تحليلي بر توان رزمي و عملياتي نيروي هوائي سوريه

[Sami1993 11,574]

تحليلي بر توان رزمي و عملياتي نيروي هوائي سوريه
 

16 ژانويه 2015 برابر با 26 دي ماه 93

مترجم : abdolmahdi / centralclubs
 


بر خلاف آنچه كه به نظر مي رسد ، نيروي هوائي ارتش عربي سوريه SyAAF كه مخفف آن اغلب به اشتباه به شكل SAF يا SAAF نوشته مي شود ، قادر است تا پس از 4 سال نبرد طولاني ، از آمادگي و انجام عمليات در سطح بالائي برخوردار باشد. اين نيرو براي مقابله با يك نبرد شديد ولي كوتاه با اسرائيل در نظر گرفته و هرگز براي درگير شدن در يك نبرد فرسايشي مانند آنچه كه هم اكنون ميان بشار اسد و مخالفانش رخ داده برنامه ريزي نشده بود. به همين دليل اين نيرو در اين نبرد فرسايشي نقش خود را در ميان آزمون و خطا پيدا نمود. قبل از آغاز درگيري هاي داخلي ، SyAAF بخش عمده اي از هواپيماها و بالگردهاي خود را در روسيه و اوكراين ارتقاء داد و توانست با بازگرداندن ايمن آنها به عمليات ، نبرد خود را با نشاط آغاز كند.

بر خلاف تصور عموم ، در اولين روزهاي انقلاب SyAAF اغلب در ماموريت هاي عملياتي پراكنده مشاركت داشت و تنها در اواخر ماه جولاي سال 2012 بود كه به صورت فعال وارد عمليات متوقف ساختن شورشيان گرديد. اين عمليات عمدتا با استفاده از هواپيماهاي L-39ZA براي انجام بمباران برفراز شهر حلب و اطرافش صورت مي گرفت . در اين عمليات بيشتر اهدافي مانند بيمارستان ها و مدارس مورد حمله قرار مي گرفت و به طور طبيعي قربانيان زيادي از غيرنظاميان را بر جاي گذاشت . ( اين نظر اينجانب به عنوان مترجم نيست ) . در ماه هاي بعد جنگنده هاي MiG-21, MiG-23BN, Su-22 و نيز تعداد محدودي از بمب افكن هاي Su-24 نيز وارد نزاع شدند كه سبب افزايش سورتي هاي پرواز در سراسر كشور گرديد . در اين ميان پرواز هواپيماهاي L-39 رو به كاهش نهاد تا اينكه در ماه مه سال 2013 به طور كامل متوقف گرديد .
 


نخستين شكست در 25 نوامبر سال 2012 و پس از سقوط پايگاه مجر السلطان ويژه بالگردهاي ارتش سوريه رخ داد كه موجب تصرف يا انهدام 5 بالگرد Mi-8/17 گرديد . اين ناكامي با سقوط پايگاه هوائي تفتناز در 11 ژانويه سال 2013 ادامه يافت كه با هم منجر به انهدام يا تصرف 15 فروند بالگرد Mi-8/17 و يك فروند Mi-25 گرديد . سپس در 12 فوريه 2013 نوبت به پايگاه موسوم به جيره شد كه بيش از 50 جنگنده قديمي و از رده خارج MiG-15/17 به همراه تعدادي جنگنده L-29 را در خود جاي داده بود و به شورشيان اين فرصت را داد تا بر روي راه اندازي نيروي هوائي خود با استفاده از حداقل 8 فروند جنگنده سالم L-39 كار كنند. در روز 18 آوريل ، پايگاه هوائي ضبعه ( كه القصير نيز خوانده مي شود ) به تصرف مخالفين درآمد . اگرچه تعدادي جنگنده MiG-21 در آنجا يافت شد اما همه آنها غير عملياتي بودند .

در اين پايگاه انبارهاي موشك هاي هوا به هوا به دست آمد كه بعدها شورشيان از آنها به عنوان راكتهاي دست ساز خود استفاده كردند . در روز 30 آوريل 2013 ، پايگاه ابوالظهور مورد تهاجم مخالفين قرار گرفت اما اين بار مدافعين توانستند حمله را ناكام بگذارند. اينجا به عنوان نقطه بازگشت در موفقيت شورشيان براي تصرف پايگاه هاي SyAAF تلقي مي گردد و عمليات آنها در اين راستا با شكست مواجه شد. فرودگاه منغ نيز كه تقريبا از قبل به محاصره درآمده بود در روز 6 آگوست 2013 سقوط كرد كه منجر به تصرف يا انهدام تعدادي بالگرد Mi-8 گرديد . آخرين پايگاه فرودگاه طبقه در استان رقه بود كه در روز 24 آگوست سال 2014 كه به تصرف شورشيان داعش درآمد و حدود 18 فروند جنگنده MiG-21 شامل گونه هاي عملياتي تا اسقاطي را در خود جاي داده بود . از اين تعداد جنگنده فقط سه فروند قابليت پرواز داشته كه آنها هم قبل از سقوط پايگاه آنجا را ترك كردند. در گذشته از فرودگاه هاي جيره و منغ بمنظور آموزش خلبانان جنگي بالگردها و هواپيماهاي نظامي استفاده مي گرديد و تصرف انها توسط شورشيان ، تربيت خلبان هاي آينده را به شكل موثري دچار وقفه نمود . محاصره كامل فرودگاه كويرس كه پايگاه اصلي آموزشي SyAAF به شمار مي رفت ، فقط اوضاع آن نيرو را وخيمتر نمود.



