توافق هسته ای (1) " توافق هسته ای " ، جزییات ، آینده (1)

[Maldini 3,918]

دوستان عربستان هم از این کاهش شدید قیمت نفت ضرر میکنه چون اونا هم دقیقا به اندازه ما به نفت وابسته هستن.از سال آینده با این قیمت وحشتناک نفت اونا هزینه هاشونو چطور میخوان تامین کنن؟ پارسال فک کنم نزدیک 50 میلیارد دلار فقط بودجه نظامیشون بود.

3 برابر ما نفت داره

یک سوم ما جمعیت

بدون هیچ تحریم اقتصادی

اگر دولت محترم دیر بجنبه و فقط منتظر توافق باشه عنقریب فاجعه ای به مراتب بدتر از نوسانات اقتصادی چندسال پیش رخ خواهد داد

[cheka 15,065]

منبع :دولت بهار

جالبه به عنوان منبعی برای کوبیدن روحانی، دارید از سایتی استفاده میکنید که از پس مانده های دولت احمدی نژاد هست، واقعا نقد معتبر و به جایی است. پس مانده های همان دولتی که کشور رو به آستانه نابودی اقتصادی کشوند، الان از دکترین شوک و سیب زمینیزاسیون اقتصاد حرف میزنند. سنگ پای قزوینه گویا.

 

انتظار که ندارید ایرنا یا سایت های حامی از این سیاست های مدبرانه دولت صحبتی کنند ؟

 

البته میشه با استفاده از قوه ی تعقل و کمی تحقیق درباره چرایی این موج های اجتماعی که مقامات دولتی هر چند ماه ایجاد میکنند هم به نتیجه مشابه رسید و لازم نیست حتما کسی این رو بگه ، مثلا در همین بحث آلودگی هوا که انقدر جنجال درست کردند تا آخر تولید بنزین داخلی رو متوقف کردند و دوباره بنزین خارجی وارد میشه نمونه ی واضح همین قضیه هست.

 

وابسته سازی کالای استراتژیک و حیاتی کشور به خارج برای توجیه کردن سیاست همگرایی با غرب

[A10 285]

3 برابر ما نفت داره
یک سوم ما جمعیت
بدون هیچ تحریم اقتصادی
اگر دولت محترم دیر بجنبه و فقط منتظر توافق باشه عنقریب فاجعه ای به مراتب بدتر از نوسانات اقتصادی چندسال پیش رخ خواهد داد

بله شما درست میگین ولی در عوض بریز و بپاشهاشون هم نسبت به ما بیشتره ویرایش شده در آذر 93 توسط A10

[ldmdff 6,274]

دوستان عربستان هم از این کاهش شدید قیمت نفت ضرر میکنه چون اونا هم دقیقا به اندازه ما به نفت وابسته هستن.از سال آینده با این قیمت وحشتناک نفت اونا هزینه هاشونو چطور میخوان تامین کنن؟ پارسال فک کنم نزدیک 50 میلیارد دلار فقط بودجه نظامیشون بود.

دوستان یه چیزیرو یادتون رفت اونم مکه مکرمه هستش که سالانه میلیونا زائر داره و درآمد هنگفتی از این طریق  نسیب آل سعود میشه که کمتر از درآمد نفتیش نیست

[X-Mas 916]

با سلام
http://www.dolatebahar.com/view/24426/%D8%A2%DB%8C%D8%AA%E2%80%8C%D8%A7%D9%84%D9%84%D9%87-%D8%B3%DB%8C%D8%AF%D9%85%D8%AD%D9%85%D8%AF-%D8%AE%D8%A7%D9%85%D9%86%D9%87%E2%80%8C%D8%A7%DB%8C:-%D8%A8%D8%A7%D9%86%D8%AF-%D9%87%D8%A7%D8%B4%D9%85%DB%8C-%D8%A7%D8%B2-%D9%85%D8%AF%D8%AA%D9%87%D8%A7-%D9%BE%DB%8C%D8%B4-%D8%A8%D8%A7-%D8%A2%D9%85%D8%B1%DB%8C%DA%A9%D8%A7-%D8%A7%D8%B1%D8%AA%D8%A8%D8%A7%D8%B7-%D8%AF%D8%A7%D8%B4%D8%AA%D9%86%D8%AF

توصیه می‌کنم دوستان این مصاحبه برادر رهبری رو بخواند
البته ظاهراً شاید به موضوع تاپیک نخوره،اما یک نمایی‌ از ساختار واقعی‌ قدرت در کشور و آن چه در پشت پرده می‌گذره رو ترسیم میکنه.برای اینکه به برخی‌ از سؤالات دوستان پاسخ داده بشه نمیشه از کانون ‌های قدرت چشم پوشی کرد  و تاثیری که این کانون‌ها در تصمیم گیریها از جمله در سیاست خارجی‌ دارند.
من احساسم اینه که خیلی‌ از کاربران سایت به ویژه آنهایی که جوان تر هستند یک دید خطی‌ و ساده از معادلات قدرت در کشور دارند.مثلا میگن که چون رهبر هست پس امکان این که تصمیم اشتباهی رخ بده یا اقدامی ضّد مصلحت کشور صورت بگیره وجود نداره،چون که خود رهبری میتوانند هر وقت و به هر گونه که بخواهند جلوی آن را بگیرند،و اینجا بحث‌هایی‌ مثل نه از رهبر جلوتر و نه عقب‌تر رو مطرح میکنند....یا برخی‌ کاملا  حرف‌های مقامات رسمی‌ رو باور دارند و اگر موضوع به طور رسمی‌ تایید یا ردّّ بشه رو قبول میکنند....یا خوشبینی نسبت به سیستم و مکانیسم‌های کنترلی آن....البته تمام این دوستان قصدشون خیره و این مواضع شون از روی ساده دلی‌ هست بیشتر
این مصاحبه نشون میده که اصلا به این سادگی‌ نیست
شما این جا به جای ماجرای ملک فارلین مذاکرت هسته‌ای رو در نظر بگیرید و به جای حضرت امام،مقام معظم رهبری رو

البته کلا موارد جالبی‌ رو برادر رهبری اشاره میکنند که البته اگر کسی‌ با افرادی که کمو‌ بیش توی سیستم بودند صحبت کرده باشه این حرف‌ها رو شنیده اما اولین باره که به صورت مصاحبه علناً بیان میشه....میشه در تاپیکی جدید مفصل به مباحث مطرح شده در این مصاحبه پرداخت.
برخی‌  اتفاقات مهمی‌  هستند در تاریخ انقلاب که ده‌ها سال سعی‌ شده با تعریفی‌ ساده انگارانه،شعاری،کلیشه ای  و کاریکاتور گونه به خورد مخاطب و نسل‌های آینده داده بشه،مثل ماجرای اعدام مهدی هاشمی،ترور شهید آیت،انفجار مقر حزب جمهوری اسلامی و نخست وزیری  و غیره...
ضمنا گویا رسانه ‌هایی‌ مثل تسنیم و مشرق اول این مصاحبه رو بر روی سایت قرار داده بودند،اما بعد از مدت کمی‌ آن را حذف کردند!!!!

[Sami1993 11,574]

گزارش ویژه
2 انتظار ایران از نشست 26 آذر در ژنو
دور بعدی مذاکرات ایران و گروه 1+5 روز 26 آذر آغاز می شود.

 

ایران هسته ای- دور بعدی مذاکرات ایران و گروه 1+5 روز 26 آذر آغاز می شود.

عباس عراقچی معاون وزیر خارجه اعلام کرده است که تیم های مذاکره کننده فردا (24 آذر 1393/ 15 دسامبر 2014) راهی ژنو می شوند و مذاکرات کارشناسی را آغاز خواهند کرد.

مذاکرات اصلی ایران و 1+5 بدون حضور محمد جواد ظریف و کاترین اشتون از روز 26 آذر در سطح معاونان وزرای خارجه برگزار می شود.

منابع اروپایی اعلام کرده اند این دور از مذاکرات یک روزه خواهد بود.

برخی دیپلمات ها می گویند از دید ایران دستور کار این مذاکرات دو چیز است:

1- دریافت پاسخ 1+5 بویژه امریکا به پیشنهادی که ایران روز آخر مذاکرات وین ارائه کرد.

2- ملاحظه این موضوع که ایا امریکا در زمینه تحریم ها پیشنهادی جدیدی با خود به همراه خواهد آورد یا نه؟

اما احتمالا غربی ها مایل خواهند بود این نشست به ارزیابی جزئیات پیشنهاد آخر ایران اختصاص پیدا کند.

شاید به همین دلیل است که نشست در سطح معاونان وزرای خارجه برگزار شده است.

[Sami1993 11,574]

گزارش ویژه
معاون وزیر خارجه روسیه: همه موضوعات میان ایران و 1+5 حل شده و فقط یک موضوع باقی مانده است
ایرانی ها می خواهند تحریم ها فوراً لغو شود و آمریکائی ها به علت مسائل داخلی شان با این موضوع موافقت نمی کنند.

 

ایران هسته ای- میخائیل بوگدانف معاون وزیر خارجه روسیه در امور خاورمیانه می گوید در مذاکرات میان ایران و 1+5 همه موضوعات حل شده و فقط یک موضوع حل نشده باقی مانده است.

وی گفته است که این موضوع باقی مانده مسئله تحریم هاست.

بوگدانف که هفته گذشته را در لبنان به سر می برد، در این باره گفته است: «در مذاکرات هسته ای ایران تنها یک گره همچنان باقی است و همین مسئله موجب به تعویق افتادن امضای توافقنامه هسته ای میان تهران و گروه 1+5 شد و آن جدول زمانی امضای توافقنامه و لغو تحریم هاست. ایرانی ها می خواهند تحریم ها فوراً لغو شود و آمریکائی ها به علت مسائل داخلی شان با این موضوع موافقت نمی کنند. آمریکائی ها می خواهند میان امضای توافقنامه و سازش دوره ای زمانی واقع شود. به همین علت ماشین حل اختلافات متوقف شده است و توافقات در این نقطه متوقف شده اند».

بوگدانوف بدون اشاره به محتوا گفت: «برسر مابقی مسائل توافق شده است».

وی در توضیح علت این اختلاف نظر گفته است: «دولت روسیه معتقد است که مشکل ریشه ای در عمق قضایا است و به تحول در مواضع طرفین و مسائل داخلی طرفین مذاکره مربوط می شود. روسیه معتقد است تیم اوباما-کری نمی تواند در شرایط حاد داخلی به کشورش بازگردد و بگوید که تحریم های ایران لغو شده است زیرا چنین اقدامی موجب نابودی میزان باقیمانده از محبوبیت مردمی دولتشان خواهد شد. دولتی که آماده می شود تا چند هفته دیگر آزمایش سختی را پشت سر بگذارد زیرا کنگره تحت کنترل مخالفان قرار گرفته است. موضع روحانی- ظریف نیز بهتر نیست. زیرا بازگشت مذاکره کنندگان به تهران درحالی که توافقنامه ای را با آمریکا امضا کرده اند که تحریم ها همچنان ادامه دارد منجر به تغییر فوری دولت می شود».

بوگدانف درباره وضعیت سیاست داخلی ایران می گوید: «اگرچه آیت الله خامنه ای رهبر معظم ایران از مذاکره کنندگان علناً حمایت کرده است. ایشان طی چند روز سه بار از مذاکرات حمایت کرد. بدین شکل طرفین مذاکره کننده گرفتار تندروهای داخلی خود هستند. اما این امر به طرفین کمک کرد تا به این اتفاق نظر دست یابند که طرفین احساس می کنند علیرغم اختلافات موجود، ‌جناح میانه رو در کشورشان هستند».

