شورش سال 1992 در لس آنجلس

[deserthawk 5,518]

بسم الله الرحمن الرحیم

 

شورش سال 1992 در لس آنجلس مجموعه ای از حوادث شامل شورش، غارت و اختلالات مدنی بود که در شهر لس آنجلس واقع در ایالت کالیفرنیا در آوریل و می1992 به وقوع پیوست.
این حوادث به دنبال آزادی افسران پلیسی که در یک حادثه وحشیانه حضور داشتند اتفاق افتاد. این حادثه بزرگترین شورشی بود که از زمان شورش های سال 1863 نیویورک در ایالات متحده به وقوع پیوسته بود.

 

رودنی کینگ پس از ضرب و جرح

شورش ابتدا از جنوب لس آنجلس شروع شد و سپس در مدت شش روز در بسیاری از نقاط شهر لس آنجلس ادامه یافت. حوادث از 29 آوریل و بعد از رای دادگاه در برائت 4 افسر پلیس لس آنجلس برای استفاده از نیروی تهاجمی و حمله آغاز شد. افسران سفید پوست، بطوری که در یک نوار ویدئویی نشان داده شده بود در حال ضرب و شتم رودنی کینگ به علت سرعت زیاد رانندگی بودند. هزاران نفر از مردم به علت شورش پس از اعلام حکم از ناحیه مرکزی لس آنجلس خارج شدند. بسیاری از اقلیت های نژادی مقیم لس آنجلس مانند اسپانیولی ها و سیاه پوستان در این شورش شرکت داشتند. البته بیشتر کره ای ها در مقابل شورشیان قرار گرفتند.

 

حامیان آشوب در لس آنجلس

غارت، تجاوز، آتش سوزی و قتل های گسترده ای در طول این شورش اتفاق افتاد و تخمین زده  می شود که بیش از یک میلیارد دلار آسیب به اموال مردم زده شده باشد. زمانی که پلیس محلی از خاتمه دادن به این حادثه باز ماند، نیروهای لشکر هفتم پیاده نظام گارد ملی و لشکر اول تفنگداران دریایی ایالات متحده برای خاتمه دادن به این ماجرا تحت عملیات گاردن پلات وارد عمل شدند. بعد از فرونشاندن شورش ها تغییرات محسوسی برای افزایش اقلیت ها و سایر اقدامات جانبی در پلیس لس آنجلس صورت گرفت.

 

نیروهای نظامی ایالات متحده در شهر لس آنجلس

در 3 مارس 1991 رودنی کینگ به همراه دو مسافر در حال تردد در آزاد راه فوت هیل در نزدیکی لس آنجلس بودند. گشت بزرگراه کالیفرنیا سعی در ایجاد یک مانع ترافیکی کرد. یک تعقیب پر سرعت برای متوقف کردن کینگ صورت گرفت و زمانی که خودروی آنها متوقف شد ماموران پلیس درصدد بازداشت کینگ بر آمدند. بعد از اینکه دو مسافر خودروی کینگ به خودروی گشت پلیس برده شدند پنج مامور سفید پوست پلیس در ابتدا با شوکر الکتریکی به رودنی کینگ حمله کردند و سپس با مشت و لگد و به وسیله باتوم های PR-24 بر سر و روی کینگ ضربه زدند. پلیس ها ادعا کردند که کینگ با مصرف PCP حالت تهاجمی به خود گرفته بود ولی فیلم حادثه نشان می داد که کینگ در هنگام ضرب و جرح در روی زمین دراز کشیده بود و افسران پلیس هیچ تلاشی برای سیلی زدن به او برای هوشیاریش نکرده اند.
تست بعدی برای مصرف PCP نیز منفی اعلام شد. این حادثه توسط دوربین شهروندی به نام جرج هالیدی از داخل آپارتمانش که در آن نزدیکی بود ضبط شد. طول مدت این فیلم 10 دقیقه بود. تا زمانی که مورد در دادگاه حاضر شود هیچ کلیپی از این فیلم به بیرون درز نکرده بود.

