آینده نبرد زرهی از دید ایالات متحده

[deserthawk 5,518]

بسم الله الرحمن الرحیم

 

نوشته حاضر ترجمه ای از مقاله آینده نبرد زرهی نوشته سرهنگ بازنشسته رالف پیترز است که مدتی در دفتر معاون اداره اطلاعات به عنوان مسئول بخش نبردهای آینده مشغول به کار بوده است. او این مقاله را در سال 1997 نوشته است و از آن زمان تا کنون ممکن است تغییراتی در شیوه نبردها روی داده باشد و تجربیاتی جدید در زمینه زرهی اتفاق افتاده باشد. با این حال به نظر مترجم این مقاله حاوی نکات و اطلاعات بسیار ارزشمندی است که امید است مورد استفاده دوستان قرار گیرد. نثر نوشته در بعضی موارد بسیار سنگین بوده و مترجم از نا مفهوم بودن بعضی موارد عذرخواهی می نماید.

 

بخش اول:

مقدمه

همچون بسیاری موارد دیگر خودروهای زرهی نیز برای مدت طولانی در جنگ ها باقی خواهند ماند ولی شکل، اندازه، وزن، زره، سلاح، ارتباطات، پیشرانه، سیستم های هشدار میدان نبرد و خدمه آنها به طور جدی تغییر خواهد کرد. البته پیوستگی در ماموریت وجود خواهد داشت، بدین صورت که قدرت کشندگی محلی اجرا خواهد شد و مانورهای حفاظت شده مقدور خواهد بود. تکامل خودروهای زرهی از تکامل تکنولوژی و نیازهای استراتژیک بدست خواهد آمد ولی بالاتر از همه با تغییر محیط نبرد و افزایش شهری شدن نبردها و شفافیت بیشتر عملیات های غیر شهری (که ما قادر خواهیم بود فعالیت های دشمن را در زمان آنی رصد کنیم) تغییرات در خودروهای زرهی بیشتر تحت تاثیر قرار خواهند گرفت. جدا از ابهامات در مورد تانک، عصر جدید می تواند دوران بزرگی برای زرهی باشد.

 

گروزنی در دوران جنگ

 

نکاتی که واحد زرهی نیاز دارد تا برای اصلاحاتش مورد توجه قرار دهد بزرگتر از آنی هستند که قابل چشم پوشی باشند. در اولین مورد، در جنگ خلیج فارس نیاز به یک نیروی پیاده نظام بود تا تشخیص دهد که نبرد زمینی در فاز بعدی آغاز شده است. بسیاری از فرماندهان زرهی در جستجوی نبردهایی که در کتاب ها به تصویر کشیده شده بود، بودند در حالی که آن کتاب ها ویرایش های قدیمی و تاریخ مصرف گذشته یی بودند که توسط جناح های مطمئنی بزرگ شمرده می شدند. سپس تجربه روس ها در گروزنی پیش آمد. واکنش ما این بود که بی کفایتی روس ها مسخره کنیم و این دیدگاه قدیمی را تکرار کنیم که شما زرهی را به داخل شهرها نفرستید. ما برای فهم آینده دچار مشکل شدیم همانند اروپایی ها که آمریکا را در زمان جنگ داخلی شان بی کفایت فرض می کردند و به قدرت سلاح های خان دار که در جنگ داخلی ما استفاده شد بی اعتنایی کردند. نیم قرن بعد اروپایی ها نبرد Cold Harbor ما را در مقیاس وسیعی در نبرد Somme تلافی کردند. آیا ما نیز نبرد گروزنی را تکرار خواهیم کرد؟

بله روس ها از نظر نظامی در چچن بی کفایت بودند و از سوی دیگر آنها مانند همه ارتش های پیشرفته هیچ انتخابی بجز استفاده از خودروهای زرهی در خیابان های شهر نداشتند به دلیل آنکه آنها فاقد قدرت پیاده نظام برای تصرف خانه به خانه بودند. بین این دو مثال، سربازان ما خودشان را در یک نبرد خونین در موگادیشو که شرایط استفاده از زرهی را نداشت دیدند. جدا از ملاحظات سیاسی که باعث شد نیروهای ما از بسیاری از چیزهایی که برای پیروزی بر رقیبشان لازم بود منع شوند تقصیر ارتش این بود که بر شیوه های معمولی برای عملیات های شهری تکیه زد.

 

 

تانک های منهدم شده روسی در گروزنی

 

درس های این مثال ها بسیار هستند ولی چالش های اصلی به چند نکته تقلیل می یابند. نبرد سواره در محیط های غیر شهری بسیار سریع هستند و سریعتر نیز خواهند شد. اندازه های کنترل معمولی ناکافی هستند. میدان های نبرد به سرعت به شکل سلولی و چند جهته مبدل می شوند و برای نیروهایی که برتری اطلاعات و فرمانده شجاعی که از ابتکارات زیردستانش نترسد داشته باشند، فرصت ها بیشتر از خطرات خواهند بود. با اینکه تمرینات سخت و کیفیت تجهیزات ضروری هستند ولی متغیر کلیدی آگاهی محیطی می باشد. هم تمریناتی مهم است که در آن شما تانک دشمن را قبل از اینکه او شما ببیند، ببینید و هم نوع عمیق تر فرماندهی که دشمن در دیدن شما پیش دستی کند و شما باید صحنه را مدیریت کنید.

در آینده، فرمیشن ها هم بسیار سریعتر و هم در تعداد کمتر عمل خواهند کرد بطوری که از موفق ترین حملات در طول طوفان صحرا نیز سریعتر و کمتر خواهند بود و این تولد دوباره مدل اصلی است. سریع برو، از نقطه ضعف دشمن به آن ضربه بزن، به ضربه زدن به آن ادامه بده و از حرکت کردن متوقف نشو. این یک منطق نظامی بسیار قدیمی است. این سخن متعلق به مک کللان یک از فرماندهان جنگ های داخلی آمریکاست.

درس های چچن مفیدتر و بیشتر از درس های پیروزی ناکامل ما در کرانه های فرات است. در دره های مرگبار گروزنی نیروهای روسی به شدت بیش از یک شهر کوچک در یک استاندارد جهانی نیازمند آتش حفاظتی و تحرک بودند. آنها مجبور به استفاده از هر آنچه داشتند شدند و آن چیزی که آنها داشتند مناسب آنها نبود. تجهیزات طراحی شده برای جنگ در دشت های اروپا، تاکتیک های ناقص، آموزش های به شدت ناکافی و فرماندهی و کنترل ضعیف منجر به فاجعه شد. تجربه روس ها این را اثبات نکرد که زرهی جواب نادرستی است بلکه تنها ثابت کرد که روس ها نوع اشتباهی از زرهی را دارا می باشند و از آن به غلط استفاده کرده اند.

