عملیات افشار

[Moltke 1,442]

عملیات افشار

 

 

 

 

مکان : کابل ، محله افشار

 

 

زمان : 11 - 10  فوریه  1993

 

 

هدف : مقرهای فرماندهی حزب وحدت ، انستیتوی علوم اجتماعی کابل  و عبدالعلی مزاری ، رهبر حزب وحدت اسلامی ، که در اتحاد با گلبدین حکمتیار  از محله افشار اقدام به گلوله باران مناطق پرجمعیت شمال کابل می کرد

تلفات : حدود 70 نفر کشته در درگیری های خیابانی ، 700  تا 750 نفر ناپدید  ( توسط نیروهای حزب اتحاد اسلامی عبدالرسول سیاف ربوده شدند )

 

مجریان عملیات : حزب اتحاد اسلامی ( عبدالرسول سیاف ) ، دولت اسلامی افغانستان

 

 

انگیزه عملیات : پایان دادن به بمباران کابل از طرف حزب وحدت اسلامی مستقر در افشار ، تصرف مقرهای فرماندهی سیاسی و نظامی حزب وحدت و دستگیری عبدالعلی مزاری

 

 

 

 

 

 

خرابه های کابل در جریان جنگ داخلی دهه 1990

 

 

 

 

 

عملیات افشار عملیاتی نظامی بود که با مشارکت نیروهای دولت اسلامی افغانستان به ریاست برهان الدین ربانی و تحت نظارت احمدشاه مسعود و با همراهی نیروهای حزب اتحاد اسلامی به رهبری عبدالرسول سیاف انجام شد . هدف عملیات انهدام نیروهای حزب اسلامی تحت رهبری گلبدین حکمتیار و حزب وحدت اسلامی عبدالعلی مزاری بود که در محله پرجمعیت افشار  در غرب کابل مستقر بودند . نیروهای حزب وحدت  با حمایت ایران و نیروهای حزب اسلامی مورد حمایت پاکستان از محله افشار اقدام به گلوله باران مناطق شمال کابل می کردند که منجر به مرگ هزاران نفر شد . نیروهای دولت اسلامی افغانستان به منظور پایان آتش باری ، تصرف پایگاه های حزب وحدت و بازگرداندن تمامی کابل به منطقه اقتدار دولت  به افشار حمله کردند . حزب اتحاد اسلامی نیز در این زمان با دولت ربانی در ائتلاف بود .

 

 

 

 

 

عبدالعلی مزاری

 

 

 

 

 

عملیات به یک نبرد شهری و سپس یک قتل عام تبدیل شد . حزب اتحاد اسلامی سیاف  عملیات را به ( قصابی مکرر ) شیعیان هزاره ساکن در افشار  تبدیل کرد . طبق گزارش ها نیروهای سیاف که مورد حمایت عربستان سعودی بود  افشار را صحنه تجاوز ، کشتار و سوزاندن منازل مسکونی قرار دادند . هر دو حزب وحدت و اتحاد پیشتر نیز در فرایند ربودن سیستماتیک غیرنظامیان ( طرف مقابل ) شرکت داشتند و حزب اتحاد این فرایند را در افشار نیز تکرار کرد . سوای فرماندهان حزب اتحاد ، دو نفر از نه فرمانده دولت اسلامی در افشار نیز مظنون به شرکت در اقدامات ضد بشری در عملیات هستند ( انور دانگر که بعدها به طالبان پیوست و ملا عزت ) . گزارش های دیگری  شامل غارت منازل ، دستگیری بیش از 700 نفر از عوامل ایرانی ( پاسداران ) که از حزب وحدت پشتیبانی می کردند و گلوله باران غیرمسئولانه افشار توسط نیروهای سیاف نیز در مورد عملیات افشار مخابره شد . در یک مورد غیرنظامیان فراری در خیابان های افشار توسط نیروهای مهاجم به رگبار بسته شدند . گزارش هایی نیز در مورد تلاش فرماندهان حزب جمعیت اسلامی ( حزب احمدشاه مسعود ) برای پایان دادن به تجاوزات و جنایات وجود دارد .

 

در روز دوم عملیات ، احمدشاه مسعود که در آن زمان وزیر دفاع دولت اسلامی افغانستان بود فرمانی برای توقف فوری اقدامات غیرمسئولانه صادر کرد ، اما غارت و نابودی منازل مسکونی در این روز هم ادامه یافت . مسعود برای اطمینان یافتن از امنیت ساکنان افشار یک فرمانده شیعه مذهب را برای ادامه عملیات مامور کرد . سپس فرمان عقب نشینی بخش اعظم  نیروها صادر شد و از سیاف نیز درخواست شد عقب نشینی کند . دولت اسلامی با همکاری غیرنظامیان و حزب وحدت ( دشمن آن زمان دولت اسلامی ) کمیسیونی برای بررسی جنایات صورت گرفته در افشار تشکیل داد . کمیسیون با پرداخت مبالغی توانست 80 تا 200 نفر از افرادی را که در بازداشت حزب اتحاد بودند را آزاد کند . اما حدود 700 تا 750 نفر دیگر هیچ گاه بازنگشتند : احتمالا کشته شدند یا در اسارت جان باختند . کمیسیون هم چنین دریافت که زنان بسیاری هم ربوده شده اند اما خیلی از  خانواده ها از این موضوع اطلاعی به دست نمی دهند .
 

