاجمی به ایران را ممنوع کرده است؟ هر کارشناس نظامی از ارتش هر کشوری تأیید می‌کند که سیستم ضدهوایی «اس ۳۰۰» اسلحه صرفاً دفاعی میباشد که به هیچ وجه وارد فهرست مجازاتهای سازمان ملل نمی‌شود.

اما مدویدیف، رئیس جمهور روسیه و اطرافیان او تحویل این تجهیزات به ایران را منع می‌کنند و به این ترتیب نه تنها فروشندگان اسلحه را از کسب درآمد مربوطه محروم می‌کنند بلکه به وجهه روسیه به عنوان فروشنده مطمئن اسلحه و جنگ افزار لطمه مرگبار وارد می‌کنند. خریداران در بازار جهانی از کسانی اسلحه میخرند که به آنها اطمینان صد در صد دارند. کافی است یک بار مشتری را دست خالی بگذاریم و این مشتری از دست رفته است.

اما عواقب سیاسی و نظامی – راهبردی خودداری روسیه از فروش سیستم ضدهوایی «اس ۳۰۰» به ایران هم مطرح است. اگر ایران این سیستم را داشت اسرائیل جرأت نمیکرد تهدید کند که به ایران حملهور می‌شود. مسکو حالا مساعی بسیاری برای جلوگیری از جنگ بکار میگیرد زیرا خیلی خوب درک می‌کند که تغییر رژیم تهران، مطابق با سناریوی لیبی، بدون اغراق، به معنی فاجعه ژئوپلتیک برای خود روسیه خواهد بود. در این صورت روسیه از هر طرف با دشمنانی احاطه می‌شود که علاوه بر دیگر امکانات تمام امکانات انرژی تمام خاورمیانه را هم کنترل می‌کنند. پس چرا مقامات روسیه از تحویل سیستم ضدهوایی «اس ۳۰۰» به ایران خودداری کردند؟

روسلان پوخوف، کارشناس برجسته و مدیر مرکز «تحلیل راهبرد و تکنولوژی»، عضو شورای جنب وزارت دفاع روسیه در روزنامه «نزاویسیمایا گازتا» نوشته است در دیگر بازارهای سنتی اسلحه هم مشکلاتی بروز کرده است. در سال ۲۰۱۱ منحنی سفارش اسلحه روسی دچار شکست شد. در شرایط تحویل اسلحه به مبلغ ۳/۱۳ میلیارد دلار، حجم سفارشهای جدید در حدود ۷/۷ تا ۲/۹ میلیارد دلار بود. با اطمینان می‌شود پیشبینی کرد که این اوضاع سال آینده تکرار می‌شود. از قرار مبلغ فروش اسلحه در سال ۲۰۱۲ به ۱۴ میلیارد دلار بالغ و دوباره رکورد می‌شکند. بخش اصلی این مبلغ از تحویل محموله کلان تسلیحات دریایی به هند دریافت می‌شود.

پیش بینی شده است در ماه دسامبر ناو هواپیمابر چندمنظوره «ویکرامادیتیا» به هند تحویل داده شود. این همان ناو هواپیما بر «آدمیرال گورشکوف» میباشد که بعد از تحولات و مدرنیزه کردن عمیق به هند فروخته می‌شود. هندیها طی سال جاری همچنین دو فروند فرگات «Talwar-class» دریافت می‌کنند. علاوه بر این در آغاز سال زیردریایی اتمی چند منظوره «نرپا» از ولادیواستوک روانه هند شد. هند این زیردریایی را لیزینگ می‌کند. سال گذشته شکستهایی هم رخ داد که بازتاب گستردهای داشت. روسیه در سه مناقصه بزرگ و مهم بین‌المللی شکست خورد.

بزرگترین آنها شکست در مناقصه فروش ۱۲۶ جنگنده چندمنظوره به مبلغ ۲۰ میلیارد دلار به هند بود. «میگ ۳۵» روسیه نتوانست حتی وارد فهرست مرحله نهایی مناقصه شود و در مرحله اول شکست خورد. در نهایت جنگنده «رافائل» فرانسه در این مناقصه پیروز شد. سپس نیروی هوایی هند بجای بالگرد ضربتی «می ۲۸ ان» روسیه ترجیح داد بالگرد آمریکایی «آپاچی» را خریداری کنند. در نهایت روسها در اندونزی بطور تحقیر آمیزی از کره جنوبی شکست خورد که تواست سه زیردریایی کهنه را به این کشور تحویل دهد که آن هم بر اساس پروژه آلمانی تولید شده است. پیشنهاد روسیه برای تحویل زیردریایی کلاس «کیلو» از طرف اندونزی زیاده از حد گران تلقی شد.

در واقع شکست روسیه در هر کدام از این موارد دلایل خاص خود را داشت. در هند تلاش کشور برای متنوع ساختن منابع دریافت اسلحه و کاهش حضور زیاده از حد شدید روسیه در بازار جنگندهها مطرح بود. علاوه بر این خود جنگنده «میگ ۳۵» هنوز در دست طراحی میباشد. در مورد «می ۲۸ ان» نیز اوضاع به همین منوال است: این بالگرد جدید و نیم بندی است که نمیتواند با «آپاچی» آبدیده در جنگ رقابت کند. در اندونزی روابط ویژه سیاسی، صنعتی و تکنولوژیک اندونزیها با کره جنوبی نقش ایفا کرد. ولی هر سه مورد همراه هم حاکی از شدت یافتن مسائل بنیادی در پیشبرد صادرات اسلحه روسی میباشد.

