سامانه دفاع هوایی سام-1 سامانه دفاع هوایی سام-1 ، دروازه رویاهای ارتش سرخ (SAM-1/S-25 Berkut)

[salar_jetline 5]

SA-1 Guild S-25 Berkut

تاریخچه :

سامانه ی پدافند هوایی اس25 برکوت را می توان اولین سامانه ی مدرن دفاع هوایی شوروی نامید . سام 1 که یک سیستم موشکی زمینبه هوا است ابتدا در 9 آگوست 1950 توسط شوروی و تنها برای دفاع هوایی کوتاه برد از مسکو طراحی شد .عقیده بر این است که این سامانه برای مقابله با بمب افکن های دور پرواز بی-52 آمریکا وارد خدمت شده است زیرا تنها چند سال پس از پروازاین بمب افکن رونمایی گشت .



[/align]

روند ورود به خدمت :

در مارچ 1954 بیشتر سایت ها ، آماده ی نصب لانچرها و موشک ها شدند و کمی بعد اولین مجموعه ی عملیاتی اس 25 تحویل نیروی هواییشوروی گشت . تست های نهایی و هماهنگی لانچر ها و رادار مرکزی تا سال 1955 به طول انجامید . تا پایان دهه ی پنجاه حدود 56 سایت S-25در اطراف مسکو ساخته شد به طوری که 22 سایت در فاصله ی کمتر از 40 کیلومتر و 34 سایت در فاصله ی 40 تا 90 کیلومتر از مرکز پایتخت استقراریافت . هر سایت دارای 60 فروند موشک بود و در کل 3000 موشک آماده ی دفاع از این شهر گشته بود .اولین شلیک آزمایشی SA-1 در 2 نوامبر 1952 با استفاده از هدف های شبیه سازی رها شده از هواپیماهای توپولف Tu-4 و ایلیوشین Il-28
انجام گشت و تا 18 می 1953 مجموعا 81 شلیک آزمایشی انجام شد .

ویژگی ها و قسمت های اصلی :

مهمترین قسمت این مجموعه شامل رادار مرکزی B-200 و موشک های V-300 می باشد . رادار مرکزی B-200 و سیستم کنترل آتش آن قابلیترهگیری 10 هدف مختلف و درگیری همزمان با 2 هدف از آن ها را دارد . موشک V-300 این مجموعه مجهز به موتور راکتی شوخت مایع می باشد.حداکثر سرعت موشک در حین شلیک به 2.5 ماخ می رسد و حداکثر بردی معادل 30 کیلومتر دارد .در کل این موشک قابلیت های محدودی در درگیری با هواپیماهای مافوق صوت و با قدرت مانور بالا دارد و بیشتر به منظور مقابله با بمب افکن های غربی ساخته شده .بسیاری از سیستم های سام 1 تا سال ها مورد بهینه سازی های گوناگون قرارگرفتند اما در نهایت پس از 30 سال آخرین نمونه ی اس25 ( S-25M )در سال 1982 از خدمت خارج شد و S-300P جایگزین آن گشت .





مشخصات :

نوع : پدافند زمین به هوای کوتاه برد / میان برد
قابلیت : رهگیری 10 هدف مختلف و درگیری با 2 عدد از آن ها
پیشرانه : موتور تک مرحله ای شوخت مایع
حداکثر برد : 30 کیلومتر
حداقل و حداکثر ارتفاع اثر : 900 متر - 18000 متر ( در مدل نهایی 24000 متر )
حداکثر سرعت : 2.5 ماخ
سر جنگی : 200 تا 320 کیلوگرمی از نوع انفجار شدید ( قابلیت نصب کلاهک هسته ای هم دارد )
شعاع تخریب : 20 متر
کاربران : شوروی ( 100+ مجموعه )


مترجم:salar_jetline

منابع :
wikipedia.org
5ta.ru

[SAEID 2,832]

مطلب جالب و مفیدی بود. من به نوبه خود از زحمات شما در گرداوری مطالب علمی جهت افزایش سطح علمی مخاطبان تشکر میکنم. :|

[alishahrag 13]

با تشکر از شما بخاطر این مطلب و دیگر مطالب جالب و مفید

مطلب جالب و مفیدی بود. من به نوبه خود از زحمات شما در گرداوری مطالب علمی جهت افزایش سطح علمی مخاطبان تشکر میکنم

ایشون از زمانی که در سایت حضور یافتن مطالب بسیار مفیدی ارسال کرده اند، لازم است بگونه ای شایسته از ایشان و دیگر زحمت کشان سایت تشکر بعمل آوریم

[salar_jetline 5]

مطلب جالب و مفیدی بود. من به نوبه خود از زحمات شما در گرداوری مطالب علمی جهت افزایش سطح علمی مخاطبان تشکر میکنم.