عبدالرسول سیاف با داشتن مصونیت کامل هم اکنون نیز عضو مجلس ملی افغانستان است .

 

 

 

 

 

 

 

عبدالرسول سیاف

 

 

 

 

 

پیش زمینه و اهداف

 

 

در 26 آوریل 1992 رهبران مجاهدین با امضای پیمان صلح و تقسیم قدرت در پیشاور پاکستان موافقت کردند . طی این دوره وحدت سرزمینی افغانستان تحت عنوان ( دولت اسلامی افغانستان )  مورد پذیرش قرار گرفت و سازمان سیاسی افغانستان پس از سقوط حکومت نجیب الله مورد بحث قرار گرفت . برهان الدین ربانی به عنوان رییس جمهور قانونی افغانستان  و احمدشاه مسعود به عنوان وزیر دفاع معین شدند . سوای حزب اسلامی گلبدین حکمتیار که تا حد زیادی تحت نفوذ پاکستان بود بقیه گروه های سیاسی در سال 1993 مشروعیت دولت ربانی را پذیرفته بودند . حکمتیار در پاسخ طی سال 1992 کابل را با ده ها هزار راکت مورد حمله قرار داد . گفته می شود حکمتیار پیشنهاد پست نخست وزیری را نپذیرفت .

 

پس از چند سری وساطت توسط احمدشاه مسعود که ابتدا موفق بود و سپس شکست خورد ، جنگ بی رحمانه ای میان نیروهای حزب اتحاد اسلامی سیاف ( مورد حمایت عربستان سعودی )  و حزب وحدت اسلامی عبدالعلی مزاری ( مورد حمایت ایران ) درگرفت . طبق اسناد دیدبان حقوق بشر تعداد زیادی از عوامل ایرانی  به حزب وحدت یاری می رساندند . ایران سعی داشت با به حداکثر رساندن قدرت نظامی حزب وحدت در دولت افغانستان  نفوذ داشته باشد . عوامل شخصی و دولتی عربستانی نیز در مورد سیاف و حزب اتحاد اسلامی موضع مشابهی داشتند . آتش بس هایی که نمایندگان مسعود ، ربانی ، مجددی و مسئولان کمیته  بین المللی صلیب سرخ برقرار می کردند بیش از چند روز دوام نداشت . در دسامبر 1992 عبدالعلی مزاری با حکمتیار متحد شد . این اتحاد موجب شد حملات راکتی و گلوله باران کابل توسط حکمتیار شدت بیشتری پیدا کند .

 

به گفته دیدبان حقوق بشر از این پس ( گلوله ها و راکت ها همه جا فرود می آمد ) .

 

برنامه عدالت افغانستان  اهداف عملیات افشار را چنین بیان می کند : ( در این عملیات دو هدف تاکتیکی دنبال می شد . نخست ، مسعود قصد داشت با تصرف مقرهای فرماندهی سیاسی و نظامی حزب وحدت عبدالعلی مزاری را دستگیر کند . دوم این که با متصل کردن مناطق تحت کنترل نیروهای سیاف در غرب کابل با مناطق مرکزی تحت کنترل جمعیت اسلامی ، تسلط دولت بر کابل بیشتر می شد . با توجه به وضعیت سیاسی و نظامی کابل در آن زمان ، تصویر واضحی از دلایل حمله دولت اسلامی افغانستان به افشار به دست می آید ) .

 

احمدشاه مسعود با کشتاری که در عملیات رخ داد مخالف بود . خبرنگار آسوشیتدپرس و اکونومیست که در آن هنگام در کابل حضور داشت  چنین گزارش داده است :

(وقتی میلیشیاهای هزاره مورد حمایت ایران که در پاکسازی های قومی درگیر بودند با حکمتیار متحد شدند و گلوله باران سایر مناطق کابل را آغاز کردند ، مسعود به مشاورانش گفت عقب راندن آن ها از مواضعشان این خطر را به دنبال دارد  که سیاف علیه هزاره ها دست به جنایت بزند . از طرف دیگر اگر چنین کاری صورت نمی گرفت  حملات راکتی  و گلوله باران میلیشیاهای هزاره  باعث می شد هزاران نفر دیگر از ساکنان کابل کشته شوند ) .

 

 

 

ترتیب زمانی وقایع

 

آماده سازی

 

طبق گزارش دیدبان حقوق بشر ( منابع معتبر و حاضر در صحنه ) ای که با اعضای شورای نظر  ( سازمان سیاسی نظامی تحت نظارت احمدشاه مسعود ) و دولت ربانی در تماس بودند  عملیات نظامی بر ضد حزب وحدت توسط اعضای بلندپایه دولت اسلامی افغانستان طرح ریزی و تایید شد .

 

طبق گزارش های برنامه عدالت افغانستان هر چند فرماندهان منفرد قابل شناسایی نیستند ، فرماندهان تیپ ها و گردان ها      می توانند شناخته شوند . از جمعیت اسلامی  فرماندهانی مانند محمدقاسم فهیم ، انور دانگر ، ملا عزت ، محمد اسحاق پاشیری ، حاجی بهلول پنجشیری ، بابا جلندار ، خنجر آخوند پنجشیری ، مصدق لالای و باز محمد احمدی بدخشانی در افشار نقش داشتند . از اتحاد اسلامی حاجی شیر علم ابراهیمی ، امیر انور اوریاخالی ، زلمای توفان ، دکتر عبدالله ، جگلان نعیم ، ملا تاج محمد ، عبدالله شاه ، خنجر ، عبدالمنان دیوانه ، امان الله کوچی ، شیرین ، مشتاق لالای و ملا کچکول قابل شناسایی هستند .

