توافق هسته ای (1) " توافق هسته ای " ، جزییات ، آینده (1)

[Sami1993 11,574]

اطلاعات جدید درباره دور تازه مذاکرات ایران و 1+5 در ژنو
موضعی که امریکا از مذاکرات وین 6 به این طرف اتخاذ کرده و همچنان هم بر آن اصرار دارد از نظر ما یک موضع کاملا تحقیر آمیز است. ظرفیت غنی سازی که امریکا حاضر است برای ایران بپذیرد مساوی صفر است.

 

محمد صدری، ایران هسته ای- دیپلمات ها در تهران می گویند از دور جدید مذاکرات هسته ای که از روز 24 دی در ژنو آغاز می شود، انتظار بالایی ندارند.

به گفته برخی منابع مطلع که «ایران هسته ای» با آنها مشورت کرده، موضع مذاکراتی صلب و تغییر ناپذیر امریکا از مذاکرات وین 6 به این سو، مذاکرات را دچار نوعی بن بست کرده که اگرچه هیچ کدام از دو طرف مایل نیست به آن اذعان کند، اما تبدیل به یک واقعیت انکار ناپذیر درون اتاق مذاکره شده است.

یک دیپلمات در تهران به «ایران هسته ای» گفت: «موضعی که امریکا از مذاکرات وین 6 به این طرف اتخاذ کرده و همچنان هم بر آن اصرار دارد از نظر ما یک موضع کاملا تحقیر آمیز است. ظرفیت غنی سازی که امریکا حاضر است برای ایران بپذیرد مساوی صفر است».

یک دیپلمات دیگر که در زمینه تحریم ها کار می کند، ضمن تایید این موضوع اضافه کرد: «امریکا حاضر به تعدیل موضع خود درباره تحریم ها نیست و بر تعلیق گام به گام تحریم ها طی مدت زمانی حدود 15 سال اصرار دارد».

وی در ادامه گفت: «زمانی که امریکایی ها برای عادی سازی پرونده پیشنهاد داده اند، از این هم بسیار طولانی تر است».

اطلاعات موجود نشان می دهد دستور کار دور آتی مذاکرات بر همین اساس شکل خواهد گرفت.

جان کری و محمد جواد ظریف روز 24 دی در ژنو ملاقات می کنند.

پس از آن تیم های کارشناسی ایران و 1+5 طی 3 روز مذاکره خواهند کرد و سپس در روز 28 دی (18 ژانویه) مذاکرات ایران و 1+5 در سطح معاونان وزیر انجام می شود.

برخی منابع به «ایران هسته ای» گفتند ایران و 1+5 در مذاکرات دسامبر روی جدولی توافق کرده اند که مواردی را که امکان توافق درباره آنها وجود دارد از موارد غیر آن تفکیک می کند.

با این حال، تمرکز اصلی مذاکرات همچنان روی مسئله تحریم هاست.

رهبر معظم انقلاب اسلامی هفته گذشته تاکید کردند ایران خواستار لغو یک جا و یکپارچه تحریم هاست.

شنیده ها حاکی است طرفین تصمیم دارند در دور جدید مذاکرات مواردی را که توافق بر سر آنها ممکن تشخیص داده شده، نهایی کنند.

تلاش دو طرف این است که تا قبل از پایان سال، توافق سیاسی میان ایران و 1+5 نهایی شود.

[X-Mas 916]

شاید بی ربط به موضوع باشه ولی لینک زیر یک  نتیجه ای از بی کفایتی یک دولت پوپولیستی و شعار زده است :

 

http://fararu.com/fa/news/219771/تصاویر-صف-خرید-مایحتاج-زندگی-در-ونزوئلا

این صف‌ها برای دریافت محصولات به قیمت یارانه ایست،یعنی‌ بسیار کمتر از قیمت بازار...طبیعیست که مردم برای اینها دست و پا بشکونند...هر جای دنیا بیای چیزی مفت به مردم بدی،همین میشه...
نمونه صف‌های طولانی و خوابیدن شب قبل جلوی فروشگاه و هجوم و کتک کاری مردم هنگام هراجیهای چند هفته پیش  در آمریکا و انگلیس


پ‌ن اغلب کشور‌های آفریقایی از سیستم اقتصاد لیبرالی تبعیت میکنند و البته وضعیتشون به مراتب بدتر از آمریکای جنوبیست

