وقتی بتون میسوخت، N-Stoff مخوفترین ترکیب شیمیایی در جنگ جهانی دوم

[Stuka 8,826]

 

 

 

 

 

 

وقتی بتون میسوخت، N-Stoff مخوفترین ترکیب شیمیایی در جنگ جهانی دوم

 

 

 

جنگ جهانی دوم عرصه بسیاری از نوآوری های جدید در زمینه فیزیک ، شیمی و سایر دانش ها در زمینه نظامی بود.

آلمان نازی رو میتوان به عنوان پیشرو در زمینه ابتکارات نظامی در این دوره دانست. بطوری که بعد از پایان جنگ تحقیقات و سلاح های آلمانی توسط

دو قدرت پیروز امریکا و شوروی الگو برداری شد و فناوری آلمانی پایه بسیاری از تسلیحات و مواد جدید در نیمه دوم قرن بیستم قرار گرفت.

 

 

 

با شکست آلمان، اتحاد جماهیر شوروی و امریکا و همچنین انگستان و فرانسه هر کدام جداگانه  به جستجو و جذب داشمندان تسلیحاتی آلمانی پرداختند.

عملیات گیره کاغذ توسط امریکا منجر به انتقال فناوری وهمچنین دانشمندان کلیدی آلمانی به امریکا گردید.

 

در جریان بازجویی های دانشمندان و افسران آلمانی، رازهای تسلیحاتی که غرب از انها بی خبر بود آشکار میگردید.

یکی از این رازها تلاش آلمان برای ساخت ماده منفجره جدیدی بود که توجه متفقین رو به خود جلب کرد.

 

ماده شیمیایی تحت عنوان N-Stoff نام گذاری شده بود. آلمانی ها مواد شیمیایی رو معمولا به نام Stoff نام گذاری میکردند،

مانند  T-Stoff و C-Stoff  که سوخت موشک بودند که بعد از جنگ جهانی پایه سوخت های موشکی امریکا و روسیه

و بویژه در سری موشک اسکاد قرار گرفتند.

 

کاربرد N-Stoff سوخت موشک، ماده منفجره و سوزاننده در منابع آلمانی گفته شده بود.

 

آلمان ها از سالها قبل از جنگ جهانی دوم به فکر راهی برای نفوذ و شکستن خط ماژینو فرانسه بودند. خط ماژینو مجموعه ای از سنگر های بتونی

و مواضع توپخانه ای بود که توسط فرانسوی ها بعد از جنگ جهانی اول و به منظور

جلوگیری از حمله مجدد آلمان در مرز بین آلمان و فرانسه ساخته شده بود. سنگر های بتونی غیر قبل نفوذ به نظر می آمد، آلمان به فکر راهی بودند

تا سربازان پیاده قادر به نفوذ به این سنگرها باشند. در ان زمان شعله افکن ها برای فتح چنین سنگرهایی بهترین سلاح بودند.

 

منتها مشکلی وجود داشت شعله افکن تنها قادر به نابودی و آتش زدن مواد قابل اشتعال بود و بتون غیر قابل اشتعال!

 

اما اگر میشد بتون و مدافعان رو باهم به آتش کشید و سوزاند و چه؟

 

خوب آلمان ها جواب این سوال رو سالها قبل از جنگ جهانی دوم یافته بودند! ماده N-Stoff، اما این ترکیب چه بود؟

 

 N-Stoff در واقع  تترا فلوئورید کلر به فرمول ClF3 بود که در سال ۱۹۳۰ در آلمان برای اولین بار ساخته شده بود.

 

 

 

 

 

فرایند تولید (ترکیب مستقیم فلوئور و کلر )

 

 3F₂ + Cl₂ → 2 ClF₃

 

 

 

 

 

ساختار مولکولی

 

 

 

 

 

 

 

ویژگی ها:

 

رنگ: بی رنگ یا به رنگ زرد تا سبز کم رنگ

نقطه ذوب: منهای ۷۴ درجه سانتیگراد

نقطه جوش: ۱۲ درجه سانتیگراد

 

 

 

 

ClF3 را اگر نگوییم فعالترین، یکی از فعالترین مواد شیمیایی شناخته شده است.

 ClF3 حاوی عنصر فلوئور (F) و فلوئور الکترونگاتیوترین عنصر جدول تناوبی میباشد. ClF3 در تماس با مواد دیگر فلوئور و کلر رادیکال تک اتمی

آزاد میکند که این دو عنصر به دلیل الکترونگاتیو بودن بلافاصله پیوند های شیمیایی ماده مورد نظر رو شکانده و با عناصر آن ترکیب میگردند.

 

برخلاف واکنش اکثر اسیدها، واکنش ClF3 با سایر مواد بسیار شدید است. واکنش فلوئور آزاد شده با مواد اطراف، همراه با انفجار و

تولید آتش و درجه حرارت تا ۲۴۰۰ درجه سانتیگراد میابشد که به آن در شیمی آتش فلوئور (Fluorine fire) گفته میشود. فرایندی نظیر آتش گرفتن

منتها اکسید کننده در اینجا بجای اکسیژن، عنصر فلوئور میباشد.