تلفات هواپيماهايي كه در پايگاه هاي فوق به تصرف شورشيان درآمده يا از بين رفتند شامل 5 فروند MiG-21 ، دو فروند MiG-23 ، يك فروند Su-24M2 ، دو فروند L-39 و شش فروند بالگرد Mi-8/17 بوده است . اگر چه در طول زمان تلفات بالگردها و جنگنده ها روندي صعودي داشته اما هنوز نتوانسته نيروي هوائي سوريه را متوقف سازد .

آنچه كه مهمترين دغدغه SyAAF محسوب مي گردد ، افزايش تعداد سورتي هاي پروازي جنگنده و بمب افكن ها در هر روز است . بيشتر جنگنده هاي MiG-21 مربوط به اوايل دهه 70 ميلادي است . جنگنده هاي MiG-23BN در اواخر همان دهه ساخته شده و ناوگان بمب افكن هاي Su-22M-3/M-4 نيز در طول دهه 80 ميلادي ساخته شده اند. به جز بمب افكن هاي Su-22M-4 ، تمام جنگنده هاي فوق به پايان عمر عملياتي خود نزديك شده و مي بايست در همين دهه جايگزين شوند. اين هواپيماها به جاي برخورداري از آرامش در واپسين سالهاي عمر ، خود را در ميان خطوط مقدم نبرد يافته اند.
 
 

اما در مورد ناوگان نيرومند 20 فروندي بمب افكن هاي Su-24 كه هسته اصلي يگان هاي جنگنده بمب افكن هاي SyAAF را تشكيل داده و بعنوان افتخار آن نيرو به شمار مي رود مشكلات بمراتب كمتري وجود دارد . اين بمب افكن ها در سال 1988 به شوروي سابق سفارش داده و در سال 1990 به سوريه تحويل داده شدند . در اواسط دهه 1990 يك فروند Su-24MK و يك فروند Su-24MR نيز توسط ليبي به سوريه هديه شدند. [/size]

در هنگام آغاز جنگ داخلي و بين سالهاي 2010 تا 2013 تعداد 21 فروند بمب افكن Su-24MK توسط مجتمع بازسازي صنايع هوائي 514 ARZ در منطقه Rzhev روسيه به استاندارد M2 ارتقاء يافته بودند . با رسيدن به اين سطح از ارتقاء ، اين بمب افكن ها به همان سطح استاندارد همطراز بمب افكن هاي Su-24M2 مورد استفاده نيروي هوائي ارتش روسيه دست يافتند. اين بهينه سازي ها امكان بهبود هدفگيري ، آلات ناوبري و سامانه هدايت آتش را با جايگزيني با سامانه هاي قديمي هواپيماها فراهم مي آورد . در نتيجه امكان همسازي با انواع وسيعي از جديدترين مهمات شامل بمب هاي سري KAB-500/1500 ، موشك هاي Kh-31A, Kh-31P, Kh-59 و موشك هوا به هواي R-73 بعلاوه بمب هاي سري FAB و RBK و همچنين قابليت حمل بمب هاي هدايت شونده KAB-500/1500 ، راكت هاي هوا به زمين S-24 و S-25 و موشك هاي هدايت شونده Kh-25, Kh-29L, Kh-29T, Kh-31 و Kh-58 به همراه غلاف پرتاب انواع راكت و موشك هاي هوا به هواي R-60 براي هواپيماها فراهم گرديد .

اگرچه اين بهينه سازي ها اصطلاحا "زير ديد رادار" انجام مي شد اما كاركنان 514 ARZ به صورت عمومي درباره حضور بمب افكن هاي Su-24 نيروي هوائي سوريه در اين مجتمع صحبت مي كردند و تصاوير ماهواره اي هم از استقرار اين هواپيماها در محوطه خبر مي دادند . حتي تصويري هم از عمليات بر روي بازسازي يك بمب افكن نشان داده شده ، اما وب سايت رسمي 514 ARZ در اين مورد سكوت اختيار كرده است .
 


به ناوگان جنگنده بمب افكن هاي به شدت آسيب ديده باز مي گرديم كه هر روز شاهد بلندتر شدن ليست اهداف خود بود در حاليكه شاكله عملياتي آن تحليل مي رفت . اما درهم شكستن قريب الوقوع نيروي هوائي ارتش سوريه به شكل غريبي به وقوع نپيوست . چرا كه سوريه هنوز مي توانست روي دريافت قطعات يدكي از روسيه براي سر پا نگهداشتن هواپيماهاي عملياتي اش حساب كند. اين نظريه با بهينه سازي جنگنده هاي MiG-23MLD ، MiG-29SM ، Su-24M2 و نيز بالگردهاي Mi-25 و Ka-28 در روسيه و اوكراين ( با پشتيباني پس از فروش مندرج در قرارداد ) تقويت مي شود. ازاين روي كمپاني MiG اقدام به تاسيس يك دفتر در نزديكي پايگاه هوائي المزه در دمشق نمود كه به يك سيستم نگهداري مدرن تر با كمك كمپاني مذكور منجر شد و از اين طريق هر ماهه جريان عظيمي از تسليحات روسي بوسيله هواپيماهاي Il-76 نيروي هوائي سوريه به آن كشور وارد مي شود.

پرسنل SyAAF در كنار افسران و سربازان پرشمار ارتش و گارد رياست جمهوري كماكان به فراگيري دوره هاي آموزشي در روسيه ادامه مي دهند . يك خلبان SyAAF را در جلوي يك جنگنده MiG-29 در روسيه در تصوير ذيل مشاهده مي فرمائيد .