 

در فوریه 1993 مسعود با تعدادی از فرماندهان ناراضی حزب وحدت تماس پنهانی برقرار کرد و آن ها هم به مسعود وعده دادند ضمن همکاری مانع از بروز درگیری های طولانی شوند و در دستگیری مزاری و کابینه اش به او یاری برسانند .

 

 

عملیات

 

نیروهای تحت فرمان محمد قاسم فهیم ، مسئول عملیات های ویژه حزب جمعیت با تعدادی از فرماندهان شیعه تماس گرفتند و از همکاری آن ها مطمئن شدند . این امر موجب شد توپخانه دولتی در موضع مناسب قرار بگیرد و یک توپ 23 میلی متری ZU-23  و 30 نفر از نیروهادر تپه علی آباد مستقر شوند . از این جا می شد سیلوی مرکزی ، افشار ، کرت سه ، کرت چهار و کرت سخی را هدف قرار داد . نیروهای متحد با دولت گلوله باران مناطق اطراف افشار را آغاز کردند . در ساعت 4 صبح روز 11 فوریه حرکت عمومی نیروها آغاز شد . نیروهای دولتی و متحدانشان از بادام باغ به تپه رادار که بخشی از افشار بود رسیدند .

برنامه عدالت افغانستان وقایع را چنین شرح می دهد  : ( یک واحد بزرگ مرکب از نیروهای جمعیت و اتحاد از طرف غرب به سوی افشار پیشروی کرد . نزدیک ترین نقطه خط مقدم تا هدف اصلی عملیات پلی تکنیک کابل بود . یک واحد دیگر از نیروهای جمعیت به پیشروی خود از راه مسیر اصلی افشار ، از کرت پروان و هتل بین المللی به طرف انستیتوی علوم اجتماعی ، ادامه داد  و از راه شرق وارد افشار شد . سایر نیروهای دولتی از بخش غربی کابل پیشروی نکردند و با وجود داشتن نیروی کافی تنها به آتش باری ادامه دادند  ) .

 

 

 

 

محمد قاسم فهیم

 

 

 

 

 

بر اساس اسناد همین منبع ، در ساعت 13 ظهر خط دفاعی حزب وحدت متلاشی شد و مزاری و فرماندهانش به همراه قوای باقیمانده شان سعی کردند از مهلکه بگریزند . در ساع 14 انستیتوی علوم اجتماعی به دست نیروهای دولتی افتاد  و خوشحال مینا و افشار هم تصرف شد .

 

مزاری خط دفاعی بعدی اش را  در نزدیکی سیلوی مرکزی و کرت سخی در حاشیه خوشحال مینا ایجاد کرد تا هم چنان بر بخش عمده غرب کابل تسلط داشته باشد . بسایری از ساکنان افشار پس از این به منطقه تایمانی کابل گریختند .

اهداف عملیات تا حد زیادی محقق شد . مقرهای حزب وحدت و بسیاری از مواضع آن تصرف شد . گلوله باران کابل دیگر به آسانی قبل نبود و ادامه آن برای حزب وحدت تقریبا ناممکن شد .

 

 

 

 

جنایت علیه غیرنظامیان

 

 

در جریان و پس از انجام عملیات تجاوزات فراوانی گزارش شد . بخش اعظم گزارش ها از مصاحبه هایی که برنامه عدالت افغانستان و دیدبان حقوق بشر انجام دادند تهیه شده است . بیشتر جنایات پس از پایان عملیات نظامی و شروع ایجاد پست های بازرسی و جستجوی خانه به خانه صورت گرفت .

 

هر چند بخشی از این اقدامات را نیروهای دولت اسلامی افغانستان انجام دادند ، اسناد موجود نشان می دهد مسئول بخش اعظم جنایات صورت گرفته در افشار حزب اتحاد اسلامی عبدالرسول سیاف بوده است . نیروهای سیاف تحت فرماندهی مستقیم او نقش مهمی در عملیات بازی کردند . نیروی نظامی حزب اتحاد جذب وزارت دفاع نشده بود . شخص سیاف از طریق ارتباطات رادیویی با فرماندهانش در افشار ، فرماندهی عمومی نیروهای حزب اتحاد را بر عهده داشت .

 

نیروهای حزب اتحاد سربازان حزب وحدت و غیرنظامیان را پس از دستگیری اعدام می کردند . مردان در این نوع اعدام ها هدف اصلی بودند . تعداد دیگری از بازداشت شده ها به مقر سیاف در پغمان برده شدند و مجبور به ایجاد سنگر و قبر برای کشته ها شدند . کسانی که بعدها نجات یافتند شهادت دادند اجساد افراد شکنجه و مثله شده را به چشم خود دیده اند . تجاوز به زنان نیز به صورت گسترده ای گزارش شد . فیلم هایی از اجساد مثله شده زنان و کودکان در خیابان های افشار موجود است . دیدبان حقوق بشر گزارش داد است که حدود 70 تا 80 نفر در درگیری های خیابانی کشته شدند و 700 تا 750 نفر نیز ناپدید شدند . بین 80 تا 200 نفر بعدها با پرداخت مبالغی به فرماندهان حزب اتحاد آزاد شدند .