با تشکر از شما بخاطر این مطلب و دیگر مطالب جالب و مفید

ایشون از زمانی که در سایت حضور یافتن مطالب بسیار مفیدی ارسال کرده اند، لازم است بگونه ای شایسته از ایشان و دیگر زحمت کشان سایت تشکر بعمل آوریم

خواهش مي كنم . قابلي نداره . اينقدر خجالت زدم نكنيد. :|
من هم متقابلا از شما و بقيه ي نويسندگان قدر داني مي كنم

[MR9 113,694]

 

 

با سلام خدمت دوستان عزیز 

 

 

 

پدافند هوایی ، به معنی دفاع در برابر هجوم یا تک هوایی است و شامل مجموعه اقداماتی می‌شود که به منظور انهدام٬خنثی‌سازی و یا تقلیل اثرات عملیات هواپیماها٬ موشک‌های بالستیکی و سایر انواع موشک‌های دشمن درهوا انجام می‌گردد. در یک تقسیم بندی ، مناطق پدافندی به سه منطقه تقسیم می‌شوند:

 

1- منطقه پدافندی درجه یک ، منطقه‌ای است که تمامی اجزاء  ساختاردفاعی ( شامل پدافند هوایی زمین پایه و هواپایه و در صورت وجود ، دریا پایه )  آتش به اختیار بوده و کلیه  جنگ افزارها و سامانه‌های پدافندی اختیار کامل شلیک به هر وسیله پرنده‌ای را  در آسمان دارند. محدوده  منطقه پدافندی درجه یک ،  معمولاً در نزدیکی مراکز حساس و استراتژیک تعیین می‌گردد.

 

2- منطقه پدافندی درجه دو ،  منطقه‌ای است که دارای  کریدورهای پروازی ویژه ای  بوده ، و در آن مسیرهای خاصی، تعیین شده است که هر وسیله پرنده ای که بخواهد از آتش جنگ افزارها و سامانه‌های پدافندی در این منطقه در امان باشد ، می بایست با هماهنگی قبلی وارد این منطقه شده و حدود مشخص کریدورهای  تقرب را رعایت کند. 

 

3-منطقه پدافندی درجه سه ،  منطقه‌ای است که در آن به تمامی جنگ افزارها و سامانه‌های پدافندی فرمان آتش بس داده شده است، و دستور شلیک تنها از سوی مراجع بالاتر و برای اهدافی که به عنوان «دشمن» شناسایی شده‌اند صادر می‌شود. در عین حال ،  منطقه پدافندی درجه ۳ حق دفاع از خود را دارد و می‌تواند به سوی هواپیمایی که از متخاصم بودنش اطمینان حاصل شده، آتش بگشاید.

 

با این مقدمه کوتاه ، و این توضیح که در انجمن ،  حداقل دو تاپیک به این موضوع پرداخته است ، در این مجال ،  سعی براین شده است که به شکل عمیق تری ، نخستین سامانه دفاع موشکی ارتش اتحاد شوروی ، مورد بررسی موشکافانه قرار گیرد . علاوه براین ، مجموعه ای شامل 100 تصویر از جزییات سامانه پدافند هوایی سام-یک فراهم آورده شده است که بتدریج تقدیم خواهد شد . 

 

پیش زمینه ، عملیات رویای بزرگ: 

 

با بمباران اتمی دو شهر  امپراتوری آفتاب تابان در سال 1945 ، عصر وحشت هسته ای آغاز شد و علی الظاهر ،  ایالات متحده بعنوان تنها دارنده این جنگ افزار مهیب ، در مقام ابرقدرت نظامی برآمده از جنگ جهانی دوم قرار گرفت . با این حال ، سردمدار  آتی بلوک غرب ، در این زمینه تنها کشور بشمار نمی آمد .