ویرایش شده در دی 93 توسط X-Mas

[mohamadreza0912 458]

این صف‌ها برای دریافت محصولات به قیمت یارانه ایست،یعنی‌ بسیار کمتر از قیمت بازار...طبیعیست که مردم برای اینها دست و پا بشکونند...هر جای دنیا بیای چیزی مفت به مردم بدی،همین میشه...
نمونه صف‌های طولانی و خوابیدن شب قبل جلوی فروشگاه و هجوم و کتک کاری مردم هنگام هراجیهای چند هفته پیش  در آمریکا و انگلیس


پ‌ن اغلب کشور‌های آفریقایی از سیستم اقتصاد لیبرالی طبیعت میکنند و البته وضعیتشون به مراتب بدتر از آمریکای جنوبیست

البته این صف بندی ها دولتی هستن جایی که ملت گرسنه نباشن نیازی به سبد غذایی و کالای یارانه ای از سوی دولت نیست. ونزوئلا کاملا وابسته به صادرات نفت هست الان قیمت نفت نصف شده در نتیجه ارزش پول ملی هم نصف و وارادات کمتر شده و تورم بالا رفته. خدا بدادشون برسه چون اینا از ایران هم بیشتر به نفت وابسته تر هستن 

[CHAF 306]

حسن عباسی : اگر اقتدار ملی در موشک نیست، پس تو پوشک هست؟


آن تبی که در سال گذشته و در بین مردم وجود داشت که با مذاکره، مشکلات اقتصادی برطرف می‌شود، اکنون به طور کامل خنثی شده و در هفت ماه آینده نیز نظام در تثبیت این باور در جامعه که آمریکا و غرب قابل اعتماد نیستند به نتایج جدی‌تری می‌رسد.

غرب در مذاکرات هسته‌ای به‌دنبال عملیات تاخیری است.
وی با اشاره به اینکه جک استراو در پاییز سال 1384 در مصاحبه با بی‌بی‌سی فارسی از شکست مذاکرات در دولت اصلاحات ابراز تاسف کرد زیرا در طول آن دوره از مذاکرات طرف مذاکره ایران وعده تعلیق 10 ساله تاسیسات هسته‌ای را داده بود گفت: خبرنگار بی‌بی‌سی از استراو این سوال را می‌پرسد که بعد از این مدت قرار است چه اتفاقی روی دهد که وی اظهار می‌کند پس از آن 10 سال می‌گفتیم که چه اتفاقی رخ خواهد داد.

نیت آمریکا آن است که جمهوری اسلامی ایران را پله پله تا اضمحلال جلو ببرد و اعلام کرده بحث امروز در زمینه هسته‌ای است و در گام‌های بعدی موضوعات موشک‌های بالستیک، حمایت ایران از تروریسم و حقوق بشر را مطرح می‌کند و براین اساس انتظارات آمریکا «حد یقف» ندارد.

تحریم ها که با وجود این همه عقب نشینی برداشته نشد و حتی یک تحریم جدید را شروع کردند آن هم این است که قیمت نفت را زیر 50 دلار کشاندند.

ویرایش شده در دی 93 توسط CHAF

[babak1985 4,171]

[aparat]bYuF6?[/aparat]

[X-Mas 916]

البته این صف بندی ها دولتی هستن جایی که ملت گرسنه نباشن نیازی به سبد غذایی و کالای یارانه ای از سوی دولت نیست. ونزوئلا کاملا وابسته به صادرات نفت هست الان قیمت نفت نصف شده در نتیجه ارزش پول ملی هم نصف و وارادات کمتر شده و تورم بالا رفته. خدا بدادشون برسه چون اینا از ایران هم بیشتر به نفت وابسته تر هستن 