کلید آینده نبردهای زرهی تکیه بر عدم انتظار ما از تانک برای ایفای نقشی است که تانک های آینده قرار است بر عهده بگیرند.

نیروهای زرهی فردا
خودروهایی از میدان های نبرد آینده حذف خواهند شد که در محیط های شهری و پیچیده نتوانند به اجرای عملیات بپردازند ولی انتظار می رود که تانک ها حداقل برای یک نسل در این میان باقی بمانند. ما شاهد تغییراتی در مرگ آوری، حفاظت، پیشرانه و وزن آنها خواهیم بود ولی بزرگترین پیشرفت در آگاهی محیطی آنها از میدان نبرد خواهد بود. قابلیت ارتقا، کنترل کردن از راه دور و حتی سنسورهای استراتژیک به خدمه تانک ها این قابلیت را می دهد که بتوانند یک نگاه فرماندهی بر میدان نبرد داشته باشند ولی یک کمبود نیز برای آنها پیش خواهد آورد بدین صورت که محدوده دید آنها از برد درگیری پیشی خواهد گرفت. سرانجام تانک ها قابلیت آتش غیر مستقیم و مهمات حساس بدست خواهند آورد که اینها باعث افزایش نسبت برد درگیری (همانند آنچه بر نبردهای دریایی اتفاق افتاده است) خواهند شد. این تانک های فوق شهری، بسیار سبک تر و سریعتر خواهند شد. کوچک سازی قطعات از موتور تا مهمات باعث پیشرفت زرهی برای گسترش بسیار سریعتر سیستم نبرد خواهد شد. سرانجام زره اصلی تانک ممکن است به صورت الکترومغناطیسی یا به صورت های دیگر که ما هنوز در ابتدای راه آن قرار داریم بشود. ما می توانیم توسعه ای را تصور کنیم که در آن سیستم های نبرد دو رقیب تقلا می کنند تا در روند سیستم های الکترونیکی طرف مخالف خود اخلال ایجاد کنند و از تعقیب نیروهای خودی توسط سیستم های دشمن جلوگیری کنند. بسیاری از آزمایشات شکست خواهند خورد ولی بعضی از آنها که احتمالا شدیدترین آنهاست پیروز خواهند شد.

 

سیستم های آینده باعث افزایش هوشیاری میدانی خواهند شد

 

به رغم پیشرفت های حفاظتی، خدمه هنوز آسیب پذیرترین بخش از سیستم نبرد زرهی خواهند بود. این امر با تکثیر سلاح های کشتار جمعی ترکیب خواهد شد. سرانجام ما انواع مختلفی از سیستم های زرهی کنترل از راه دور را خواهیم دید که در آن خدمه از مکانی خارج از خودروی کنترلی به هدایت آن خواهند پرداخت. در این حالت به حداقل دو نفر برای هدایت آن احتیاج است که بتوانند با تعویض شیفت کار خود را ادامه دهند. پیچیدگی تصمیم گیری تا مدت ها اجازه خودمختاری کامل را به این وسایل نخواهد داد و اپراتورهای کنترل کننده از راه دور به کنترل خودروها خواهند پرداخت. همچنین محیط های واقعیت مجازی شرایط را واقعی تر خواهند کرد. خودروهای زرهی آینده حتی امکان این را نیز خواهند داشت که در شرایط معمول به طریقه هدایت خودکار به راه خود ادامه دهند و در مواقع ضروری کنترل با اپراتور خواهد بود. ایالات متحده برای توسعه نفربرهای فوق محافظت شونده ای تلاش خواهد کرد که از ضروریات نبردهای زمینی آینده خواهند بود. ولی حتی با وجود آنها نیز ربات ها نقش اصلی را در عملیات بازی خواهند کرد بطوری که در محیطی با شرایط استفاده از سلاح های کشتار جمعی بدون حضور انسان نیز بتوانند به عمل بپردازند(اگر چه حضور انسانی در محیط نبرد همیشه مطلوب خواهد بود و حتی معمولا ضروری به نظر می رسد). خودورهای کنترلی می توانند در خط مقدم نبرد و محیط های مسلح به انجام مانوور بپردازند و عوامل انسانی نیز در نزدیکی مکان های پرجمعیت و پر تهدید به هدایت آنها اقدام کنند. ایالات متحده برای آینده همچنین علاقه مند به توسعه خودروهای زرهی است که با قابلیت دوگانه هوش مصنوعی و هدایت از راه دور و حتی خود ترمیم شونده، بتواند خسارت های میدان نبرد را ترمیم کند.

 

ایده تانک پرنده شوروی در اوایل قرن بیستم

 

تانک های پرنده نیز برای مدت طولانی در خیال بسیاری از فرماندهان بوده است، ولی دینامیک فیزیکی و روانی میدان های نبرد و بررسی های منطقی برای مدت زیادی سیستم های زمین پایه را تقاضا کرده است. در حالی که هلیکوپترهای تهاجمی بسیاری از ویژگی هایی که برای تانک های پرنده تصور می شد را دارا هستند ما هنوز نیز آنها را به عنوان یک تکمیل کننده بخش زمین پایه و زرهی به حساب می آوریم و بار اصلی نبرد بر دوش آنها نیست. اگر ما به سمت تانک های پرنده پیش برویم (البته اگر سیستم اقتصادی نیز آن را بطلبد) احتمالا باید از خود بپرسیم که چگونه می توان هلیکوپترها را تغییر داد بطوری که بتوانند روی زمین حرکت کنند، روی آن شلیک کنند و جان بدر ببرند. هواگردها از سیستم های زمینی تغییر پذیرتر هستند و اگر طرفداران تانک های پرنده درست بگویند آنها راحتتر می توانند نیازهای این طرفداران را مرتفع کنند. یک خطر بسیار واقعی برای تانک های پرنده ایجاد سیستمی است که بتواند کارهای بسیاری را همزمان انجام دهد ولی این در اکثر مواقع به سیستمی منجر می شود که هیچ کدام از کارها را نمی تواند بطور صحیح انجام دهد. ایجاد یک تعادل مناسب در اهداف و انعطاف پذیری کارکردها یک مشکل طراحی سیستمی بنیادی است.