 در پشت پرده  سالهایی که دو ابرقدرت آینده ، برای شکست نازیسم ، روابط تنگاتنگی با یکدیگر داشتند ، موارد متعددی از آنچه که بعدها " جاسوسی صنعتی" نام گرفت ، به ثبت رسید که بیشتر این موارد ثبت شده ، براساس آینده نگری روسها به منظور همگام شدن با پیشرفتهای فناورانه غرب ، بویژه در حوزه نظامی بوقوع پیوست . یکی از این موارد ، که بطور مستقیم با آنچه استالین " راه حل نهایی" به سبک  روسی نام نهاد ، ارتباط داشت ، گزارش های اطلاعاتی رسیده از ایالات متحده  در بازه زمانی 1943 تا 1946 بشمار می رفت که  شامل مقادیر زیادی اطلاعات علمی مورد نیاز برای ساخت سلاح های هسته ای بود .

فیزیکدان مشهور روسی ،  " کورچاتوف " ، بعنوان فرد مسئول در پروژه ساخت بمب اتمی اتحاد شوروی  ، زمانی که پی برد ،  ارتش ایالات متحده ، یک بمب اتمی را با موفقیت آزمایش نموده است ، تصمیم گرفت تمامی مراحل آزمایش شده در این کشور را تقلید کند . البته وی در زمینه ساخت  نخستین جنگ افزار اتمی اتحاد شوروی ، ایده های جدیدی   نیز داشت ، با این حال ، زمانی که " رییس " خواستار تکمیل بمب در کوتاهترین زمان ممکن شد  ، طرح خود را رها نمود و تصمیم گرفت تا همان بمب آمریکایی را دوباره بسازد .

در نتیجه  این تلاش ها ، نخستین بمب اتمی روسها در 29 اوت 1949 ، با موفقیت آزمایش شد و تاثیر این انفجار آنچنان بود که استالین  در مراسم تقدیر از دانشمندان این پروژه چنین گفت :

" اگر یکسال و نیم دیر کرده بودیم ، احتمال داشت ، آنها این بمب را روی ما آزمایش کنند "

 

دوسال بعد ، یعنی در سال 1951 ، روسها بمبی را طراحی کردند که دوبرابر بمب نخست ، قدرت داشت ،ولی بلحاظ حجم و وزن ، ازبمب اول ، کوچکتر بود و این مساله برای استالین  بسیار پراهمیت بشمار می رفت ، چرا که وی ، کشورش را برای طرح عظیم و خونینش آماده می کرد .

 

در چنین شرایطی و قبل از ایجاد آمادگی کامل برای شروع  جنگ جدید ، استالین به "بریا" دستور داد تا دفاع موشکی مسکو بسرعت تکمیل شود .

در اواخر دهه 40 میلادی ، براساس دستور مستقیم ستاد ارتش شوروی  ، تصمیم گرفته شد تا  در اطراف شهر مسکو استحکامات پدافند هوایی  ویژه ای مجهز به آتشبارهای پدافند هوایی موشکی  ساخته شود تا هر پرنده متخاصمی که بسوی پایتخت اتحاد شوروی در پرواز بود را سرنگون نماید . دورینگ عظیم بتونی ساخته شد و تاسیسات  پدافند موشکی در فواصل  منظم در اطراف آنها نصب گردید  . اگر چه روند کار بسیار کند بود ، با این حال ، سرانجام کار به نتیجه رسید و سیستم شروع به کار نمود . استالین می دانست که بزودی ، مسکو ، از پشت صفی از راکتها که به مانند نرده ای ، شهر را احاطه نموده بود ، به غرب خواهد نگریست .

 

ظهور راکتهای هدایت شونده پدافند هوایی در اتحاد شوروی :

 

سالهای دهه سی میلادی ، دوران نخستین تلاش ها برای طراحی و تولید راکتهای پدافند هوایی در صنایع نظامی اتحاد شوروی بود  ، اما پایان یافتن جنگ جهانی دوم ، ورود به عصر جت و دستیابی ارتش شوروی به فناوری  نظامی  آلمان   ، بویژه پروژه هایی نظیر HS-117  و مهم تر از آن ، مهندسین درگیر در این آزمایشات ، توسعه موشکهای پدافند هوایی (SAM) را رونق دوباره ای بخشید. 