وی به طور خاص درباره تحریم ها می گوید: «تحریم ها در سه سطح هستند. تحریم های اروپائی که محدوده زمانی دارند و به زودی فرا می رسند. این تحریمها تجدید نخواهند شد و عملاً لغو خواهند شد و نیاز به لغو نخواهند داشت. پس از آن تحریم های سازمان ملل و سپس تحریمهای آمریکا وجود دارد. طرفین پس از دوره انتقالی و در ماه ژوئن پای میز مذاکره باز خواهند گشت و آمریکا در آن زمان قادر به امضای توافقنامه خواهد بود بدون آنکه به علت لغو تحریم ها تحت فشار داخلی قرار گیرد. طرف ایرانی نیز همین وضع را خواهد داشت و در برابر مطالبات داخلی نخواهد بود».

[vilayatmadar 445]

به گزارش مشرق، علی‌اکبر ولایتی رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام در حاشیه دیدار با نیلز آنن نماینده پارلمان آلمان و سخنگوی حزب سوسیال دموکرات این کشور در جمع خبرنگاران گفت: مذاکراتی که با آقای آنن انجام شد، پیرامون مسائل هسته‌ای و مسائل منطقه‌ای، تروریسم در منطقه و مشترکات ایران و آلمان بود. با توجه به سابقه طولانی روابط خوب ایران و آلمان باید همکاری‌های دو کشور از سر گرفته شود و موانع از راه برداشته شود.

وی افزود: دو کشور این علاقه‌مندی را دارند که مانند گذشته روابط به جایگاه اصلی خود بازگردد، مشترکاتی که هر دو کشور در منطقه غرب آسیا شامل آفریقا و خاورمیانه داریم، بازگشت آرامش به این کشورها، حمایت از تمامیت ارضی کشورها و حکومت‌های قانونی و مشروع این کشورها است.

رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام در خصوص مذاکرات هسته‌ای اظهار داشت: ظرف روزهای آینده هیئت کارشناسی ما به ژنو سفر می‌کند و گفت‌وگوها را از سر می‌گیرند و تا جایی که به ایران مربوط می‌شود این کشور فقط تلاش دارد در چارچوب قواعد و ضوابط بین‌المللی مطابق NPT که هر کشوری حق دارد از انرژی صلح‌آمیز هسته‌ای استفاده کند، در این مسیر حرکت داشته باشد.

ولایتی ادامه داد: ما تاکید داریم که استفاده صلح‌آمیز از انرژی هسته‌ای یک امر نمایشی یا آزمایشگاهی نیست. بلکه استفاده صنعتی مورد نیاز ماست و ما نیاز فراوانی به انرژی پاک داریم که مهمترین آن انرژی هسته‌ای است. ایران این امکانات را دارد و لذا برای ساخت رآکتور هسته‌ای با روس‌ها قرارداد بسته و یکی از آنها به کار افتاده و دو رآکتور دیگر هم قرارداد اولیه‌اش بسته شده و خود ایران هم در پی این است که هم رآکتور تولید کند و هم میله‌های سوخت، با استقلال کامل و بدون وابستگی به جایی و با رعایت ضوابط بین‌المللی.

"اگر این طور باشد که تمام مذاکره‌کنندگان از جمله 1+5 و ایران حقوق را به رسمیت بشناسند، مشکل به زودی حل خواهد شد. مگر اینکه ادعاهای زیاد داشته باشند مانند بعضی ادعاهای ناحق آمریکایی‌ها که موجب طول کشیدن مذاکرات شد و این بار هم آمریکایی‌ها بودند که لحظات آخر گفتند ما مذاکرات را تمدید می‌کنیم. "

وی در پاسخ به سوالی در خصوص اختلافاتی میان واشنگتن و پاریس پیرامون فشارهای وارد شده به دولت اوباما گفت: این اختلاف نیست، بلکه زیاده‌خواهی‌های آمریکا برای اینکه از طرف 5 کشور دیگر تصمیم بگیرد، نهایتا در میان متحدین آمریکا از جمله فرانسه موجب اعتراض شده و باید آمریکا بداند که توهم اینکه دنیای آینده دنیای یک قطبی است برآورده نخواهد شد و باید رعایت دیدگاه سایر کشورها را هم داشته باشند.

ولایتی تصریح کرد: حتی دیدگاه آلمانی‌ها در رابطه با مسائل مختلف جهان از جمله قضیه اوکراین یکی نیست و در قضیه هسته‌ای هم با توجه به دیدگاه‌های مختلفی که وجود دارد، از یک سو روسیه و چین و از سوی دیگر آلمان و فرانسه باید گفت اگر آمریکایی‌ها به روش خود ادامه دهند سرانجام نه تنها بهره‌ای نخواهند برد، بلکه میان متحدین خودش نیز تفرقه ایجاد خواهد شد.

رئیس مرکز تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام با اشاره به اجتماع بزرگ مردم در اربعین حسینی تاکید کرد: این اتفاق در تاریخ بشر بی‌نظیر است و همایش و راهپیمایی‌های ده‌ها کیلومتری و چندصدکیلومتری برای بیعت مجدد با امام حسین (ع) و این اتحاد مسلمین را نشان می‌دهد که شیعه و سنی و غیرمسلمان‌ها هم به این راهپیمایی پیوستند، چرا که امام حسین (ع) را نه تنها پیشوای مسلمانان جهان و بلکه رهبر آزادگان جهان می‌دانند.

ولایتی با اشاره به سخن گاندی مبنی بر اینکه آنچه ما برای ملت هند آوردیم، حرف تازه‌ای نیست و همان مطلبی است که امام حسین (ع) به دنبالش بود، ادامه داد: این کلام امام حسین خطاب به لشکر ابن‌سعد که اگر دین ندارید، آزاده باشید نشان می‌دهد امام حسین (ع) نه تنها رهبر مسلمانان بلکه رهبر آزادگان جهان است. این حرکت یک پیروزی بزرگی برای راه حق بود

[Sami1993 11,574]

متن کامل
گزارش آژانس درباره جنبه های فنی و مالی تمدید برنامه مشترک اقدام ژنو
آژانس بین المللی انرژی اتمی در تازه ترین گزارش خود پس از تمدید طرح اقدام مشترک به بررسی مسائل فنی و مالی مرتبط با این تمدید پرداخته است.

ایران هسته ای- آژانس بین المللی انرژی اتمی در تازه ترین گزارش خود پس از تمدید طرح اقدام مشترک به بررسی مسائل فنی و مالی مرتبط با این تمدید پرداخته است.

متن کامل گزارش آژانس در این باره در ادامه می آید.

متن اصلی را اینجا ببینید.

***
 

 

بسمه تعالی


نظارت و راستی آزمایی در جمهوری اسلامی ایران درارتباط با تمدید

طرح اقدام مشترک

گزارش مدیر کل

دسامبر 2014/ آذر 1393

A. مقدمه

1. مدیر کل در 28 نوامبر 2014 نامه ای از چین، فرانسه،آلمان، روسیه، انگلیس و آمریکا (E3+3)و جمهوری اسلامی ایران دریافت کرد که تمدید طرح اقدام مشترک تا سی ام ژوئن 2015را به اطلاع آژانس رساند و از آژانس خواست براساس طرح اقدام مشترک به فعالیت های لازم برای نظارت و راستی آزمایی مرتبط با هسته ای از جمله نظارت برتولید سوخت برای راکتور تحقیقاتی تهران (TRR) و فعالیت های تعریف شده مرتبط با سانتریفوژ ادامه دهد.

2. با توجه به مطلبی که در بالا یاد شده، مدیر کل درخواست کرد شورای حکام در یازدهم دسامبر 2014 برای بررسی درخواست فوق الذکر 1+5 و ایران و مسائل بودجه آن تشکیل جلسه دهد.



B. نظارت آژانس و راستی آزمایی

3.برای دور اول شش ماهه طرح اقدام مشترک(که از بیستم ژانویه 2014 شروع شد)، آژانس در ارتباط با اقدامات داوطلبانه زیر که ایران به اجرا گذاشت، نظارت و راستی آزمایی انجام داد:
از اورانیوم موجود غنی شده در حد 20 درصد، نیمی را به عنوان ذخیره کاری اکسید بیست درصد برای تولید سوخت در راکتور تحقیقاتی تهران حفظ کرد. بقیه اورانیوم غنی شده در حد بیست درصد UF6 را رقیق سازی کرد و به فراتر از پنج درصد تبدیل نکرد و مجددا آنها را تبدیل نکرد.
ایران اعلام کرد که اورانیوم را در این دوره شش ماهه بالاتر از پنج درصد غنی سازی نخواهد کرد.
ایران اعلام کرد فعالیت ها در کارخانه غنی سازی سوخت نطنز، فوردو یا راکتور اراک را که آژانس بین المللی انرژی هسته ای آن را به عنوان IR-40 شناخته است، توسعه بیشتر نخواهد داد.

- برای مثال، طی دوره شش ماهه، ایران UF6 به سانتریفوژهای نصب شده تزریق نخواهد کرد اما نه این که غنی سازی اورانیوم انجام ندهد. سانتریفوژهای جدیدی نصب نخواهد کرد. ایران اعلام کرد طی شش ماه نخست سانتریفوژها را جایگزین سانتریفوژهای موجود از همان نوع خواهد کرد.

- در فوردو در 4 آبشاری که هم اکنون در حال غنی سازی اورانیوم هستند، دیگر غنی سازی بیش از پنج درصد انجام نخواهد شد و ظرفیت غنی سازی افزایش نخواهد یافت. UF6 به 12 آبشار دیگر تزریق نخواهد شدو در وضع غیرفعال باقی خواهند ماند.آبشارها به یکدیگر متصل نخواهند شد. ایران اعلام کرد طی شش ماه نخست سانتریفوژهای موجود را با سانتریفوژهای همان نوع عوض خواهد کرد.

- ایران درباره نگرانی های مربوط به ساخت راکتور اراک اعلام کرد طی شش ماه دستور ساخت این راکتور را نخواهد داد یا سوخت یا آب سنگین به سایت این راکتور انتقال نخواهد داد و سوخت اضافی را آزمایش نخواهد کرد یا سوخت بیشتر برای این راکتور تولید نخواهد کرد یا اجزاء باقیمانده را نصب نخواهد کرد.
زمانی که خط تبدیل UF6 غنی شده در حد بالای پنج درصد به UO2 (دی اکسید اورانیوم) آماده شده است، ایران تصمیم گرفته است مواد غنی شده بالای پنج درصد جدید را طی دوره شش ماهه همانطور که در برنامه عملیاتی کارخانه تبدیل به آژانس بین المللی اعلام شد به اکسید UF6 تبدیل کند.
محل های جدیدی برای غنی سازی ایجاد نخواهد شد.
ایران به فعالیت های تحقیق و توسعه (R &D ) پادمانی از جمله فعالیت اخیر تحقیق و توسعه غنی سازی که برای انباشت اورانیوم غنی شده طراحی نشده است، ادامه خواهد داد.
فرآوری مجدد انجام نخواهد شد یا یک تاسیسات با قابلیت فرآوری مجدد ساخته نخواهد شد.