 

هلیکوپترهای تهاجمی به عنوان تانک های پرنده امروزی

 

در آینده رابطه بین آتش مستقیم و غیر مستقیم تغییر خواهد کرد. همانطور که در بالا اشاره شد تانک ها به زودی نیاز به قابلیت های هدف گیری دقیق و دوربرد خواهند داشت. در همان زمان هواپیماها و بعدها پلتفرم های مداری می توانند قدرت آتشی بسیار بزرگتر از آنچه نیروی زرهی می تواند ایجاد کند در محیط های باز ایجاد کنند. پیشرفت های عظیمی برای مختصات یابی آتش اتفاق خواهد افتاد و این علاقه وجود دارد که بتوان با استفاده همزمان از تانک ها، ماهواره ها و کامپیوترها به اهداف پیچیده حمله کرد. همزمان با نیروهای زرهی واحد های توپخانه میدانی نیز باید بتوانند در فاصله های مورد نیاز نفوذ کنند. راه جایگزین،کاهش نقش زرهی در نبردهایی است که بطور مثال وزن سنگین باعث استقرار دیرهنگام آن شود، شکل زمخت آن در عملیات های شهری از پنهان کاری آن جلوگیری کند و یا در نبردهای اطلاعاتی شرکت کندکه بی تاثیر بودن آن اثبات شده است. در حالی که هدف اصلی نبرد همواره نابود کردن دشمن خواهد بود، اولین گام امروز این است که بتوان این سیستم را در مقابل رقیبان متعارف اجرا نمود و هدف های دشمن (از سیستم های پدافند هوایی گرفته تا مراکز کنترل و فرماندهی و حتی زیرساخت های اطلاعات ملی) را نابود ساخت. چنین چیزی شبیه به توپخانه آینده خواهد بود.

روند بلند مدت در نبردهای روی زمین باز به سمت حاکمیت ایالات متحده پیش می رود. هوشیاری میدان نبرد ممکن است بسیار کامل شود و سلاح های با دقت و تاثیر بالا و گستردگی بسیار زیاد تولید خواهند شد. در نهایت پایگاه های نبرد زمینی دشمن نمی توانند در صحراها، دشت ها و میادینی که بسیاری از نبردهای بزرگ تاریخ در آن به وقوع پیوسته اند جان به در ببرند. دشمنان ایالات متحده مجبور خواهند شد به شهرها و مناطقی با شرایط اقلیمی پیچیده پناه ببرند بطوری که تکنیک های شناسایی ایالات متحده نتوانند در آنها نفوذ کنند و یا تمایز قائل شوند و سیستم های اولویت دهی هدفگیری نتوانند آن طوری که برای آن طراحی شده اند عمل کنند. ایالات متحده قربانی موفقیت خود خواهد شد. به حدی در مدل متعارف نبرد قدرتمند خواهد شد که دشمنانش را مجبور به جنگیدن در شهرها خواهد کرد. ایالات متحده در شهرها خواهد جنگید و برای آن نیاز دارد زرهی خود را به نحوی ارتقا ببخشد که بتواند از چنین محیط ها و خیابان هایی سالم بیرون بیاید.

 

ادامه دارد...

مطالب مرتبط

تانک ها وارد جنگ شهری می شوند !

 

[gama 53]

سرانجام ما انواع مختلفی از سیستم های زرهی کنترل از راه دور را خواهیم دید که در آن خدمه از مکانی خارج از خودروی کنترلی به هدایت آن خواهند پرداخت. 

 

 

 

میشه گفت روبات هست

ویرایش شده در دی 93 توسط gama

[HHL 1,472]

حالا اومدیم و یکی از دشمنان ایالات متحدی سیستم دودزایی(الزاما فقط دود نیست هر چیزی می تونه باشه لفظ دود صرفا جهت لمس بهتر است) درست کرد که ماندگاری بسیار بالایی در محیط داشته باشه که سیستم های دیدبانی نتونند کارایی چندانی داشته باشند در این وضعیت!

خوب توی بدترین شرایط دفاعی مثلا در یک دشت صاف و بدون عوارض خاص، اینا می تونند چیکار کنند!؟! بقیه محیطها بماند!

 

همین قدر که استراتژی های هجومی و تجهیزات همراهش می تونه پیشرفت کنه، قرار نیست که تاکتیک های دفاعی درجا بزنند!

ویرایش شده در دی 93 توسط HHL

[gama 53]

 

حالا اومدیم و یکی از دشمنان ایالات متحدی سیستم دودزایی(الزاما فقط دود نیست هر چیزی می تونه باشه لفظ دود صرفا جهت لمس بهتر است) درست کرد که ماندگاری بسیار بالایی در محیط داشته باشه که سیستم های دیدبانی نتونند کارایی چندانی داشته باشند در این وضعیت!

خوب توی بدترین شرایط دفاعی مثلا در یک دشت صاف و بدون عوارض خاص، اینا می تونند چیکار کنند!؟! بقیه محیطها بماند!

 

همین قدر که استراتژی های هجومی و تجهیزات همراهش می تونه پیشرفت کنه، قرار نیست که تاکتیک های دفاعی درجا بزنند!

 

دودزا با ترکیب پر و بخار آب ساخته شده که منطقه وسیعی پوشش میده ولی درمقابل خوشه ای یا بمب اتم کوچک  دودزا بی فایده است حسگرها هم از بین دود می بینند

[HHL 1,472]

 

دودزا با ترکیب پر و بخار آب ساخته شده که منطقه وسیعی پوشش میده ولی درمقابل خوشه ای یا بمب اتم کوچک  دودزا بی فایده است حسگرها هم از بین دود می بینند

 

 

میشه در مورد مواردی که مشخص شده بیشتر توضیخح بدید، متوجه منظورتون نشدم!

[gama 53]

میشه در مورد مواردی که مشخص شده بیشتر توضیخح بدید، متوجه منظورتون نشدم!

