Martin Marietta X-24A : در مسیر یک رویا

[7mmt 12,645]

                                                                                             

          

                                                                               از مجموعه تاپیک های هیأت تحریریه میلیتاری

 

 

X-24A

 

 

 

 

 

Role

Lifting body

Manufacturer

Martin Marietta

First flight

17 April 1969

Retired

26 November 1975

Status

Out of service

Primary users

U.S.Air Force
NASA

Number built

1

Developed from

X-23 PRIME

Variants

Martin Marietta X-24B

 

 

Martin Marietta X-24A هواپیمای تجربی تحقیقاتی امریکایی بود که در برنامه ای مشترک به نام PILOT بین نیروی هوایی و ناسا مابین سال های 1963 تا 1975 توسعه داده شد . این پرنده برای ازمایش ایده ی مفهومی " بدنه ی برا زا "  طراحی و ساخته شد .  تجربه ای که بر اساس ایده ی باز گشت با موتور خاموش و فرود انجام شد , که بعد ها در شاتل های فضایی بکار رفت .

 

طراحی و توسعه

 

ایکس-24 عضوی از خانواده ی پرنده های با بدنه ی  برازا بود که توسط مرکز تحقیقات پروازی ناسا  پرواز داده شد ( که هم اینک به نام مرکز تحقیقاتی درایدن شناخته می شود ) این برنامه که به طور مشترک با نیروی هوایی پیگیری میشد از 1963 تا 1975 در پایگاه ادواردز در کالیفرنیا ادامه یافت . این هواپیما های بدنه برازا برای اثبات توانایی خلبانان برای مانور دادن و فرود امن با پرنده ای بدون بال که طراحی شده بود تا , در پروازی از فضا به سمت زمین بازگردد و همانند یک هواپیما در پایگاهی از پیش تعیین شده فرود بیاید ,  استفاده شدند .

لیفت ایرودینامیکی هواگرد های بدنه برازا , که ضرورتا در اتمسفر پرواز می کردند , از شکل و طراحی خاصشان نشات می گرفت . علاوه بر ان باله ها و سطوح کنترلی به خلبانان اجازه میدادند تا پرنده را پایدار و کنترل کنند و مسیر پروازشان را  تنظیم کنند .

ایکس-24  (Model SV-5P) توسط  Martin Marietta  ساخته شد و از پایگاه هوایی ادواردز به پرواز درامد . X-24A چهارمین پرنده ی با طراحی بدنه ی برازا بود که در اسمان پرواز کرده بود . اعضای قبلی این خانواده  NASA M2-F1 در 1964 ,  Northrop HL-10 در 1966 ,  Northrop M2-F2 در 1968 , و نمونه ی بعد از ان  Northrop M2-F3 در 1970  بود .

X-24A جثه ای کپل , با شکلی شبیه قطره ی اشک و طولی کوتاه و با باله هایی عمودی برای کنترل داشت . اولین پرواز گلایدری بدون پیشران اش  را در 17 اپریل 1969 با قرار گیری سرگرد Jerauld R. Gentry در پشت فرامین , به انجام رساند  . گنتری همچنین اولین پرواز با پیشران فعال را در 19 اپریل 1970 خلبانی کرد . هواپیما به وسیله ی یک بی-52 تغییر یافته به ارتفاع 45 هزار پایی برده شد و سپس رها و لانچ شد . سپس بدون اینکه از نیروی موتور استفاده بکند به ارتفاع بالاتری رسید و پس از ان در یک سیر نزولی گلاید کرد (در هوا سر خورد) .  X-24A  توانست 28 پرواز را به انجام برساند کند که در طی انها بیشینه ی سرعت 1667 کیلومتر بر ساعت و سقف ارتفاع  71400 پا را تجربه کرد . 

 

 

Martin Marietta X-24A - Cockpit 

 

 

 

SV-5J

 

پس از مطالعات پیرامون اظهار نظری که توسط Chuck Yeager ارائه شده بود که در ان وی مایل بود تا تعدادی هواپیمای بدنه برازا با پیشران جت برای مقاصد اموزشی در اختیار داشته باشد , مارتین 2 نمونه از  SV-5J  بر اساس ابتکار خودش ساخت . این پرنده ها از یک موتور پرت اند ویتنی J60-PW-1  نیرو میگرفتند که 1360 کیلوگرم نیرو را محیا می کرد , در حالی که X-24A از موتور راکتی Reaction Motors XLR-11-RM-13  بهره میبرد . Martin همچنین یک ماک اپ 1 به 1  نیز از  SV-5J تولید کرد .