C. نظارت بیشتر

ارائه اطلاعات مشخص به آژانس بین المللی، اطلاعات درباره طرح های ایران برای تاسیسات هسته ای، تشریح هر ساختمان در هر سایت هسته ای، تشریح مقدار فعالیت های هر محل دخیل درفعالیت های مشخص هسته ای، اطلاعات درباره معادن و کارخانه های اورانیوم و اطلاعات درباره مواد اولیه را شامل می شود. این اطلاعات طی سه ماه از تصویب این اقدامات فراهم خواهد شد.
پرسشنامه اطلاعات طراحی بروز شده برای راکتور اراک که آژانس بین المللی انرژی هسته ای آن را به عنوان IR-40 تعریف کرده است، به آژانس بین المللی انرژی هسته ای تحویل داده شود.
گام هایی برای موافقت با آژانس بین المللی هسته ای درباره به سرانجام رسیدن رویکرد پادمان ها برای راکتور اراک که آژانس بین المللی انرژی هسته ای آن را به عنوان IR-40 تعریف کرده است، برداشته شود.
به بازرس آژانس بین المللی انرژی هسته ای زمانی که بازرسان به منظور راستی آزمایی اطلاعات طراحی، راستی آزمایی فهرست موقت، راستی آزمایی فهرست فیزیکی حاضر نبودند، دسترسی روزانه داده شود و اجازه بازرسی های بدون اطلاع به منظور دسترسی به سوابق پایش غیرآنلاین (فیلم های ضبط شده) در فوردو و نطنز داده شود.

بازرس آژانس بین المللی انرژی هسته ای می خواهد دسترسی داشته باشد به:

-کارگاه مونتاژ سانتریفوژ

- همگام با این طرح ها، تولید سانتریفوژ ایران طی این شش ماه مختص به جایگزین کردن برای دستگاههای آسیب دیده خواهد بود.

-کارگاه تولید روتور سانتریفوژ تجهیزات ذخیره سازی و معادن اورانیوم و کارخانه ها

4. همانطور که درGIV/INF/2014/18 نشان داده شد، در دوره تمدید طرح اقدام مشترک تا بیست وچهارم نوامبر 2014، آژانس همچنین نظارت و ارزیابی در ایران را درباره تولید سوخت در راکتور تحقیقاتی تهران و مرتبط با کاهش UF6 غنی شده تا دو درصد برعهده گرفت.

5. تمدید طرح اقدام مشترک تا سی ام ژوئن 2015 مستلزم ادامه فعالیت های راستی آزمایی و نظارت بیشتر آژانس است که در راستای همان فعالیت هایی است که از زمان اجرای طرح اقدام مشترک و فعالیت های اضافی درخواست شده 1+5 و ایران در 28 نوامبر 2014 به اجرا گذاشته شد.

6. نظارت و راستی آزمایی در ارتباط با اقدامات مرتبط با هسته ای تعیین شده در طرح اقدام مشترک شامل زیر است:

افزایش قابل توجه در دفعات فعالیت های راستی آزمایی میدانی آژانس شامل دسترسی به محل ها به غیر از محل هایی که آژانس قبلا انجام داده بود، خرید و نصب تجهیزات پادمانی بیشتر، تحلیل نمونه برداری بیشتر و فعالیت های تحلیلی بیشتر می شود.



D. مسائل منابع

7. دبیرخانه تخمین زد ادامه و بیشتر شدن فعالیت های راستی آزمایی ونظارت تا سی ام ژوئن 2015 هزینه های مالی اضافی حدود 5/5 میلیون یورو بر دوش آژانس خواهد گذاشت.

8. در نتیجه اقدامات اداره پادمان ها برای ادامه تجدید اولویت بندی برخی از کارها، برنامه چیدن مجدد برای فعالیت های خاص موجود و اختصاص دادن مجدد تعدادی از کارکنان برای این کار انتظار می رود نیم میلیون یورو برای اهداف نظارت و راستی آزمایی فعالیت های مرتبط با طرح اقدام مشترک که تمدید شده است اختصاص داده خواهد شد.

9. مقدار تخمین شده 400 هزار یورو از منابع تخصیص یافته برای فعالیت های نظارت وراستی آزمایی آژانس از بیست ژانویه 2014 در دسترس باقی می ماند. با فرض موافقت همه کشورهای کمک کننده عضو برای ادامه استفاده از کمک های هزینه نشده آنها، 4میلیون و 600 هزار یورو کمک داوطلبانه دیگر نیاز خواهد بود.

بنابراین مدیر کل از کشورهای عضو که در موضع این کمک قرار دارند، دعوت می کند این کار را انجام دهند تا بودجه لازم برای ادامه نظارت و راستی آزمایی آژانس در ارتباط با اقدامات مربوط به هسته ای تعیین شده در طرح اقدام مشترک از آنجایی که تا سی ام ژوئن 2015 تمدید شد، فراهم گردد.

10. مدیر کل در صورت تحولات بعدی مرتبط با طرح اقدام مشترک مسائل منابع را مورد ارزیابی مجدد قرار خواهد داد و به شورای حکام در صورت لزوم گزارش خواهد داد.



H.گزارش

11. مدیر کل همچنان شورای حکام را درباره این موضوع ازجمله از طریق تهیه گزارش های ماهانه درباره وضع برنامه هسته ای ایران در ارتباط با طرح اقدام مشترک که مجددا تمدید شد، مطلع نگه خواهد داشت.



I. توصیه ها

12. به شورای حکام توصیه می شود:

A. از گزارش مدیر کل یادداشت بردارند

B. از ادامه نظارت و راستی آزمایی آژانس در ارتباط با اقدامات مرتبط با هسته ای تعیین شده در طرح اقدام مشترک که تمدید شد وموضوع دسترس بودن منابع مالی حمایت کنند.

[Sami1993 11,574]

متن کامل نشست مهم موسسه بروکینگز درباره مذاکرات وین- بخش دوم و پایانی
نقاط اختلاف ایران و امریکا در مذاکرات دقیقا کجاست؟
موضوع مذاکرات هسته ای اخیر جمهوری اسلامی ایران با گروه 1+5 و چشم انداز هفت ماه آینده تا ضرب الاجل دهم تیرماه، در اندیشکده بروکینگز آمریکا بررسی شد.

 

ایران هسته ای- موضوع مذاکرات هسته ای اخیر جمهوری اسلامی ایران با گروه 1+5 و چشم انداز هفت ماه آینده تا ضرب الاجل دهم تیرماه، در اندیشکده بروکینگز آمریکا بررسی شد.

اندیشکده بروکینگز آمریکا ضمن پخش اینترنتی میزگرد بررسی گفت وگوهای هسته ای جمهوری اسلامی ایران، ویدئوی کامل این جلسه را نیز در پایگاه اینترنتی خود قرار داد.

این جلسه روز 4 آذر 1393 (25 نوامبر 2014) یک روز پس از مذاکرات وین برگزار شده است.

«ایران هسته ای» پیش از این بخش نخست گزارش این نشست را منتشر کرده است.

آنچه در ادامه می آید، دومین و آخرین بخش از مباحثات انجام شده در این نشست است.

***

رابرت آینهورن (خطاب به «اِدوارد لِوین» از نمایندگان کنگره و عضو مرکز کنترل تسلیحات و منع تکثیر آمریکا): شما شیوه های بسیار سازنده ای را برای کمک کنگره آمریکا به مذاکرات با استفاده از وضع قوانین جدید پیشنهاد کردید؛ البته بسیاری از نمایندگان کنگره، بالاخص کنگره جدید (که اکثر کرسی های آن را جمهوری خواهان در اختیار دارند) قطعاً در ابتدای کار، موافق چنین اقدامی نیستند. گمان می کنم برخی سناتورها به دنبال تصویب لوایحی هستند که مشابه آن در گذشته مطرح شده است و دولت را به دستیابی اهداف غیرواقع بینانه ملزم می کند و به در صورت محقق نشدن اهداف، تحریم های بسیار گسترده ای را اعمال کند. همچنین با توجه به اظهارات اخیر جان کری وزیر امور خارجه آمریکا، دولت آمریکا شدیداً با هر گونه تحریم های بیشتر مخالفت خواهد کرد؛ استدلال دولت اوباما نیز این است که تحریم ها به روند مذاکرات آسیب وارد می کند و منجر به بروز اختلاف در نظام بین المللی تحریم ها می شود که برای اعمال فشارهای مستمر بر ایران ضروری است. بنابراین، این احتمالاً نخستین رویارویی بین کنگره و دولت اوباما خواهد بود که دیدگاه تحریم های ظالمانه را در برابر مخالفت با هر گونه تحریم جدید قرار می دهد. چقدر احتمال دارد که این تقابل اولیه به مذاکرات واقعی برای تصویب قانون هایی در کنگره منجر شود که به جای تضعیف روند مذاکرات، به تقویت گفتگوها بینجامد؟

ادوارد لوین: همه دقت کنید ما هم اکنون از بحث مذاکره با یک کشور خارجی یعنی ایران، وارد بحث گفتگو با کشور خارجی دیگری شدیم که «کنگره» نام دارد! باید بگویم تفاوت چندانی بین این دو وجود ندارد! «باب آینهورن»، باید به شما بگویم که حدس شما درباره اینکه ابتدا چه رخ خواهد داد، درست است؛ این نیز چه بسا نوعی نمایش «کابوکی» (رقص دیپلماتیک) است که باید اجرا شود و دولت را تحت فشار می گذارد تا برای جلوگیری از تصویب لایحه ظالمانه در کنگره به صف آرایی نمایندگان دموکرات روی بیاورد.

همه کسانی که از سنگ اندازی جمهوری خواهان گلایه دارند، بدانند که تا شش ماه دیگر دموکرات ها سنگ اندازی خواهند کرد و این مانع تراشی از نوع مثبت و خوب است!

دموکرات ها اگر بخواهند، شیوه های بسیاری را برای جلوگیری از تصویب لوایح دارند. بنابراین، آنچه واقعاً می تواند برای دولت آمریکا نگران کننده باشد، این است که سناتورهای دموکرات از دولت مأیوس شوند؛ سناتورها بیشتر از اینکه بخواهند از عملکرد دولت اوباما درباره ایران مأیوس شوند، ممکن است اعتماد خود را به توانایی واشنگتن برای مذاکره درست یا مدیریت آنها (ایرانی ها) به شیوه مناسب، از دست بدهند.

به فرض اینکه دولت بتواند سناتورهای دموکرات را مجاب کند که رویکرد مناسب را در قبال ایران در پیش گرفته است، به اعتقاد من، باید کار دیگری را انجام دهد؛ و آن هم این است که به نمایندگان دموکرات کنگره بگوید شما باید برای مقابله با تصویب لوایح نامناسب با ما همکاری کنید و ما نیز غیر علنی به شما کمک می کنیم تا لوایح جایگزین مثبت را برای مطرح کردن در صحن پارلمان بیابید. دولت آمریکا با این شیوه قادر است نشان دهد که مخالف هر گونه تعامل با کنگره نیست، بلکه فقط حاضر نیست لوایحِ نادرست تصویب شود. بنابراین، فشار برای گفتگو و کاوشِ شیوه های تصویب لوایح کاربردی وجود دارد.

همان طور که اشاره کردم این کار ساده ای نیست، اما حیرت آور است که چگونه با تلاش می توان راهی یافت.

یکی از نکات جالب درباره مذاکره کنندگان آمریکایی حاضر در گفتگوها با ایران، ایده های خوب زیادی است که آنها مطرح کرده اند. بد نیست به حضار یادآوری کنم حتی «دیوید آلبرایت» نیز در جلسه استماع کنگره، ایده های بسیار جالبی را لابه لای دست نوشته ها و سخنان خود مطرح کرد. به عنوان مثال، وی در اظهارات هفته گذشته خود مقابل نمایندگان کنگره آمریکا گفت: «راهبرد منطقی تر استفاده از گام های ناتوان سازی در کنار نابود کردن مجموعه تجهیزات محدودی است که با دقت انتخاب شده اند. فرضاً، توافق می تواند نابودی برخی تجهیزات مهم آبشارهای هسته ای را مانند دریچه ها یا تجهیزات تنظیم فشار یا شدت جریان، شامل شود».