 

 

 

بنابراین دفتر طراحی تجربی لاوچکین  با هدف پاسخگویی به تهدید بمب افکن های ارتفاع بالا ، طراحی یک موشک پدافند هوایی هدایت شونده را آغاز نمود .  نخستین طرح ، براساس الگوی نامگذاری روسی ، R-101E نامگذاری شد که بدلایل فنی متوقف گردید ، ولی بدلیل نیاز شدید استالین برای افزایش استحکام  دیواره دفاعی  مسکو ، پروژه دیگری برای تجهیز یگان پدافند هوایی ارتش اتحاد شوروی ، به یک موشک هدایت شونده ، تعریف و برای طراحی و ساخت ، در دستور کار دفتر طراحی فوق الذکر قرار گرفت .

براساس مدارک منتشر شده از سوی آرشیو رسمی ارتش روسیه ، محصول تولید شده ،  وی-300 ( برکوت) ، نام گرفت که  یک موشک تک مرحله ای سوخت مایع بشمار می رفت که کار توسعه آن ، از اوایل دهه پنجاه میلادی(1952) آغاز و نخستین آتشبار آن در سال 1953 تولید و در سال 1956 وارد چرخه عملیاتی گردید . تا سال 1958 از این سیستم پدافند هوایی بیشتر از 3200  پرتابگر  تولید و در حلقه پدافندی مسکو به کار گرفته شد . نمونه نهایی سام-1 که بلحاظ اندازه از موشک زمین  به هوای R-101E بزرگتر و کارآمد تر می نمود ، درحقیقت نمونه ای برگرفته از طرح آلمانی واسر فال بحساب می آمد ، با این حال بدلیل شرایط حساس آن روزها ،  دستور تولید آن صادر و  تا سالهای آغازین دهه شصت میلادی ، به صورت سیستماتیک،   مورد ارتقاء های گوناگون قرار گرفت .

 

 

 

نمونه LA205/207

 

 

LA207 A

 

 

LA217 A

 

 

LA217M/ LA218

 

 

LA.217MA. MAM /LA.219

 

 

ساختار استقرار هر سایت موشکی به شکل "جناغی" بود و بصورت گروه های شش تایی مستقر می گردید. مجموعه یک آتشبار سام-1 ، شامل یکدستگاه رادار پیش اخطار P-14  بابرد 600 کیلومتر ( کد ناتو: تال کینگ) و رادار مراقبت باند E/F با شناسه R-113  و برد 300 کیلومتر ( کد ناتو : گِیج) می شد که علاوه بر رادارهای فوق  ، یک رادار ردگیری مرکزی ( کد ناتو : یو.یو) ، یک رادار ارتفاع یاب PRV-9 و شش پرتابگر موشک ، یک هنگ پدافند هوایی را تشکیل می دادند .

 

 

رادار پیش اخطار P-14  تال کینگ 

 

 

رادار ارتفاع یاب PRV-9

 

 

نکته جالب در ارتباط با این سامانه ، رادار باند E/F آن بشمار می رفت ، چرا که این رادار با داشتن شش آنتن چرخان و بکارگیری پرتوهای جهشدار (FLAPPING BEAM) قادر بود ، 24 تا 30هدف را بطور همزمان ردگیری و در یک لحظه ، 2 تا 3 موشک را بسوی یک هدف هدایت کند .  آژانس اطلاعات دفاعی ارتش ایالات متحده  (DIA) در سال 1984 ، گزارش نمود که تا پایان همان سال ، 3000 پرتابگر سام- یک هنوز عملیاتی بوده و این تعداد تا سال 1994 ، به چند صد دستگاه کاهش خواهد یافت .