فکر کنم یه ترکیب از پر پرندگان به صورت گرد شده را با بخار آب قاطی می کردن تا دود غلیظی در مقیاس وسیع ایجاد کنن منظورم از خوشه ای بمب خوشه ای هست میشه از بمب اتم کوچک یا خوشه ای توی دود غلیظ هم علیه لشکر زرهی استفاده کرد چون دقت لازم نیست حلا یا با هواپیما یا موشک حامل کلاهک اتمی یا بارانی 

[HHL 1,472]

 

فکر کنم یه ترکیب از پر پرندگان به صورت گرد شده را با بخار آب قاطی می کردن تا دود غلیظی در مقیاس وسیع ایجاد کنن منظورم از خوشه ای بمب خوشه ای هست میشه از بمب اتم کوچک یا خوشه ای توی دود غلیظ هم علیه لشکر زرهی استفاده کرد چون دقت لازم نیست حلا یا با هواپیما یا موشک حامل کلاهک اتمی یا بارانی 

 

 

بینید همین طور که نویسنده این مقاله پیش بینی کرده که به سمت کامل تر شدن هوشیاری در میدان نبرد پیش بروند؛ خلاف این قضیه یعنی پیشرفت سیستم های ضد شناسایی وتکامل بیشتر و بهتر اونها هم صادق خواهد بود!

دود هم یک مثال از بسیاری کارهای ضد شناسایی است که می توان از آن بهره برد که انواع و اقسام دودها با تاثیر گذاری مختلف وجود دارد ...!

منظور من پیشرفت سلاح ها نبود و یا استفاده از سلاح ها با قدرت بیشتر یا دقت بهتر! صرفا منظورم حوزه شناسایی و هدف یابی است.

[deserthawk 5,518]

 

حالا اومدیم و یکی از دشمنان ایالات متحدی سیستم دودزایی(الزاما فقط دود نیست هر چیزی می تونه باشه لفظ دود صرفا جهت لمس بهتر است) درست کرد که ماندگاری بسیار بالایی در محیط داشته باشه که سیستم های دیدبانی نتونند کارایی چندانی داشته باشند در این وضعیت!

خوب توی بدترین شرایط دفاعی مثلا در یک دشت صاف و بدون عوارض خاص، اینا می تونند چیکار کنند!؟! بقیه محیطها بماند!

 

همین قدر که استراتژی های هجومی و تجهیزات همراهش می تونه پیشرفت کنه، قرار نیست که تاکتیک های دفاعی درجا بزنند!

 

با تشکر از شما مورد اولی که لازم به ذکر هست اینه که تانک به شکل امروزی اونقدر گاو پیشونی سفید هست که راهی برای مخفی شدن کاملش به این زودی ها پیدا نشه. موردی که شما فرمودید صحیح است ولی بطور مثال پرده دود در حال حاضر فقط برای گمراه کردن موشک های با هدایت لیزر مناسب هست والبته تا حدی دید بصری تانک ولی امواج مادون قرمز و امواج رادار به راحتی می تونند موقعیت تانک رو مشخص کنند حتی از صدای موتور تانک هم میشه فهمید اون کجاست. پرده دود مد نظر شما باید ماندگاری بالا داشته باشه و اونقدر غلیظ باشه که همه این موارد رو پوشش بده که در حال حاضر و در آینده نزدیک به نظر نمی رسه این امر ممکن باشه. 

نکته بعدی هم اینکه به فرض موردی مانند پرده دود موثر افتاد در اون حالت خود تانک چجوری هدف و مسیرشو پیدا می کنه؟(چیزی مثل ترکام؟)

مطلب بعدی هم اینه که متاسفانه ایالات متحده در حال حاضر در بعد تکنیکی قدرت تقریبا مطلق جهان هست و در اکثر موارد تفوق تکنیکی داره. در بعد تاکتیکی هم در بسیاری از موارد اینگونه هست و تفوق ایالات متحده وجود داره و تنها در بعد استراتژیکی هست که هنوز بطور کامل پیروز نشده که اگر چنین بود کشور ما بسیار قبلتر باید تحت سلطه اون در میومد. چه خوشایند ما باشه چه نباشه در صورتی که ایالات متحده قدرت اول اقتصادی سیاسی نظامی و ... در جهان بمونه این پیش بینی که این نویسنده کرده تقریبا درست به نظر میاد.

البته این مقاله برای سال 1997 بود که در اون زمان ایالات متحده تقریبا در دوران تک قطبی و اوج اقتدار خودش به سر می برد. نه چینی وجود داشت که در اقتصاد چالشی برای اون باشه و نه پوتینی که برای اون شاخ و شونه بکشه و نه حتی القاعده ای که جلوی اون قدرت نمایی کنه. در صورتی که ممکنه این پیش بینی برای وضعیت امروز ممکنه کاملا صدق نکنه. (در قسمت دوم بیشتر به جهان آینده در نظر آمریکا و چگونگی مقابله آمریکا با اون پرداخته میشه).

[deserthawk 5,518]