عوامل منفی اصلی اشباع برخی بازارهای سنتی روسیه یا کاهش قابلیت خرید مشتریان میباشد. چین و در میزان کمتر هند در گروه اول قرار دارند. این کشورها که طی ۲۰ سال ۳۵۰ جنگنده کلاس «سوخوی ۲۷/۳۰» خریداری کردند دیگر هرگز جنگ افزار این نسل را در این مقدار نمیخرند. ونزوئلا که مایل بود خریدهای بزرگی بکند در رابطه با مشکلات اقتصادی دیگر نمیتواند این کار را بکند. علاوه بر این، ریسکهای سیاسی این بازار فوق العاده بزرگ است.

علت دوم کودتای لیبی میباشد که باعث شد روسیه قراردادهای امضا شده به مبلغ ۳/۱ میلیارد دلار را از دست بدهد اما با توجه به قراردادهای آماده امضا خسارات روسیه به ۵/۴ میلیارد دلار میرسد. در نهایت در نتیجه پیوستن رئیس جمهور مدویدیف به تحریم ایران مسکو این مشتری را هم از دست داد که بنظر پوخوف میتوانست سالانه یک میلیارد دلار اسلحه از روسیه بخرد.

علاوه بر این، حالا موقعیتی بروز کرده وقتی کالاهای اصلی صادرات اسلحه روسیه دارد بتدریج کهنه می‌شود و سیستمهای نسل جدید یا در دست طراحی میباشد یا نظامیان روس که میخواهند در مورد کاربرد آنها اولویت داشته باشند از فروش آنها جلوگیری می‌کنند. برای مثال تقاضای جنگنده «سوخوی ۳۰ ام کا» که «موتور» اصلی فروش اسلحه روسیه طی ۱۰-۱۵ سال گذشته بود عملاً به صفر رسیده است. فروش یک محموله دیگر این جنگنده محتمل میباشد: هند باید ۴۲ دستگاه دیگر از این هواپیما را خریداری نماید. اما تولید جنگنده مدرن «سوخوی ۳۵» فقط بعد از ۳ تا ۴ سال آغاز می‌شود.

همین امر در مورد زیردریایی‌های متعارف صحت دارد. هرچند تقاضای زیردریایی‌های عالی و مجهز به تسلیحات قدرتمند موشکی کلاس «کیلو» هنوز موجود است ولی خود آنها در مقایسه با پیشنهادهای جدید آلمانی کهنه و عقب افتاده بنظر میرسند. اما سیستم ضدهوایی «اس ۴۰۰» که تقاضای آن در بازار جهانی هنگفت میباشد زودتر از سال ۲۰۱۵ صادر نمی‌شود : تا آن وقت تمام دستگاههای این سیستم به وزارت دفاع روسیه تحویل داده می‌شود.

در بخش هواپیماهای باری روسیه در حال حاضر کالایی برای عرضه کردن ندارد و این اوضاع تا راه اندازی کامل خط تولید «ایلیوشین ۴۷۶» در اولیانوفسک یعنی ۵ سال دیگر ادامه خواهد داشت. لذا طی سالهای آینده ما با مکثی مواجه می‌شویم که نتیجه عرضه نکردن محصول دارای قابلیت رقابت می‌باشد.

هرچند صنایع از این مکث لطمه نخواهند دید. رشد سالانه سفارش دفاعی دولت روسیه در برخی موارد به ۳۰۰ درصد بالغ می‌شود. در چارچوب اجرای برنامه دولتی مدرن سازی ارتش برخی شرکتها باید تولیدات خود را به مراتب افزایش دهند. در زمینه هواپیمایی که بازار خارجی محصولات روسی دارد دچار قحطی می‌شود نظامیان فقط طی ماههای گذشته تولید ۹۲ بمب افکن خط مقدم «سوخوی ۳۴»، ۳۰ جنگنده «سوخوی ۳۰ اس ام» و ۲۰ جنگنده عرشهای «میگ ۲۹ کا» را سفارش داده‌اند. این کارشناس خاطر نشان می‌کند وقتی نیروهای مسلح خود کشور به عنوان خریدار اصلی مطرح می‌شود مدل متکی بر صادرات اسلحه به سرعت با مدل دیگری (مدل سنتی شوروی) تعویض می‌شود.

سایت «km.ru» /نویسنده: ایوان گلادیلین /

ایزاس/ به نقل از سایت بررسی استراتژیک
[/align]
[url=http://strategicreview.org/1391/03/07/%D8%AA%D8%B6%D8%B9%DB%8C%D9%81-%D9%85%D9%88%D9%82%D8%B9%DB%8C%D8%AA-%D8%B1%D9%88%D8%B3%DB%8C%D9%87-%D8%AF%D8%B1-%D8%A8%D8%A7%D8%B2%D8%A7%D8%B1-%D8%AA%D8%B3%D9%84%DB%8C%D8%AD%D8%A7%D8%AA-%D8%AC%D9%87/]منبع[/url]

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
با سلام و عرض احترام

دو تا گزینه ی :
-روسیه بزودی بازارهای جدیدی خواهد یافت
-روسیه موفق به احیای بازارهای گذشته خواهد شد
هیچ ارتباطی با سوال [i]رکود در صادرات تسلیحات روسی چه تاثیری بر رابطه ی نظامی ایران با این کشور خواهد گذاشت؟[/i]
ندارد !

*****************
مقاله بیشتر شبیه آه و ناله ی یک فروشنده بد خلق تسلیحات است .
ای کاش از سرنوشت پروژه باور 373 خبر رسمی وجود داشت ، چون برای پاسخ به چنین سوالی ، دانستن هدفگذاریهای ایران هم شرط است.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]با سلام و عرض احترام

دو تا گزینه ی :
-روسیه بزودی بازارهای جدیدی خواهد یافت
-روسیه موفق به احیای بازارهای گذشته خواهد شد
هیچ ارتباطی با سوال [i]رکود در صادرات تسلیحات روسی چه تاثیری بر رابطه ی نظامی ایران با این کشور خواهد گذاشت؟[/i]
ندارد !