درسته ونزوئلا با وضعیت اقتصادی دشواری دست به گریبانه،کسی‌ منکر این نیست...دلیل مشکلاتش رو هم به درستی‌ فرمودین...اما بحث من این بود که این جمعیت انبوه این جور نیست که از گرسنگی دارن میمیرن مثل کشور‌های آفریقایی،در فروش گاه‌ها غذا و محصولات مختلف موجود است اما تورّم بالا قدرت خرید مردمو آورده پایین اما بلا خره به حد نیاز‌های اولیه می‌تونن تهیه کنن...این صف‌ها کمک دولته که محصولات یارانه‌ای و مفت پخش میکنه،مثل سبد کالا ایران...قشر ضعیف هم قطعاً نیاز دارن،اکثر نقاط جهان اگر شما بیای جنس مفت پخش کنی‌ صف‌های اینچنینی تشکیل میشه...مثالشم آوردم
بحث پوپولیسم هم،به نظرم بهتره که عملکرد دولت ونزوئلا را با نگاه کلان و با در نظر گرفتن وضعیت  گذشته و مقایسه آن با وضعیت فعلی تحلیل کنیم...کلا کشور‌های آمریکای جنوبی با توجه به وابسته بودن به صادرات محصولات زیرزمینی همواره دوره‌هایی‌ از رشد اقتصادی همزمان با رشد قیمت‌های جهانی‌ این محصولات را در کنار دوره‌های رکود با سقوط قیمت‌های اینها رو تجربه کرده اند
خوبی چاوز این بود که مزایای این ۱۳  ۱۴ سال رشد اقتصادی رو بین اقشار ضعیف تقسیم کرد و بنا به آمار در زمینه‌های مثل بهداشت تحصیلات و کلا حد اقل‌های زندگی‌ این اقشار که اکثریت مردم رو تشکیل میدهند رشد داشتند
باید اقتصاد رو از وابستگی به نفت خلاص میکرد،در این راه هم قدم‌هایی‌ بر داشت با احداث کارخانجات و انتقال فناوری با کمک کشور‌هایی‌ مثل روسیه چین ایران و غیره اما کافی‌ نبود و به وقت بیشتری نیاز داشت
کلا عملکردش جای نقد داره اما قطعاً از دولت‌های راست گرای متمایل به آمریکا که در چند ده سال حکومت حتا در زمان افزایش قیمت‌های نفت نه‌ در پی‌ ایجاد صنعت بودند و نه‌ در آمد‌ها را برای تسکین حال فقرا هزینه میکردند،بهتره

ویرایش شده در دی 93 توسط X-Mas

[mohamadreza0912 458]

جناب X-Mas عزیز توضیحات کاملی فرمودین و بنده هم صحبت های شما رو قبول دارم و معتدم تو کشور نفت خیز و ثرومتندی مثل ونزوئلا که جمعیتش نصف جمعیت ایرانه و تحریمهایی که بر علیهش وضع شده هم قابل قیاس با ایران نیست گرسنگی مردم بشدت کشورهای فقیر آفریقایی نیست ولی زندگی هم نمیکنن یعنی مثل مردم ایران فقط در حد بخور و نمیرهستش...یه سوالی پیش میاد که چرا مردم کشورهای ثروتمندی مثل ایران و ونزوئلا به رفاه نمیرسن؟این مربوط به سیاست دولتمردان میشه یا کم کاریشون؟

[cheka 15,065]

البته این صف بندی ها دولتی هستن جایی که ملت گرسنه نباشن نیازی به سبد غذایی و کالای یارانه ای از سوی دولت نیست

 

شما میدونی تو امریکا چند ده میلیون نفر از دولت یارانه غذایی تحت برنامه (SNAP (Supplemental Nutrition Assistance Program دریافت میکنند ؟ دقیقا منظور شما از اون جمله تون کدوم کشوره ؟ 

[mohamadreza0912 458]

شما میدونی تو امریکا چند ده میلیون نفر از دولت یارانه غذایی تحت برنامه (SNAP (Supplemental Nutrition Assistance Program دریافت میکنند ؟ دقیقا منظور شما از اون جمله تون کدوم کشوره ؟ 

جناب چکا ! لطفا اون شمشیرتونو غلاف کنید منظور بنده کشور ایران نبود کلی گفتم...اون 10 میلیون نفری هم که شما گفتین مربوط به بی خانمانها و الکلی ها و معتادها و کسانی هست که توان کار کردن ندارن ..ما داریم درباره مردم عادی صحبت میکنیم اکثر اونایی که سبد غذایی شاملشون شده کارمند و کارگر هستن یعنی توان کار کردن دارن ولی دخل و خرجشون نمیخونه ..لطفا قیاس مع الفارغ نفرمایید ...تو امریکا حتی اگه تو پمپ بنزین هم کار کنی میتونی خرج 3 تا خونواده در ایران رو بدی 