اولين مورد از انتقال سلاح به SyAAF از آنجا آشكار شد كه در ماه اكتبر سال 2013 براي نخستين بار بالگردهاي Mi-25 و جنگنده هاي MiG-29 و Su-22 از غلاف هاي پرتاب راكتهاي B-8 استفاده كردند . نيروي هوائي سوريه با استفاده از راكت هاي 80 ميليمتري S-8 روستاي لبناني عرسال را در ژوئن 2013 مورد اصابت قرار داد كه نخستين مورداستفاده از اين راكتها محسوب مي گردد. ناوگان بالگردهاي Mi-25 تا آن زمان هنوز از غلاف هاي UB-32 استفاده مي كرد كه راكتهاي 57 ميليمتري S-5 را مصرف مي نمود . اين راكتها براي انهدام تاسيسات يا سربازان درون سنگرها از قدرت نفوذ و آتش كمي برخوردار بوده اند.


يك بالگرد ميل 25 بر فراز معلولا

حضور جنگنده هاي MiG-29 مسلح به غلاف هاي B-8 بيانگر عدم حضور تعداد كافي از جنگنده هاي MiG-23BN و Su-22M-3/M-4 مي باشد كه عمدتا بدليل گذراندن دوره هاي اورهال بمنظور عملياتي نگهداشتن اين جنگنده ها مي باشد . زمينگير شدن موقتي تعداد زياد اين جنگنده بمب افكن ها بمنظور جايگزين كردن آنها با جنگنده ها ، يك تاكتيك استاندارد شناخته شده توسط SyAAF به شمار مي رود و اين امكان را مي دهد تا در گروه هاي پروازي هواپيماهاي آزاد بيشتري وجود داشته باشد . براي مثال ، در طول ماه نوامبر 2014 حتي يك فروند Su-22 بر فراز خاك سوريه مشاهده نشد چرا كه تعداد بيشتري از اين هواپيما موقتا زمينگير شده يا حتي به طور كامل از عمليات خارج شده اند. همچنانكه گورستان رو به رشد اين بمب افكن در دمير مشاهده گرديد .

 

اين تاكتيك به SyAAF اين امكان را مي دهد تا شمار سورتي هاي پروازي را بالا نگهدارد بدون آنكه تمام بار و فشار را بر روي جنگنده هاي MiG-23BN و Su-22M-3/M-4 قرار دهد . اگرچه جنگنده هاي MiG-29 به صورت منظم از اواخر سال 2013 جايگزين برخي جنگنده بمب افكن ها شده اند ، اما اين روزها به ندرت درگير جنگ داخلي بوده اند. تنها تعداد كمي از اين جنگنده ها بمنظور پرتاب مهمات هدايت شونده دقيق در نقاط مختلف خاك سوريه مشاهده شده اند .


يكی از شورشیان ( وحوش ! ) ميگ 23 را مي بوسد

در مقابل ، جنگنده هاي MiG-23MF و البته در مقياس كمتر MiG-23ML و MiG-23MLD آقدام به انجام ماموريته هاي هوا به زمين بر فراز خاك سوريه نموده اند. در اين ماموريت ها آنها اكثرا به دو غلاف پرتاب راكت UB-16 و UB-32 ، و يا دو غلاف راكت B-8 يا بمب هاي آهني مجهز و در انجام اين ماموريت ها به جنگنده بمب افكن هاي MiG-23BN و يا Su-22M-3/M-4 پيوسته اند. از آنجائي كه نيروي هوايي سوريه تعداد زيادي از جنگنده هاي MiG-23MF ، MiG-23ML و MiG-23MLD را در اختيار دارد ، اين تكاتيك مي تواند به سادگي در سال هاي پيش رو كماكان مورد استفاده قرار گيرد .

بخشي از ناوگان MiG-23ML و MiG-23MLD از سال 2008 تا 2012 در اوكراين و روسيه مورد ارتقاء قرار گرفته و به خاك آن كشور بازگشته اند . در حاليكه دنيا سرگرم متوقف ساختن يك كشتي باري حامل بالگردهاي Mi-25 اورهال شده از روسيه به سوريه بود ، دسته هاي متعددي از جنگنده هاي MiG-23s, MiG-29 و بمب افكن هاي Su-24 بدون هيچ انعكاس رسانه اي وارد سوريه شدند . يكي از جنگنده هاي اورهال شده MiG-23MLD ( بدون داشتن پرتابگرهاي چف / فلير) در تصوير زير ديده مي شود.



ناوگان پرتعداد و نامشخص جنگنده هاي MiG-23 سوريه با ورود حدود 30 فروند ديگر از جنگنده هاي MiG-23MLD در چند سال گذشته تقويت شده است . در سال 2008 حدود 33 فروند جنگنده MiG-23 كه تخمين زده شده 30 فروند MiG-23MLD و تعداد كمي هم MiG-23UB را شامل مي شده توسط جمهوري بلاروس به پايگاه هوائي نيرب در شهر حلب ارسال شده است . در حاليكه هدف از انجام اين معامله مشخص نشده ، اما خيلي زود روشن شد كه تمام اين جنگنده ها توسط كارخانه تاسيسات اورهال و نگهداري SyAAF موجود در اين پايگاه مورد اورهال قرار گرفته اند .