*****************
مقاله بیشتر شبیه آه و ناله ی یک فروشنده بد خلق تسلیحات است .
ای کاش از سرنوشت پروژه باور 373 خبر رسمی وجود داشت ، چون برای پاسخ به چنین سوالی ، دانستن هدفگذاریهای ایران هم شرط است.[/quote]
سلام علیکم ،
انتقاد اول هم وارد است و هم وارد نیست. وارد است چون بهتر بود در سوال جداگانه ای پرسیده می شد. وارد نیست زیرا در واقع این دو گزینه بیان گر دو فرضی هستند که روس ها را از شرایط بحرانی فعلی نجات می دهد و لذا حالت فورس ماژور برای اتکا به بازارهای سخت تر مثل ایران از بین می رود.
=====================
در مورد قسمت دوم باید گفت سامانه های پدافند تنها نیاز وارداتی ما نیست.
انواع سلاح های سبک و سنگینی موجود هست که می تواند مشکلات ما را بهبود بخشد. از جمله هواپیماهای نسل جدید، تانک های مدرن و زیر سیستم هایشان و حتی برخی سلاح های انفرادی.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
اولا روسیه در حال حاضر بعد از امریکا و انگلیس سومین صادرکننده تسلیحاته
دوما یکی از دلایل کاهش صادرات بعد از فروپاشی شوروی قدیمی شدن برخی تجهیزات مهم در لیست صادرات روسیه ست
سوما اشباع بازار چین وهند یعنی دو خریدار اصلی تسلیحات روسیه است جوریکه بیش از 60 درصد فروش تسلیحات روسیه در اکثر سالها مربوط به این دو کشور میشه
چهارما ورود برخی کشورهای نوظهور به بازار صادرات تسلیحاته مثل خود چین هند اسراییل ایران کره جنوبی برزیل و.......

البته حالا ما کار نداریم که صادرات تسلیحات روسی کم شده اصلا بدرک که صادراتش کم شده نیست حالا خیلی در حق ما خوبی کرده :lol: :lol:

فقط باور373 رو عشقه :surprised: :mrgreen:
خدایی برا روز رونماییش لحظه شماری میکنم :| icon_eek :oops:

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
سلام مجدد

گزینه اول که وارده ، چون شفاف و واضح هم نیست :surprised:
بگذریم
======================
اما در این مورد باور :mrgreen: :| icon_eek 373

[quote]در مورد قسمت دوم باید گفت سامانه های پدافند تنها نیاز وارداتی ما نیست.
انواع سلاح های سبک و سنگینی موجود هست که می تواند مشکلات ما را بهبود بخشد. از جمله هواپیماهای نسل جدید، تانک های مدرن و زیر سیستم هایشان و حتی برخی سلاح های انفرادی. [/quote]
این نگاه پائین به بالای ایرانی کی می خواد از بین بره من نمی دونم !
واقعا کی می شه توی مملکت نگیم جنس خارجی بهتره !
آخ خدا می شه باور 373 این باور غلط را بشکنه !
کی باشه که نیاز نداشته باشیم بشینیم تحلیل کنیم حالا که روسیه دچار مشکل فروشه ، آیا روابطش با ما بهتر می شه یا نه تا باز آت و آشغالهاش را بما بفروشه و کلی وابسته ترمون کنه ؟! بجاش تحلیل کنیم روسیه بازارش را داره از دست می ده ، توان ما برای جایگزینی چند درصد بازار روسیه هست!
به عقیده من تنها مسئله ای که در همکاری و معامله با روسیه مهمه ، همکاری فنی هست اون هم برای دزدین علمشون وگرنه حتی اگر s-500 هم به ما بدن ارزش نداره
کاش این مصاحبه [url=http://www.military.ir/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=22682&highlight=]دکتر منصور کبگانیان[/url] را بخونید منظورم را بهتر درک کنید

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
[quote]اولا روسیه در حال حاضر بعد از امریکا و انگلیس سومین صادرکننده تسلیحاته[/quote]
جناب تندر، در داخل متن توضیح داده بود که مشکل در دریافت سفارشات جدید هست نه فروش فعلی. همچنین کنسل شدن بعضی سفارش های قبلی از سوی کشورهایی که دچار تحول شدن یا از همکاری با روس ها پشیمون هستند.
متن رو بخونید ثواب داره :|

[quote]چهارما ورود برخی کشورهای نوظهور به بازار صادرات تسلیحاته مثل خود چین هند اسراییل ایران کره جنوبی برزیل و.......[/quote]
این مورد تحلیل خیلی مناسبی است. احسنت.
بنا بر فرمایش شما به قول قدیمیا دست زیاد شده.
اما این قضیه ظاهرا بیشتر گریبان گیر روس ها شده.
احتمالا مربوط میشه به همون عقب ماندگی تکنولوژیک محصولات صادراتی روس ها
---------------------------------------------------------------------
[quote]گزینه اول که وارده ، چون شفاف و واضح هم نیست [/quote]
اگرم وارد بود دیگه الان اصلا وارد نیست icon_eek چون شفاف سازی کردم تو پست قبلی :surprised:
بگذریم.