[cheka 15,065]

 

جناب چکا ! لطفا اون شمشیرتونو غلاف کنید منظور بنده کشور ایران نبود کلی گفتم...اون 10 میلیون نفری هم که شما گفتین مربوط به بی خانمانها و الکلی ها و معتادها و کسانی هست که توان کار کردن ندارن ..ما داریم درباره مردم عادی صحبت میکنیم اکثر اونایی که سبد غذایی شاملشون شده کارمند و کارگر هستن یعنی توان کار کردن دارن ولی دخل و خرجشون نمیخونه ..لطفا قیاس مع الفارغ نفرمایید ...تو امریکا حتی اگه تو پمپ بنزین هم کار کنی میتونی خرج 3 تا خونواده در ایران رو بدی 

 

پس نمیدانید ! جهت اطلاع شما 47 میلیون نفر در آمریکا یارانه غذایی تحت برنامه SNAP دریافت میکنند یعنی از 6 آمریکایی یک نفر ، حالا اگر همه ی اینها بی خانمان و الکلی و متعاد و مردم غیرعادی هستند که اون جامعه آمریکا دیگه اسمش جامعه نیست اما اگر جز مردم عادی تاییدشون میفرمایید به بنده یک کشور مثال بزنید که با حرف پیشین شما بخواند

 

در آمریکای مهد سرمایه داری هم دارند به مردمشون یارانه غذا میدهند حالا هدف این حرفها چیه خدا میدونه 

[mohamadreza0912 458]

 

 

 

پس نمیدانید ! جهت اطلاع شما 47 میلیون نفر در آمریکا یارانه غذایی تحت برنامه SNAP دریافت میکنند یعنی از 6 آمریکایی یک نفر ، حالا اگر همه ی اینها بی خانمان و الکلی و متعاد و مردم غیرعادی هستند که اون جامعه آمریکا دیگه اسمش جامعه نیست اما اگر جز مردم عادی تاییدشون میفرمایید به بنده یک کشور مثال بزنید که با حرف پیشین شما بخواند

 

در آمریکای مهد سرمایه داری هم دارند به مردمشون یارانه غذا میدهند حالا هدف این حرفها چیه خدا میدونه 

 

البته نیازی به بولد کردن نبود چون میخواستم دقیقا جمله شما رو تکرار کنم(چند ده میلیون) که از قلم افتاد..با این حساب مردم آمریکا خیلی بدبختن و امریکا هم فقیرترین کشور دنیاست !اولا امثال بنده که در ایران زندگی میکنم(خودمو مثال میزنم) نمیتونم در مورد اقتصاد امریکا و سطح رفاه مردمش نظر بدم چون واقعا چیزی از زندگی تا حالا ندیدم ..در ثانی اگه در امریکا فقر و فلاکت تا این حد هست چرا مردم جهان برای شهروند امریکا شدن سر و دست میشکنن ؟

[Stuka 8,826]

حالا اف تاپیکه منتها همین امریکا خیلی از مردمش یک سال صبر میکنند و پول جمع میکنند و میرن کوبا نه برای تفریح بلکه برای مداوا !!!جراحی و دندان پزشکی!!! چون در کوبا بسیار ارزان هست منتها در امریکا خیلی از مردم توان پرداخت هزینه های درمانی رو ندارند!! کشوری که پنجاه ساله امریکا تحریم کرده بعد مردمش برای مداوا میرن اونجا!!! در امریکا اگر کسی بیمه های درمانی که بخاطر شغل بهش داده میشه رو نداشته باشه عملا باید بره

بمیره. الان خیلی از بی خانمان های امریکا افراد تحصیل کرده هستند که بعد از بحران اقتصادی امریکا هزاران هزار از کار تعدیل شدند.

[kelardasht 467]

سخنان بسیار جالب و قابل تامل دکتر نبویان
(نماینده ی مردم تهران در مجلس شورای اسلامی) در نقد و بررسی تفاهم نامه ی ژنو

حتما دانلود کنید تا ببینید چه بلای سر هسته ای ما در توافق ژنو آورده اند آقایون

 

http://dl.mobarezcli...vian-Zhenev.mp3


برادرا تا آخرش گوش کنن تا بفهمن چی داره اتفاق می افته..