تصور مي شود كه 4 فروند از جنگنده هاي مذكور بدليل شرايط نامناسب براي اورهال مناسب نبوده و كماكان در نيرب باقي مانده و دو فروند از آنان متعاقبا توسط موشك هاي تاو شورشيان آسيب ديده اند. از آنجائي كه قرار نبود اين هواپيماها مجددا پرواز كنند ، آسيب وارده به اين دو جنگنده نيز بي اهميت تلقي مي شود.

كارخانه در سلسله مراتب SyAAF ، مسئوليت اورهال و نگهداري جنگنده ها و بالگردهاي رزمي را بر عهده دارد . تمام ناوگان هواپيماهاي جنگي SyAAF به استثناي بمب افكن هاي Su-24 در اين مجتمع اورهال شده اند . اين مجتمع همچنين غلافهاي پرتابگر چف / فلير را به صورت بومي براي جنگنده هاي MiG-21, MiG-23 و Su-22 توليد كرده است . پس از پايان اورهال ، هواپيما يا بالگرد در صورت نياز به بخش رنگ آميزي مي رود . با توجه به اينكه فرودگاه نيرب هم اكنون در تيررس موشك هاي تاو مخالفين است ، اعزام هواپيماها با محدوديت مواجه شده است . دو هواپيماي L-39 كه به تازگي اورهال شده بودند با شليك موشك تاو منهدم شدند و يكبار ديگر آسيب پذيري اين پايگاه را نشان دادند . اگرچه در گذشته پايگاه هوائي نيرب حتي اورهال جنگنده هاي MiG-29 را نيز انجام مي داد ، اما شرايط امنيتي پايگاه اجازه اعزام جنگنده هاي بيشتر جهت انجام عمليات اورهال را به آنجا نمي دهد .



با اين حال جنگنده هاي MiG-29 سوري براي آن كه عملياتي باقي بمانند به شدت به كمك خارجي وابسته اند . گزارش شده كه اين وابستگي حتي شامل قطعات بال و بدنه هم مي شود . تعدادي از اين جنگنده ها در جريان انجام عمليات اورهال در مجتمع كارخانه در پايگاه نيرب ،رنگ آميزي جديدي را هم به خود ديده اند . تعداد كل جنگنده هاي MiG-29 دريافتي سوريه در سال 1988 هنوز هم مشخص نشده است . تعداد 48 فروند اظهار شده در برخي منابع نيز اغراق آميز به نظر مي رسد و باور بر اين است كه بين 22 تا 24 فروند تعداد صادر شده صحيح تر باشد . اگرچه اين تعداد تنها براي تشكيل يك اسكادران كفايت مي كند اما برنامه هائي براي تشكيل اسكادران دوم نيز فعلا به بايگاني سپرده شده است . بين 15 تا 20 فروند جنگنده MiG-29 در گردان 697 در پايگاه هوائي "سين" ( معروف به صيقل) عملياتي نگه داشته شده اند. تعداد اندكي هم از هواپيماها دائما در پايگاه T4 ( معروف به تياس) حضور دارند.

شركت هواپيما سازي MiG روسيه به شكل فعالي به تكميل توافقنامه منعقده با سوريه ادامه مي دهد. اگوست سال 2010 شاهد ارسال 4 دستگاه شبيه ساز پرواز مربوط به هواپيمائي نامشخص تحت شماره پيمان 776041110116 بوده است . در يك توافقنامه محرمانه در سال 2011 ، چهار فروند MiG-29B نيروي هوائي سوريه به سطح SM ارتقاء يافتند . از آنجائي كه MiG-29B از بدنه 9-12 استفاده مي كند كه با بدنه 9-13M مورد استفاده MiG-29SM تفاوت دارد ، شركت ميكويان گونه اي ويژه ( احتمالا بدون سامانه اخلال Gardenia) را براي پر كردن نيازهاي سوريه طراحي نمود ، مانند همان كاري كه براي جنگنده هاي MiG-29UPG هندوستان انجام داد.

توليد اين گونه بدنه ها براي روسيه 531.1 ميليون روبل خرج برداشت كه با مبلغ 925.7 ميليون روبل هزينه شده براي توليد MiG-29UPG تفاوت داشت . گزارش سال 2011 شركت ميكويان اطلاعاتي را درباره بهينه سازي هاي انجام شده در گذشته و آينده به همراه اطلاعاتي در مورد طرف قرارداد ، سوريه، اهميت و ماهيت محرمانه اين توافق شامل مي گرديد .



بدنه جنگنده MiG-29SM در مقايسه با MiG-29B بهينه سازي هاي زيادي همچون رادار ارتقاء يافته N-019ME ، قابليت حمل مهمات بيشتر و تعداد زيادتري از بهينه سازي هاي كابين شامل نمايشگرها ، آلات ناوبري و سامانه هاي مخابراتي را شامل مي شود. به صورت مستند مهمترين پيشرفت و ارتقآء بدست آمده ( شامل جنگنده هاي MiG-29 موجود در سوريه ) ، مربوط به گسترش و تنوع زرادخانه سلاح هاي هوا به سطح همچون موشك هاي Kh-29T(E) ، Kh-31A/P و بمبهاي هدايت شونده ليزري KAB-500-Kr/OD مي باشد . صدور اين سلاح هاي دقيق بخشي از قرارداد جنگنده هاي MiG-29SM بوده است .