 

 

بحث و مجادله

 

جان جنینگز ، خبرنگار آسوشیتدپرس که طی عملیات در میان نیروهای مسعود حضور داشت در مورد اتهامات مربوط به کشتار سیستماتیک در افشار پاسخ های مفصلی ارئه داد . جنینگز این احتمال را که تعدادی از نیروهای دولتی به دلیل کینه ای که از نیروهای حزب وحدت ( به سبب جنایات آن ها در حق ساکنان کابل در ماه های قبل ) داشته اند بازداشتی ها را اعدام میدانی کرده باشند رد نکرد .

 

جنینگز هم چنین روایت کرده است خود وارد ساختمانی شده است که در آن نیروهای حزب وحدت اسیران غیرهزاره را در آن با سیم به هم بسته و سپس اعدام کرده بودند . پیش از این که نیروهای حزب وحدت بتوانند اجساد را بسوزانند پیشروی نیروهای مسعود آنان را وادار به فرار کرده بود . بر طبق همین روایت نیروهای مسعود  در اوج نبرد سعی داشتند غیرنظامیان زخمی هزاره را از معرکه خارج و به درمانگاه برسانند .

 

با وجود این روایات و  در نظر گرفتن این که در نظر دیدبان حقوق بشر  جنینگز منبع معتبری است  ، دیدگاه سایر منابع دیده بان حقوق بشر در مورد واقعه افشار با دیدگاه جنینگز در تضاد است .

 

 

 

 

برگزاری نشست توسط مسعود برای حفظ امنیت غیرنظامیان

 

 

مسعود که طبق گفته برخی منابع در جمع های خصوصی سیاف را به سبب نقشش در کشتار غیرنظامیان به باد ناسزا گرفته بود در روز دوم عملیات طی جلسه ای در هتل بین المللی کابل برای بحث در مورد حفظ امنیت غیرنظامیان مناطق تصرف شده ترتیب داد . در این جلسه فرمان توقف فوری غارت و آزار غیرنظامیان صادر شد . بخش اعظم نیروها عقب کشیده شدند و تنها پادگان کوچکی برای تسلط بر افشار باقی گذاشته شد . مسعود هم چنین حسین انوری ، فرمانده شیعه مذهب را مسئول تامین امنیت ساکنان افشار قرار داد .

 

 

پیمان اسلام آباد ( مارس 1993 )

 

 

عملیات افشار و خشونت های عمده دیگر  با امضای پیمان اسلام آباد میان دولت اسلامی افغانستان از یک سو و حکمتیار و متحدانش از سوی دیگر  پایان یافت . مفاد پیمان در اواخر فوریه مورد توافق قرار گرفت و پیمان در 7 مارس امضا شد . پس از چند هفته آرامش نسبی ، حکمتیار پست نخست وزیری در دولت ربانی را پذیرفت .

در متن پیمان آمده بود : ( در توافق برای پایان تخاصم مسلحانه ، درک ضرورت ایجاد یک دولت اسلامی با شرکت طیف های گسترده و حضور نمایندگان تمامی اقشار مردم مسلمان افغانستان به منظور پیشبرد روند سیاسی در جوی همراه با صلح  ، هماهنگی و ثبات ، همه گروه های مشارکت کننده بر این موارد  متفقند  :  تشکیل دولت در فرایندی 18 ماهه با ریاست آقای برهان الدین ربانی و نخست وزیری مهندس گلبدین حکمتیار . قدرت قانونی رییس جمهور و نخست وزیر  و کابینه  در این توافق معین شده است ، کابینه توسط نخست وزیر و در همکاری با رییس جمهور و رهبران مجاهدین ظرف دو هفته پس از امضای این پیمان معرفی می شود . یک آتش بس فوری برقرار می شود  و پس از تشکیل کابینه تمامی تخاصمات پایان خواهد یافت ...) .

روی گاتمن ، برنده جایزه پولیتزر و عضو انستیتوی صلح ایالات متحده  در کتاب ( ما چطور ماجرا را از کف دادیم : اسامه بن لادن ، طالبان ، و دزدیده شدن افغانستان ) در این مورد چنین نوشته است : ( حکمتیار نخست وزیر شده بود ، اما پس از برگزاری یک جلسه کابینه از ترس این که توسط کابلی هایی که شهرشان توسط او ویران شده بود به قتل برسد هیچ گاه به کابل برنگشت . حتی همراهان نزدیک او هم خجالت زده شده بودند . قطب الدین هلال ، سخنگوی حکمتیار هنوز در شهر حضور داشت که شهر دوباره آماج راکت های حکمتیار قرار گرفت . هلال به مسعود چنین گفت : ما هنوز در شهریم و او ما را راکت باران می کند . باید برویم ، کاری نمی توان کرد ) .

 

 

 

 

منبع :

http://en.wikipedia.org/wiki/Afshar_Operation

[951 13,882]

هر چقدر در وادي افغانستان جستجو كنيم باز هم لايه هاي پنهاني هست كه ما رو به شگفت وا ميداره .

دوست عزيز اگر منبعي دارين لطفا ماجراي كشتار ديپلمات هاي ايراني  رو هم بصورت تاپيك منتشر كنين .ممنون ميشم .