آنچه دیوید آلبرایت به کمیته مجلس نمایندگان آمریکا گفت این بود که اگر شما خواستار دستیابی به توافق با ایران برای کاهش شمار سانتریفیوژهای فعال هستید، لزومی ندارد که همه سانتریفیوژها را کاملاً نابود کنید؛ بلکه می توانید برخی اجزاء مهم سانتریفیوژها را نابود کنید، بدون اینکه لطمه ای به ظاهر سانتریفیوژ و بسیاری از دیگر قطعات داخلی آن وارد شود. این پیشنهاد فوق العاده جالبی بود. این از جنس همان ایده هایی است که مذاکره کنندگان ما (امریکایی) در بحث های خود با مذاکره کنندگان ایرانی مطرح کرده اند.

یکی از امیدهای من برای ماه های پیش رو این است که اگر ایران فرضاً تمایل بیشتری برای دستیابی به توافق نشان نداد، جان کری وزیر امور خارجه آمریکا تا این اندازه برای مخفی نگه داشتن همه مسائل مصمم نباشد و در عوض، به شکل علنی بگوید که گروه 1+5 چقدر در طرح های پیشنهادی خود به ایران، ابتکار نشان داده است؛ بدین ترتیب، ایرانی ها متوجه می شوند شکست خوردن مذاکرات در فصل بهار و تابستان امسال، چندان برای وجهه آنها خوب نیست. ما باید دنیا را برای این شرایط احتمالی آماده کنیم، تا آنها بپذیرند که در این مذاکرات، ما «آدم خوب ها» بوده ایم.

آینهورن: با این گفته شما موافقم که اگر مذاکرات شکست بخورد، همه دنبال مقصر خواهند بود؛ ما در طول یکسال اخیر شاهد بودیم که تیم (مذاکره کننده) فعلی ایران در دیپلماسی عمومی تبحر دارد. بسیاری از اعضای این تیم در غرب تحصیل کرده و زبان انگلیسی را خوب صحبت می کنند.

در واقع، این روزها مذاکرات به زبان انگلیسی صورت می گیرد. بنابراین، ایرانی ها احتمالاً استدلال های بسیار خوبی خواهند آورد، کما اینکه تاکنون چنین کاری کرده اند و به نظر می رسد که ایرانی ها، گروه منطقی در مذاکرات هستند.

شخصاً تصور نمی کنم که آنها گروه منطقی باشند، اما بیشتر دنیا اینگونه تصور می کند که گروه 1+5 و بالاخص آمریکا در مذاکرات از خود سرسختی نشان می دهد: این تصور، اشتباه است و دولت آمریکا، بالاخص در صورت خودداری ایران از انعطاف پذیری در روند مذاکرات، باید محتوای گفتگوها را (برای اطلاع عموم) منتشر کند.

موضع دولت آمریکا تاکنون این بوده است که ما نمی خواهیم مذاکرات علنی باشد، بنابراین لزومی ندارد همه ایده ها را منتشر کنیم؛ ولو اینکه ایده ها منطقی هستند و ایران باید آنها را بپذیرد. این دیدگاه دولت آمریکا قابل درک است، اما این مسئله (غیرعلنی بودن گفتگوها) در آینده می تواند مشکل ساز شود؛ بنابراین دولت آمریکا باید رویکرد دیپلماسی عمومی خوب را در پیش بگیرد.

گمان می کنم کارشناسان، مطالب جالب و اندیشه های بسیاری برای شما عنوان کرده اند که می توانید درباره آنها سؤال بپرسید. بنابراین در اینجا سؤالات شما را از کارشناسان برنامه می شنویم؛ لطفاً بعد از دریافت میکروفون خود را معرفی کنید و سؤال هایتان را به شکل خلاصه بپرسید.

سوال: ممنون، من «گرت میچل» هستم و باید بگویم پیشنهادات دکتر دیوید آلبرایت، برای من شباهت تکان دهنده ای با اظهارات دنیل پاتریک درباره مهار اسلحه و کنار گذاشتن تولید فشنگ دارد. در اینجا می خواهم دو سؤال کوتاه بپرسم، زیرا شنیدن پاسخ آنها برایم اهمیت دارد. نخست اینکه آیا تاکنون کسی این باصطلاح فتوای رهبر معظم ایران را دیده یا خوانده است؟ و دوم، نظر به اینکه رهبر معظم ایران در بیست و پنج سال اخیر، نوعی سیاست خارجی را با تمرکز بر آمریکا به عنوان شیطان ایجاد کرده است، آیا با نزدیک شدن روند مذاکرات به این مرحله، آیا هرگز ایده مذاکره با ایران و دیگر کشورها، بدون حضور آمریکا در پای میز گفتگو، بررسی شده است؟ با این شیوه، دیگر رهبر ایران ناچار نخواهد بود در برابر شیطان تسلیم شود.

گری سیمور، هماهنگ کننده سابق کاخ سفید در امور کنترل تسلیحات و تسلیحات کشتار جمعی: تا جایی که می دانم هیچ کسی فتوا را به شکل مکتوب ندیده است، اما اطمینان دارم وقتی زمان لازم فرابرسد، ایران نسخه مکتوب آن را در صورتی که بخشی از توافق باشد، منتشر خواهد کرد.

درباره پرسش دوم شما باید بگویم تنها راه دستیابی به موفقیت در مذاکرات، این است که توافقی بین واشنگتن و تهران حاصل شود؛ هیچ شیوه و فرمول دیگری را نمی توان تصور کرد که به توافق منجر شود، زیرا دو گروه درگیر اصلی بر سر مسئله هسته ای، تهران و واشنگتن هستند. هیچ واسطه ای در کار نیست که به نیابت از آمریکا وارد گفتگوها شود و با ایران به توافق برسد.

بنابراین، یکی از تحولات مثبت بعد از توافق بر سر طرح مشترک اقدام این است که هر روز بیشتر شاهد مذاکرات واقعی به شکل دو جانبه هستیم که در آن آمریکا نماینده گروه 1+5 است و دیگر اعضای گروه را برای حمایت از ابتکارات و طرح های خود مجاب می کند. با وجود این، امکان گفتگو با هفت یا هشت گروه مذاکره کننده اصلاً وجود ندارد، زیرا نشستن دور میز با همه این گروه ها برای بده بستان هایی که لازمه گفتگو است، امکان پذیر نیست. بنابراین، اگر به دنبال نشانه های مثبت در روند گفتگو هستید، یکی از آنها این است که ایرانی ها سرانجام موانع را پشت سر گذاشته اند تا به شکل مستقیم با آمریکایی ها در سطح کارشناسی دیدار و برای تنظیم متن توافق همکاری کنند. در بیشتر سال‌های نخستین دوره ریاست جمهوری باراک اوباما، زمانیکه من و باب آینهورن مستقیماً درگیر موضوع هسته‌ای بودیم، ایرانی ها از ملاقات با ما خودداری می کردند؛ ما بارها پیشنهاد دادیم که سر میز گفتگو بنشینیم تا مذاکره کنندگان درباره مسائل گفتگو کنند، اما آنها دستور داشتند با ما دیدار نکنند. حسن روحانی دستکم توانسته است رهبر معظم ایران را برای صدور اجازه لازم برای مذاکرات مستقیم، مجاب کند. البته (آیت الله) خامنه ای در محافل عمومی می گوید بسیار تردید دارم که توافق امکان پذیر باشد، زیرا بعید می دانم که آمریکایی ها حاضر باشند برنامه هسته ای ما را بپذیرند. می دانید حق با او است، آمریکا حاضر نیست، برنامه هسته ای ایران را بپذیرد!

آینهورن: آنطور که اطلاع دارم، حتی گفتگوهای دو جانبه سری بین آمریکا و ایران، حتی در همان دوران ریاست جمهوری احمدی نژاد صورت گرفت. احتمالاً شما به یاد دارید که در فاصله سالهای 2003 تا 2005 میلادی، گروه موسوم به «ئی 3» متشکل از آلمان، انگلیس و فرانسه، بدون حضور نماینده آمریکا با ایران دیدار کرد، اما این مذاکرات راه به جایی نبرد؛ این مسئله نیز مؤید اظهارات گری سیمور است که آمریکا را بازیگر کلیدی در روند گفتگوها می داند.

سوال: باید اقرار کنم که با خواندن عناوین خبری امروز، دیگر نمی توانم مانند کارشناسان حاضر در برنامه به مذاکرات در هفت ماه آینده خوش بین باشم؛ ما درباره تحریم ها و اینگونه مسائل صحبت کردیم، اما گروه دیگری به نام اسرائیل وجود دارد که می تواند بعد از هفت ماه اقدام کند، البته مشروط بر اینکه در هفت ماه آینده، پیشرفتی بیش از آنچه تاکنون شاهد بوده ایم، رخ ندهد. می خواهم بدانم اگر بعد از هفت ماه، پیشرفتی در مذاکرات حاصل نشود، اسرائیل و آمریکا چه خواهند کرد؟

اِدوارد لِوین: می خواهم به نکته ای کلی اشاره کنم که نه فقط به سؤال شما، بلکه به برخی اظهارات دیگر کارشناسان حاضر در برنامه ربط دارد؛ بهترین پاسخ برای بسیاری از سؤالات این است که ما نمی دانیم! ما در اوضاع مبهم قرار داریم و بهتر است به جای پیش بینی، زمانیکه صادقانه بگویم مبنای لازم برای اینگونه پیش بینی ها وجود ندارد، ابهام را بپذیریم. با وجود این، سؤال شما به نکته جالبی اشاره دارد که کاملاً آن را بررسی نکردیم و آن هم این است که آیا طرح مشترک اقدام می تواند به نقطه ثابتی در آینده نامعلوم تبدیل شود و پیامدهای این مسئله خوب است یا بد؟ حدسم این است که اگر همکاران کارشناس مرا که تخصص بیشتری دارند، تحت فشار بگذارید، آنها نیز خواهند گفت نمی دانیم، مطمئن نیستیم! اوضاع کنونی قطعاً بهتر از شرایطی است که قبل از طرح مشترک اقدام وجود داشت، اما این خطر وجود دارد که این طرح، سد راه دستیابی به توافق واقعی شود، زیرا بعد از توافق نهایی، ادامه وضع کنونی، در وهله دوم بهترین راهکار به شمار می رود. گمان می‌کنم بحث ها درباره افزایش تحریم ها نیز برای آن است که تهران را به تصمیم گیری وادارد، تا همه ما از این وضع مرگبار و فوق العاده راحت خارج شویم.

گری سیمور: اکثر شرکای ما در گروه 1+5، البته به جز احتمالاً فرانسه، کاملاً از وضع کنونی رضایت دارند؛ زیرا ما موفق شدیم بخش های زیادی از برنامه هسته ای ایران را متوقف کنیم و نظام کلی تحریم ها نیز باقی مانده است. من این سخن را از زبان برخی از همکاران اسرائیلی خود شنیده ام؛ آنها نیز معتقدند اوضاع کنونی گرچه مشکل را حل نکرده، دستکم توانسته است زمان را برای برنامه هسته ای ایران آهسته کند و حتی به حال سکون در بیاورد. بنابراین می توان استدلال کرد تمدید طرح مشترک اقدام، دستکم اوضاع را ثابت نگه داشته است.