آخرين پيشرفت بدست آمده نيز مربوط به افزايش توان رزمي جنگنده هاي MiG-29 بهينه شده براي حمل موشك هوا به هواي ترس آور R-77 (AA-12 ‘Adder’) مي باشد كه خطر مهمي براي هواپيماهاي بيگانه مداخله كننده در نا آرامي ها تلقي مي گردد. اخيرا به كرات اين جنگنده ها در حال حمل لانچرهاي AKU-170E ويژه پرتاب اين موشك ها مشاهده شده اند كه شما در تصوير ذيل نيز مشاهده مي فرمائيد.



ادامه دارد ....
 
منبع

[Sami1993 11,574]

قسمت دوم 
 
در عين حال هنوز دو قرارداد ديگر با محتواي مرمت و بازسازي جنگنده هاي MiG-23MLD و نيز انتقال روش هاي به مراتب پيشرفته ترتعمير و نگهداري هواپيماها وجود دارد . به صورت سنتي ، هواپيماهاي روسي پس از رسيدن به زماني مشخص ، چك ، بررسي ، رسيدگي هاي لازم و نيز اورهال را دريافت مي كنند. برخي قطعات ويژه ، صرفا براي مدت زماني مشخصي عمر مي كنند و اين قطعات در جريان عمليات چك و اورهال برداشته مي شوند. در سالهاي اخير شيوه هاي نگهداري و اورهال پيشرفته تري مورد استفاده قرار مي گيرد كه براي قطعات مشخص ذكر شده با ساعات كاركرد محدود امكان ادامه كار را پس از گذراندن آن ساعات مي دهد . كارخانه هواپيما سازي MiG از سال 2009 به نيروي هوائي ارتش سوريه كمك كرده تا اين شيوه پيشرفته نگهداري را مستقر سازد . بكارگيري اين روش جديد در زماني بهتر از آن امكان پذير نبود چرا كه هم اكنون در جريان جنگ خانگي ، نيروي هوائي سوريه بهترين منفعت را از آن مي برد. قرارداد فوق به همراه ( قرارداد) انتقال حدود 30 فروند MiG-23MLD جمهوري بيلاروس به نيروي هوائي سوريه امكان داده تا هنوز بر روي اين نوع جنگنده شديدا حساب كند .

 

يك فروند از جنگنده هاي MiG-23MLD كه قبلا متعلق به بلاروس بوده به همراه خلبانش در تصوير مجهز به پرتابگرهاي چف / فلير مشاهده مي گردد.

پس از انهدام دو هواپيماي L-39 در پايگاه هوائي نيرب ، حداقل يك فروند L-39 ديگر در پايگاه ديرالزور مستقر شده تا در ضد حملات بر عليه نيروهاي داعش مشاركت نمايد. از آنجائيكه عمليات و نگهداري اين هواپيماها ساده است ، مي توان آنها را به راحتي در هر نقطه از سوريه مستقر نمود. 
 

يك L-39 را كه به تازگي عمليات اورهال و رنگ آميزي جديد را در مجتمع صنعتي كارخانه به پايان رسانده در تصویر مشاهده مي فرمائيد.

تعداد زيادي از هواپيماهاي L-39 براي حمل غلاف هاي راكت انداز جديد 80 ميليمتري B-8 سيم كشي شده اند . سلاحي كه استاندارد اين هواپيماها نبوده است .
 

يك فروند L-39ZO  مجهز به غلاف B-8 را كه در پايگاه حماء استقرار يافته در در تصویر مشاهده مي فرمائيد.

در حاليكه اين هواپيماها در مراحل اوليه جنگهاي داخلي بسيار فعال بوده اند اما يكي از پايگاه هاي استقرار اين هواپيماها توسط شورشيان جيش الاسلام تصرف شد . اين شورشيان بعدها تلاش كردند تا حداقل 4 فروند ديگر از اين هواپيماها را كه از پايگاه هوائي جيره به چنگ آورده بودند عملياتي سازند. به نظر مي رسد كه اين پروژه توسط نيروهاي داعش نيز پس از تصرف چند پايگاه هوائي دنبال شده باشد . دولت بشار الاسد نيز با انتشار خبر انهدام دو فروند از هواپيماهاي L-39 شورشيان داعش با زيركي از اخبار منتشره فوق به نفع خودش بهره برداري نمود :

"در رابطه با تصرف سه فروند جت در پايگاه هوائي شهر حلب توسط تروريستها ، ..... اين سه هواپيما قديمي بوده كه پس از انجام آزمايش توسط تروريستها ، ارتش عربي سوريه به سرعت دو فروند از آنها را بر روي زمين منهدم نمود."

از آنجائيكه ارتش عربي سوريه از هيچ سمتي حتي در نزديكي پايگاه هوائي مزبور مستقر نيست ، هر اقدامي بر عليه نيروهاي داعش مي بايست توسط SyAAF صورت گرفته باشد . اما اين پايگاه مملو از لاشه حدود 60 فروند هواپيماي اسقاطي است ، بنابراين بسيار غيرمحتمل است كه نيروي هوائي سوريه قادر به شناسائي و انهدام هواپيماهاي L-39 مستقر در پايگاه جيره بوده باشد ، خصوصا آنكه اين هواپيماها بيشتر اوقات در آشيانه هاي بتوني مستحكم مستقر هستند. اگرچه از نوامبر سال 2013 وجود دو فروند هواپيماي L-39 عملياتي در اختيار شورشيان تائيد شده بود اما نيروي هوائي سوريه آن را به طور كامل رد كرده است . يكسال بعد ، هنگامي داعش تلاش كرد تا هواپيماهاي مزبور را به پرواز درآورد ، بي درنگ اين هواپيماها تبديل به اهدافي با اولويت بالا شدند.