 

همزمان با طراحی زیرمجموعه های این سامانه دفاع هوایی و  در اواخر سال 1950 ، دفتر طراحی OKB-2 ایسایف ، طراحی یک پیشرانه با تراست 9 تن را برای بکارگیری در این  موشک آغاز نمود  . این پیشرانه در حقیقت ، براساس نمونه پیشرانه R-101B-3600 با چهار خروجی که خود نیز برگرفته از نمونه R-101 بود ، طراحی گردید . این پیشرانه  برای نخستین بار در موشک V-300/LA25 استفاده شد و تنها تفاوت نمونه 3600 با پیشرانه قبلی ،  تقویت  سازه های  پیشرانه و متفاوت بودن خطوط سوخت رسانی بشمار می رفت .

 

 

 

با خارج شدن این موشکها از چرخه رزمی و  براساس آخرین نمونه طراحی شده  که با شناسه LA217MA  شناخته می شود ، حداقل 5 نمونه دیگر برای اهداف آزمایشی با عناوین ذیل مورد استفاده قرارگرفت .

 

(1965-1970)KUNITSA 

(SOBOL (1970-1975

(BELKA (1975-1988

(ZVEZDA (1988-1993

(STRIZH (1994

 

 

 

(BELKA (1975-1988

 

 

 

(STRIZH (1994

 

 

پس از مرگ استالین به  سال 1953 ، در مجموعه آتشبار سام-1 تغییراتی داده شد و نمونه ارتقاء یافته آن بصورت مجموعه هایی چند تایی در اطراف لنینگراد نیز نصب گردید .

موشک پدافند هوایی سام-1 ،(گیلد) بعنوان نخستین موشک هدایت شونده زمین به هوای  روسی ، در رژه نظامی میدان سرخ مسکو به سال 1960 به نمایش گذاشته شد . بلحاظ ظاهری ، چهار بالک صلیبی واقع در بخش جلوی بدنه ، این موشک را از نمونه بعدی ، یعنی سام-2 متمایز می ساخت .

 

پیشینه عملیاتی :

براساس منابع منتشر شده از سوی ارتش ایالات متحده ، در شب 24 اکتبر 1952 ، زمانی که یکفروند بمب افکن B-29  در حال پرواز برفراز ناحیه ای موسوم به آنتانگ سمی جو ، بود ، برای نخستین بار با شلیک این آتشبار روبرو گردید . با این وجود ، بدلیل ارتفاع  پروازی  این پرنده ( ارتفاع 6700 متری ) و استفاده از سیستم ضد ضد عمل الکترونیک (ECCM) ، موشکهای شلیک شده نتوانستند آسیبی به پرنده آمریکایی  وارد کنند .

 

 

 

 

بمب افکن بی-29 سوپر فورترس

 

دومین برخورد در 29 و 30 مارس 1952 روی داد و در جریان این حادثه ، یکفروند بمب افکن  B-50 نیروی هوایی ارتش ایالات متحده که درحال اجرای یک ماموریت عادی شبانه  برفراز آسمان بندر دایرن بود ، شلیک چهار تیر موشک ضد هوایی ناشناس را به ایستگاه های کنترل زمینی گزارش داد که همگی به خطا رفتند .

 

 

بویینگ B-50

 

 

 

 

لاکهید یو-2

 

 

بنابه برخی گزارش ها ، از این موشک برعلیه پرنده های بلندپرواز یو-2 ، که در یک بازه زمانی پنج ساله ،  از 20 ژوئن 1956 تا یکم ماه مه 1960 بر فراز اتحاد شوروی پروازهای شناسایی را اجرا می نمودند ، استفاده شد ، ولی ظاهرا" موفقیت چندانی برای آنها ثبت نگردید.

 

 

مشخصات موشک :

 

طول :12 متر

قطر: 71 سانتی متر

پهنای بال : 270 سانتی متر

وزن: 3500 کیلوگرم

نوع پیشران : سوخت مایع

حداکثر سرعت : 2.5 ماخ

حداکثر ارتفاع پروازی : 20 کیلومتر

حداکثربرد: 32 تا 40 کیلومتر

تراست : 14000 کیلوگرم

فیوز: مجاورتی / رادیویی

 

 

مجموعه تصویری از آتشبار سام-یک " گیلد" در ادامه تاپیک ارائه خواهد شد . این مجموعه ، شامل جزییات جالبی از ریزسامانه های موشک و همچنین سامانه های  پشتیبانی و هدایت خواهد بود . 