هیچ کدام از 2 نمونه ی پروازی ساخته شده هیچ گاه راهی به پهنه ی اسمان نیافتند چرا که مارتین در متقاعد کردن  Milt Thompson برای پرواز با SV-5J ناکام ماند , حتی پس از پیشنهاد پرداخت 20 هزار دلار (به ارزش ان زمان البته - مترجم) . پس از انکه نسخه ی اصلی از X-24A به X-24B تبدیل شد , یکی از SV-5J ها تغییر کرد تا برای نمایش در موزه ی ملی نیروی هوایی در پایگاه هوایی Wright-Patterson در اوهایو  جایگزین ان ایکس-24 شود , در کنار نسخه ی اصلی X-24B . نمونه ی ماک اپ ساحته شده سرانجام به هالیوود راه یافت و در چندین فیلم نقش فضا پیما را ایفا کرد . 

 

                                                 

 

HL-10  

 

 

تاریخچه ی عملیاتی

 

X-24A در طول این برنامه  28 بار به پرواز درامد , همانند HL-10   ,  و این ایده را که شاتل فضایی میتواند بدون پیشران فرود بیاید را به اثبات رساند . سریع ترین سرعتی که با  X-24A بدست امد 1667 کیلومتر بر ساعت یا 1.4 ماخ بود . حداکثر ارتفاعی که بدان دست یافت 71400 پا بود . این پرنده از یک پیشران راکتی XLR-11  بهره میبرد که به طور نظری میتوانست 37.7 کیلونیوتن تراست فراهم کند .

X-24A اصلاح و تغییر پیدا کرد تا در 1972 نسخه ی بسیار پایدار تر X-24B  با ظاهر کلی کاملا متفاوت , پدید اید . شکل قطره اشکی X-24A به ظاهری شبیه یک " اتوی پرنده "  با  سطح بالایی امدور و کف تخت , و با 2 سکان عمودی دلتا شکل در انتهای بدنه و در راستای دماغه , درامد . بعد ها NASA X-38  که یک اثبات گر تکنولوژی برای ایستگاه فضایی بین المللی بود شکل خود را از  X-24A  عاریت گرفت .

 

 

NASA X-38

 

خلبانان X-24A

 

Jerauld R. Gentry – 13 پرواز

John A. Manke – 12 پرواز

Cecil W. Powell – 3 پرواز

 

 

 

مشخصات

 

General characteristics

·         Crew: one pilot

·         Length: 24 ft 6 in (7.47 m)

·         Wingspan: 11 ft 6 in (3.51 m)

·         Height: 9 ft 7 in (2.92 m)

·         Wing area: 195 ft² (18.1 m²)

·         Empty weight: 6,360 lb (2,885 kg)

·         Loaded weight: 10,700 lb (4,853 kg)

·         Max. takeoff weight: 11,447 lb (5,192 kg)

·         Powerplant: 1 × Reaction Motors XLR-11rs four-chamber rocket engine, 8,480 lbf (37.7 kN)

Performance

·         Maximum speed: 1,036 mph (1,667 km/h)

·         Range: 45 miles (72 km)

·         Service ceiling: 71,407 ft (21,763 m)

·         Wing loading: 59 lb/ft² (288 kg/m²)

·         Thrust/weight: 0.70

 

 

...............................................................................

سایر تصاویر

 

                                            

 

                                            

 

                                            

 

 

...........................................................................................

شادی روح شهدای گمنام صلوات

منبع

با تشکر از mohammadarea51

ترجمه از 7mmt

Military.ir

کلیه ی حقوق برای نویسنده محفوظ است

[bds110 11,790]

فیلم فرود Martin Marietta X-۲۴A Lifting Body

 

[aparat]n4Wgh?[/aparat]

 

http://www.aparat.com/v/n4Wgh

[7mmt 12,645]

[hamidz65 13,499]