[quote]این نگاه پائین به بالای ایرانی کی می خواد از بین بره من نمی دونم !
واقعا کی می شه توی مملکت نگیم جنس خارجی بهتره !
آخ خدا می شه باور 373 این باور غلط را بشکنه !
کی باشه که نیاز نداشته باشیم بشینیم تحلیل کنیم حالا که روسیه دچار مشکل فروشه ، آیا روابطش با ما بهتر می شه یا نه تا باز آت و آشغالهاش را بما بفروشه و کلی وابسته ترمون کنه ؟! بجاش تحلیل کنیم روسیه بازارش را داره از دست می ده ، توان ما برای جایگزینی چند درصد بازار روسیه هست!
به عقیده من تنها مسئله ای که در همکاری و معامله با روسیه مهمه ، همکاری فنی هست اون هم برای دزدین علمشون وگرنه حتی اگر s-500 هم به ما بدن ارزش نداره
کاش این مصاحبه دکتر منصور کبگانیان را بخونید منظورم را بهتر درک کنید[/quote]
حالا چرا می زنی برادر :mrgreen:
نگاه پایین به بالا رو از کجا آوردی! بحث این نیست خودمون نسازیم بریم بخریم.
داریم راجع به شرایط فعلی صحبت می کنیم و آدم باید واقع بین باشه. ما چه بخوایم باور کنیم چه نکنیم ما در خیلی حوزه های بسیار مهم و فوری اقلا دچار نقص در تکنولوژی ساخت هستیم.
نمی تونیم که بی خیال یک نیاز بشیم به این امید که 20 سال دیگه تولید داخلی میشه.
شما احتمالا همین کامپیوتری که داری ازش استفاده می کنی خارجیست. می گی استفاده نمی کنم تا ایرانیش بیاد؟
الان ما در تحریم سخت و ناجوان مردانه ای از نظر تسلیحاتی هستیم.
تاپیک رو زدم تا نظر دوستان رو بشنویم در مورد این که آیا مشکل روسیه تاثیری در رفع نیازهای فعلی ما خواهد داشت یا نه.
آیا این که قراردادهای کلان فروش روس ها در کشورهایی مثل هند و لیبی و... کنسل شده اونا رو در وضعی قرار میده که ناچار باشن به سمت بازارهایی مثل ایران بیان یا نه؟ مثل نیاز اقتصادی ای که منجر به فروش میگ های 29 به کشورمون شد.
اصلا بحث اس 300 نیست این جا. اگر مشکلتون اون عکس هست برش دارم.
بحث بر سر نیازهای فوری ایست که فعلا تامین داخلی براش ممکن نیست و علاجش وارداته.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر
ممنون از حامد خان کبیر!

هرچند که یه مقدار بد مقاله ترجمه یا نوشته شده بود.
و پراکنده نوشته بودن.

-----------------------------------------------------

در بعضی موارد، که این موارد شامل فروش به ایران هم میشه، باید بگیم روسیه
یک اشتباه بسیار تاثیرگذار انجام داد.
نه ایران در قراردادش جا زده بود، و نه تحریم ها برای روسیه مشکلاتی ایجاد میکرد.
در مقابل در امر گرفتن امتیاز هم از امریکا موفق نبود.

و به عبارتی روسیه در بحث معاملات تسلیحاتی با ایران، صرفا باخت کرد.

اینکه بارها حتی مشکلاتی بر سر تامین قطعات میگ 29 ها بوجود آوردن، تا اینکه رسما
تعدادی میگ 29 از خدمت خارج شدند و ایران قیدش رو زد. ( هرچند که راه چاره اندیشیده شد و نقص برطرف شد)
نشون دهنده اینه که روسیه از قدرتمند شدن ایران ترسی نداشته
چرا که این تعداد میگ29 اون هم نه از نوع smt؛ اساسا نمیتونه خطر بالقوه ای برای منافع روسیه
باشه. و اگر نگاهی به داشته های همسایگان ایران داشته باشیم، می بینیم، شاید به حد
توازن هم نتونه برسه.

از طرفی فشارها و امتیازات اونقدر معتنابه نبوده که به صرف نظر کردن از چنین سودهایی بیارزه.
اینها چیزیه که من به خاطرشون معتقدم روسیه، صرفا اشتباه محاسباتی کرده یا اینکه فریب غرب رو خورده.

در مقابل امریکا از بحث به اصطلاح ( خدمات پس از فروش :surprised: ) همیشه به عنوان یک ضریب اطمینان استفاده کرد.
همیشه با سلاح هایی که فروخته، سعی کرده تضمین کنه تامین قطعات رو. تضمین کنه تعمیر و تربیت نیروی انسانی رو.
و به این وسیله، متخصصین و نظامیان خودش رو وارد اون کشور میکنه.
مزیت این کار اینه که
- با تامین قطعات، هیچ وقت کشور خریدار به سمت طرف سوم نمیره.
غالبا اگر اینکار انجام نشه، کشور خریدار، به سمت طرف سوم میره. و اگر پویایی کافی علمی
در اون کشور باشه، به فکر ساخت داخل هم میره و یا اینکه
به سراغ حتی مهندسی معکوس هم حرکت میکنند.
در حالی که اگر نیروهای کشور فروشنده باشند، هیچ وقت این اتفاق نمی افته؛ یا بهتره بگم خیلی کم پیش میاد.
در عین حال، از طریق همین خدمات تعمیراتی و فروش قطعات، میتونه مبالغ زیادی بدست بیاره و کلی موقعیت شغلی
برای نیروهای متخصص اش.

- مزیت دیگرش اینه که امریکا، اگر به کشوری تسلیحات زیادی بفروشد، بعد از مدتی
سعی میکنه ابزارهای سیاسی هم در اون کشور به کار ببنده.
بعد از مدتی شاهد افزایش مستشاران نظامی اش در اون کشور خواهیم بود
که توافقنامه های امنیتی رو به دنبال خواهد داشت و به احداث پایگاه های
نظامی در اون کشور ختم خواهد شد.
که این عامل اصلی برد و عمق استراتژیک ایالات متحده بوده.