 

 

منابع : 

 

1- استالین - راژینسکی ، ادوارد . نشر اطلاعات -1380

 

2- اصلانی ، یعقوب ، راکتها و موشکهای استراتژیک ، جلد ششم ، موشکهای سطح به هوا

 

3-  صنایع هوایی ، سال دوازدهم ، شماره 138

 

4- http://www.b14643.de

 

5- ویکی 

 

 

 

نویسنده ،  مترجم  و گرد آورنده : کارشناس ارشد جغرافیای سیاسی - MR9

Military.ir Copyright

:rose:  :rose: تمامی حقوق برای انجمن میلیتاری محفوظ است.  :rose:  :rose:

[MOHAMMAD 6,333]

با تشکر از شما دوست عزیز

 

 

 

درحقیقت نمونه ای برگرفته از طرح آلمانی واسر فال بحساب می آمد 

 

http://www.military.ir/forums/topic/10538-wasserfall-آبشار-زمین-به-هوای-آلمان/

[Brave_Heart 1,963]

ممنون جناب MR9

 

خيلی عالی بود. دو تا پرسش:

1- مگر ECCM در سال 1952 هم وجود عملياتی داشته؟ توسعه اين سيستم در سالهای قبل از آن برای مقابله با چه خطری بوده است؟

2- رادار تال کينگ واقعاً اينقدر قديمی است؟

[MR9 113,694]

ممنون جناب MR9

 

خيلی عالی بود. دو تا پرسش:

1- مگر ECCM در سال 1952 هم وجود عملياتی داشته؟ توسعه اين سيستم در سالهای قبل از آن برای مقابله با چه خطری بوده است؟

2- رادار تال کينگ واقعاً اينقدر قديمی است؟

 

با سلام 

 

البته دوستان عزیزی به مانند جناب الکترو و سایر اعضاء انجمن به مراتب بهتر و کاملتر از بنده در حوزه فنی ماجرا می توانند این مساله را تشریح کنند ، با این حال بطور خلاصه عرض کنم که تا انجایی که اطلاع دارم ، جنگ الکترونیک و جنگ ضد ضد الکترونیک بلحاظ تاریخی از پیدایش و ظهور رادیو در ارتشها ، ( براساس مطالعات بنده ، از جنگ روسیه/ ژاپن در سال 1905) پا به عرصه ظهور نهاد . بنده به صورت تیتر وار خدمت شما عرض می کنم :

 

1- سال 1905 ، نبرد تسوشیما ، ناخدای رزمناو اورال برای اخلال در روند گزارشهای ناوگان ژاپن ، با اجازه سرفرماندهی نیروی دریایی روسیه تزاری 

2- سال 1914 ، تلاش رزمناو بریتانیایی گلاستر برای ردیابی ناوگان آلمان بویژه رزمناو گوبن ، در دریای مدیترانه و واکنش به موقع نیروی دریایی امپراطوری آلمان 

3- سال 1916 ، نبرد ژوتلند ( جوتلند ) ، دریافت مخابرات ناوگان آلمان توسط بریتانیا 

4- سال 1939 ، اجرای ماموریتهای جنگ الکترونیک توسط کشتی هوایی گراف زپلین برای کشف موقعیت ایستگاه های رادار بریتانیا 

5- سال 1940 ، اجرای تاکتیکهای ضد عمل الکترونیک  با شناسه " بروماید" توسط بریتانیا برای اخلال در سیستم هدایت رادیویی بمب افکن های آلمانی 

6- سال 1943 ، اجرای پروژه محرمانه " پنجره" توسط بریتانیا و استفاده از " پوشال" برای ایجاد اخلال در رادارهای آلمانی " فریا" و " ورزبورگ" 

7- جنگ کره و ویتنام ، در موارد متعدد 

8- جنگ 1973 ، موارد متعدد توسط idf

9- جنگ ایران و عراق ( هرچند تاکنون محرمانه باقی مانده ، اما دو سال پیش مصاحبه ای با یکی از دست اندرکاران این شکل عملیات ها صورت گرفت که حاوی نکات جالبی بود . 

و..................