[Haj_Rezvan 11,197]

واقعا برام هنوز جای سئواله که ما چرا نتونستیم بین احمد شاه مسعود و شهید مزاری میانجیگری کنیم..، که حداقل شهید مزاری به اون شکل فجیع به شهادت نمیرسید و شیعیان افغانستان هم سلاخی نمیشدند..

[amirarsalankhan 15,443]

واقعا برام هنوز جای سئواله که ما چرا نتونستیم بین احمد شاه مسعود و شهید مزاری میانجیگری کنیم..، که حداقل شهید مزاری به اون شکل فجیع به شهادت نمیرسید و شیعیان افغانستان هم سلاخی نمیشدند..

 

براي من سواله كه مزاري براي چي با حكمتيار متحد بود؟!!!  حكمتيار كه چه ربطي به شيعيان افغانستان داشت؟

 

چرا نظام،  احمد شاه مسعود رو ول كرده بود چسبيده بود به حكمتيار؟!!

 

گفته ميشه مسعود سه بار به مزاري كه در غرب كابل محاصره شد بود پيام داد كه به سمت طالبان نرو، ولي مزاري قبول نكرد و شد و اونچه نبايد مي شد

[gader 3,083]

قضاوت سر اینکه کی ادم خوبه این ماجرا بوده و کی ادم بده برا منی که اطلاعی از سیر حوادث جنگ داخلی افغان ها ندارم سخته ولی به نظر من احمد شاه مسعود ادم خوبه بوده و باقی موند

[Haj_Rezvan 11,197]

براي من سواله كه مزاري براي چي با حكمتيار متحد بود؟!!!  حكمتيار كه چه ربطي به شيعيان افغانستان داشت؟

 

چرا نظام،  احمد شاه مسعود رو ول كرده بود چسبيده بود به حكمتيار؟!!

 

گفته ميشه مسعود سه بار به مزاري كه در غرب كابل محاصره شد بود پيام داد كه به سمت طالبان نرو، ولي مزاري قبول نكرد و شد و اونچه نبايد مي شد

 

ما در همون سالها تجربه ی میانجیگیری بین حزب الله و امل رو در لبنان داشتیم ولی واقعا نمیتونم درک کنم چرا این روند در افغانستان اتفاق نیافتاد..

شهید مزاری رابطه ی نزدیکی با بچه های حزب الله لبنان داشت وگویا  حتی شهید سید عباس موسوی چند باری به افغانستان هم سفر کرده بوده...

واقعا چه شد غرب کابلی که قرار بود بشه بقاع دوم به اون شکل در اومد... ؟

[Moltke 1,442]

هر چقدر در وادي افغانستان جستجو كنيم باز هم لايه هاي پنهاني هست كه ما رو به شگفت وا ميداره .

دوست عزيز اگر منبعي دارين لطفا ماجراي كشتار ديپلمات هاي ايراني  رو هم بصورت تاپيك منتشر كنين .ممنون ميشم .

 

ماجرای تصرف مزارشریف به دست طالبان در تابستان 1377 و کشته شدن اعضای سفارت ایران ( از جمله آقای سردار محمد ناصر ناصری فرمانده سابق سپاه بیرجند و رییس قرارگاه انصار سپاه مشهد ) متاسفانه به طور کامل  در این سایت  قابل بررسی نیست .فرضیه های مطرح شده در این مورد  شامل دخالت عوامل اطلاعاتی پاکستان برای جلوگیری از برقراری رابطه میان ایران و طالبان ، انجام کشتار به دست عوامل افراطی طالبان و یک فرضیه دیگر هستند که مامون رزاق ژورنالیست افغان در کتابش تحت عنوان ( رد پای فرعون ) مطرح کرده و خواندن این یکی را به عهده خود شما می گذارم .

 

 

براي من سواله كه مزاري براي چي با حكمتيار متحد بود؟!!!  حكمتيار كه چه ربطي به شيعيان افغانستان داشت؟

 

چرا نظام،  احمد شاه مسعود رو ول كرده بود چسبيده بود به حكمتيار؟!!

 

گفته ميشه مسعود سه بار به مزاري كه در غرب كابل محاصره شد بود پيام داد كه به سمت طالبان نرو، ولي مزاري قبول نكرد و شد و اونچه نبايد مي شد

 

دشمن دشمن من دوست من است ...چون مزاری و حکمتیار هر دو از قدرت سهم بیشتری می خواستند و به تبعشان کشورهای حامی این دو ( ایران و پاکستان )

رابطه ایران با مسعود و حکمتیار خیلی دیر و پس از ظهور طالبان شروع شد ...ایران پیشتر همه تخم مرغهایش را در سبد هزاره ها و حزب وحدت نهاده بود و پس از حذف آن ها از صحنه دیگر نمی توانست متحدان خوبی برای خودش بیابد ...سیاست تبدیل غرب کابل به جنوب لبنان و ایجاد جزیره تحت نفوذ ایران چیزی نبود که مورد پذیرش پشتون ها و تاجیک ها قرار بگیرد و شد آنچه شد ...

 

 

قضاوت سر اینکه کی ادم خوبه این ماجرا بوده و کی ادم بده برا منی که اطلاعی از سیر حوادث جنگ داخلی افغان ها ندارم سخته ولی به نظر من احمد شاه مسعود ادم خوبه بوده و باقی موند

 

مسعود نسبت به بقیه آدم معتدل تری بود ولی جنگ داخلی جنگی اخلاق مدار نیست ...افراد همین آقای مسعود طی جنگ با دولت نجیب الله با موتور از روی سر رانندگان کامیون هایی که برای شهرهای تحت کنترل دولت سوخت و مواد غذایی می بردند رد می شدند!!