این موارد در مورد روسیه به چشم نمیخوره
و عمدتا با بی مبالاتی در این زمینه ها باعث از دست رفتن، موقعیت های شغلی زیاد
و تولید ثروت و اعتماد خریداران ... و از همه مهمتر کاهش برد و نفوذ سیاسی شده.


------------------------------------------------------------------------------------------
البته اینجور نیست که بعضی دوستان فکر میکنند که هیچ معامله ی نظامی با روسیه انجام نشده!

ما طی یک قرارداد به ارزش 700 میلیون دلار در سال 2005 ؛ 29 فروند تور ام 1 خریداری کردیم.
که تمامش رو دریافت کردیم و آخرین محموله اواسط سال 89 دریافت شد.

به اشتراک گذاشتن این پست


لینک به پست
اشتراک در سایت های دیگر

ایجاد یک حساب کاربری و یا به سیستم وارد شوید برای ارسال نظر

کاربر محترم برای ارسال نظر نیاز به یک حساب کاربری دارید.

ایجاد یک حساب کاربری

ثبت نام برای یک حساب کاربری جدید در انجمن ها بسیار ساده است!

ثبت نام کاربر جدید

ورود به حساب کاربری

در حال حاضر می خواهید به حساب کاربری خود وارد شوید؟ برای ورود کلیک کنید

ورود به سیستم

  • مطالب مشابه

    • توسط mehdipersian
      مرداد گذشته، یک ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه برای ایران از پایگاه فضایی بایکونور پرتاب شد و انتظار می‌رود سه ماهواره دیگر نیز در سال‌های آینده به فضا پرتاب شوند. همچنین شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد یک شرکت روسی در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی برای ایران است که در سال 2024 در مدار زمین ثابت قرار می‌گیرد.
       
      ماهواره ی خیام:

       
       
      مرداد 1394، ایران با دو شرکت روسی در مورد پرتاب ماهواره سنجش از دور ساخت روسیه که توسط ایران اداره می شود، به توافق اولیه دست یافت. ماهواره ایرانی در 18 مرداد 1401 به وسیله ی شرکت روس کاسموس به فضا پرتاب شد. 
       
      مشخصات فنی ماهواره:

      مشخصات فنی ماهواره توسط روسیه و ایران اعلام نشده است ولی می توان از یک حق اختراع منتشر شده توسط شرکت NPK Barl در مرداد 1401 اطلاعات جدیدی بدست آورد. این طرح یک ماهواره سنجش از دور با وضوح بالا را توصیف می کند که دقیقاً شبیه خیام است. دارای یک گذرگاه شش ضلعی و چهار پنل خورشیدی است که با زاویه 45 درجه نسبت به محور طولی ماهواره به سمت پایین امتداد دارند. 
       
      محموله یک تلسکوپ کورش(Korsch) با پنج عنصر نوری است. تلسکوپ کورش یک تلسکوپ آناستیگمات سه آینه ای فشرده است که میدان دید وسیعی را ارائه می دهد. این تلسکوپ تصویربرداری را در یک کانال پانکروماتیک و چهار کانال چند طیفی (نزدیک مادون قرمز، قرمز، سبز و آبی) ارائه می دهد. سه پیکربندی ممکن برای تلسکوپ ارائه شده است که همگی با نسبت کانونی f/11.53 (نسبت کانونی تقسیم فاصله کانونی بر دیافراگم است)میباشند. مقادیر سه پیکربندی عبارتند از:
       
      دهانه / فاصله کانونی
      0.535 متر6.17 متر
      0.75 متر8.65 متر
      1.1 متر12.68 متر
       
      در اولین پیکربندی که در شکل زیر نشان داده شده است، وزن تلسکوپ 125 کیلوگرم و طول آن 1.8 متر است.
       

       
      دو پیکربندی دیگر منجر به گذرگاه طولانی‌تر می‌شود، اما نیازی به تغییر در جعبه‌های الکترونیکی محموله و آرایه‌های پیکسل CCD ایجاد نمیکند. این تلسکوپ از یک آرایه کانونی کروی و نه مسطح برای کمک به جلوگیری از لکه دار شدن تصاویر استفاده می کند. یک آرایه اسکن الکترونیکی داده‌ها را در باند X با سرعت‌های 480 مگابیت تا 1.5 گیگابیت بر ثانیه به زمین ارسال می‌کند (نرخ بالاتری نسبت به گزارش NPK Barl در فوریه 2021 ).
       
      سازنده محموله نوری مشخص نیست، اما برخلاف تخصص این شرکت در سیستم های زمینی می تواند خود NPK Barl باشد. طی نمایشگاهی در سال 2019، این شرکت تلسکوپ سنجش از دور را به نمایش گذاشت که انتظار می‌رفت ظرف دو سال آینده به فضا پرواز کند. گزارش شده است که وزن آن تنها 46 کیلوگرم است و همچنین کوچکتر از نمونه ثبت اختراع به نظر می رسد، اما تنها ماهواره میزبان ممکنی که در حال حاضر برای آن قابل شناسایی است، خیام است. احتمالاً تنها یک بخش از تلسکوپ به نمایش گذاشته شده است. 

       
      در یکی از نقشه‌های همراه با حق ثبت اختراع(پتنت) ، ماهواره در بالای طبقه فرگات در داخل محفظه محموله موشک سایوز-2-1a قرار دارد (که نشان می‌دهد پرتاب اولیه به وسیله ی این ماهواره بر به جای سایوز-2-1b سنگین تر بود).
       
       اگرچه پتنت‌ها به ندرت به پروژه‌هایی اشاره می‌کنند که به آن‌ها مربوط می‌شود، اما در اینجا ماهواره در واقع متعلق به پروژه 505 نشان داده شده است. همانطور که در نقاشی زیر مشاهده می‌شود، ماهواره‌ها به اندازه‌ای کوچک هستند که سه عدد از آنها در داخل دماغه قرار گیرند.
       