[cheka 15,065]

ممنون جناب MR9

 

خيلی عالی بود. دو تا پرسش:

1- مگر ECCM در سال 1952 هم وجود عملياتی داشته؟ توسعه اين سيستم در سالهای قبل از آن برای مقابله با چه خطری بوده است؟

2- رادار تال کينگ واقعاً اينقدر قديمی است؟

 

در اصل منظور متن ECM بوده فکر کنم

 

سیستمی که موجب اخلال در موشک های زمین به هوا و سامانه های پدافندی میشه ECM (اقدامات متقابل الکترونیکی) هست که روی بمب افکن های B-29 هم در اون زمان سیستم چف و تجهیزات اخلال باند VHF برای اخلال در رادارهای GCI دشمن نصب بود (هرچند تا 1951 ، B-29 ها حق رهاسازی چف نداشتند) 

 

اما در مورد ECCM احتمالا اولین مورد عملیاتی ، افزایش توان رادارهای آلمانی در مقابل جمینگ انگلیسی ها بود. در همین سال 1952 هم پدافند چین و کره شمالی از تکنیک های ECCM مختلفی استفاده میکردند برای مثال از سیگنال های ECM بمب افکن های B-29 برای DF کردن و یافتن جهت بمب افکن استفاده میکردند که با اطلاعات تکمیلی از یک رادار ارتفاع سنج که تا پیش از جمینگ روشن نشده بود ، موقعیت بمب افکن رو تحت شرایط جمینگ تشخیص میدادند. 

[MR9 113,694]

با سلام خدمت دوستان 

 

 

بخش نخست از مجموعه تصویری سامانه سام-یک 

 

 

موشک V-300 لحظاتی پس از شلیک از سکوی پرتاب 

 

 

یک نمای شماتیک از یک سایت سامانه سام-یک 

 

 

شلیک بیش از سه موشک به شکل همزمان 

 

 

پرواز موشک V-300

 

 

تصاویر برخورد موشک V-300 به هدف پرنده ( یکفروند TU-16M)

 

 

بقایای هدف پرنده TU-16 M

 

 

بقایای هدف پرنده TU-16 M

 

 

ایستگاه رادار B-200

 

 

اتاق کنترل سامانه سام-یک 

 

 

مرکز سویچینگ سامانه سام-یک 

[MR9 113,694]

با سلام خدمت دوستان 

 

بخش دوم از مجموعه تصویری سامانه سام-یک 

 

 

بخش از پانل ایجاد هماهنگی میان بخش های مختلف سامانه سام- یک 

 

 

بخش کنترل و هدایت موشک 

 

 

شاخص هدایت رادیویی 

 

 

نمای برش خورده موشک v-300

 

 

پیشرانه راکت وی-300 با شناسه 5D25

 

 

سامانه خلبان خودکار موشک وی-300 با شناسه 5A15

 

 

سامانه کنترل از راه دور رادیویی موشک وی-300 با شناسه BP-II

 

 

سامانه  هدفیابی رادیویی موشک وی-300 با شناسه BP-12

 

 

سامانه  هدفیابی رادیویی موشک وی-300 با شناسه BP-20

 

 

فیوز مجاورتی موشک وی-300 با شناسه E-802 M-II

 

 

مبّدل موشک وی -300 با شناسه PT-1200 S4

 

 

باطری سامانه "انهدام خودکار" موشک وی-300 با شناسه P-1M

 

 

[MR9 113,694]

با سلام خدمت دوستان 

 

بخش سوم از مجموعه تصویری سامانه سام-یک

 

 

سرجنگی موشک سام- یک با شناسه 5ZH9I

 

 

نمای شماتیک محدوده انهدام موثر سرجنگی موشک V-300 بر علیه یکفروند MIG-15 M

 

 

تخلیه موشک از روی واگن راه آهن

 

 

قراردادن موشک V-300 بر روی سکوی ویژه برای حمل بسوی سکوی پرتاب 

 

 

قرار گرفتن موشک V-300 بر روی سکوی ویژه حمل 

 

 

ایستگاه ویژه اضافه کردن هوای فشرده به موشک 

 

 

آماده سازی موشک برای سوخت گیری 

 

 