با وجود این، شخصاً معتقدم در این دور از گفتگوها دیگر کسی تحمل آن را ندارد که توافقنامه موقت بدون محدودیت پیوسته در آینده نامعلوم تمدید شود، مگر اینکه ثابت شود واقعاً در رسیدگی به برخی مسائل دشوار گفتگوها پیشرفت هایی حاصل شده است. بنابراین، دولت اوباما در فضایی سیاسی فعالیت می کند که باید نشان دهد پیشرفت کرده است. اوباما نمی تواند به اتلاف وقت در زمان باقی مانده از دوران ریاست جمهوری خود و حفظ اوضاع کنونی بسنده کند. البته همان طور که گفتم بسیاری از اسرائیلی ها نیز مخالفت چندانی با ادامه اوضاع کنونی ندارند.

دیوید آلبرایت: من هیچ یک از پیامدها را اجتناب ناپذیر نمی دانم؛ فرضاً اعتقاد ندارم که حمله نظامی اسرائیل امری اجتناب ناپذیر است. در واشنگتن اختلاف نظرهای زیادی وجود دارد و گاه اظهاراتی می شنویم مبنی بر اینکه اگر به توافق نرسیم، جنگ خواهد شد. گمان نکنم این اظهارات صحت داشته باشد، زیرا توافق برای هر دو طرف منافعی دارد و هر دو آنها انگیزه دارند که اجازه ندهند تنش ها از کنترل خارج شود. بنابراین، احتمال آن وجود دارد که در صورت پایان توافق (موقت)، جایگزینی غیر از جنگ یا تحریم های شدید برای آن پیدا شود. برای پی بردن به اینکه مقامات اسرائیل به چه فکر می کنند، نباید فقط بنیامین نتانیاهو را ملاک قرار داد؛ تصور نمی کنم اسرائیلی ها بخواهند جنگ راه بیندازند. آنها می دانند که اگر بخواهند حمله کنند، فقط یکبار قادر به چنین کاری خواهند بود و ایران می تواند دوباره تأسیسات خود را بازسازی کند. اسرائیلی ها این را می دانند که حمله نظامی باید در قالب راهبردی باشد که به برنامه هسته ای ایرانی ها پایان دهد و آنها قادر نیستند چنین کاری کنند. شخصاً نیز چندان انگیزه ای داخل آمریکا برای حمایت از اسرائیلی ها (در اقدام نظامی) نمی بینم.

آینهورن: اگر مذاکرات در پایان ماه ژوئن سال آینده شکست بخورد، اسرائیلی ها چه کار خواهند کرد؟ این بستگی دارد که ایران چه کار کند؛ اگر ایرانی ها به شکل خصمانه فعالیت های هسته ای خود را تشدید کنند، اسرائیل به شدت نگران خواهد شد؛ اما اگر برخورد ایرانی ها با موضوع، همان طور که همه نشانه ها حکایت دارد، هوشمندانه باشد، آنها به آرامی کارشان را دنبال خواهند کرد و چه بسا برخی دستگاه ها را که تاکنون با گاز (اورانیوم) تغذیه نشده است، روشن کنند. شاید هم برنامه های هسته ای خود را در حاشیه افزایش دهند، اما آنها از اقدامات بسیار تحریک آمیز خودداری خواهند کرد. اگر ایرانی ها هوشمندی لازم را داشته باشند و چنین کاری کنند، اسرائیلی ها به ستوه می آیند، اما دیگر نیاز مبرم برای آغاز حمله نظامی را احساس نخواهند کرد.

سوال: «استفنی کوک» از «هفته نامه اطلاعات هسته ای» هستم؛ می خواهم دو سوال را از شما باب آینهورن بپرسم. نخست اینکه اگر فرض را بر این بگذاریم که هدف مذاکرات، ساماندهی برنامه هسته ای ایران است تا ایرانی ها در ادامه راه برای غنی سازی با اهداف تجاری توجیه لازم را داشته باشند، آمریکا تا چه اندازه به همکاری با روسیه برای تنظیم جزئیات مربوط به توافق هسته ای با ایرانی ها، توجه دارد؟ البته در اینجا منظورم توافق نه فقط بر سر رآکتورها، بلکه درباره سوخت هسته ای است که هنگام اعلام شدن بسیار مبهم بود.

دوم اینکه، به اعتقاد من اگر ایرانی ها تیزهوش باشند، به خودشان می گویند دستگاه های سانتریفیوژ کنونی ما افتضاح است و باید سانتریفیوژهای بهتری داشته باشیم، پس باید بر تحقیقات و توسعه تمرکز کنیم. ایرانی ها به خودشان می گویند ما که اکنون به ظرفیت غنی سازی (بالا) نیاز نداریم، پس بگذارید در این زمینه به غربی ها امتیاز دهیم و آینده نگر باشیم. با وجود این، برنامه هسته ای به قدری جنبه نمادین برای ایرانی ها پیدا کرده است، که چنین کاری برایشان دشوار خواهد بود؛ اما بگذارید فرض کنیم ایرانی ها نهایتاً راضی شوند بر سر ظرفیت غنی سازی مصالحه کنند، آمریکا چقدر می تواند درباره مدت اجرای توافق نهایی مصالحه کند؟

آینهورن: من هفته پیش در مسکو بودم و با مقامات روسیه درباره این موضوع گفتگو کردم. گمان می کنم به رغم مشکلات موجود در روابط دو جانبه آمریکا و روسیه، مقامات روسیه نقش سازنده ای در روند مذاکرات (هسته ای) با ایران ایفاء کرده اند. ایفای نقش سازنده نیز همسو با منافع آنها است. روس ها نمی خواهند ایرانی ها، ظرفیت غنی سازی در مقیاس صنعتی داشته باشند؛ روسیه علاقه مند است سوخت راکتورهای هسته ای را که به تهران می فروشد، خودش تأمین کند. در توافق اخیر که چند هفته پیش صورت گرفت، اعتقاد روسیه این بود که خودش باید سوخت هر گونه راکتور اضافی را تأمین کند و اگر ایران با این موضوع توافق کند، دیگر جایی برای استدلال ایران مبنی بر اینکه به ظرفیت غنی سازی بومی در مقیاس وسیع نیاز دارد، باقی نخواهد ماند. همچنین بحث هایی درباره انتقال بیشتر ذخایر اورانیوم کم غنی شده ایران به روسیه صورت گرفت که گزارش های آن منتشر شده است. تا جایی که می دانم جزئیات این اقدام مانند اینکه چه میزان باید اورانیوم فرستاد شود، هنوز روشن نیست، اما اگر این اقدام عملی شود، گام بسیار مثبتی خواهد بود. زیرا همان طور که در اظهارات دیوید آلبرایت مطرح شد هر قدر ذخایر اورانیوم کم غنی شده کاهش یابد، دست شما برای پذیرش تعداد سانتریفیوژهای بیشتر، باز خواهد شد. بنابراین، مقامات روسیه نقش سازنده ای البته همسو با منافع خودشان ایفاء کرده اند. البته انتقال ذخایر اورانیوم کم غنی شده به روسیه، هزینه هایی دارد؛ این سؤال نیز مطرح است که آیا اورانیوم غنی شده ایران به لحاظ فنی برای تولید سوخت هسته ای مناسب است یا نه، که این نیز می تواند هزینه های دیگری را به همراه داشته باشد؛ بسیاری از جزئیات هنوز روشن نیست، اما روس ها نقش سازنده ای ایفاء کرده اند و این کار را ادامه خواهند داد.

در خصوص این سؤال که اگر همه مسائل حل و فصل شود، آمریکا تا چه اندازه می تواند درباره مدت توافق نهایی انعطاف پذیری نشان دهد، باید بگویم دوره توافق نهایی، اهمیت بسیار زیادی دارد؛ این یکی از حوزه هایی است که آمریکا در آن سرسختی زیاد نشان داده است. ایرانی ها، دوره توافق بسیار کوتاه را در حد پنج سال مطرح کرده اند، زیرا می خواهند همه محدودیت ها پایان یابد تا بتوانند فوراً ظرفیت غنی سازی خود را به مقیاس صنعتی برسانند؛ اما این کار، زمان دستیابی به آستانه گریز را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد و این امر پذیرفتنی نیست. شخصاً معتقدم محدودیت ها باید برای مدت طولانی و ترجیحاً تا پانزده سال ادامه داشته باشد. این زمان برای اینکه ایران نشان دهد به تعهدات خود پایبند است و اعتماد را به مقاصد صلح آمیز خود بازگرداند، کافی است. دیوید آلبرایت: اینگونه نیست که سانتریفیوژها بحث مجزایی باشد و بر سر تعداد سانتریفیوژهای IR-1 که قرار است باقی بماند، بده بستان وجود داشته باشد. مشکل تحقیقات و توسعه درباره سانتریفیوژها این است که در صورت موفقیت، دستگاه های به مراتب قدرتمندتر ساخته خواهد شد؛ بنابراین، ایرانی ها در این شرایط اگر تصمیم داشته باشند برنامه هسته ای سری داشته باشند، به سانتریفیوژهای به مراتب کمتری نیاز خواهند داشت.

می دانم که نهایتاً میزان «سو» (SWU) اهمیت دارد، اما ایرانی ها تابستان امسال این بحث را به شیوه کاملاً غیرسازنده عنوان کردند؛ زیرا «سو» را می توان با کم کردن سرعت (چرخش) سانتریفیوژها کاهش داد. این مسئله دقیقاً به برداشتن پا از روی پدال گاز شباهت دارد، اما در اینجا می توان بلافاصله دوباره پا را روی پدال گاز قرار داد؛ بنابراین میزان سو که ایرانی ها مطرح کردند، واقعاً بی معنا است و دوباره می توان گفت فرضاً با توجه به میزان سو که شما ایرانی ها در سانتریفیوژها تولید می کنید، به این تعداد سانتریفیوژ نیاز دارید. در اینجا می توان میزان سو را به تعداد سانتریفیوژهای لازم تبدیل کرد، اما اصولاً این رقم مبتنی بر سانتریفیوژها و توانمندی های کنونی تعیین خواهد شد. بخش تحقیق و توسعه سانتریفیوژها مشکل ساز است، زیرا ایرانی ها اطلاعات چندانی درباره قابلیت سانتریفیوژهای جدید فاش نمی کنند و فرضاً در مرحله آزمایشی، اطلاعات لازم درباره این دستگاه ها را در اختیار آژانس بین المللی انرژی اتمی قرار نخواهند داد.

سوال: گرِگ از انجمن کنترل تسلیحات هستم؛ می خواهم اندکی بیشتر به توافق روسیه و ایران که باب آینهورن بدان اشاره کرد، بپردازم. اکنون که ایران تمایل خود را نه فقط برای احداث رآکتور های جدید این کشور از سوی روسیه، بلکه برای مشارکت روسیه در تأمین سوخت رآکتورها و خارج کردن سوخت مصرف شده نشان داده است، روشن است که ایرانی ها عملاً بحث نیاز داشتن به تعداد زیاد سانتریفیوژها در آینده را زیر سؤال برده اند. می خواهم بپرسم نظر به ویژگی های بیان شده درباره رهبر معظم ایران و مخالفت های او با محدود شدن توانمندی های ایران، چرا رهبر ایران، چنین توافقی با روسیه را تأیید کرده است؟

گری سیمور: گمان می کنم روایت ایرانی ها از اینکه باید به شکل مستقل، ظرفیت لازم برای تولید سوخت رآکتورهایشان را داشته باشند، به این علت که نمی توانند به روسیه یا هیچ تأمین کننده دیگری در خارج اطمینان کنند، جذابیت زیادی دارد؛ این تفکر (داخل ایران) از حمایت عمومی گسترده برخوردار است. بنابراین، تصور نمی کنم توافق با روسیه با استدلال ایران مبنی بر اینکه نهایتاً برای تهیه سوخت به غنی سازی در مقیاس صنعتی نیاز دارد، منافات داشته باشد. البته بدیهی است که چنین قابلیتی، گزینه بسیار پررنگ دستیابی به تسلیحات هسته ای را به شکل علنی یا مخفیانه، در اختیار آنها قرار خواهد داد.