       
       
      کاربرد خیام:
       
      به طور رسمی، خیام تنها کاربردهای غیرنظامی در زمینه هایی مانند کشاورزی، مدیریت منابع طبیعی و نظارت بر محیط زیست خواهد داشت. مدت کوتاهی پس از پرتاب، رئیس سازمان فضایی ایران مدعی شد خیام به دلیل اندازه کوچکش نمی تواند به عنوان یک ماهواره جاسوسی استفاده شود. با این حال، وضوح زمینی گزارش شده آن (0.73 متر) برای انجام کارهای شناسایی ارزشمند کافی است. 
       
      مرکز کنترل ماموریت خیام:
       

       
       
      به گزارش اخبار ایران، مرکز کنترل ماموریت خیام در مرکز فضایی ماهدشت که تقریباً در 60 کیلومتری غرب تهران و نرسیده به شهر کرج قرار دارد. این مرکز در اوایل دهه 1970 برای دریافت اطلاعات از ماهواره های سنجش از دور خارجی تأسیس شد که اولین آنها ماهواره های لندست ایالات متحده بود. همانطور که در تصاویر Google Earth مشاهده می شود، ساخت یک ساختمان جدید در این سایت حدود آوریل 2020 آغاز شد و اکنون کامل شده است. احتمالاً در گزارش تلویزیون ایران که پس از پرتاب خیام از مرکز کنترل مأموریت پخش شد، دو آنتن سهموی در شمال شرقی ساختمان جدید دیده می‌شود.
       

       
      همکاری های روسی/ایرانی بعدی:
       
      خیام پیش بینی می شود حداقل پنج سال فعالیت داشته باشد و قرار است در سال های آینده ماهواره های بیشتری نیز به آن ملحق شوند. پس از پرتاب، حسن سالاریه اعلام کرد که ایران سه ماهواره دیگر از همین نوع را سفارش داده است و افزود: اولین ماهواره در مجموع 40 میلیون دلار هزینه داشته است.
       
      به نظر می رسد که همکاری فضایی بین روسیه و ایران اکنون فراتر از حوزه سنجش از دور است. در هفته‌های اخیر شواهدی به دست آمده است که روسیه در حال ساخت یک ماهواره ارتباطی زمین‌ایستا برای ایران با نام اکواتور (به روسی به معنای «استوا») است. این نام برای اولین بار در سال 2020 در بیوگرافی مختصری از متخصص ISS Reshetnev، تولید کننده پیشرو روسیه در ماهواره های ارتباطی مستقر در نزدیکی کراسنویارسک در سیبری ظاهر شد. در کنار آن بسیاری دیگر از پروژه ها نیز به آن اشاره شد که این شخص در آن مشارکت داشته است و جزئیات بیشتری ارائه نشده است.
       

       
      ایران در نهایت قصد دارد ماهواره‌های ارتباطی زمین‌ایستا را با استفاده از پرتاب‌کننده‌های بومی پرتاب کند، اما به‌نظر نمی‌رسد ماهواره‌هایی که در آینده قابل پیش‌بینی به فضا پرتاب می‌شوند، قادر به قرار دادن محموله با این ویژگی در این نوع مدار باشند. بنابراین، این کشور احتمالاً برای پر کردن جای خالی باقیمانده نیز به روسیه متکی خواهد بود. اگر معامله‌های دیگری در این زمینه هنوز وجود داشته باشد، پشت درهای بسته انجام شده است. 
       
      ________________________________________
      تلخیص و ترجمه از mehdi persian برای میلیتاری
      ________________________________________
      منبع:
      https://www.thespacereview.com/article/4475/1
       
    • توسط MR9
      تسلیحات هایپرسونیک ، حوزه جدید برای رقابت
      اعطاء قرارداد توسعه جنگ افزارهای هواپایه فراصوت به لاکهید – مارتین

      واشنگتن : وزارت دفاع ایالات متحده در 13 اوت 2018  اعلام نمود که مناقصه  طراحی و توسعه دومین نمونه از تسلیحات فراصوت مورد نیاز ارتش این کشور را به ارزش 480 میلون دلار به  دپارتمان موشک و سامانه های کنترل شرکت لاکهید- مارتین اعطاء نموده است .
      خبر امضاء این قرارداد در حالی منتشر گردید که پیش از این گمانه زنی هایی در خصوص نیازمندی فوری ارتش این کشور برای طراحی و و تولید تسلیحات هوا- پایه واکنش سریع وجود داشت و گفته شده بود که پشتیبانی های لازم از برنده مناقصه نیز بخوبی انجام خواهد شد این قرارداد ، در واقع ، ایجاد بستر مناسب برای طراحی ، تست و آمادگی برای تولید مهمات واکنش سریع هواپایه (ARRW) بشمار  می آید .

      وزیر نیروی هوایی  ، هدر . ای . ویلسون در این زمینه می گوید :" ما قصد داریم تا بسرعت و با بهره گیری از بهترین فناوری در دسترس ، در کوتاه ترن بازه زمانی ممکن ، قابلیت رزم هایپرسونیک را در اختیار نیروی هوایی قرار دهیم "

      پروژه ARRW ، یکی از دو تلاش ارتش ایالات متحده  برای نمونه سازی تسلیحات ماوراء صوت است که به نیروی هوایی  در توسعه قابلیتهای رزمی کمک می کند . نیروی هوایی ارتش ایالات متحده  ، با استفاده از دسترسی های داده شده  بخش 804 از اجازه نامه FY16 قانون دفاع ملی ، مجاز است تا سرمایه گذاری لازم برای توسعه این تسلیحات تا سال 2021 را داشته باشد . این پروژه قرار است تا در شعبه اورلاندو (فلوریدا ) شرکت لاکهید- مارتین اجرا گردد و انتظار می رود تا اواخر نوامبر 2021 به نتیجه قطعی برسد .