 
 
دو فروند هواپيماهاي L-39 مورد بحث را در تصویر ( اندكي پس از تصرف توسط داعش ) مشاهده مي فرمائيد .

اما جنگنده هاي MiG-25 به عنوان عمده ترين رهگير نيروي هوائي سوريه در خلال چند سال گذشته فعاليت چنداني نداشته اند. تعداد دقيق اين جنگنده ها مشخص نيست اما حدود 40 فروند تخمين زده مي شود كه شامل گونه هاي MiG-25P ( بعدها به MiG-25PDS ارتقاء يافتند ) و MiG-25PD به عنوان رهگير ، و گونه هاي MiG-25R و RB به عنوان هواپيماهاي اكتشافي و گونه MiG-25PU به عنوان هواپيماهاي آموزشي مي باشند . بخش عمده اي از ناوگان نيرومند MiG-25 تا سال 2011 بتدريج متوقف شدند كه حدود 28 فروند اسقاط شده آن را مي شد در نوامبر سال 2013 در پايگاه T4 ( معروف به تياس ) مشاهده نمود. بخش ديگري از اين ناوگان را نيز مي شد در بيابان مشاهده نمود كه مشخص بود بيشتر اين هواپيماها ديگر پرواز نخواهند كرد. يكي از دلايل اين بالاي حجم خروج از خدمت ناوگان MiG-25 را مي توان آسيب پذيري ذاتي اين هواپيماها در مقابل سامانه هاي اخلال اسرائيل دانست .

 

در تصوير بالا در پايگاه هوائي T4 يك جنگنده MiG-25 در جلوي يك آشيانه و دو بمب افكن SU-24 را در پشت آن ملاحظه مي فرمائيد. مجددا در انتهاي تصوير يك جنگنده MiG-25 ديگر ديده مي شود (اين تصوير در اصل مقاله نبوده است )

 

در تصوير بالا در پايگاه هوائي T4 تعدادي جنگنده MiG-25 را در يك خزش راه به صورت پارك شده مشاهده مي فرمائيد. در پشت آنها در ميان خاكريز يك جنگنده ديگر احتمالا از نوع SU-22 ؟ را مشاهده مي فرمائيد. (اين تصوير در اصل مقاله نبوده است )

 

  

در تصاوير بالا تعدادي جنگنده MiG-25 را مشاهده مي فرمائيد كه در شرايطي بسيار نامناسب در بيابان هاي پايگاه هوائي T4 رها شده اند. (اين تصاوير در اصل مقاله نبوده اند) 

با اين وجود ويدئوي منتشر شده از سوي مخالفان در 8 آگوست 2012 نشان مي دهد كه احتمالا تعدادي از اين جنگنده ها هنوز عملياتي و در پايگاه هوائي تدمر ( معروف به پالميرا ) مستقر هستند. در ماه مارس 2014 و يكبار ديگر در آوريل همان سال جنگنده هاي MiG-25 مجددا پديدار شدند و در طي اين حضور ، يك فروند MiG-25PD(S) دو موشك آشيانه ياب حرارتي هوا به هواي R-40TD را به سمت روستاي عقريبات در استان حماء شليك نمود. موشك نخست پس از اصابت به زمين منهدم نشد ولي موشك دوم در ميانه راه و با حدود 5 كيلومتر فاصله از موشك اول در آسمان منفجر شد . يك هفته بعد دومين MiG-25 چهار فروند موشك R-40 ديگر را پرتاب نمود . سپس در همان زمان چهار پرتاب ديگر نيز صورت گرفت . اگرچه آزمايشات پرتاب موشك هاي هوا به هواي R-40 به سمت اهداف زميني در سال 2013 گزارش شده بود ، اما نتيجه تمام اين پرتاب ها يك چيز بود : شكست . اينكه نيروي هوائي سوريه از انجام اين آزمايشات دنبال چه چيزي بود هنوز يك سئوال باقيمانده است .
 

لاشه يكي از موشك هاي عمل نكرده R-40 در استان حماء[/size]

در ميان چيز هاي جديدي كه SyAAF دريافت نمود تجهيزات ( پايلونهاي )چند منظوره حمل مهمات براي جنگنده هاي MiG-25RB وجود داشت . هنگاميكه اين جنگنده ها به پايلون هاي مذكور مجهز مي شدند ، قادر به حمل 8 فروند بمب FAB-500T براي انجام ماموريت هاي زميني شان بودند ، هر چند دقت هدفگيري شان بد بود. اما با وجود تعداد كافي جنگنده هاي موجود MiG-25RB ، اين گونه سورتي ها مي تواند جايگزين پرواز بمب افكن هاي Su-24M2 شود كه در آنها نيازي به بمباران با دقت بالا وجود نداشته باشند . شاهدان عيني برروي زمين از پرواز هواپيماهاي جديدي در جريان جنگ داخلي خبر داده اند. اگرچه اين هواپيما راSu-25 گزارش كرده اند اما به نظر مي رسد آنها در اصلMiG-25 را مشاهده كرده اند.