آینهورن: آنها کمک روسیه را نیز دریافت کرده اند؛ آنها می خواهند توافق کنند که روسیه، سوخت رآکتورهای جدید را تأمین کند، اما به حفظ توانمندی های خود در وضع آماده باش علاقه مند هستند تا در صورت خلف وعده روسیه یا بروز حادثه ای که دسترسی ایرانی ها به سوخت هسته ای را قطع کند، توانایی لازم را به شکل آماده و قابل بهره برداری داشته باشند. البته ایرانی ها می خواهند این را در کنار تعهد مقامات روسیه به تأمین سوخت هسته ای داشته باشند.

سوال: یکی از پژوهشگران مدعو در مؤسسه بروکینگز هستم؛ می خواستم از دکتر آلبرایت، سؤالی درباره ابعاد نظامی احتمالی که در سخنان ابتدایی خود مطرح کردند، بپرسم. آیا ممکن است برای ما شرح دهید که این ابعاد نظامی احتمالی (برنامه هسته ای ایران) پس از سال 2003 میلادی چیست؟ این را می پرسم، زیرا گزارش آژانس بین المللی انرژی اتمی در هشتم نوامبر سال 2011 میلادی با جزئیات زیاد به اقدامات مربوط به قبل از سال 2003 میلادی اشاره کرده بود، اما در رابطه با سالهای بعد از آن ابهامات زیادی داشت.

ظاهراً، دستگاه اطلاعاتی آمریکا نیز به اینکه فعالیت های نظامی (ایران در برنامه هسته ای) بعد از آن تاریخ نیز ادامه پیدا کرده است، چندان اعتقادی ندارد. شما اشاره کردید که حل و فصل ابعاد نظامی احتمالی، دریچه مهمی را برای نهایی کردن توافق جامع هسته ای خواهد گشود؛ این منطق و استدلال شما را می پذیریم، اما می خواهم بدانم آیا واقعاً حاضرید مسائل مطرح درباره ظرفیت غنی سازی اورانیوم، دوره توافق نهایی، کاهش تحریم ها و تدابیر لازم برای راستی آزمایی را نادیده بگیرید، فقط برای اینکه درباره قضیه ای شفاف سازی کنید که پیش از سال 2003 میلادی قطعاً به شکل چشمگیر وجود داشت، اما اکنون دیگر اینگونه نیست؟

دیوید آلبرایت: حل و فصل ابعاد نظامی احتمالی برنامه هسته ای ایران، بخش اساسی هر گونه توافقی خواهد بود؛ شیوه های متفاوتی برای رسیدگی به مسئله وجود دارد و من در مقالات گوناگون، امتیازاتی را پیشنهاد داده ام که می توان در این خصوص واگذار کرد. با وجود این، حل و فصل ابعاد نظامی احتمالی را بخش اساسی هر گونه توافق می دانم که اگر حل نشود، نتیجه آن دستیابی به توافقی است که قابل راستی آزمایی نیست و به اعتبار آژانس بین المللی انرژی اتمی به عنوان یک نهاد بسیار ارزشمند بین المللی لطمه می زند.

ما از دیگر تجربیات آموخته ایم که اگر به پیشینه و تاریخ فعالیت کشورها پشت کنید، شکست خواهید خورد. کافی است به تجربه عراق در سال 1991 میلادی نگاه کنید؛ همچنین در اوایل دهه 1990 میلادی نیز زمانیکه آفریقای جنوبی از پیشینه (فعالیت های) خود چیزی نمی گفت، آنها قادر نبودند راستی آزمایی کنند که آیا آفریقای جنوبی، برنامه تسلیحات هسته ای خود را کنار گذاشته است؛ بنابراین آنها (غربی ها) این تجربه را با زحمت فراوان آموختند که اگر قرار است نظام راستی آزمایی معتبری ایجاد شود، فعالیت های گذشته اهمیت دارد.

در خصوص ابعاد نظامی احتمالی نیز آژانس بین المللی انرژی اتمی نسبتاً محتاط بوده است. آن طور که می دانم، مسائلی در زمینه محاسباتِ مرتبط با تسلیحات هسته ای وجود دارد؛ دولت آمریکا نیز اخیراً مرکزی در ایران را که گفته می شود در سال 2011 میلادی فعالیت خود را آغاز کرده است و ریاست آن را «محسن فخری زاده» بر عهده دارد و در آن فعالیت های مرتبط با تسلیحات هسته ای صورت می گیرد، تحریم کرد. بنابراین، گمان می کنم آژانس بین المللی انرژی اتمی به شکل گسترده ای هنوز نگران اقدامات برخی افراد است که پیش از سال 2003 و 2004 میلادی، در این برنامه تسلیحات هسته ای فعالیت می کردند.

اِدوارد لِوین نماینده کنگره و عضو مرکز کنترل تسلیحات و منع تکثیر آمریکا: بخش زیادی از اهمیت ابعاد نظامی احتمالی (برنامه هسته ای ایران) به آثار آن برای راستی آزمایی در آینده باز می گردد؛ یوکیا آمانو مدیر کل آژانس بین المللی انرژی اتمی در سخنرانی چند هفته پیش خود در اینجا، کاملاً انتظارات خود را درباره اینکه می خواهد شاهد چه چیزی در توافق (جامع هسته ای) باشد، روشن کرد؛ او خواستار دسترسی به تأسیسات، کارکنان و اطلاعات (برنامه هسته ای ایران) است.

دسترسی به تأسیسات، مسئله ای است که به آن عادت داریم و تمهیدات لازم برای راستی آزمایی که از آن سخن به میان آمد، اصولاً تضمین کننده چنین دسترسی هایی است. زمانیکه از دسترسی به پرسنل سخن می گوییم باید پرسید منظور دقیقاً چه کسانی هستند؟ اینجا است که اطلاع از اقدامات صورت گرفته در گذشته، اهمیت می یابد؛ زیرا نام همه کسانی که قبلاً در برنامه هسته ای ایران نقش داشته اند، در آینده باید داخل فهرست کارکنان مد نظر قرار بگیرد، تا روشن شود که با چه کسانی باید مرتباً گفتگو کرد و چه افرادی را باید از نزدیک زیر نظر داشت. در خصوص اطلاعات نیز این سؤال مطرح است که ساختار برنامه (هسته ای) شما ایرانی ها چه بوده است؟ کارها چگونه صورت گرفته است؟ چه نهادهایی وجود دارند که باید فعالیت آنها را با گذر زمان پیگیری و اطمینان حاصل کنیم که این اقدامات برای ما قابل درک است؟ شما ایرانی ها چه تشکیلات جدیدی را با همان پرسنل قدیمی ایجاد کرده اید که باعث افزایش نگرانی ما شده است؟

به اعتقاد من، حتی بدون اینکه ایران به مسائل مرتبط با ابعاد نظامی احتمالی پاسخ های راضی کننده داده باشد، بسیاری از این اقدامات را می توان در یک توافق مطرح و پیاده سازی کرد. با وجود این، لغو تحریم های اساسی در آینده باید مشروط به این باشد که آژانس بین المللی انرژی اتمی اعلام کند ما فرضاً سه یا شش تا از مسائل باقی مانده را حل و فصل کرده ایم. البته حل و فصل مسائل احتمالاً باید به شکل سری باشد، زیرا کارکنان (و دانشمندان) هسته ای ایران از ترور شدن بیمناک هستند و این نگرانی بجا است. بنابراین، ایران باید مسائل را برای آژانس بین المللی انرژی اتمی و چه بسا آمریکا و همکاران ما در گروه 1+5 شفاف سازی کند، اما لزومی ندارد که اطلاعات در اختیار رسانه ها و خبرگزاری ها مانند آسوشیتد پرس قرار بگیرد.

آینهورن: مجری برنامه در ادامه جلسه پرسش و پاسخ گفت فقط چند دقیقه دیگر برای پاسخ به چند سؤال کوتاه باقی مانده است. لطفاً سؤالات خود را کوتاه و خلاصه بیان کنید و نهایتاً جمع بندی کارشناسان حاضر در میزگرد را می شنویم.

ابراهیم محسنی از دانشگاه مریلند: اگر به یاد داشته باشید حسن روحانی رئیس جمهور ایران، سال 2006 میلادی با انتشار مقاله ای در مجله تایمز نوشت دشواری پیش روی ما این است که غرب از ما می خواهد در ازای وعده هایی که چندان اعتمادی به آنها نداریم، گام های ملموس (را برای حل و فصل مسائل هسته ای) برداریم. امروز نیز منتقدان در ایران، نگرانی های مشابهی را مطرح می کنند. به عقیده شما آمریکا برای آنکه به ایرانی ها اطمینان دهد عزم و توانایی لازم را بر عمل به تعهداتش در توافق دارد، باید چه اقداماتی را صورت دهد و یا از چه کارهایی خودداری کند؟

حسین شهبازی: دکتر ادوارد لوین درباره کنگره و روابط آن با دولت آمریکا صحبت کرد، اما می خواهم نظر آقایان سیمور و آینهورن را در این باره بشنوم، زیرا من بیش از آقای دکتر لوین به نقش کنگره جدید آمریکا (در مذاکرات هسته ای ایران) بدبین هستم. می خواهم بدانم اگر تمدید مذاکرات تا پایان ماه ژوئن دوام نیاورد، در فضای حاکم در واشنگتن بعد از روی کار آمدن کنگره جدید آمریکا، دولت چگونه می خواهد نمایندگان از هر دو حزب دموکرات و جمهوری خواه را مجاب کند که یا باید گفتگوها را دوباره تمدید کرد؟ همان طور که اشاره کردید گزینه بدتر، کناره گیری از مذاکرات و نافرجام گذاشتن گفتگوها است.

«چودهری» از مرکز سیاست ملی آمریکا: سؤالم این است که آیا کارشناسان برنامه از اعمال تحریم های بیشتر علیه ایران در مقطع کنونی که پیشنهاد آن مطرح شده است، حمایت می کنند؟ دلیل آنها برای موافقت یا مخالفت احتمالی چیست؟

نماینده خبرگزاری روسیه: شما درباره لزوم واگذاری امتیازات بیشتر از سوی ایرانی ها سخن گفتید؛ با توجه به برنامه و اهداف هر کدام از کشورها، فضای سیاسی کلی و سیاست های آمریکا، آیا جایی برای واگذاری امتیازات و انعطاف پذیری بیشتر در مذاکرات از سوی گروه 1+5 باقی مانده است؟

مارک باکتوم از «کالجِ ملی جنگ»: به عقیده شما، ایران تا سال 2003 میلادی چه اندازه به فناوری لازم برای تولید سلاح اتمی نزدیک شده بود؟ آیا احتمال دارد که آنها برای رضایت خودشان به این مرحله رسیده بودند که ثابت کنند فقط به مواد شکافت پذیر برای تکمیل کار خود نیاز دارند؟

گری سیمور: چند نفر درباره لغو تحریم ها پرسیدند، پس اجازه دهید به این مسئله بپردازم؛ به عقیده من، یکی از بزرگترین موانع در مسیر توافق، دقیقاً همان طور که پروفسور محسنی اشاره کردند نگرانی های ایران از عمل نکردن آمریکا به تعهدات خود برای برداشتن تحریم ها است.