 

گوشه ای از فیلمی که در آن رودنی کینگ توسط ماموران پلیس مورد حمله واقع می شود

تصاویر کینگ در حالی که روی زمین دراز کشیده بود و توسط پلیس کتک می خورد در مرکز توجهات رسانه ها و فعالان حقوقی لس آنجلس و ایالات متحده قرار گرفت. پوشش خبری در دو هفته اول حادثه گسترده بسیار گسترده بود و روزنامه های ایالات متحده مطالب بسیاری را در رابطه با این مورد نوشتند.

 

چهار افسر پلیس متهم به کتک زدن رودنی کینگ

در ادامه دادگاه ناحیه لس آنجلس اقدام به بازداشت 4 افسر پلیس شامل یک گروهبان به جرم حمله و استفاده از نیروی تهاجمی کرد. هیئت جوری دادگاه شامل 9 نفر سفید پوست، یک نفر دورگه، یک نفر لاتین و یک مورد آسیایی بود. دادستان یک سیاه پوست بود. در 29 آوریل دادگاه رای نهایی خود را اعلام کرد. اتهام حمله از هر 4 افسر پلیس برداشته شد و در مورد استفاده از شدت عمل نیز 3 نفر از 4 نفر تبرئه شدند. در دو ثانیه اول ویدئو نشانه هایی از فرار متهم دیده می شد در حالی که در 1 دقیقه و 19 ثانیه از بقیه ویدئو افسران پلیس در حال ضرب و شتم متهم بودند. با اعلام نظر رای دادگاه به صورت علنی جرقه های شورش زده شد.
در حدود 3600 مورد آتش سوزی در 1100 ساختمان اتفاق افتاد. غارت گسترده اماکن نیز اتفاق افتاد. مغازه های متعلق به کره ای ها و سایر آسیایی ها به طور گسترده ای مورد تهاجم قرار گرفت. بسیاری از آشوب ها در ناحیه مرکزی واقع در جنوب لس آنجلس اتفاق افتاد.

 

اینجا بغداد یا موگادیشو نیست، اینجا لس آنجلس است

روز اول (چهارشنبه  29 آوریل 1992)
تبرئه 4 مامور پلیس لس آنجلس در ساعت 3:15 عصر به وقت محلی اعلام شد. در ساعت 3:45 جمعیتی بالغ بر 300 نفر در مقابل دادگاه لس آنجلس در اعتراض به رای دادگاه به تظاهرات پرداختند. مابین ساعت های 5و 6 عصر دو گروه از افسران پلیس به فرماندهی ستوان مایکل مولین به مواجهه با جمعیت رو به گسترش در تقاطع  فلورانس و نرماندی پرداختند.

 

تقاطع فلورانس و نرماندی که اولین جرقه های شورش در آنجا زده شد

 

به علت تعداد زیاد جمعیت، افسران پلیس پراکنده شدند. در 6:30 گروه دیگری از مردم با حرکت های متفاوتی در مرکز فرماندهی پلیس لس آنجلس در پارکر سنتر جمع شدند و 15 دقیقه بعد از آن جمعیت مقابل فلورانس و نرماندی شروع به غارت اموال و حمله به خودرو ها و مردم کردند. در حدود 6:45 رجینالد الیور دنی که یک راننده کامیون سفید پوست بود و در ترافیک گیر کرده بود توسط عده ای سیاه پوست معترض از خودرواش بیرون کشیده شد و توسط جمعیت عصبانی به شدت مضروب شد و این صحنه توسط توسط هلیکوپتر بخش اخبار تلویزیون ضبط و پخش شد. هر چه بیشتر از شروع ماجرا می گذشت معلوم می شد که پلیس محوطه را ترک کرده است. نمایش ضرب و جرح راننده سفید پوست که تلویزیون بطور مستقیم باعث شد که جوانی سیاه پوست به نام بابی گرین به کمک مرد راننده بشتابد و او را به بیمارستان برساند.

 

تصویر برخورد سیاه پوستان با افراد سفید پوست

روز دوم (پنج شنبه 30 آوریل)
اگرچه این روز نسبتا ساکت شروع شد ولی در اواسط صبح روز دوم خشونت بطور گسترده ای پراکنده شد و آتش سوزی ها و غارت گسترده در لس آنجلس به وقوع پیوست. کره ای-آمریکایی ها که می دیدند نیروهای پلیس محل زندگی آنها را ترک کرده اند خود شروع به تشکیل تیم ها مسلح برای دفاع از مایملک خود کردند. تیراندازی های این منطقه بطور مستقیم از تلویزیون پخش می شد بطوری که در یک صحنه مغازه داران کره ای مسلح به کارابین های M1 ، شاتگان و سلاح های کمری در حال تیر اندازی به سمت آشوب طلبان بودند. واحدهای سازماندهی شده استقرار قانون در نیمه روز تشکیل شدند. این واحدها توسط نیروهای پلیس پشتیبانی می شدند.