قسمت دوم و پایانی

تغییر ماهیت شهرها
عملیات های شهری که کابوس خدمه تانک ها می باشد به بخش عمده نبردهای زرهی تبدیل خواهد شد. جهان به صورت شبکه ای از شهر ها به همراه کرانه های به حاشیه رانده شده تبدیل خواهد شد. شهرها، بسیار مهمتر از ایالت ها خواهند بود. در این جهان متناقض که ناسیونالیزم مانند طاعونی برگشته است دولت شهرها نرمتر خواهند شد. شهرهایی مانند ونکوور، فرانکفورت، مسکو، میامی و شانگهای به دلایل متغیری مانند تغییرات قومیتی در مراکز جمعیتی و تجمع ثروت، جدا از ایالت های اصلی شان رشد خواهند کرد. ونکوور به بقیه کانادا نیازی نخواهد داشت. مسکو بیش از این به بقیه روسیه جز به عنوان نمادی برای قدرت متکی نخواهد بود. شانگهای ممکن است قادر نباشد از عهده یک چین نامحدود بر آید. میامی به صورت پایتخت سایه جمعیت آمریکای لاتین و نقطه کانونی اطلاعات، فرهنگ، سرمایه، بانکداری، جامعه و محل تبعید آنها در خواهد آمد. فرانکفورت به خوبی به عنوان یک شهر آلمانی با جمعیت اقلیت آلمانی تبار گام خواهد بر داشت. یک پارادایم باستانی در حال معکوس شدن است. در حالی که شهرها به مدت طولانی قدرتشان را از منابع مختلف دولتی می گرفتند، به تدریج دولت ها در حال تبدیل شدن به انگلی برای شهرهای موفق تر جهان می شوند. این جایگزینی شامل شهرهایی مانند واشنگتن و مارسی نمی شود و این شهرها بدون حمایت دولت به کلی نابود خواهند شد. این در مورد شهرهای پر رونقی مانند حیدرآباد، هوشی مین سیتی و سیاتل بسیار شدیدتر اتفاق خواهد افتاد. در مدل پست مدرن آمریکایی از شهرهای پراکنده، سیلیکون ولی باید برای مدل های دولتی شکست خورده در شهرهای دیروز  پول خرج کند و هر بخش سودده فدرالی که در واشنگتن تشکیل شده بود می تواند با سودآوری به شمال ویرجینیا منتقل شود و این از روی عادت یا احساسات نخواهد بود. حتی در ایرلند و بریتانیا، صنایع آینده به جای منتظر ماندن برای دست ها و ذهن ها برای نقل مکان، خود به سمت مردم توانمند جایی که کیفیت زندگی در آن بی پایان است حرکت می کنند. در این ساختار محکم، شهرهای پررونق برای دولت های شکست خورده هزینه می کنند، شهرهای پست مدرن پراکنده برای شهرهای شکست خورده و شهرهای شکست خورده تبدیل به زمین های مرگ و مکانی برای مازاد بشریت و طردشدگان خواهند بود(حدس زده می شود که این مکان در آینده جایی خواهد بود که ایالات متحده در آن خواهد جنگید).
جامعه بشری روستا (مکان اصلی زندگی تا اواسط قرن 20) را ترک خواهد کرد و در سه نوع مکان دیگر تجمع خواهد کرد: شهرهای پر رونق(مانند مونیخ، بانکوک، سئول)، شهرهای ذخیره که بشریت بطور موقت در آن خواهد بود(مانند لاگوس، ژوهانسبورگ، لیما، کراچی، کلکته، لس آنجلس، پاریس) و شهرهای پراکنده (ناحیه واشنگتن بدون احتساب شهر واشینگتن، سیلیکون ولی، ناحیه لس آنجلس بدون این شهر). توجه داشته باشید بخش های پراکنده و موفق در آمریکا با صرف نظر کردن ازحومه هایشان به مکان های کار شگفت انگیز و قابل زندگی تبدیل خواهند شد (که این امر به اشتباه توسط برخی نخبگان به عنوان فرهنگ آمریکایی تقبیح شده است)، که بالاترین، سالم ترین و مطلوب ترین استاندارد زندگی در تاریخ را ارائه می دهد.
ما در پر تحرک ترین مرحله از تاریخ بشر قرار داریم. شهرها به عنوان سنگ بنای سازماندهی انسانی در حال رشد هستند و با تغییرات بیشتر به طور شگفت انگیزی تولید ثروت و فقر می کنند. در حالی که تعداد زیادی از فاکتورها در این مورد وارد هستند ولی کاتالیزر تغییر اصلی، انقلاب اطلاعات می باشد. در این عصر تناقضات در حالی که قیمت اطلاعات کاهش یافته است ارزش اطلاعات بالاتر رفته است. اطلاعات همیشه تولید قدرت می کنند ولی در حال حاضر آنها به فاصله یک دم تولید ثروت می کنند و این شهرها (شامل شهرهای پراکنده ایالات متحده) به عنوان بانک های اطلاعات انسانی هستند. اگر ما داده هایی برای محاسبه ضریب سپرده اطلاعات برای جمعیت های شهرهایی مانند ناحیه بوستون بزرگتر و بمبئی در اختیار داشته باشیم آنگاه احتمالا از سرانه استفاده از اطلاعات در بوستون متحیر خواهیم شد. این مشکل با این موضوع نیز ترکیب خواهد شد که اطلاعاتی که در شهرهای بازنده جهان قابل دسترسی است نه تنها کمیاب است بلکه اساسا غیردقیق، بخش بخش و تحت تعصبات محلی تغییر شکل یافته نیز هست.

 

شهر بمبئی از جمله شهرهایی است که انتظار می رود جنگ های آینده در آن به وقوع بپیوندد