روشن است که رئیس جمهور آمریکا قادر نخواهد بود کنگره را برای لغو همه تحریم های موجود بر ضد ایران، مجاب کند. با وجود این، رئیس جمهور اختیارات لازم را دارد که هر شش ماه یکبار اکثر تحریم های مهم مانند تحریم های نفت و شبکه مالی را تعدیل کند و برای آن بخشودگی در نظر بگیرد. البته ایران این سپر حفاظتی را دارد که در هر گونه توافقی اگر باراک اوباما نتواند به وعده هایش عمل کند، فرضاً اگر کنگره، بخشودگی تحریم هایی که رئیس جمهور در نظر گرفته است با رأی خود باطل کند، آنگاه توافق نیز باطل خواهد شد و ایران آزاد است که فعالیت های هسته ای خود را از سر بگیرد.

واقعیت آن است که ایران در برهه ای از برنامه هسته ای خود قرار گرفته است که نمی توان از این کشور خواست قابلیت خود برای از سرگیری برنامه هسته ای را به شکل دائم کنار بگذارد و اصولاً چنین امکانی برای ایران وجود ندارد. بنابراین شخصاً معتقدم در توافق جامع می توان مسئله برداشتن تحریم ها را حل و فصل کرد؛ اما مشکل دشوارتر این است که ایران اصلاً حاضر نیست به مطالبات گروه 1+5 در ارتباط با محدود شدن برنامه هسته ای این کشور تن دهد.

سیمور افزود یکی از آقایان درباره تمدید دوباره مذاکرات هسته ای پرسید، باید بگویم بعید می دانم که کنگره (جدید آمریکا) دوره هفت ماهه کنونی را که برای تمدید گفتگوها در نظر گرفته شده است، باطل کند؛ زیرا تا زمانیکه ایران به طرح مشترک اقدام پایبند است، ما می توانیم برنامه هسته ای آنها را متوقف کنیم. بنابراین، تلاش ما برای اینکه ببینیم آیا دستیابی به توافق نهایی امکان پذیر است یا خیر، ضرر چندانی برایمان نخواهد داشت. البته تمدید دوباره مذاکرات بعد از مهلت تعیین شده، بسیار دشوار خواهد بود؛ مگر اینکه واقعاً در خصوص مسائلی که از آنها صحبت کردیم، پیشرفت هایی حاصل شده باشد. اگر پیشرفتی ایجاد شده باشد، آنگاه تمدید دوباره گفتگوها قابل توجیه است؛ اما در شرایط کنونی، احتمالاً تمدید دوباره گفتگوها میسر نیست مگر اینکه ایران موضع خود را تغییر دهد.

دیوید آلبرایت: فقط می خواهم درباره مسئله فناوری به نکته ای اشاره کنم: آژانس بین المللی انرژی اتمی گزارشی داخلی دارد که بخش هایی از آن منتشر شده است. ارزیابی شماری از افرادی که مسئولیت تهیه این گزارش را بر عهده داشتند، این بود که دانسته های ایران برای اینکه نمونه اولیه تسلیحات هسته ای را با استفاده از مواد شکافت پذیر در پایان سال 2003 میلادی تولید کند، کافی بود. ایران آن زمان روی نمونه مینیاتوری و کوچک شده موشک شهاب سه به ابعاد حدود پنجاه و پنج سانتی متر کار می کرد، اما هنوز با تکمیل ساخت آن فاصله زیادی داشت. با وجود این، کارشناسان آژانس اعتقاد داشتند اگر ایرانی ها دوباره این اقدامات را پیگیری کنند، این بار موفق خواهند شد. بنابراین، گمان کنم ایرانی ها در حوزه قابلیت استفاده از بمب اتمی پیشرفت قابل ملاحظه ای داشتند و بخشی از نگرانی ها به همین مسئله مربوط می شود.

در پایان باید بگویم امید برای دستیابی به توافق وجود دارد، اما این مسئله جنبه ها و ابعاد بسیاری دارد که به خارهای گل شباهت دارند. منظورم این است که ایران باید در بسیاری از حوزه ها امتیازاتی واگذار کند و آمریکا نیز باید گزینه های پیش روی خود را بسنجد. با وجود این، نوعی توازن بین ابعاد مختلف برنامه هسته ای وجود دارد. بنابراین در نگاه کلی باید بگویم امیدوارم ایران و آمریکا ابتکار نشان دهند و توافقی را تدوین کنند که برای هر دو آنها پذیرفتنی باشد.

ادوارد لوین: در پاسخ به این سؤال که آیا ما از تحریم های بیشتر بر ضد ایران حمایت می کنیم یا خیر، شخصاً باید بگویم در مقطع کنونی بیش از اینکه هوادار تحریم های بیشتر باشم، هوادار داشتن اختیارات لازم برای اعمال تحریم های بیشتر هستم. بنابراین در خصوص تحریم هایی که می توانند آغاز کننده اتفاقات دیگر باشد، محتاط هستم؛ بیشتر ترجیح می دهم با دولت آمریکا درباره این مسئله گفتگو کنم که در آینده به چه چیزی نیاز خواهد داشت و اختیارات لازم را به دولتمردان بدهم که در صورت احساس نیاز، گام های لازم را بردارند. با وجود این، کنگره را نمی توان نهادی بسیار تأثیر گذار برای هدایت سیاست خارجی دانست. در اینجا نظر من در مقایسه با گذشته تغییر کرده است. من قبلاً برای جمهوری خواهان قدیمی کار می کردم که اعتقاد داشتند رئیس جمهور باید مقتدر باشد.

درباره این سؤال که آیا می توانیم امتیازات بیشتری واگذار کنیم، باید بگویم نمی دانم، زیرا به ما گفته نشده است که تا همین جا چه امتیازاتی را در مذاکره پیشنهاد کرده ایم. بنابراین، تشخیص این موضوع بسیار دشوار خواهد بود. تصور می کنم آنچه ممکن است برای ایرانی ها جذابیت داشته باشد این است که در صورت کاهش اساسی تحریم ها، آنها چه میزان از مقبولیت بیشتر در عرصه بین المللی و تجارت با خارج بهره مند خواهند شد. در اینجا بحث از واگذاری امتیاز خاصی به ایرانی ها در مذاکرات نیست، بلکه باید اطمینان یابیم که ایرانی ها می دانند دستیابی احتمالی به توافق، چه اندازه برایشان منفعت دارد؛ بدین ترتیب ایرانی ها متوجه می شوند که با خودداری از واگذاری امتیازاتی که به عقیده ما به شکل منطقی در محدوده اهداف کلی ایران قرار دارد، چه اندازه ضرر خواهند کرد.

آینهورن: هیچ یک از کارشناسان حاضر در اینجا نمی داند آیا نهایتاً توافقی حاصل خواهد شد یا خیر. گمان می کنم دستیابی به توافق جامع هسته ای بسیار دشوار خواهد بود. البته این احتمال منطقی وجود دارد که ما نتوانیم با یکدیگر کنار بیاییم. اگر هم با اوضاع کنار بیاییم، توافق بدون نقص نخواهد بود و ما نیز به همه خواسته هایمان نخواهیم رسید؛ اما ماهیت مذاکرات همین است.

با وجود این، دو نکته در اینجا اهمیت دارد. نخست اینکه به گفته دیوید آلبرایت، نگاه کلی به توافق داشته باشیم و فقط روی عنصر خاصی مانند تعداد سانتریفیوژ، ذخایر اورانیوم غنی شده یا امثال اینها تمرکز نکنیم. دومین نکته این است درباره گزینه هایی غیر از توافق، واقع بین باشیم؛ توافق ممکن است کامل نباشد، اما نباید از گزینه های واقع بینانه جایگزین غافل شد. به عقیده من، غیر از توافق دو گزینه دیگر وجود دارد. نخست اینکه تحریم ها را افزایش دهیم به این امید که ایرانی ها سرانجام انعطاف پذیری بیشتری از خود نشان دهند. اما ایرانی ها اکنون بیش از یکسال است که زیر فشار شدید تحریم ها قرار دارند و این موضوع نگرش آنها را به اندازه کافی تغییر نداده است؛ بنابراین، دستیابی به نتیجه با افزایش تحریم ها دشوار خواهد بود و تلاش در این راستا همچنین نگرانی های جدی را در بین (اعضای) ائتلاف در نظام تحریم ها به همراه خواهد داشت و باید آنها را مجاب کرد که لازم است فشارها بر ضد ایران را ادامه دهیم.

گزینه دیگر استفاده از نیروی نظامی است. موفقیت گزینه نظامی موقت خواهد بود؛ این کار برنامه هسته ای ایران را عقب می راند، اما نمی تواند نهایتاً سد راه ایران در مسیر دستیابی به اهدافش شود. این اقدام حتی می تواند انگیزه ایران را برای تولید هر چه سریع تر تسلیحات هسته ای افزایش دهد. بنابراین در اینجا نه فقط از حضار جلسه، بلکه از نمایندگان کنگره و عموم مردم آمریکا می خواهم که نگاه واقع بینانه به گزینه های جایگزین داشته باشند و بعداً نتیجه گیری کنند.

[Sami1993 11,574]

در حاشیه واکنش‎ عضو تیم مذاکره کننده هسته‎ای به گفتگوی نبویان با رجانیوز/
اظهار نظر درباره موضوع موشکی «تهدیدزا»تر است یا امضاء توافقنامه‎ای که ایران را ملزم به حل و فصل موضوع موشکی می‌کند!؟/ نبویان کدام واقعیت پنهان شده را فاش کرد!؟

 

گروه سیاست خارجی – رجانیوز: انتشار گفتگوی رجانیوز با حجت‎السلام نبویان که با انتقاد از رویه فعلی مذاکرات، طرح موضوع موشکی را یکی از خواسته‎های مقامات امریکایی معرفی کرده و از امضاء توافقی متضمن موضوع موشکی توسط مذاکره‎کنندگان بشدت گلایه کرده بود، واکنش اعضای تیم مذاکره‎کننده هسته‎ای را به دنبال داشته به نحوی که یک عضو بی‎نام و نشان تیم مذاکره کننده این اظهارات را «تهدید کننده منافع ملی» معرفی کرده‎ اما اعلام نکرده است که اگر طرح این موضوع در رسانه تهدید امنیت ملی است، امضاء توافقنامه‎ای که کشور را مجبور به پذیرش گفتگو درباره موضوع موشکی می‎کند چه نسبتی با منافع ملی برقرار می‎کند!؟

به گزارش رجانیوز، حجت‎الاسلام سید محمود نبویان از فضلای حوزه علیمه قم، دانشیار موسسه پژوهشی امام خمینی (ره) و نماینده مردم تهران در مجلس شورای اسلامی که در یکسال گذشته، انتقادات مستدل و دقیقی از روند حاکم بر مذاکرات هسته‎ای ارائه داده است، در بخشی از مصاحبه اخیر خود با رجانیوز ، به بررسی توافقنامه ژنو پرداخت و در بیان آنچه که طرف ایرانی داده و آنچه که در مقابل دریافت کرده است، عنوان کرد: « ایران یک‌سری تعهداتی داده و کمیته‌ای از آن طرف مأمور شده است تا کنترل کند آیا ایران به تعهداتش عمل می‌کند یا نه. آژانس هست، به‌علاوه کشورهای اتحادیه اروپا و امریکا، اما اگر طرف غربی به تعهداتش عمل نکرد چه؟ قرار بود تحریم از پتروشیمی برداشته شود، اما نشد. قرار شد قطعات هواپیما بدهند که ندادند.

قرار شد کشتی‌ها را بیمه کنند که نکردند. کدام کمیته بر این موارد نظارت می‌کند؟ در این توافق‌نامه اصلاً به این موضوع اشاره‌ای نداشته و این خیلی جالب است. در گام دوم هم قرار شد به بحث موشکی بپردازند. آقایان رفتند امضا کردند که به بحث موشکی پرداخته شود. در توافق‌نامه جامع هم متأسفانه قرار است پانزده یا 20 سال طول بکشد.»