[cheka 15,065]

البته نیازی به بولد کردن نبود چون میخواستم دقیقا جمله شما رو تکرار کنم(چند ده میلیون) که از قلم افتاد..با این حساب مردم آمریکا خیلی بدبختن و امریکا هم فقیرترین کشور دنیاست !اولا امثال بنده که در ایران زندگی میکنم(خودمو مثال میزنم) نمیتونم در مورد اقتصاد امریکا و سطح رفاه مردمش نظر بدم چون واقعا چیزی از زندگی تا حالا ندیدم ..در ثانی اگه در امریکا فقر و فلاکت تا این حد هست چرا مردم جهان برای شهروند امریکا شدن سر و دست میشکنن ؟

 

بحث رو به حاشیه نبرید ، فرمودید حمایت دولت و یارانه غذایی و ... ناشی از بی کفایتی و برای ملت های گرسنه است ، با این استدلال شما الان دولت آمریکا هم بی کفایت و ملتش گرسنه هستند مگر اینکه استدلال ناقصتون رو تغییر بدید 

 

 

حالا اف تاپیکه منتها همین امریکا خیلی از مردمش یک سال صبر میکنند و پول جمع میکنند و میرن کوبا نه برای تفریح بلکه برای مداوا !!!جراحی و دندان پزشکی!!! چون در کوبا بسیار ارزان هست منتها در امریکا خیلی از مردم توان پرداخت هزینه های درمانی رو ندارند!! کشوری که پنجاه ساله امریکا تحریم کرده بعد مردمش برای مداوا میرن اونجا!!! در امریکا اگر کسی بیمه های درمانی که بخاطر شغل بهش داده میشه رو نداشته باشه عملا باید بره

بمیره. الان خیلی از بی خانمان های امریکا افراد تحصیل کرده هستند که بعد از بحران اقتصادی امریکا هزاران هزار از کار تعدیل شدند.

 

 

اشتوکا جان بحث خدمات درمانی رو اصلا وارد نکن که اگر اون بیاد وسط آمریکا باید جلوی همین کوبا و ونزوئلایی که دوستان مسخره اش میکنند لنگ پهن کنه. مستند اولیور استون که آمریکایی ها چطور با بدبختی و قاچاقی میرن کوبا برای درمان و خرید دارو خودش گویای همه چی هست

[Sami1993 11,574]

دوقطبی واقعی هسته‌ای
سناریوی جاری از سوی جریان حامی دولت اکنون این است که جامعه به دو قطب موافق و مخالف توافق هسته‌ای تجزیه شود.

 

مشرق- ایران و گروه 1+5 این هفته دور تازه‌ای از مذاکرات هسته‌ای را آغاز می‌کنند. مانند همیشه، طلیعه مذاکرات دیدار وزرای خارجه ایران و آمریکاست که زمانی تصور می‌شد حتی یک بار محقق شدن آن می‌تواند گره مذاکرات هسته‌ای را برای همیشه باز کند اما الان بدل به یک موضوع کسالت‌بار و تشریفاتی شده است.

همچنان دو طرف اصرار دارند هیچ چیز از متن مذاکرات به بیرون درز نکند و این را رمز استمرار و توفیق مذاکرات می‌دانند. نقش بازیگران رده 3 هم در حال شفاف‌تر شدن است و اعراب خلیج فارس، برخی با هدف کارشکنی و برخی دیگر با هدف دلالی، فعال‌تر شده‌اند.

یک نکته کلی که با وجود محدودیت شدید اطلاعات می‌توان قاطعانه بر آن تاکید کرد این است که مشکل اصلی در مذاکرات مشکل سیاسی است نه تکنیکی و فنی. مذاکرات در وین 6 یعنی جایی که به ناگهان گزینه تمدید 7 ماهه مذاکرات روی میز گذاشته شد، به لحاظ فنی در وضعیتی قرار داشت که امکان یک تفاهم سیاسی بر سر اصول منتفی نبود اما ناگهان ملاحظات سیاسی آمریکا، ورق را برگرداند.