 

کره ای آمریکایی ها در حال برخورد مسلحانه با آشوب گران

نیروهای تقویتی گشت بزرگراه کالیفرنیا به وسیله هواپیمای خود را به شهر رساندند و تام بردلی شهردار لس آنجلس منع رفت و آمد شبانه را در ساعت 12:15 دقیقه اعلام کرد. رئیس جمهور جرج هربرت واکر بوش بر علیه شورش به سخنرانی پرداخت و اعلام کرد که سایر نیروهای اعمال قانون و حدود 2000 سرباز هر چه سریعتر فرخوانده شدند ولی به علت کمبود تجهیزات مناسب، مهمات و آموزش تا 24 قادر به اعزام نیستند.

 

غارت گسترده اماکن عمومی و خصوصی

روز سوم (جمعه 1 می 1992)
روز سوم همراه شد با تصاویری از رودنی کینگ در یک کنفرانس خبری فی البداهه که در آن می گفت: مردم من فقط می خواهم بگویم آیا ما می توانیم ادامه دهیم؟

 

سخنان رودنی کینگ بر روی جلد مجله تایم

آن صبح در 1 بامداد پت ویلسون فرماندار کالیفرنیا درخواست کمک فدرال کرد ولی این کمک تا شنبه آماده نبود که در آن وقت غارت و شورش تحت کنترل در آمده بود. لشکر 40ام پیاده شامل 4000 نفر در حال رفتن به سمت شهر بود و در نهایت 10000 سرباز گارد ملی به حالت آماده باش در آمدند. به علاوه در حدود 1700 نیز برای حمایت از پولیس محلی و ساختمان های فدرال از سازمان های مختلف اعمال قانون در کشور به سمت شهر حرکت کردند. به محظ آنکه تاریکی برطرف شد ناحیه اصلی شورش دچار قطعی برق شد. در غروب جمعه جرج بوش درباره ترور های تصادفی و بی قانونی با شهردار و فرماندار منطقه صحبت کرده بود و کمک فدرال را برای مسئولان مجاز خواند. او به نیاز فوری به نظم دوباره اشاره کرد و هشدار داد که برخورد وحشیانه شورشیان قابل چشم پوشی نخواهد بود و برای برخورد با آن از هرگونه نیروی لازم استفاده خواهد شد.

 

کاروان تفنگداران دریایی ایالات متحده که از کمپ پندلتون به سمت لس آنجلس می روند

در این حال برنامه های سرگرمی و ورزشی نیز به تاخیر افتادند و یا کنسل شدند. بازی های بسکنبال، اسب دوانی و بسیاری دیگر سرگرمی ها کنسل شدند و خدمات اتوبوس رانی در نقاط بحران زده متوقف شد.
روز چهارم (شنبه 2 می 1992)
در روز چهارم 2000 نیرو از لشکر 7 پیاده به همراه 1500 نیروی تفنگدار دریایی از لشکر اول تفنگداران دریایی برای تقویت نیروهای گارد ملی کالیفرنیا در محل مستقر شدند. این استقرار نیرو در پارک هانتینگتون در حدود 24 ساعت طول کشید. مقدار نهایی نیروهای نظامی ایالات متحده که برای کمک به نیروهای پلیس آمده بودند تا این روز به 13500 نیرو رسید. در حالی که بیشتر خشونت ها تحت کنترل در آمده بود 30000 نفر از مردم عادی به تظاهرات صلح اقدام کردند. همچنین در این روز وزارت دادگستری ایالات متحده درخواست تحقیقات فدرال برای مضروب شدن رودنی کینگ را اعلام کرد.
روز پنجم (یکشنبه 3 می 1992)
این روز با آرامی آغاز شد و شهردار بردلی به عموم اطمینان داد که بحران کمتر و بیشتر در حال کنترل است. در یک حادثه نیروی گارد ملی به سمت یک موتورسیکلت سوار که سعی در فرار از موانع را داشت شلیک کرد و او را کشت.
روز ششم (دوشنبه 4 می 1992)
با اینکه شهردار بردلی اعلام کرد که شورش پایان یافته است ولی بعضی از اقدامات خشونت بار و مجرمانه تا چند روز ادامه داشت. در این روز بانک ها مدارس و سایر مشاغل دوباره آغاز به کار کردند. نیروهای فدرال تا 9 می باقی ماندند و بعد از آن اندک اندک به پادگان ها برگشتند.