این سخنان نبویان بلافاصله با واکنش یکی از اعضای گمنام تیم مذاکره کننده هسته‎ای روبرو شد و وی این اظهارات را برای امنیت ملی «تهدیدزا» عنوان کرده و اظهار داشت: « این‌گونه سخنان در چارچوب موارد تهدیدزای جدی برای امنیت ملی کشور تلقی می‌گردد.» این در حالی بود که علی‎اکبر ولایتی نیز که به گفته هاشمی رفسنجانی تیم مذاکره کننده فعلی از دست پروردگان او در وزارت خارجه هستند، در اظهاراتی در جمع خبرنگاران بحث بر سر موضوع موشکی را تکذیب کرده بود.

اما شاید نکته مهم این اظهار نظر کوتاه عضو تیم مذاکره کننده ایران، اعلام صریح این موضوع بود که مسئله مهمی چون موضوع موشکی، به حدی در دکترین امنیت ملی ایران نقش کلیدی داشته و دارد که حتی ممکن است اظهار نظر درباره آن نیز به عنوان اظهار نظری «تهدیدزا» برای امنیت ملی تفسیر و تحلیل شود، اما سوال بسیار مهم این است که حکم مذاکره درباره این فاکتور راهبردی امنیت ملی کشور و امضاء توافقنامه‎ای که در دل خود الزام ایران به «حل و فصل» موضوع موشکی را نهفته دارد، از نظر تیم مذاکره کننده هسته‎ای چگونه خواهد بود!؟

آنچه نبویان به آن اشاره کرد، تبیین یکی از بندهای توافقنامه ایران و 1+5 موسوم به توافقنامه ژنو است که به تازگی 7 ماه دیگر نیز اجراء آن تمدید شده است، بندی که در آن ایران بصورت رسمی می‎پذیرد به «حل و فصل» موضوعاتی چون موضوع موشکی در مدت اجرای توافقنامه و رسیدن به توافق جامع بپردازد.

در یکی از بندهای این توافقنامه که بدلیل ضعف حقوقی مفرط، در میان کارشناسان حقوق بین‎الملل به عنوان «توافقنامه ضعیف ژنو» مشهور شده و تاکنون هیچ کارشناس مبرز حقوق بین‎الملل حتی با گرایش نزدیک به تیم مذاکره کننده نیز حاضر به دفاع از منطق حقوقی حاکم بر آن نشده است، این عبارت به صراحت نهفته است که:

در فاصله میان گام‌های اولیه و گام آخر، گام‌های دیگری از جمله پرداختن به قطعنامه‌های شورای امنیت با هدف پایان رضایت بخش بررسی موضوع توسط شورای امنیت سازمان ملل متحد وجود خواهد داشت.

There would be additional steps in between the initial measures and the final step, including, among other things, addressing the UN Security Council resolutions, with a view toward bringing to a satisfactory conclusion the UN Security Council's consideration of this matter.

این در حالی است که اشاره به موضوع موشکی در قطعنامه‎های شواری امنیت علیه ایران و رضایت ایران به «حل و فصل» نگرانی‎های شورای امنیت! سبب شده است تا امکان گشودن باب بحث درباره توان موشکی ایران در مذاکرات باز شده و طرف ایرانی نیز به لحاظ حقوقی در یک عمل انجام شده قرار گرفته باشد.

چنانکه در اولین دور گفتگوهای پس از مذاکرات ژنو که شهر وین، وندی شرمن در حاشیه این نشست در گفتگو با خبرنگاران با همین استدلال اعلام کرد: « من گمان می‌کنم که فهرست‌های برنامه اقدام مشترک، موضوعات متنوعی را شامل می‌شوند که بخشی از یک توافق سازنده و موثر را تشکیل می‌دهند. علاوه بر آن، فکر می‎کنم در پارگراف اول یا دوم آن یک ارجاع به قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل وجود دارد که قبل از توافق نهایی، موضوعات آن قطعنامه‌ها باید حل شوند و در واقع آنها بخشی از توافق هستند.

در قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل، اشاراتی به ظرفیت استفاده هسته‌ای از قدرت نظامی موشک‌های بالستیک به عنوان سلاح شده است. من متن دقیق قطعنامه را اکنون در اختیار ندارم اما اگر شما بخواهید می‌توانم آن را بعدا پیدا کنم و در اختیار شما بگذارم. »

حال سوال اساسی اینجاست که آیا اشاره حجت‎الاسلام نبویان به این نکته و بیان آن برای مردم می‎تواند برای امنیت ملی «تهدیدزا» باشد یا امضاء توافقی که در آن چنین بندی گنجانده شده است و ایران را به لحاظ حقوقی در منگه بحث بر سر این موضوع قرار داده است!؟

به نظر می‎رسد واقع بینی، یعنی رویکرد ادعایی تیم مذاکره کننده هسته‎ای در مذاکرات ایجاب کند که ضعف مفرط موجود در توافقنامه‎ای که یک و سال و هفت ماه کشور را به خود مشغول کرده و برخی منافع ملی کشور از جمله ذخیره اورانیوم 20 درصد و یا امکان مذاکره بر روی موضوع موشکی را نیز به چالش کشیده است، پذیرفته شود، و بجای تهدید منتقدین، اصلاح روند غلط گذشته هر چه زودتر در دستور کار قرار بگیرد، چرا که ممکن است منتقدان امروز را بتوان با تهدید ساکت کرد (که البته تا بحال ممکن نشده است) اما تاریخ و قضاوت درباره آنچه در حال ثبت شدن است را نمی‎توان فریب داد.

[Skyhawk 16,545]

به نظرم اون تکذیبیه بیشتر تهدید بود تا روشنگری!

[meysam62 3,302]

مهم الان است فقط نمودارها را نگاه کنید ببینید چه بر سر روبل امده...

.
دیشب بانک مرکزی روس...سود بانکی7را به17 رساند....اثرش مثل این استامینوفنها فعلی بود اول صبح در نمودار نگاه کنید تیکی زده ارزش روبل بالا رفته و برگشت..
ارزش روبل که یک دلار35بود در گذشته الان رسیده یک دلار70
حالا فکر نکنید کسانیکه به احمدی یا بالاییها مشاوره کارشناسی میدهند کارشناس یا تحلیلگرند...همین ها که بالا گفته شده میدهند بالا ...روی همین حرفها و توهمات برنامه ریزی میشود شب 

محور محور وجود ندارد روسها دماغشان را نمی توانند بالا بکشند..عصر چاقو کشی گذشته است اکنون قدرت کشورها به تولید و ثروت شان است..روسها با سلاح اتم...میخواهند قلدری کنند شبیه این است درتهران نگاه کنی یک بچه 16ساله پورشه سوار است باباش میلیاردر است..و شرکتی دارد...یکی بیاید بگوید من این را می زنم چون قمه کشی اولم...یا چاقو کشی..یا بگوید بدن من بیست تا خالکوبی دارد...لذا من از او سرم...باید گفت نه خیر...این با ثروتش میتواند طرف را حبس کند یا وادارش کندب رای دوزار ابدارچی اش شود....این ازمایشات اتمی موشکی کره روس و......همین فکر پشتش است ولی .اینها مهم نیست مهم توان اقتصادی است ...روسها همین قمه و چاقو کشان هستند رفاه قدرت اقتصاد مردم اسکاندیناوی نیوزلند از روسیه بیشتر است با کاهش روبل زنهای روسی باید بروند پیش عربها روسپیگیری تا گذر زندگی فرزندانشان بکنند
ا
غرب هیچ نیازی به توافق نداشته ندارد...فقط کدخدای طرفین دعواست بیشتر دعوای اسرائیل عربستان و...با ایران...اقتصاد 100یا200میلیاردی ایران کوچکتر از ان است که اقتصاد15هزار میلیاردی امریکا را چالش بکشد...کما اینکه اقتصاد2هزار میلیارد روسیه که 7برابر قویتر زا ایران است براحتی فروریخته است....فقط غرب بخاطر حمایت از اصلاحات یک لطفی به ایران کرد ...و این لطف بی حد مرز و بی حساب نخواهد بود...دیگر با این قمیت نفت که صبحکف575 هم را شکست...مشخص است چه کسی به توافق نیاز دارد

[habdollahi83 765]

مهم الان است فقط نمودارها را نگاه کنید ببینید چه بر سر روبل امده...

.
دیشب بانک مرکزی روس...سود بانکی7را به17 رساند....اثرش مثل این استامینوفنها فعلی بود اول صبح در نمودار نگاه کنید تیکی زده ارزش روبل بالا رفته و برگشت..
ارزش روبل که یک دلار35بود در گذشته الان رسیده یک دلار70
حالا فکر نکنید کسانیکه به احمدی یا بالاییها مشاوره کارشناسی میدهند کارشناس یا تحلیلگرند...همین ها که بالا گفته شده میدهند بالا ...روی همین حرفها و توهمات برنامه ریزی میشود شب 

محور محور وجود ندارد روسها دماغشان را نمی توانند بالا بکشند..عصر چاقو کشی گذشته است اکنون قدرت کشورها به تولید و ثروت شان است..روسها با سلاح اتم...میخواهند قلدری کنند شبیه این است درتهران نگاه کنی یک بچه 16ساله پورشه سوار است باباش میلیاردر است..و شرکتی دارد...یکی بیاید بگوید من این را می زنم چون قمه کشی اولم...یا چاقو کشی..یا بگوید بدن من بیست تا خالکوبی دارد...لذا من از او سرم...باید گفت نه خیر...این با ثروتش میتواند طرف را حبس کند یا وادارش کندب رای دوزار ابدارچی اش شود....این ازمایشات اتمی موشکی کره روس و......همین فکر پشتش است ولی .اینها مهم نیست مهم توان اقتصادی است ...روسها همین قمه و چاقو کشان هستند رفاه قدرت اقتصاد مردم اسکاندیناوی نیوزلند از روسیه بیشتر است با کاهش روبل زنهای روسی باید بروند پیش عربها روسپیگیری تا گذر زندگی فرزندانشان بکنند
ا
غرب هیچ نیازی به توافق نداشته ندارد...فقط کدخدای طرفین دعواست بیشتر دعوای اسرائیل عربستان و...با ایران...اقتصاد 100یا200میلیاردی ایران کوچکتر از ان است که اقتصاد15هزار میلیاردی امریکا را چالش بکشد...کما اینکه اقتصاد2هزار میلیارد روسیه که 7برابر قویتر زا ایران است براحتی فروریخته است....فقط غرب بخاطر حمایت از اصلاحات یک لطفی به ایران کرد ...و این لطف بی حد مرز و بی حساب نخواهد بود...دیگر با این قمیت نفت که صبحکف575 هم را شکست...مشخص است چه کسی به توافق نیاز دارد

خوب گفتی متاسفانه تو این سایت پست درست حسابی زیاد گیر نمی اد بخونی... حالا من یاد حرفهای رستم قاسمی افتادم که می خواست با بیرون کشیدن نفت ایران از بازار پیش دستی کنه یه شوک به اقتصاد اروپا وارد کنه :laughing:  این حرف یه وزیر بود اونم وزیر نفت!!!. حالا قیمت نفت هم که داره میشه 50 دلار. آدم نمی دونه چی بگه والا!!! احساس میکنم تو این مملکت هر چی حرف احمقانه تر بزنی احتمال قبول کردنش بیشتره!!! icon_eek

ویرایش شده در آذر 93 توسط habdollahi83

[GRIPEN 5,143]

من به کلیت بحث کاری ندارم فقط میخوام بدونم اقتصاد ایران بر چه مبنایی 100 یا 200 میلیارد دلاره، این ارقام مربوط به چیه؟!