در حالی که بسیاری از شهرها در حال ثروتمندتر شدن، قدرتمندتر شدن و کارآمدتر شدن هستند، بقیه آنها (مخصوصا جوامعی با بی نظمی های اطلاعاتی) در حال فقیرتر شدن (براساس سرانه)، ضعیفتر شدن در قابلیت هایشان برای نظم دادن و ناتوان تر شدن برای ارسال خدمات اساسی که برای همزیستی انسان ها در یک محیط پرجمعیت لازم است هستند. بسیاری از این شهرهای ذخیره با بی تفاوتی دچار هرج و مرج خواهند شد و این بی تفاوتی توده ها می تواند به سرعت به خشونت بیانجامد. ما در حال ورود به دورانی هستیم که بیش از آنکه نگران دولت های پوسیده دربر گیرنده شهرها باشیم بیشتر درباره موفقیت شهرها و محیطشان قضاوت خواهیم کرد. این یک مدل جهانی حتمی نخواهد بود بلکه کشورهایی مانند ایالات متحده برای نگهداری سمبلیک پویایی بین شهر و حومه آن راه سومی را برنامه ریزی می کنند: این شهرهای پراکنده از نظر فرهنگی، تولید و حجم کار تسلط بر اطلاعات، به حومه خود متصل هستند. بازیگران خارجی در طول بقیه دوران زندگی ما برای جنگ باید نه فقط با لس آنجلس بلکه با کل ایالات متحده روبرو شوند.
ولی اگر قاهر آرام باشد چه کسی برای بقیه مصر نگران خواهد بود؟ ما با اندونزی معامله نخواهیم کرد بلکه با جاکارتا معامله خواهیم کرد. در تخیله اخیر خارجی ها از سیرالئون، فری تاون تنها جایی بود که اهمیت داشت. برای دهه ها ما با دولت زئیر تعامل نداشتیم ولی در جنگ های داخلی اخیر در این کشور پهناور با کینشازا این تعامل را داشتیم (اخیرا زئیر به نام کنگو کینشازا شناخته می شود). پیشروی نظامی با طی کردن جنگل ها اندازه گیری نمی شود بلکه با فتح شهرها مقایسه می شود. هند بخوبی در راه تبدیل به دولت-شهرهای متمایز به عنوان واحدهای سیاسی است. هنگ کنگ به عنوان یک آزمایشگاه فریبنده برای بررسی رابطه بین قدرت شهرها در مقابل دولت به حساب می آید.
هیچ دهکده جهانی وجود ندارد. دهکده به عنوان یک مدل در حال مرگ است و به عنوان یک منبع قدرت هم اکنون مرده است. به عوض آن یک شبکه جهانی از شهرها و فراشهرها در حال ظهور است که نخبگان در طول مرزهای آنها باهم تعامل کامل تر و موثرتری از جمعیت های داخل مملکت خود دارند. نخبگان ما تعامل به دفاع از نخبگان خارجی حتی به قیمت مقابله با جمعیت داخلی خود را دارند (این امر هم اکنون پارادایم موجود بین رابطه امریکا و مکزیک و رابطه بین آمریکا و عربستان سعودی است). اعزام های نظامی ما در آینده از سرمایه های خارجی ما بیش از حملات خارجیان دفاع خواهد کرد. به دلیل آنکه بی نظمی برای کسب و کار ما مناسب نخواهد بود ما برای سرکوب هرج و مرج و خشونت "ایسم ها" خواهیم جنگید. همه این فعالیت ها بر شهرها متمرکز خواهد شد. در آینده کلمه جنگ شهری به شدت بکار خواهد رفت.
نیروی زرهی جدید برای نبردهای آینده
زرهی برای چه جایی مناسب است؟ زرهی امروز برای جنگی طراحی شد که خوشبختانه هیچ گاه به وقوع نپیوست. این زرهی یک طراحی معیوب برای نبردهای شهری است. با این وجود تا رسیدن طراحی های بهتر برای سربازان، ما نیاز داریم که با داشته هایمان نیازهایمان را برطرف کنیم. در حالت ایده آل این امر منجر به ارزیابی مجدد تاکتیک ها و بازآرایی واحدهایمان خواهد شد. ما ناگزیریم بپذیریم که عملیات های شهری اتفاق خواهد افتاد ولی حقیقت این است که ما مایلیم تا پیش از آنکه تعداد قابل توجهی از افرادمان کشته شوند و ملتمان داغدار شود مقاومت قابل توجهی را در مقابل آماده شدن برای این گونه عملیات ها انجام دهیم. این بهایی است که ما برای تغییر هر پارادایم نظامی بعد از یک دوره موفقیت در عملکرد سازمانی می پردازیم. در زمانی که سرعت تغییرات اجتماعی و تکنولوژیکی در تاریخ بشری بی سابقه است، نیروهای نظامی ما به گذشته چسبیده اند.
ما هنوز می توانیم ارتش های خارج از رده را تحت تاثیر قرار دهیم. اگر شما تصمیم گیران را در یک روز خوب گیر بیاورید، آنها می توانند متقاعد شوند تا تغییراتی را که مد نظر آنها نیست را نیز اجرایی کنند. ما یک محیط فرضی آزاد برای انجام هر عملی برای بیش از یک دهه داریم (فرصت ده ساله تا آماده سازی زرهی: مترجم) و نیاز داریم تا با پرسیدن سوالاتی درباره آینده بکارگیری زرهی در جنگ شهری در این زمینه پیشرفت کنیم. ما از زرهی انتظار چه کاری را داریم تا انجام دهد؟ ما دوست داریم که زرهی آن را چگونه انجام دهد؟ و سخت ترین حالت ممکن چگونه است؟

 

تانک ماگاچ اسرائیلی که به موشک های Spike NLOS مجهز شده است

به منظور قدرت آتش، زرهی بر ای نبردهای شهری به دو نوع سلاح و یا یک سلاح که بتواند طیف وسیعی از ماموریت ها را انجام دهد، نیاز خواهد داشت. ما همچنین به یک قابلیت انفجار خام نیاز خواهیم داشت و به مهمات قابل مانوری که بتواند یک هدف بخصوص را در ورای محدودیت های مدار بالستیک مورد اصابت قرار دهد. ما به مهمات نیزه مانند و یا جایگزین های ابتکاری و همچنین مهماتی که بتوانند قبل از آنکه منفجر شوند در لایه های مختلف فولاد و بتن نفوذ کنند نیاز داریم. سلاح هایی که مانند بومرنگ بتوانند بلافاصله بعد از حمله عامل حمله کننده را هدف قرار دهند و آن را نابود کنند یک ایده بسیار قوی و جالب خواهند بود. ما به قابلیت های ضد الکترونیکی و سلاح های کنترل جمعیتی نیز نیازمند هستیم. در این زمینه نباید تنها به سلاح های معمول اکتفا کرد بلکه مهماتی با تکنیک های مختلف که بتوانند تاثیر مطلوب را ایجاد کنند می توانند به عنوان بخشی از سلاح های آینده ما به حساب بیایند. هر وسیله ای که ما بتوانیم برای ایزوله کردن بخش های مختلف نبردهای شهری بکار بگیریم پیشرفتی عظیم در این رابطه خواهد بود. لازم است که ما بیشتر بر روی خود ماموریت تمرکز کنیم نه بر روی وسایل شناخته شده کنونی برای ماموریت.
ولی اصلیترین وظیفه خودروهای زرهی در محیطهای شهری حفاظت از مانور، تحرک و ادامه تدارکات رسانی خواهد بود. به دلیل اینکه محیط های شهری مملو از کمین خواهند بود ما نیاز به نوع جدیدی از حفاظت زرهی و نه فقط لایه های فولاد یا لمینت یا حتی زره های واکنشی که در حال حاضر وجود دارد هستیم. لایه های زرهی آینده از تکنیک های فریب که شناسایی هدف در سیستم های دشمن را مختل می کند استفاده می کنند. این امر ادامه می یابد تا آنکه در آینده پیشرفت هایی حاصل شود تا نیروهای زرهی بتوانند با استفاده از قابلیت های محیطی و اتمسفری مین ها را شکست دهند، ادراکات دشمن را منحرف کنند و مسیر حرکت و پیوستگی مهمات دشمن را از بین ببرند. به جای برجک و بدنه های سخت و صلب امروزی، زرهی آینده ممکن است انعطاف پذیرتر باشد، قادر به تغییر شکل خودش باشد تا بتواند در پاسخ به تهدید عکس العمل نشان دهد، خود تعمیر پذیر باشد و در نسل بعدی بتواند خسارت های نبرد به زره را تعمیر کند. اینها اهدافی منطقی هستند. در نهایت زره های زنده براساس مدل های بیولوژیکی ممکن است به سطوح جدیدی از واکنش بین انسان، ماشین و محیط بیانجامد.