يكي از گزارشات بدين شرح است :

در خلال دو روز گذشته نيروي هوائي رژيم حملات هوائي متعددي را انجام داد كه در اين حملات هواپيماهاي جديد Su-25 اقدام به بمباران از ارتفاع بسيار بالا نمودند ....
همچنين اين هواپيماها براي مدت طولاني بر فراز منطقه پرواز و از ارتفاع 5 كيلومتري اقدام به آتش نمودند كه در اين ارتفاع هدف قرار دادن آنها تقريبا غيرممكن بود......
گزارشگر افزود : سربازان ارتش عربي سوريه در نقاط ايست بازرسي كه در اطراف شهر خان الشيخ مستقر شده با اشتياق از زناني كه از آنجا عبور مي كردند مي پرسند : آيا هواپيماهاي جنگنده جديد را دوست داريد ؟

به طور خلاصه هنوز تعداد زيادي رهگير MiG-25PD ، هواپيماهاي شناسائي و بمب افكن MiG-25RB و نيز هواپيماهاي آموزشي MiG-25PU هنوز توسط نيروي هوائي ارتش سوريه مورد استفاده قرار مي گيرند. 
 

تصويري مربوط به قبل آغاز جنگ هاي داخلي يك رهگير MiG-25PD مجهز به دو تير موشك R-40 ( به همراه خلبان در جلوي تصوير ) را در ذيل مشاهده مي فرمائيد.

 

ادامه دارد ....

 

منبع

[bigdelimohamad9 3,137]

با سلام و تبریک فرا رسیدن سال جدید و ایضا تسلیت ایام فاطمیه؛ 

و اما بعد،

مدتی میشه که به سبب تشدید فشار کاری فرصت بازدید فوروم و شرکت در مباحث دوستان رو از دست دادم. در این روزهای تعطیل که فراغتی حاصل شد و پس از مدتها چرخی تو تاپیک ها زدم به این مقاله جالب و فوق العاده مهم برخوردم و متاسف شدم که چرا در غیاب من همچنان در میلیتاری بر همون پاشنه سابق می چرخه و رونق تاپیک های زرد موجب غربت و به حاشیه رفتن تاپیک های مهم میشه.

واقعا به نظر دوستان اطلاعات ناب این تاپیک که برخی از اونها مثل ارتقای فالکروم های سوری به استاندارد اس.ام و تجهیزشون به موشک آر-77، ارتقای فنسرهای سوری به استاندارد ام-2، انتقال بی سر و صدای 30 فروند فلاگر بلاروسی به سوریه، ناپدید شدن ناگهانی فیترهای سوری از میدان جنگ و مهمتر از همه وجود گزارشاتی مبنی بر مشاهده جنگنده مشابه سوخو-25 در آسمان سوریه نمی تونه با کشور و نیروی هوایی ما هم بی ارتباط باشه جای کمترین توجهی رو نداشت ؟!!!

[Haj_Rezvan 11,197]

 

 

حداقل 4 فروند ديگر از اين هواپيماها را كه از پايگاه هوائي جيره به چنگ آورده بودند عملياتي سازند.

جراح درسته..

============================

تنها امید نیرو هوایی سوریه تحویل 36 فروند Yak-130 هست که بر طبق گزارش ریانوتسی 9 فروندش تا الان باید تحویل داده شده باشه و اگه روسها بدقولی نکن مابقی اونها باید تا 2016 تحویل داده بشوند..

که احتمالا کمک خوبی برای از رده خارج کردن Mig-21 های اوراقی سوری خواهد بود..

به هر حال اون چیزی که در مورد SyAF به شدت نگران کننده است فشار سنگینی که بر روی دوش ناوگان بالگردی این نیرو گذاشته شده، انتقال نیرو و غدا و بشکه پرانی..

گزارش شده حتی از Mi-14 ها هم برای بشکه پرانی اخیرا استفاده شده گویا یک فروندش هم چند روز پیش در نزدیکی ادلب به علت نقص فنی سقوط کرد..

به نقل از حاج اقا اوریکس و تام کوپر گویا Su-22 های عراقی هم دچار اورهال سنگین در ایران شدند و به سوریه اعزام شده اند. این Su-22 ها اولین بار در بمباران شهر تلبیسه در ریف شمالی حمص دیده شده اند.

منتظر ادامه این مقاله هستم.

[Generalmohammad 3,178]

یک سوال ، خرید های سوری یا بصورت کلی اولویت سرمایه گذاری های آنها در حوزه نیروی هوایی باید حول چه محوری باشد ؟ 

جنگنده رهگیر دفاع هوایی ، جنگنده بمب افکن های دوربرد ، جنگنده بمب افکن چند منظوره ، جنگنده بمب افکن پشتیبانی نزدیک ؟

پهپاد های نظارتی ، پهپاد های جاسوسی مخصوص ، MAV های میدان نبرد ، پهپاد های MALE چندمنظوره و ......

[Generalmohammad 3,178]

یک سوال ، خرید های سوری یا بصورت کلی اولویت سرمایه گذاری های آنها در حوزه نیروی هوایی باید حول چه محوری باشد ؟ 

جنگنده رهگیر دفاع هوایی ، جنگنده بمب افکن های دوربرد ، جنگنده بمب افکن چند منظوره ، جنگنده بمب افکن پشتیبانی نزدیک ؟

پهپاد های نظارتی ، پهپاد های جاسوسی مخصوص ، MAV های میدان نبرد ، پهپاد های MALE چندمنظوره و ......

دوستان مطلع لطفا پاسخ بدن ، مهمه ...

[Haj_Rezvan 11,197]

یک سوال ، خرید های سوری یا بصورت کلی اولویت سرمایه گذاری های آنها در حوزه نیروی هوایی باید حول چه محوری باشد ؟ 

جنگنده رهگیر دفاع هوایی ، جنگنده بمب افکن های دوربرد ، جنگنده بمب افکن چند منظوره ، جنگنده بمب افکن پشتیبانی نزدیک ؟

پهپاد های نظارتی ، پهپاد های جاسوسی مخصوص ، MAV های میدان نبرد ، پهپاد های MALE چندمنظوره و ......