اصل مساله این است که دولت آمریکا باور دارد - یا اگر هم نداشته باشد دیگران آن را متقاعد کرده‌اند- که اگر زمان بخرد و بر فشارهای خود اضافه کند، می‌تواند به توافقی با ایران برسد بهتر از آنچه در مذاکرات وین 6 در آستانه دستیابی به آن قرار داشت.

دقیقا به همین دلیل اولا آمریکایی‌ها موضع خود را درباره 3 مساله اصلی تحریم‌ها، ظرفیت غنی‌سازی و طول زمان گام نهایی ناگهان به موضع اسرائیل بسیار نزدیک کردند و ثانیا در یک توافق دوجانبه با عربستان سعودی سعی کردند فشار اقتصادی بر ایران در 7 ماه آینده را چنان شدید کنند که جامعه ایرانی به این جمع‌بندی برسد که در شرایط عدم یک توافق هسته‌ای، کشور وارد یک بحران اقتصادی بی‌سابقه خواهد شد.

همزمان در داخل کشور، کسانی داخل و خارج از دولت (ولی همسو با آن) همانند شرایط آستانه انتخابات خرداد 92، سعی می‌کنند جامعه را درباره این موضوع دچار شکاف کنند. سناریوی جاری از سوی جریان حامی دولت اکنون این است که جامعه به دو قطب موافق و مخالف توافق هسته‌ای تجزیه شود. فرض طراحان این پروژه این است که در این دوقطبی اولا یک قطب بسیار بزرگ‌تر و قدرتمندتر از قطب دیگر خواهد بود و بنابراین آن را درون خود هضم خواهد کرد و ثانیا حتی اگر این عملیات قطبی‌سازی به نتیجه مطلوب نرسد، حداقل این است که می‌تواند انرژی سیاسی و اجتماعی‌ای تولید کند که در انتخابات به کار خواهد آمد.

آنچه هم که بشدت از بیان آن جلوگیری می‌شود و ظاهرا بناست اجازه داده نشود افکار عمومی هرگز به کنه آن پی ببرد این است که دعوای اصلی اساسا هرگز بر این نبوده - و الان هم نیست- که عده‌ای هوادار توافق هسته‌ای هستند و عده‌ای توافق را نفی می‌کنند بلکه دوقطبی واقعی میان کسانی است که طرفدار توافق هسته‌ای بدون لغو تحریم‌ها هستند و آنها که توافق هسته‌ای را با لغو تحریم‌ها می‌خواهند. جناحی درون دولت و جریان اصلاحات امروز طرفدار توافق هسته‌ای بدون لغو تحریم‌هاست. آمریکایی‌ها هیچ ابهامی در این باره باقی نگذاشته‌اند که حتی در صورت نهایی شدن توافق هسته‌ای همه تحریم‌ها را یکجا و در یک زمان برنخواهند داشت. این نکته‌ای است که رهبر معظم انقلاب اسلامی در عالی‌ترین سطح هم آن را اعلام کردند. با این وجود، وقتی کسانی برای توافق یقه چاک می‌کنند و حتی آدرس رفراندوم می‌دهند، در واقع خواهان آن هستند که کشور دارایی هسته‌ای خود را تقدیم آمریکا کند و در موضوع تحریم‌ها هم هیچ چیز به دست نیاورد. متقابلا طیف دیگری –که بدون تردید اکثریت قاطع افکار عمومی از آنها حمایت می‌کند- خواهان آن هستند که بدون لغو کامل تحریم‌ها معامله‌ای صورت نگیرد اما اگر آمریکایی‌ها لغو کامل تحریم‌ها را پذیرفتند در حوزه‌های مجاز سخت‌گیری نشود. سروصدای عظیمی که طیف حامی دولت در هفته‌های گذشته به راه انداخته‌اند همه با این هدف است که صدای این طیف دوم شنیده نشود.

در واقع چندان عیبی هم ندارد که دولتی‌ها با سر و صدا یا داغ و درفش، صدایی را که می‌گوید باید همه تحریم‌ها در هرگونه توافق هسته‌ای برداشته شود، بایکوت کنند. روزی که توافق انجام شود - اگر چنین روزی اصلاً از راه برسد- این سوال که با تحریم‌ها چه کردید، مهم‌ترین سوالی است که باید به آن پاسخ بدهند و آن روز از «سخنان نالازم» هم کاری ساخته نخواهد بود.