 

ایده خودروی زرهی GXV-T دارپا که قادر انجام مانور در برابر شلیک دشمن است

خودروهای زرهی برای نبردهای شهری همچنین باید با هوش باشند. در حالی که سرعت های زیاد در مسافت های طولانی یک نیاز اساسی برای آنها نیستند ولی توانایی داشتن سرعت های زیاد در مسافت های کوتاه ضروری است. این خودروها باید حداقل در بعضی از مدل ها بسیار مانور پذیر باشند. ملزومات استقرار تجهیزات و تنوع عملیات های شهری، یک ساختار مدولار را برای خودروهای زرهی پیشنهاد می دهد. توانایی سازماندهی پارامترهایی مانند اندازه خودروها، واحدهای نیرو دهی، تسلیحات، سیستم های جنگ الکترونیک و هشدار میدان نبرد ارزش پیگیری را دارد. خودروهایی که می توانند به عنوان واحدهای شخصی جمع و جور عمل کنند و یا با مشارکت با سایر واحد های خودرویی تشکیل دژ متحرک را دهند و یا تشکیل یک دور را دهند انعطاف پذیری بیشتری را ارائه می دهند. خودروی زرهی مادر می تواند خودروهای کوچکتر و ابزارهای رباتی را تغذیه کند. طلایه داران رباتی می توانند از سنگ ها بالا بروند، راه های پیش رو را شناسایی کنند و یا درون فاضلاب ها را بگردند و به دنبال آنها، تصمیم گیران انسانی وارد معرکه شوند. این عمل باید با استفاده از دژهای کوچک متحرک که از داخل خیابان ها فشار می آورند پشتیبانی شوند که این خودروها نه تنها قابلیت کنترل محیط دفاعی و تهاجمی را دارند بلکه توانایی خود تعمیری و قطعه بندی را نیز دارند. علائم دیداری سیستم های زرهی ما باید تا حدی که به ابهام نیانجامد در ترکیب با خلع سلاح روانی دشمن و بهره وری از واکنش های غریزی به شکل، رنگ، صدا و بوها باشد. سیستم های ما باید حتی از روی شکل و ظاهر نیز به صورت وحشتناک برای حریف و تهدید کننده برای جمعیت ها باشد.

 