 

 

علاوه بر انفجار و تولید حرارت بالا و آتش، واکنش با سایر مواد  گازهایی نظیر HCL, HF آزاد میکند که بسیار سمی و و برای انسان کشنده هستند.

 

ClF3 تقریبا با اکثر فلزات،اکسید های فلزی ، نمک ها، لاستیک  و پلاستیک واکنش شدید انجام میدهد.

 

واکنش ClF3 با بتون و شیشه بسیار سریع و همراه با شعله و انفجار همراه میباشد.

 

ClF3 رو میتوان در محفظه هایی از جنس پلیمرهای فلوئور مانند تفلون یا از جنس نیکل یا آلیاژ فولاد با درصد بالای نیکل نگهداری کرد.

 

 

 

واکنش با آب و موادی که حاوی آب هستند مانند بافت های بدن بسیار شدید و انفجاری است.

 

 

واکنش با آب

 

ClF₃ + 2H₂O → 3HF + HCl + O₂

 

ClF₃ + H₂O → HF + HCl + OF₂

 

 

 

 

واکنش با گوشت مرغ به صورت انفجاری

 

 

 

 

 

 

 

 

کمی قبل از شروع جنگ جهانی دوم، ClF3 در آلمان بروی مدل هایی که از سنگر های خط ماژینو که ساخته شده بود با موفقیت تست شد.

منتها واکنش پذیری این ماده به حدی بود که ارتش آلمان از بکار گیری آن در جنگ منصرف شد. و در نهایت آلمانی ها

با دور زدن خط ماژینو، فرانسه را اشغال کردند.

 

تا پایان جنگ و دستیابی ارتش سرخ به مرکز تولید این ترکیب، موسسه Kaiser Wilhelm Society حدود ۳۰ تن از این ماده رو تولید کرده بود.

Kaiser Wilhelm Society همان موسسه ای میابشد که برای اولین بار سلاح های شیمیایی در جنگ جهانی اول در آن ساخته شد.

 

 

 

بعد از جنگ ClF3 به عنوان کاندیدایی برای سوخت موشک (اکسید کننده ) مورد بررسی قرار گرفت، منتها باز به دلیل خطرات و

فعالیت بیش از اندازه،  برای این کار خطرناک تشخیص داده شد.

 

ClF3 امروزه برای ساخت نیمه هادی ها مورد استفاده در صنایع الکترونیک و همچنین در فرایند غنی سازی اورانیوم و تولید کیک زرد استفاده میگردد.

 

 

واکنش با اورانیوم و تولید هگزافلوراید اورانیوم مورد استفاده در غنی سازی

 

U + 3 ClF₃ → UF₆ + 3 ClF

 

 

 

کلیپی جالب از واکنش این ماده با سایر مواد:

 

به ترتیب : پلکسی گلاس، دستکش لاستیکی، دستکش چرمی، دستکش کار، ماسک شیمیایی، چوب و دستکش خیس شده

 

[aparat]GZ0n8?[/aparat]

 

 

http://www.aparat.com/v/GZ0n8

 

لینک یوتوب

https://www.youtube.com/watch?v=M4l56AfUTnQ

منابع:

 

http://en.wikipedia.org/wiki/Chlorine_trifluoride

 

و

 

Safety Alert 39 Chloride Trifluoride

 

 

 

 

 

 

کپی با ذکر منبع و نویسنده: www.military.ir

 

Stuka

[Generalmohammad 3,178]

این طرح های به ظاهر احمقانه هنوز هم ادامه دارند ، مثلا پروژه هایی برای از بین بردن آسفالت با پخش مواد شیمیایی در بین ابرها و بارش باران و ...

اگر هم عملی بشوند ، به نوبه خود ، یک کیش کردن اساسی هستند .

[MOHAMMAD 6,333]

خب اینکه با همه چی واکنش میده! توی چه ظرفی نگهش می داشتند؟ در دمای اتاق به چه حالتی هست؟ گاز یا مایع یا جامد؟

[Stuka 8,826]

خب اینکه با همه چی واکنش میده! توی چه ظرفی نگهش می داشتند؟ در دمای اتاق به چه حالتی هست؟ گاز یا مایع یا جامد؟

 

ClF3 رو میتوان در محفظه هایی از جنس پلیمرهای فلوئور مانند تفلون یا از جنس نیکل یا آلیاژ فولاد با درصد بالای نیکل نگهداری کرد.

 

 

 

رنگ: بی رنگ یا به رنگ زرد تا سبز کم رنگ

نقطه ذوب: منهای ۷۴ درجه سانتیگراد

نقطه جوش: ۱۲ درجه سانتیگراد

 

 

با توجه به نقطه جوش که حدود ۱۲ درجه هست،  در دمای اتاق به حالت گاز هست. مگر اینکه در محفظه تحت فشار قرار داشته باشه.