[rasoolmr 1,452]

در دهه های گذشته متاسفانه هر زمان ایران و یا گروه های شیعه به نیروهای اهل سنت اعتماد کرده از پشت خنجر خورده

 

من با عده ای از افغان های داخل کشور دوست هستم . خون گریه میکنن از جنایتهایی که مسعود در حق شیعیان کرد . در شیعه کشی هیچ کم از طالبان نداشت

 

ایران خیلی به مسعود کمک کرد . هم کمک نظامی و تسلیحاتی و هم دلارهای مالی و هم اطلاعاتی . متاسفانه هر زمان مسعود دریافت کمک میکرد با فحاشی جواب ایران رو میداد . ایران رو کفتار خطاب کرده بود.

 

این درسته که حزب وحدت با حکمتیار متحد شد و این بزرگترین اشتباهش بود . اما موشکباران کابل کار حکمتیار و سایر گروه ها بود . حزب وحدت خواستار اتحاد با گروهی دیگه بود که بتونه در مقابل سایر رقبا از خودش دفاع کنه . جالب اینه که مسعود که بیشترین حمایت رو از ایران دریافت کرده بود حاضر به همکاری و دادن هیچ سهمی به بخش قابل توجه مردم کشورش یعنی شیعیان نبود و درصدد خلع سلاح کامل شیعیان و حذف کامل اونها با اتحاد با گروه ها تحت نفوذ پاکستان و عربستان بود.

 

در جریان شهادت مزاری مسعود با خیانت به شیعیان و حزب وحدت و همه مجاهدین متاسفانه با طالبان همپیمان شده و با طرحریزی عملیات مشترک با طالبان دست به حمله ضد حزب وحدت و محاصره و قتل عام شیعیان و اخراج اونها از پایتخت کرد .

 

اینکه مسعود پیام داده به مزاری برای اینکه به طرف طالبان نره در محاصره دروغ هست . هر چند که اگر واقعیت هم میداشت کاملا حرکت شهید مزاری قابل درک هست چون شهادت بدست طالبان شرف داره به اسارت بدست نامردی مثل مسعود و تحمل خفتی دردناک از یک خائن

 

 

جالبه که تاریخ همیشه جواب خائنین رو خوب داده . مسعود بدست همپیمانان سابقش که دشمنش شده بودند از صحنه حذف شد و در نهایت ترور شد . طالبان که با کمک مسعود مناطق زیادی رو تصرف کرده بود همه کابل رو هم از چنگ مسعود و ربانی درآورد و همه متصرفاتش رو از چنگش خارج کرد و اون رو محصور در دره پنجشیر کرد تا زمان ترورش بدست عوامل نفوذی القاعده که در پوشش خبرنگار او رو با بمب جاسازی شده در دوربین بقتل رسوندن

 

 

این واقعه و امثالش ثابت کرد شیعه باید خودش قوی باشه جوری که بتنهایی حتی اگه تنها بمونه بتونه از خودش دفاع کنه

 

رمز اینکه حزب وحدت نتونست مثل لبنان و حزب الله قدرتمند باقی بمونه این بود که نتونست استقلال خودش رو حفظ کنه . و علت اینکه چرا ایران نتونست بین مسعود و حزب وحدت هماهنگی ایجاد کنه این بود که مسعود یک سنی بسیار بسیار متعب بود و در دشمنی با شیعیان هیچ دست کمی از طالبان و القاعده نداشت . و این رو تاریخ در همپیمانی مسعود با طالبان و القاعده و شرکت در قتل عام شیعیان نشون داد. متاسفانه افغانستان دارای تعصب مذهبی بسیار بالا هست و اینها با لبنانی ها که دارای روحیه ای متناسب با مناطق مرفه و سابقه قرن ها همزیستی مسالمت آمیز بین اقوام و مذاهب مختلف که باعث ایجاد روحیه تسامح بینشون شده تفاوت چشمگیری دارن

 

مسعود بدلیل تعصب بسیار زیاد مذهبی اگر باقی میموند قطعا تبدیل به دشمن ایران میشد .

 

در میان اقوام اهل سنت تنها سکولارها نشون دادن که میتونن تسامح مذهبی داشته باشن و سایر فرق رو اجازه نفس کشیدن بدن . در غیر اینصورت هر حزب یا گروه مذهبی سنی بطور ذاتی دشمن شیعیان و ایران خواهد بود حتی با همپیمانی دشمنان فرامنطقه ای مثل آمریکا

 

متاسفانه در جریان مذهبی اهل سنت تسامح جایی نداره . حتی گروه های بظاهر معتدل هرچند حتی اگرخودشون دست به تصفیه و جنایت و نسل کشی نزنن ولی حتما دست گروه های خشن تندرو و جنایتکار رو باز خواهند گذاشت و براشون ترجیح داره با اونها همپیمان بشن تا کشوری مثل ایران یا گروه هایی شیعی

 

متاسفانه مسعود که هم پول و هم سلاح و تجهیزاتش رو از ایران همواره دریافت کرده بود با پشت کردن به ایران ، هم با عربستان و گروه های تحت نفوذ عربستان همپیمان شد مثل حزب اتحاد و سپس طالبان و حتی القاعده و هم با پاکستان . همونهایی که بعدا بهش نارو زدن و از پشت خنجر زدن . ولی هرگز تاکید میکنم هرگز روی خوش به ایران و شیعیان نشون نداد و هربار که پول و سلاح دریافت کرد جواب محبت رو با فحاشی و خیانت داد.