زرهی آینده باید بتواند در تونل ها و لوله های فاضلاب نیز به اجرای عملیات بپردازد

نبردهای شهری به صورت سه بعدی است. خودروهای زرهی که از UAV ها و ربات ها و یا سنسورهای به شدت حساس استفاده می کنند نه تنها باید قادر به دیدن ساختارهای چند طبقه و فاضلاب ها و تونل ها باشند بلکه باید قادر به شناسایی سربازان در یک بخش حفاظت شده در طبقات بالا و یا زیرزمین های محوطه عملیات باشند. بطور ایده آل خودروهای زرهی باید بتوانند تا طبقات بالا را تخریب کنند و در آنها به اجرای عملیات بپردازند و به بخش های پایینی ساختمان ها نیز نفوذ کنند و یا در راه های زیرزمینی قابل تردد وارد شوند. این امر می تواند با استفاده از مولفه های مستقر مانند خودروهای کپسولی تیمی و یا بخش های جانبی خودروهای اصلی انجام شود. توانایی عبور از عوارض زمین روبرو ضروری است. یک خودرو با طراحی خوب و یا بخش جانبی همراه باید بتواند از پنجره طبقه بالا نفوذ کند، پاکسازی داخلی فوری را انجام دهد و سربازان را از محفظه زرهی آزاد کند.
مناطق امن شده باید توسط ربات ها و سربازانی که از مراکز محلی دستور می گیرند محافظت شوند. این امر با اطلاعاتی که از منابع مختلف (از سنسورهای کوچک محلی گرفته تا سیستم های جمع آوری اطلاعات در حد ملی) بدست می آید ترکیب خواهد شد. کنترل جمعیت باید بر اساس ثبت نام الکترونیکی هر ساکن به همراه کسی که نیرو در تماس با او قرار دارد باشد و هشداری نیز در پاسخ به تجمع انسانی که با پروفایل های تهیه شده متناسب نیست داده شود. در نهایت سنسورهای علائم بدن باید بتوانند ترس، حالت تهاجمی و یا رفتارهای مثبت را در آنها تشخیص دهند. هر وسیله ای که می تواند برای تشخیص رفتارهای تهاجمی از دریای مردم توسعه داده شود بسیار مطلوب خواهد بود چرا که در عملیات های شهری بالاترین استتار دشمن در انسان بودنش نهفته است.
مدل فرضی عملیات شهری آینده
یک مدل از عملیات های شهری آینده ممکن است با یک نبرد اطلاعاتی بزرگ آغاز شود که نه تنها به سیستم ها بلکه به روح های انسانی نیز حمله می کند. سپس نیروهای هوایی و فضایی شهر را ایزوله خواهند نمود و به اهداف از پیش تعیین شده با مهمات هدایت دقیق حمله می کنند، پدافند هوایی دشمن را سرکوب می کنند و موانعی را بین زیر بخش های شهر ایجاد می کنند. ربات های ارتشی با استفاده از چتر در فرودگاه پایین می آیند تا فرودگاه و مکان فرود هواگردها را امن کنند سپس در ادامه نیروها به همراه خودروهای زرهی سبک برای گسترش محیط تحت تصرف در فرودگاه فرود می آیند. موج بعدی که شامل سیستم های زمینی سنگین تر و نیروهای بیشتر است از راه هوا و شهرهای نزدیکتر و یا عملیات های مشترک دریایی با تفنگداران دریایی خود را می رسانند. سیستم های روباتی به داخل مناطق شهری پیشروی می کنند و به دنبال آنها دژهای متحرک زرهی شناسایی و یا ترکیبی از خودروهای مجزا (که با هم دیگر تشکیل یک دژ را می دهند) از راه می رسند و با ایجاد قدرت آتش و پیاده کردن نیروها به سمت مکان های دشمن به پیشروی ادامه می دهند. پشت سر جنگجویان، پلیس نظامی و افراد اطلاعاتی، غیرنظامیان را از نظر الکترونیکی و روانی مورد بررسی قرار می دهند و با تقسیم بندی آنها با توجه به نگرش آنها نسبت به مداخله، یک پایگاه داده از آنها تهیه کرده و آن را به تیم های آتش موجود در شهر می دهند( حتی سلاح های شخصی نیز باید بتوانند علائم شخصی را بخوانند و بلافاصله به سمت افراد مظنون شلیک کنند).
به هر حال دشمن در نقاطی مقاومت خواهد کرد و عملیات مشترک منطقه تهدید را ایزوله و آن را کاهش خواهد داد. مهمات هوشمند سیستم های دشمن و افراد مظنون را تعقیب می کنند. اقدامات جنگ الکترونیک حرکت خودروهای زرهی را پوشش می دهند و مین ها با نزدیک شدن خودروهای زرهی از راه دور منفجر خواهند شد. تانک ها و زیربخش های آن همزمان با پیشروی نفربرها به سمت موانع نهایی به شلیک مستقیم و پرتاب گلوله های هوشمند خواهند پرداخت. فرمانده واحدها نقطه ورودی به مانع اصلی را مشخص خواهد کرد و تصاویر بخش های داخلی و خارجی مانع برای نفربرها پخش خواهد شد تا جهت گیری مناسب از سوی آنها اتخاد شود. نفربرها در برابر ساختمان و راه ورودی زیرزمین موضع خواهند گرفت و با تخریب در نقاط ورودی، برای خلع سلاح و کشتن نیروهای دشمن اقدام خواهند کرد. در محیط های به شدت مرتفع روبات ها و سربازان از هوا با استفاده از سیستم هایی که سنسورهای شناسایی دشمن را فریب می دهند اقدام به فرود به ساختمان خواهند کرد. همین که سربازان اقدام به پاکسازی ساختمان ها می کنند سلاح های انفرادی خود را برای شناسایی شهروندان غیر نظامی تنظیم می کنند و به دنبال ورود به ساختمان سلاح به سمت افراد غیر نظامی و بدون حالت تهاجمی شلیک نخواهد کرد. بیشتر تلفات نیروهای خودی ناشی از اقدامات انتحاری دشمن، شلیک خودی در هنگام پاکسازی ساختمان ها و زخمی شدن اندام ها در هنگام پیشروی خواهد بود. هنگامی که مقاومت قسمتی از نیروهای دشمن زیاد بود، زرهی های هوشمند برای نابودی آنها به حرکت در خواهند آمد و یا سربازان از سلاح های دوربرد و دقیق برای هدف قرار دادن آنها استفاده خواهند کرد.
بقیه واحدهای زرهی سریعا در شهر به حرکت در می آیند تا کنترل مراکز خطوط ارتباطی و مسیرهای ورودی و خروجی شهر را به دست بگیرند. در شهرهای گسترده مهم سیستم های زرهی الکترونیکی سبک وزن، به وسیله هواگردهای با بال چرخان (مانند V-22 Osprey مترجم) از راه هوا منتقل می شوند. ماهواره ها شهر را برای هر سامانه دفاع هوایی جستجو می کنند و به محض پیدا کردن آن، با سلاح های مداری آن را هدف قرار می دهند. هواپیماهای بدون سرنشین از آسمان به دنبال شهروندانی که بطور بالقوه خطرناک شناسایی شده اند می گردند. هر تجمع احتمالی مداخله فوری را به دنبال خواهد داشت. سلاح های غیر کشنده اسیران جنگی را کنترل و نگهداری خواهند کرد. عملیات در طول 24 ساعت شبانه روز ادامه خواهد یافت تا اینکه شهر از وجود مخالفین پاک شود. هنگامی که محیط بطور قابل قبولی ایمن تشخیص داده شد، نیروهای حافظ صلح سازمان ملل جهت اجرای عملیات های بلند مدت برای ایجاد یک دولت و خدمات شهروندی قابل قبول مستقر خواهند شد. پشتیبانی اطلاعاتی و الکترونیکی ایالات متحده ادامه خواهد یافت ولی نیروهای آن منطقه را ترک خواهند کرد.

 

نمونه ای از سیستم های فرضی شبکه محور زرهی آینده که در سال 2006 رونمایی شد

بخش پایانی
بسیاری از فرضیات ارائه شده در این نوشته هیچ گاه فهمیده نخواهند شد. نه به این خاطر که آنها خیلی بعید هستند بلکه به دلیل آنکه آنها به اندازه کافی تخیلی به نظر می آیند. هنوز اگر در هر جاده پیشرفتی که در اینجا پیشنهاد داده شد اشتباه وجود داشته باشد ولی چالش عملیات های نظامی در محیط شهری واقعی، فوری و رو به رشد است. ما در شهرها خواهیم جنگید. حتی اگر ما در آنجا نجنگیم در آن چنان محیط هایی به اجرای عملیات در طیف وسیعی از ماموریت ها خواهیم پرداخت.
چه دستورالعمل هایی برای اجرای موفق این ماموریت ها به ما کمک خواهد کرد؟ در عملیات های شهری آینده، چه در سال 1997 و چه در 2027، ارتش ایالات متحده باید به نکات زیر توجه کند:
1. یک دستورالعمل کامل ماموریت از تصمیم گیران اتخاد کنید.
2. به مردم آمریکا بگویید که در جنگ تلفات خودی وجود خواهد داشت.
3. بین فرمان و هدف وحدت ایجاد کنید.
4. قوانین درگیری را که نیروهای آمریکایی می پسندند اجرا کنید نه دشمنان آمریکا.
5. توان نظامی را بیشتر از آنی که فکر می کنید لازم است مستقر کنید.
6. به صورت تهاجمی و پیوسته به اجرای عملیات بپردازید و حالت دفاعی و منفعل نگیرید.
7. هرگز به ساکنین محلی اجازه تجمع زیاد ندهید.
8. شهرهای آرام را تا جایی که ممکن است به حافظین صلح غیر آمریکایی بسپارید.
9. از ابتدا تا انتها در نبرد اطلاعاتی در همه جبهه ها بجنگید و برنده شوید.

 

منبع (با اندکی دخل و تصرف):

 

http://strategicstudiesinstitute.army.mil/pubs/parameters/Articles/97autumn/peters.htm

 

 کلیه حقوق متعلق به مترجم و وبسایت میلیتاری می باشد

 

برای شادی ارواح مطهر شهدای اخیر و ظهور امام عصر مهدی منتظر (عج) صلوات