 

گشت نظامی در خیابان های شهر لس آنجلس

عواقب بعدی
به دنبال این شورش ها دادگاه فدرال برای محاکمه دوباره ماموران تبرئه شده تشکیل شد و دو تن از ماموران محکوم شدند. همه متهمان و یکی از ماموران که متهم نیز نشده بود از نیروی پلیس اخراج شدند. به رودنی کینگ نیز برای صدمات وارده مبلغ 3.8 میلیون دلار غرامت پرداخته شد.

 

ناحیه های درگیر در لس آنجلس و محل های خسارت کره ای ها

این آشوب منجر به مرگ دست کم 58 نفر از شهروندان لس آنجلس شد و بیش از 2000 نفر نیز زخمی شدند. میزان دقیق دستگیریهای اولیه با توجه حجم حادثه بسیار بالا بود و عدد دقیقی مشخص نیست ولی بعد از مدتی بعضی از آنها آزاد شدند. تا هفته ها بعد از شورش 11000 نفر همچنان در بازداشت به سر می بردند.

 

جمعی از بازداشت شدگان حوادث لس آنجلس

در حدود 3767 خانه در آتش سوزانده و بیش از 1 میلیارد دلار به اموال مردمی آسیب زده شد.
محله کره ای ها (به علت درگیری آنها و شورشیان) و بخش جنوبی لس آنجلس بیشترین خسارت را دید و بعد از شورش بیشترین بازسازی ها مربوط این این نقاط بود.
 

تصاویر دیگری از این واقعه در ادامه می آید

 

 

مراجع:

 

http://www.globalsecurity.org/military/ops/jtf-la.htm
http://en.wikipedia.org/wiki/1992_Los_Angeles_riots
https://placesjournal.org/article/20-years-later-legacies-of-the-los-angeles-riots/
http://www.dailymail.co.uk/news/article-2136927/Los-Angeles-race-riots-Pictures-LA-changed-20-years.html
 

تمامی حقوق به نویسنده و مترجم و وبسایت میلیتاری میباشد

[farhad29 615]

یادش بخیر من و داداشم هم خیلی این شورش در شهر رو دوست داشتیم.
بازی خیلی خفنی بود.

[iran_400 2,496]

من نمیدونم این سیاه پوست ها از جون آمریکا چی میخوان؟ خدا رو شکر که توی ایران نیستند و بنحوی مثل آمریکا و یا دیگر کشورهای دنیا وارد ایران هم نشدند خدا رو شکر

 

 

[elo 7,699]

من نمیدونم این سیاه پوست ها از جون آمریکا چی میخوان؟ خدا رو شکر که توی ایران نیستند و بنحوی مثل آمریکا و یا دیگر کشورهای دنیا وارد ایران هم نشدند خدا رو شکر

با سلام 

دوست عزیز از شما بعیده این نظرات نزاد پرستان رو میدین

دست برقضا ما درکشورمون افراد سیه چرده و  سبزه سیر زیاد داریم شکر خدا سر سوزن ایراد و مشکلی هم نداشتیم

بهتر نبود از خودتون میپرسیدین :

آمریکا چه بلایی سر اینها آورده؟

بردگیشون کم بود؟

حقشون رو خوردن کم بود؟

خداییش اگه یکی برای خودت همون محدودیتهای و اجحافهایی که سفیدهای امریکا درحق سیاهان اعمال کرده اعمال میکرد راضی میبودی و کاری نمیکردی؟

این اجخافها فقط در حق سیاهان نبوده

دورگه های آمریکای جنوبی

زرد پوستهای شرق آسیا

سرخپوستها رو که دیگه هیچی نگم بهتره

مسلمونها 

اعراب

ترکها

روسها و...