 

 

قطعا و بطور واضح تنها گروه های سکولار سنی میتونن تسامح مذهبی داشته باشن

ویرایش شده در اسفند 93 توسط rasoolmr

[Moltke 1,442]

 

در دهه های گذشته متاسفانه هر زمان ایران و یا گروه های شیعه به نیروهای اهل سنت اعتماد کرده از پشت خنجر خورده

 

من با عده ای از افغان های داخل کشور دوست هستم . خون گریه میکنن از جنایتهایی که مسعود در حق شیعیان کرد . در شیعه کشی هیچ کم از طالبان نداشت

 

مسعود تنها در ماجرای افشار با حزب وحدت درگیر شد و کینه خاصی نسبت به شیعه نداشت . در عملیات افشار هم گروه ها و شخصیت های شیعه مثل آقایان آصف محسنی و انوری و خود ناراضیان حزب وحدت همکار بودند .

 

 

ایران خیلی به مسعود کمک کرد . هم کمک نظامی و تسلیحاتی و هم دلارهای مالی و هم اطلاعاتی . متاسفانه هر زمان مسعود دریافت کمک میکرد با فحاشی جواب ایران رو میداد . ایران رو کفتار خطاب کرده بود.

 

وقتی فقط در ثانیه آخر و از سر ناچاری با کسی متحد می شوید نباید انتظار چندانی داشته باشید . هر کس اندکی از تاریخ افغانستان باخبر باشد می دادند ایران تا زمان حذف کامل حزب وحدت و هزاره ها از صحنه با هیچ گروه دیگری در افغانستان رابطه مناسب نداشت و این موضوع هم حساسیت مذهبی و بدگمانی بقیه را به دنبال آورد .

 

 

این درسته که حزب وحدت با حکمتیار متحد شد و این بزرگترین اشتباهش بود . اما موشکباران کابل کار حکمتیار و سایر گروه ها بود . حزب وحدت خواستار اتحاد با گروهی دیگه بود که بتونه در مقابل سایر رقبا از خودش دفاع کنه . جالب اینه که مسعود که بیشترین حمایت رو از ایران دریافت کرده بود حاضر به همکاری و دادن هیچ سهمی به بخش قابل توجه مردم کشورش یعنی شیعیان نبود و درصدد خلع سلاح کامل شیعیان و حذف کامل اونها با اتحاد با گروه ها تحت نفوذ پاکستان و عربستان بود.

 

همه منابع متفقند افشار به مرکز راکت پرانی به سایر مناطق کابل بدل شده بود .من فقط متن موجود را ترجمه کردم وگرنه در حقیقت محله افشار و خصوصا ساختمان انستیتوی علوم احتماعی کابل به مرکز تجاوزهای شنیع به زنان پشتون و تاجیک ، کوبیدن سر غیرنظامیان با میخ به دیوار ، مرده رقصانی ، بستن افراد به دهانه توپ و راکت انداز و کشتن افراد به صرف داشتن ظاهری شبیه به پشتون ها  ( ریش زیاد و بینی بلند ) تبدیل شده بود .

 

 

در جریان شهادت مزاری مسعود با خیانت به شیعیان و حزب وحدت و همه مجاهدین متاسفانه با طالبان همپیمان شده و با طرحریزی عملیات مشترک با طالبان دست به حمله ضد حزب وحدت و محاصره و قتل عام شیعیان و اخراج اونها از پایتخت کرد .

 

اینکه مسعود پیام داده به مزاری برای اینکه به طرف طالبان نره در محاصره دروغ هست . هر چند که اگر واقعیت هم میداشت کاملا حرکت شهید مزاری قابل درک هست چون شهادت بدست طالبان شرف داره به اسارت بدست نامردی مثل مسعود و تحمل خفتی دردناک از یک خائن

 

نتیجه مستقیم سایست های آقای مزاری بود . خود ایشان افتخار می کردند که ( هیچ حزب و گروهی در افغانستان نمانده که حزب وحدت با آن نجنگیده باشد ) . آن روی سکه ایشان هم حکمتیار بود که حتی در زمان حضور شوروی هم به سایر مجاهدین حمله می کرد. کشتار تسلیم شده های کمونیست در جلال آباد هم باعث شد  مقاومت شدید شهر و فضاحت شکست در نبرد جلال آباد به دنبال بیاید . حالا همکه معلوم نیست اواره کجاست . در مورد تسلیم شدن به طالبان هم بعید می دانم آقای مسعود با مزاری کاری را می کرد که طالبان کرد. عکس های تمسخر و تحقیر مزاری دست بسته که دو طالب با گوش هایش بازی می کنند را ببینید بد نیست . ...این که بعدا در مزارشریف و بامیان و یکاولنگ چه بر سر هزاره ها آمد هم بماند ...