      از سویی دیگر ، مدیران ارشد وزارت دفاع  ، آژانش دفاع موشکی ، نیروی هوایی ، نیروی دریایی ، و ارتش روز 28 ژوئن  سال جاری توافقنامه ای را بصورت مشترک به امضاء رساندند که در آن بر همکاری و توسعه فناوری مهمات هایپرسونیک سُرشی ، تاکید وجود داشت .

      ژنرال دیوید . ال . گلدفین ، رییس ستاد نیروی هوایی ، در این زمینه می گوید :
      " این تیم مشترک  برای رقابت نیازمند ایجاد چابک سازی سازمانی خواهد داشت ، مرزهای فناوری در این برنامه بطور قطع جابه جا میشود و ما می بایست سهم خود را از این رقابت جدید ، داشته باشیم "
      انعقاد این قرار داد ، به دولت اجازه می دهد تا به نیاز فوری نیروهای مسلح ، پاسخ مناسب دهد ، به همین دلیل شروع به کار این پروژه ، به فاصله 180 روز پس از امضاء تعیین شده است .

      برنامه دوم نیروی هوایی برای طراحی تسلیحات هواپایه  فراصوت ، سرمایه گذاری برروی پروژه  جنگ افزار ضربتی متعارف فراصوت (HCSW) نام دارد . در مجموع ، این دو برنامه ، قابلیتهای منحصربفردی را برای ارتش فراهم می کند ، گرچه  هرکدام ازاین دو طرح ، رویکردهای فنی متفاوتی را دنبال می کنند . چنانکه برنامه ARRW تلاشی است میان نیروی هوایی و دارپا برای توسعه فناوری که امکان ارتقاء آن وجود دارد ، در حالی که برنامه HCSW ، بیشتر بر روی استفاده از فناوری هایی که وارد دوره بلوغ خود شده ، متمرکز شده است .
      پی نوشت :
      1- در یک دهه اخیر ، مفهوم جدیدی واردسازمانهای مسلح شده و آن ، " چابک سازی " سازمان است ، طبیعتا" سازمان های به اصطلاح " تنبل" در چنین وضعیتی ، محلی از اِعراب ، نخواهند داشت .
      2- نکته جالب اینجاست که مدیریت حاضر نیروی هوایی ارتش ایالات متحده ( بعنوان متولی این دوبرنامه ) ، آنچنان به این فناوری علاقه مند شده که روی دو برنامه مشابه ، همزمان سرمایه گذاری می کند ، طبیعتا" در اینجا ( و نه الزاما"در یک سازمان قرن بیست و یکمی نظیر پنتاگون )  پول به هیچ عنوان مطرح نیست ، بلکه ، پیش فرضها ، عملکرد و آینده نگری مدیریت سازمان ، تاثیر گذار خواهد بود .
       
      صرفاً برای میلیتاری / مترجم MR9
       
    • توسط EBRAHIM
      IRIS و پدید آمدن برنامه فضایی ایران (قسمت اول )

      مدتیست که از رسانه های جهانی،خبرهایی به گوش میرسد که ایران در حال تولید موشکی است که توانایی حمل ماهواره به فضا دارد.آيا چنين چيزي امكان دارد؟آيا اين ماجرا يك بلوف سياسيست يا حقيقت دارد؟
      دوستان از نظرات مفيد خودشون دريق نكنند امیدوارم مبحث جالبی شود.
      با تشكر



      چند نکته قبال از خواندن مقاله :مطمئنا نظرات نویسنده با نظرات مترجم یکی نیست!!!
      در این مقاله موشک IRIS معادل موشک شهاب 3 دی فرض شده که آن هم به نوبه خود معادل موشک نو دونگ کره شمالی را در اختیار گرفته
      موشک IRIS ویا شهاب 3 دی اولین موشک ماهواره بر سبک ایران فرض شده اند (پراکنده بودن اطلاعات اجازه سخن قطعی را نمیدهد )
      موشک شهاب پنج معادل تائه دو پونگ دو کره شمالی فرض شده (البته از سوی نویسنده آن که آمریکایی هستند ) و عنوان اولین ماهواره بر سنگین ایران را بر دوش میکشد
      =============================================

      نخستین ظهور موشک ماهواره بر IRIS/IRSL-X-1

      با وجود ادعاهای ایران مبنی بر عدم بالابردن برد شهاب 3 دولت ایران در حال حاضر مشغول به ساخت و توسعه نخستین ماهواره بر خود موسوم به IRIS میباشد .
      پرتابگر ماهواره IRIS در ظاهر دارای ترکیب ساختمانی از موشک بالستیکShahab3 است که در مرحله اول از طراحی
      ان بهره میبرد و در مرحله دوم پرتابگر دارای دوقسمت موتور جامد و نیز محل حمل ماهواره (قسمت سوم) توسط پرتابگر است که قطر این مرحله از مرحله اول کمی بیشتر است و میتواند ماهواره های مخابراتی و علمی را در مدار زمین قرار دهد .
      .پرتابگر IRIS با پیکر بندی انجام شده بر روی آن پرتابگریست ایده آل به عنوان کاوشکر یا موشک اکتشافی که میتواند برای حمل کلاهک جنگی و یا توسعه کلاهک های فضایی قابل بازگشت و یا در نهایت برای ارسال محموله های علمی به فضا مورد استفاده قرار گیرد .البته این پرتابگر درحال حاضر نمیتواند ماهواره ها و یا محموله های با جرم بالا را به سمت مدار پرتاب کند . مگر اینکه مرحله سومی نیز به آن اضافه شود تا تبدیل به یک پرتابگر سنگین گردد .
      با توجه به آزمایش موشک چند مرحله ای شهاب 3 نویسنده بر این عقیده است که در صورتی که پرتاب آز مایشی موشک Shahab-3D نخستین پرواز آزمایشی پرتابگر IRIS باشد در آن صورت پرتابهای موشک های
      Shahab - 5 دومین و سومین مرحله از برنامه ساخت یک پرتابگر ماهواره ای است که ایران ادعا دارد در حال توسعه آن است .
      اولین تصویر از موشک IRIS در یکی از نمایشگاههای هوا و فضای ایرانیان در اندازه یک ماکت یک متری به نمایش گذاشته شد . نویسنده ادعا دارد که تستهای ناموفق پرتابی این موشک علت اصلی به تاخیر افتادن توسعه موشک حامل پرتابگر شهاب 5 تا کنون بوده است ولی با تردید بیان میکند که فقط زمان قادر به روشن ساختن این مطلب میباشد .