مرحله اضافه نمودن اکسید کننده به موشک 

( به پوشش ویژه خدمه توجه کنید / ظاهرا" این مشکل برای خدمه ویتنامی برای آماده کردن موشک سام-2 نیز وجود داشت ) 

 

 

انتقال موشک آماده به سکوی پرتاب 

 

 

حمل موشک بسمت سکوی پرتاب  توسط کِشنده 

 

 

موشک V-300 در مراحل چِک دوره ای 

 

 

تجهیزات کنترل و بازبینی سامانه خلبان خودکار موشک وی-300 با شناسه SV-257

[MR9 113,694]

با سلام خدمت دوستان 

 

بخش چهارم از مجموعه تصویری سامانه سام-یک

 

 

 

تجهیزات تِست موشک در حالت ایستاده با شناسه BP-II

 

 

تجهیزات تِست موشک در حالت ایستاده با شناسه BP-12 و BP-20

 

 

تجهیزات تِست موشک در شرایط عادی با شناسه KPSH

 

 

تجیزات تِست هوای فشرده موشک با شناسه KPS

 

 

تجهیزات سکوی پرتاب موشک سام- یک 

 

 

سکوی پرتاب سامانه سام - یک 

 

 

پایانه پرتاب موشک به همراه رابط اتصال به موشک 

 

 

نمای جلوی منبع قدرت سکوی پرتاب سامانه سام- یک 

 

 

موشک وی-300 در حالت مسلح 

 

 

موشک وی-300 مسلح شده بر روی سکوی پرتاب 

 

 

موشک مسلح شده وی-300  برای شلیک در موقعیت قرار می گیرد 

 

 

تجهیزات تِست رادیویی فیوز مجاورتی موشک وی-300 

 

[arminheidari 24,405]

اول با تشکر از مطالب جالب جناب mr9  که این سیستم را به خوبی شرح دادند

ممنون

 

به نظر می آید این موشک کارنامه ای خالی دارد که نه موفق بودن آن و نه نا موفق بودن آن را نمی توان تشخیص داد

حال کارنامه خالی این موشک ناشی از عدم ورود به صحنه درگیری است یا ضعف این موشک نسبت به زمان خود؟

[MR9 113,694]

با سلام 

 

البته در این زمینه اطلاعات محدودی وجود دارد  ، ولی تا انجایی که  اطلاع دارم ، تهدید عمده در سالهای نخست جنگ سرد ، بمب افکن های دوربرد مسلح به سلاح های هسته ای تاکتیکی بود که توسط دو طرف مورد استفاده قرار می گرفت . بنابراین ، در این مورد ، روسها برای  دفاع از مراکز عمده جمعیتی ، سیاسی و اقتصادی ، ساختار پدافند هوایی  مورد نیاز را با حداقل تحرک و جابه جایی ( به مانند سام-یک ) طراحی و استفاده می کردند . 

 

البته به مانند هر سیستم تسلیحاتی دیگر، سامانه سام- یک از نقاط ضعف و قوتی برخوردار بود که شاید بدلیل عدم صادرات گسترده آن ( تاجایی که اطلاع دارم تعدادی به کره شمالی صادر شد ) و ابتدایی بودن فناوری مورد استفاده در آن ، زیاد در خدمت رزمی نماند  و بیشتر برای تست مورد استفاده قرار گرفت  .

 

علاوه بر آن ، روسها ، بسرعت با برطرف کردن نقاط ضعف این سامانه ، سامانه سام-2 را وارد صحنه کردند که بطور نسبی از تحرک بیشتری برخوردار بود و عملکرد موثرتری داشت و بیلان آن در جنگهای متعدد ، قابل مطالعه است . بنابراین ، شاید بدلیل  عدم ورود به صحنه رزم جدّی ، از کارنامه چندان هیجان انگیزی برخوردار نیست . 

 

 

 

نمای شماتیک سایت سامانه سام -یک 

 

 

محدوده پوشش سامانه های توپخانه ای ،  سام-3 و سام- 2 برای دفاع هوایی از شهر هوشی مین و بندر هایفونگ  در جریان جنگ ویتنام 

 

 

نمای شماتیک از سایت سامانه سام-2 گایدلاین