کلا نزاد پرستی و تبعیض نژادیشون  بیداد میکنه

مثه ... ازشون بردگی و بیگاری کشیدن و کشورشونو رو گرده اونها و خون سرخ پوستها ساختن و سه قورت و نیمشون هم باسقه

دوست عزیز 

از شما بعید بود نظرهایی اینچنین نزادپرستانه بدین 

کلا از انسانیت بدوره و  دور از شان شماست که چنین نظرات نژادپرستانه ای بدین

 

کمی منصف باشیم و مطالعاتمون گسترش بدیم

در ضمن هیچ آدمی بخاطر رنگ پوستش از آدم دیگه ای برتر یا پست تر نیست

 ارزش آدمها به خیلی چیزهای دیگه است که ابدا ربطی به رنگ پوست و نزاد نداره

آدمی ارزشش به آدمیت و اندیشه و قلبشه

به داشته هایی که به بشریت هدیه هدیه کنه نه به اسارت بردن دیگرون

نه به بردگی کشیدن دیگرون

نه به استعمار و استثمار دیگرون

نه به حیوون تبدیل کردن دیگرون

نه به ..

 

فقط میتونم بگم بعنوان یه هم میهن فرهیخته و بروز و مودب( با این نیمچه شناختی که ازتون دارم ) ازتون به هیچ وجه انتظار نداشته و ندارم چنین نظراتی بدین و اینگونه نزادپرستانه و ... حرف بزنید

[bmosavi 735]

من نمیدونم این سیاه پوست ها از جون آمریکا چی میخوان؟ خدا رو شکر که توی ایران نیستند و بنحوی مثل آمریکا و یا دیگر کشورهای دنیا وارد ایران هم نشدند خدا رو شکر

شما احتمالا جنوب نرفتید.

 

این مردم گر با پای خودشان امده اند؟ یک سوال دارم از شما. من ایرانی از سوئد چی میخوام؟ یا این تقریبا هفت میلیون ایرانی خارج از کشور چه غلطی میکنند؟ فکر کنم شما در شهری غیر از شهر پدر و مادری تان زندگی میکنید. شما در این شهر غریبه چه چیزی میخواهید؟ چرا برنمیگردید به شهر یا روستای خودتان؟

[iran_400 2,496]

با سلام 

دوست عزیز از شما بعیده این نظرات نزاد پرستان رو میدین

دست برقضا ما درکشورمون افراد سیه چرده و  سبزه سیر زیاد داریم شکر خدا سر سوزن ایراد و مشکلی هم نداشتیم

بهتر نبود از خودتون میپرسیدین :

آمریکا چه بلایی سر اینها آورده؟

بردگیشون کم بود؟

حقشون رو خوردن کم بود؟

خداییش اگه یکی برای خودت همون محدودیتهای و اجحافهایی که سفیدهای امریکا درحق سیاهان اعمال کرده اعمال میکرد راضی میبودی و کاری نمیکردی؟

این اجخافها فقط در حق سیاهان نبوده

دورگه های آمریکای جنوبی

زرد پوستهای شرق آسیا

سرخپوستها رو که دیگه هیچی نگم بهتره

مسلمونها 

اعراب

ترکها

روسها و...

کلا نزاد پرستی و تبعیض نژادیشون  بیداد میکنه

مثه ... ازشون بردگی و بیگاری کشیدن و کشورشونو رو گرده اونها و خون سرخ پوستها ساختن و سه قورت و نیمشون هم باسقه

دوست عزیز 

از شما بعید بود نظرهایی اینچنین نزادپرستانه بدین 

کلا از انسانیت بدوره و  دور از شان شماست که چنین نظرات نژادپرستانه ای بدین

 

کمی منصف باشیم و مطالعاتمون گسترش بدیم

در ضمن هیچ آدمی بخاطر رنگ پوستش از آدم دیگه ای برتر یا پست تر نیست

 ارزش آدمها به خیلی چیزهای دیگه است که ابدا ربطی به رنگ پوست و نزاد نداره

آدمی ارزشش به آدمیت و اندیشه و قلبشه

به داشته هایی که به بشریت هدیه هدیه کنه نه به اسارت بردن دیگرون

نه به بردگی کشیدن دیگرون

نه به استعمار و استثمار دیگرون

نه به حیوون تبدیل کردن دیگرون

نه به ..