 

 

جالبه که تاریخ همیشه جواب خائنین رو خوب داده . مسعود بدست همپیمانان سابقش که دشمنش شده بودند از صحنه حذف شد و در نهایت ترور شد . طالبان که با کمک مسعود مناطق زیادی رو تصرف کرده بود همه کابل رو هم از چنگ مسعود و ربانی درآورد و همه متصرفاتش رو از چنگش خارج کرد و اون رو محصور در دره پنجشیر کرد تا زمان ترورش بدست عوامل نفوذی القاعده که در پوشش خبرنگار او رو با بمب جاسازی شده در دوربین بقتل رسوندن

 

 

مسعود کشته شد اما تاجیک ها و جمعیت اسلامی در صحنه افغانستان به عنوان یک نیروی مهم باقی ماندند ...

 

 

این واقعه و امثالش ثابت کرد شیعه باید خودش قوی باشه جوری که بتنهایی حتی اگه تنها بمونه بتونه از خودش دفاع کنه

 

سیاست مدار زیرک هیچ وقت لیست دشمنانش را بلندبالاتر نمی کند و همیشه می داند کجا باید ترمز کند ...صرف مدافع بودن خوب است اما لقمه بزرگتر از دهان برداشتن نه .

 

 

رمز اینکه حزب وحدت نتونست مثل لبنان و حزب الله قدرتمند باقی بمونه این بود که نتونست استقلال خودش رو حفظ کنه . و علت اینکه چرا ایران نتونست بین مسعود و حزب وحدت هماهنگی ایجاد کنه این بود که مسعود یک سنی بسیار بسیار متعب بود و در دشمنی با شیعیان هیچ دست کمی از طالبان و القاعده نداشت . و این رو تاریخ در همپیمانی مسعود با طالبان و القاعده و شرکت در قتل عام شیعیان نشون داد. متاسفانه افغانستان دارای تعصب مذهبی بسیار بالا هست و اینها با لبنانی ها که دارای روحیه ای متناسب با مناطق مرفه و سابقه قرن ها همزیستی مسالمت آمیز بین اقوام و مذاهب مختلف که باعث ایجاد روحیه تسامح بینشون شده تفاوت چشمگیری دارن

 

مسعود بدلیل تعصب بسیار زیاد مذهبی اگر باقی میموند قطعا تبدیل به دشمن ایران میشد .

 

مسعود متعصب نبود . هیچ پشتون و تاجیکی طرح ( تبدیل غرب کابل به جنوب لبنان دوم ) را تحمل نمی کرد . و البته دنبال کردن سیاست ایجاد میلیشیاهای با انگیزه مذهبی که فقط در لبنان آن هم با شرایطی خاص جواب داده بدون توجه به تفاوت های تاریخی کشورها  ادامه دارد...اول افتخار می شود که در منطقه نفوذ داریم و همه از ما حساب می برند بعد هم که نتایجش به بار می نشیند تعصب اهل سنت و مظلومیت خودی ها می شود دلیلش...

 

 

در میان اقوام اهل سنت تنها سکولارها نشون دادن که میتونن تسامح مذهبی داشته باشن و سایر فرق رو اجازه نفس کشیدن بدن . در غیر اینصورت هر حزب یا گروه مذهبی سنی بطور ذاتی دشمن شیعیان و ایران خواهد بود حتی با همپیمانی دشمنان فرامنطقه ای مثل آمریکا

 

متاسفانه در جریان مذهبی اهل سنت تسامح جایی نداره . حتی گروه های بظاهر معتدل هرچند حتی اگرخودشون دست به تصفیه و جنایت و نسل کشی نزنن ولی حتما دست گروه های خشن تندرو و جنایتکار رو باز خواهند گذاشت و براشون ترجیح داره با اونها همپیمان بشن تا کشوری مثل ایران یا گروه هایی شیعی

متاسفانه مسعود که هم پول و هم سلاح و تجهیزاتش رو از ایران همواره دریافت کرده بود با پشت کردن به ایران ، هم با عربستان و گروه های تحت نفوذ عربستان همپیمان شد مثل حزب اتحاد و سپس طالبان و حتی القاعده و هم با پاکستان . همونهایی که بعدا بهش نارو زدن و از پشت خنجر زدن . ولی هرگز تاکید میکنم هرگز روی خوش به ایران و شیعیان نشون نداد و هربار که پول و سلاح دریافت کرد جواب محبت رو با فحاشی و خیانت داد.

 

قطعا و بطور واضح تنها گروه های سکولار سنی میتونن تسامح مذهبی داشته باشن

 

البته هر وقت که خوشمان آمد هم می توانیم سکورلارها را ( مزدور آمریکا و اسراییل ) ، ( غرب زده ) ، ( منافق به امت اسلامی ) و ( فریب خورده ) بنامیم .

مسعود تنها پس از ظهور طالبان از ایران کمک دریافت می کرد و خودش هم می دانست در افغانستان ( دوستی ایران یعنی دشمنی پاکستان )...بستگی دارد به جهت گیری های ایران...ایران قبل از انقلاب در میان کشورهای سنی مذهب متحدان خوبی داشت چون سیاست مذهبی در پیش نگرفته بود ... از آن طرف اما چون سیاست ناسیونالیستی داشت با ملی گراهای تندرو عرب قطعا مشکل می داشت .

تسامح گروه های دیگر تا حد زیادی به رفتار گروه مورد نظر بستگی دارد ...تندروی مذهبی تندروی مذهبی به دنبال می آورد .

[rasoolmr 1,452]

 هیچ پشتون و تاجیکی طرح ( تبدیل غرب کابل به جنوب لبنان دوم ) را تحمل نمی کرد .

 

 

 

تنها دلیل قتل عام و تصفیه نژادی شیعیان همین بود

 

ممنون