      نویسنده مقاله ادعا دارد که اختمال توسعه نوع جدیدی از موشک های بالستیک از روی این نسخه پرتابی با نامهای جدیدتر از Shahab - 3d وجود دارد ، ونیز باتوجه به موتور سوخت جامد مورد استفاده در مرحله فوقانی و نیز تمام اطلاعاتی که از موشک شهاب 3 در اختیار است ، طراحی نمایش داده شده از IRIS یقینا طرحی مناسب با استفاده از طراحی موشک بالستیک شهاب 3 است . هرچند که پرتاب این سیستم آزمایشی پیشرفته که پیش از این در غرب و شرق مورد استفاده قرار گرفته و از متدهای غربی و شرقی نیز برای توسعه استفاده کرده برای ملل چیز چندان غیر عادی نخواهد بود ، ولی به سرعت بخشیدن برای توسعه اولین ماهواره بر سنگین ایران قبل از پرتاب کمک شایانی خواهد کرد .
      نویسنده در ادامه با بیان شباهت موجود بین شهاب 3d و نسخه های دوم و سوم موشک تائه دو پونگ کره شمالی این پرسشها
      را مطرح میکند که آیا شهاب 3D میتواند نسخه اصلاح شده از ماهواره بر ایرانی IRIS باشد که تست نخست خود را سپری کرده است ؟ آیا این موشک همان نسخه بالستیک فضایی از موشک تائه دو پونگ 2 کره شمالی وترکیب ماهواره بر شهاب 5 است و یا اینکه موشک بالستیکی ساخت ایران است ؟
      شاید تاحد زیادی بتوان گفت که ایران در حال همکاری با کره شمالی برای ساخت نسخه دوم و سوم ماهواره بر شهاب 5 است و هر دو در انجام این طرح مشارکت جدی دارند. کره شمالی که در سال های پایانی قرن 20 نسخه جدید و بهسازی شده ای از موشک تائه دو پونگ 1 را آزمایش کرده بود در بین 26 Juan و 2 Julay سال 2001 نخستسن نمونه پرتابی از موشک تائه دو پونگ دو را برای پرتاب بر روی سکوی تاسیسات پرتاب خود قرار داده بود .
      این کاملا واضح است که موشک شهاب 3 دی چند ثانیه پس از پرتاب و قبل از پایان مرحله اول در اولین تست خود در آسمان منفجر شد . با وجود طراحی متناسب موتور سوخت جامد آن و نیز پوشش آیرو دینامیک موشک متاسفانه انفجار باعث جلوگیری از آزمایش این قسمت ها گردید . در کل باید به این نتیجه رسید که در صورت تداوم برای ساخت و تکمیل شهاب 5 گلی به یاد ماندنی برای مردم ایران در بخش فضا به ثمر خواهد رسید .


      ========================================
      اما مشخصات موشک IRIS

      حد اکثر بار قابل حمل توسط کلاهک موشک (کیلوگرم ): 760-987-1,158 بار فضایی و یا کلاهک جنگی .
      حداکثر برد ( کیلومتر ) : 1500
      تعداد مراحل : 2
      قطر موشک (متر ) : 1.32 - 1.35 – 1.85
      ارتفاع موشک : 17.1 متر
      وزن در حالت پرتابی سبک : 16000 کیلوگرم
      وظیفه : برای پرتاب محموله های فضایی علمی و تحقیقاتی و نیز ماهواره ها

      اطلاعات مربوط به مرحله اول موشک
      ارتفاع : 14 متر
      قطر : 1.32 – 1.35 – 1.85 متر
      جرم :15092 کیلوگرم
      تراست : موثر 26051 کیلوگرم بر فوت مربع - واقعی 26,760-26,600 کیلوگرم بر فوت مربع
      زمان سوخت : 110 ثانیه
      نوع سوخت : TM-185 (20% Gasoline + 80% Kerosene)
      نوع اکسید کننده : AK-27I (27% N2O4 + 73% HNO3 + Iodium Inhibitor)
      جرم سوخت :12912 کیلو گرم

      اطلاعات مربوط به مرحله دوم موشک
      ارتفاع : 3 الی 4 متر در کل
      قطر : 1.3 ای 2 متر
      وزن : نا معلوم
      تراست موتور : نامعلوم
      مدت زمان سوخت : 100 ثانیه
      نوع سوخت : جامد

      لطفا اگر کسی تصویری از این پرتابگر داره در تاپک قرار بده

      ادامه دارد ..........
      ======================
      منبع خبر:وبلاگ هوانوردی قرن 21
  • مرور توسط کاربر    0 کاربر

    هیچ کاربر عضوی،در حال مشاهده این صفحه نیست.