 

فقط میتونم بگم بعنوان یه هم میهن فرهیخته و بروز و مودب( با این نیمچه شناختی که ازتون دارم ) ازتون به هیچ وجه انتظار نداشته و ندارم چنین نظراتی بدین و اینگونه نزادپرستانه و ... حرف بزنید

 

البته این رو بگم بنده حتی از طرفداران نازی ها هم بدم می یاد کلا از نژادپرست ها متنفرم چون معتقدم کسی که نژاد پرستی هیتلر و یا نازیسم رو قبول داشته باشه باید به همون شکل نژادپرستی پانترکها، کردها پان بلوچ ها و . . .  رو هم در داخل کشور قبول داشته باشه و قبول کنه و این رو هم میدونم که قرب و برتری انسانها در نزد خدا به قلب اونها هست و نه به ظاهر و یا چیزهای دیگرشون و برای خدا هم همون قلب و اعمال انسان مهمه نه چیز دیگر، برتری یک انسان به انسان دیگر هم در تقوا و ایمان بخداست نه رنگ پوست و یا چیز دیگر اما نمیدونم چرا احساس میکنم سیاه پوست های آفریقایی خودشون رو هیچ وقت با جامعه کشور میزبان هم رنگ نمیکنند و همش از دولت و ملت اون کشور طلبکارند انگار تافته جدا بافته اند و این مختص آمریکا هم نیست و کشورهایی مثل فرانسه و بریتانیا هم با چنین مشکلاتی مواجه هستند حرف من اینه که چرا چنین رفتارهایی میکنند و چرا انقدر خودشون رو از مردم دیگر، تافته جدا بافته میدونند؟ هر چند بررسی ظاهری موضوع به این شکل خیلی درست نیست و موضوع خیلی پیچیده تر از این حرف هاست و باید مسائل ریشه یابی بشه

اما در کل از این رفتار و عقایدشون به هیچ عنوان و تحت هر عنوانی که باشه خوشم نمی یاد و اون رو مردود میدونم

 

شما احتمالا جنوب نرفتید.

 

این مردم گر با پای خودشان امده اند؟ یک سوال دارم از شما. من ایرانی از سوئد چی میخوام؟ یا این تقریبا هفت میلیون ایرانی خارج از کشور چه غلطی میکنند؟ فکر کنم شما در شهری غیر از شهر پدر و مادری تان زندگی میکنید. شما در این شهر غریبه چه چیزی میخواهید؟ چرا برنمیگردید به شهر یا روستای خودتان؟

اینها رو باید از افرادی بپرسید که از ایران مهاجرت کردند وگرنه بنده در ایران و کشور خودم زندگی میکنم و به رغم تمام مشکلات باز حاضر نیستم کشورم رو ترک کنم و دارم مبارزه میکنم ضمنا بنده در شهر محل زندگی و تولد خودم زندگی میکنم نمیدونم از کجا به این فکر افتادید؟ مشکلی با هموطنان عزیز جنوبیم هم ندارم، چه جنوبی و چه حتی اونهایی که در همون منطقه در خارج از مرزهای کشورم زندگی میکنند.
 

[GRIPEN 5,143]

نکته جالب اینه که برای سرکوب این شورش از نیروهای گارد ملی، که بلاتشبیه معادل آمریکایی بسیج ماست، استفاده شد. نیرویی که زیر مجموعه نیروهای مسلح آمریکاست.

اکثر کشته ها به ضرب گلوله مستقیم گارد ملی کشته شدند.

چند سال پیش در جواب یک آمریکایی که به خاطر شرح وظایف بسیج در تامین امنیت، نظام ایران رو به چنین و چنان بودن متهم میکرد، عرض شد که پس شورش های لس آنجلس چی؟ آیا نیروهای نظامی سرکوب نکردن؟

ایشون در جواب خیلی خوشحال فرمودن که بله نیروهای گارد ملی جزیی از نیروهای نظامی ماست ولی چون دستور دخالت گارد توسط فرماندار، و نه رییس جمهور، صادر شده، این مصداق سرکوب ملت توسط نیروهای نظامی نیست.