من مطلعم نیستم ولی نظرم رو میگم

به نظرم سوریها الان به سرمایه گذاری روی نیرو هوایی نیاز ندارند، الان اونها بیشتر نیازمند مهمات هستند، بمب های هدایت لیزری و هدایت شونده مسلح کردن بالگرد های گازل به موشک تاو و... (بالگرد های گازل سر قضیه ی فرودگاه طبقه و پشتیبانی از نیرو های صقور الصحرا در قضیه ی چاهها شاعر حمص خیلی خوب عملکردند..!

ولی بنظرم اگر قرار به سرمایه گذاری باشه سوری ها به شدت نیازمند جنگنده بمب افکن های چند منظوره هستند. چیزی مثله su-34 قطعا به اونها کمک شایانی در جنگ میکنه ولی سوری ها پول چنین خرید هایی رو ندارند.

[Generalmohammad 3,178]

به نظرم سوریها الان به سرمایه گذاری روی نیرو هوایی نیاز ندارند، الان اونها بیشتر نیازمند مهمات هستند، بمب های هدایت لیزری و هدایت شونده مسلح کردن بالگرد های گازل به موشک تاو و... (بالگرد های گازل سر قضیه ی فرودگاه طبقه و پشتیبانی از نیرو های صقور الصحرا در قضیه ی چاهها شاعر حمص خیلی خوب عملکردند..!

ولی بنظرم اگر قرار به سرمایه گذاری باشه سوری ها به شدت نیازمند جنگنده بمب افکن های چند منظوره هستند. چیزی مثله su-34 قطعا به اونها کمک شایانی در جنگ میکنه ولی سوری ها پول چنین خرید هایی رو ندارند.

تبارک الله ، نکته اصلی همین تجهیزات و هزینه های اون هستش .

موضوع مهم این نیست که میل ها فرصت برای بشکه پرانی ندارن ، موضوع اینه که چرا از برامیل استفاده می کنند ؟

سوخو 34 یک جنگنده بمب افکن تاکتیکی سنگین هستش ، با قابلیت انجام پرواز های طولانی و استفاده از سلاح های سنگین و دورایستا برای هدف قرار دادن اهداف در پشت خطوط دشمن ، مانند ایستگاه های راداری و پدافندی ، مراکز فرماندهی و ... . در حالی که این اهداف در سوریه قابل تعریف نیستند . حتی برای تهاجم به اسرائیل هم نیازی به این جنگنده نیست .

واقعیت اینه که اگر مهمات درست در اختیار داشته باشند پی 51 موستانگ و اشتوکای جنگ جهانی دوم هم کفایت میکنه .

----

خب تا اینجا که فرمودید ، لطفا باقیش هم بفرمایید ؛ چه نوع مهماتی مورد نیاز هستش ؟

[Haj_Rezvan 11,197]

تبارک الله ، نکته اصلی همین تجهیزات و هزینه های اون هستش .

موضوع مهم این نیست که میل ها فرصت برای بشکه پرانی ندارن ، موضوع اینه که چرا از برامیل استفاده می کنند ؟

سوخو 34 یک جنگنده بمب افکن تاکتیکی سنگین هستش ، با قابلیت انجام پرواز های طولانی و استفاده از سلاح های سنگین و دورایستا برای هدف قرار دادن اهداف در پشت خطوط دشمن ، مانند ایستگاه های راداری و پدافندی ، مراکز فرماندهی و ... . در حالی که این اهداف در سوریه قابل تعریف نیستند . حتی برای تهاجم به اسرائیل هم نیازی به این جنگنده نیست .

واقعیت اینه که اگر مهمات درست در اختیار داشته باشند پی 51 موستانگ و اشتوکای جنگ جهانی دوم هم کفایت میکنه .

----

خب تا اینجا که فرمودید ، لطفا باقیش هم بفرمایید ؛ چه نوع مهماتی مورد نیاز هستش ؟

 

بقا پذیری جنگنده های سوری در میدان به شدت پائینه.. برای همین سو -34 رو پیشنهاد کردم، غالبا در سوریه شاهدیم جنگنده ای که حتی وظیفه اش حمایت از نیرو های در حال عقب نشینی هست میاد دو تا بمب 500 پوندی به صورت کور رها میکنه و میره..

برای جنگنده های سوری تنها مهماتی که میشه در نظر داشت بمب های خانواده KAB مثه KAB-500  یاKAB-1500 هست..

اما اصلی ترین چیزی که سوری ها به نظر من نیاز دارند موشکهای ویخر هست..! البته در صورتی که بتونن اون رو با MI-8 و MI-24 های خودشون تطبیق بدهند( اگر نتونستند فک کنم تطبیق این موشک با جنگنده های L-39 و YAK-130 کار ساده ای باید باشه..!) بهترین انتخاب برای سوری ها ویخر هست..

متاسفانه میل های سوری حتی از موشکی 9M120 Ataka هم محروم هستند (اوریکس میگه ایران تعدادی از میل ها رو به FLIR مجهز کرده!) موشک Ataka چندان موشک هدایت شونده موفقی نیست و فکر نمیکنم به درد سوری ها بخوره ولی بهترین انتخاب برای سوری ها در صورت عدم وجود ویخر هست.(از برمیل قطعا بهتره)