و احباب و سامعین پس از شنیدن این استدلال خوشحال، همی خشتک دریدند و سر به بیغوله ها نهادند ...

[cheka 15,065]

 اما نمیدونم چرا احساس میکنم سیاه پوست های آفریقایی خودشون رو هیچ وقت با جامعه کشور میزبان هم رنگ نمیکنند و همش از دولت و ملت اون کشور طلبکارند انگار تافته جدا بافته اند و این مختص آمریکا هم نیست و کشورهایی مثل فرانسه و بریتانیا هم با چنین مشکلاتی مواجه هستند حرف من اینه که چرا چنین رفتارهایی میکنند و چرا انقدر خودشون رو از مردم دیگر، تافته جدا بافته میدونند؟ هر چند بررسی ظاهری موضوع به این شکل خیلی درست نیست و موضوع خیلی پیچیده تر از این حرف هاست و باید مسائل ریشه یابی بشه

 

این جامعه ی اونجاست که با تبعیض با سیاه پوستان برخورد میکنه ،فراموش نکنید تا همین دویست سال پیش سیاه پوستان رو در همین مهد تمدن و دموکراسی (هم آمریکا و هم اروپا) به بردگی میگرفتند و مثل کالا خرید و فروش میکردند !

 

معلومه که باید طلب کار باشند بخاطر اون همه بهره کشی و بیگاری هایی که ازشون کشیدند

[iran_400 2,496]

این جامعه ی اونجاست که با تبعیض با سیاه پوستان برخورد میکنه ،فراموش نکنید تا همین دویست سال پیش سیاه پوستان رو در همین مهد تمدن و دموکراسی (هم آمریکا و هم اروپا) به بردگی میگرفتند و مثل کالا خرید و فروش میکردند !

 

معلومه که باید طلب کار باشند بخاطر اون همه بهره کشی و بیگاری هایی که ازشون کشیدند

 

درست اما انوقت ما هم باید با توجه به تاریخ پر فراز و نشیب کشور خودمون از زمینو زمان طلبکار باشیم بخصوص کشورهای همسایه و مردم اون کشورها و در کل همه از هم طلبکار باشند و هر روز یک نسل کشی، کشتو کشتار انجام بشه و جنگ و آشوب همه دنیا رو ورداره

 

[cheka 15,065]

درست اما انوقت ما هم باید با توجه به تاریخ پر فراز و نشیب کشور خودمون از زمینو زمان طلبکار باشیم بخصوص کشورهای همسایه و مردم اون کشورها و در کل همه از هم طلبکار باشند و هر روز یک نسل کشی، کشتو کشتار انجام بشه و جنگ و آشوب همه دنیا رو ورداره

 

اینی که شما میفرمایید خصومت بین دو کشور هست فرق داره قضیه اش ، من دارم در مورد دو نژاد که در یک کشور دارند زندگی میکنند صحبت میکنم

 

فرض کنید تا 100 سال پیش در ایران نژاد خاصی رو برده حساب میکردند ، هیچ حقوقی براش قائل نبودند، مثل حیوان ازش کار میکشیدنند و مثل کالا تبادش میکردند. اونوقت دید امروز اون نژاد که کنار بنده و شما در این کشور زندگی میکنه به ما چی خواهد بود ؟ 

 

اگر این مبارزه سیاهپوستان نبود مطمئن باشید تا همین الان هم داشتند با سیاهپوستان مثل برده رفتار میکردند

[iran_400 2,496]

اینی که شما میفرمایید خصومت بین دو کشور هست فرق داره قضیه اش ، من دارم در مورد دو نژاد که در یک کشور دارند زندگی میکنند صحبت میکنم

 

فرض کنید تا 100 سال پیش در ایران نژاد خاصی رو برده حساب میکردند ، هیچ حقوقی براش قائل نبودند، مثل حیوان ازش کار میکشیدنند و مثل کالا تبادش میکردند. اونوقت دید امروز اون نژاد که کنار بنده و شما در این کشور زندگی میکنه به ما چی خواهد بود ؟ 

 

اگر این مبارزه سیاهپوستان نبود مطمئن باشید تا همین الان هم داشتند با سیاهپوستان مثل برده رفتار میکردند

 

والا چی بگم اگه اینجوریه به کارهاشون ادامه بدند دیگه!!